DSTA တတိယနွစ္
လွဴဒါန္းျခင္းဆိုတာ မျဖစ္မေနတာဝန္တရပ္မဟုတ္ဘဲ ေကာင္းျမတ္တဲ့ေစတနာေျကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ကာယကံေျမာက္ေကာင္းမႈလို့ နားလယ္ထားတယ္။ မလုပ္ေပးလည္းရတယ္တဲ့ သေဘာ။ ေစတနာျပဒါန္းခ်က္ေျကာင့္ လုပ္ေပးတဲ့ သေဘာ။
ဟုတ္ပါတယ္။ ကာကြယ္ေရးဘက္ဂ်က္နဲ့ ဖြင့္ေနတဲ့ ဗိုလ္သင္တန္းေက်ာင္းျကီးမွာ ဗိုလ္ေလာင္းသုံးဖို့ တပ္မေတာ္ေရက အရာရွိေတြက ကြန္ျပူတာ ဝယ္ေပးစရာလား။ အဖြဲ့အစည္းသံေယာဇဥ္ေျကာင့္ ကိုယ့္အဖဲြ့အစည္းထဲေပါက္လာမယ့္ ဘာသီး သီးမယ္မွန္း မသိေသးတဲ့ အပင္ေတြကို ေရေလာင္းေပါင္းသင္လိုက္တဲ့ သေဘာပါပဲ။
ေရတပ္က ေတာ္တဲ့သူေတြကို Marine department မွာ ဆရာလုပ္ဖို့ ျပင္ဦးလြင္ကို ေစလႊတ္ေပးတယ္။ တပ္မွာက ဗိုလ္လုပ္လို့ရတယ္။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းဆရာတပိုင္း၊ ဗိုလ္တစ္ပိုင္းမို့ အရာရွိေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေက်ာင္းဆရာ မလုပ္ခ်င္ဘူး။ တပ္ထဲဝင္လာျကတာကိုက ဗိုလ္လုပ္ခ်င္လို့ေလ။ မိခင္တပ္နဲ့ ေဝးကြာသလို မိမိတပ္အျကီးအကဲရဲ့ မ်က္ကြယ္ဆိုေတာ့ နာမယ္ေကာင္းရကိန္း၊ ရာထူးတက္ကိန္း အခြင့္အလမ္းလည္း နည္းတာေပါ့။ မေကာင္း ေက်ာင္းပို့ ဆိုတဲ့စကားက တစ္လြဲအသုံးခ်ခံေနရေတာ့ ျပင္ဦးလြင္ေရာက္ အင္ဂ်င္နီယာ အရာရွိေတြအေနနဲ့ စိတ္ဓာတ္က်စရာ၊ ခံျပင္းစရာမဟုတ္လား။ ကံေကာင္းစြာပဲ ေရတပ္ကဆရာေတြရဲ့ အားသြန္ခြန္စိုက္ သင္ေပးျခင္းကို ခံယူရရွိခဲ့တယ္။
ဒုတိယ အပတ္စဥ္က ေက်ာင္းသား ၇ ေယာက္၊ ကၽြန္ေတာ္တို့ အပတ္စဥ္က ၈ ေယာက္ (ကၽြန္ေတာ္က ဘိတ္ေခ်းနဲ့ ကပ္ျပီး marine ရခဲ့သူ ) ဆရာက ငါးေယာက္၊ သင္ယူရမွာက mechanical, marine, naval architect၊minor subjects စုစုေပါင္း ကိုးဘာသာ။ ေရတပ္ထဲမွာလည္း မူလတာဝန္ တပ္လုပ္ငန္းေတြရွိေနလို့ အျမဲတမ္းဆရာ ထပ္မပို့နိုင္ဘူး။ ဒါနဲ့ ေက်ာင္းအုပ္ျကီးနဲ့ ေရတပ္က လူျကီးေတြ အစီအစဥ္နဲ့ မႏၱေလး ရတနာပုံသေဘၤာက်င္းက အင္ဂ်င္နီယာမွဴးျကီး ဦးခ်ာလီသန္းကို အခ်ိန္ပိုင္းနည္းျပလုပ္ဖို့ ကမ္းလွမ္းျကတယ္။ (ျမန္မာနိုင္ငံ ေရေျကာင္းပညာတကၠသိုလ္မွ ပါေမာကၡျငိမ္းျဖင့္ အင္ဂ်င္နီယာေကာင္စီမွာ အမႈေဆာင္အဖြဲ့ဝင္ လုပ္ေနသူ။
ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ေရေျကာင္းအင္ဂ်င္နီယာပညာရပ္ေတြ၊ ေရယာဥ္တည္ေဆာက္ေရးပညာေတြ သင္ျကားတဲ့တကၠသိုလ္ မရွိေသးဘူး။ ျမန္မာနိုင္ငံက အဂၤလိပ္ျမန္မာ တတိယစစ္မျဖစ္ခင္က ေရနန္းရင္သာ ျမစ္တြင္းသြား သေဘၤာနွင့္ အျခားအေျမာက္တင္ သေဘၤာေတြတည္ေဆာက္နိုင္ခဲ့တယ္။ ျမန္မာနိုင္ငံကမ္းရိုးတမ္းတေလ်ာက္ ေနထိုင္ျကတဲ့ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိုးေတြမွာလည္း ပင္လယ္ကူး ကုန္တင္သေဘၤာေတြ၊ ပင္လယ္ငါးဖမ္းသေဘၤာေတြ တည္ေဆာက္တဲ့ အတတ္ပညာေတြရွိခဲ့တယ္ဆိုတာ သမိုင္းမွတ္တမ္းေသျခာမတင္ထားေပမယ့္ သံသယျဖစ္စရာ မလိုပါဘူး။ အဂၤလိပ္ေခတ္၊ ကိုယ့္မင္းကို ခ်င္းတဲ့ေခတ္၊ နဝတေခတ္အထိ ေခတ္အဆက္ဆက္ ေရေျကာင္းပညာတတ္ေျမာက္သူေတြ အမ်ာစုကလည္း ေရျကည္ရာ ျမက္နုရာကို ထြက္သြားျကလို့ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ေရေျကာင္းပညာရပ္ေတြ တိမ္ေကာသြားရျပီ။ ပို့ေဆာင္ေရးဝန္ျကီးဌာန သမိုင္းတစ္ေလ်ာက္ ပါရဂူဘြဲ့ရေတြအထိ ျပည္ပကို ပညာေတာ္သင္ အေျမာက္အမ်ား ေစလႊတ္ခဲ့ေသာ္လည္း ပညာတတ္သြားသူေတြအတြက္ စိမ္းလန္းတဲ့ ျမက္ခင္းျဖစ္ေအာင္ အစိုးရက ျပည္တြင္းမွာ မဖန္တီးေပးနိုင္ခဲ့ဘူး။ ထြက္ရန္ခက္ခဲတဲ့ ေရတပ္အရာရွိေတြနဲ့ ဦးခ်ာလီလို ဆရာေတြျပည္တြင္းမွာ က်န္ေနတာက ကၽြန္ေတာ္တို့အတြက္ အဆိုးထဲက အေကာင္းေပါ့။
အလ်င္းသင့္လို့ ေျပာရရင္ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာအင္ဂ်င္နီယာျကီးအခ်ိဳ့က ခ်ာလီက ျပည္တြင္းမွာေနျပီး ဘာတတ္လို့လဲလို့ ေျပာတာ ျကားဖူးပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ ေျပာတဲ့လူထက္ ဆရာအမ်ားျကီးတတ္ခ်င္မွတတ္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို့အတြက္၊ တိုင္းျပည္အတြက္ ဆရာက အဖိုးတန္တယ္လို့ သတ္မွတ္တယ္။ ဆရာက ဂ်ပန္နဲ့ အဂၤလန္က ဘြဲ့လြန္ဒစ္ပလိုမာေတြရခဲ့တယ္။ ၁၉၈၈ ခုနွစ္အျပီး ျမန္မာနိုင္ငံကို ပိတ္ဆို့အေရးယူခံရျပီးေနာက္ ပညာဆက္လက္ သင္ယူဖို့ အခြင့္အေရးေတြ ဆုံးရႈံးခဲ့ရတယ္။ ထူးျခားတာက ဆရာက ပညာရပ္ကို စဥ္ဆက္မျပတ္ေလ့လာတယ္။ အသုံးခ်တယ္။ အစိုးရအရာရွိေတြ လုပ္ေလ့လုပ္ထရွိသလို အေပၚရံေျကာ အလုပ္လုပ္၊ အမိန့္ေပး၊ စားပြဲမွာ ခပ္မိန့္မိန့္ေနတတ္သူမဟုတ္တဲ့ ပေရာဖက္ရွင္နယ္ အင္ဂ်င္နီယာ ျဖစ္တာမို့ အတတ္ပညာေတြက သူ့မွာ အျမဲရွင္သန္ေနတယ္။
အဂၤလန္၊ ဂ်ာမနီ၊ အေမရိက၊ ပါကစၥတန္၊ အိႏၵိယ အစရွိတဲ့ နိုင္ငံေတြက မာစတာ၊ဒစ္ပလိုမာရခဲ့တဲ့ ေရတပ္အရာရွိေတြ အလွည့္က် အခ်ိန္ပိုင္း လာသင္ျကတယ္။ ဘာျဖစ္လို့ ဒါေတြကို ေျပာျပေနရသလဲဆိုေတာ့ ေရတပ္အျကီးအကဲေတြေနနဲ့ အဆိုပါ အရာရွိေတြကို မလႊတ္ေပးလည္း ျဖစ္တယ္။ မေကာင္းေက်ာင္းပို့ ေသာက္ျမင္ကပ္တဲ့ အရာရွိေတြခ်ည္း လွိမ့္ပို့ ေတာ္ရိေရာ္ရိ ပစ္ထားလို့ရတယ္။ လာသင္တဲ့သူေတြကလည္း တာဝန္ေက် ေတာ္ရိေရာ္ရိ သင္ေပးလို့ရတယ္။ သူတို့ရာထူးတိုးတက္ကိန္းက ေစတနာထား သင္ေပးျခင္းနဲ့ တိုက္ရိုက္မပတ္သတ္သလို သူတို့ စီးပြားျဖစ္ကိန္းကို ကိုယ္ေတြက ဘာမွ အေထာက္အကူမေပးနိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို့ ေစတနာ၊ သူတို့လုပ္ရပ္က သူတို့သမိုင္းကို သူတို့ကိုယ္တိုင္ ေရးထိုးသြားျကတာပဲ။ ေစတနာေကာင္းသူဟာ ကဗ်ည္းတင္ခံရတယ္။ အရင္အစိုးရလက္ထပ္ ပညာေရးမေကာင္းဘူး။ ပ်က္ဆီးသြားတယ္လို့ ေျပာျကတယ္။ တကယ္ေတာ့ ပညာေရးသမိုင္းကို ကဗ်ည္းေရးထိုးသြားျကတာ သင္ျကားေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက ဆရာေတြ၊ ကထိက၊ ပါေမာကၡေတြ အားလုံးပါဝင္ျကတယ္ဆိုတာ သိဖို့ေကာင္းတယ္။
ဆရာဦးခ်ာလီက သမာရိုးက် သင္ရိုးညႊန္းတမ္းေတြအျပင္ ကြန္ျပဴတာ အသုံးခ် engineering design software ေတြသင္ဖို့ အားထုတ္တယ္။ ပထမဆုံး သင္တာက Hull Form ဆိုတဲ့ ေရယာဥ္ကိုယ္ထည္ရဲ့ hydrostatic parameter ေတြတြက္ခ်က္ေပးတဲ့ software။ ဒီလိုတြက္ခ်က္ဖို့ အရင္က numerical, analytical, geometrical သခ်ၤာေတြ သုံးရတယ္။ တြက္ခ်က္ခ်ိန္အေတာ္ျကာလို့ တတိယနွစ္ စက္ရုံေလ့လာေရးတစ္လမွာ ေကာင္းေကာင္း မကဲလိုက္ရဘူး။ ေဆာ့ဝဲလ္သုံးတဲ့အခါ ကၽြမ္းက်င္မႈေပၚမူတည္ျပီး modeling လုပ္ခ်ိန္ နာရီဝက္၊ ေန့ဝက္သာ ျကာျပီး ေရယာဥ္ရဲ့ ေရစူးအမ်ိုးမ်ိုး၊ ဦးေထာင္ပဲ့စိုက္ အေျခအေနအမ်ိုးမ်ိုးမွာရွိတဲ့ hydrostatic parameter ေတြရဖို့ just clicking မ်က္စိတစ္မွိတ္၊ လ ွ်ပ္တျပက္ သာျကာတယ္။ ကြန္ျပူတာဟာ engineering ကို အေထာက္အကူျပုတယ္။ အခ်ိန္ကို က်ံဳ့ေစလို့ သေဘာက်သြားတယ္။ ေခတ္သစ္မွာ ကြန္ျပဴတာပညာ မတတ္ရင္ အင္ဂ်င္နီယာပညာမွာပါ ေနာက္ေကာက္က်သြားျပီ။ သမင္ဆယ္လွမ္း က်ားတစ္လွမ္း ျဖစ္သြားျပီလို့ ျမင္သြားတယ္။
ကြန္ျပဴတာ လွဴခဲ့တဲ့ ေရတပ္အရာရွိေတြရယ္၊ software ေတြ မိတ္ဆက္သင္ျကားေပးတဲ့ ဆရာဦးခ်ာလီရယ္၊ software ေတြ ရွာေဖြေပးတဲ့ ဆရာဦးတင္ျမင့္ (GeoComp)၊ DSTA က သင္ဆရာ၊ ျကားဆရာ၊ ျမင္ဆရာအေပါင္းအား ေက်းဇူဥပကာရ ဂုဏ္ေဖာ္ တင္ျပလိုက္ပါသည္။
ကြန္ျပဴတာ ေစာင္ျခံဳသိပ္ရင္း ေရငုပ္သေဘၤာ ဘယ္လို ေမြးခဲ့လဲ ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။