၂၀၁၃ အလြန္ ၂၀၁၄ အစ (သို႔) ညီညြတ္ေစခ်င္ပါတယ္

သန္႔ရွင္းအမတ္ေလာင္းေသခဲ႔ဘူးတယ္

စာမေရးတာၾကာလာတဲ႔အခါမွာ မေသြးပဲထားတဲ႔ ဓါးတစ္စင္းလိုပါပဲ။ ေန႔တဓူ၀ ဖတ္ေန၊ သိေန၊ ျမင္ေန၊ ၾကားေန ရတာေတြကလည္း စိတ္ခ်မ္းသာစရာတကြက္မွ မရွိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ ဖဆပလ ေခတ္တုန္းကလို သံသရာတစ္ပတ္ျပန္လည္ေနၿပီလားဆိုတာ စဥ္းစားစရာျဖစ္ေနၿပီ။ သမိုင္းကို အားလံုးလဲ သိၿပီးသားပါပဲ။ ပ်ဴေစာထီးေတြ လက္ခ်က္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ႀကီးေတာ္ေယာက်ာ္း ေသခဲ႔ဘူးတယ္။ သူက အခုအခ်ိန္အထိ ကၽြန္ေတာ္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနတာကို ေတာ္ေတာ္ သေဘာမက်ျဖစ္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ႔ သူ႔ေယာက်ာ္းက သူ႔ေရွ႕မွာ ေသသြားခဲ႔တာကိုး။ သူ႔ေယာက်ာ္းက သန္႔ရွင္းအမတ္ေလာင္းျဖစ္ခဲ႔ဘူးတယ္။ မေလးရွားမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္ၾကံဳဘူးတယ္။ မဲဆြယ္တာတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔စီးလာတဲ႔ကားကို လမ္းမအလည္ေခါင္မွာပိတ္ရပ္ၿပီးတား တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ဓျမတိုက္ၿပီထင္တာ။ မဟုတ္ဘူး သူငယ္ခ်င္းကို ေမးၾကည့္ေတာ႔ ဒီျပည္နယ္က အမတ္ကို မဲထည့္ဖို႔ မဲဆြယ္တာတဲ႔။ သူငယ္ခ်င္းဆို ဆဲလိုက္တာ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။


ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားရမွာေတြ

၂၀၁၃ ႏွစ္ကုန္လို႔ ၂၀၁၄ ကိုေရာက္ေတာ႔မယ္။ လာမယ္႔တစ္ႏွစ္လံုး လမ္းေတြေပၚမွာ အလံမ်ဳိးစံု၊ တံဆိပ္မ်ဳိးစံု ေတြနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲမဲဆြယ္စည္းရံုးတာေတြ လာပါေတာ႔မယ္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြအေနနဲ႔ ဘာေတြ ျပင္ဆင္ထား ၿပီးၿပီလဲ။ ေရြးေကာက္ပြဲမဲဆြယ္စည္းရံုးမႈေတြနဲ႔ အတူ ပုဒ္မ(၁၈) နဲ႔ ဆက္ဖမ္းမည့္သူေတြလည္း တန္းစီေနတယ္။ လယ္သိမ္းယာသိမ္းကိစၥေတြ၊ အလုပ္သမားအခြင့္အေရးနဲ႔ပတ္သက္တာေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားအခ်င္းခ်င္း စားမာန္ခုတ္မႈေတြ၊ ပါတီတြင္း အမတ္ေလာင္းေရြးခ်ယ္ပြဲနဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ ျပႆနာေတြဒုနဲ႔ေဒး ၾကံဳေတြ႕ရမယ္။ ၂၀၁၃ ဆီးဂိမ္းရဲ႕ မ်က္ႏွာပန္းမလွမႈနဲ႔အတူ ၂၀၁၄ အာဆီယံဥကၠ႒တာ၀န္နဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ႏိုင္ငံျခားသား အမ်ားအျပား၀င္ေရာက္လာမႈေတြနဲ႔အတူ ႏိုင္ငံျခားသားေတြအေပၚ အၾကမ္းဖက္မႈေတြ၊ ဒုစရိုက္မႈ က်ဴးလြန္တာ ေတြလည္း ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားရမွာေတြျဖစ္တယ္။

လႊတ္ေတာ္ရဲ႕အခန္းက႑

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာေတြေရြ႕သြားသလဲ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ဖို႔ေတာ႔လိုမယ္။ လႊတ္ေတာ္အေနနဲ႔ ဘာေတြလုပ္ႏိုင္ခဲ႔သ လဲ။ အသစ္ျပ႒ာန္းၿပီးထားတဲ႔ ဥပေဒေတြကို အတည္မျပဳခင္ အက်ိတ္အနယ္မေဆြးေႏြးခဲ႔ၾကလို႔ ပုဒ္မ(၁၈) လို ဥပေဒမ်ဳိးနဲ႔ လြတ္လပ္စြာဆႏၵေဖာ္ထုတ္ခြင့္ အခ်ဳိးေဖာက္ခံရတယ္၊ လယ္ယာေျမဥပေဒ၊ ေျမလြတ္ေျမရိုင္းဥပေဒ ေတြဟာ ေတာင္သူလယ္သမားဦးႀကီးေတြအတြက္ အကာအကြယ္မေပးတဲ႔အျပင္ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးျဖစ္ခဲ႔ရတယ္။ ထိုနည္းတူစြာပဲ အလုပ္သမားအခြင့္အေရးအကာအကြယ္ေပးတဲ႔ ဥပေဒေတြကို တိတိက်က်ျပ႒ာန္းႏိုင္ျခင္း မရွိပဲနဲ႔ အလုပ္သမားအဖြဲ႕အစည္းဥပေဒေလာက္နဲ႔ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ္႔ေနခဲ႔ရတယ္။ ဒါေတာင္ကံေကာင္းလို႔ ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဥပေဒက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္မႈစနစ္နဲ႔ က်န္ခဲ႔ေပမယ္႔၊ ၿမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားဟာ သူတို႔နဲ႔အဆင္ေျပတဲ႔သူေတြကိုပဲ ေထာက္ခံအားေပးၿပီးေတာ႔ အလြမ္းမသင့္ရင္ မသင့္သလို ျပႆနာေတြကိုလည္း ၂၀၁၂ ႏွစ္ကုန္ ဒီဇင္ဘာေလာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူေတြ အမ်ားႀကီးခံစားခဲ႔ရ တယ္။ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေျပာစရာေတြ က်န္ေနေသးေပမယ္႔ စာရွည္မွာစိုးလို႔ ဒီေလာက္ပါပဲ။

အစိုးရအဖြဲ႕အခန္းက႑

အစိုးရအဖြဲ႕မွာေကာ ဘာေတြ ေရြ႕သြားသလဲ၊ ျမစ္ဆံုဆည္စီမံကိန္းနဲ႔ ရခိုင္အေရးမွာ တင္းမာမႈေတြၾကားထဲကပဲ ဦးသိန္းစိန္ဟာျပည္တြင္းမွာေကာ၊ ႏိုင္ငံတကာမွာေကာ နာမည္ေကာင္းရသြားခဲ႔တယ္။ သူ႔ရဲ႕လမ္းညႊန္မႈနဲ႔ ဖြံ႕ေထာက္ကူလို႔ေခၚတဲ႔ အဖြဲ႕ေတြ ေပၚလာေပမယ္႔လည္း လက္သင့္ရာစားေတာ္ေခၚမႈေတြနဲ႔ပဲ အေရွ႕ကို ေရာက္သင့္သေလာက္ မေရာက္ခဲ႔ပါဘူး။ သူ႔လက္ထက္မွာ ျပည္သူသေဘာမက်တဲ႔ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးနဲ႔ ဟိုတယ္ခရီး၀န္ႀကီးကို ျပတ္ျပတ္သားသားေနရာေရႊ႕ေျပာင္းမႈလုပ္ခဲ႔တာေတြနဲ႔ အျခားျပည္သူႀကိဳက္ေတြ လုပ္ခဲ႔ေပမယ္႔လည္း ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးနဲ႔ တျခားျပည္နယ္နဲ႔တိုင္းေဒသႀကီး၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေတြကို ေကာင္းေကာင္း မကိုင္တြယ္ႏိုင္ခဲ႔လို႔ လက္ပံေတာင္းေတာင္လိုအေရးအခင္းမ်ဳိးနဲ႔ ၾကံဳေတြ႕ခဲ႔ရတာဟာ အစိုးရသစ္လက္ထက္မွာ ေကာ ႏိုင္ငံတကာအလယ္မွာေကာ မ်က္ႏွာငယ္ခဲ႔ရတယ္။ အေပၚကေန မိန္႔ခြန္းေတြနဲ႔ လက္ခုပ္ေတြနဲ႔ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးတကယ္လုပ္ေနပါၿပီလို႔ ေျပာေနေပမယ္႔လည္း ေအာက္ေျခ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္က အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕  Mind Set ေတြမေျပာင္းလဲႏိုင္ခဲ႔တာေတြ၊ ၿမိဳ႕နယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေျမစာရင္းဦးစီး မွဴးေတြနဲ႔ၿမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးေတြေပါင္းၿပီး ေတာင္သူေတြရဲ႕လယ္ေတြကို အဓမၼသိမ္း၊ ခရိုနီေတြလက္ ထဲကို ေရာင္းစားေနခဲ႔ၾကၿပီးမွ အခုလို ဥပေဒအသစ္ေတြထြက္ေပၚလာတဲ႔အခါမွာ ေျခမကိုင္မိ၊ လက္မကိုင္မိ ျဖစ္ကုန္တာေတြကို ၾကည့္လိုက္ရင္ အစိုးရအသစ္သက္တမ္း (၃) ႏွစ္ျပည့္ခါနီးမွာ အစိုးရအဖြဲ႕အေနနဲ႔ ေရြ႕သင့္ သေလာက္မေရြ႕ခဲ႔ဘူးဆိုတာ သိသာထင္ရွားလြန္းပါတယ္။

တရားေရးမ႑ိဳင္ဘာေတြေျပာင္းဖို႔လိုလဲ

တရားေရးမဏၰိဳင္ကိုၾကည့္ရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ အာဏာရွင္စနစ္နဲ႔အတူ၊ အခြင့္ထူးခံစနစ္ေတြ၊ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈေတြ၊ ေငြမ်ားေငြႏိုင္ေခတ္ေတြနဲ႔ ေနလာခဲ႔ၾကရေတာ႔ တရားေရးစနစ္ဟာ ျပည္သူလူထု ယံုၾကည္မႈကင္းမဲ႔တဲ႔ အေနအထားကေန တျဖည္းျဖည္း ယုတ္ေလ်ာ႔လာေနတယ္။ ေရွ႕ေနအခ်ဳိ႕ဆိုရင္ ျပစ္မႈထက္ တရားမမႈမ်ဳိးကိုပဲ လိုက္ခ်င္ၾကတာမ်ားတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ႔ ပိုက္ဆံပိုရတယ္ေလ။ အမႈေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ၾကည့္လိုက္ရင္ တရားသူႀကီးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေန လာဘ္ယူၿပီး မတရား အမိန္႔ခ်မႈေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ၿမိဳ႕ေပါင္း ၃၃၀ ေလာက္မွာ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိပါမယ္။ သုေတသနစစ္တမ္းမဟုတ္ေပမယ္႔  ခန္႔မွန္းၾကည့္လိုက္တာပါ။ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ တရားရံုးေတြကို အယံုအၾကည္မရွိေတာ႔တာေတြ၊ ရဲေတြကို အယံုအၾကည္မရွိေတာ႔တာေတြက ဒီမိုကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲစ ျပဳေနတဲ႔ႏိုင္ငံေတြအတြက္ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးျပႆနာဟာ စိန္ေခၚမႈတစ္ခုအျဖစ္ရွိေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ တရားေရးစနစ္ေတြကို ျပန္လည္ေလ႔လာသံုးသပ္ၿပီး သုေတသနလုပ္ဖို႔လိုေနပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီစနစ္နဲ႔အညီတရားစီရင္ေရးစနစ္ေတြကိုလည္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔လိုေနပါၿပီ။

မီဒီယာေတြရဲ႕အခန္းက႑

မီဒီယာေတြအားေကာင္းလာၿပီဆိုေပမယ္႔ အ၀ါေရာင္စာမ်က္ႏွာေတြအားေကာင္းလာတာဟာလည္း ေကာင္းမြန္တဲ႔ လကၡဏာမဟုတ္ပါဘူး။ ၀မ္းေရးေၾကာင့္အလုပ္လုပ္ေနရတဲ႔ မီဒီယာေလာကသားေတြ မ်ားေနတာကလည္း သတင္းစာေတြရဲ႕အဆင့္အတန္း၊ သတင္းေတြရဲ႕အဆင့္အတန္းကို လြန္စြာထိခိုက္ပါ တယ္။ ကိုယ္ေတြ႕ၾကံဳတာပါ။ ၿပီးခဲ႔တဲ႔ရက္အနည္းငယ္က မေကြးၿမိဳ႕မွာျပဳလုပ္ခဲ႔တဲ႔ ေခ်ာက္ေရနံေျမအေရးေတာ္ ပံုသပိတ္ႀကီး စိန္ရတုအခမ္းအနားကို ေရာက္ခဲ႔ပါတယ္။ က်င္းပတဲ႔အခ်ိန္က နံနက္ (၁၀) နာရီပါ။ အဖြဲ႕အစည္း အသီးသီးရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ တက္ေရာက္ခဲ႔တယ္။ အဖြဲ႕အစည္းအသီးသီးရဲ႕ သ၀ဏ္လႊာေတြကိုလည္း ဖတ္ၾကတယ္။ အဲဒီ႔မွာ Weekly Eleven က ေအာင္သူၿငိမ္းေရးလိုက္တာထဲမွာ သတင္းကမွားေနတယ္။ အဲဒီ႔မွာ သတင္းသမားတေယာက္ရဲ႕ တာ၀န္ယူမႈ၊ တာ၀န္ခံမႈက ဘာလဲဆိုတာ ေမးခြန္းထုတ္စရာျဖစ္ေနတယ္။ သူေရးထားတာက အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုရဲ႕ သ၀ဏ္လႊာထဲမွာ မပါတဲ႔အေၾကာင္းအရာကို ပါတယ္ဆိုၿပီး ေရးသြားတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တခ်ိန္လံုးရွိေနပါတယ္။ တကယ္ဆိုရင္ အခမ္းအနားမွဴးေတြဆီမွာ သ၀ဏ္လႊာေတြကို ဓာတ္ပံုရိုက္ခြင့္၊ မိတၱဴကူးခြင့္ေပးပါတယ္။ အဲဒီ႔သတင္းအတြက္ သတင္းေထာက္က ဘယ္ေလာက္ရတယ္ဆိုတာ မသိပါဘူး။ သတင္းေထာက္ရဲ႕သတင္းကိုေကာ တာ၀န္ခံအယ္ဒီတာအေနနဲ႔ ဘာေၾကာင့္မစီစစ္ရတာလဲ။ အဆင့္တိုင္းမွာ တာ၀န္ယူမႈ၊ တာ၀န္ခံမႈေတြ အဲသလိုပဲ မသိလိုက္ဘာသာျဖစ္ေန မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ လုိအပ္ေနတဲ႔ လိုခ်င္ေနတဲ႔ မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ဆိုတာ အဲသလို ဗရမ္းဗတာ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ဳိးလားဆိုတာ ေသခ်ာေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ စဥ္းစားဖို႔လိုေနပါၿပီ။ ေဟာ႔ေရွာ႔ဂ်ာနယ္ႀကီးတစ္ခုက ေရးသားေနတဲ႔သူေတြကိုေတာ႔ မေျပာခ်င္ပါဘူး။ အခုလိုအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္ႀကီးမ်ား ရွိေနရင္ အားလံုးကို ျပံဳးျပံဳးႀကီးပဲ ထိုင္ၾကည့္ေနမလား ဒါမွမဟုတ္ တူေမာင္တို႔လိုခ်င္တဲ႔ မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ဆိုတာ အဲဒါႀကီးလားလို႔ ေမးမလားပဲ။ ဂ်ာနယ္ေရာင္းေကာင္းရံုေလာက္နဲ႔ေတာ႔ မီဒီယာေလာကထဲမွာ ေရရွည္ရပ္တည္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ ဆိုေတာ႔ မီဒီယာအဆင့္အတန္းကိုလိုခ်င္ရင္ မီဒီယာေလာကသားေတြဟာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး၊ တစ္ဖြဲ႕နဲ႔တစ္ဖြဲ႕ တိုက္ခိုက္မေနၾကပဲ အခ်င္းခ်င္းအျပန္အလွန္ထိန္းေက်ာင္းျခင္းနဲ႔ပဲ စတုတၳမ႑ိဳင္ကို ေသေသခ်ာခ်ာခိုင္ခိုင္မာမာေလွ်ာက္လွမ္းၾကဖို႔ တိုက္တြန္းပါတယ္။

ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြရဲ႕အခန္းက႑

အထက္ကေျပာခဲ႔သလိုပါပဲ ႏိုင္ငံေရးပါတီတိုင္းမွာ ပါတီရဲ႕ဖြဲ႕စည္းပံုေတြ၊ စည္းမ်ဥ္းေတြ၊ မူ၀ါဒေတြ ရွိၾကစျမဲပါ။ ၂၀၁၄ ထဲမွာေတာ႔ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္မဲဆြယ္စည္းရံုးရမယ္႔ကာလေတြပါပဲ။ စည္းရံုးေရးလုပ္ငန္းစဥ္ေတြနဲ႔ အတူ ပဋိပကၡျဖစ္မႈေတြ၊ ပြတ္တိုက္မႈေတြမျဖစ္ဖို႔ ဆုေတာင္းတယ္။ အခုလိုအခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြအေနနဲ႔ ျပည္သူလူထုအက်ဳိးကိုတကယ္အလုပ္လုပ္မယ္႔အမတ္ေလာင္းေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာေရြးထားဖို႔လိုေနပါၿပီ။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ဒီမိုကရက္ေတြအားေကာင္းဖို႔အတြက္ ေျပာရဲ၊ဆိုရဲရွိတဲ႔၊ အရည္အခ်င္းရွိတဲ႔ ျပည္သူလူထုက တကယ္ေလးစားတဲ႔၊ အားက်တဲ႔ အမတ္ေလာင္းေတြကို ေရြးထားဖို႔လိုေနပါၿပီ။ ေရြးခ်ယ္တဲ႔အခါမွာလည္း ပါတီတြင္း ပဋိပကၡမျဖစ္ေအာင္ မိတ္ဖက္ပါတီေတြရဲ႕ မဲဆႏၵနယ္ေတြထဲမွာ ၀င္ၿပိဳင္သင့္၊ မၿပိဳင္သင့္ အစရွိတဲ႔ အခ်က္ေသးေသးေလးေတြကအစ ေပၚလစီေကာင္းေကာင္းရွိဖို႔လိုေနၿပီ။ ေနာက္တခ်က္ကလည္း အေရြးမခံရခင္ အေျခအေနနဲ႔၊ အေရြးခံရၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ အစိုးရဖြဲ႕ၾကမယ္ဆိုရင္ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ႔ လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အစိုးရစနစ္အရ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္နဲ႔ ျပည္နယ္၊ တိုင္းအဆင့္ေတြအတြက္ပါ အစိုးရအဖြဲ႕၀င္ေတြ လ်ာထားဖို႔လုိၿပီ။ အစိုးရအဖြဲ႕၀င္ ၀န္ႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ တာ၀န္ေတြ၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြကို လည္း ေလ႔လာထားဖို႔လိုေနၿပီ။ အေရြးေကာက္ခံၿပီးမွ ၀န္ႀကီးျဖစ္သြားမွ ထမင္းတနပ္ေလွ်ာ႔စားၾကကြာဆိုတဲ႔ အေျပာမ်ဳိးေတြ မေျပာမိဖို႔လည္း ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားဖို႔လိုေနပါၿပီ။ ဒီထက္မကလိုအပ္တာေတြလည္း ရွိေနဦးမွာ ပါ။ ကၽြန္ေတာ္႔အျမင္ေသးေသးေလးနဲ႔ ခ်ျပၾကည့္တာပါ။ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြအေနနဲ႔ အေရြးေကာက္မခံရရင္ လည္း ျပည္သူ႔အက်ဳိးျပဳလုပ္ငန္းေတြ ဆက္မလုပ္ေတာ႔ဘူးလား၊ လုပ္ဦးမွာလားဆိုတာကလည္း ႀကိဳတင္ ေပၚလစီရွိရမယ္။ ျပႆနာက ႏိုင္ငံေရးမွာ သာကူးေတြမ်ားလြန္းလို႔ပါ။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ခံယူခ်က္၊ ယံုၾကည္ခ်က္ ေတြနဲ႔အလုပ္လုပ္ၾကတယ္ဆိုတာ ေယဘုယ်အားျဖင့္သိထားတယ္။ ၾကံ့ခိုင္ေရးပါတီအေနနဲ႔လည္း သူတို႔ပါတီရဲ႕ ခံယူခ်က္ေတြ၊ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြရွိမွာပါပဲ။ ဒီလိုပဲ NLD ပါတီအပါအ၀င္ အျခားအျခားေသာပါတီေတြမွာလည္း သူတို႔ေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးခံယူခ်က္ေတြ၊ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြရွိမွာပါပဲ။ အဲဒီမွာ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ ၾကလို႔ လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္၊ လႊတ္ေတာ္မွတဆင့္အစိုးရအဖြဲ႕ေတြဖြဲ႕ၾကတဲ႔အခါမွာ ႏိုင္ငံ့အေရးအရာေတြကို အစိုးရအဖြဲ႕အေနနဲ႔လုပ္ၾကကိုင္ၾကရေတာ႔မယ္ဆိုရင္ အစိုးရအဖြဲ႕ေကာင္း၊ မေကာင္းကို ျပည္သူလူထုကပဲ ေနာက္ဆံုးအဆံုးအျဖတ္ေပးသြားမွာပါ ပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ႔ အေျခခံဥပေဒအရ အာဏာဆိုတာ ျပည္သူ႔ဆီကေနစီးဆင္းတာပါ။

တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူမ်ားရဲ႕အခန္းက႑

ဒါကေတာ႔ရွင္းပါတယ္။ အခြင့္အေရးေတြခ်ဳိးေဖာက္ခံရမႈေတြရွိေနေသးသေရြ႕ ဒီမိုကေရစီအစိုးရဆိုလည္း တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူေတြရွိေနမွာပါပဲ။ လယ္သမားက လယ္သမားအခြင့္အေရးေတာင္းမယ္၊ အလုပ္သမားက အလုပ္သမားအခြင့္အေရးေတာင္းမယ္၊ ေက်ာင္းသားက ေက်ာင္းသားအခြင့္အေရးေတာင္းမယ္။ ၀န္ထမ္းက လည္း ၀န္ထမ္းအခြင့္အေရးေတာင္းမယ္။ လူဆိုတာေမြးရာပါပါလာတဲ႔အခြင့္အေရးေတြရွိတယ္။ လူဆိုတာ အခြင့္အေရးဆာေလာင္တတ္တဲ႔ သတၱ၀ါတစ္မ်ဳိးပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ မီးမလာရင္ဆႏၵျပမယ္၊ ကားခေစ်းတက္ရင္ ဆႏၵျပမယ္၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္းတက္ရင္ ဆႏၵျပမယ္၊ ဆႏၵျပမႈေတြတိုင္းကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေစ႔စပ္ေဆြးေႏြး နည္းလမ္း ရွာၿပီး ေျဖရွင္းေပးရမွာကေတာ႔ အစိုးရတာ၀န္ပဲ။ မေျဖရွင္းေပးႏိုင္တဲ႔အစိုးရကဆင္းေပးရလိမ္႔မယ္။ ဒါေၾကာင့္ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူေတြကေတာ႔ ရွိေနမွာပဲ။ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူေတြအေနနဲ႔ကေတာ႔ မေက်နပ္ရင္ ဆႏၵျပမယ္ ဆိုတာထက္မပိုပါဘူး။ ဒါကလည္း ေစာ္ကားတဲ႔စိတ္နဲ႔ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူလူထုကိုယ္စား ဆႏၵေဖာ္ ထုတ္ေပးရမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ္႔ ရလာဒ္က အေရးႀကီးပါတယ္။ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္တိုင္းလည္း ျပႆနာေတြက ေျပလည္သြားႏိုင္သလားဆိုတာကိုလည္း ဆႏၵျပမႈအေရအတြက္၊ တာ၀န္ရွိသူကလုပ္ေဆာင္ေပးႏိုင္မႈအေရ အတြက္ အစရွိတာေတြကိုလည္း ခ်ိန္ထိုးဖို႔လိုပါတယ္။ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူေတြအဆင့္ကေန မ႑ိဳင္တစ္ခုခုကို အခ်ိန္မေရြးေစာင့္ၾကည့္ထိန္းေက်ာင္းေရးဆိုတဲ႔ ဘက္ကို ပိုမိုပါလာရင္ မ႑ိဳင္အေရြ႕ေတြမွာ အားပိုေကာင္းသြား ႏိုင္တယ္။ ဥပမာ လႊတ္ေတာ္၊ တရားေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲေတြကို ေစာင့္ၾကည့့္ေလ႔လာတဲ႔ လုပ္ငန္း စဥ္မ်ဳိးေတြထဲမွာ ပါ၀င္လာတာမ်ဳိး၊ ဒါမွမဟုတ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ အျပန္အလွန္ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ေရး၊ ျပည္သူေတြအတြက္ ၿမိဳ႕အလိုက္၊ ရြာအလိုက္ ျပည္သူေတြရင္ဖြင့္စရာေနရာေလးတခု လူထုအမွန္တကယ္ ခံစားေနရတဲ႔ဒုကၡေတြကို သက္ဆိုင္ရာတာ၀န္ရွိသူေတြသိေစဖို႔၊ ျပႆနာတိုင္းကို ပူးေပါင္းေျဖရွင္းတတ္တဲ႔ အေလ႔အထတစ္ခုရလာေအာင္ ျပည္သူေတြကို အေလ႔အက်င့္ေပးဖို႔ အလုပ္ေတြမွာ ပူးေပါင္းပါ၀င္လာခဲ႔ရင္ သိပ္ကိုေကာင္းမြန္ျပည့္စံုတဲ႔ အေရြ႕တစ္ခုဟာ ေရြ႕လာမယ္လို႔ ယံုၾကည္တယ္။

နိဂံုးအေနနဲ႔ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံဟာ အာဏာရွင္စနစ္ကေန ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို အသြင္ကူးေျပာင္းစဲကာလ မွာ အစိုးရ၊ လႊတ္ေတာ္၊ တရားေရး၊ မီဒီယာ၊ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူမ်ား၊ အရပ္ဘက္လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမ်ားနဲ႔ ျပည္သူလူထုဆိုတဲ႔ မ႑ဳိင္ႀကီးေတြသာ ပြတ္တိုက္မႈမရွိပဲ ဟန္ခ်က္ညီညီ ပူးေပါင္းလုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္သြားၾက ရင္ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ပါတယ္။ ႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္း တိုင္းျပည္ဟာ အမွန္တကယ္ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာမွာပါ။
အဲလိုမွမဟုတ္ရင္ေတာ႔ ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီး ေမွ်ာ္တိုင္းေ၀းေနပါဦးမယ္။

ေလးစားစြာျဖင့္

ထက္ေအာင္

(၁၉.၁၂.၂၀၁၃၊ ညေန ၄း၂၂)