စစ္သားတို.ရဲ့ဆရာမ (ေက်ာင္းမွာတုန္းက အေရြးခံခဲ့ရတဲ့ လက္ ရာေဟာင္းေလးပါ )
စာသင္ခန္းထဲ၀င္လာေတာ့ ဆရာမမ်က္ႏွာထားက ခပ္တင္းတင္း။ ဆရာမရဲ့ အသက္ကလည္း ငယ္ငယ္.. သင္ရမွာကလည္း စစ္သားေတြဆိုေတာ့ မ်က္ႏွာထားကိုမာထားလိုက္တယ္။ေဆြမ်ိဳးအသိုင္္းအ၀ိုင္းထဲမွာေတာင္ စစ္သားဆိုတာမရွိခဲ့ဘဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္စ၊ႏွစ္ေယာက္စသာ
တပ္မေတာ္ထဲမွာ အသိရွိသူဆိုေတာ့ စစ္တပ္နဲ.ဆရာမဘ၀ဟာ ျပဒါးတစ္လမ္း၊
သံတစ္လမ္းလို. ေျပာလို.ရပါတယ္။ ခုလို စစ္သားေတြကိုစာလာသင္ေပး
ရမယ္လို.လည္း တစ္ခါမွ မေတြးမိခဲ့ဖူးပါဘူး။ သင္ရမွာကလည္း "အသံုးလံုး"လို.
အလြယ္တကူေခၚတဲ့ စာမတတ္သူပေပ်ာက္ေရးသင္တန္း။ "တပ္မေတာ္ထဲမွာ စာမတတ္သူပေပ်ာက္ေရးစီမံခ်က္အရ"တာ၀န္ရွိသူေတြက ဌာနကို အကူအညီေတာင္းလို. လာသင္ေပးရတာပါ။
စစ္တပ္ထဲသြားျပီး စစ္သားေတြကို စာသြားသင္ရမယ္ဆိုေတာ့ ျငင္းပါေသးတယ္။ သင္ရမယ့္သူေတြရဲ့ အသက္ေတြကလည္းၾကီးေနၾကျပီ။ျပီးေတာ့ ေယာက်ာ္းၾကီး
ေတြ.. ေယာက်ာ္းထဲမွာမွ စစ္ေျမျပင္ေတြမွာရန္သူနဲ. သူေသကိုယ္ေသ
တိုက္ခိုက္သတ္ျဖတ္လာတဲ့ စစ္သားရင့္မာၾကီးေတြ။ ဒီလိုလူၾကီးေတြက အသက္(၃၀)အရြယ္ ဆရာမေလးတစ္ေယာက္စကားကို နားေထာင္မတဲ့
လား။ ျပီးေတာ့ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေတြမွာေတြ.ေနရတဲ့စစ္သားေတြရဲ့
ေပါက္တတ္ကရသတင္းေတြက ဆရာမေလးကိုေက်ာခ်မ္းေစပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ၀န္ထမ္းဆိုေတာ့လည္း "အထက္လူၾကီးရဲ့ Request ဟာ မိမိတို.အတြက္ Command ျဖစ္သည္"ဆိုတဲ့အတိုင္း လက္ခံလိုက္ရေတာ့ပါပဲ။ အေတြ.အၾကံဳရွိတဲ့ ဆရာမၾကီးေတြကေတာ့ အားေပးရွာပါတယ္။
"ဘာမွစိတ္မပူနဲ. ဆရာမေလး။ ဆရာမေလးထင္ထားတာေတြနဲ. တစ္ျခားစီျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ ဆရာမေလးမၾကံဳဖူးတဲ့ ထားရာေန၊ ေစရာသြား၊
ခိုင္းတာလုပ္တဲ့ ပစ္တိုင္းေထာင္လိုလူသားေတြကို ဆရာမေလးေတြ.ရလိမ့္မယ္၊
ဒီတစ္ရက္ေတာ့ သြားသင္ေပးပါ။ ဆရာမေလး အဆင္မေျပရင္ ေနာက္ေန.က် လူခ်ိန္းေပးပါမယ္"တဲ့။
ညက ေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္ပါဘူး။ မနက္လင္းေတာ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်
လိုက္တယ္။ သူတို.ေတြ ဘာပဲျဖစ္ပါေစ .. ငါက ဆရာမ။ ဆရာမဆိုေတာ့ ဆရာ/
ဆရာမတို. က်င့္သံုးရမယ့္ ေစတနာ၊၀ါသနာ၊ဂရုဏာဆိိုတဲ့ နာ(၃)နာနဲ.သင္ မယ္။ ခဏေနေတာ့ တပ္ကလာၾကိဳခိုင္းတဲ့ကားနဲ. စစ္တပ္ထဲကို လိုက္ခဲ့လိုက္
ပါတယ္။ ကားေမာင္းသမားစစ္သားကေတာ့ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြပါပဲ။ ကားေပၚတက္
မယ္လုပ္ေတာ့ ကိုယ့္ထက္အသက္ၾကီးတဲ့ကားသမားကကားတံခါး ဖြင့္ေပးေနလို.
အားနာေနရပါေသးတယ္။ ကားေပၚမွာ ကားသမားနဲ. စကားေျပာရင္း ရင္းႏွီးသြားပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေတြးလိုက္မိေသးတယ္။ "ဒီေန. စာသင္
ရမယ့္စစ္သားၾကီးေတြလည္း ဒီကားသမားလို ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြဆိုရင္
ေကာင္းမယ္"။
စစ္တပ္ထဲအ၀င္၀ဂိတ္ေရာက္ေတာ့ ကင္းေစာင့္ေနတဲ့ရဲေဘာ္ေလး တစ္ေယာက္
က အေလးလွမ္းျပဳပါတယ္။ "အရာရွိလည္းမပါဘဲနဲ. ဘာလို.အေလးျပဳတာလည္း
ဆရာ"လို. ကားသမားကိုေမးၾကည့္ေတာ့ အံ့ၾသဖြယ္ရာစကားတစ္ခြန္းကိုၾကား
ရျပန္ပါတယ္။ "ဆရာမေလးကို အေလးျပဳတာပါ"တဲ့။စာသင္ခန္းေရွ.ကားရပ္
လိုက္ေတာ့ ကားသမားကပဲ အရင္ဆင္းျပီး ဆရာမေလးတံခါးကို ဖြင့္ေပးေနျပန္
လို."ေနပါေစ..ေနပါေစ"ေျပာေနရပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ တံခါးကေတာ့
ဖြင့္ျပီးေနပါျပီ။
စာသင္ခန္းထဲ၀င္လိုက္ေတာ့ ဆရာမေလးသင္ခဲ့ဖူးတဲ့စာသင္ခန္းေတြနဲ. ကြာျခားမႈကိုစေတြ.လိုက္ရပါတယ္။ စာသင္ခန္းတစ္ခုလံုးက ျငိမ္သက္ေန
ပါတယ္။ စီနီယာက်ပံုေပါက္တဲ့ စစ္သားတစ္ေယာက္က ေရွ.ထြက္လာျပီး ရုတ္တရက္ေအာ္လိုက္ေတာ့ လန္.သြားရပါေသးတယ္။ သူေအာ္လိုက္တာက
"သင္တန္း ေရွ.ၾကည့္"တဲ့။ ျပီးေတာ့ ဆက္ေအာ္တဲ့အသံေတြက "ဦးထုပ္ေဆာင္း"
"တန္းထ"ဆိုတဲ့အသံေတြ။ ေအာက္ကလူေတြ ကလည္းေရွ.ကလူခိုင္းတဲ့
အတိုင္း တေသြမတိမ္းလိုက္လုပ္ေနၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာ ျပႆနာက စတာ။ ေရွ.ကစီနီယာလုပ္တဲ့သူက ရုတ္တရက္ ဆရာမေလးေရွ.တည့္တည့္မွာ
ရပ္ျပီး အေလးျပဳလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ဆက္တိုက္ေအာ္ေတာ့တာပဲ။ "သင္တန္းသားရွိရင္း ၃၀ ေယာက္၊ ခန္းမ၀င္ ၃၀ ေယာက္၊ ပ်က္ကြက္မရွိ၊ ခန္းမ၀င္ျပီးအသင့္"တဲ့။ ေအာ္ျပီးေတာ့ ဆရာမေရွ.မွာပဲ ေတာင့္ေတာင့္ၾကီး
ရပ္ေနတယ္။ ဆရာမကလည္း ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိဘဲေၾကာင္ၾကည့္ေနတယ္။ ဆရာမက ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ သင္တန္းသားေခါင္းေဆာင္က ဆရာမကို
ေမးတယ္။"ထိုင္ခိုင္းလိုက္ရေတာ့မလားဆရာမ"တဲ့။ အဲက်မွ သတိရျပီး
"ရျပီ..ရျပီ.. ထိုင္ၾကပါရွင္"လို.ကမန္းကတန္း ေျပာလိုက္ရတယ္။စာမသင္ရေသး
ခင္မွာပဲ ဌာနကဆရာမၾကီးေတြေျပာလိုက္တဲ့"ပစ္တိုင္းေထာင္လိုလူသားေတြ
ဆိုတာ မွန္ေနျပီထင္တယ္"လို. ေတြးလိုက္မိပါတယ္။
စာသင္ေတာ့လည္း တစ္ကယ့္ကေလးေတြလို ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္နဲ. "ကၾကီးခေခြး"ကိုလိုက္ဆို ေနၾကပါတယ္။ ဆရာမေလးရဲ့စိတ္မွာ စစ္သားၾကီးေတြ
ကို စစ္သားေတြလို.မျမင္ေတာ့ဘဲ ကိုယ့္တပည့္ေလးေတြလိုျမင္လာပါတယ္။
စစ္ယူနီေဖာင္းကိုလည္း အစိမ္းေရာင္လို.မျမင္ေတာ့ဘဲ အျဖဴနဲ.အစိမ္းလို.
ျမင္လာပါျပီ။ အထင္နဲ.အျမင္ေတြကေတာ့ တစ္ျခားစီျဖစ္ေနပါျပီ။
ညေနသင္တန္းျပီးတဲ့အခ်ိန္ စီနီယာစစ္သားက အေလးျပဳျပီးသင္တန္းျဖဳတ္ခြင့္
ေတာင္းတဲ့အခါမွာေတာ့ ဆရာမေလးအေနနဲ.ေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္မေနေတာ့ဘဲ
"ဆက္လုပ္ပါ"ဆိုတဲ့စကားေလးကို ေလွ်ာေလွ်ာလွ်ဳလွ်ဳေျပာထြက္ခဲ့ပါတယ္။
ျပန္ဖို.ျပင္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ စာသင္ခန္းေရွ.မွာ ကားက အဆင္သင့္ေစာင့္ေန
ပါတယ္။ ဆရာမေလးျခင္းကို စီနီယာေက်ာင္းသားကကိုင္ျပီး ကားနားကို
လိုက္ပို.ပါတယ္။က်န္တဲ့သင္တန္းသားတစ္ေယာက္ကေတာ့ တံခါးကိုသြားဖြင့္ေပး
ေနပါတယ္။ ကားသမားေတာင္ ဖြင့္ေပးစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။ ကားေပၚတက္ျပီး ကားထြက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ဆရာမေလးက အျပံဳးေတြနဲ. လက္ျပျပီးႏႈတ္ဆက္
လိုက္ပါတယ္။ အဲခ်ိန္မွာ စီနီယာစစ္သားၾကီးဆီက "အေလးျပဳ"ဆိုတဲ့အသံၾကီး
ထြက္လာပါတယ္။ သူ.ေအာ္သံနဲ.အတူ ေဘးကစစ္သားေတြပါ သတိအေနအထား
ေရာက္သြားၾကပါတယ္။
ဆရာမေလးက ကားေပၚကေန လက္ျပေနရင္းနဲ. စကားတစ္ခြန္းလွမ္းေျပာ
သြားပါတယ္။ "ေနာက္ေန.ေတြလည္း ဆရာမေလး လာခဲ့အံုးမယ္ေနာ္။အိမ္စာေတြ
ေသခ်ာလုပ္ခဲ့ၾကပါ"တဲ့။
စာသင္ခန္းထဲ၀င္လာေတာ့ ဆရာမမ်က္ႏွာထားက ခပ္တင္းတင္း။ ဆရာမရဲ့ အသက္ကလည္း ငယ္ငယ္.. သင္ရမွာကလည္း စစ္သားေတြဆိုေတာ့ မ်က္ႏွာထားကိုမာထားလိုက္တယ္။ေဆြမ်ိဳးအသိုင္္းအ၀ိုင္းထဲမွာေတာင္ စစ္သားဆိုတာမရွိခဲ့ဘဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္စ၊ႏွစ္ေယာက္စသာ
တပ္မေတာ္ထဲမွာ အသိရွိသူဆိုေတာ့ စစ္တပ္နဲ.ဆရာမဘ၀ဟာ ျပဒါးတစ္လမ္း၊
သံတစ္လမ္းလို. ေျပာလို.ရပါတယ္။ ခုလို စစ္သားေတြကိုစာလာသင္ေပး
ရမယ္လို.လည္း တစ္ခါမွ မေတြးမိခဲ့ဖူးပါဘူး။ သင္ရမွာကလည္း "အသံုးလံုး"လို.
အလြယ္တကူေခၚတဲ့ စာမတတ္သူပေပ်ာက္ေရးသင္တန္း။ "တပ္မေတာ္ထဲမွာ စာမတတ္သူပေပ်ာက္ေရးစီမံခ်က္အရ"တာ၀န္ရွိသူေတြက ဌာနကို အကူအညီေတာင္းလို. လာသင္ေပးရတာပါ။
စစ္တပ္ထဲသြားျပီး စစ္သားေတြကို စာသြားသင္ရမယ္ဆိုေတာ့ ျငင္းပါေသးတယ္။ သင္ရမယ့္သူေတြရဲ့ အသက္ေတြကလည္းၾကီးေနၾကျပီ။ျပီးေတာ့ ေယာက်ာ္းၾကီး
ေတြ.. ေယာက်ာ္းထဲမွာမွ စစ္ေျမျပင္ေတြမွာရန္သူနဲ. သူေသကိုယ္ေသ
တိုက္ခိုက္သတ္ျဖတ္လာတဲ့ စစ္သားရင့္မာၾကီးေတြ။ ဒီလိုလူၾကီးေတြက အသက္(၃၀)အရြယ္ ဆရာမေလးတစ္ေယာက္စကားကို နားေထာင္မတဲ့
လား။ ျပီးေတာ့ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေတြမွာေတြ.ေနရတဲ့စစ္သားေတြရဲ့
ေပါက္တတ္ကရသတင္းေတြက ဆရာမေလးကိုေက်ာခ်မ္းေစပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ၀န္ထမ္းဆိုေတာ့လည္း "အထက္လူၾကီးရဲ့ Request ဟာ မိမိတို.အတြက္ Command ျဖစ္သည္"ဆိုတဲ့အတိုင္း လက္ခံလိုက္ရေတာ့ပါပဲ။ အေတြ.အၾကံဳရွိတဲ့ ဆရာမၾကီးေတြကေတာ့ အားေပးရွာပါတယ္။
"ဘာမွစိတ္မပူနဲ. ဆရာမေလး။ ဆရာမေလးထင္ထားတာေတြနဲ. တစ္ျခားစီျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ ဆရာမေလးမၾကံဳဖူးတဲ့ ထားရာေန၊ ေစရာသြား၊
ခိုင္းတာလုပ္တဲ့ ပစ္တိုင္းေထာင္လိုလူသားေတြကို ဆရာမေလးေတြ.ရလိမ့္မယ္၊
ဒီတစ္ရက္ေတာ့ သြားသင္ေပးပါ။ ဆရာမေလး အဆင္မေျပရင္ ေနာက္ေန.က် လူခ်ိန္းေပးပါမယ္"တဲ့။
ညက ေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္ပါဘူး။ မနက္လင္းေတာ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်
လိုက္တယ္။ သူတို.ေတြ ဘာပဲျဖစ္ပါေစ .. ငါက ဆရာမ။ ဆရာမဆိုေတာ့ ဆရာ/
ဆရာမတို. က်င့္သံုးရမယ့္ ေစတနာ၊၀ါသနာ၊ဂရုဏာဆိိုတဲ့ နာ(၃)နာနဲ.သင္ မယ္။ ခဏေနေတာ့ တပ္ကလာၾကိဳခိုင္းတဲ့ကားနဲ. စစ္တပ္ထဲကို လိုက္ခဲ့လိုက္
ပါတယ္။ ကားေမာင္းသမားစစ္သားကေတာ့ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြပါပဲ။ ကားေပၚတက္
မယ္လုပ္ေတာ့ ကိုယ့္ထက္အသက္ၾကီးတဲ့ကားသမားကကားတံခါး ဖြင့္ေပးေနလို.
အားနာေနရပါေသးတယ္။ ကားေပၚမွာ ကားသမားနဲ. စကားေျပာရင္း ရင္းႏွီးသြားပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေတြးလိုက္မိေသးတယ္။ "ဒီေန. စာသင္
ရမယ့္စစ္သားၾကီးေတြလည္း ဒီကားသမားလို ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြဆိုရင္
ေကာင္းမယ္"။
စစ္တပ္ထဲအ၀င္၀ဂိတ္ေရာက္ေတာ့ ကင္းေစာင့္ေနတဲ့ရဲေဘာ္ေလး တစ္ေယာက္
က အေလးလွမ္းျပဳပါတယ္။ "အရာရွိလည္းမပါဘဲနဲ. ဘာလို.အေလးျပဳတာလည္း
ဆရာ"လို. ကားသမားကိုေမးၾကည့္ေတာ့ အံ့ၾသဖြယ္ရာစကားတစ္ခြန္းကိုၾကား
ရျပန္ပါတယ္။ "ဆရာမေလးကို အေလးျပဳတာပါ"တဲ့။စာသင္ခန္းေရွ.ကားရပ္
လိုက္ေတာ့ ကားသမားကပဲ အရင္ဆင္းျပီး ဆရာမေလးတံခါးကို ဖြင့္ေပးေနျပန္
လို."ေနပါေစ..ေနပါေစ"ေျပာေနရပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ တံခါးကေတာ့
ဖြင့္ျပီးေနပါျပီ။
စာသင္ခန္းထဲ၀င္လိုက္ေတာ့ ဆရာမေလးသင္ခဲ့ဖူးတဲ့စာသင္ခန္းေတြနဲ. ကြာျခားမႈကိုစေတြ.လိုက္ရပါတယ္။ စာသင္ခန္းတစ္ခုလံုးက ျငိမ္သက္ေန
ပါတယ္။ စီနီယာက်ပံုေပါက္တဲ့ စစ္သားတစ္ေယာက္က ေရွ.ထြက္လာျပီး ရုတ္တရက္ေအာ္လိုက္ေတာ့ လန္.သြားရပါေသးတယ္။ သူေအာ္လိုက္တာက
"သင္တန္း ေရွ.ၾကည့္"တဲ့။ ျပီးေတာ့ ဆက္ေအာ္တဲ့အသံေတြက "ဦးထုပ္ေဆာင္း"
"တန္းထ"ဆိုတဲ့အသံေတြ။ ေအာက္ကလူေတြ ကလည္းေရွ.ကလူခိုင္းတဲ့
အတိုင္း တေသြမတိမ္းလိုက္လုပ္ေနၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာ ျပႆနာက စတာ။ ေရွ.ကစီနီယာလုပ္တဲ့သူက ရုတ္တရက္ ဆရာမေလးေရွ.တည့္တည့္မွာ
ရပ္ျပီး အေလးျပဳလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ဆက္တိုက္ေအာ္ေတာ့တာပဲ။ "သင္တန္းသားရွိရင္း ၃၀ ေယာက္၊ ခန္းမ၀င္ ၃၀ ေယာက္၊ ပ်က္ကြက္မရွိ၊ ခန္းမ၀င္ျပီးအသင့္"တဲ့။ ေအာ္ျပီးေတာ့ ဆရာမေရွ.မွာပဲ ေတာင့္ေတာင့္ၾကီး
ရပ္ေနတယ္။ ဆရာမကလည္း ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိဘဲေၾကာင္ၾကည့္ေနတယ္။ ဆရာမက ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ သင္တန္းသားေခါင္းေဆာင္က ဆရာမကို
ေမးတယ္။"ထိုင္ခိုင္းလိုက္ရေတာ့မလားဆရာမ"တဲ့။ အဲက်မွ သတိရျပီး
"ရျပီ..ရျပီ.. ထိုင္ၾကပါရွင္"လို.ကမန္းကတန္း ေျပာလိုက္ရတယ္။စာမသင္ရေသး
ခင္မွာပဲ ဌာနကဆရာမၾကီးေတြေျပာလိုက္တဲ့"ပစ္တိုင္းေထာင္လိုလူသားေတြ
ဆိုတာ မွန္ေနျပီထင္တယ္"လို. ေတြးလိုက္မိပါတယ္။
စာသင္ေတာ့လည္း တစ္ကယ့္ကေလးေတြလို ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္နဲ. "ကၾကီးခေခြး"ကိုလိုက္ဆို ေနၾကပါတယ္။ ဆရာမေလးရဲ့စိတ္မွာ စစ္သားၾကီးေတြ
ကို စစ္သားေတြလို.မျမင္ေတာ့ဘဲ ကိုယ့္တပည့္ေလးေတြလိုျမင္လာပါတယ္။
စစ္ယူနီေဖာင္းကိုလည္း အစိမ္းေရာင္လို.မျမင္ေတာ့ဘဲ အျဖဴနဲ.အစိမ္းလို.
ျမင္လာပါျပီ။ အထင္နဲ.အျမင္ေတြကေတာ့ တစ္ျခားစီျဖစ္ေနပါျပီ။
ညေနသင္တန္းျပီးတဲ့အခ်ိန္ စီနီယာစစ္သားက အေလးျပဳျပီးသင္တန္းျဖဳတ္ခြင့္
ေတာင္းတဲ့အခါမွာေတာ့ ဆရာမေလးအေနနဲ.ေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္မေနေတာ့ဘဲ
"ဆက္လုပ္ပါ"ဆိုတဲ့စကားေလးကို ေလွ်ာေလွ်ာလွ်ဳလွ်ဳေျပာထြက္ခဲ့ပါတယ္။
ျပန္ဖို.ျပင္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ စာသင္ခန္းေရွ.မွာ ကားက အဆင္သင့္ေစာင့္ေန
ပါတယ္။ ဆရာမေလးျခင္းကို စီနီယာေက်ာင္းသားကကိုင္ျပီး ကားနားကို
လိုက္ပို.ပါတယ္။က်န္တဲ့သင္တန္းသားတစ္ေယာက္ကေတာ့ တံခါးကိုသြားဖြင့္ေပး
ေနပါတယ္။ ကားသမားေတာင္ ဖြင့္ေပးစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။ ကားေပၚတက္ျပီး ကားထြက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ဆရာမေလးက အျပံဳးေတြနဲ. လက္ျပျပီးႏႈတ္ဆက္
လိုက္ပါတယ္။ အဲခ်ိန္မွာ စီနီယာစစ္သားၾကီးဆီက "အေလးျပဳ"ဆိုတဲ့အသံၾကီး
ထြက္လာပါတယ္။ သူ.ေအာ္သံနဲ.အတူ ေဘးကစစ္သားေတြပါ သတိအေနအထား
ေရာက္သြားၾကပါတယ္။
ဆရာမေလးက ကားေပၚကေန လက္ျပေနရင္းနဲ. စကားတစ္ခြန္းလွမ္းေျပာ
သြားပါတယ္။ "ေနာက္ေန.ေတြလည္း ဆရာမေလး လာခဲ့အံုးမယ္ေနာ္။အိမ္စာေတြ
ေသခ်ာလုပ္ခဲ့ၾကပါ"တဲ့။