(၁)
ကြ်န္ေတာ္ဗိုလ္ေလးၿဖစ္တာ၁၉၈၂ခုနွစ္စက္တင္ဘာလပါ။တပ္မ(၄၄)လက္ေအာက္ခံ ခမရ(၈)မွာ တာ၀န္က်ပါတယ္။အလုပ္သင္ဗိုလ္တပ္စုမွ ုးတာ၀န္ၿဖစ္ေပမယ့္တပ္ရင္းမွ ုးကတပ္ရင္းနဲ႔ထိေတြ ့ေလ့လာနဳိင္ဖို ့တပ္စုကိုမပို ့ေသးဘဲသူ ့စစ္ေၾကာင္းမွာေခၚထားပါတယ္။ ေရွ့တန္းစစ္ဆင္ေရးနယ္ေၿမက ကမေမာင္း၊ ေလးေက၊ကတိုင္တိ၊ဆင္ဆြယ္၊ဖာပြန္ဂြင္အတြင္းလွ ုုပ္ရွားစစ္ေၾကာင္းၿဖစ္လို ့ေန ့စဥ္လမ္းေလ်ွာက္ေနရပါတယ္။
တပ္ရင္းေရာက္ခါစဆိုေတာ့အေခၚအေ၀ၚေတြကအစနားမလည္ေသးပါ။ကြ်န္ေတာ့္ကိုေတာ့အားလံုးက
ဗိုလ္ေလးလို ့ေခၚၾကပါတယ္။ တစ္ေန ့လွု ုပ္ရွားနယ္ေၿမရွင္းလင္းရင္းေန ့ဖလန္ေတာင္ရြာဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာေန လည္စာစားဖို ့ၿပင္ဆင္ၾကတယ္။မိုးကလည္းရြာဗိုက္ကလည္းစာေနၾကေတာ့ အားလံုးအလုပ္ရွုပ္ေနၾကတယ္။ အားေနတာက်ြန္ေတာ္ဘဲရိွေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရးအရာရိွ(IO)့က ဖ်ာတစ္ခ်ပ္ဆြဲလာၿပီး “ဗိုလ္ေလးအဘထိုင္ဖို႔ ခင္းေပးလိုက္” လို့ေၿပာၿပီးထြက္သြားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လဲဖ်ာခင္းေပးၿပီး “အဘထိုင္လို့ရပါၿပီ” လို ့ေလးေလးစားစား ေၿပာ လိုက္ပါတယ္။ တပ္ရင္းမွ ုးမ်က္နွာပ်က္သြားေပမယ့္ဘာေၾကာင့္မွန္း ေတာ့မသိပါ။
ဗိုလ္ေလးလို ့ေခၚၾကပါတယ္။ တစ္ေန ့လွု ုပ္ရွားနယ္ေၿမရွင္းလင္းရင္းေန ့ဖလန္ေတာင္ရြာဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာေန လည္စာစားဖို ့ၿပင္ဆင္ၾကတယ္။မိုးကလည္းရြာဗိုက္ကလည္းစာေနၾကေတာ့ အားလံုးအလုပ္ရွုပ္ေနၾကတယ္။ အားေနတာက်ြန္ေတာ္ဘဲရိွေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရးအရာရိွ(IO)့က ဖ်ာတစ္ခ်ပ္ဆြဲလာၿပီး “ဗိုလ္ေလးအဘထိုင္ဖို႔ ခင္းေပးလိုက္” လို့ေၿပာၿပီးထြက္သြားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လဲဖ်ာခင္းေပးၿပီး “အဘထိုင္လို့ရပါၿပီ” လို ့ေလးေလးစားစား ေၿပာ လိုက္ပါတယ္။ တပ္ရင္းမွ ုးမ်က္နွာပ်က္သြားေပမယ့္ဘာေၾကာင့္မွန္း ေတာ့မသိပါ။
ေန ့လည္စာစားရင္း (တပ္ရင္းမွ ုး၊IO၊AQ၊အားလံုး အတူစားၾကပါတယ္) တပ္ရင္းမုးွက“အင္း..အသက္ေတြလဲ
ၾကီးလာၿပီးလားမသိပါဘူး၊ အဘေတာင္အေခါ ္ခံေနရၿပီ” လို ့ေၿပာေတာ့IO ၊AQ လဲဘာမွန္းမသိၿဖစ္ၿပီး ညက်မွက်ြန္ေတာ့္ကို ေမးေတာ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ရွင္းၿပေတာ့မွ “ေသလိုက္ပါေတာ့ကြာ၊ ေနာက္မေသမခ်င္းမွတ္ထား၊ တပ္ရင္းမွ ုးကိုတပ္ရင္းမွ ုးလို ့ေခၚ၊ ဒါမွမဟုတ(္CO)ၾကီးလို ့ေခၚ” ဆိုၿပီး ကြ်န္ေတာ့ေခါင္းကိုထုပါေတာ့တယ္။ မေမ့နိင္
တဲ့အမွတ္တရတစ္ခုပါဘဲ။
ၾကီးလာၿပီးလားမသိပါဘူး၊ အဘေတာင္အေခါ ္ခံေနရၿပီ” လို ့ေၿပာေတာ့IO ၊AQ လဲဘာမွန္းမသိၿဖစ္ၿပီး ညက်မွက်ြန္ေတာ့္ကို ေမးေတာ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ရွင္းၿပေတာ့မွ “ေသလိုက္ပါေတာ့ကြာ၊ ေနာက္မေသမခ်င္းမွတ္ထား၊ တပ္ရင္းမွ ုးကိုတပ္ရင္းမွ ုးလို ့ေခၚ၊ ဒါမွမဟုတ(္CO)ၾကီးလို ့ေခၚ” ဆိုၿပီး ကြ်န္ေတာ့ေခါင္းကိုထုပါေတာ့တယ္။ မေမ့နိင္
တဲ့အမွတ္တရတစ္ခုပါဘဲ။
အခုေတာ့ ေခတ္ေရစီးနဲ ့အတူတပ္မေတာ္ၾကီးမွာလဲ အေခၚအေ၀ၚေတြေၿပာင္းလဲခဲ့ပါၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေခတ္က အသက္ၾကီးၾကီးတပ္ရင္းမွဴးၾကီးေတြက “အဘ” လို ့ေခၚတာမၾကိုက္ေပမယ့္ အခုေခတ္တပ္ရင္းမွဴုးငယ္ေလးေတြ ေခတ္မွာေတာ့ “ အဘ” လို ့ေခ ၚရတာအစဥ္အလာၿဖစ္သြားပါၿပီ။ဒုတိယတပ္ရင္းမွ ုးေတာင္ “အဘေလး” လို ့ေခၚ္ေနၾကပါၿပီ။ မေသမခ်င္းမွတ္ထား လို ့ဆိုခဲ့တဲ့က်ြန္ေတာ့အစ္ကိုၾကီး(IO) ကိုခုအခ်ိန္မ်ားၿပန္ေတြ ့ရရင္ တပ္မေတာ္ၾကီးမွာေနာင္အနွစ္(၂၀)ေလာက္ေရွ ့ကိုၾကိ ုၿမင္ၿပီးေၿပာခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္စကားကို ဂုဏ္ၿပ ုေသာအားၿဖင့္ အစ္ကိုၾကီးရဲ ့ဆံုးမစကားကို ၿပန္ရုပ္သိမ္းပါေတာ့လို ့ ေၿပာခ်င္ပါေတာ့တယ္။ ။
(၂)
အဲ့ဒီအခ်ိန္ကာလက တပ္ရင္းမွ ုးတစ္ေယာက္ရဲ ့အရိွန္အ၀ါေတာ္ေတာ္ၾကီးပါတယ္။ ေရွတန္းဆို အစားအေသာက္ ငတ္မယ္ထင္ခဲ ့တဲ့ကြ်န္ေတာ္ဟာ တပ္ရင္းမွ ုးနဲ ့အတူစားေနရေတာ့ မနက္ေစာစာေဟာလစ္၊ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္။ ေန ့လည္ညစာ အသားဟင္း(အစိုမရရင္အေၿခာက္)နဲ႔ ဇိမ္က်ေနပါတယ္။ ေရွတန္းေရးေထာက္(AQ)က တပ္ရင္းမွ ုးအတြက္ အကုန္စီစဥ္ရပါတယ္။ ဝန္ထမ္းခတို႔ ၀န္ထမ္းရိကၡာတ႔ို ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္အဆင္ေၿပပါတယ္။
တပ္မေတာ္ၾကီးရဲ ့စံနစ္တက်ဖြဲ ့စည္းမွ ုေတြတကယ္ေကာင္းပါတယ္။ လက္နက္ၾကီးဗံုးသီးသယ္ကအစ ေရွ ့ေၿပးတပ္စု တပ္စိတ္ရဲ ့ေက်ာပိုးအိတ္သယ္အထိ ၀န္ထမ္းခခြင့္ၿပ ုေပးထားပါတယ္။ ၀န္ထမ္းကေတာ့ ဘယ္ငွားလို ့ရပါ့မလဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို ့စစ္ဆင္ေရးဂြင္အတြင္းမွာ ေတာ့စစ္ေၾကာင္းေတြ ့တာနဲ ့ ရြာသားကလဲ ေၿပးေတာ့တာပါဘဲ။ တပ္စခန္းရိွတဲ့ရြာေတြေရာက္မွ၀န္ထမ္းလဲလွယ္ရပါတယ္။
စစ္ေၾကာင္းရံုးမွာ တစ္လေလာက္ဇိမ္က်ၿပီး ေနာက္တပ္စုမွ ုးတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ တပ္ခြဲ (၁) တပ္စု(၂)မွာ တာ၀န္က်ပါတယ္။ တပ္မေတာ္ကလဲ ၁၉၇၉ခုနွစ္မွာ တပ္မ(၄၄)ဖြင့္ၿပီး KNUကို ေခ်မွ ုန္းဖို ့ စစ္ရိွန္ၿမွင့္ေနခ်ိန္၊ KNUကလဲ နယ္စပ္ေမွာင္ခို ဂိတ္စခန္းေတြကာကြယ္ဖို ့ အတြင္းပိုင္းမွာ ထိုးေဖာက္တိုက္ကြက္ေဖာ္ေနခ်ိန္ဆိုေတာ့ ကရင္ၿပည္နယ္စစ္ဆင္ေရးဟာ ေတာ္ေတာ္ၾကမ္းပါတယ္။ မိုးမ်ားတဲ့ေဒသမွာ ေန ့စဥ္သြားေနရလို ့ အားလံုးေၿခေထာက္ေတြမွာ သဲ၀ဲစားခံရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို ့တပ္စုမွ ုးတာ၀န္ကေတာ့ ေရွ ့ေၿပးတပ္စု အလွည့္က်ရင္ စစ္ေၾကာင္းတစ္ခုလံုးရဲ့ေရွ ့ဆံုးက ဦးေဆာင္ရွင္းလင္းခ်ီတက္၊ေနာက္တစ္ေန ့ ၀န္ထမ္းထိန္းတာ၀န္က်ရင္ ခ်ီတက္ေနစဥ္တေလ်ွာက္လံုးနဲ႔ ညအိပ္စခန္းခ်ခ်ိန္ ၀န္ထမ္းေတြမေၿပးေအာင္ ကင္းေစာင့္ရတာပါဘဲ။ တာ၀န္(၂)ခုစလံုး လူပင္ပန္းစိတ္ပင္ပန္းပါတယ္။ ေရွ ့ေၿပးတပ္စုတာ၀န္က စခန္းခ်ရင္ၿပီးသြားေပမယ့္ ၀န္ထမ္းထိန္းတာ၀န္က စခန္းခ်ခ်ိန္မွပိုစိတ္ညစ္ရပါတယ္။
စစ္ေၾကာင္းရံုးက ၀န္ထမ္းေတြအားလံုးစုၿပီး ရြာမွာဆိုအၾကီးဆံုးအိမ္တစ္လံုးေပၚတင္၊ ေတာထဲဆုိ ပတ္ခ်ာလည္သစ္ကိုင္းေတြခုတ္ကာၿပီး မေၿပးေအာင္ ကင္းေစာင့္ရပါေတာ့တယ္။ ေတာ္ေတာ္ခက္ပါတယ္။ ေၿပးရင္အေသပစ္မယ္ ဘာညာ ၿခိမ္းေၿခာက္ထားေပမယ့္ တကယ္လဲပစ္လို ့မရပါဘူး။ အေတြ ့အၾကံ ုရင့္ အငွားလိုက္၀န္ထမ္းေတြက အေၾကာင္းသိေနေတာ့ လစ္တာနဲ ့ေၿပးတာပါဘဲ။ တပ္စုတစ္စုလံုး နည္းမ်ိုးစံုနဲ ့ေစာင့္ရပါေတာ့တယ္။ စစ္ေၾကာင္းအၿပင္ဖက္တပ္စုေတြက ပင္ပန္းလို ့ကင္းငိုက္ခ်င္ငိုက္မယ္။ စစ္ေၾကာင္းအလယ္က ၀န္ထမ္းထိန္းတပ္စုကေတာ့ လံုး၀မငိုက္ရဲပါ။ မနက္မိုးလင္းလို ့ အလွည့္က်တပ္စုကို ၀န္ထမ္းအေရအတြက္ အတိအက်လြွဲၿပီးမွ သက္ၿပင္းခ်နိင္ပါေတာ့တယ္။ အေရအတြက္ေလ်ာ့လို့ကေတာ့ AQ ရ႕ဲ အဆူအေဟာက္ခံၿပီး ေၿပးတဲ့၀န္ထမ္းထမ္းတဲ့ ပစၥည္းေတြ တပ္စုရဲေဘာ္သြားထမ္း အဲ့ဒီရဲေဘာ္ရဲ ့ပစၥည္းေတြ တပ္စု
ကမ်ွထမ္းနဲ ့ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္ရပါတယ္။
ကမ်ွထမ္းနဲ ့ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္ရပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္းအေတြ ့အၾကံ ုရလာေတာ့ကြ်န္ေတာ္တို ့ေရွ့ေၿပးတပ္စုအလွည့္က်ရင္ ဖမ္းမိတဲ့ရြာသားေတြကို အကုန္မအပ္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္တပ္ခြဲတပ္စုအတြင္းမွာဘဲ ခ်န္ထားၿပီး ေလ်ာ့သြားတဲ့ ၀န္ထမ္း အစားထိုးေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ ့တစ္ေန ့မွာ စစ္ေၾကာင္းတစ္ခုလံုး ကမေမာင္းကေန ၀က္သိုးခိုရြာဖက္ ခ်ီတက္ရပါတယ္။ က်ြန္ေတာ့္တပ္စု ေရွ ့ေၿပးတာ၀န္ပါ။ ညဖက္ေမွာင္စအခ်ိန္လမ္းက ရြာတစ္ရြာ၀င္အရွင္းမွာ ေအာက္လင္းဓါတ္မီးေအာက္မွာ ၇ြာသား(၃)ေယာက္ေတြ ့လို ့ ၀င္ဖမ္းၿပီးဆက္ခ်ီတက္ခဲ့ပါတယ္။ ညဖက္စခန္းခ်ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ စစ္ေၾကာင္းကိုမအပ္ဘဲ တပ္ခြဲရံုးမွာဘဲ ထားပါတယ္။ ည(၁၀)နာရီေလာက္မွာ သံုးေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ဟာ ရိွုက္ၾကီးတငင္နဲ႔ တရံွ ု ့ရံွ ု ့ငိုပါေတာ့တယ္။ တပ္ခြဲမွ ုးနဲ ့ကြ်န္ေတာ္လဲ ထမင္းစားခါနီး ၿပင္ေနတံုး ၾကားေနရေတာ့ ေခၚေမးၾကည့္ၿပီး နွစ္ေယာက္စလံုးစိတ္မေကာင္းလြန္းလို႔ ထမင္းေတာင္မစားနိင္ေတာ့ပါ။ သူ ့ရြာမွာဒီညမဂၤလာေဆာင္ပြဲလုပ္မွာၿဖစ္ၿပီး ၿပင္ဆင္ေနတံုး စစ္ေၾကာင္းနဲ ့ပါလာရလို ့ ရြာမွာက်န္ခဲ့တဲ့ သူေတြနဲ ့ မဂၤလာဦးညအတြက ၀မ္းနဲပက္လက္ၿဖစ္ေနတာပါ။ တပ္ခြဲမွ ုးလဲ စိတ္ထိခိုက္ၿပီး “ကြ်န္ေတာ္တ႔ို ဒီေလာက္ရိုင္းတဲ့သူေတြ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ ေစာေစာကေၿပာရင္ ဒီလိုဘယ္ၿဖစ္မလဲ၊ တကယ္၀မ္းနဲေတာင္းပန္ပါတယ္” လို႔ ေတာင္းပန္ၿပီး လက္ဖြဲေငြ(၂၀၀)က်ပ္ (အဲဒီအခ်ိန္္နစ္ရာက ေတာ္ေတာ္ တန္ဖိုးရိွပါတယ္) ၿပန္လြွတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ၿမင္လိုက္ရတဲ့ သတိုသားရဲ့ ၀မ္းသာၾကည္နူးမွုမ်က္နွာဟာ ခုခ်ိန္ထိက်ြန္ေတာ့္မ်က္စိထဲမွာ ၿမင္ေနမိတဲ့အမွတ္တရတစ္ခုပါ။ ။
(၃)
စစ္ဆင္ေရးမွာ ၀န္ထမ္း (ေပၚတာ) မပါရင္မၿဖစ္သလို ၀န္ထမ္း (ေပၚတာ) ဆြဲတဲ့ ကိစၥေၾကာင့္လည္း စည္းရံုးေရး က်ဆင္းၿ႔ပီး တပ္မေတာ္အေပၚၿငိဳၿငင္ခံရပါတယ္။ စစ္ေအာင္နိင္ရာေသာ အေၾကာင္းၾကီးမ်ားမွာ ေပၚတာ အလံုအေလာက္ ရရိွေရးဟာ အဓိကအခ်က္တစ္ခ်က္ ၿဖစ္တယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တပ္စုမွဴး တပ္ခြဲမွဴးေတြ စုမိတိုင္း ေၿပာေလ့ရိွပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို ့တပ္မ(၄၄)တပ္ေတြ လႈပ္ရွားေနတဲ့ စစ္ေၾကာင္းလိုက္ တပ္ရင္းလိုက္ဗ် ုူဟာလိုက္ လႈပ္ရွားမႈၾကီးမွာ ေပၚတာမပါဘဲ ဘယ္လိုမွမရပါဘူး။ ရဲေဘာ္တိုင္းမွာလဲ တစ္ပါတ္စာရိကၡာ ၊ေပါက္ၿပား ေဂၚ္ၿပား၊ ဒါး၊ ေစာင္ၿခင္ေထာင္ေတြနဲ ့ေက်ာပိုးအိပ္တစ္လံုး။ ခါးမွာ က်ည္ဆံက်ည္ကပ္ အၿပည့္နဲ ့ၿဖစ္လို႔ စစ္ေၾကာင္းက လက္နက္ၾကီးက်ည္ဆံေတြ လက္နက္ၾကီးေတြကို မထမ္းနိင္ပါဘူး။ ရြာသားေတြဘက္က ၾကည့္ၿပန္ေတာ့လဲ အလုပ္ပ်က္အကိုင္ပ်က္ တေနကုန္ အေလးအပင္ထမ္း အစားအအိပ္အေနပင္ပန္းဆင္းရဲ တိုက္ပြဲၿဖစ္လုိ႔ အခန္ ့မသင့္ရင္ အသက္ပါဆံုးနိင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေရာက္ပါတယ္။
တပ္စုမွဴးအဓိကတာ၀န္တစ္ခုၿဖစ္တဲ့ ေရွ့ေၿပးတပ္စုတာ၀န္ကေတာ့ စိတ္ပင္ပန္းလူပင္ပန္းေပမယ့္ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ ေၿမအေနအထား အမ်ိုးမ်ိုးအေပၚမူတည္ၿပီး တပ္စုကို အမ်ိုးမ်ိုးတပ္ၿဖန့္ခ်ီတက္ရပါတယ္။ ကြင္းၿပင္၊ေခ်ာင္း၊ေတာတန္း၊ေတာင္ကုန္းငယ္မ်ားေပါမ်ားတဲ့ ေဒသၿဖစ္လို ့ ရန္သူၿခံ ုခိုေၿခာင္းပစ္ေၿပးလို႔ အလြန္ေကာင္းတဲ့ ေၿမအေနအထားေတြပါ။ ဒီအားသာခ်က္ကို အၿပည့္အ၀အသံုးခ်ၿပီး နယ္ခံKNDOက လႈပ္ရွာွးစစ္ေၾကာင္းေတြကို မၾကာခဏ ဒုကၡေပးပါတယ္။ ဒီၿပသနာ ေက်ာ္လြွားနိင္ဖို႔က ေရွ ့ေၿပးတပ္စုမွ ုးရဲ ့ အ၇ည္အခ်င္းနဲ႔ တပ္စုရဲ ့စြမ္းေဆာင္နိင္မွႈ အေပၚမူတည္ပါတယ္။ တပ္စုအတိုင္းအတာနဲ့ မနိင္တဲ့ ေၿမအေနအထားေတြမွာေတာ့ တပ္ခြဲမွ ုးထံတင္ၿပၿပီး ဆက္လုပ္ရပါတယ္။ ဒီလိုနဲ ့တပ္စုမွ ုးတာ၀န္
နွစ္လေလာက္ ထမ္းေဆာင္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ဟာ တပ္ရင္းမွာေပမီွေဒါက္မီွတပ္စုမွဴး တစ္ေယာက္ ၿဖစ္လာပါၿပီ။ ဒီအခ်ိန္မွာဘဲ ကြ်န္ေတာ္တို ့စစ္ေၾကာင္းဟာ ဖာပြန္ဖက္ကို ခ်ီတက္ရပါေတာ့တယ္။
ပြင့္လင္းရာသီေရာက္လာၿပီၿဖစ္လို႔ ဖာပြန္ၿမိဳ႕လံုၿခံ ုေရးနဲ ့ ရိကၡာစုပံုယာဥ္တန္းလံုၿခံဳေရး အတြက္ၿဖစ္ပါတယ္။ ဖာပြန္အေရာက္ ခ်ီတက္ရမယ့္ေန႔မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ့တပ္စု ေရွ ့ေၿပးတာ၀န္က်ပါတယ္။ က်င့္သားရေနၿပီး ၿဖစ္တဲ့အတိုင္း စံနစ္တက် ခ်ီတက္လာရင္း ဖာပြန္၀င္ခါနီး ေလယာဥ္ကြင္းနဲ ့ယြန္းစလင္းေခ်ာင္းတစ္ဖက္က ေတာင္ေၾကာကို တပ္စိတ္နွစ္စိတ္ၿဖန္႔ ရွင္းခ်ိန္မွာေတာ့ ဓါးမကိုယ္စီကိုင္ထားတဲ့ အမ်ိုးသမီးအုပ္စုနဲ့ ပက္ပင္းတိုးပါေတာ့တယ္။ ထူးဆန္းတာက ကြ်န္ေတာ္တိုကို လံုး၀ေၾကာက္တဲ့ပံုမရိွဘူး။ ထံုးစံအတိုင္း ေသနတ္ေတြခ်ိန္ၿပီး ကရင္လိုေမးေတာ့ အဲဒီအမ်ိုးသမီးေတြအေၿဖေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို ့လဲခ်ိန္ထားတဲ့ေသ
နတ္ေတြ ေအာက္ခ်ၿပီး ရွက္ကိုးရွက္ကန္းနဲ ့ သူတို ့နဲ ့အတူ ဖာပြန္ခလရ၁၉တပ္ရင္းကို လိုက္သြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။
သူတို ့ကဗမာလိုေၿပာတာက “ကြ်န္မတို ့က ခလရ(၁၉)က ရဲေမေတြပါ” တဲ့။ ခလရ ၁၉ ရဲေမေတြ ထင္းခုတ္လာတဲ့ ေနရာကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ တပ္မ ၄၄ စစ္သားၾကီးေတြ ရင္ေဘာင္တန္း အသင့္တက္ရွင္းခဲ့တဲ့ ၿဖစ္စဥ္ကေတာ့ ဗိုလ္ေလးဘ၀မွာမေမ့နိင္ေတာ့တဲ့အမွတ္တရတစ္ခုပါ။ ။