၅။ အေရးပါအရာေရာက္ေသာသူ
ဆယ့္ငါ့းထပ္ေပၚမွရံုးခန္းတြင္ ေခတ္မီရံုးသံုးစက္မ်ား အစံုအလင္ ရွိသည္။ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ လွပေသာ ေကာ္ေဇာတစ္ခုခင္းထားျပီး နံရံေပၚတြင္ ေခတ္သစ္ပန္းခ်ီကားခ်ပ္မ်ား ခ်ိတ္ဆဲြထားသည္။ မက္(စ္)မွာ ထုိပန္းခ်ီကားမ်ားကိုကားမၾကိဳက္ေပ။ သို႔ေသာ္ ၎တို႔မွာ ေစ်းၾကီးသည့္ ပန္းခ်ီကားမ်ားျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနကလည္းမက္(စ္)ကို ၾကည္ႏူးစိတ္ ျဖစ္ေစသည္။ ျမိဳ႕တြင္းမွ အျခားမိုးေမွ်ာ္တုိက္မ်ားကို ျပတင္းေပါက္မွေန၍ေမွ်ာ္ၾကည့္လုိက္မိသည္။
“ဟုတ္ျပီကြ။ ငါ အခု အေရးပါတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနျပီ။ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာမိတ္သဂၤဟ ဝန္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းမွာ ရာထူးျမင့္သထက္ျမင့္လာျပီ။ ၾကယ္တာရာ အေဆာက္အအံုရဲ႕အထက္ကို တျဖည္းျဖည္း တက္လာေနျပီ။ ငါ့မွာလည္း အတြင္းေရးမွဴးေခ်ာေခ်ာလွလွေလးတစ္ေယာက္ရွိေနျပီ“ ဟု မက္(စ္) စဥ္းစားခဲ့သည္။
အမွန္ပင္။ မက္(စ္)၏ အတြင္းေရးမွဴးအမည္မွာ ဒြန္နာေလာ့ ျဖစ္သည္။သူမသည္ အလြန္လွပသူ ျဖစ္သည္။ သူမက မက္(စ္)ကို သေဘာက်သလုိ မက္(စ္)ကလည္း သူမကို ႏွစ္သက္သည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အလုပ္မ်ားစြာကို အတူတကြ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။ မက္(စ္)ႏွင့္ဒြန္နာတို႔ေနာက္က်သည္အထိ မၾကာခဏ အလုပ္လုပ္တတ္၏။ တစ္ခါတစ္ရံ အလုပ္သိမ္းျပီးေနာက္ စားေသာက္ဆိုင္မ်ားသို႔သြားေရာက္တတ္သည္။ တစ္ညေနတြင္ မက္(စ္)က အိန္ဂ်လာကို စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွ ဖုန္းဆက္သည္။
“ဟယ္လုိ … အိန္ဂ်လာ … ဒါလင္။ ကိုပါ။ မက္(စ္)ေလ“ ဟု သူက ေျပာသည္။
“မက္(စ္)လား။ ရွင္ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ။ ကၽြန္မတုိ႔ေတြ ရွင္အလာ ေစာင့္ေနၾကတာ။ကိုးနာရီထိုးေနျပီရွင့္“ အိမ္ဂ်လာက ဖုန္းျပန္ေျပာသည္။
“ကို ရံုးမွာပဲ ရွိေနတယ္။ အလုပ္ ေနာက္က်မယ္ေနာ္“
“မက္(စ္) … ဒီေန႔ စတီဖင့္ ေမြးေန႔ေနာ္။ ရွင့္ကို သူ ေမွ်ာ္ေနတာ…“
“အို … ကုိ ေမ့သြားလုိ႔ကြာ။ ေတာင္းပန္ပါတယ္ အိန္ဂ်လာေရ။ ကိုသူနဲ႔ မနက္ျဖန္မွပဲ ေတြ႕ေတာ့မယ္“
“မနက္ျဖန္မွ … ဟုတ္လား မက္(စ္)။ မနက္ျဖန္မွတဲ့လား။ အို … မက္(စ္)ရယ္။ရွင့္အလုပ္က ရွင့္မိသားစုထက္ ပိုအေရးၾကီးတယ္ေပါ့ေလ“
အိန္ဂ်လာ စိတ္ဆိုးသြားသည္။ ဖုန္းခ်လုိက္သည္။ မက္(စ္)က သူမထံဖုန္းျပန္ဆက္သည္။ သို႔ေသာ္ အိန္ဂ်လာ ဖုန္းမကိုင္ေတာ့။ ေနာက္တစ္ေန႔ သားျဖစ္သူကို မက္(စ္)မေတြ႕ခဲ့။ အလုပ္သို႔ ေစာေစာသြားခဲ့သည္။ သူ႔ထံ စာအမ်ားအျပား ေရာက္လာသည္။ မက္(စ္)ႏွင့္ဒြန္နာတို႔ ၾကိဳးစားပမ္းစား အလုပ္လုပ္ၾကသည္။
“မင္း ဒီစာေတြကို နားလည္လား“ ဟု မက္(စ္)က ဒြန္နာကို ေမးလုိက္သည္။
“ရွင္ ဘာေျပာခ်င္တာလဲ … မက္(စ္)“ ဒြန္နာက ျပန္ေမးသည္။
“ဒီကုန္ပစၥည္းအမွာစာေတြကို မင္းနားလည္လား။ B5R ဆိုတာ ဘာလဲ။G9Q ဆိုတာ ဘာလဲ။ မင္းသိလား“
“အဲဒါေတြက လွ်ိဳ႕ဝွက္ပစၥည္းေတြေလ“ ဟု ဒြန္နာက ျဖည္းျဖည္းေလးေျပာလာသည္။
“ကိုလည္း သိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီပစၥည္းေတြကို ဘာေၾကာင့္ လွ်ဳိ႕ဝွက္ထားရတာလဲ“
“ကၽြန္မလည္း မသိဘူး … မက္(စ္)ရယ္“ ဟု သူမက ေျပာျပီး ျပံဳးလ်က္စကားဆက္သည္။
“ဒါေပမယ့္ ရွင္သိေအာင္ လုပ္လုိ႔ရပါတယ္“
“ဘယ္လုိမ်ဳိး သိေအာင္ လုပ္ရမလဲ“ ဟု မက္(စ္)က ေမးသည္။
“ရွင္ ကုမၸဏီရဲ႕ ညႊန္ၾကားေရးမွဴး ျဖစ္ႏိုင္တာပဲေလ“
မက္(စ္)က ရယ္ေမာလုိက္သည္။ “မက္(စ္)ပရိုက္ဆိုတဲ့ က်ဳပ္က အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာမိတ္သဂၤဟဝန္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းရဲ႕ ညႊန္ၾကားေရးမွဴး ျဖစ္လာမယ္တဲ့လား။ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥပါကြာ …“
“မျဖစ္ႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူးရွင္။ ကၽြန္မ ရွင့္ကို ကူညီႏိုင္ပါတယ္“ဟု ဒြန္နာက ေျပာသည္။
“မင္းက ကူညီမယ္ … ဟုတ္လား“ မက္(စ္) အံ့ၾသသင့္သြားသည္။ “မင္းကငါ့ကို ဘယ္လုိမ်ဳိး ကူညီေပးႏိုင္မွာလဲ“
“ကၽြန္မမွာ အစ္ကို ဝမ္းကဲြတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူက ကုမၸဏီရဲ႕ ညႊန္ၾကားေရးမွဴးတစ္ေယာက္ေလ“
“ဒါေပမယ့္ သူက ကို႔ကို ကူညီပါ့မလား … ဒြန္နာရယ္“
“ကူညီမွာေပါ့။ သူ ကူညီမွာပါ … မက္(စ္)။ ရွင္ ညႊန္ၾကားေရးမွဴးတစ္ေယာက္ျဖစ္လာမွာပါ“
“ေက်းဇူးပါ … ဒြန္နာရွယ္။ တကယ္ပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္“
(ဘာသာျပန္အပိုင္း (၆) ကို ဆက္ပါမည္။ လုိအပ္ခ်က္မ်ားကို အားမနာတမ္းေဝဖန္ေပးႏိုင္ပါသည္။ ေက်းဇူးပါ။)
Trs: ဇဲြသစ္(ရမၼာေျမ)
၁၅.၃.၂၀၁၄