ကုိမုိးသီးခင္ဗ်ာ
ယခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုမုိးသီး အမွန္အတုိင္း ဖြင့္ဟေစခ်င္ပါတယ္ … ရွစ္ေလးလံုးကာလမွာ ကုိမုိးသီးဟာ တနုိင္ငံလံုးက ေက်ာင္းသားထုကုိ ဦးေဆာင္ျပီး မဆလအစုိးရကုိ ျဖဳတ္ခ်နုိင္ခဲ့ပါတယ္ဆုိေတာ့ … အဲဒီတုန္းက အသက္ ၂၅ ႏွစ္သာ ရွိေသးတဲ့ ကုိမုိးသီးမွာ ဘယ္ေလာက္နုိင္ငံေရးအေတြ႔အၾကံဳကုိ ျဖတ္သန္းခဲ့လုိ႔ ဦးေဆာင္ နုိင္ခဲ့ပါသလဲ …။
ျမန္မာ့နုိင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈဟာ ေနာက္ဆံုး ၁၉၇၅ ဦးသန္႔အေရးအခင္း ၊ မႈိင္းရာျပည့္ေတြမွာ ေျခမႈန္းခံရျခင္းနဲ႔ အဆံုးသတ္ခဲ့ျပီး ၁၉၈၈ မွာျပန္စခဲ့ပါတယ္။ ၾကားကာလ ၁၃ ႏွစ္မွာ လံုးဝဆူပူမႈမရွိဘဲ နုိင္ငံေရး နဲ႔ အဆက္ျပတ္ ခဲ့ပါတယ္။ နုိင္ငံေရးဝါသနာပါတဲ့ ေက်ာင္းသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ မဆလရဲ႕ လမ္းစဥ္လူငယ္ထဲ ေရာက္ သြားၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ “မင္းကုိနုိင္” ေတာင္ အဲဒီတုန္းက လမ္းစဥ္လူငယ္ စည္းရံုးေရးမွဴး လုိ႔ သိရပါတယ္။ အသက္ ၂၅ ႏွစ္သာရွိေသးတဲ့ ကုိမုိးသီးဟာ ေက်ာင္းသားထုကုိ ဦးေဆာင္ျပီး နုိင္ငံေရး တုိက္ကြက္ေတြ လုပ္ေဆာင္ေနတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီ ၂၅ ႏွစ္ အရြယ္ရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ နိုင္ငံေရး အေတြ႔အၾကံဳ ရွိတဲ့သူတဦးက ညြန္ၾကားေနလုိ႔သာ လုပ္နုိင္တယ္လုိ႔ သံုးသပ္မိပါတယ္။
ဥပမာ ဆုိရရင္ စစ္တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းဆင္းအရာရွိငယ္ ၂၃ ႏွစ္အရြယ္ဟာ ေက်ာင္းက စစ္ေျမျပင္မွာ ကြပ္ကဲ တုိက္ပဲြဝင္နုိင္ဖုိ႔ တပ္စုမွဴး (ဒုဗုိလ္)၊ တပ္ခဲြမွဴး(ဗုိလ္ၾကီး) အဆင့္ေလာက္သာ သင္ၾကားေပးလုိက္ပါတယ္။ အၾကမ္းဖ်င္းေျပာရရင္ တပ္စုတစ္စု အင္အား ၃၀ ခန္႔၊ တပ္စု ၃ စု တပ္ခဲြတစ္ခဲြ အင္အား ၁၀၀ ခန္႔ တပ္ခဲြ ၅ ခဲြ တပ္ရင္းတစ္ရင္း၊ တပ္ရင္း ၁၀ ရင္း တပ္မတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ တပ္ရင္းမွဴးအဆင့္ကုိ ဒုတိယ ဗုိလ္မွဴးၾကီး က အုပ္ခ်ဳပ္ရျပီး တပ္မမွဴး အဆင့္ကုိ စစ္သက္ ၂၅ ႏွစ္ခန္႔ရွိတဲ့ ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ အဆင့္က အုပ္ခ်ဳပ္ကြပ္ကဲရပါတယ္။
ဒီေတာ့ အသက္ ၂၃ ႏွစ္ေလာက္ရွိတဲ့ ေက်ာင္းဆင္းစ ဗုိလ္ေလးတဦးဟာ တပ္မတစ္ခုကုိ ဦးစီးျပီး စစ္ဆင္ေရး ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္ဆုိရင္ စစ္ေရးတုိက္ပဲြ အေတြ႔အၾကံဳမရွိတဲ့ ဗုိလ္ေလးက ဦးေဆာင္ျပီး စစ္ဆင္ေရးၾကီး ဆင္ႏႊဲ နုိင္တယ္ဆုိရင္ … စစ္မ်က္စိနဲ႔ၾကည့္လုိ႔ ဘယ္လုိမွ မျဖစ္နုိင္ပါဘူး။ ေနာက္ကြယ္ကေန စစ္ေရးအေတြ႔အၾကံဳ ရွိတဲ့ လူတစ္ဦးက မညႊန္ၾကားဘဲ မလုပ္နုိင္ပါဘူး။
၂၅ ႏွစ္သား ကုိမုိးသီးကုိ ေနာက္ကြယ္ကေန ဘယ္သူၾကိဳးကုိင္ခဲ့သလဲ …. ?
ရွစ္ေလးလံုးမွာ ပါခဲ့သူတစ္ဦးက … “အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ ၁၆ နွစ္ .. အထက္တန္းေက်ာင္းသား .. ကုိမုိးသီး ခုိင္းလုိ႔ ဦးႏုကုိ ရုိက္ဖုိ႔ သူ႔ျခံထဲ ေရာက္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က အဲဒီတုန္းက ကုိမုိးသီးေသဆုိေသ ရွင္ဆုိရွင္ဘဲ … ဦးနုက သူသာလွ်င္ တရားဝင္ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္လုိ႔ ေၾကညာတဲ့အခါ ပထမပိုင္း ေထာက္ခံခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္ ကုိမုိးသီးက ဦးနုကုိ အာဏာရူးၾကီး ေက်ာင္းသားေတြ ေသြးေျမက်ျပီး အေသခံခဲ့တာကုိ ပဲြလန္႔တုန္း ဖ်ာခင္းတယ္ … ေျပာလုိ႔ အေျခအေနေတြ ေျပာင္းသြားခဲ့တယ္ .. အဲဒီတုန္းက လူထုက ေက်ာင္းသား ဘာလုပ္လုပ္ ေထာက္ခံခဲ့တယ္ …” လုိ႔ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ ဒီေလာက္ထိ လူထု ေထာက္ခံမႈရေအာင္ ကုိမုိးသီး စြမ္းေဆာင္နုိင္ခဲ့တာ အမွန္ပဲလား ..။
ေနာက္ျပီးေတာ့ ကုိမုိးသီးေျပာခဲ့တာရွိတယ္ “ဦးနု ဦးေအာင္ၾကီးတုိ႔ဟာ ဗကပရဲ႕ ရန္သူေဟာင္းေတြ… သူတုိ႔ အာဏာရလာလဲ ဗကပအတြက္က ဘာမွမထူးဘူး။ ေတာထဲမွာပဲ တဖက္နုိင္ငံမွာပဲ ကပ္ေနရအံုးမယ္ … ဒါေၾကာင့္ ဗကပက သူတုိ႔ကုိ မလုိခ်င္ဘူး …. ၾကားျဖတ္အစုိးရဖဲြ႔ဖုိ႔ ေက်ာင္းသားထုကုိယ္စား ကၽြန္ေတာ္ (မုိးသီး) က တင္ျပခဲ့တယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြၾကား သေဘာတူညီမႈ မရလုိ႔ အစိုးရမဖဲြ႔လုိက္နုိင္ဘူး … မဖဲြ႔လုိက္နိုင္တာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္ မဟာကံဆုိးမုိးေမွာင္မႈ ျဖစ္လာတာပဲ..”
အဲဒီစကားေတြအရ ကုိမုိးသီးေနာက္ကြယ္မွာ တစ္စံုတစ္ဦး ရွိေနတာ ေပၚလြင္ေနတယ္။
က်ေနာ့္ေဆာင္းပါး တပုဒ္ (ရွစ္ေလးလံုးက်ဆံုးခဲ့သည့္ အေၾကာင္းအရင္း) မွာ “ၾကားျဖတ္အစုိးရကုိ လက္ခံရင္ ဦးေနဝင္းၾကိဳးစင္တက္ရမည္ျဖစ္သျဖင့္ လက္မခံနုိင္တာကုိ လူတုိင္းအသိျဖစ္သည္။ ဦးေနဝင္းထံတြင္ စစ္တပ္ ရွိ၍ မိမိတုိ႔ထံတြင္ အပ္တုိတစ္ေခ်ာင္းမရွိပါပဲ ဗကပ ေျမွာက္ပင့္ေပးသျဖင့္ ဦးေနဝင္းအား ထြက္ေပါက္မေပးဘဲ ေခ်ာင္ပိတ္တုိက္ခိုက္ျခင္းသည္ မိမိတုိ႔အမွားျဖစ္သည္။” သံုးသပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
ၾကားျဖတ္အစိုးရ ေတာင္းဆုိရာမွာ ဦးေနဝင္းက မလုိက္ေလ်ာတဲ့အတြက္ ဝန္ၾကီးဌာနအားလံုး သပိတ္ေမွာက္ရန္ နုိင္ငံေရးတုိက္ကြက္ေဖာ္တဲ့ လုပ္ကြက္မွာလည္း ကုိမုိးသီးကုိ ဘယ္သူက ညႊန္ၾကားခဲ့ပါသလဲ ?
ဝန္ၾကီးဌာနေပါင္းစံု အေထြေထြသပိတ္ၾကီးစတင္တဲ့အခါ အစုိးရ ယႏၱယားၾကီး လည္ပတ္မႈ ရပ္တန္႔သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီအခါ စစ္တပ္အတြက္ လစာ၊ ရိကၡာ ေထာက္ပံ့ပုိ႔ေဆာင္ေရး စက္သံုးဆီ စတာေတြ အခက္အခဲျဖစ္ခဲ့ရျပီး စစ္တပ္ ထမင္းငတ္လာရင္ ေသနတ္ေျပာင္း သူ႔ဘက္လွည့္လာမွာကုိသိတဲ့ ဦးေနဝင္းက နည္းစနစ္မ်ဳိးစံုသံုးျပီး သပိတ္လွန္ဖုိ႔ ၾကံစည္ၾကိဳးပမ္းခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး ဘယ္လုိမွ တားမနုိင္ေတာ့တဲ့ အဆံုးမွာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းဖုိ႔ ဗုိလ္ေစာေမာင္ကုိ အမိန္႔ေပးျပီး ဝန္ထမ္းအားလံုး အလုပ္ျပန္ဝင္ေစတဲ့ အထိ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
တုိင္းျပည္အေျခအေန အဲဒီလုိျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ဦးေနဝင္းအတြက္ ေရြးခ်ယ္စရာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ သူလုပ္ေပးမယ့္ ေရြးေကာက္ပဲြကုိ လက္မခံၾကဘဲ ၾကားျဖတ္အစုိးရကုိသာ တစိုက္မတ္မတ္ေတာင္းဆုိေနတဲ့ အေထြေထြသပိတ္ ထဲမွာ အၾကပ္ရုိက္ကာ သူ႔လံုျခံဳေရး ထြက္ေပါက္ ပိတ္ခံရသလုိ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။
စစ္မွာ စကားတခုရွိတယ္။ တရုတ္စစ္သူၾကီး ဆြန္ဇူး ေျပာၾကားခဲ့တာပါ။ “ရန္သူအား တုိက္ခုိက္လွ်င္ အေျခအေနသံုးသပ္ကာ လုိအပ္လွ်င္ ဆုတ္လမ္းထြက္ေပါက္ဖြင့္ေပးျပီး တုိက္ခုိက္ပါ။ ဆုတ္လမ္းပိတ္ျပီး တုိက္ပါက ေခ်ာင္ပိတ္မိျပီး တုိက္ပဲြပုိၾကာကာ အခန္႔မသင့္လွ်င္ မိမိပင္ ျပန္၍ က်ဆံုးမႈႏွင့္ ရင္ဆုိင္ရတတ္သည္။”
အကယ္၍ ၁၉၈၈ ကဲ့သုိ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြၾကီး တရားမွ်တမႈ မရွိတဲ့အတြက္ ၾကားျဖတ္အစုိးရ ဖဲြ႔စည္းျပီး ထုိအစုိးရက ေရြးေကာက္ပဲြလုပ္ေပးကာ အနုိင္ရပါတီကုိ အာဏာလဲႊေပးရမယ္လုိ႔ ရွစ္ေလးလံုးအတုိင္း ေတာင္းဆုိရင္ ဘယ္လုိျဖစ္နုိင္မလဲ။
ရွစ္ေလးလံုးမွာ နုိင္ငံေရးျဖတ္သန္းမႈ နဲ႔ လႈပ္ရွားမႈ အေတြ႔အၾကံဳ သိပ္မရွိေသးတဲ့ ၂၅ ႏွစ္သား ကုိမိုးသီး ရဲ႕ တုိက္ကြက္ေတြကုိ အကဲျဖတ္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ….
(၁) ဦးေနဝင္း လုပ္ေပးမယ့္ ေရြးေကာက္ပဲြဟာ အတုအေယာင္ျဖစ္လုိ႔ ၾကားျဖတ္အစုိးရဖဲြ႔ျပီး ေရြးေကာက္ပဲြ ျပဳလုပ္ေပးဖုိ႔ ။
(၂) ဦးနုကုိ အာဏာရူးအျဖစ္ သရုပ္ေဖာ္ျပီး ေဒၚဆန္းစုၾကည္ကုိ ဝန္းရံေပးၾကဖုိ႔။
(၃) ၾကားျဖတ္အစုိးရ ေတာင္းဆုိခ်က္မေအာင္ျမင္တဲ့အခါ အေထြေထြသပိတ္ဆင္ႏဲႊျပီး အစိုးရယႏၱယားၾကီး လံုးဝရပ္ဆုိင္းသြားတဲ့အထိ နုိင္ငံေရးတုိက္ကြက္ဆင္ဖုိ႔ …..
လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကုိ ေတြ႔ျမင္နုိင္ပါတယ္။ ဒီေလာက္ၾကီးက်ယ္တဲ့ ရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကုိ ကုိမုိးသီး ဦးေနွာက္နဲ႔ လုပ္လုိ႔ မျဖစ္နုိင္တာလည္း ယုတၱိခုိင္လံုမႈ ရွိပါတယ္။ ကုိမုိးသီးေနာက္ကြယ္မွာ ဘယ္သူ ရွိပါသလဲ။
ဒီသမုိင္းျဖစ္ရပ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ကုိမုိးသီးကုိယ္တုိင္ အြန္လုိင္းေပၚမွာ ေရးတင္ထားတဲ့ “သူ႔ဘဝအေၾကာင္း” မွာ ဖတ္ရသေလာက္နဲ႔ပဲ ကုိမုိးသီးေနာက္က ဘယ္သူေတြ ၾကိဳးကုိင္လႈပ္ရွားေနသလဲ ဆုိတာ ေပၚလြင္ေနပါျပီ။
အဲဒီ အထဲမွာ ------
“ကုိမုိးသီး ငယ္စဥ္ကတည္းက လက္ဝဲစာေပမ်ားကုိ ေလ့လာခဲ့ေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းသားဘဝ ၁၉၇၉ ခုႏွစ္မွာ စာေပေလ့လာလုိက္စားမႈကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီး ေဆးေက်ာင္းသား ေဒါက္တာေဇာ္မင္းႏွင့္ ေပါင္းသင္းမိေၾကာင္း .. အဲဒီအခ်ိန္က ေဒါက္တာေဇာ္မင္းဟာ ဗကပ ယူဂ်ီေခါင္းေဆာင္တဦး၏ စည္းရံုးမႈနဲ႔ ဗကပဗဟုိ (ပန္ဆန္း) ကုိ ေရာက္ရွိခဲ့ျပီး သေဘာတရားေရး သင္တန္းမ်ားတက္ေရာက္ကာ ယူဂ်ီတစ္ဦးအျဖစ္ စည္းရံုးလႈပ္ရွားေနခဲ့ တာကုိ ႏွစ္အတန္ၾကာ အတူသြားအတူစား ေပါင္းသင္းေနခဲ့တဲ့ (ကိုမိုးသီး) လံုးဝ သိရွိ ရိပ္မိခဲ့ျခင္း မရွိ။ ၁၉၈၅ ေႏြရာသီတြင္ ေျမေအာက္ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ ႏွင့္ ေျမေအာက္ ဗကသ ဖဲြ႔စည္းရန္ ေဒါက္တာ ေဇာ္မင္း ႏွင့္ တုိင္ပင္ခဲ့ေၾကာင္း ။
ေဒါက္တာေဇာ္မင္းရဲ႕ စည္းရံုးျခင္းကုိ ခံရျပီးေနာက္ ၁၉၈၈ မတ္လ ေက်ာင္းသား ဖုန္းေမာ္က်ဆံုးေသာ အေရးအခင္းမွာ ေဒါက္တာေဇာ္မင္းက ဖုန္းဆက္ျပီး ေက်ာင္းသားတဦး အသတ္ခံရေၾကာင္း နဲ႔ အားလံုး ျပင္ဆင္ထားရန္ မွာၾကားခဲ့ေၾကာင္း။ အိမ္ကုိ ကုိမုိးသီးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း မင္းကုိနုိင္ (ေပၚဦးထြန္း) ခဏခဏ ေရာက္လာျပီး “မင္းဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲ” လုိ႔ ေမးျမန္းတာေတြ လုပ္ခဲ့တယ္ … ျပီးေတာ့ မတ္လ ၁၈ ရက္ေန႔တြင္ မင္းကုိနုိင္ကုိ စတင္ စည္းရံုးခဲ့ေၾကာင္း၊ ၄င္းေနာက္ ေဒါက္တာေဇာ္မင္းႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးလုိက္ျပီး “ငါတုိ႔လႈပ္ရွားမႈ သပိတ္ၾကီး စေတာ့မယ္။ ငါတုိ႔နဲ႔အတူ ပါဝင္ပါ” လုိ႔ တုိက္တြန္းခဲ့ေၾကာင္း ေတြ ပါဝင္တယ္။
ရွစ္ေလးလံုးကာလ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ေဒါက္တာေဇာ္မင္းက ေက်ာင္းသားထုကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ကုိင္တြယ္ထားျပီး ေဒါက္တာေဇာ္မင္း ကုိ ဗကပယူဂ်ီ Master Brain လုိ႔ နာမည္ၾကီးတဲ့ ကုိသက္ခုိင္ က အကြက္ခ် စီမံ ခုိင္းေစ ခဲ့တယ္။ ယူဂ်ီေခါင္းေဆာင္ သက္ခုိင္ကုိေတာ့ ဗကပ ဌာနခ်ဳပ္ ယူဂ်ီတာဝန္ခံ ဗုိလ္က်င္ေမာင္ (ရဲေဘာ္ထြန္း) က ညႊန္ၾကားခဲ့တယ္ ဆုိတာ … နုိင္ငံေရး ေလ့လာသူ အမ်ားစု သိထားတဲ့ သမုိင္းျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီလုိ အာဏာတခုပဲၾကည့္တဲ့ နုိင္ငံေရးသမား လူလည္ေတြေၾကာင့္ ရွစ္ေလးလံုး လူထုအံုၾကြမႈၾကီးဟာ ေက်ာင္းသားနဲ႔ ျပည္သူလူထု အသက္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆံုးရႈံးေပးဆပ္စေတးခဲ့ရေပမဲ့ တုိင္းျပည္ ဒီမုိကေရစီ ရမလာဘဲ စစ္အာဏာရွင္လက္ေအာက္ က်ေရာက္ခဲ့ရတဲ့ သမုိင္းတရားခံေတြထဲမွာ အာဏာရွင္ၾကီး ဦးေနဝင္းနဲ႔ အေပါင္းပါေတြသာမက ေနာက္ထပ္ ဘယ္သူေတြ ပါဝင္ေနေသးလဲ ဆုိတာ တုိင္းျပည္ကုိ အတိအလင္း သတၱိရွိရွိ တင္ျပလုိက္ဖုိ႔ အခ်ိန္တန္ပါျပီ။
ဒီတာဝန္ကုိ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္တဲ့ ကုိမုိးသီးအေနနဲ႔ ရဲရဲရင့္ရင့္ တာဝန္ယူ ေဖာ္ထုတ္လုိက္ မယ္ဆုိရင္ တုိင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ေကာင္းမြန္ေရးကုိ ဦးတည္သြားမွာ ျဖစ္သလုိ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေတြလည္း ေအာင္ျမင္ျပည့္ဝဖုိ႔ နီးကပ္သြားမွာပါ။
ရွစ္ေလးလံုး သမုိင္းျဖစ္ရပ္မွာ အဓိကဇာတ္ေဆာင္တစ္ဦး အခန္းက႑က ပါဝင္ခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ ကုိမုိးသီး အေနနဲ႔ သူမ်ားအခုိင္းခံ ဘဝမွာ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ နိဂံုးခ်ဳပ္မသြားေစခ်င္ပါ။ အတိတ္သမုိင္း ျဖစ္ရပ္မွန္ ေတြကုိ ေဖာ္ထုတ္ဖြင့္ခ်ရင္း နုိင္ငံေရးမ်က္ႏွာစာသစ္ ဖြင့္လွစ္လုိက္ပါလုိ႔ အၾကံျပဳခ်င္ပါတယ္။
ျပည္သူလူထု ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ဒီမုိကေရစီစနစ္က ဘယ္ပံုစံ ဆုိတာလည္း ကုိမုိးသီး သိမွာပါ။ ျပည္သူလူထု ရင္ထဲမွာ ကုိမုိးသီး ရွိေနပါေသးတယ္။
ဝင္းေဇာ္
forward အီးေမးလ္ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
![[ Satire ] ဘုရားစူး စာေရးဆရာ စာေပေဟာေျပာပြဲေတြ မ်ားလာေတာ့မွ စိုေျပ စာဖတ္ပ်င္းမွန္း သိေတာ့သည္။ ယခုေဟာေျပာေနတဲ့ စာေရးဆရာေတြ နာမည္ေတြကို စိုေျပမသိ။ သူတို႔ေရးတဲ့ စာေတြမဖတ္ဖူး။ ဘာစာေတြ ေရးမွန္းလည္း မသိ။ စာေပေဟာေျပာပြဲ ေၾကာ္ျငာေတြ ေတြ႕ေတာ့မွ “ေၾသာ္...သူက စာေရးဆရာလား” ဟု သိေတာ့သည္။ စာဖတ္မွျဖစ္မည္။ ဘယ္သူက ဘာစာေတြေရးသလဲ ကိစၥမရွိ။ ဘယ္သူက စာေရးဆရာလဲဆိုတာ သိဖို႔လိုသည္။ စာမဖတ္ရရင္ေန။ စာေရးဆရာ စာရင္းေလးေတာ့ လုပ္ထားမွျဖစ္မည္။ ေနာက္ေန႔မွ ၿမဳိ႕ထဲသြားၿပီး စာအုပ္ဆိုင္ေတြက စာအုပ္ေတြမွာ စာေရးဆရာ အမည္စာရင္း သြားကူးရမည္။ နာမည္ၾကားလွ်င္ စာရင္းေလးႏွင့္ တိုက္ၾကည့္ၿပီး စာေရးဆရာ ဟုတ္ မဟုတ္ စာရင္းစစ္ရမည္။ အရင္တုန္းကေတာ့ စာေပေဟာေျပာပြဲ ဆိုလွ်င္ လာေဟာေသာ စာေရးဆရာ၏ စာအုပ္အေၾကာင္း ေျပာၿပီး မိတ္ဆက္လွ်င္ ခင္မင္ပိုလြယ္သည္။ “ဆရာ့ဟိုစာအုပ္က ဖတ္လို႔ ေကာင္းလိုက္တာ ဆရာရယ္၊ ဇာတ္သိမ္းပိုင္းက ေတာ္ေတာ္လြမ္းဖို႔ ေကာင္းတာ” လို႔ ဆိုလိုက္ရင္ စာေရးဆရာ သေဘာက်သြားၿပီး ကိုယ္နဲ႔ ခင္ေရာ။ ေနာက္ပိုင္း စာေရးဆရာႏွင့္ အရက္ေလး ဘာေလးလိုက္ေသာက္။ ကိုယ့္နာမည္ေတြ သူ႔ဝတၳဳထဲ ပါလာႏိုင္သည္။ အခုေခတ္ကေတာ့ ထိုသို႔မဟုတ္ေတာ့။ နာမည္တစ္ခါမွပင္ မၾကားဖူးေသာ စာေရးဆရာ ေတြက ေဟာေျပာေနၾကသည္။ သူ႔စာ မဖတ္ဖူးသည္ထားဦး၊ စာေရးဆရာ နာမည္ကို စိုေျပၾကားဖူးဖို႔ ေကာင္းသည္။ ယခုေတာ့ စာေရးဆရာ နာမည္ပင္ မၾကားဖူးေတာ့ စိုေျပ ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္း မသိေတာ့။ လာေဟာေျပာေသာ စာေရးဆရာကို ဘယ္လို မိတ္ဆက္ရမွန္းပင္ မသိေတာ့။ ရမ္းသမ္းလည္း မိတ္မဆက္ရဲ။ အခ်ဳိ႕ စာေရးဆရာေတြက အေပါက္ ေတာ္ေတာ္ဆိုးသည္ဟု ၾကားဖူးသည္။ အခ်ဳိ႕စာေရး ဆရာေလးမ်ား မိုက္႐ိုင္းၾကေၾကာင္း အခ်ဳိ႕စာေပ ေဟာေျပာပြဲ က်င္းပသူမ်ားကပင္ ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ရသည္။ ေခတ္ႀကီးကလည္း စာေရးဆရာျဖစ္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး လြယ္သည္ဟု သူငယ္ခ်င္းက ေျပာသည္။ ပိုက္ဆံရွိလွ်င္ ကိုယ့္စာအုပ္ ကိုယ့္ဘာသာ ထုတ္လို႔ရသည္။ မဟုတ္လွ်င္ အြန္လိုင္းေပၚမွာ စာတက္ေရးလို႔ ရသည္။ တစ္ေလာကလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္စာေရးဆရာဟု မိတ္ဆက္ေသာ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ႏွင့္ ေတြ႕သည္။ ဘယ္မွာ ေရးတာလဲလို႔ေမးေတာ့ “ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ ေရးတာေလ။ လိုက္ခ္ေတြမွ အမ်ားႀကီးရယ္။ အစ္ကို မဖတ္ဖူးေသးရင္ ကြၽန္ေတာ့္ လင့္ေပးလိုက္မယ္။ ဖတ္ၾကည့္လိုက္” ဆိုတဲ့ လူက ရွိေသးသည္။ အခ်ဳိ႕အြန္လိုင္းစာေရး ဆရာေတြကလည္း ဖတ္လို႔ ေကာင္းပါသည္။ အခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဘာေတြေရးမွန္းမသိ။ ဘယ္လိုလူေတြက ႀကဳိက္မွန္းလည္းမသိ။ သူ႔အရပ္ႏွင့္ သူ႔ဇာတ္ကေတာ့ အိုေကသည္။ အခ်ဳိ႕ စာေရးဆရာေတြ ကလည္း ကိုယ့္ပိုက္ဆံႏွင့္ စာအုပ္ထုတ္ၿပီး စာေရးဆရာဘြဲ႕ ခံယူၾကသည္။ ပိုက္ဆံႏွစ္သိန္း၊ သံုးသိန္းရွိရင္ အုပ္ေရ တစ္ေထာင္ေလာက္ေတာ့ ထုတ္လို႔ရသည္။ အရင္ကလို စိစစ္ေရးေတြ ဘာေတြမရွိေတာ့ ေရးခ်င္တာသာ ေရးေပေတာ့။ အခ်ဳိ႕ပိုက္ဆံ ရွိသူေတြကလည္း ကိုယ္ပိုင္ စာအုပ္ထုတ္ေဝေရး ေထာင္ၿပီး ဟိုကဒီက ဘာသာျပန္ေလးေတြ ထုတ္သည္။ အဂၤလိပ္လို တတ္သူေတြကလည္း တက္က်မ္းလိုလို ဘာလိုလိုေတြကို ဘာသာျပန္ကာ ကိုယ္ေရးသလိုလိုနဲ႔ ဖိန႔္သည္။ အဂၤလိပ္စာ မတတ္သူက ပီမိုးနင္းတို႔၊ ဦးႏုတို႔၏ စာအုပ္ေတြက ကူးခ်ကာ တက္က်မ္း ေရးသည္။ အခ်ဳိ႕ကလည္း သူမ်ားေရးေသာ စာကို ပိုက္ဆံႏွင့္ဝယ္ကာ ကိုယ့္နာမည္ႏွင့္ ထုတ္သည္။ ဒီလိုႏွင့္ ထုတ္ေဝေရး ပိုင္ရွင္လည္း စာေရးဆရာ ျဖစ္လာသည္။ အခ်ဳိ႕ကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသမား။ ေထာင္ထြက္လာေတာ့ ေထာင္အေတြ႕အႀကံဳ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေထာင္တြင္းက ရခဲ့သည့္ စိတ္ကူးကို ျဖစ္ျဖစ္ စာခ်ေရး။ ထုတ္ေဝေရးကို အပ္လိုက္။ ထုတ္ေဝေရးေတြ ကလည္း ႏိုင္ငံေရးသမား ေရးေသာစာ ဆိုလွ်င္ ေရာင္းေကာင္းမည္ တြက္ထားပုံရသည္။ အခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ကေတာ့ တကယ့္ အႏုပညာသမား။ သူတို႔စာေတြက တကယ္လည္း ေကာင္းသည္။ စာအုပ္ ထြက္လာေတာ့လည္း နာမည္ႀကီးသည္။ လူႀကဳိက္မ်ားသည္။ အဲဒီလို စာအုပ္ထြက္ၿပီး နာမည္ႀကီးသြားသည့္ ႏိုင္ငံေရးသမားကို အျခား ႏိုင္ငံေရးသမား မ်ားက အားက်သည္။ သို႔ႏွင့္ စာမေရးတတ္ေသာ ႏိုင္ငံေရးသမားကလည္း စာေရးသည္။ ထုတ္ေဝေရးေတြ ကလည္း ႏိုင္ငံေရးသမား ေရးေသာစာမ်ားကို ဟိုျပင္ဒီ္ျပင္ႏွင့္ ျပင္ဆင္ေရးလုပ္ၿပီး ထုတ္လိုက္သည္။ ဒီလိုႏွင့္ စာမေရးတတ္ေသာ ႏိုင္ငံေရးသမား အခ်ဳိ႕ကလည္း စာေရးဆရာ ျဖစ္လာသည္။ အခ်ဳိ႕လည္း စာကို လုံးဝမေရးဖူးပါ။ ဒါေပသည့္ အေျပာေကာင္းသည္။ အေျပာ ေကာင္းေတာ့လည္း စာေပ ေဟာေျပာပြဲေတြ ေျပာရသည္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ စာေရးဖူးလွ်င္ စာေရးဆရာ ျဖစ္ၿပီ။ အဆက္အသြယ္ ရွိလွ်င္ ေဟာေျပာပြဲ လိုက္ရႏိုင္သည္။ ရာသီကလည္း စာေပေဟာေျပာပြဲ ရာသီ။ စာေရးဆရာေတြ ေခတ္ေကာင္းခ်ိန္။ ဟိုးအရင္တုန္းကလို စာေရးဆရာကို ပုဆိုးကန္ေတာ့သည့္ေခတ္ မဟုတ္ေတာ့။ ေငြကို ေပးေသာေခတ္။ တစ္ပြဲတစ္ပြဲ သိန္းခ်ီရၾကသည္။ ပြဲတိုင္းေက်ာ္ စာေရးဆရာေတြ ေပၚလာသည္။ အဲဒီ စာေရးဆရာမွ မပါလွ်င္ ေဟာေျပာပြဲပဲ မလုပ္ေတာ့ သေယာင္။ မ်ားေသာ အားျဖင့္ေတာ့ တက္က်မ္းေရးသည့္ စာေရးဆရာေတြကို ေဟာေျပာပြဲ စီစဥ္သူေတြက ႀကဳိက္သည္။ အခ်ဳိ႕ ေဟာေျပာပြဲ စီစဥ္သူေတြ က်ေတာ့လည္း ႐ုပ္ရွင္မင္းသား၊ ဒါ႐ိုက္တာမ်ားႏွင့္ စာေရးဆရာကို တြဲကာ ေဟာခိုင္းသည္။ ပရိသတ္က ႐ုပ္ရွင္မင္းသားကို ၾကည့္ခ်င္သျဖင့္ လာၾကသည္။ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား ေဟာၿပီးခ်ိန္တြင္ လူမရွိေတာ့။ စာေရးဆရာခမ်ာ ပြဲစီစဥ္သူေတြ ကိုသာ ေဟာရေတာ့သည္။ အခုတစ္ေလာ အခ်ဳိ႕စာေပ ေဟာေျပာပြဲေတြ ကေတာ့ မဲဆြယ္ပြဲေတြ ျဖစ္ကုန္သည္။ ႏိုင္ငံေရး ပါတီေတြကလည္း စာေပ ေဟာေျပာပြဲ အမည္ခံၿပီး မဲဆြယ္ပြဲေတြ လုပ္သည္။ စာေရးဆရာေတြ ကလည္း ပါတီက ငွားသည္ဆိုေတာ့ ပါတီအႀကဳိက္ ေဟာေပးၾကသည္။ ေနာက္ႏွစ္ ပြဲမငွားမွာ စိုးရိမ္ပုံရသည္။ အခ်ဳိ႕ စာေရးဆရာေတြကလည္း သူတို႔ ႀကဳိက္သည့္ပါတီကို ေခတ္အဆက္ဆက္ မ်ဳိသိပ္ ထားခဲ့ရသမွ် ဖြင့္ထုတ္ေတာ့သည္။ အခ်ဳိ႕ စာေရးဆရာေတြကလည္း နတ္ပူးၿပီးေဟာသည္။ ဝိညာဥ္ေခၚၿပီး ဘယ္ပါတီကို မဲေပးရမယ္လို႔ ဝိညာဥ္က ေျပာတယ္လို႔ စာေရးဆရာႀကီးေတြက လုပ္ၾကျပန္သည္။ စိုေျပတို႔ကေတာ့ တအံ့တၾသကို ျဖစ္လို႔။ စာေရးဆရာ မလုပ္ဘဲ နတ္ကေတာ္လုပ္ဖို႔ ေကာင္းသည္ဟုလည္း ေတြးမိသည္။ ပါတီ လူႀကီးအခ်ဳိ႕ကလည္း စာေပေဟာေျပာပြဲ ရန္ပုံေငြေတြ ဘုံးပစ္သည္ဟုလည္း ၾကားရသည္။ ေငြစာရင္းရွင္းတမ္း ထုတ္ေပးဖို႔ေျပာေတာ့ ႐ူးခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ကုန္သည္။ ဒီၾကားထဲ ဘုန္းႀကီးေတြကလည္း ပါလာသည္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြက လုပ္တဲ့ စာေပေဟာေျပာပြဲမွာ အစၥလာမ္ေတြက ေဟာလို႔ဆိုၿပီး လိုက္ပိတ္သည္။ ဒီေတာ့ ခပ္စြာစြာ ပါတီဝင္ေတြက ဘုန္းႀကီးေတြ ဘာျဖစ္တယ္၊ ညာျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး ဆဲၾကျပန္သည္။ ဘုန္းႀကီးႏွင့္ပါတီ ရန္ေတြ ျဖစ္ၾက၏။ ေခတ္သစ္ စာေရးဆရာ အခ်ဳိ႕ကေတာ့ နပ္သည္။ ပါးသည္။ သူတို႔ေရးေသာ စာအုပ္ကို ပရိသတ္ မဖတ္ဖူးမွန္း သိပုံရသည္။ ေဟာေျပာပြဲ သြားေလရာကို သူတို႔ေရးသမွ် စာအုပ္ေတြ ယူသြားၿပီး ေရာင္းသည္။ ေဟာရင္း ေျပာရင္းလည္း စာအုပ္ကို ေၾကညာ လိုက္ေသးသည္။ ဒီေတာ့ ပရိသတ္ကလည္း အားနာပါးနာ ဝယ္ၾကသည္။ တစ္ခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္။ စာေပ ေဟာေျပာေၾကးလည္း ရသည္။ စာအုပ္လည္း ေရာင္းရသည္။ ေခတ္ႀကီးက စာေရးဆရာျဖစ္ဖို႔ လြယ္ေသာေခတ္။ အဆက္အသြယ္ ေကာင္းလွ်င္ ေဟာေျပာပြဲလိုက္ဖို႔ လြယ္ေသာေခတ္။ ဒီလိုေခတ္ႀကီးမွာမွ စာေရးဆရာ မျဖစ္လွ်င္ ညံ့ရာက်ေတာ့မည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိုေျပကေတာ့ ဘယ္သူေတြက စာေရးဆရာမွန္း သိရေအာင္ အမည္စာရင္း လုပ္ထားဦးမည္။ ထိုစာေရးဆရာ အမည္စာရင္းကို စာအုပ္ထုတ္ရမည္။ ဒါဆို စိုေျပလည္း စာေရးဆရာ ျဖစ္မည္။ စိုေျပ (သံေခ်ာင္းပါတီ)](http://scontent-b.xx.fbcdn.net/hphotos-ash3/t1/p280x280/556007_713463315340597_484521071_n.jpg)
![၂၀၁၅ မတုိင္မီေျဖပါ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳး ------------------------------------ ေရးသားသူ- ရန္မ်ိဳးႏုိင္၊ ထြန္းခုိင္၊ မင္းဟိန္းေက်ာ္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈၿမိဳ႕ေတာ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားေသာ ေနျပည္ေတာ္သုိ႔ အျမန္လမ္းမႀကီးမွတစ္ဆင့္ လာေရာက္ပါက ဦးစြာေတြ႕ရိွရေသာ ကံ့ေကာ္ပန္းအ၀ုိင္းအနီးတြင္ လွပခံ့ညားလွသည့္ အေဆာက္အအံုႀကီးတစ္ခုက ဆီးႀကိဳေနမည္ျဖစ္သည္။ ေျမဧကေပါင္းမ်ားစြာက်ယ္၀န္းသည့္ ေျမဧရိယာအတြင္း ေခတ္မီဒီဇုိင္းမ်ားျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ပံုေဖာ္ထားသည့္ အေဆာက္အအံုႀကီးမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အႀကီးမားဆံုးပါတီဌာနခ်ဳပ္႐ံုးဟူ၍ပင္ ေခၚဆိုႏုိင္မည့္ ေငြက်ပ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာ အကုန္အက်ခံတည္ေဆာက္ထားေသာ ျပည္ေထာင္စုႀကံ႕ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးပါတီပုိင္ ဌာနခ်ဳပ္႐ံုးအေဆာက္အအံုႀကီးပင္ျဖစ္သည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ ခမ္းနားလွသည့္အေဆာက္အအံုႀကီးကုိ တည္ေဆာက္ႏုိင္သည့္ ေငြေၾကးပမာဏသာမက ထို႔ထက္မ်ားျပားလွသည့္ ေငြေၾကး၊ အေဆာက္အအံု၊ လုပ္ငန္းမ်ားပိုင္ဆုိင္ထားသည့္ ပါတီႀကီး၏ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀မႈမ်ားသည္ မည္ကဲ့သို႔ရရိွလာပါသနည္းဟူေသာ ေမးခြန္းမွာ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပဲြအႀကိဳကာလမ်ားတြင္ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးအေနျဖင့္ မျဖစ္မေနေျဖရမည့္ ၂၀၁၀ ကပင္ တင္က်န္ခဲ့သည့္ ေမးခြန္းေႂကြးျဖစ္သည္။ အသင္းပိုင္အေဆာက္အအံုမ်ား၊ ေငြေၾကး၊ လုပ္ငန္းပုိင္ဆုိင္မႈမ်ားသည္ ယခင္အစိုးရက ျပည္သူမ်ားပိုင္ဆိုင္သည့္ လုပ္ငန္းေငြေၾကး၊ ဘ႑ာမ်ားကုိ လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္၍ ယခုလက္ရိွပါတီပုိင္ျဖစ္ေနေသာ ဓနဥစၥာမ်ားသည္ ျပည္သူပုိင္မ်ားပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ႏုိင္ငံေရးေလ့လာသူအခ်ဳိ႕က ေ၀ဖန္ေျပာၾကားသည္။ ထုိအခ်က္ကုိ လႊတ္ေတာ္အတြင္းေရာက္ရိွေနသည့္ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီ ထိပ္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္မ်ားအား ေမးျမန္းေသာ္လည္း ျပန္လည္ရွင္းလင္းေျဖၾကားျခင္းမရိွခဲ့ေပ။ မၾကာမီႏွစ္အတြင္း က်င္းပျပဳလုပ္ေတာ့မည့္ အေထြေထြေရြးေကာက္ပဲြ၌ ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ဦးမည့္ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးပါတီအေနျဖင့္ ပါတီပုိင္ဆုိင္မႈစာရင္းဇယားမ်ားႏွင့္ မည္ကဲ့သုိ႔ရရိွလာသည္ကုိ ပြင့္လင္းျမင္သာစြာ ထုတ္ျပန္မွသာ ျပည္သူမ်ား၏သံသယမ်ားကုိ ေျဖေဖ်ာက္ႏိုင္ၿပီး လာမည့္ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ မဲဆႏၵရွင္မ်ား အျမင္ရွင္းရွင္းျဖင့္ မဲေပးႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။ အစိုးရ႐ံုးဌာနမ်ား ေနျပည္ေတာ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့သည့္ ကာလမွာပင္ အသင္းအျဖစ္တည္ရိွေနသည့္ ျပည္ေထာင္စုႀကံ႕ခိုင္ေရးႏွင့္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအသင္းမွ ယင္းတုိ႔၏ဌာနခ်ဳပ္ကုိ ေနျပည္ေတာ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့သည္။ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးဌာန ႐ံုးတစ္႐ံုးထက္ပင္ ပိုမုိခမ္းနားႀကီးက်ယ္ေသာ အသင္းဌာနခ်ဳပ္႐ံုး၏ ေဆာက္လုပ္ကုန္က်မႈစရိတ္ မည္ေရြ႕မည္မွ်ရိွခဲ့သည္ကုိ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့ျခင္းမရိွဘဲ အသင္းမွပါတီအျဖစ္ကူးေျပာင္းခ်ိန္တြင္ အဆိုပါဌာနခ်ဳပ္႐ံုးအပါအ၀င္ အသင္းပုိင္လုပ္ငန္းမ်ား၊ ေငြေၾကးမ်ားအားလံုးကုိ ပါတီမွလက္လဲႊရယူခဲ့သည္။ အျငင္းပြားစရာမဲရလဒ္မ်ားထြက္ေပၚခဲ့သည့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးပါတီက ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္တစ္ခုတည္းတြင္သာ အသာရခဲ့ျခင္းမဟုတ္ဘဲ။ စီးပြားေရးနယ္ပယ္တြင္လည္း အျခားႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားထက္ အသာရခဲ့သည္။ ထုိဘ႑ာေရးအားသာခ်က္က ေနာင္လာမည့္ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးအတြက္ အားသာခ်က္တစ္ခုျဖစ္လာႏုိင္ေၾကာင္း ၎တို႔ကေျပာသည္။ မၾကာေသးမီက ေနထိုင္ေရးစိတ္မေအးႏိုင္ဘဲ ေျပးစရာေျမမရိွျဖစ္ေနေသာ သမီးကေလးေက်းရြာသူရြာသားမ်ားကို ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီက ေနစရာေပးမည္ဟု ကမ္းလွမ္းခဲ့သည္။ ေက်ာခင္းစရာမရိွေတာ့သည့္ အိမ္ေထာင္စု ၁၅၀ ေက်ာ္မွ ရြာသူရြာသားမ်ားကမူ ေရြးခ်ယ္စရာမရိွ။ “ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ သူတို႔စီမံတဲ့ေနရာလိုက္ေနမွာပါ”ဟု ရြာသားတစ္ဦးကဆိုသည္။ ႏိုင္ငံေရးသံုးသပ္သူမ်ားကမူ ၂၀၁၅ အတြက္ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳး၏ေျခလွမ္းမ်ားျဖစ္သည္ဟု သံုးသပ္သည္။ ျပည္ေထာင္စုေရြးေကာက္ပဲြေကာ္မရွင္ကလည္း ပါတီမ်ား၏ ပိုင္ဆုိင္မႈကုိတင္ျပရန္ ျပ႒ာန္းထားျခင္းမရိွ၍ အျခားပါတီမ်ားနည္းတူ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳး၏ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀မႈ မည္မွ်ရိွသည္ကုိမသိေၾကာင္း အေၾကာင္းျပန္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း တပ္မေတာ္အစုိးရက ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ အျငင္းပြားစရာႀကိဳတင္မဲမ်ား၊ ပယ္ပဲမ်ားရိွခဲ့သည္ဟု စြပ္စဲြမႈမ်ားၾကား ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးပါတီအာဏာရရိွေရးကုိသာ ခြင့္ျပဳခဲ့ျခင္းမဟုတ္ဘဲ အသင္းအျဖစ္ရိွေနစဥ္ကတည္းက ရရိွထားသည့္ အေဆာက္အအံုမ်ား၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကုိ လဲႊေျပာင္းရယူခြင့္ေပးခဲ့သည္ဆုိသည့္ စြပ္စဲြမႈမ်ားရိွခဲ့သည္။ ေရြးေကာက္ပဲြမက်င္းပမီ ၂၂၇ ရက္တိတိအလို ၂၀၁၀ မတ္လ ၂၅ ရက္က တပ္မေတာ္အစိုးရ၏ ပုဂၢလိကပုိင္ျပဳလုပ္ေရးေကာ္မရွင္က အစည္းအေ၀းတစ္ခုျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ထုိအစည္းအေ၀းက ႏုိင္ငံတစ္၀န္းလံုးရိွ စြမ္းအင္၀န္ႀကီးဌာနလက္ေအာက္မွ ႏိုင္ငံပိုင္စက္သံုးဆီဆုိင္ ၁၉ ဆုိင္ကုိ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးထံ အၿပီးအျပတ္ေရာင္းခ်ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရိွ အထင္ကရေနရာမ်ားျဖစ္သည့္ မဂၤလာေတာင္ၫြန္႔၊ ဗုိလ္တေထာင္၊ စမ္းေခ်ာင္း၊ မရမ္းကုန္း၊ ေတာင္ဥကၠလာ အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံတစ္၀န္းလံုးရိွ စက္သံုးဆီဆုိုင္ ၁၉ ဆုိင္အတြက္ က်ပ္ေငြ ၁၅၀၁ ဒသမ ၃၄၉ သန္းသာ ေပးေခ်ခဲ့ရသည္။ ထိုစဥ္က ျပည္ခုိုင္ၿဖိဳးသည္ အသင္းအျဖစ္သာရိွေနဆဲျဖစ္ၿပီး တပ္မေတာ္အစိုးရႏွင့္နီးစပ္သည့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ႀကီးမ်ားႏွင့္အတူ ႏုိင္ငံပုိင္ပစၥည္းမ်ားေ၀ျခမ္းေရးအစီအစဥ္အတြက္ မည္သူမွ်ေစာဒကက်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ မတက္ရဲခဲ့ၾက။ အစုိးရသစ္လက္ထက္ ေ၀ဖန္မႈမ်ားစတင္မွ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးပါတီထိပ္ပုိင္းေခါင္းေဆာင္မ်ားက လုပ္ထံုးလုပ္နည္းႏွင့္အညီ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းက ေဆာင္ရြက္ခဲ့ျဖစ္ေၾကာင္း တုံ႔ျပန္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အဆုိပါေစ်းႏႈန္းျဖင့္ ေျမေစ်းေခါင္ခုိက္ေနသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ရေတာင့္ရခဲအခြင့္အေရးျဖစ္ၿပီး ထိုဆံုးျဖတ္ခ်က္ကုိ တစ္ႏွစ္ႏွင့္ႏွစ္ပတ္တိတိၾကာမွ ျပည္သူကုိ တရား၀င္အသိေပးခဲ့သည္ဆုိသည္ကုိေတာ့ အာဏာပုိင္မ်ားေရာ၊ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးဘက္ကပါ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိျခင္းမရိွခဲ့ေပ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္းေျပးဆဲြေနသည့္ ယာဥ္လုိင္းအခ်ိဳ႕သည္လည္း ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီက လုပ္ပုိင္ခြင့္ရခဲ့ၿပီး မၾကာမီကာလအတြင္းကမွ အမည္ေျပာင္းလဲေျပးဆဲြခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ နယ္ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားတြင္ ေျပးဆဲြေနသည့္ အေ၀းေျပးယာဥ္လိုင္းအခ်ိဳ႕မွာလည္း ပါတီပုိင္ယာဥ္လုိင္းမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြမစမီ ၁၇ ႏွစ္ခန္႔အလုိကတည္းက တပ္မေတာ္ထိပ္တန္းအရာရိွႀကီးမ်ားႏွင့္ ဖဲြ႕စည္းထားခဲ့ၿပီး ႏိုင္ငံပုိင္အေဆာက္အအံုမ်ား၊ အားကစားကြင္းမ်ား၊ အသံုးျပဳခြင့္ရရိွခဲ့သည့္ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးအသင္းသည္ ပါတီအျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားေသာ္လည္း ထုိအခြင့္အေရးဆက္လက္ရရိွေနဆဲျဖစ္ေၾကာင္း ေ၀ဖန္မႈမ်ားလည္းရိွသည္။ ႏိုင္ငံပုိင္ႏွင့္ သာမန္ျပည္သူမ်ားရရိွရန္ ခက္ခဲလွသည့္ေနရာအခ်ိဳ႕တြင္ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးက အေဆာက္အအံုအခ်ိဳ႕ ေဆာက္လုပ္ခြင့္ရခဲ့သည္။ အဆုိပါအေဆာက္အအံုမ်ားအနက္ အခ်ိဳ႕သည္ အခမဲ့ေဆးကုခန္းမ်ား ျဖစ္သြားၾကသည္။ ေ၀ဖန္မႈအခ်ိဳ႕က ျပည္ခိုင္ၿဖိဳး၏ေဆးခန္းမ်ားသည္ အမွန္တကယ္အလုပ္မျဖစ္ဘဲ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္အပါအ၀င္ အကြက္အကြင္းေကာင္းသည့္ေနရာမ်ားတြင္ ေျမေနရာဦး႐ံုသက္သက္သာျဖစ္သည္ဟုေျပာသည္။ ျပည္ခိုုင္ၿဖိဳး၏ ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္တစ္ဦးျဖစ္သည့္ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ဦးလွေဆြက အဆိုပါစြပ္စဲြခ်က္မ်ားသည္ မျဖစ္ညစ္က်ယ္ေျပာစကားမ်ားဟု တုံ႔ျပန္ခဲ့သည္။ “ႀကံ႕ခုိင္ေရးက ရာခ်ီတဲ့ေဆးခန္းေတြ ဒီေန႔ထိကုေနတယ္။ အလကားကုေပးေနတယ္”ဟု ျပည္ခုိင္ၿဖိဳး၏ “ၿဖိဳးေစတနာ”ေဆးခန္းမ်ားအေၾကာင္း ဦးလွေဆြကေျပာသည္။ ထုိ႔အျပင္ ေျမသိမ္းသည္ဟုဆိုလိုက္လွ်င္ ယခင္အစိုးရ၊ စစ္တပ္ႏွင့္ ခ႐ိုနီတုိ႔ကုိသာ ေျပးျမင္ၾကေပလိမ့္မည္။ လက္ရိွ တုိင္းျပည္ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ေနသည့္ အာဏာရပါတီျဖစ္ေသာ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးပါတီ၏ ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္႐ံုးအပါအ၀င္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ သမုိင္းလမ္းဆံုရိွ ၿဖိဳးေစတနာေဆးခန္းေျမေနရာ တုိင္းေဒသႀကီး၊ ျပည္နယ္၊ ခ႐ိုင္၊ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္ဆင့္တြင္ ခြင္ျပည့္ကြက္က် ဖြင့္လွစ္ထားသည့္ ယခင္အသင္း႐ံုး၊ ယခုပါတီ႐ံုးမ်ား တည္ရိွေနသည့္ ေျမေနရာမ်ားသည္ ယခင္က မည္သူပိုင္ဆုိင္ခဲ့သည့္ ေျမေနရာမ်ားျဖစ္ပါသနည္း။ အမွန္တကယ္ပင္ မူလပုိင္ဆုိင္သူမ်ားထံမွ တန္ရာတန္ေၾကးေပး၍ ၀ယ္ယူထားခဲ့ျခင္းဟုတ္ပါသလား။ ထုိေမးခြန္းကုိ စနစ္တက်၀ယ္ယူခဲ့ျခင္းမျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း ႏိုင္ငံေရးပါတီအခ်ိဳ႕မွ ပုဂိၢဳလ္အခ်ဳိ႕ကေျပာၾကားသည္။ ၿဖိဳးေစတနာေဆးကုခန္း ေျမေနရာမ်ားအပါအ၀င္ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးရရိွေနသည့္ ေျမေနရာမ်ားသည္ အသင္းအျဖစ္တည္ရိွေနဆဲကာလအတြင္းက ရရိွထားေသာ ေျမေနရာမ်ားျဖစ္သည္ဟု စြပ္စဲြမႈမ်ားအတြင္း ပါတီအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းခ်ိန္တြင္ တစ္စံုတစ္ရာေျဖရွင္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ရန္လိုအပ္ေၾကာင္း သံုးသပ္သူတုိ႔ကေျပာသည္။ ၁၉၈၈ အေရးအခင္းအၿပီး ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည့္ တုိင္းရင္းသားစည္းလံုးညီၫြတ္ေရးပါတီသည္ ထုိအခ်ိန္က အသြင္ေျပာင္းစဥ္ ပုိင္ဆုိင္မႈအေျခအေနကုိ ရွင္းလင္းတင္ျပခဲ့ရသည္ဟု တုိင္းရင္းသားစည္းလံုးညီၫြတ္ေရးပါတီ၏ ရန္ကုန္အေနာက္ပုုိင္းခ႐ိုင္ဥကၠ႒ ဦးခင္ေဇာ္ကေျပာသည္။ “ကၽြန္ေတာ္တို႔တုန္းကလည္း တုိင္တာေတြ၊ ေတာတာေတြရိွတယ္။ အဲဒီေတာ့ ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီကုိ ကူးေျပာင္းတဲ့ဟာေတြ ရွင္းလင္းျပရတာေပါ့။ အခုေတာ့ အာဏာရပါတီျပည္ခုိင္ၿဖိဳးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို ရွင္းျပတာမ်ိဳးမေတြ႕ရဘူး”ဟု ဦးခင္ေဇာ္ကေျပာသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးရေအာင္ ေဆာင္ၾကဥ္းေပးခဲ့သည့္ ဖဆပလပါတီအေနျဖင့္ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္တြင္ တပ္သို႔အာဏာလဲႊေျပာင္းခဲ့ရခ်ိန္တြင္ ပါတီပုိင္အေဆာက္အအံုႏွင့္ အနည္းငယ္ေသာေငြေၾကးမ်ားကုိပါ ေပးအပ္လုိက္ရသျဖင့္ ပါတီႏွစ္ျခမ္းကြဲေသာအခ်ိန္တြင္ အေမြအႏွစ္ဟူ၍ မက်န္ခဲ့သျဖင့္ ေ၀ျခမ္းရန္၊ အေမြဆက္ခံရန္ မလိုေတာ့ေၾကာင္း ယင္းပါတီတြင္ လုပ္ကုိင္ခဲ့သည့္ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ(ျမန္မာ)ဥကၠ႒ ဦးသုေ၀က ၎၏အေတြ႕အႀကံဳကုိေျပာျပသည္။ “ႀကံ႕ခိုင္ေရးအသင္းက အရင္အစိုးရ တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့အသင္းျဖစ္တဲ့အတြက္ သူတုိ႔ရဲ႕ပုိင္ဆုိင္မႈအေဆာက္အအံုေတြဟာ ျပည္သူပုိင္ေတြျဖစ္တယ္။ အသင္းကုိဆက္ခံတဲ့ ပါတီကလည္း ဒါေတြကုိယူတယ္ဆိုေတာ့ ျပည္သူပုိင္ကုိ သူတို႔ပိုင္လုပ္လုိက္တဲ့သေဘာပဲ”ဟု ဦးသုေ၀ကဆုိသည္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား မွတ္ပံုတင္ျခင္းဥပေဒတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ပုိင္ေငြေၾကး၊ ေျမ၊ အိမ္၊ အေဆာက္အအံု၊ ယာဥ္၊ ပစၥည္းတို႔ကုိ တိုက္႐ိုက္ျဖစ္ေစ၊ သြယ္၀ုိက္ေသာနည္းျဖင့္ျဖစ္ေစ ရယူသံုးစဲြျခင္းကုိ ကန္႔သတ္ထားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ႁခြင္းခ်က္အခ်ိဳ႕ထည့္သြင္းထားၿပီး ထုိႁခြင္းခ်က္မ်ားက ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးကုိ အေထာက္အကူျဖစ္ေစရန္ ရည္ရြယ္သည္ဟု ႏိုင္ငံေရးသံုးသပ္သူတုိ႔ကဆိုသည္။ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားရရိွထားသည့္ ရန္ပံုေငြမ်ား၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားမွ အျမတ္ေငြမ်ားကုိ ထင္သာျမင္သာခ်ျပရန္ လုိအပ္ေၾကာင္း အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးဖုန္းျမင့္ေအာင္ကေျပာသည္။ “အခုေတာ့ ဘယ္ကရလဲမေမးပါနဲ႔။ ဘယ္လိုသံုးလဲမေမးပါနဲ႔ဆုိေတာ့ အဲဒါပါတီမဟုတ္ဘူး။ ကုမၸဏီပဲျဖစ္လိမ့္မယ္”ဟု ဦးဖုန္းျမင့္ေအာင္ကေျပာသည္။ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပဲြသည္ ပိုမုိအႀကိတ္အနယ္ရိွလာမည့္ အေျခအေနတြင္ရိွေသာေၾကာင့္ ပါတီမ်ား၏ စီးပြားေရးအေျခအေနသည္ ေရြးေကာက္ပဲြကာလတြင္ လြန္စြာအေရးပါလာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြ၀င္ အမည္မေဖာ္လိုသူ တစ္သီးပုဂၢလလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းကေျပာသည္။ “လက္ရိွသတ္မွတ္ခ်က္အရ တစ္ေယာက္ငါးသိန္းဆိုရင္ပဲ ေနရာတုိင္း၀င္ၿပိဳင္တဲ့ပါတီက သိန္း ၆၀၀ ေလာက္ကုန္မယ္။ ဒါေတာင္ ေရြးေကာက္ပဲြကုန္က်စရိတ္မပါေသးဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲစရိတ္က သတ္မွတ္ထားသလို တစ္ေယာက္သိန္း ၁၀၀ ႏႈန္းနဲ႔သံုးရင္ပဲ သိန္းကုိ သိန္းဂဏန္းနဲ႔ခ်ီကုန္မယ္။ ေတာ္႐ံုပါတီက ေနရာတိုင္းၿပိဳင္ဖို႔ဆုိတာမျဖစ္ႏုိင္ဘူး”ဟု ၎ကေျပာသည္။ ပါတီရန္ပံုေငြေတာင့္တင္းရန္ ႀကိဳးစားျခင္းမွာ ႏိုင္ငံတကာတြင္ လုပ္ေဆာင္ေလ့ရိွသည့္ ကိစၥတစ္ခုသာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျပည္တြင္းပါတီမ်ားလည္း သူ႔နည္းသူ႔ဟန္ျဖင့္ ရန္ပံုေငြေတာင့္တင္းရန္ ႀကိဳးပမ္းေနေၾကာင္း ျပည္ခုိင္ၿဖိဳး၏ ဗဟုိေကာ္မတီ၀င္တစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးလွေဆြကေျပာသည္။ “ႏုိင္ငံတကာမွာလည္း ရန္ပံုေငြေတာင့္ေအာင္ ရွာၾကတာပဲ။ အုိဘားမားလည္း ရွာတာပဲ။ ဟီလာရီကလင္တန္လည္း ရွာတာပဲ”ဟု ဦးလွေဆြကေျပာသည္။ “ႀကံ႕ခိုင္ေရးအသင္းကပိုင္တဲ့ ပစၥည္း၊ လုပ္ငန္း၊ အေဆာက္အအံုေငြေၾကးေတြဟာ အစိုးရကလဲႊေျပာင္းေပးခဲ့တဲ့ ျပည္သူပုိင္ျဖစ္တယ္။ အဲဒါကုိ ပါတီပုိင္လုပ္ပစ္တာကေတာ့ မတရားဘူးလုိ႔ထင္တယ္။ သိကၡာရိွတဲ့သူေတြဆိုရင္ ဒီလိုမလုပ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ သူတို႔ပါတီက ျပည္သူအားလံုးေထာက္ခံထားတဲ့ ျပည္သူ႔ပါတီဆုိရင္ေတာ့ တစ္မ်ိဳးေပါ့။ ခုေတာ့ အဲလိုလည္းမဟုတ္ဘူးဆိုေတာ့ေလ”ဟု ဦးသုေ၀ကေျပာသည္။ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပဲြက်င္းပရန္လည္း လအနည္းငယ္သာလုိေတာ့သည္။ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးစတင္ဖဲြ႕စည္းသည့္ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္မွစတင္ၿပီး ပါတီအျဖစ္ေျပာင္းလဲကာ အစိုးရဖဲြ႕စည္းႏိုင္ခဲ့သည့္ ၂၀၁၅ အထိ ၂၂ ႏွစ္တာကာလအတြင္း ျပည္ခုိင္ၿဖိဳး၏ ထိပ္ပုိင္းေခါင္းေဆာင္မ်ားသာ တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ေနရာ အစဥ္အဆက္ရရိွခဲ့သည္။ ယင္းအစဥ္အလာကုိ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးဆက္လက္ထိန္းသိမ္းႏုိင္ျခင္းရိွ၊ မရိွကုိ မဲဆႏၵရွင္မ်ားက ဆံုးျဖတ္မည္ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံေရးနယ္ပယ္တြင္ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးက အျခားပါတီမ်ားထက္ ႏွာတစ္ဖ်ားသာမသာကုိေတာ့ ေရြးေကာက္ပဲြအေျဖမဲေရတြက္ၿပီးခ်ိန္အထိ ေစာင့္စားရဦးမည္။ သုိ႔ေသာ္ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးက အျခားပါတီမ်ားထက္ ပါတီရန္ပံုေငြႏွင့္ ပိုင္ဆိုင္မႈအင္အားက အစစအရာရာ အသာစီးရေနမည္မွာေတာ့ အေသအခ်ာပင္ျဖစ္သည္။ Credit - @[103865773008399:274:7Day News Journal] ဓာတ္ပုံ- ေဂ်ေမာင္ေမာင္ (အမရပူရ)](http://scontent-a.xx.fbcdn.net/hphotos-frc1/t1/s403x403/1962636_515201168592783_287976925_n.jpg)
