(၇)
ေက်ာက္ေတာင္ဖာပြန္ဂြင္ဟာ ကြ်န္ေတာ္တို၀င္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကမေမာင္းေလးေကဂြင္လို အစားအေသာက္မေပါဘဲ ရြာဆက္နည္းၿပီး ေတာေတာင္ထူပါတယ္။ ရိကၡာကိုေတာ့ တစ္ပါတ္တစ္ခါ ေက်ာက္ေတာင္မွာ ၀င္ထုတ္ပါတယ္။ မိုးလင္းမိုးခ်ုပ္ သြားလာလွ ုပ္ရွားေနရတဲ့ လွ ုပ္ရွားစစ္ေၾကာင္းနဲ့ ဘယ္လိုမွ မအပ္စပ္တဲ့ ကုလားပဲနဲ ့ ေစ်းေကာင္းရတဲ့ န့ိဆီကိုေရာင္းၿပီး ရတဲ့ရိကၡာစိုေငြနဲ႔ စားေသာက္ေရးစီစဥ္ရပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ကုလားပဲဟာ ေန့စဥ္စားသင့္မွန္းသိေပမယ့္ အခ်ိန္ေပးခ်က္ၿပုတ္ရတာၿဖစ္လ့ို မစားၿဖစ္တာမ်ားေတာ့ အေလးခံၿပီးမသယ္ၾကေတာ့ဘဲ ရတဲ့ေစ်းနဲ့ေရာင္းၾကပါတယ္။ နိဆီသၾကားကိုေတာ့ ဖ်ားနာခ်ိန္နဲ႔ အလြန္ပင္ပန္းခ်ိန္ေတြမွာ ေသာက္ဖို့ခ်န္ၿပီး ပိုတာေရာင္းပါတယ္။ ခရီးအလြန္ပန္းတဲ့အခါမ်ိုးမွာ ထမင္းမစားခ်င္တဲ့အထိ ပင္ပန္းတဲ့အခါမ်ိုးမွာ လဘက္ရည္ခ်ိုုခု်ိုတစ္ခြက္ေလာက္ ေသာက္လိုက္ရင္ ခ်က္ခ်င္း အားၿပည့္လာပါတယ္။ ငွက္ဖ်ားကာကြယ္ေဆးကို တနလၤာေန့တိုင္း ေသာက္ရမယ့္ကိစၥမွာလည္း ေသာက္လည္း ဖ်ားတာပါဘဲဆိုၿပီး ကြ်န္ေတာ္လည္းမေသာက္သလို ငွက္ဖ်ားကာကြယ္ေဆး ပံုမွန္ေသာက္ၿခင္းေၾကာင့္ ဖ်ားတဲ့အခါ အသက္အနၱာရယ္ၿဖစ္မယ့္အထိ မၿဖစ္ေအာင္ အေထာက္အပံ့ရတယ္ဆိုတာလဲ အဲဒီအခ်ိန္က မသိခဲ့ပါ။
ဗ်ဟာဆရာ၀န္က “သဲ၀ဲစားရင္ ေၿခေထာက္ေရမထိေအာင္ေန၊ ငွက္ဖ်ားမၿဖစ္ေအာင္ ၿခင္မကိုက္ေအာင္ေန ၿခင္ေထာင္ေထာင္အိပ္” လို့ ညြွန္ၾကားလို့ လက္ေတြ့မၿဖစ္နိင္တဲ့ ကိစၥေတြဆိုၿပီး တၿခားမွာၾကားခ်က္ေတြကိုလဲ စိတ္မ၀င္စားေတာ့တာၿဖစ္ပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ စစ္သည္တိုင္း ေၾကာက္ရတာကေတာ့ “မြွား” ဆိုတဲ့ သတၱ၀ါေလးေတြပါဘဲ။ ၀ါးရံုေတာေတြမွာ ေနတာမ်ားပါတယ္။ ညဖက္စခန္းခ်ၿပီဆိုတာနဲ့ ေခါင္းေပၚရိွ ဆံပင္ေတြၾကားမွာ အကုန္စမ္းရပါတယ္။ နားရြက္ေနာက္၊ တံေတာင္ဆစ္အတြင္းဖက္ၾကား၊ ေပါင္ၾကားအကုန္ စမ္းရွာရပါတယ္။ အထူးသၿဖင့္ ဆံပင္ေတြၾကားမွာ မ်ားပါတယ္။ ေသြးစုပ္ထားတဲ့ အစြယ္ကိုပါေအာင္ ဆြဲထုတ္ရပါတယ္။ အစြယ္က်န္ခဲ့လိုကေတာ့ တေၿဖးေၿဖး ယားနာၿဖစ္လာၿပီး ေတာ္ေတာ္န့ဲ မေပ်ာက္ေတာ့ပါ။
ရဲေဘာ္ေတြကေတာ့ မေပ်ာ္ေၿခာက္လ ေပ်ာ္ေၿခာက္လဘဲလို့ ဆိုၾကပါတယ္။ မြွားအမ်ားၾကီး အကိုက္ခံရတဲ့ သူဟာ ဖ်ားတဲ့အထိခံရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ပထမဦးစားေပးရန္သူဟာ ဗကပပါ။ ေကအန္ယူက ဒုတိယလ့ို ေမွာ္ဘီဗိုလ္သင္တန္း ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးက မွာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အပင္ပန္းအဆင္းရဲဆံုး၊ အထိအခိုက္ အက်အဆံုးအမ်ားဆံုးဟာ တပ္မ ၄၄ ၿဖစ္တယ္လ့ို တပ္ထဲမွာမက အၿပင္ကလူေတြပါ သိေနၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အခု၀င္ေနရတဲ့ ေနရာမ်ိုးမွာ အသားဗူး ငါးဗူးစည္သြပ္ရိကၡာရခဲ့ရင္ ေတာ္ေတာ္အဆင္ေၿပမွာပါ။
ရြာပ်က္ေတြမွာရတဲ့ သေဘၤာသီးနဲ့ ၀ါးေယာင္းခ်ဥ္၇ြက္၊ ငွက္ေပ်ာအူေတြကေတာ့ ပင္တိုင္ဟင္းၿဖစ္ပါတယ္။ တပ္မတပ္ရင္းအားလံုးရဲ႕ ေဆာင္ပုဒ္နဲ့က်င့္စဥ္ကေတာ့ “ကင္း၊က်င္း၊ထမင္း” ပါ။ စခန္းခ်မယ့္ေနရာ ေရာက္တာန့ဲ ကင္းတိုကင္းရွည္အရင္ထုတ္၊ အနဲဆံုးေမွာက္က်င္းရေအာင္တူး၊ ထမင္းခ်က္ဆိုတာပါဘဲ။ လက္ေတ့ြလည္း လိုက္နာ က်င့္သံုးၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို့စစ္ေၾကာင္းကလဲ တစ္ေနရာမွာ တစ္ညအိပ္။ အလြန္ဆံုး နွစ္ညထက္ပိုမအိပ္ပါ။ စစ္ေၾကာင္းအဆက္ဆက္ ေနရာခ်က်င္းတူးခဲ့ၾကလို့ ဖာပြန္ကေန ကူးဆိပ္ကတိုင္တိ ကမေမာင္း ေတာေတာင္အႏွံ့မွာ က်င္းတူးရာေတြ အၿပည့္ေတ့ြေနရပါတယ္။
တခါတေလ က်င္းတူးရင္းတန္းလန္းနဲ ့ ခရီးဆက္ထြက္မယ္ဆိုၿပီး ထြက္ရတာေတြလည္း ရိွတတ္ပါတယ္။ တစ္ေန့ညေနဖက္ေစာေစာ စခန္းခ်လ့ို ထံုးစံအတိုင္း က်င္းတူးၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လဲ တပ္စိတ္ေနရာေတြ လိုက္ၾကည့္ရင္း က်င္းတူးေနတဲ့ တပ္စိတ္ကရဲေဘာ္ေလးက သတင္းပို့ပါတယ္။ “ဗိုလ္ေလး၊ ကြ်န္ေတာ္တို့ က်င္းေတြ တူးတူးခဲ့ၿပီး တခါတေလ မအိပ္ရဘဲ ခရီးထြက္ရတာေတြ ရိွပါတယ္။ က်င္းတူးၿပီးရင္ေတာ့ ထားခဲ့ရမွာနွေၿမွာလို ့ အိပ္ၿဖစ္ေအာင္အိပ္ဖို ့ သတင္းပိုေပးပါ” တဲ့။ ရယ္ရမလို ငိုရမလိုလြယ္မလိုနဲ့ ေၿဖရခက္တဲ့ ရဲေဘာ္ေလးရဲ့ သတင္းပိုခ်က္ဟာ ဗိုလ္ေလးဘ၀ အမွတ္တရ ၿဖစ္ရပ္တစ္ခုပါ။ ။
(၈)
ေက်ာက္ေတာင္ဖာပြန္ဂြင္ လုွပ္ရွားေနစဥ္ ၁၉၈၃ ခုနွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၈) ရက္ေနမွာ ခလရ (၁၉) တာ၀န္ယူထားတဲ့ ကတိုင္တိစခန္းကို ေကအင္ယူတပ္ဖြဲေတြ အင္အားအလံုးအရင္းနဲ့ တိုက္ခိုက္ပါေတာ့တယ္။ ကတိုင္တိစခန္းဟာ ရြာရဲ့ေၿမာက္ဘက္ ေတာင္ကုန္းၿမင့္ေပၚမွာရိွၿပီး ခံစစ္ဆင္ရန္ေကာင္းတဲ့ ေၿမအေနအထား ၿဖစ္ပါတယ္။ အေရ့ွဘက္မွာ ယြန္းစလင္းေခ်ာင္း၊ ေတာင္ဘက္မွာ ကမေမာင္းရြာ အေနာက္ဘက္မွာ ေဘာ္ေၾကာ့လယ္ရြာ အေနာက္ေၿမာက္ဘက္မွာ ေနာ္ေဖာ့ထီးရြာ ရိွပါတယ္။ အနီးဆံုး စစ္ကူစစ္ေၾကာင္းၿဖစ္တဲ့ ကမေမာင္းဂြင္ လွုပ္ရွား ခမရ (၇) စစ္ေၾကာင္းဟာ ခ်က္ခ်င္းခ်ီတက္ၿပီး ကတိုင္တိအေနာက္ဘက္ ေဘာ္ေၾကာ့လယ္မွာ က်င္းတူးေနရာယူ ေစာင့္ေနတဲ့ ေကအင္ယူစစ္ေၾကာင္းန့ဲ အၿပင္းအထန္တိုက္ပြဲၿဖစ္ၿပီး ရင္ဆိုင္ထားလိုက္ပါတယ္။
ရန္သူဟာ စစ္ကူစစ္ေၾကာင္းလာမယ့္ လမ္းေၾကာင္းကို ၾကိုတြက္ၿပီး အပိုင္က်င္းတူး ခံစစ္ၿပင္ ေစာင့္ထားတာၿဖစ္လို ေရွ့မတိုးနိင္ဘဲ က်င္းတူးေနရာယူ ရင္ဆိုင္တိုက္ေနရပါတယ္။ ေဘာ္ေၾကာ့လယ္ ေၿမအေနအထားက ေၿမၿပန့္မ်ား ကြင္းၿပင္ေတာအုပ္ မ်ားပါတယ္။ ဒုတိယအနီးဆံုး စစ္ေၾကာင္းၿဖစ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို့တပ္ရင္းရ့ဲ စစ္ေၾကာင္းတစ္ေၾကာင္းဟာလည္း နတ္ၾကီးေက်ာက္ေတာင္လမ္း အၿပင္စည္း လွုပ္ရွားကေန အၿပင္းခ်ီတက္ရာမွာ ကတိုင္တိအေနာက္ေၿမာက္ ေနာ္ေဖာထီးရြာထိပ္ ေတာင္ကုန္းေတြမွာ အသင့္ေနရာယူ ခံစစ္ၿပင္ေစာင့္ေနတဲ့ ရန္သူ့စစ္ေၾကာင္းန့ဲ ေတြ့ျပီး ေရွမတိုးနိင္ဘဲ ရင္ဆိုင္တိုက္ေနပါတယ္။ ေနာ္ေဖာထီး ေၿမအေနအထားကေတာ့ ေတာင္ကုန္းေတာင္ငယ္ေလးေတြမ်ားၿပီး ေအာက္ေၿခရွပ္ေတာ ေအာက္ေၿခရွင္းေတာေတြ ေရာေထြးေနပါတယ္။
ရန္သူဟာ စစ္ကူစစ္ေၾကာင္းေတြကို အပိုင္ထိန္းခ်ုပ္ထားၿပီး ကတိုင္တိစခန္းကို အပိုင္သိမ္းဖို့ စံနစ္တက် ၾကုိတင္ၿပင္ဆင္ တိုက္ကြက္ေဖာ္တာပါ။ ယြန္းစလင္းေခ်ာင္း တစ္ေလ်ွာက္ကေန ေနာ္ေဖာထီး ေဘာ္ေၾကာ့လယ္ ကတိုင္တိရြာေတာင္ဘက္ ယြန္းစလင္းေခ်ာင္းအထိ ကတိုင္တိစခန္းတစ္ခုလံုးကို ပတ္လည္၀န္းရံခံစစ္ယူၿပီး စစ္ကူလမ္းေၾကာင္း အကုန္ပိတ္ဆို့ထားပါတယ္။ စခန္းသိမ္းတပ္ဖြဲဟာ လက္နက္ၾကီးပစ္ကူေတြနဲ့ အတင္းတက္ေပမယ့္ စခန္းရိွ ခလရ ၁၉ စစ္သည္မ်ားရဲ့ ခုခံမွုေၾကာင့္ စခန္းေအာက္ေၿခမွာဘဲ တန့္ေနပါတယ္။ တိုက္ပြဲဒုတိယေန့အထိ စစ္ကူစစ္ေၾကာင္းေတြန့ဲ ခံစစ္ၿပင္တားဆီးထားတဲ့ ရန္သူ့စစ္ေၾကာင္းတိုက္ပြဲေတြ၊ ကတိုင္တိစခန္းနဲ့ စခန္းသိမ္းတိုက္ပြဲဆင္ေနတဲ့ ရန္သူတိုက္ပြဲေတြနဲ့ ဆူညံေနေပမယ့္ ရန္သူကလဲ စခန္းမသိမ္းနိင္၊ စစ္ကူအဖြဲ့ေတြလဲ ပိတ္ဆို့ထားတဲ့ ရန္သူကို မေက်ာ္နိင္ၿဖစ္ေနပါတယ္။ တိုက္ပြဲ ဒုတိယေန႔ ၿဖစ္တဲ့ (၉) ရက္ေန့ မနက္မွာ အေ၀းဆံုးေနရာမွာရိွေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တ့ိုစစ္ေၾကာင္းဟာ ေက်ာက္ေတာင္ ဖာပြန္ဂြင္ကေန စစ္ကူစစ္ေၾကာင္းအၿဖစ္ စတင္ခ်ီတက္ရပါေတာ့တယ္။
ကရင္ၿပည္နယ္ရဲ့ထံုးစံအတိုင္း မိုးတြင္းမွာ ေလွနဲ့သြားရတဲ့ ေရၿပင္က်ယ္ေခ်ာင္းေတြဟာ ေဖေဖာ္၀ါရီလမွာေတာ့ ေရေတြခန္းေၿခာက္လို့ ေရအလြန္ရွားပါတယ္။ ယြန္းစလင္းေခ်ာင္းၾကီးေတာင္ ဒူးေပါင္ေလာက္ဘဲ ရိွပါေတာ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို့စစ္ေၾကာင္းဟာ လမ္းတေလ်ွာက္ ေရလံုး၀မရိွတဲ့ခရီးကို သံုးရက္တိတိ အၿပင္းခ်ီတက္ခဲ့ရၿပီး ေဖေဖာ္၀ါရီ (၁၀) ရက္ ေန့လည္ပိုင္းကစလို့ ေနာက္တေန့ တစ္ေန့လံုးမွာ ေရလံုး၀ၿပတ္သြားလို့ ၀န္ထမ္းစစ္သည္အားလံုး ေရငတ္ၿခင္း ဆင္းရဲဒုကၡၾကီးစြာနဲ႔ ခ်ီတက္ရင္း ေနာ္ေဖာထီးမွာ ရင္ဆိုင္ထားတဲ့ စစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ပူးေပါင္းမိပါေတာ့တယ္။ စစ္ကူခ်ီတက္ခဲ့ရတဲ့ ခရီးၾကမ္းနဲ့ တစ္သက္မွာ ပထမဆံုးအၾကိမ္ တစ္ရက္ခြဲတိတိ ေရတစ္စက္မွ မေသာက္ရဘဲ မအိပ္မေန ခရီးရွည္ခ်ီတက္ခဲ့ရတဲ့ ဒုကၡကေတာ့ ဗိုလ္ေလးဘ၀မွာ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မရတဲ့ အမွတ္တရတစ္ခုပါပဲ။ ။
(၉)
ေနာ္ေဖာထီးမွာ ရင္ဆိုင္ထားတဲ့ စစ္ေၾကာင္းဟာ ရန္သူကို တက္တိုက္လိုက္ ပစ္က်င္းခံစစ္ေၾကာင္းမွာ ၿပန္ ေနရာယူပစ္လိုက္နဲ႔ အင္အားၿပုန္းတီးမႈ အလြန္မ်ားေနပါၿပီ။ လက္နက္ငယ္ထိခိုက္မွု နည္းပါးေပမယ့္ မေကာင္းသူထိပ္ ေကာင္းသူထိပ္ အေပၚကေန က်ခ်င္ရာက်လာတဲ့ လက္နက္ၾကီးဒဏ္ကို အလူးအလဲ ခံရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တ့ိုေရာက္ခ်ိန္မွာ ဒဏ္ရာရသူေတြဟာ ဒဏ္ရာေ၀ဒနာ၊ ေရငတ္ေ၀ဒနာေတြနဲ႔ ၿငီးၿငူေနၾကပါတယ္။ သူတို႔ ေရၿပသနာေၿဖရွင္းတာကေတာ့ နြယ္ပင္လိုအပင္ေတြကို ခုတ္ၿပီး တစက္ခ်င္း က်လာတဲ့ ေရကို ပါးစပ္နဲ့ ေမာ့ေသာက္၊ ခြက္နဲ့ခံထားၿပီး ေသာက္ၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို့လဲ သူတို့နည္းအတိုင္း အာသာေၿပ လုပ္္ရပါေတာ့တယ္။
စိတ္ၾကိုက္ ေၿမအေနအထားေရြးၿပီး ခံစစ္ၿပင္ဆင္ထားတဲ့ ရန္သူဟာ အေပၚစီးက ပစ္ခတ္ရလို႔ ေၿမအေနအထား အသာစီးရေနသလုိ (၅၇) မီလီမီတာ အေၿဖာင့္ပစ္ လက္နက္ၾကီး၊ အမ္ (၇၂) တစ္ခ်က္ပစ္ ငွက္ေပ်ာဖူး ေလာေလာင္ခ်ာေတြ သံုးနိင္လို့ ပိုအသာရေနပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို့စစ္ေၾကာင္းမွာ (၇၅) မီလီမီတာ ေနာက္ပြင့္ လက္နက္ၾကီး မပါခဲ့လို့ တိုက္ရိုက္အေၿဖာင့္ပစ္ လက္နက္ၾကီးခ်င္း မယွဥ္နိင္ၿခင္းက အလြန္နစ္နာလွပါတယ္။ ေဖေဖာ္၀ါရီ (၁၂) (မွတ္မွတ္ရရၿပည္ေထာင္စုေန) မွာေတာ့ စစ္ကူစစ္ေၾကာင္းကုိ ပိတ္ဆ့ိုတားဆီး တာ၀န္ ယူထားတဲ့ ရန္သူ့စစ္ေၾကာင္းက သူတိုတားနိင္ဖို့ အခ်ိန္သိပ္မရိွေတာ့ေၾကာင္းနဲ့ စခန္းသိမ္း တာ၀န္ယူထားတဲ့ အဖြဲ့ကုိ အၿမန္သိမ္းဖုိ႔ ေၿပာေနသလို စခန္းသိမ္းတာ၀န္ ေခါင္းေဆာင္ကလဲ ဒီေန့မရရေအာင္ သိမ္းမယ္။ ဒီတစ္ရက္ ရေအာင္ထိမ္းထားေပးပါဆိုတဲ့ ၾကားၿဖတ္အသံဖမ္းစက္ သတင္းအရ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ စစ္ကူစစ္ ေၾကာင္းေတြဟာ ဒီေန့အၿမန္ဆံုး ကတိုင္တိစခန္းန့ဲ ပူးေပါင္းနိင္ဖုိ႔ လိုအပ္လာပါတယ္။ မနက္ပိုင္း ၿပင္ဆင္ညိွနိွုင္းမႈေတြ အေသးစိတ္လုပ္ၾကၿပီး စစ္ေၾကာင္းလက္နက္ၾကီးေတြ ပစ္ကူနဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို့တပ္ခြဲဟာ တစ္ခြဲလံုး ရင္ေဘာင္တန္းၿဖန္ၿပီး အကာအကြယ္မယူတမ္း ပစ္တက္တက္ရပါေတာ့တယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို့တပ္ခြဲတက္ရတဲ့ ေၿမအေနအထားဟာ ဘယ္ဘက္မွာ ေတာင္ကုန္းငယ္မ်ား မတ္ေစာက္ၿပီး အလယ္မွာ ခပ္ေၿပေၿပဆင္းသြားလို့ ညာဘက္မွာ ၿပန့့့္ဆင္းသြားပါတယ္။ ဘယ္ဖက္တပ္စုဟာ အတက္မတ္ေစာက္ၿပီး အခက္ၾကံေနခ်ိန္မွာ ရန္သူရဲ့ ဗံုးသီးမ်ိုးစံု အနီးကပ္စုၿပံုပစ္ထဲ့မွုုေၾကာင့္ တပ္စုမွးကိုယ္တိုင္ ဒဏ္ရာရၿပီး ေနာက္ၿပန္ဆုတ္ခဲ့ရပါတယ္။ ညာဖက္ေၿမၿပန္တပ္စုဟာလဲ ေၿမၿပန့္တဲ့အၿပင္ ေတာပါးၿပီး ေအာက္ေၿခရွင္းေနလို႔ သတ္ကြင္းလိုၿဖစ္ေနၿပီး့ ၇န္သူ့လက္နက္ငယ္စုၿပံပစ္ခတ္မႈ အနီကပ္ခံေနရတာေၾကာင့္ ေရွ့မတိုးနိင္ရာက ၾကာရွည္မတန္႔ေနနိင္ဘဲ ေနာက္ၿပန္ဆုတ္ရပါေတာ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို့ အလယ္တပ္စု ကေတာ့ ေတာင္ကုန္းေၿပၿပီး ၀ါးရံုေတာေတြနဲ ့ ေအာက္ေၿခရွ ုပ္ေနတဲ့ ေၿမအေနအထားေၾကာင့္ ရန္သူ ့ ပစ္ခတ္မွ ုေတြၾကားကေန ကတုတ္က်င္း ဆက္သြယ္ေရးေၿမာင္းေတြ ထိပ္ကို ကံဆိုးစြာနဲ႔ ေရာက္သြားပါတယ္။ ကံဆိုးစြာနဲ့လို့ ေၿပာရတာကေတာ့ တိုက္ပြဲၾကီးအေတြအၾကံုမရိွတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ဟာ အရင္ေတြခဲ့ဘူးတဲ့ ေခ်ာင္းပစ္ ေၿပး ရန္သူအနည္းငယ္ကို တိုက္တဲ့ပံုစံအတိုင္း ေရွ့ဆံုးကေန ဦးေဆာင္သြားခဲ့တဲ့ အမွားေၾကာင့္ ရန္သူကတုတ္က်င္းေရ့ွ အေရာက္မွာ ကြ်န္ေတာ္နဲ့ဒုတပ္စိတ္မွုးတစ္ဦးသာ ပါလာတာေတြ့ရလိုပါပဲ။ (တကယ္ ေတာ့ ရန္သူၿပင္းၿပင္းထန္ထန္ ခုခံပစ္ခတ္မယ့္ တိုက္ပြဲၾကီးေတြမွာ ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူက ရင္ေဘာင္တန္းတက္တဲ့ မိမိတပ္ေတြနဲ႔အတူ ေနာက္က်န္ေနတဲါ စစ္သည္ေတြကို ေရွေရာက္ဖို့ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းန့ဲ လိုက္ေမာင္းတင္ေနတာပဲ လုပ္သင့္တာပါ)
ဘယ္ဖက္တပ္စု ညာဖက္တပ္စုနဲ့ ဆက္စပ္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ ဘယ္ညာတပ္စိတ္ နွစ္စိတ္စလံုးဟာ ဘယ္ညာတပ္စုနွစ္စုစလံုးနဲ့ ေနာက္ကုိ ၿပန္ပါသြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။ တပ္စုရံုးတပ္စိတ္ဟာလဲ ေရွ့ေရာက္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တိုနွစ္ေယာက္နဲ့ သူတို့ၾကား အဆက္မၿပတ္က်လာတဲ့ ေလာေလာင္ခ်ာဗံုးသီးေတြေၾကာင့္ ေတာင္ေစာင္းေပၚ မေရာက္နိင္ဘဲ လန္က်ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ တိုက္ပြဲကြပ္ကဲမႈ အမွားေၾကာင့္ ေရွ့ဆက္ၾကုံေတြ့ရတဲ့ အၿဖစ္အပ်က္ေတြဟာ တစ္သက္စာ မွတ္ေပေရာ့လို့ အမာရြတ္ၾကီးလုိ စြဲထင္ေနတဲ့ အမွတ္တရၾကီး ၿဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ ။