Image may be NSFW.
Clik here to view.
(၁)
"ေနာင္ ေ၀..ေ၀..
ေနာင္ ..ေ၀…ေ၀..
ေနာင္….ေ၀…ေ၀…"
မုိးလင္းၿပီဆုိကတည္းက အေဖ၊ အေမတုိ႔၏ ေမတၱာပုိ႔အမွ်ေ၀ ေၾကးစည္သံႏွင့္အတူ ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔ ႏႈိးထ လာေနၾက။
သတၱ၀ါေတြ ႏွလုံးစိတ္၀မ္း ေအးခ်မ္းၾကပါေစ။ က်န္းမာၾကပါေစ။ သတၱေလာကႀကီး၏ ေကာင္းက်ိဳး လုိလားေသာစိတ္တုိ႔ျဖင့္ ႏႈိးထလာခဲ့ရသည့္ နံနက္ခင္းသည္ က်က္သေရအေပါင္းတုိ႔ျဖင့္ ျပည့္စုံလွပါသည္။
ဒီကမၻာ၊ ဒီေျမေပၚ၌ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟတရားတုိ႔ျဖင့္ အင္အားႀကီးသူက အင္အားငယ္သူကုိ အႏုိင္က်င့္၊ အင္အားငယ္သူက အင္အားႀကီးသူကုိ လက္တုန္႔ျပန္ေနၾကသည့္ ေလာကႀကီး။
ေနရာေဒသအႏွံ႕ သတ္ၾက၊ ျဖတ္ၾက၊ ညွဥ္းဆဲၾက၊ ႏွိပ္စက္ေနၾကသည့္ ေလာကႀကီး၊ အစာေရစာ ငတ္မြတ္မႈဒဏ္၊ စစ္ေဘးဒဏ္၊ သဘာ၀တရားတုိ႔၏ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ခံစားေနရေသာဒဏ္တုိ႔ျဖင့္ ျပည့္ေန ေသာ ေလာကႀကီး။ ေၾသာ္ ေလာကႀကီးက ဆင္းရဲျခင္းအမွန္တုိ႔ျဖင့္ လႊမ္းၿခံဳေနပါၿပီတကား။
ဒီလုိ ေတာက္ေလာင္ပူျပင္းေနသည့္ ေလာကႀကီးကုိ ေအးခ်မ္းေအာင္ ေမတၱာဓာတ္တုိ႔ျဖင့္ ပုိ႔လႊတ္ေန သည့္ ေမာင္ၿဖိဳး အေဖ၊ အေမတုိ႔၏ ႏွလုံးသားေမတၱာသံစဥ္ ေၾကးစည္သံသည္ လႊင့္ပ်ံလုိ႔ေနပါသည္။
ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔ ေန႔စဥ္နားဆင္ရသည့္ တစ္ေန႔တာ၏ အစ ေၾကးစည္သံပင္ျဖစ္ပါသည္။
(၂)
"ေခါင္းေလာင္းသံ တညံညံေပး…ရြာေက်ာင္းကုိ ေျပးျမင္မိရင္..သတိရေနတယ္..သူငယ္ခ်င္းေရ "
"ေဒါင္ ေဒါင္ ေဒါင္ "
ေခါင္းေလာင္းသံမၾကားရမီကတည္းက ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔ အတန္းထဲေရာက္ႏွင့္ၿပီ။ ေက်ာင္းတက္ ေခါင္း ေလာင္းသံႏွင့္အတူ ေက်ာင္းသားေတြ စုေပါင္းတန္းစီကြင္းသုိ႔ခ်ီတက္ၾကသည္။
ႏုိင္ငံေတာ္အလံကုိ အေလးျပဳၾကသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းကုိ သံၿပိဳင္ရြတ္ဆုိၾကသည္။
မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ဆုိတာကုိ ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔ နားမလည္။ သုိ႔ေသာ္ ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္း၏ စာသား၊ သံစဥ္ တုိ႔သည္ကား အမိျမန္မာျပည္ႀကီးအား ခ်စ္ရမည္ဆုိသည့္ အေတြေလးေတာ့၀င္လာသည္။
"ကမၻာမေက်..ျမန္မာျပည္..ဒါတုိ႔ျပည္..ဒါတုိ႔ေျမ..ဒုိ႔ပုိင္တဲ့ေျမ.."
"ေဒါင္ "
စာသင္ခန္းအတြင္း ၀င္ၾကသည္။ အတန္းပုိင္ဆရာမက ေက်ာင္းသားတစ္ဦးျခင္းစီ၏ အမည္ေခၚသည္။ ၿပီးေနာင္ ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔ စာသင္ယူျခင္းစၾကသည္။ ပညာသင္သည္ေပါ့။ အတန္းပညာသင္ၾကား ၾကသည္ေပါ့။ တခ်ိဳ႕ေသာ ဆရာ၊ ဆရာမတုိ႔က ေက်ာင္းပညာရပ္တင္သာမက၊ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းမြန္ တုိးတက္ေရးအတြက္ သင္ၾကားေပးၾကသည္။
ျပန္ၾကည့္လွ်င္ ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔ ဆရာ၊ ဆရာမအမ်ားစုက ေစတနာေကာင္းၾကသလုိ၊ တပည့္ေတြအေပၚ ေမတၱာအျပည့္ထားၾကသည္။ ေငြေၾကးဆုိသည္ကုိ မမက္ေမာၾက။ အမုန္းခံၿပီး သင္ၾကားျပသေပးၾကသည္။
ေၾသာ္.."ေဒါင္ "ဆုိသည့္ မည္သံေနာက္တြင္ ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔၏ အနာဂတ္ေတြရွိေနသည္။ ထုိ႔အတူ တုိင္းျပည္၏ အနာဂတ္ေတြရွိေနသည္။ အနႏၱဂုိဏ္း၀င္ဆရာတုိ႔၏ ေစတနာ၊ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ အၾကင္နာ တုိ႔ႏွင့္ ဆရာတုိ႔၏ ပညာတုိ႔ တည္ရွိေနပါသည္။
(၃)
"ေဘာ္ … ဘူ .. ေဘာ္ …"
ရထားႀကီးကေတာ့ျဖင့္ သူ႔ခရီးစတင္ဖုိ႔ ဟစ္ေအာ္ေနေလၿပီ။ ေမာင္ၿဖိဳးသည္လည္း ထုိရထားႀကီးျဖင့္ တာ၀န္က်ရာအရပ္သုိ႔ သြားရေပေတာ့မည္။
ရထားႀကီးသည္ ေမာင္ၿဖိဳး၏ မိဘ၊ ဆရာ၊ ငယ္သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ႏွင့္ ခြဲခြာဖုိ႔ လက္ျပႏႈတ္ဆက္ဖုိ႔ အသံျပဳ ေနၿပီ။ ထုိ႔အတူ ေမာင္ၿဖိဳး၏ ေရွ႕ဆက္မည့္ အနာဂတ္ကုိစိန္ေခၚဖုိ႔ စစ္ေၾကညာေလၿပီ။ ရထားႀကီးသည္ ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔လုိ သာမန္လူတန္းစားတုိ႔အတြက္ အလြန္တရာအသုံး၀င္လွသည္။ ရထားႀကီး တီထြင္ခဲ့သူကုိ မ်ားစြာ ေက်းဇူးတင္ရေပမည္။
"ရထားဥၾသသံေလးမ်ားၾကားရင္ အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလးတားမရဘူး "
လႊမ္းသည့္စိတ္တုိ႔ကုိ ရထားဥၾသသံႏွင့္အတူ ပုိ႔ေဆာင္ေပးလႊတ္ရမည္။ ရထားႀကီးက ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔ကုိ လုိရာခရီးသုိ႔ သယ္ေဆာင္ေပးသလုိ၊ ရထားႀကီး၏ အသံသည္ ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔၏ စိတ္အစဥ္ကုိ ေထြးေပြ႕ယူငင္ေပး ေလသည္။
(၄)
"တုံ "
"ေယာဂီအေပါင္းတုိ႔ တရားထုိင္ခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္ "
ဓမၼရိပ္သာဆီသုိ႔ ေမာင္ၿဖိဳးအပါအ၀င္ တရားစခန္း၀င္ေနသည့္ ေယာဂီတုိ႔ လွမ္းၾကြခဲ့ပါသည္။ ဒီအသက္အရြယ္အခ်ိန္ထိ တစ္ခါသာ ၀င္ဘူးခဲ့ေသးသည့္ ၁၀ ရက္တရားစခန္းျဖစ္၏။
အရြယ္ႏွင့္အလုိက္ တုိးငင္ရစ္တြယ္သယ္ပုိးထားေနသည့္ သံေယာဇဥ္ႀကိဳး၊ ေလာဘအရႈပ္၊ ေဒါသ အထုပ္တုိ႔ကုိ ပါးလုိပါးျငား၊ ၿငိမ္းလုိၿငိမ္းျငားဆုိသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ တရားစခန္း၀င္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကိေလသာအသားမာတုိ႔က ေတာ္ေတာ္ျဖင့္ ထူေနပါၿပီ။ ရိတ္လွီးပယ္ျဖတ္ဖုိ႔ေနေနသာသာ၊ ေၾကး(ဂ်ီး)စင္ ေအာင္ပင္ မနည္းခၽြတ္ရေပဦးမည္။
နံနက္မွ ညအထိ တရားစခန္းတြင္ လုပ္ေဆာင္ရမႈတုိ႔သည္ လက္ရွိေရာက္ရွိေနသည့္ အသက္အရြယ္ ထိရွာေဖြခဲ့ေသာ စည္းစိမ္တုိ႔ႏွင့္မွ် မလဲႏုိင္၊ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္ အလုပ္မ်ိဳးစုံတုိ႔ထက္ တစ္ေန႔တာအခ်ိန္က ပိုမုိ တန္ဖုိးရွိပါေပ၏။
"တုံ "ဆုိသည့္ တုံးေခါက္သံႏွင့္အတူ တစ္နာရီ တရားထုိင္၊ ၁၅ မိနစ္နား၊ ေနာက္ "တုံ "အသံ ႏွင့္အတူ တစ္နာရီ အလုပ္ေပးတရားနာ ရသည္။ ေမာင္ၿဖိဳးအတြက္ တကယ့္ကုိ တန္ဖုိးမျဖတ္ႏုိင္သည့္ ေန႔ရက္ မ်ားျဖစ္သလုိ "တုံ "ဆုိသည့္အသံတုိ႔ အထပ္ထပ္အႀကိမ္ႀကိမ္ ၾကားနာႏုိင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားရေပမည္။
"တုံ "
စိတ္တုိ႔ ေခတၱခဏေအးခ်မ္းသြားပါသည္။
(၅)
"ခ်လြင္ ခ်လြင္ ခ်လြင္ "
"ေမာင္ၿဖိဳးေရ ေရွ႕ထြက္ၾကည့္လုိက္ပါဦးကြာ ဘယ္သူေတြလဲမသိဘူး"
ေမာင္ၿဖိဳး၀ရန္တာေရွ႕ ထြက္ၾကည့္လုိက္သည္။ သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕က သူတုိ႔ေရာက္ရွိၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆုိျခင္းျဖစ္သည္။ ေလွကားထစ္မ်ားမွတဆင့္ ေအာက္လမ္းမဆီသုိ႔ ေမာင္ၿဖိဳးဆင္းခဲ့သည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးကုိ ေမာင္ၿဖိဳးစတင္ေရာက္ရွိစဥ္အခါက တုိက္ခန္းအလႊာလုိက္တုိ႔တြင္ ဘာေၾကာင့္ ေခါင္းေလာင္းေလးေတြ ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္ကုိ မသိေခ်။ ဟုိးေအာက္ဆုံးမွ ဟုိး ၄ ထပ္ ၅ ထပ္ အလႊာမ်ားဆီသုိ႔ ဆက္သြယ္ေပးသည့္ ေခါင္းေလာင္းေလး။
ထုိေခါင္းေလာင္းေလးမည္လွ်င္ျဖင့္ ထြက္ထြက္ၾကည့္ရသည္။ တစ္ခါတေလ ေခါင္းေလာင္းေလး၏ မည္သံက မွား၍လည္း ေရာက္လာတတ္သည္ေလ။ ေခၚသူက မွား၍ ႀကိဳးကုိ ဆြဲေလျခင္းေၾကာင့္ပင္။
ခပ္ျမင့္ျမင့္ တုိက္ခန္းတုိ႔၏ ေရွ႕မ်က္ႏွာစာတြင္ ခ်ထားေသာႀကိဳးေလးမ်ား၊ ထုိႀကိဳးေလးတုိ႔ျဖင့္ ခ်ည္ေႏွာင္ခ်ိတ္ဆြဲထားသည့္ ေခါင္းေလာင္းမ်ားသည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၏ ဘ၀သရုပ္လည္းျဖစ္ေပသည္။
ထုိေခါင္းေလာင္းေလးမွ မည္လုိက္သည့္ အသံသည္လည္း ေခၚငင္သူ၊ အေခၚခံရသူတုိ႔၏ ဘ၀ စည္းခ်က္မ်ားလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါေပသည္။
(၆)
"ခ်က္…ခ်က္…ခ်က္ "
တိတ္ဆိတ္ေနေသာညတြင္ နာရီမွ စကၠန္႔တံ၏ မည္သံကုိ ၾကားေနရသည္။ ေမာင္ၿဖိဳးေမာ့ၾကည့္လုိက္ သည္။
"အလုိ ၁၂ နာရီေတာင္ ထုိးေတာ့မွာပါလား "
၂၄ နာရီဆုိသည့္ တစ္ေန႔ကုန္ေတာ့မွာေပါ့။ စာေရးျခင္းက လက္စမသတ္ေသး။ သုိ႔ေသာ္ တစ္ေန႔တာ ျဖင့္ကုန္ေတာ့မည္။ မၿပီးေသးလုိ႔ ေစာင့္ေနမည္ မဟုတ္။ သူကလည္း သူလုပ္စရာရွိတာကုိ လုပ္ေနမည္ျဖစ္ သည္။ တစ္ေန႔ကုန္ေတာ့ ဘာျဖစ္ေသးသနည္း။ ေမာင္ၿဖိဳးကလည္း ေဆာင္ရြက္စရာရွိသည့္ ကိစၥေတြကုိ ဆက္ လက္ေဆာင္ရြက္ရမည္ေပါ့။
ဒီလုိနဲ႔ ေမာင္ၿဖိဳးအတြက္ ဘာမွမျဖစ္ဘူးဆုိေသာ္လည္း အသက္ကေတာ့ တစ္ရက္ႀကီးသြားပါေပၿပီ။ ဒီလုိ "ခ်က္..ခ်က္…ခ်က္ "ဆိုသည့္ အသံေပါင္းမ်ားစြာက ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳေနသည့္ ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔အသက္၊ ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔ ရုပ္ခႏၶာႀကီးကုိ တျဖည္းျဖည္းသိမ္းပုိက္သြားသည္။
သတၱ၀ါမွန္လွ်င္ ေသမ်ိဳးဆုိသည္ကား အမွန္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေသမ်ိဳးဆုိသည္ကုိ ေမာင္ၿဖိဳးေမ့ထားခ်င္ သည္။ ေမာင္ၿဖိဳး ဒီအမ်ိဳးကုိ စြန္႔လႊတ္ခ်င္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ေမာင္ၿဖိဳးဆုိသည့္ ခႏၶာအတၱေဘာႀကီးကေတာ့ "ခ်က္ ..ခ်က္..ခ်က္…"မည္သံတုိ႔ႏွင့္အတူ မရဏမင္းဆီသုိ႔ ခ်ီတက္ခဲ့ေလၿပီ။
(၇)
ေမာင္ၿဖိဳးျဖတ္သန္းလာခဲ့သည့္ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လုံး အသံမ်ိဳးစုံကုိ ၾကားခဲ့ရၿပီ။ ထုိအသံတုိ႔ႏွင့္အတူ ဘ၀အရုပ္ေတြ၊ အေတြးသရုပ္ေတြကုိ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရၿပီ။ ခံစားခဲ့ရၿပီ။
ျမည္ေသာအသံတုိ႔ႏွင့္ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လုံး ရင္းႏွီးေပါင္းသင္းခဲ့ပါၿပီ။ ျမည္ေသာအသံတစ္ခုသည္ မည္သည့္အရာ၏ ျမည္သံ၊ ထုိျမည္သံ၏ ေနာက္တြင္ ဘာေတြျဖစ္လာႏိုင္သည္ဆုိသည္ကုိ ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ရရွိခဲ့ေပၿပီ။
ျမည္သံတုိ႔၏ ေနာက္တြင္ ဆင္းရဲျခင္း၊ ခ်မ္းသာျခင္း၊ စိတ္ရႊင္လန္းျခင္း၊ စိတ္ညစ္ေထးျခင္းတုိ႔ကို ျမင္ေတြ႕ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ေလၿပီ။ ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔ ဘ၀အတြက္ ျမည္ေသာအသံတုိ႔ကုိ အဓိပၸါယ္ရွိရွိ အသုံးခ်သြားမွ သာလွ်င္ ျဖစ္ေပမည္။
ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔ဘ၀ ေအးၿငိမ္းရာကုိ ေဖာ္ေဆာင္ေပးမည့္ အသံတုိ႔ ျမည္ေအာင္လည္း ႀကိဳးစားတီးခတ္ သြားရမွာျဖစ္သလုိ ေအးၿငိမ္းရာသုိ႔ ေဆာင္ၾကဥ္းေပးမည့္ ျမည္သံတုိ႔ကုိလည္း ဂရုတစုိက္နားဆင္ သြားရေပေတာ့မည္။
*************
ေမာင္ပုိင္
၂၃-၃-၂၀၁၄။
— with Khin Soe Lwin and 24 others.Clik here to view.
(၁)
"ေနာင္ ေ၀..ေ၀..
ေနာင္ ..ေ၀…ေ၀..
ေနာင္….ေ၀…ေ၀…"
မုိးလင္းၿပီဆုိကတည္းက အေဖ၊ အေမတုိ႔၏ ေမတၱာပုိ႔အမွ်ေ၀ ေၾကးစည္သံႏွင့္အတူ ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔ ႏႈိးထ လာေနၾက။
သတၱ၀ါေတြ ႏွလုံးစိတ္၀မ္း ေအးခ်မ္းၾကပါေစ။ က်န္းမာၾကပါေစ။ သတၱေလာကႀကီး၏ ေကာင္းက်ိဳး လုိလားေသာစိတ္တုိ႔ျဖင့္ ႏႈိးထလာခဲ့ရသည့္ နံနက္ခင္းသည္ က်က္သေရအေပါင္းတုိ႔ျဖင့္ ျပည့္စုံလွပါသည္။
ဒီကမၻာ၊ ဒီေျမေပၚ၌ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟတရားတုိ႔ျဖင့္ အင္အားႀကီးသူက အင္အားငယ္သူကုိ အႏုိင္က်င့္၊ အင္အားငယ္သူက အင္အားႀကီးသူကုိ လက္တုန္႔ျပန္ေနၾကသည့္ ေလာကႀကီး။
ေနရာေဒသအႏွံ႕ သတ္ၾက၊ ျဖတ္ၾက၊ ညွဥ္းဆဲၾက၊ ႏွိပ္စက္ေနၾကသည့္ ေလာကႀကီး၊ အစာေရစာ ငတ္မြတ္မႈဒဏ္၊ စစ္ေဘးဒဏ္၊ သဘာ၀တရားတုိ႔၏ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ခံစားေနရေသာဒဏ္တုိ႔ျဖင့္ ျပည့္ေန ေသာ ေလာကႀကီး။ ေၾသာ္ ေလာကႀကီးက ဆင္းရဲျခင္းအမွန္တုိ႔ျဖင့္ လႊမ္းၿခံဳေနပါၿပီတကား။
ဒီလုိ ေတာက္ေလာင္ပူျပင္းေနသည့္ ေလာကႀကီးကုိ ေအးခ်မ္းေအာင္ ေမတၱာဓာတ္တုိ႔ျဖင့္ ပုိ႔လႊတ္ေန သည့္ ေမာင္ၿဖိဳး အေဖ၊ အေမတုိ႔၏ ႏွလုံးသားေမတၱာသံစဥ္ ေၾကးစည္သံသည္ လႊင့္ပ်ံလုိ႔ေနပါသည္။
ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔ ေန႔စဥ္နားဆင္ရသည့္ တစ္ေန႔တာ၏ အစ ေၾကးစည္သံပင္ျဖစ္ပါသည္။
(၂)
"ေခါင္းေလာင္းသံ တညံညံေပး…ရြာေက်ာင္းကုိ ေျပးျမင္မိရင္..သတိရေနတယ္..သူငယ္ခ်င္းေရ "
"ေဒါင္ ေဒါင္ ေဒါင္ "
ေခါင္းေလာင္းသံမၾကားရမီကတည္းက ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔ အတန္းထဲေရာက္ႏွင့္ၿပီ။ ေက်ာင္းတက္ ေခါင္း ေလာင္းသံႏွင့္အတူ ေက်ာင္းသားေတြ စုေပါင္းတန္းစီကြင္းသုိ႔ခ်ီတက္ၾကသည္။
ႏုိင္ငံေတာ္အလံကုိ အေလးျပဳၾကသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းကုိ သံၿပိဳင္ရြတ္ဆုိၾကသည္။
မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ဆုိတာကုိ ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔ နားမလည္။ သုိ႔ေသာ္ ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္း၏ စာသား၊ သံစဥ္ တုိ႔သည္ကား အမိျမန္မာျပည္ႀကီးအား ခ်စ္ရမည္ဆုိသည့္ အေတြေလးေတာ့၀င္လာသည္။
"ကမၻာမေက်..ျမန္မာျပည္..ဒါတုိ႔ျပည္..ဒါတုိ႔ေျမ..ဒုိ႔ပုိင္တဲ့ေျမ.."
"ေဒါင္ "
စာသင္ခန္းအတြင္း ၀င္ၾကသည္။ အတန္းပုိင္ဆရာမက ေက်ာင္းသားတစ္ဦးျခင္းစီ၏ အမည္ေခၚသည္။ ၿပီးေနာင္ ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔ စာသင္ယူျခင္းစၾကသည္။ ပညာသင္သည္ေပါ့။ အတန္းပညာသင္ၾကား ၾကသည္ေပါ့။ တခ်ိဳ႕ေသာ ဆရာ၊ ဆရာမတုိ႔က ေက်ာင္းပညာရပ္တင္သာမက၊ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းမြန္ တုိးတက္ေရးအတြက္ သင္ၾကားေပးၾကသည္။
ျပန္ၾကည့္လွ်င္ ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔ ဆရာ၊ ဆရာမအမ်ားစုက ေစတနာေကာင္းၾကသလုိ၊ တပည့္ေတြအေပၚ ေမတၱာအျပည့္ထားၾကသည္။ ေငြေၾကးဆုိသည္ကုိ မမက္ေမာၾက။ အမုန္းခံၿပီး သင္ၾကားျပသေပးၾကသည္။
ေၾသာ္.."ေဒါင္ "ဆုိသည့္ မည္သံေနာက္တြင္ ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔၏ အနာဂတ္ေတြရွိေနသည္။ ထုိ႔အတူ တုိင္းျပည္၏ အနာဂတ္ေတြရွိေနသည္။ အနႏၱဂုိဏ္း၀င္ဆရာတုိ႔၏ ေစတနာ၊ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ အၾကင္နာ တုိ႔ႏွင့္ ဆရာတုိ႔၏ ပညာတုိ႔ တည္ရွိေနပါသည္။
(၃)
"ေဘာ္ … ဘူ .. ေဘာ္ …"
ရထားႀကီးကေတာ့ျဖင့္ သူ႔ခရီးစတင္ဖုိ႔ ဟစ္ေအာ္ေနေလၿပီ။ ေမာင္ၿဖိဳးသည္လည္း ထုိရထားႀကီးျဖင့္ တာ၀န္က်ရာအရပ္သုိ႔ သြားရေပေတာ့မည္။
ရထားႀကီးသည္ ေမာင္ၿဖိဳး၏ မိဘ၊ ဆရာ၊ ငယ္သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ႏွင့္ ခြဲခြာဖုိ႔ လက္ျပႏႈတ္ဆက္ဖုိ႔ အသံျပဳ ေနၿပီ။ ထုိ႔အတူ ေမာင္ၿဖိဳး၏ ေရွ႕ဆက္မည့္ အနာဂတ္ကုိစိန္ေခၚဖုိ႔ စစ္ေၾကညာေလၿပီ။ ရထားႀကီးသည္ ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔လုိ သာမန္လူတန္းစားတုိ႔အတြက္ အလြန္တရာအသုံး၀င္လွသည္။ ရထားႀကီး တီထြင္ခဲ့သူကုိ မ်ားစြာ ေက်းဇူးတင္ရေပမည္။
"ရထားဥၾသသံေလးမ်ားၾကားရင္ အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလးတားမရဘူး "
လႊမ္းသည့္စိတ္တုိ႔ကုိ ရထားဥၾသသံႏွင့္အတူ ပုိ႔ေဆာင္ေပးလႊတ္ရမည္။ ရထားႀကီးက ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔ကုိ လုိရာခရီးသုိ႔ သယ္ေဆာင္ေပးသလုိ၊ ရထားႀကီး၏ အသံသည္ ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔၏ စိတ္အစဥ္ကုိ ေထြးေပြ႕ယူငင္ေပး ေလသည္။
(၄)
"တုံ "
"ေယာဂီအေပါင္းတုိ႔ တရားထုိင္ခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္ "
ဓမၼရိပ္သာဆီသုိ႔ ေမာင္ၿဖိဳးအပါအ၀င္ တရားစခန္း၀င္ေနသည့္ ေယာဂီတုိ႔ လွမ္းၾကြခဲ့ပါသည္။ ဒီအသက္အရြယ္အခ်ိန္ထိ တစ္ခါသာ ၀င္ဘူးခဲ့ေသးသည့္ ၁၀ ရက္တရားစခန္းျဖစ္၏။
အရြယ္ႏွင့္အလုိက္ တုိးငင္ရစ္တြယ္သယ္ပုိးထားေနသည့္ သံေယာဇဥ္ႀကိဳး၊ ေလာဘအရႈပ္၊ ေဒါသ အထုပ္တုိ႔ကုိ ပါးလုိပါးျငား၊ ၿငိမ္းလုိၿငိမ္းျငားဆုိသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ တရားစခန္း၀င္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကိေလသာအသားမာတုိ႔က ေတာ္ေတာ္ျဖင့္ ထူေနပါၿပီ။ ရိတ္လွီးပယ္ျဖတ္ဖုိ႔ေနေနသာသာ၊ ေၾကး(ဂ်ီး)စင္ ေအာင္ပင္ မနည္းခၽြတ္ရေပဦးမည္။
နံနက္မွ ညအထိ တရားစခန္းတြင္ လုပ္ေဆာင္ရမႈတုိ႔သည္ လက္ရွိေရာက္ရွိေနသည့္ အသက္အရြယ္ ထိရွာေဖြခဲ့ေသာ စည္းစိမ္တုိ႔ႏွင့္မွ် မလဲႏုိင္၊ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္ အလုပ္မ်ိဳးစုံတုိ႔ထက္ တစ္ေန႔တာအခ်ိန္က ပိုမုိ တန္ဖုိးရွိပါေပ၏။
"တုံ "ဆုိသည့္ တုံးေခါက္သံႏွင့္အတူ တစ္နာရီ တရားထုိင္၊ ၁၅ မိနစ္နား၊ ေနာက္ "တုံ "အသံ ႏွင့္အတူ တစ္နာရီ အလုပ္ေပးတရားနာ ရသည္။ ေမာင္ၿဖိဳးအတြက္ တကယ့္ကုိ တန္ဖုိးမျဖတ္ႏုိင္သည့္ ေန႔ရက္ မ်ားျဖစ္သလုိ "တုံ "ဆုိသည့္အသံတုိ႔ အထပ္ထပ္အႀကိမ္ႀကိမ္ ၾကားနာႏုိင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားရေပမည္။
"တုံ "
စိတ္တုိ႔ ေခတၱခဏေအးခ်မ္းသြားပါသည္။
(၅)
"ခ်လြင္ ခ်လြင္ ခ်လြင္ "
"ေမာင္ၿဖိဳးေရ ေရွ႕ထြက္ၾကည့္လုိက္ပါဦးကြာ ဘယ္သူေတြလဲမသိဘူး"
ေမာင္ၿဖိဳး၀ရန္တာေရွ႕ ထြက္ၾကည့္လုိက္သည္။ သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕က သူတုိ႔ေရာက္ရွိၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆုိျခင္းျဖစ္သည္။ ေလွကားထစ္မ်ားမွတဆင့္ ေအာက္လမ္းမဆီသုိ႔ ေမာင္ၿဖိဳးဆင္းခဲ့သည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးကုိ ေမာင္ၿဖိဳးစတင္ေရာက္ရွိစဥ္အခါက တုိက္ခန္းအလႊာလုိက္တုိ႔တြင္ ဘာေၾကာင့္ ေခါင္းေလာင္းေလးေတြ ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္ကုိ မသိေခ်။ ဟုိးေအာက္ဆုံးမွ ဟုိး ၄ ထပ္ ၅ ထပ္ အလႊာမ်ားဆီသုိ႔ ဆက္သြယ္ေပးသည့္ ေခါင္းေလာင္းေလး။
ထုိေခါင္းေလာင္းေလးမည္လွ်င္ျဖင့္ ထြက္ထြက္ၾကည့္ရသည္။ တစ္ခါတေလ ေခါင္းေလာင္းေလး၏ မည္သံက မွား၍လည္း ေရာက္လာတတ္သည္ေလ။ ေခၚသူက မွား၍ ႀကိဳးကုိ ဆြဲေလျခင္းေၾကာင့္ပင္။
ခပ္ျမင့္ျမင့္ တုိက္ခန္းတုိ႔၏ ေရွ႕မ်က္ႏွာစာတြင္ ခ်ထားေသာႀကိဳးေလးမ်ား၊ ထုိႀကိဳးေလးတုိ႔ျဖင့္ ခ်ည္ေႏွာင္ခ်ိတ္ဆြဲထားသည့္ ေခါင္းေလာင္းမ်ားသည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၏ ဘ၀သရုပ္လည္းျဖစ္ေပသည္။
ထုိေခါင္းေလာင္းေလးမွ မည္လုိက္သည့္ အသံသည္လည္း ေခၚငင္သူ၊ အေခၚခံရသူတုိ႔၏ ဘ၀ စည္းခ်က္မ်ားလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါေပသည္။
(၆)
"ခ်က္…ခ်က္…ခ်က္ "
တိတ္ဆိတ္ေနေသာညတြင္ နာရီမွ စကၠန္႔တံ၏ မည္သံကုိ ၾကားေနရသည္။ ေမာင္ၿဖိဳးေမာ့ၾကည့္လုိက္ သည္။
"အလုိ ၁၂ နာရီေတာင္ ထုိးေတာ့မွာပါလား "
၂၄ နာရီဆုိသည့္ တစ္ေန႔ကုန္ေတာ့မွာေပါ့။ စာေရးျခင္းက လက္စမသတ္ေသး။ သုိ႔ေသာ္ တစ္ေန႔တာ ျဖင့္ကုန္ေတာ့မည္။ မၿပီးေသးလုိ႔ ေစာင့္ေနမည္ မဟုတ္။ သူကလည္း သူလုပ္စရာရွိတာကုိ လုပ္ေနမည္ျဖစ္ သည္။ တစ္ေန႔ကုန္ေတာ့ ဘာျဖစ္ေသးသနည္း။ ေမာင္ၿဖိဳးကလည္း ေဆာင္ရြက္စရာရွိသည့္ ကိစၥေတြကုိ ဆက္ လက္ေဆာင္ရြက္ရမည္ေပါ့။
ဒီလုိနဲ႔ ေမာင္ၿဖိဳးအတြက္ ဘာမွမျဖစ္ဘူးဆုိေသာ္လည္း အသက္ကေတာ့ တစ္ရက္ႀကီးသြားပါေပၿပီ။ ဒီလုိ "ခ်က္..ခ်က္…ခ်က္ "ဆိုသည့္ အသံေပါင္းမ်ားစြာက ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳေနသည့္ ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔အသက္၊ ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔ ရုပ္ခႏၶာႀကီးကုိ တျဖည္းျဖည္းသိမ္းပုိက္သြားသည္။
သတၱ၀ါမွန္လွ်င္ ေသမ်ိဳးဆုိသည္ကား အမွန္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေသမ်ိဳးဆုိသည္ကုိ ေမာင္ၿဖိဳးေမ့ထားခ်င္ သည္။ ေမာင္ၿဖိဳး ဒီအမ်ိဳးကုိ စြန္႔လႊတ္ခ်င္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ေမာင္ၿဖိဳးဆုိသည့္ ခႏၶာအတၱေဘာႀကီးကေတာ့ "ခ်က္ ..ခ်က္..ခ်က္…"မည္သံတုိ႔ႏွင့္အတူ မရဏမင္းဆီသုိ႔ ခ်ီတက္ခဲ့ေလၿပီ။
(၇)
ေမာင္ၿဖိဳးျဖတ္သန္းလာခဲ့သည့္ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လုံး အသံမ်ိဳးစုံကုိ ၾကားခဲ့ရၿပီ။ ထုိအသံတုိ႔ႏွင့္အတူ ဘ၀အရုပ္ေတြ၊ အေတြးသရုပ္ေတြကုိ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရၿပီ။ ခံစားခဲ့ရၿပီ။
ျမည္ေသာအသံတုိ႔ႏွင့္ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လုံး ရင္းႏွီးေပါင္းသင္းခဲ့ပါၿပီ။ ျမည္ေသာအသံတစ္ခုသည္ မည္သည့္အရာ၏ ျမည္သံ၊ ထုိျမည္သံ၏ ေနာက္တြင္ ဘာေတြျဖစ္လာႏိုင္သည္ဆုိသည္ကုိ ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ရရွိခဲ့ေပၿပီ။
ျမည္သံတုိ႔၏ ေနာက္တြင္ ဆင္းရဲျခင္း၊ ခ်မ္းသာျခင္း၊ စိတ္ရႊင္လန္းျခင္း၊ စိတ္ညစ္ေထးျခင္းတုိ႔ကို ျမင္ေတြ႕ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ေလၿပီ။ ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔ ဘ၀အတြက္ ျမည္ေသာအသံတုိ႔ကုိ အဓိပၸါယ္ရွိရွိ အသုံးခ်သြားမွ သာလွ်င္ ျဖစ္ေပမည္။
ေမာင္ၿဖိဳးတုိ႔ဘ၀ ေအးၿငိမ္းရာကုိ ေဖာ္ေဆာင္ေပးမည့္ အသံတုိ႔ ျမည္ေအာင္လည္း ႀကိဳးစားတီးခတ္ သြားရမွာျဖစ္သလုိ ေအးၿငိမ္းရာသုိ႔ ေဆာင္ၾကဥ္းေပးမည့္ ျမည္သံတုိ႔ကုိလည္း ဂရုတစုိက္နားဆင္ သြားရေပေတာ့မည္။
*************
ေမာင္ပုိင္
၂၃-၃-၂၀၁၄။