ကာဂီးလ္စစ္ပဲြ (၁၉၉၉) အပိုင္း(၄)

၁၅။ ၁၉၉၉ ကာဂီးလ္စစ္ပြဲျဖစ္ပြားျခင္း။

၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ဧၿပီလလယ္ပိုင္းမွစ၍ အေရွ႕ေျမာက္ ဂူရက္ဇ္ ေဒသမွ ပါကစၥတန္ေထာက္ခံအားေပးသည့္ မြတ္စလင္ ခြဲထြက္ေရး ေျပာက္က်ားမ်ားသည္ ကာဂီးလ္ေဒသေတာင္ကုန္းမ်ားသုိ႔ စတင္စိမ့္၀င္လာခဲ့ၾကပါသည္။ ၎င္းေျပာက္က်ားမ်ား ထိုးေဖာက္ရာေဒသသည္ ႏွစ္ႏိုင္ငံထိန္းခ်ဳပ္ေရးမ်ဥ္းျဖတ္သန္းသြားရာ ေတာင္ျမင့္ပုိင္းေဒသျဖစ္၍ လူသူမရွိျခင္း၊ အိႏိၵယတပ္မ်ားလည္း တပ္စြဲထားျခင္းမရွိေသာ နယ္ေျမျဖစ္ပါသည္။ ကက္ရွ္မီးယားခ်ဳိင့္၀ွမ္းရွိ စစ္ေသြးႂကမ်ားကုိ ျပင္ပမွေထာက္ပ့ံကူညီ ျခင္းျဖင့္ အေရးအခင္းကုိ ပုိမုိဆုိးရြားေစခဲ့ၿပီး လြတ္လပ္ေရးတုိက္ပြဲမ်ားအျဖစ္ အိႏၵိယပုိင္နက္ ကက္ရွ္မီးယား ပုိင္နက္နယ္ေျမကဲ့သုိ႔ ျဖတ္ေက်ာ္၀င္ေရာက္ျခင္းျဖင့္ အိႏၵိယ၏ကက္ရွ္မီးယားေဒသသုိ႔ စစ္ေသြးႂကမ်ား မ၀င္ေရာက္ေရး တားဆီးဟန္႔တားေဆာင္ရြက္ရာတြင္ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ေမလတြင္ ကက္ရွ္မီးယား ေတာင္ၾကားေဒသသုိ႔ ကာဂီးလ္ေတာင္ကုန္းမွတစ္ဆင့္ ပါကစၥတန္ေထာက္ခံအားေပးသည့္ မြတ္ဆလင္ခြဲထြက္ေရးေျပာက္က်ားမ်ား စိမ့္၀င္ထုိးေဖာက္မႈအေပၚ အိႏၵိယတုိ႔က စြပ္စြဲခ်က္မ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့ရာမွ အိႏၵိယတုိ႔ကဗံုးႀကဲတုိက္ခိုက္ျခင္းျဖင့္ စတင္ေပၚေပါက္လာခဲ့ေသာ စစ္ပြဲျဖစ္ပါသည္။

တိုက္ပြဲ/စစ္ပြဲအတြက္ႏွစ္ဘက္စစ္ျပင္ဆင္မႈ

၁၆။ ပါကစၥတန္ဘက္မွ စစ္ျပင္ဆင္မႈအေျခအေန။ ၁၉၉၈-၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ေဆာင္းရာသီ အတြင္း ပါကစၥတန္စစ္တပ္သည္ ပါကစၥတန္တပ္ဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ျပည္သူ႕စစ္တပ္ဖြဲ႕မ်ားကို လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာေလ့က်င့္ ေပးခဲ့ၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္ေရးမ်ဥ္း၏ အိႏိၵဘက္ျခမ္းနယ္ေျမအတြင္းသို႔ ေစလႊတ္ခဲ့သည္။ ၎င္းစိမ့္၀င္ထိုးေဖာက္ ၀င္ေရာက္မႈကို ““စစ္ဆင္ေရးဘာဒါ ””ဟု လွ်ိဳ႕၀ွက္အမည္ေပးခဲ့ၿပီး ၎၏ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ကက္ရွ္မီးယားႏွင့္လာဒက္ၾကား ဆက္သြယ္မႈကို ထိန္းခ်ဳပ္ရန္၊ အိႏိၵယတပ္ဖြဲ႕မ်ား ကို ွငေခ့နည ေရခဲေတာင္မွ ဆုတ္ခြာမႈျဖစ္ေစရန္၊ ဤသို႔အားျဖင့္ အိႏိၵယအား ကက္ရွ္မီးယားအျငင္းပြားမႈ ႏွင့္ ပတ္သက္၍ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြး လာေစေရးအတြက္ ဖိအားေပးရန္တို႔ ျဖစ္သည္။

၁၇။ ေဆာင္းရာသီကာလအတြင္း ဆီးႏွင္းမ်ားဖံုးအုပ္ေနေသာ ေတာင္ထူထပ္သည့္ ကက္ရွ္မီးယားေဒသ၏ အလြန္ေအးခဲမႈေၾကာင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ေရးမ်ဥ္းမွ သက္ဆိုင္ရာဘက္မ်ားရွိ ေရွ႕တန္း စခန္းအခ်ိဳ႕မွ ေခတၱစြန္႔ခြာျခင္းႏွင့္ နယ္ေျမကင္းလွည့္ျခင္းေလွ်ာ့ခ်မႈတို႔မွာ အိႏိၵယႏွင့္ ပါကစၥတန္ႏွစ္ဘက္ တပ္ဖြြဲ႕မ်ား ျပဳလုပ္ေလ့ရွိသည့္ အခ်က္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ ၎ကို အခြင့္ေကာင္းယူ၍ ပါကစၥတန္ဘက္မွ စိမ့္၀င္မႈျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ ရာသီဥတုအေျခအေနဆိုး၀ါးမႈ ေလ်ာ့သည့္အခါ ေရွ႕တန္းစခန္းမ်ားျပန္လည္ေနရာယူကာ ကင္းလွည့္ျခင္းျပန္လည္ေဆာင္ရြက္ၾကေလ့ရွိသည္။

၁၈။ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလအတြင္း ပါကစၥတန္တပ္ဖြဲ႕မ်ားသည္ ကာဂီးလ္ေဒသရွိ ထိန္းခ်ဳပ္ေရးမ်ဥ္း၏ ၎င္းတို႔စြန္႔ခြာခဲ့ေသာစခန္းမ်ားသို႔ ျပန္လည္ေနရာယူမႈစတင္ခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ ထိန္းခ်ဳပ္ေရးမ်ဥ္းမွ အိႏိၵယဘက္ရွိ စခန္းမ်ားသို႔လည္း ၀င္ေရာက္ေနရာယူရန္ တပ္ဖြဲ႕မ်ားကိုလည္း ေစလႊတ္ခဲ့သည္။ အထူးတာ၀န္အုပ္စုမ်ားမွ တပ္ဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ေျမာက္ပိုင္းေျချမန္တပ္မ၏တပ္ရင္း ၇ ရင္းတို႔ သည္ အိႏိၵယမွထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ေဒသ ေတာင္ေၾကာေပၚ အခ်က္အခ်ာေနရာမ်ား၌ စခန္းမ်ားကို လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာဖြဲ႕စည္းေျခကုပ္ယူခဲ့ၾကသည္။ ၎င္းပါကစၥတန္တပ္ဖြဲဲ႕မ်ားကို ကက္ရွ္မီးယားေျပာက္က်ား မ်ားႏွင့္ အာဖဂန္ေၾကးစားတပ္မ်ားက အေထာက္အကူျပဳခဲ့ၾကသည္။

၁၉။ ပါကစၥတန္တပ္ဖြဲ႕သည္ Muskosh ေတာင္ၾကားDrass ရွိ Marpola ေတာင္ေၾကာ တစ္ေလွ်ာက္ ကာဂီးလ္အနီးရွိKaskar Indus ျမစ္အေရွ႕ဘက္ရွိBatalik အပိုင္း ထိန္းခ်ဳပ္ေရး မ်ဥ္းေျမာက္ဘက္သို႔ ဦးတည္သြားသည့္ Chorbatala ေတာင္ကုန္းမ်ားSaichen ဧရိယာေတာင္ဘက္ရွိ ႊTurtuk အပိုင္းမ်ားသို႔ က်ဴးေက်ာ္ေျခကုပ္ယူခဲ့ၾကသည္။

၂၀။ အိႏိၵယတပ္မ်ားက စိမ့္၀င္က်ဴးေက်ာ္မႈမ်ားကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိျခင္း။ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ အတိုင္းျဖစ္ပါသည္-
(က) မူလအစပိုင္းတြင္ ၎င္းစိမ့္၀င္က်ဴးေက်ာ္မႈမ်ားကို ေအာက္ပါအေၾကာင္း အခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိျခင္းမရွိခဲ့ပါ-
(၁) အိႏိၵယကင္းလွည့္တပ္ဖြဲ႕မ်ားကို ပါကစၥတန္တပ္ဖြဲ႕မ်ား က်ဴးေက်ာ္ ၀င္ေရာက္လာသည့္ ေနရာ အခ်ိဳ႕သို႔ ေစလႊတ္မႈမရွိခဲ့ျခင္း။
(၂) က်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္သူမ်ားအတြက္ အကာအကြယ္ေပးရန္ ပါကစၥတန္ဘက္မွ အေျမာက္မ်ား ျဖင့္ ျပင္းထန္စြာ ပစ္ခတ္ခဲ့ျခင္း။
(ခ) ေမလဒုတိယပတ္အတြင္းတြင္Batalik အပိုင္း၌ သိုးေက်ာင္းသားတစ္ဦး၏လမ္းျပ သတင္းေပးမႈျဖင့္ သြားေရာက္ခဲ့သည့္ Captain Surabuk Kachalia ေခါင္းေဆာင္သည့္ အိႏိၵယကင္းလွည့္ တပ္ဖြဲ႕ကိုၿခံဳခိုတိုက္ခိုက္ခံရျခင္းက က်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္မႈမ်ားကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိသြားေစပါသည္။
(ဂ) ပထမတြင္ က်ဴးေက်ာ္မႈသဘာ၀၊ ပမာဏတုိ႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ အနည္းငယ္သာ သိရွိခဲ့ၾက ေသာေၾကာင့္ ၎င္းဧရိယာရွိ အိႏိၵယတပ္ဖြဲ႕မ်ားက က်ဴးေက်ာ္သူမ်ား သည္ ဘာသာေရးတိုက္ပြဲ၀င္သူJihadမ်ားဟု ထင္ျမင္ခဲ့ၿပီး၎တို႔ကို ရက္အနည္းငယ္အတြင္း တိုက္ထုတ္ႏိုင္မည္ဟု ယူဆခဲ့ၾကသည္။
(ဃ) ထိန္းခ်ဳပ္ေရးမ်ဥ္းတစ္ေလွ်ာက္ အျခားေနရာတြင္ က်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္မႈ ရွာေဖြေတြ႕ရွိျခင္းႏွင့္ က်ဴးေက်ာ္သူမ်ား စစ္နည္းဗ်ဴဟာအသံုးျပဳမႈတို႔က တိုက္ခိုက္မႈစီမံခ်က္ႀကီးမားေၾကာင္း အိႏိၵယ စစ္တပ္ကို သိျမင္လာေစသည္။
(င) က်ဴးေက်ာ္သူတို႔ ေျခကုပ္ယူခဲ့ေသာ စုစုေပါင္းဧရိယာမွာ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ၁၃၀ စတုရန္း ကီလိုမီတာ ႏွင့္ ၂၀၀ စတုရန္းကီလိုမီတာအၾကား ရွိခဲ့သည္။

၂၁။ အိႏိၵယဘက္မွ တံု႔ျပန္ေဆာင္ရြက္မႈ။ အိႏိၵယအစုိးရသည္ တပ္ဖြဲ႕၀င္ ၂၀၀ယ၀၀၀ ပါ၀င္သည့္ စစ္ဆင္ေရး ဗီေဂ်းျဖင့္ တံု႔ျပန္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ သဘာ၀ေျမအေျခအေနေၾကာင့္ တပ္မႏွင့္ တပ္မႀကီးအဆင့္ စစ္ဆင္ေရးမ်ား ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ျခင္းမရွိဘဲ တပ္မဟာ (သို႔မဟုတ္) တပ္ရင္းအဆင့္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ားသာ ျပဳလုပ္ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ အမွန္စင္စစ္ တပ္ဖြဲ႕၀င္ ၂၀ယ၀၀၀ ပါရွိသည့္ အိႏိၵယ ၾကည္းတပ္၏ တပ္မ ၂ ခု၊ အိႏိၵယစစ္တပ္ကိုအထာက္အကူျပဳသည့္ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ားႏွင့္ ေလတပ္တို႔ကို ပဋိပကၡဇုန္၌ ျဖန္႔ခ်ထားခဲ့သည္။

၂၂။ အိႏိၵယေလတပ္သည္ ၾကည္းတပ္ဖြဲ႕မ်ား၏ စစ္ဆင္ေရးကိုအေထာက္အကူအျဖစ္ စစ္ဆင္ေရး ွေ္နိ ွေါေမ ကို ဆင္ႏႊဲခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ စစ္ပြဲအတြင္း ၎င္း၏ထိေရာက္မႈကို ျမင့္မားေသာ ေတာင္တန္းမ်ားႏွင့္ ရာသီဥတု အေျခအေနမ်ားက ကန္႔သတ္မႈရွိခဲ့သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ၎င္းတို႔ အသံုးျပဳႏိုင္သည့္ ေလယာဥ္ကြင္းအေရအတြက္ႏွင့္ ဗံုးႀကဲခ်ႏုိင္မႈတို႔အေပၚ ကန္႔သတ္ခ်က္ရွိခဲ့သည္။

၂၃။ အိႏိၵယေရတပ္သည္လည္း ေထာက္ပ့ံေရးလမ္းေၾကာင္းမ်ားကိုျဖတ္ေတာက္ရန္ ပါကစၥတန္ဆိပ္ကမ္းမ်ား (အဓိကအားျဖင့္ ကရာခ်ိဆိပ္ကမ္း)ကို ပိတ္ဆို႔ရန္ျပင္ဆင္ခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္း တြင္ ထိုအခ်ိန္က ပါကစၥတန္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ နာ၀ပ္ဇ္ရွာရစ္ဖ္က စစ္ပြဲႀကီးျဖစ္ပြားပါက ပါကစၥတန္ ၌ ေလာင္စာဆီ ၆ ရက္စာသာက်န္ရွိေတာ့ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ႏွစ္ဘက္စစ္အင္အားႏိႈင္းယွဥ္ခ်က္

၂၄။ ပါကစၥတန္ဘက္၏ စစ္အင္အား။ ေအာက္ေဖာ္ျပပါအတိုင္းျဖစ္ပါသည္-
(က) ကာကြယ္ေရးအသံုးစရိတ္ (၁၉၉၆ ခုႏွစ္)။ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၃.၇ ဘီလီယံ။
(ခ) ၾကည္းတပ္
(၁) အင္အား။ ၅၂၀၀၀၀ ဦး။
(၂) တင့္ကား။ ၂၁၂၀ စီး။
(၃) ယာဥ္ဆြဲအေျမာက္။ ၁၅၉၀ လက္။
(ဂ) ေရတပ္
(၁) အင္အား။ ၂၂၀၀၀ ဦး။
(၂) ေရငုပ္သေဘၤာ။ ၉ စီး။
(၃) ဖ်က္သေဘၤာ။ ၃ စီး။
(၄) ဖရီးဂိတ္စစ္ေရယာဥ္။ ၈ စီး။
(ဃ) ေလတပ္
(၁) အင္အား။ ၄၅၀၀၀ ဦး။
(၂) တုိက္ေလယာဥ္။ ၄၂၉ စီး။(၃) ရဟတ္ယာဥ္။ ၂၀ စီး။

၂၅။ အိႏိၵယဘက္၏ စစ္အင္အား။ ေအာက္ေဖာ္ျပပါအတိုင္းျဖစ္ပါသည္-

(က) ကာကြယ္ေရးအသံုးစရိတ္ (၁၉၉၆ ခုႏွစ္)။ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၀.၄ ဘီလီယံ။
(ခ) ၾကည္းတပ္
(၁) အင္အား။ ၉၈၀၀၀၀ ဦး။
(၂) တင့္ကား။ ၃၃၁၄ စီး။
(၃) ယာဥ္ဆြဲအေျမာက္။ ၄၁၇၅ လက္။
(ဂ ) ေရတပ္
(၁) အင္အား။ ၅၅၀၀၀ ဦး။
(၂) ေရငုပ္သေဘၤာ။ ၁၇ စီး။
(၃) ဖ်က္သေဘၤာ။ ၆ စီး။
(၄) ဖရီးဂိတ္စစ္ေရယာဥ္။ ၁၈ စီး။
(ဃ) ေလတပ္
(၁) အင္အား။ ၁၁၀၀၀၀ ဦး။
(၂) တိုက္ေလယာဥ္။ ၇၇၇ စီး။
(၃) ရဟတ္ယာဥ္။ ၃၄ စီး။

၂၆။ ႏွစ္ဘက္တိုက္ပြဲ၀င္ စစ္အင္အားႏႈိင္းယွဥ္ခ်က္။ ေအာက္ေဖာ္ျပပါအတိုင္းျဖစ္ပါသည္-

(က) ပါကစၥတန္ဘက္မွ တုိက္ပြဲ၀င္စစ္အင္အား။ က်ဴးေက်ာ္သူအင္အားမွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေထာက္ပံ့မႈ ေဆာင္ရြက္သည့္ တပ္ဖြဲ႕မ်ားအပါအ၀င္ ၅၀၀၀ ခန္႔ရွိခဲ့သည္။ ၎င္းအေရအတြက္တြင္ အေျမာက္ပစ္ကူ ေပးခဲ့သည့္ ပါကစၥတန္ကထိန္းခ်ဳပ္သည့္ ကက္ရွ္မီးယားမွ တပ္ဖြဲ႕မ်ားပါ ပါ၀င္သည္။
(ခ) အိႏိၵယဘက္မွ တုိက္ပြဲ၀င္စစ္အင္အား။ တပ္ဖြဲ႕၀င္ ၂၀၀၀၀ ပါရွိသည့္ အိႏိၵယၾကည္းတပ္၏ တပ္မ ၂ ခု၊ အိႏိၵယစစ္တပ္ကိုအထာက္အကူျပဳသည့္ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ား၊ စုစုေပါင္းတပ္ဖြဲ႕၀င္ ၃၀၀၀၀ ႏွင့္ ေလတပ္တို႔ကို ပဋိပကၡဇုန္၌ ျဖန္႔ခ်ထားခဲ့သည္။

၂၇။ ႏွစ္ဘက္လက္နက္ (စက္ေသနတ္၊ စိန္ေျပာင္း၊ ဒံုးပစ္ေလာင္ခ်ာ၊ ဒံုးပ်ံ၊ အေျမာက္၊ ရဟတ္ယာဥ္၊ တိုက္ေလယာဥ္) အမ်ိဳးအစားႏိႈင္းယွဥ္ခ်က္

(က) ပါကစၥတန္က်ဴးေက်ာ္သူမ်ားဘက္ လက္နက္အမ်ိဳးအစားမ်ား
(၁) စက္ေသနတ္ ။
(၂) ေဟာင္၀စ္ဇာအေျမာက္။
(၃) စိန္ေျပာင္း ။
(၄) ေျမျပင္မွ ေ၀ဟင္ပစ္ဒံုးပ်ံ ။
(ခ) အိႏိၵယဘက္လက္နက္အမ်ိဳးအစားမ်ား
(၁) စိန္ေျပာင္း ။
(၂) ဒံုးပစ္ေလာင္ခ်ာ ။
(၃) ေဟာင္၀စ္ဇာအေျမာuf။
(၄) ရဟတ္ယာဥ္မ်ား
(၅) တိုက္ေလယာဥ္မ်ား

အုပ္ခ်ဳပ္မႈႏွင့္ေထာက္ပံ့ပို႔ေဆာင္ေရးအေျခအေန

၂၈။ ကက္ရွ္မီးယားပဋိပကၡတြင္အိႏၵိယႏွင့္ပါကစၥတန္တုိ႔သည္ ေငြေၾကး အလြန္အမင္း သံုးစဲြကာ စစ္မက္ယွဥ္ၿပိဳင္တုိက္ခုိက္ခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ကက္ရွ္မီးယား ျပႆနာေျပလည္ သြားသည့္တုိင္ေအာင္ ႏွစ္ႏုိင္ငံစလံုးသည္ ၎င္းတုိ႔၏နယ္စပ္ေဒသကုိ ကင္းလွည့္ ေစာင့္ၾကပ္ရန္ႏွင့္ ပုိင္နက္နယ္ေျမအျငင္းပြားမႈ မျဖစ္ပြားေစေရး ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းရန္အတြက္ ႏွစ္စဥ္အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၁ ဘီလီယံခန္႔စီကုိ သံုးစဲြၾကရမည္ျဖစ္သည္။ စစ္ပဲြၿပီးဆံုးသြားၿပီးေနာက္ ပါကစၥတန္ႏုိင္ငံသည္ ႏုိင္ငံတကာေငြေၾကးရံပံုေငြအဖဲြ႕မွ ေဒၚလာ သန္း ၁၀၀ ေခ်းငွါးခြင့္ရမည္ျဖစ္သည္။ ထုိ႔အျပင္ေလ့လာ သူမ်ား၏ ခန္႔မွန္းခ်က္အရ ၁၉၉၉ ခုၾသဂုတ္လတြင္ ဥေရာပ ေငြေခ်းစာခ်ဳပ္တန္ဖိုး အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း ၇၅၀ အပါအ၀င္ ျပည္ပေႂကးၿမီေဒၚလာဘီလီယံ ၄၀ ခန္႔ ရွိေနမည္ဟု ခန္႔မွန္းခဲ့ၾကၿပီး ႏုိင္ငံတြင္အေႂကြးပင္လယ္ေ၀လ်က္ရွိသည့္ အေျခအေနျဖစ္သည္။ ထုိ႔အတူ အိႏၵိယႏုိင္ငံသည္လည္း ကာကြယ္ေရးအတြက္နယ္စပ္ေဒသတြင္ တပ္မ်ားအလြန္အမင္းျဖန္႔က်က္ခ်ထားမႈေၾကာင့္ ႏုိင္ငံ၏ ဘတ္ဂ်က္လုိေငြျပမႈ ျမင့္တက္ေစရန္တြန္းအားေပးသကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ထုိစဥ္က အိႏၵိယ၏ ကာကြယ္ေရးအသံုးစရိတ္သည္ ျပည္တြင္းအသားတင္ ထုတ္လုပ္မႈ၏ ၂.၃% ရွိၿပီး၊ ႏုိင္ငံကာကြယ္ေရး အေျခအေနအရ ၃% အထိ သံုးစဲြရန္လုိအပ္ၿပီး ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ကာကြယ္ေရး ဘတ္ဂ်က္သည္ ၁၁% ထိ ျမင့္တက္ကာ ခန္႔မွန္းေျခေဒၚလာ ၁၀ ဘီလီယံခန္႔ရွိပါသည္္။ ထုိ႔အျပင္ ၁၉၉၈-၁၉၉၉ ဘ႑ာေရးႏွစ္ ဘတ္ဂ်က္လုိေငြျပမႈသည္ ၇% ထိ ျမင့္တက္လာကာ အစုိးရက ခန္႔မွန္းထားခဲ့သည့္ ၅.၆% ထက္ပုိမုိခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။

(ဆက္္ရန္)