Image may be NSFW.
Clik here to view.
လူအမ်ိဳးမ်ိဳး ဘ၀အေထြေထြ ........... ( ၁ ) / စစ္မွဳထမ္းေဟာင္း နွစ္ဦး
...................................................................................................................
တစ္ေန႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အိမ္ေနာက္ခန္းမွာ အလုပ္ရွဳပ္ေနတုန္း အိမ္အေရွ ႔ကတံခါးေခါက္သံ သဲ့သဲ့ၾကားလိုက္ရပါတယ္ ။ ၾကားရတဲ႔အသံက သိပ္မေသခ်ာေသးလို႔ အိမ္တံခါးကို သြားမဖြင့္ဘဲ ေနလိုက္ေပမယ့္လည္း တံခါးေခါက္တဲ့အသံက က်ယ္ေလာင္စြာနဲ႔ ထပ္ျပီးထြက္ေပၚလာျပန္ပါတယ္ ။ အဲဒီေတာ့ အိမ္ေရွ ႔ ေျပးထြက္လာျပီး တံခါးကို ဖြင့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ရုတ္တရက္ေတြ ႔လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ နည္းနည္းေတာ့ စိတ္ညစ္သြားမိျပီး သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ်လိုက္မိပါတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္အခန္းတံခါး၀မွာေတြ ႔လိုက္ရတာက စစ္ယူနီေဖာင္း ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းကို ၀တ္ဆင္ထားျပီး လက္ထဲမွာလည္း စာအုပ္ ဆယ္အုပ္စီေလာက္ကို ေပြ႕ထားတဲ့ လူနွစ္ေယာက္ပါ ။ တစ္ေယာက္က ေျခအတုတစ္ဖက္ပါျပီး ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ သာမန္အတိုင္းပါပဲ ။ သူတို႔ကို ျမင္တာနဲ႔ တစ္အိမ္တက္ တစ္အိမ္ဆင္း စာအုပ္လိုက္လံေရာင္းေနတဲ႔ မသန္မစြမ္း စစ္မွဳထမ္းေဟာင္းေတြဆိုတာကိုေတာ့ သေဘာေပါက္ျပီးသားပါ ။ သူတို႔လိုမ်ိဳး စစ္မွဳထမ္းေဟာင္းေတြရဲ ႔ဘ၀ေတြကို စာနာစိတ္ရွိျပီးသားျဖစ္သလို သူတို႔ရဲ ႔ အခက္ခဲေတြကိုလည္း ကိုယ့္အေနနဲ႔ ထိထိေရာက္ေရာက္ဘာမွ မကူညီနိဳင္ခဲ့တာမဟုတ္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းရံုကလြဲလို႔ ဘာမွ မတတ္နိဳင္ခဲ့ပါဘူး ။ အခုေတာ့ ကိုယ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ဘ၀မ်ားက ကိုယ့္မ်က္စိအေရွ႕ေရာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ စိတ္ထဲ နည္းနည္းရွဳပ္သြားမိတာပါ ။ ျပီးေတာ့လည္း သူတို႔လို စာအုပ္လည္ေရာင္းသူေတြ အိမ္တံခါးကို လာလာေခါက္တဲ့အခါတိုင္း စာအုပ္ေတြ ၀ယ္၀ယ္ေနရေတာ့ အခုတစ္ခါလည္း ၀ယ္ရအံုးမွာပါလားဆိုတဲ့ အသိေၾကာင့္လည္းပါ ပါတယ္ ။ သူတို႔ဆီမွာ ၀ယ္ေနရတဲ့ စာအုပ္ေတြက ကၽြန္ေတာ္ ဦးစားေပးျပီး၀ယ္းဖတ္ေလ့မရွိတဲ့ စာအုပ္မ်ိဳးေတြဆိုေတာ့ မလိုအပ္ေသးဘဲ ၀ယ္ေနရသလိုမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ေနလို႔ပါ ။
ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီတစ္ခါလည္း အနည္းဆံုး စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ေတာ့ ေရြးခ်ယ္ ၀ယ္ယူအားေပးရအံုးမွာမို႔ သူတို႔ နွစ္ေယာက္စလံုးကို အိမ္ထဲ၀င္ထိုင္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚလိုက္ပါတယ္ ။ အခ်ိန္ကလည္း ေန႔လည္ ၁၂ နာရိီေလာက္ဆိုေတာ့ သူတို႔ပံုစံၾကည့္ရတာ ေခၽြးေတြနဲ႔ စိုရႊဲေနျပီး ေတာ္ေတာ္လည္း ပင္ပန္း ႏြမ္းနယ္ေနၾကပံုေပါက္ေနပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ခဏတစ္ျဖဳတ္ေလာက္ နားၾကပါေစေတာ့ ဆိုတဲ့ ေစတနာေလးနဲ႔ အိမ္ထဲဖိတ္ေခၚခဲ့တာပါပဲ ။ အိမ္ထဲေရာက္တဲ့အခါမွာ အိမ္ေရွ ႔ခန္းမွာပဲ စင္ေလးေတြနဲ႔ ထားရွိတဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ စာအုပ္စင္ေတြကို ျမင္သြားၾကေတာ့ “အစ္ကို႔ဆီမွာလည္း စာအုပ္ေတြ အမ်ားၾကီးပါလား” … လို႔ေျပာျပီး ကၽြန္ေတာ္ဆီကို သူတို႔စာအုပ္ေလးေတြ လာေရာင္းမိတာကိုပဲ အားနာသလိုမ်က္နွာထားမ်ိဳးနဲ ႔ေျပာရွာပါတယ္ ။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က … စာအုပ္ဆိုတာ စာရြက္ေကာင္းတာ မေကာင္းတာ ၊ တန္ဖိုးၾကီးတာနည္းတာတို႔နဲ႔ မဆိုင္ဘူး … အဲဒီစာအုပ္ေတြမွာပါတဲ့ စာရဲ ႔တန္ဖိုးကအတူတူပဲေလ .. ၊ အခု အစ္ကိုတို႔ ဆီမွာ၀ယ္တဲ့ စာအုပ္လည္း စာရြက္ေလးေတြညံ့ျပီး ေစ်းနဳန္းသက္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ တန္ဖိုးရွိတာပဲ … လို႔ ျပန္ေျပာရပါတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္ စာအုပ္ေရြးေနစဥ္မွာပဲ သူတို႔နွစ္ေယာက္ထဲမွ တစ္ေယယာက္က ေရတစ္ခြက္ေလာက္ တိုက္လို႔ရမလား အစ္ကို … ဆိုျပီး ေျပာပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း … ေအာ္ .. ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရတိုက္မလို႔ပဲ စာအုပ္ေရႊးေနတာနဲ႔ ေမ့သြားတယ္ဗ်ာ … ဆိုေျပာျပီး ေရပုလင္းနဲ႔အတူ အိမ္မွာ အဆင္သင့္ရွိေနတဲ့ ငွက္ေပ်ာသီးေတြကို ခ်ေကၽြးလိုက္ပါတယ္ ။ စာအုပ္ေရြးျပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ သူတို႔နွစ္ေယာက္ကို အခုလို စာအုပ္လည္ေရာင္းရတာ အဆင္ေျပပါရဲ ႔လား … ဆိုတာကေန စျပီးျပီး သူတို႔ရဲ ႔ လက္ရွိဘ၀အေျခေနေတြနဲ႔ အရင္သူတို႔ က်င္လည္ခဲ့တဲ႔ တပ္မေတာ္အေပၚ ထားရွိတဲ႔ သူတို႔ရဲ ႔ လက္ရွိသေဘာထားေတြကိုပါ စပ္စုမိသြားပါတယ္ ။
သူတို႔ နွစ္ေယာက္ထဲမွာ တစ္ေယာက္က အသက္ 38 နွစ္သာရွိေသးတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္ ။ သူက 2003 ခုနွစ္ေလာက္က ကရင္ျပည္နယ္ဘက္မွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ႔ တိုက္ပြဲတစ္ခုမွာ ဒါဏ္ရာရျပီး ေျခေတာက္တစ္ဖက္ ျဖတ္လိုက္ရတာတဲ့ ။ စစ္တပ္က အနားယူလိုက္ျပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ႔မိဘေတြရွိတဲ႔ ရန္ကုန္ျမိဳ ႔ ေရႊျပည္သာမွာ လာေရာက္ေနထိုင္တာျဖစ္ပါတယ္ ။ သူက မိဘေတြနဲ႔ အိမ္ပိုင္ ရာပိုင္ေလးရွိေနေသးေတာ့ ေနစရာအတြက္ အဆင္ေျပသလို ရွိပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ လူပ်ိဳဘ၀နဲ႔ ပဲ ေျခတစ္ဖက္ စြန္းလိုက္ရျပီး တပ္က ထြက္လိုက္ရတာဆိုေတာ့ အိမ္ေထာင္လည္း မျပဳျဖစ္ေတာ့ဘူးလို႔ဆိုပါတယ္ ။ ေနာက္တစ္ေယာက္က အသက္ 43 နွစ္မိသားစုနဲ႔ ျဖစ္ျပီး ေရႊျပည္သာမွာပဲ အိမ္ေလးငွားျပီးေနပါတယ္တဲ့ ။ သူ႔က်ေတာ့ တိုက္ပြဲမွာ ရခဲ့တဲ့ ဒါဏ္ရာေၾကာင့္ ေျခေတာက္တစ္ဖက္က မစြမ္းသန္ေတာ့ဘဲ တပ္ကေန အနားယူခဲ့ရတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္ ။ ေျခေတာက္ေတြ ျဖတ္လိုက္ရတာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ သူတို႔ တစ္ေတြ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ နယ္ေျမတပ္ရင္းေတြ မတူၾကေပမယ့္လည္း တပ္ကအနားယူျပီးအခ်ိန္မွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ေနရာက တူေနေတာ့ အခုလိုမ်ိဳး သူတို႔ အခ်င္းခ်င္းအဖြဲ႔ေလးဖြဲ ႔ျပီး စာအုပ္လိုက္လည္ေရာင္းၾကတယ္လို႔ေျပာပါတယ္ ။ စာအုပ္ကိုေတာ့ အင္းစိန္ဘက္မွာရွိတဲ့ အသိမိတ္ေဆြ စာအုပ္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္မွာ ယူျပီးေရာင္းတာပါတဲ့ ။
အခုလို စာအုပ္ေတြ လည္ေရာင္းတာ အဆင္ေျပရဲ ႔လားလို႔ ေမးေတာ့ … မဆိုးပါဘူး ၊ ဒီအတိုင္း အလုပ္မလုပ္ဘဲ ထိုင္ေနတာထက္စာရင္ ပိုေကာင္းတာေပါ့တဲ့ ။ သူတို႔တေတြ အိမ္၀င္ အိမ္ထြက္ စာအုပ္လည္ေရာင္းတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ၾကံဳရေလ့ရွိတဲ့ ခါးသီးတဲ့ အေတြ ႔အၾကံဳေတြကိုလည္း ေျပာျပရွာပါတယ္ ။ လူဆိုတာကလည္း အခက္သားေလ ။ ပစၥည္းတစ္ခုကို လိုခ်င္ရင္ တစ္ကူးတက ရွာ၀ယ္ေလ့ရွိေပမယ့္ မလိုခ်င္တဲ့ အခါမ်ားမွာ ၊ ဒါမွ မဟုတ္ အဲဒီပစၥည္းေတြက ကိုယ္မလိုခ်င္တဲ့ပစၥည္းမ်ိဳးေတြျဖစ္ေနရင္ အိမ္တံခါး၀အေရာက္ လာျပီး ေရာင္းခ်ေပးတာေတာင္ မ၀ယ္ခ်င္ၾကဘူးမလား ။ မ၀ယ္ခ်င္ရင္ မ၀ယ္ခ်င္တဲ့အေၾကာင္း ရိုးရိုးေျပာၾကရင္ ၊ တဖက္ကလည္း မ၀ယ္ခ်င္တာကို အတင္းမေရာင္းၾကဘူးဆိုရင္ ကိစၥက ေအးေဆးျပတ္သြားတာပါပဲ ။ ဒါမွမဟုတ္ မ၀ယ္ခ်င္တဲ့သူက မတူသလို မတန္သလိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ ျပဳမူဆက္ဆံမယ္ ၊ ေရာင္းခ်င္တဲ့သူကလည္း အတင္းၾကပ္ ထိုးေရာင္းေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ……… ။ ဒါနဲ႔ အစ္ကိုတို႔ အေနနဲ႔ ဒီထက္ အိေျႏၶရတဲ႔ အလုပ္ေလး ဘာေလး ေျပာင္းလုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးမရွိဘူးလား … ၊ ဥပမာ အရင္းအနွီးမစိုက္ရဘဲ လစဥ္ပံုေသလစာရတဲ့ စက္ရုံေတြမွာ ညေစာင့္တို႔ လံုျခံဳေရးတို႔မ်ိဳးေပါ့ …လို႔ေမးေတာ့ အဲဒီလို အလုပ္မ်ိဳး လုပ္ဖို႔ အလုပ္လိုက္ေလွ်ာက္ဖူးပါတယ္ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ကို ဘယ္စက္ရုံကမွ အလုပ္မခန္႔ၾကပါဘူးတဲ့ ။ စစ္တပ္က အျငိမ္းစားယူထားတဲ့ စစ္မွဳထမ္းေဟာင္းေတြဆိုရင္ အသက္ၾကီးရင္ၾကီးပါေစ ညေစာင့္တို႔ လံုျခဳံေရးတို႔ စတာေတြ ခန္႔ေလ့ရွိေပမယ့္ သူတို႔လို မသန္မစြမ္း စစ္မွဳထမ္းေဟာင္းေတြကိုေတာ့ အလုပ္ခန္႔ေလ့မရွိပါဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္ လူမွဳကြန္ယက္အေပၚမွာေတြ ႔ေနရတဲ့အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္ ၊ သူက စစ္ဖက္ကေနျပီး အရပ္ဘက္ဌာနဆိုင္ရာတစ္ခုမွာ ေျပင္းလဲတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတယ္လို႔လည္း သိရတယ္ ၊ သူ႔ကိုေရာသိလား …. သူက အစ္ကိုတို႔လို ကိုယ္အဂၤါစြန္႔လွဴထားတဲ့ စစ္မွဳထမ္းေဟာင္းေတြကို ကူညီေပးေလ့ရွိတယ္ .. သူ႔ဆီကိုေရာ ေရာက္ျဖစ္ေသးလား လို႔ ေမးတဲ့အခါမွာ … သိပါတယ္ ၊ ေရာက္လည္း ေရာက္ျဖစ္တယ္ ၊ အခုကၽြန္ေတာ့္ ေျခေတာက္အတုကို သူပဲလုပ္ေပးတာ ၊ သူလည္း တတ္နိဳင္သေလာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို လူေတြကိုကူညီေနတာပါ ဆိုေျပာျပီး သူေျခေတာက္ အတုကိုလွန္ျပပါတယ္ ။ အစိုးရက လုပ္ေပးလိုက္တဲ့ အရင္အေျခေတာက္ အတုက သိပ္မေကာင္းဘူးတဲ့ ။ အခုဒီေျခေတာက္အတုက ေစာေစာကေျပာတဲ့ အစ္ကိုၾကီး လုပ္ေပးလိုက္တာ ၊ တစ္ဖက္ကို တစ္သိန္းခြဲေလာက္က်ပါတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္ ။
ကၽြန္တာ္က နာက္ဆံုးအေနနဲ႔ အစ္ကိုတို႔လို တိုက္ပြဲမွာ ကိုယ္အဂၤါ စြန္႔လႊတ္ထားတဲ့ သူတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ လက္ရွိစစ္ဘက္ဆိုင္ရာ တာ၀န္ရွိသူမ်ားကို ဘယ္လိုျမင္သလဲ ၊ သူတို႔အေပၚ ေက်နပ္မွုဳေကာရွိရဲ ႔လားလို႔ ေမးတဲ့အခါ … စစ္သားဘ၀ကို စစ္သားေတြက အသိဆံုးပါတဲ့ ။ လက္ရွိတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနၾကတဲ့ စစ္သားေတြနဲ႔ သူတို႔မိသားစုေတြေတာင္မွ ဘ၀ရပ္တည္ေရး သိပ္မေခ်ာင္လည္ၾကဘူးဆိုေတာ့ သူတို႔ဘက္ကို အလွည့္မၾကည့္နိဳင္တာ မဆန္းပါဘူးတဲ့ ။ တပ္မေတာ္မွာ စစ္မွဳ ထမ္းခဲ့လို႔ အခုလို ကိုယ္အဂၤါ မသန္မစြမ္းျဖစ္ျပီး ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနရေပမယ့္ ကိုယ္၀ါသနာပါလို႔ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ စစ္ထဲ၀င္ခဲ့ေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အျပစ္မျမင္ပါဘူး … ကိုယ့္ရဲ ႔ကံတရားလို႔ပဲ သေဘာထားတဲ့အေၾကာင္း နွစ္ေယာက္စလံုးက ေျပာပါတယ္ ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သူတို႔လို မသန္မစြမ္း စစ္မွဳထမ္းေဟာင္းေတြ အဆင္ေျပလာမွာပါ ၊ အေျပာင္းလဲေလးေတြျဖစ္လာျပီး သူတို႔အတြက္ စီစဥ္ေပးမွဳေလးေတြ ေပၚေပါက္လာမွာပါ …ဆိုျပီး သူတို႔ မ်က္နွာေတြအေပၚမွာ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ေလးေတြ သန္းျပီး ေျပာသြားပါေသးတယ္ ။
သူတို႔ နွစ္ေယာက္က ေက်းဇူးတင္တဲ့အေၾကာင္း လွိဳက္လွိဳက္လွဲလွဲ ေျပာျပီး နွတ္ဆက္ျပန္သြားၾကတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ တစ္ေယာက္ထည္း ဧည့္ခန္းထဲမွာ ငိုင္ျပီးက်န္ေနခဲ့ပါတယ္ ။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ သူတို႔တေတြရဲ ႔ ဘ၀ကိုယ္စီ ကိုယ္စီအေပၚမွာ ထားတဲ့စာနာစိတ္ေတြက ျပည့္ရွန္ေနျပီး အေတြးေတြကလည္း ကြ်န္ေတာ့ေခါင္းမွာ ခ်ာခ်ာလည္လို႔ပါပဲ ။
( ရန္ေနာင္စိုး )
၊
( အေၾကာင္းအရာနွင့္ ပူးတြဲပါဓာတ္ပံုကို ကာယာကံရွင္ မ်ား၏ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ေဖာ္ျပသည္ )
Clik here to view.
လူအမ်ိဳးမ်ိဳး ဘ၀အေထြေထြ ........... ( ၁ ) / စစ္မွဳထမ္းေဟာင္း နွစ္ဦး
...................................................................................................................
တစ္ေန႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အိမ္ေနာက္ခန္းမွာ အလုပ္ရွဳပ္ေနတုန္း အိမ္အေရွ ႔ကတံခါးေခါက္သံ သဲ့သဲ့ၾကားလိုက္ရပါတယ္ ။ ၾကားရတဲ႔အသံက သိပ္မေသခ်ာေသးလို႔ အိမ္တံခါးကို သြားမဖြင့္ဘဲ ေနလိုက္ေပမယ့္လည္း တံခါးေခါက္တဲ့အသံက က်ယ္ေလာင္စြာနဲ႔ ထပ္ျပီးထြက္ေပၚလာျပန္ပါတယ္ ။ အဲဒီေတာ့ အိမ္ေရွ ႔ ေျပးထြက္လာျပီး တံခါးကို ဖြင့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ရုတ္တရက္ေတြ ႔လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ နည္းနည္းေတာ့ စိတ္ညစ္သြားမိျပီး သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ်လိုက္မိပါတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္အခန္းတံခါး၀မွာေတြ ႔လိုက္ရတာက စစ္ယူနီေဖာင္း ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းကို ၀တ္ဆင္ထားျပီး လက္ထဲမွာလည္း စာအုပ္ ဆယ္အုပ္စီေလာက္ကို ေပြ႕ထားတဲ့ လူနွစ္ေယာက္ပါ ။ တစ္ေယာက္က ေျခအတုတစ္ဖက္ပါျပီး ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ သာမန္အတိုင္းပါပဲ ။ သူတို႔ကို ျမင္တာနဲ႔ တစ္အိမ္တက္ တစ္အိမ္ဆင္း စာအုပ္လိုက္လံေရာင္းေနတဲ႔ မသန္မစြမ္း စစ္မွဳထမ္းေဟာင္းေတြဆိုတာကိုေတာ့ သေဘာေပါက္ျပီးသားပါ ။ သူတို႔လိုမ်ိဳး စစ္မွဳထမ္းေဟာင္းေတြရဲ ႔ဘ၀ေတြကို စာနာစိတ္ရွိျပီးသားျဖစ္သလို သူတို႔ရဲ ႔ အခက္ခဲေတြကိုလည္း ကိုယ့္အေနနဲ႔ ထိထိေရာက္ေရာက္ဘာမွ မကူညီနိဳင္ခဲ့တာမဟုတ္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းရံုကလြဲလို႔ ဘာမွ မတတ္နိဳင္ခဲ့ပါဘူး ။ အခုေတာ့ ကိုယ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ဘ၀မ်ားက ကိုယ့္မ်က္စိအေရွ႕ေရာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ စိတ္ထဲ နည္းနည္းရွဳပ္သြားမိတာပါ ။ ျပီးေတာ့လည္း သူတို႔လို စာအုပ္လည္ေရာင္းသူေတြ အိမ္တံခါးကို လာလာေခါက္တဲ့အခါတိုင္း စာအုပ္ေတြ ၀ယ္၀ယ္ေနရေတာ့ အခုတစ္ခါလည္း ၀ယ္ရအံုးမွာပါလားဆိုတဲ့ အသိေၾကာင့္လည္းပါ ပါတယ္ ။ သူတို႔ဆီမွာ ၀ယ္ေနရတဲ့ စာအုပ္ေတြက ကၽြန္ေတာ္ ဦးစားေပးျပီး၀ယ္းဖတ္ေလ့မရွိတဲ့ စာအုပ္မ်ိဳးေတြဆိုေတာ့ မလိုအပ္ေသးဘဲ ၀ယ္ေနရသလိုမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ေနလို႔ပါ ။
ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီတစ္ခါလည္း အနည္းဆံုး စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ေတာ့ ေရြးခ်ယ္ ၀ယ္ယူအားေပးရအံုးမွာမို႔ သူတို႔ နွစ္ေယာက္စလံုးကို အိမ္ထဲ၀င္ထိုင္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚလိုက္ပါတယ္ ။ အခ်ိန္ကလည္း ေန႔လည္ ၁၂ နာရိီေလာက္ဆိုေတာ့ သူတို႔ပံုစံၾကည့္ရတာ ေခၽြးေတြနဲ႔ စိုရႊဲေနျပီး ေတာ္ေတာ္လည္း ပင္ပန္း ႏြမ္းနယ္ေနၾကပံုေပါက္ေနပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ခဏတစ္ျဖဳတ္ေလာက္ နားၾကပါေစေတာ့ ဆိုတဲ့ ေစတနာေလးနဲ႔ အိမ္ထဲဖိတ္ေခၚခဲ့တာပါပဲ ။ အိမ္ထဲေရာက္တဲ့အခါမွာ အိမ္ေရွ ႔ခန္းမွာပဲ စင္ေလးေတြနဲ႔ ထားရွိတဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ စာအုပ္စင္ေတြကို ျမင္သြားၾကေတာ့ “အစ္ကို႔ဆီမွာလည္း စာအုပ္ေတြ အမ်ားၾကီးပါလား” … လို႔ေျပာျပီး ကၽြန္ေတာ္ဆီကို သူတို႔စာအုပ္ေလးေတြ လာေရာင္းမိတာကိုပဲ အားနာသလိုမ်က္နွာထားမ်ိဳးနဲ ႔ေျပာရွာပါတယ္ ။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က … စာအုပ္ဆိုတာ စာရြက္ေကာင္းတာ မေကာင္းတာ ၊ တန္ဖိုးၾကီးတာနည္းတာတို႔နဲ႔ မဆိုင္ဘူး … အဲဒီစာအုပ္ေတြမွာပါတဲ့ စာရဲ ႔တန္ဖိုးကအတူတူပဲေလ .. ၊ အခု အစ္ကိုတို႔ ဆီမွာ၀ယ္တဲ့ စာအုပ္လည္း စာရြက္ေလးေတြညံ့ျပီး ေစ်းနဳန္းသက္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ တန္ဖိုးရွိတာပဲ … လို႔ ျပန္ေျပာရပါတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္ စာအုပ္ေရြးေနစဥ္မွာပဲ သူတို႔နွစ္ေယာက္ထဲမွ တစ္ေယယာက္က ေရတစ္ခြက္ေလာက္ တိုက္လို႔ရမလား အစ္ကို … ဆိုျပီး ေျပာပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း … ေအာ္ .. ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရတိုက္မလို႔ပဲ စာအုပ္ေရႊးေနတာနဲ႔ ေမ့သြားတယ္ဗ်ာ … ဆိုေျပာျပီး ေရပုလင္းနဲ႔အတူ အိမ္မွာ အဆင္သင့္ရွိေနတဲ့ ငွက္ေပ်ာသီးေတြကို ခ်ေကၽြးလိုက္ပါတယ္ ။ စာအုပ္ေရြးျပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ သူတို႔နွစ္ေယာက္ကို အခုလို စာအုပ္လည္ေရာင္းရတာ အဆင္ေျပပါရဲ ႔လား … ဆိုတာကေန စျပီးျပီး သူတို႔ရဲ ႔ လက္ရွိဘ၀အေျခေနေတြနဲ႔ အရင္သူတို႔ က်င္လည္ခဲ့တဲ႔ တပ္မေတာ္အေပၚ ထားရွိတဲ႔ သူတို႔ရဲ ႔ လက္ရွိသေဘာထားေတြကိုပါ စပ္စုမိသြားပါတယ္ ။
သူတို႔ နွစ္ေယာက္ထဲမွာ တစ္ေယာက္က အသက္ 38 နွစ္သာရွိေသးတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္ ။ သူက 2003 ခုနွစ္ေလာက္က ကရင္ျပည္နယ္ဘက္မွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ႔ တိုက္ပြဲတစ္ခုမွာ ဒါဏ္ရာရျပီး ေျခေတာက္တစ္ဖက္ ျဖတ္လိုက္ရတာတဲ့ ။ စစ္တပ္က အနားယူလိုက္ျပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ႔မိဘေတြရွိတဲ႔ ရန္ကုန္ျမိဳ ႔ ေရႊျပည္သာမွာ လာေရာက္ေနထိုင္တာျဖစ္ပါတယ္ ။ သူက မိဘေတြနဲ႔ အိမ္ပိုင္ ရာပိုင္ေလးရွိေနေသးေတာ့ ေနစရာအတြက္ အဆင္ေျပသလို ရွိပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ လူပ်ိဳဘ၀နဲ႔ ပဲ ေျခတစ္ဖက္ စြန္းလိုက္ရျပီး တပ္က ထြက္လိုက္ရတာဆိုေတာ့ အိမ္ေထာင္လည္း မျပဳျဖစ္ေတာ့ဘူးလို႔ဆိုပါတယ္ ။ ေနာက္တစ္ေယာက္က အသက္ 43 နွစ္မိသားစုနဲ႔ ျဖစ္ျပီး ေရႊျပည္သာမွာပဲ အိမ္ေလးငွားျပီးေနပါတယ္တဲ့ ။ သူ႔က်ေတာ့ တိုက္ပြဲမွာ ရခဲ့တဲ့ ဒါဏ္ရာေၾကာင့္ ေျခေတာက္တစ္ဖက္က မစြမ္းသန္ေတာ့ဘဲ တပ္ကေန အနားယူခဲ့ရတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္ ။ ေျခေတာက္ေတြ ျဖတ္လိုက္ရတာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ သူတို႔ တစ္ေတြ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ နယ္ေျမတပ္ရင္းေတြ မတူၾကေပမယ့္လည္း တပ္ကအနားယူျပီးအခ်ိန္မွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ေနရာက တူေနေတာ့ အခုလိုမ်ိဳး သူတို႔ အခ်င္းခ်င္းအဖြဲ႔ေလးဖြဲ ႔ျပီး စာအုပ္လိုက္လည္ေရာင္းၾကတယ္လို႔ေျပာပါတယ္ ။ စာအုပ္ကိုေတာ့ အင္းစိန္ဘက္မွာရွိတဲ့ အသိမိတ္ေဆြ စာအုပ္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္မွာ ယူျပီးေရာင္းတာပါတဲ့ ။
အခုလို စာအုပ္ေတြ လည္ေရာင္းတာ အဆင္ေျပရဲ ႔လားလို႔ ေမးေတာ့ … မဆိုးပါဘူး ၊ ဒီအတိုင္း အလုပ္မလုပ္ဘဲ ထိုင္ေနတာထက္စာရင္ ပိုေကာင္းတာေပါ့တဲ့ ။ သူတို႔တေတြ အိမ္၀င္ အိမ္ထြက္ စာအုပ္လည္ေရာင္းတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ၾကံဳရေလ့ရွိတဲ့ ခါးသီးတဲ့ အေတြ ႔အၾကံဳေတြကိုလည္း ေျပာျပရွာပါတယ္ ။ လူဆိုတာကလည္း အခက္သားေလ ။ ပစၥည္းတစ္ခုကို လိုခ်င္ရင္ တစ္ကူးတက ရွာ၀ယ္ေလ့ရွိေပမယ့္ မလိုခ်င္တဲ့ အခါမ်ားမွာ ၊ ဒါမွ မဟုတ္ အဲဒီပစၥည္းေတြက ကိုယ္မလိုခ်င္တဲ့ပစၥည္းမ်ိဳးေတြျဖစ္ေနရင္ အိမ္တံခါး၀အေရာက္ လာျပီး ေရာင္းခ်ေပးတာေတာင္ မ၀ယ္ခ်င္ၾကဘူးမလား ။ မ၀ယ္ခ်င္ရင္ မ၀ယ္ခ်င္တဲ့အေၾကာင္း ရိုးရိုးေျပာၾကရင္ ၊ တဖက္ကလည္း မ၀ယ္ခ်င္တာကို အတင္းမေရာင္းၾကဘူးဆိုရင္ ကိစၥက ေအးေဆးျပတ္သြားတာပါပဲ ။ ဒါမွမဟုတ္ မ၀ယ္ခ်င္တဲ့သူက မတူသလို မတန္သလိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ ျပဳမူဆက္ဆံမယ္ ၊ ေရာင္းခ်င္တဲ့သူကလည္း အတင္းၾကပ္ ထိုးေရာင္းေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ……… ။ ဒါနဲ႔ အစ္ကိုတို႔ အေနနဲ႔ ဒီထက္ အိေျႏၶရတဲ႔ အလုပ္ေလး ဘာေလး ေျပာင္းလုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးမရွိဘူးလား … ၊ ဥပမာ အရင္းအနွီးမစိုက္ရဘဲ လစဥ္ပံုေသလစာရတဲ့ စက္ရုံေတြမွာ ညေစာင့္တို႔ လံုျခံဳေရးတို႔မ်ိဳးေပါ့ …လို႔ေမးေတာ့ အဲဒီလို အလုပ္မ်ိဳး လုပ္ဖို႔ အလုပ္လိုက္ေလွ်ာက္ဖူးပါတယ္ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ကို ဘယ္စက္ရုံကမွ အလုပ္မခန္႔ၾကပါဘူးတဲ့ ။ စစ္တပ္က အျငိမ္းစားယူထားတဲ့ စစ္မွဳထမ္းေဟာင္းေတြဆိုရင္ အသက္ၾကီးရင္ၾကီးပါေစ ညေစာင့္တို႔ လံုျခဳံေရးတို႔ စတာေတြ ခန္႔ေလ့ရွိေပမယ့္ သူတို႔လို မသန္မစြမ္း စစ္မွဳထမ္းေဟာင္းေတြကိုေတာ့ အလုပ္ခန္႔ေလ့မရွိပါဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္ လူမွဳကြန္ယက္အေပၚမွာေတြ ႔ေနရတဲ့အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္ ၊ သူက စစ္ဖက္ကေနျပီး အရပ္ဘက္ဌာနဆိုင္ရာတစ္ခုမွာ ေျပင္းလဲတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတယ္လို႔လည္း သိရတယ္ ၊ သူ႔ကိုေရာသိလား …. သူက အစ္ကိုတို႔လို ကိုယ္အဂၤါစြန္႔လွဴထားတဲ့ စစ္မွဳထမ္းေဟာင္းေတြကို ကူညီေပးေလ့ရွိတယ္ .. သူ႔ဆီကိုေရာ ေရာက္ျဖစ္ေသးလား လို႔ ေမးတဲ့အခါမွာ … သိပါတယ္ ၊ ေရာက္လည္း ေရာက္ျဖစ္တယ္ ၊ အခုကၽြန္ေတာ့္ ေျခေတာက္အတုကို သူပဲလုပ္ေပးတာ ၊ သူလည္း တတ္နိဳင္သေလာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို လူေတြကိုကူညီေနတာပါ ဆိုေျပာျပီး သူေျခေတာက္ အတုကိုလွန္ျပပါတယ္ ။ အစိုးရက လုပ္ေပးလိုက္တဲ့ အရင္အေျခေတာက္ အတုက သိပ္မေကာင္းဘူးတဲ့ ။ အခုဒီေျခေတာက္အတုက ေစာေစာကေျပာတဲ့ အစ္ကိုၾကီး လုပ္ေပးလိုက္တာ ၊ တစ္ဖက္ကို တစ္သိန္းခြဲေလာက္က်ပါတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္ ။
ကၽြန္တာ္က နာက္ဆံုးအေနနဲ႔ အစ္ကိုတို႔လို တိုက္ပြဲမွာ ကိုယ္အဂၤါ စြန္႔လႊတ္ထားတဲ့ သူတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ လက္ရွိစစ္ဘက္ဆိုင္ရာ တာ၀န္ရွိသူမ်ားကို ဘယ္လိုျမင္သလဲ ၊ သူတို႔အေပၚ ေက်နပ္မွုဳေကာရွိရဲ ႔လားလို႔ ေမးတဲ့အခါ … စစ္သားဘ၀ကို စစ္သားေတြက အသိဆံုးပါတဲ့ ။ လက္ရွိတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနၾကတဲ့ စစ္သားေတြနဲ႔ သူတို႔မိသားစုေတြေတာင္မွ ဘ၀ရပ္တည္ေရး သိပ္မေခ်ာင္လည္ၾကဘူးဆိုေတာ့ သူတို႔ဘက္ကို အလွည့္မၾကည့္နိဳင္တာ မဆန္းပါဘူးတဲ့ ။ တပ္မေတာ္မွာ စစ္မွဳ ထမ္းခဲ့လို႔ အခုလို ကိုယ္အဂၤါ မသန္မစြမ္းျဖစ္ျပီး ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနရေပမယ့္ ကိုယ္၀ါသနာပါလို႔ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ စစ္ထဲ၀င္ခဲ့ေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အျပစ္မျမင္ပါဘူး … ကိုယ့္ရဲ ႔ကံတရားလို႔ပဲ သေဘာထားတဲ့အေၾကာင္း နွစ္ေယာက္စလံုးက ေျပာပါတယ္ ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သူတို႔လို မသန္မစြမ္း စစ္မွဳထမ္းေဟာင္းေတြ အဆင္ေျပလာမွာပါ ၊ အေျပာင္းလဲေလးေတြျဖစ္လာျပီး သူတို႔အတြက္ စီစဥ္ေပးမွဳေလးေတြ ေပၚေပါက္လာမွာပါ …ဆိုျပီး သူတို႔ မ်က္နွာေတြအေပၚမွာ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ေလးေတြ သန္းျပီး ေျပာသြားပါေသးတယ္ ။
သူတို႔ နွစ္ေယာက္က ေက်းဇူးတင္တဲ့အေၾကာင္း လွိဳက္လွိဳက္လွဲလွဲ ေျပာျပီး နွတ္ဆက္ျပန္သြားၾကတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ တစ္ေယာက္ထည္း ဧည့္ခန္းထဲမွာ ငိုင္ျပီးက်န္ေနခဲ့ပါတယ္ ။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ သူတို႔တေတြရဲ ႔ ဘ၀ကိုယ္စီ ကိုယ္စီအေပၚမွာ ထားတဲ့စာနာစိတ္ေတြက ျပည့္ရွန္ေနျပီး အေတြးေတြကလည္း ကြ်န္ေတာ့ေခါင္းမွာ ခ်ာခ်ာလည္လို႔ပါပဲ ။
( ရန္ေနာင္စိုး )
၊
( အေၾကာင္းအရာနွင့္ ပူးတြဲပါဓာတ္ပံုကို ကာယာကံရွင္ မ်ား၏ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ေဖာ္ျပသည္ )