လာဘ္စားတဲ့သူတစ္ေယာက္က အၿမင္မွန္ေတြရၿပီး လာဘ္မစားေတာ့ဘူးလုိ႔ ဆံုးၿဖတ္လုိက္တယ္၊ အဲဒီလို ဆံုးၿဖတ္လုိက္ေတာ့ လာဘ္လာဘေတြ ေလ်ာ့နည္းသြားတယ္၊ သူ႔ကုိ မၾကည္ေတာ့တဲ့လူေတြက ၀ုိင္းေခ်ာက္ခ်ၾကတယ္၊ အလုပ္ၿပဳတ္တယ္၊ လူေတြကလည္း ၀ုိင္းေၿပာမယ္၊ အမေလး တစ္သက္လံုး စားလာၿပီး ေသခါနီးမွ အၿမင္မွန္လာရေနတယ္ တဲ့။ ဒါဆုိ ဒီလူ႔စိတ္ထဲ ဘယ္လုိေနမလဲ။ ငါ့ဟာငါ စားေနတာ အေကာင္း၊ အခုမွ တလြဲေတြ ေလွ်ာက္လုပ္မိလုိ႔ ဒုကၡေရာက္ရၿပီလို႔ ေတြးၿပီး အရင္အတုိင္း သူၿပန္လုပ္ေတာ့မွာေပါ့။ ဒီလိုမဟုတ္ဘဲ သူ႔ကို အားလံုးက ၀ုိင္းခ်ီးက်ဴးၾကမယ္၊ ေထာက္ပံ့ကူညီၾကမယ္၊ အလုပ္ၿပဳတ္သြားလည္း အလုပ္တစ္ခုခုကို ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔ ေပးတဲ့လူက ေပးမယ္ဆုိရင္ ဒီလူ စိတ္ဓါတ္ဘယ္က်မလဲ။ လက္ရွိပံုစံေကာင္းကို ဆက္ထိန္းသြားေတာ့မွာေပါ့။ အဲဒါကို short term wins လို႔ ေခၚတယ္။
မဟာဇနကမင္းသား ကမ္းမၿမင္ လမ္္းမၿမင္ ပင္လယ္ထဲမွာ လက္ပစ္ကူးေနတာဟာ ေမခလာနတ္သမီး လာကယ္ပါေစေတာ့ ဆုိၿပီး ဟန္ၿပကူးေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ လုပ္စရာရွိတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ အလုပ္ကို အေကာင္းဆံုးၿဖစ္ေအာင္ လုပ္ေနတာပါ။ ဒီလိုပါပဲ ေမခလာနတ္သမီးကလည္း သူ႔ကို ကယ္ပါ ယူပါ ေအာ္ေနတဲ့သူေတြကို ကယ္တင္ေလ့မရွိပါဘူး။ ကိုယ့္အလုပ္ကို စိတ္ေစတနာအၿပည္႔နဲ႔ အစြမ္းကုန္လုပ္ေနတဲ့သူေတြကိုသာ ကယ္တင္ေလ့ရွိတာ ေမခလာနတ္သမီးပါ။ ဘ၀မွာလည္း ဒီလုိပါပဲ၊ အခြင့္အေရးရမလားလို႔ ဟန္ၿပလုပ္ေနတဲ့သူေတြ၊ ဘာလုပ္လုပ္ ကုိယ့္ဘက္က ဘာေပးရမလဲဆုိတာထက္ ကုိယ္ဘာၿပန္ရမွာလဲ ဆုိတဲ့ေပတံနဲ႔သာ တုိင္းေလ့ရွိတဲ့သူေတြဆီကို အခြင့္အလမ္းဆုိတာေတြက ေရာက္မလာတတ္ပါဘူး၊ သူတုိ႔ေတြေအာင္ၿမင္လည္း ခဏပါပဲ။ ကိုယ္ပုိင္အရည္အခ်င္း၊ မွန္ကန္တဲ့ ခံယူခ်က္ေတြရွိေနတဲ့သူဆီကိုသာ အခြင့္အလမ္းဆုိတာေတြက မလိုခ်င္အဆံုး ဆုိသလို ေရာက္လာတတ္တာပါ။ ဒါေပမဲ့ ေမခလာနတ္သမီးရဲ႔ အားနည္းခ်က္တစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ အဲဒါဟာ ဘာလဲဆုိရင္ သူ ဘယ္အခ်ိန္အေရာက္လာမယ္ဆုိတာကို ဘယ္သူ႔ကိုမွ အတိအက်ေၿပာမထားတာပါပဲ။ အဲဒီေတာ့ က်ယ္ေၿပာလွတဲ့ ပင္လယ္ၿပင္မွာ ေရကိုဆန္တက္ ကူးရင္း ကူးရင္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ လက္ပန္းက်လာတတ္ပါတယ္။
ၿဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့ စစ္အစိုးရေခတ္ေတြမွာ အရည္အခ်င္းအေပၚ အေၿခၿပဳၿပီး စဥ္းစားခဲ့ၾကတာမ်ိဳး မရွိသေလာက္ ရွားပါတယ္။ အခြင့္အလမ္းအေပၚ မူတည္တဲ့ ရင္းႏွီးသူ ရစတမ္း စနစ္ကပဲ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လႊမ္းမိုးထားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔စိတ္ဓါတ္ေတြလည္း ပ်က္ကုန္ၾကပါတယ္၊ က်င့္၀တ္ေတြ စည္းကမ္းေတြ ဂုဏ္သိကၡာေတြ အမ်ားအက်ိဳးေတြ ဘာမွလာမေၿပာနဲ႔၊ ကုိယ္အက်ိဳးအၿမတ္ရဖုိ႔သာ အဓိက၊ ခ်မ္းသာဖို႔သာ လုိရင္း လုိ႔ ခံယူတတ္လာၾကတယ္။ အရည္အခ်င္းတုိးတက္ဖုိ႔ မၾကိဳးစားဘူး၊ လူၾကီးနဲ႔ပိုင္ဖုိ႔ပဲ အားထုတ္ေနမိခဲ့ၾကတယ္။ ေနရာတစ္ခုအတြက္ စဥ္းစားတဲ့အခါမွာလည္း ဒီအခ်က္က အဓိကဘဲကိုး။ ဒီလိုပ်က္စီးသြားတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြ အရည္အေသြးေတြၾကားထဲမွာ ကိုယ့္ကိုကုိယ္ မပ်က္ေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ရတာ ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲပါတယ္။ ကုိယ္ဒီလိုေတြ ေစတနာထက္ထက္သန္သန္နဲ႔ လုပ္ေနလို႔၊ က်င့္၀တ္ေတြ သိကၡာေတြ ကိုယ္ပုိင္အရည္အခ်င္းေတြကို တန္ဖုိးထားေနလို႔ေရာ အဓိပါယ္ရွိရဲ႔လား၊ တုိးတက္ႏုိင္ပါဦးမလား ဆုိတဲ့ သံသယေတြ ၀င္လာတတ္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ စိတ္ဓါတ္ေတြက်ၿပီး အမ်ားနဲ႔ ေရာေယာင္လိုက္မိသြားတတ္တယ္။ ကုိယ့္ရဲ႔ စိတ္ေစတနာ၊ အရည္အခ်င္းနဲ႔ ၾကိဳးစားမႈေတြရဲ႔ ရလဒ္က အရာထင္မလာေသးတဲ့အခ်ိန္၊ ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႔ အသိအမွတ္ၿပဳမႈကုိမွ မခံရေသးတဲ့အခ်ိန္၊ short term wins ဆိုလို႔ ရွာလို႔ကိုမေတြ႔ႏုိင္ေသးတဲ့အခ်ိ
ဘ၀ဆိုတာကို စာေမးပြဲတစ္ခုလို႔ တင္စားရင္ အဲဒီစာေမးပြဲမွာ ေမးလာတဲ့ေမးခြန္းေတြက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မတူပါဘူး၊ ကုိယ့္ကို ေပးလာတဲ့ပုစာၦကိုသာ ကုိယ္တြက္ၿပီး အေၿဖထုတ္ေပးၾကရမွာပါပဲ။ လူေတာ္ေတြ လူေကာင္းေတြကို အရည္အခ်င္းအရ အခြင့္အေရးေပးတဲ့ေနရာ၊ အသိအမွတ္ၿပဳတဲ့ေနရာမွာ အလုပ္လုပ္ခြင့္ရရင္ေတာ့ ၿပႆနာမရွိေပမဲ့ အရည္အခ်င္းေပၚ မစဥ္းစားဘဲ ရင္းႏွီးသူ ရစတမ္း ေခတ္ထဲမွာေတာ့ လူေတာ္ေတြ ေခ်ာင္ထုိးခံရၿပီး လူေကာင္းေတြ လ်စ္လ်ဴရႈခံရတတ္ပါတယ္။ ဒီလိုေခတ္မွာမွ လူေကာင္းၿဖစ္ခ်င္ပါတယ္၊ လူေတာ္္ၿဖစ္ခ်င္ပါတယ္ဆုိရင္ေတာ့
By