===============================================
ေခၚသံေၾကာင့္ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူပုဆိုး၀တ္ေပးလိုက္ေသာ အဖြဲ႔ထဲကတစ္ေယာက္။
ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္ေတာ့ ၀င္ထိုင္သည္။
ေခၚသံေၾကာင့္ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူပုဆိုး၀တ္ေပးလိုက္ေသာ အဖြဲ႔ထဲကတစ္ေယာက္။
ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္ေတာ့ ၀င္ထိုင္သည္။
“ဟိုင္း ကၽြန္ေတာ္ ဂ်င္န္ ပါ”
“ဟိုင္း ကၽြန္ေတာ္က မိုးယံထက္ပါ ယန္လို႔ပဲေခၚပါ”
“အိုေက ယန္ ယန္ အိုေက တခုေလာက္ကူညီပါ ယန္”
“ေျပာပါ ငါကူညီေပးႏိုင္တာဆိုရင္ကူညီပါမယ္...”
“ခုနက မင္းတို႔ရိုးရာ၀တ္စံုေလ အဲဒါ ငါးထည္ေလာက္၀ယ္ခ်င္လို႔”
“ရပါတယ္ ခဏေနသြား၀ယ္တာေပါ့”
“ေက်းဇူးပါ စိတ္မရွိရင္ တခုေလာက္ေမးပါရေစ”
“ေမးပါရပါတယ္”
“မင္းရဲ႕ အဆင့္ကဘာလဲဟင္”
“ဗိုလ္ႀကီးပါ”
“ေအာ္ အသက္ဘယ္ေလာက္လဲဗ်”
“၁၈နွစ္”
“ဟမ္ တကယ္”
“၁၈ႏွစ္ျပည့္ၿပီးတာ ၇ႏွစ္ရွိပါၿပီ”
“ေအာ္ ဟားဟား ကၽြန္ေတာ္ က ၂၄ ႏွစ္ရွိၿပီဗ် ဗိုလ္ေလာင္းပါ”
“ေအာ္..”
“ဟိုင္း ကၽြန္ေတာ္က မိုးယံထက္ပါ ယန္လို႔ပဲေခၚပါ”
“အိုေက ယန္ ယန္ အိုေက တခုေလာက္ကူညီပါ ယန္”
“ေျပာပါ ငါကူညီေပးႏိုင္တာဆိုရင္ကူညီပါမယ္...”
“ခုနက မင္းတို႔ရိုးရာ၀တ္စံုေလ အဲဒါ ငါးထည္ေလာက္၀ယ္ခ်င္လို႔”
“ရပါတယ္ ခဏေနသြား၀ယ္တာေပါ့”
“ေက်းဇူးပါ စိတ္မရွိရင္ တခုေလာက္ေမးပါရေစ”
“ေမးပါရပါတယ္”
“မင္းရဲ႕ အဆင့္ကဘာလဲဟင္”
“ဗိုလ္ႀကီးပါ”
“ေအာ္ အသက္ဘယ္ေလာက္လဲဗ်”
“၁၈နွစ္”
“ဟမ္ တကယ္”
“၁၈ႏွစ္ျပည့္ၿပီးတာ ၇ႏွစ္ရွိပါၿပီ”
“ေအာ္ ဟားဟား ကၽြန္ေတာ္ က ၂၄ ႏွစ္ရွိၿပီဗ် ဗိုလ္ေလာင္းပါ”
“ေအာ္..”
အျပန္အလွန္ေျပာရင္း အဖြဲ႔က်ေနစဥ္မွာပင္ ကင္မ္ဟူေသာ နတ္သမီးေလး အနားသို႔ေစြ႔ခနဲ
ေရာက္လာေလသည္။ ဂ်င္ကိုလက္တို႔ေတာ့သူတို႔ခ်င္း ကိုရီးယားလိုေျပာေနသည္ အုိနီး အိုနီး
ႏွင့္ အသံမ်ားၾကားသျဖင့္ ဂ်င္န္ထက္ေတာ့ သူမႀကီးပံုရသည္ဟု သတ္မွတ္ထားလိုက္သည္။
ခဏမွ်ေျပာၿပီးေတာ့ ဂ်င္န္က ခြင့္ျပဳပါဦးဟုေျပာၿပီးထထြက္သြားသည္။ သူေန႔ရာမွ ကင္မ္က
၀င္ထိုင္ျပန္သည္။ ထို့ေနာက္၀ိုင္းကိုတခ်က္ၾကည့္ၿပီး ….
ေရာက္လာေလသည္။ ဂ်င္ကိုလက္တို႔ေတာ့သူတို႔ခ်င္း ကိုရီးယားလိုေျပာေနသည္ အုိနီး အိုနီး
ႏွင့္ အသံမ်ားၾကားသျဖင့္ ဂ်င္န္ထက္ေတာ့ သူမႀကီးပံုရသည္ဟု သတ္မွတ္ထားလိုက္သည္။
ခဏမွ်ေျပာၿပီးေတာ့ ဂ်င္န္က ခြင့္ျပဳပါဦးဟုေျပာၿပီးထထြက္သြားသည္။ သူေန႔ရာမွ ကင္မ္က
၀င္ထိုင္ျပန္သည္။ ထို့ေနာက္၀ိုင္းကိုတခ်က္ၾကည့္ၿပီး ….
“ယံ ဘာမွမစားရေသးဘူးလား”
“မဆာေသးလို႔ပါ..”
“တခုခုေတာ့ စားလိုက္ပါ ကၽြန္မေကၽြးမွာပါ ေရြတိဂံုမွာတံုးက ကူညီေပးထားတာကို ေက်းဇူးတင္
တဲ့ အေနနဲ႔ေပါ့။ မွာလဲ မွာၿပီးသြားပါၿပီ”
“အိုေက သေဘာပဲေလ”
“ေအာ္ မိတ္ဆက္ေပးဖို႔ေမ့ေနတာ ကၽြန္မက ကင္မ္ဆြန္ယင္(Kim Seon Ying)ပါ”
“ဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္က မိုးယံထက္ပါ ေတြ႔ရတာ၀မ္းသာပါတယ္။”
“ဒါနဲ႔ ရွင္တို႔ဆက္ဆံေရး အရာရွိေတြက ဘယ္လိုေရြးတာလဲ ေဗာ္လန္တီယာလား”
“အင္း အမိန္႔နဲ႔လို႔ပဲေျပာရမွာပဲ”
“ဒါဆို အဂၤလိပ္လို မေျပာတတ္တဲ့သူေတြက်ေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”
“ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေရတပ္မွာ အကုန္လုံးနီးပါက အဂၤလိပ္လိုေျပာတတ္ပါတယ္။”(ဟီး ၾကံဳတုန္း ၾကြားလံုးထုတ္လုိက္တာ)
“ေအာ္ ေကာင္းတာေပါ့ ရွင္ ႏိုင္ငံျခားဘယ္ႏွစ္ခါေရာက္ၿပီးပလဲ”
“မေရာက္ဖူးေသးပါဘူး ကၽြန္ေတာ္က သိပ္မေတာ္ဘူးေလ
“ေအာ္....”
“မဆာေသးလို႔ပါ..”
“တခုခုေတာ့ စားလိုက္ပါ ကၽြန္မေကၽြးမွာပါ ေရြတိဂံုမွာတံုးက ကူညီေပးထားတာကို ေက်းဇူးတင္
တဲ့ အေနနဲ႔ေပါ့။ မွာလဲ မွာၿပီးသြားပါၿပီ”
“အိုေက သေဘာပဲေလ”
“ေအာ္ မိတ္ဆက္ေပးဖို႔ေမ့ေနတာ ကၽြန္မက ကင္မ္ဆြန္ယင္(Kim Seon Ying)ပါ”
“ဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္က မိုးယံထက္ပါ ေတြ႔ရတာ၀မ္းသာပါတယ္။”
“ဒါနဲ႔ ရွင္တို႔ဆက္ဆံေရး အရာရွိေတြက ဘယ္လိုေရြးတာလဲ ေဗာ္လန္တီယာလား”
“အင္း အမိန္႔နဲ႔လို႔ပဲေျပာရမွာပဲ”
“ဒါဆို အဂၤလိပ္လို မေျပာတတ္တဲ့သူေတြက်ေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”
“ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေရတပ္မွာ အကုန္လုံးနီးပါက အဂၤလိပ္လိုေျပာတတ္ပါတယ္။”(ဟီး ၾကံဳတုန္း ၾကြားလံုးထုတ္လုိက္တာ)
“ေအာ္ ေကာင္းတာေပါ့ ရွင္ ႏိုင္ငံျခားဘယ္ႏွစ္ခါေရာက္ၿပီးပလဲ”
“မေရာက္ဖူးေသးပါဘူး ကၽြန္ေတာ္က သိပ္မေတာ္ဘူးေလ
“ေအာ္....”
ေျပာေနစဥ္မွာပင္ မွာထားေသာ မုန္႔မ်ားေရာက္လာသျဖင့္ ၀ါးတီးဘက္ကို ကိစၥလွည့္ရသည္။
ေပါင္းမုန့္မီးကင္ ငါးေသတၱာညွပ္ႏွင့္ ၾကက္ဥကာက်က္ႏွစ္လံုး။ မ၀ရင္ေတာင္ အီမွာေသခ်ာ
သည္။ မိုးယံထက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ မုန္႔တကိုက္စားလိုက္ သူမမ်က္ႏွာေလး ခိုးၾကည့္လိုက္
ႏွင့္ ခါတိုင္း ထမင္းသံုးပန္ကန္ေလာက္ စားရမွ တင္းတိမ္ေသာ သူဗိုက္က ေပါင္မုန့္ႏွစ္ခ်ပ္ႏွင့္
ပင္ျပည့္သြားသလို ခံစားရသည္။ တခ်က္တြင္ေတာ့ သူမက ျပန္အၾကည့္ႏွင့္တိုက္ဆုိင္ရာ
အၾကည့္ျခင္းဆံုသြားသည္။ သူမမ်က္ႏွာေလးရဲခနဲျဖစ္သြားၿပီး မ်က္လႊာခ်သြားသည္။ၿပီးေတာ့
ေခါင္းျပန္ေမာ့လာၿပီး ….
ေပါင္းမုန့္မီးကင္ ငါးေသတၱာညွပ္ႏွင့္ ၾကက္ဥကာက်က္ႏွစ္လံုး။ မ၀ရင္ေတာင္ အီမွာေသခ်ာ
သည္။ မိုးယံထက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ မုန္႔တကိုက္စားလိုက္ သူမမ်က္ႏွာေလး ခိုးၾကည့္လိုက္
ႏွင့္ ခါတိုင္း ထမင္းသံုးပန္ကန္ေလာက္ စားရမွ တင္းတိမ္ေသာ သူဗိုက္က ေပါင္မုန့္ႏွစ္ခ်ပ္ႏွင့္
ပင္ျပည့္သြားသလို ခံစားရသည္။ တခ်က္တြင္ေတာ့ သူမက ျပန္အၾကည့္ႏွင့္တိုက္ဆုိင္ရာ
အၾကည့္ျခင္းဆံုသြားသည္။ သူမမ်က္ႏွာေလးရဲခနဲျဖစ္သြားၿပီး မ်က္လႊာခ်သြားသည္။ၿပီးေတာ့
ေခါင္းျပန္ေမာ့လာၿပီး ….
“ဘာလို႔စိုက္ၾကည့္ေနတာလဲဟင္ တခုခုေပေနလို႔လား”
“အင္း ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွာ..”
“ဘယ္နားမွာလဲ”
“ဒီနားေလ”
“ရွိေသးလား”
“ေဆာရီးေနာ္ ဒီမွာ”
“အို”
“အင္း ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွာ..”
“ဘယ္နားမွာလဲ”
“ဒီနားေလ”
“ရွိေသးလား”
“ေဆာရီးေနာ္ ဒီမွာ”
“အို”
အရွက္ေျပႏွင့္ လြန္စြာမွေသးငယ္ေသာ ေပါင္မုန္႔စ ေလးကိုေျပာလိုက္မိသည္။ သူမဖယ္ျဖစ္ဖို႔ႀကိဳး
စားေတာ့ေနရမမွန္ ကိုယ့္မ်က္ႏွာေပၚေထာက္ျပ၍ သူဖယ္ၾကည့္ေတာ့လဲ မေပ်ာက္သျဖင့္ ကိုယ္
တိုင္ဖယ္ေပးလိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာကေလးရဲသြားၿပီး ေခါင္းငံု႔သြားျပန္သည္။ မိုးယံထက္တစ္ေယာက္
သူမကိုၾကည့္ရင္း ၾကည့္ရင္း စိတ္မခ်င့္မရဲျဖစ္လာသည္။ ရင္ဘတ္ထဲမွာလဲ ျပည့္က်ပ္လာကာ....
တလွပ္လွပ္ႏွင့္..။ သူမကိုခ်စ္စကားေျပာပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္က တားမရဆီးမရ...။ စိတ္ထဲမွာေတာ့
ရုပ္ရွင္ထဲကလို ႏွစ္ကိုယ္ခြဲ…
စားေတာ့ေနရမမွန္ ကိုယ့္မ်က္ႏွာေပၚေထာက္ျပ၍ သူဖယ္ၾကည့္ေတာ့လဲ မေပ်ာက္သျဖင့္ ကိုယ္
တိုင္ဖယ္ေပးလိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာကေလးရဲသြားၿပီး ေခါင္းငံု႔သြားျပန္သည္။ မိုးယံထက္တစ္ေယာက္
သူမကိုၾကည့္ရင္း ၾကည့္ရင္း စိတ္မခ်င့္မရဲျဖစ္လာသည္။ ရင္ဘတ္ထဲမွာလဲ ျပည့္က်ပ္လာကာ....
တလွပ္လွပ္ႏွင့္..။ သူမကိုခ်စ္စကားေျပာပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္က တားမရဆီးမရ...။ စိတ္ထဲမွာေတာ့
ရုပ္ရွင္ထဲကလို ႏွစ္ကိုယ္ခြဲ…
“ဟိတ္ေကာင္ မင္းတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတာေလ။ မင္းေျပာလိုက္လို႔ ဟိုကစိတ္ဆိုးၿပီး အထက္လူ
ႀကီးသြားတိုင္ေတာ့ ျပသနာတက္ကုန္မွာေပါ့”
ႀကီးသြားတိုင္ေတာ့ ျပသနာတက္ကုန္မွာေပါ့”
“ဘာျဖစ္လဲကြာ ေယာက်ာ္းေလးက မိန္းကေလးကို ခ်စ္တယ္ေျပာတာ ဘာျဖစ္တုန္း တိုင္ေတာ့လဲ
ခံလိုက္ေပါ့ကြာ”
ခံလိုက္ေပါ့ကြာ”
“ဘယ္ျဖစ္မလဲကြ မင္းတစ္ေယာက္ထဲ နာမည္ပ်က္မွာမဟုတ္ဘူးကြ ျမန္မာႏိုင္ငံပါနာမည္ပ်က္မွာကြ”
“ဘာဆိုင္လဲကြာ ဒါက တစ္ကိုယ္ျခင္းကိစၥ ၿပီးေတာ့ အခ်စ္ေရးကိစၥဘာမွမဆိုင္ဘူး”
“မေျပာသင့္ဘူးေနာ္”
“ေျပာသင့္တယ္”
“မေျပာသင့္ဘူး”
“ေျပာကြာ ေျပာ”
တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ မေျပာသင့္ဘူးဆိုသည့္စကားက တိုးတိတ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး ေျပာကြာေျပာဟူေသာ
အသံကသာ ပို၍က်ယ္ေလာင္လာေတာ့သည္။ ေနာက္ဆံုးမိုးယံထက္တစ္ေယာက္ စိတ္ကိုဒံုးဒံုးခ်လိုက္ၿပ့ီး
ေျပာမည္ဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္ေလသည္။ ဟုတ္သည္ေျပာမည္။ ထို႔ေနာက္သူမ မ်က္ႏွာေမာ့အလာကို ေစ့ေစ့
ၾကည့္၍ တလံုးျခင္းေျပာခ်လိုက္သည္။
အသံကသာ ပို၍က်ယ္ေလာင္လာေတာ့သည္။ ေနာက္ဆံုးမိုးယံထက္တစ္ေယာက္ စိတ္ကိုဒံုးဒံုးခ်လိုက္ၿပ့ီး
ေျပာမည္ဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္ေလသည္။ ဟုတ္သည္ေျပာမည္။ ထို႔ေနာက္သူမ မ်က္ႏွာေမာ့အလာကို ေစ့ေစ့
ၾကည့္၍ တလံုးျခင္းေျပာခ်လိုက္သည္။