ေရေျမျခားလ်က္ေက်ာက္ဆူးႏွစ္လက္ အပိုင္း(၂၀)

--------------------------------------------------------------------------------
မုိးယံထက္တစ္ေယာက္ အုပ္မွဴးရံုးခန္းထဲမွထြက္လာခ်ိန္တြင္ဖုန္းကိုၾကည့္ေနေသာ
သူရေဇာ္ကိုေတြ႔လိုက္ရ၍ထိတ္လန္႔သြားသည္။ ဒါေပမယ့္ မ်က္ႏွာကိုဟန္မပ်က္ထိန္း
ရင္းဖုန္းကိုအသာဆြဲယူလိုက္သည္။ ျပီးေတာ့မွာအသာအယာျပံဳးျပလိုက္ရင္း.

"ေဆးထိုးေနတာေလခိခိ"
"ေဟ့ေကာင္ နိုင္ငံျခားကိုပိုက္ဆံလြဲတာကဘာသေဘာလဲ"
"ငါကား၀ယ္မလို႔ေလ...."
"ဟုတ္လို့လား...."
"မယံုလို့လား...ဒီမွာၾကည့္"

ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ဖုန္းထဲက ဘေရာက္ဆာတြင္ အြန္လိုင္းကားအေရာင္းအ၀ယ္ ဆိုဒ္
တခုကိုရွာျပီးျပလိုက္သည္ ရွာကတည္းက ေဒၚလာ၅၀၀၀တန္ စကၠန္းဟန္းကားကိုရွာ
သည္မို႔ေအးေဆးထြက္လာသည္...။ သူရေဇာ္ကေတာ့ ဖုန္းကိုၾကည့္ရင္းေခါင္းျငိမ့္လိုက္
ရေပမယ့္ သိပ္ေတာ့မသကၤာ...။ ဒါကိုလဲ မိုးယံထက္တစ္ေယာက္ကရိပ္မိသည္.... သူ႔
အစီအစဥ္ေတြပ်က္လို႔မျဖစ္...။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေကာင္ကိုေရွာင္ရေတာ့မည္ဟု ေတြးလိုက္
မိသည္။ သူလိုအပ္တာေတြႀကိဳျပင္ဆင္ရန္ႏွင့္ ေရွာင္ဖို႔အတြက္ ခြင့္တင္မွျဖစ္ေတာ့မည္
အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ နယ္ရွိ ညီမ၀မ္းကြဲတစ္ေယာက္ မဂၤလာေဆာင္ရွိလို႔ဆိုျပီး..
တင္ရမည္...။ အမွန္ေတာ့ မိဘမ်ားမရွိကတည္းက ဘယ္သူ႔ကိုမွအဆက္အသြယ္မလုပ္
တာၾကာျပီေလ...အရင္ၾကိဳသတင္းပို႔ေတာ့ အုပ္မွဴးကခြင့္ျပဳသည္..။ ေအးေလ ဒီကိုေရာက္
ေနတာ ႏွစ္ေတြခ်ီေနျပီျဖစ္ေသာ မိုးယံထက္က တခါမွခြင့္မယူေသးသည္ကိုး... ခြင့္ေဖာင္
ကိုျဖည့္ေနတုန္း ဖုန္းလာလို႔ယူၾကည့္လိုက္ေတာ့ တပတ္စဥ္ထဲသူငယ္ခ်င္း ဇြဲခန့္..သူလဲ
ကိုယ္လိုပဲ ခ်စ္ဒုကၡသမား.. ေကာင္မေလးက ဒုကၡိတေလး.. အစသိတုန္းက ကန္႔ကြက္
ေသးေတာ္လဲ ကိုယ္ခ်င္းစာသမို႔ လက္ထပ္ခြင့္ရနိုင္မည့္နည္းးလမ္းေလးေတြေျပာျပလိုက္
ေသးသည္..ၾကည့္ရတာမဂၤလာေဆာင္ဖိတ္မလို႔ထင္သည္...

"ေအး ငဇြဲ ေျပာ"
"ေအး ဖက္တီးမင္းတပ္မွာပဲလား"
"ေအးေလ ဘာလဲဖိတ္စာလာပို႔မလို႔လား"
"မဟုတ္ဘူးသားႀကီး လက္ထပ္ခြင့္မရဘူးကြာ "
"ဟာကြာ မင္းငါေျပာသလိုမလုပ္ဘူးလား"
"ေအးကြာ..."
"က်ဥပဲ..ေသေလေသေသ"
"ေအးပါကြာ အခုတိုင္ပင္စရာရွိလို႔ပါ"
"ေျပာလဲ နားမွမေထာင္ပဲ"
"ေအးပါကြာ ဒီတခါနားေထာင္ပါမယ္"
"ျပီးေရာ ေျပာ ဘာတိုင္ပင္မွာလဲ"
"ငါမိန္းမခိုးလာျပီ.."
"ေဟ.. ငါနိုုးမ ေရး-၃စပ္ျပီ"
"ေအးအဲဒါကြာ.. ငါသိျပီ ညေန ငါ့အိမ္မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးလာခဲ့"
"ဘာလုပ္မို႔တုန္း...."
"လွ်ာမရွည္နဲ႔ လာဆိုလာခဲ့"
"ေအးပါကြာ ေအးပါ...."

အင္း တစ္ေကာင္ကေတာ့ အခ်စ္အတြက္အရာရာကိုစြန့္လႊတ္ဖို႔ျပင္ဆင္သြားေလျပီ....
ဒါဆိုငါေရာ... ငါလဲမထူးပါဘူးဟုေတြးရင္း...မိုးယံထက္တစ္ေယာက္ျပံဳးမိသြားသည္..
ခြင့္ေဖာင္ကိုျဖည့္ျပီးေတာ့ အုပ္မွဴးထံတင္ျပလိုက္သည္။ အတည္ျပဳလက္မွတ္ထိုးျပီး
အထက္ရံုးဌာနကိုဆက္ပို႔လိုက္သည္.။ ႏွစ္ရက္သံုးရက္ေလာက္ဆိုရေလာက္ပါျပီ....
အလုပ္တခုေတာ့ျပီးၿပီေလ... အုပ္မွဴးကိုသတင္းပို႔ၿပီးလုပ္ငန္းလက္က်န္ေတြကိုသူရ
ေဇာ္ကိုလႊဲကာ ျမိဳ႔ထဲကိုထြက္လာခဲ့သည္.. အိမ္ၿခံေျမအက်ိဳးေဆာင္ကိုသြားျပီးသူ႔ရဲ႔တိုက္
ခန္းကိုေရာင္းရန္ စပ္ဟပ္ထားခဲ့သည္...။ ျပီးေတာ့ စားစရာေသာက္စရာေလး၀ယ္ျပီး
အိမ္သို႔ျပန္ရသည္..။ ဇြဲခန့္တို့စံုတြဲလာမယ္ဆိုေတာ့ အခန္းလဲရွင္းရဥိးမည္.ဧည့္ခံဖို႔လဲ
ျပင္ဆင္ရဦးမည္ေလ...။ ညေန(၆)နာရီေလာက္တြင္ေတာ့ဇြဲခန္႔တို့စံုတြဲေရာက္လာသည္
သူ႔အခန္းက ပထမထပ္မွာမလို့ ဇြဲခန့္က သူ႔ေကာင္မေလးကိုေစြ႔ခနဲေပြ႕ကာေရွ႕ကတက္
သြားသလို သူလဲ ၀ီွးခ်ဲထမ္းကာေနာက္ကလိုက္တက္ရသည္..။ ေကာင္မေလးမ်က္ႏွာက
ေတာ့ နီရဲလ်က္...။ အခန္းေရာက္ေတာ့ စားရင္းေသာက္ရင္းလာရင္း ကိစၥကိုေျပာရသည္

"ကဲငဇြဲ မင္းဘယ္လိုလုပ္ဖို့ စဥ္းစားထားလဲ"
"မနက္ျဖန္ရံုးတက္လက္မွတ္ထိုးမယ္ကြာ အဲဒါဆို အဘလဲျငင္းလို့မရေတာ့ဘူးေပါ့"
"ဟာ ျဖစ္မလားကြ မိန္းမခိုးလာတာတင္ တမႈျဖစ္ေနျပီ ခြင့္ျပဳခ်က္မရွိပဲ လက္ထပ္လို႔က
ေတာ့ အမႈတြဲက A-4 တစ္ထုတ္စာျဖစ္သြားမယ္.. "
"ေအးေတာ့ငါကဘာလုိလုပ္ရမလဲ...."
"လက္မွတ္မထိုးနဲ႔ ဒီအတိုင္းေခၚသြား ဟိုေရာက္ရင္ မိန္းမခိုးလာတယ္ဆိုျပီးသတင္းပို့လိုက္
မင္းဆရာနဲ႔ ပိစ္တယ္မလား.."
"ေအး အဘက ငါ့ကို အိုင္ပီလာပါတယ္"
"အဲေလာက္ဆိုရျပီ... ပထမမင္းကိုဆဲလိမ့္မယ္ ျပီးရင္ မင္းေကာင္မေလးက်န္းမာေရးကိုေထာက္
ျပျပီးေျပာလိမ့္မယ္ ေနာက္ျပန္ပို႔ဖို႔ေျပာလိမ့္မယ္.."
"အဲလိုဆိုငါကဘာလုပ္ရမလဲ"
"လြယ္ပါတယ္ ဘာေျပာေျပာ လက္ထပ္ပါမယ္ဆိုတာကိုပဲ အသားေပးေျပာ ခ်က္ခ်င္းႀကီးေတာ့
မင္းေကာင္မေလးနဲ႔၀င္မေတြ႔နဲ႔ ခိုးလာတာအရင္သတင္းပို့ နဲနဲဆဲလိမ့္မယ္ ျပီးမွ မင္းေကာင္မေလး
ကိုေခၚျပ အဲခါၾကရင္ မင္းေကာင္မေလး က်န္းမာေရးကို အေၾကာင္းျပျပီး တားလိမ့္မယ္... မင္းက
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ယူမယ္ဆိုတာကို ေပၚေအာင္ေျပာရမယ္... ျပန္ပို့ဖို့ေျပာရင္ ျပန္လို႔မရေတာ့ဘူး
လို့ေျပာ... ေနာက္ဆံုးက်ရင္ သေဘာတူလိမ့္မယ္"
"အိုေကကြာ ဒီတခါေတာ့ မင္းစကားကိုေသခ်ာနားေထာင္ပါ့မယ္"
"ေအး နားေထာင္ရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္မွာပဲ.. ကဲစားစား ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေပါ့ ေလာေလာဆယ္စိတ္
ညစ္စရာေတြေမ့ထားလိုက္ အိုေကလား"
"အိုေက အိုေက"

ဒီလိုနဲ႔ ဇြဲခန့္တို႔ေတာ့ျပန္သြားေလျပီ။ မိုးယံထက္တစ္ေယာက္ေတာ့ သူတို့ျပန္ျပန္သြားခ်င္း အ၀တ္
အစားေတြလိုက္၀ယ္သည္... ကိုရီးယားမွာက ဒိထက္အမ်ားႀကီးေအးမယ္ေလ... အေနာက္တိုင္း
၀တ္စံုတစံုကိုလဲ ၀ယ္ျဖစ္ေအာင္၀ယ္လိုက္သည္..။ စဥ္းစားလို႔ရသမွ်ကို.. ခ်က္လစ္စ္ေလးေတြလုပ္
ျပီး..တခုျခင္းလိုက္လုပ္ေနရသည္...လိုအပ္တာေတြ၀ယ္ျပီးအိမ္ေရာက္ေတာ့ လူလဲေတာ္ေတာ္ပင္
ပန္းေနျပီး ေရမိုးခ်ိဳးျပီး အိပ္ရန္ျပင္ေနတုန္း ဖုန္းက၀င္လာသည္.. ေမြးစားအေမ ေမခ်ိဳ႕ဖုန္း.......
ဘာထူးလို႔ပါလိမ့္လို႔ေတြးျပီးဖုန္းကိုင္လိုက္သည္

"ဟယ္လို ေမခ်ိဳေျပာပါ"
"သားေလး အခုဘယ္မွာလဲ အားလား"
"အားတယ္ ေမခ်ိဳ..အိမ္မွာပဲ"
"အဲဒါဆို အေမခြမ္ဘူ အိမ္ကိုလာခဲ့ပါလား အေမတို့ေတြေရာက္ေနတယ္"
"ဟုတ္ေမခ်ိဳလာခဲ့မယ္..."

ခ်က္ခ်င္းအ၀တ္အစားလဲ ထထြက္ရေတာ့မသည္... ေမြးစားအေမေတြဆိုေပမယ့္မေတြ႔ရတာက
ၾကာျပီေလ... လမ္းမွာမုန့္ဆိုင္၀င္ျပီး ကိတ္မုန္႔ေလး အေအးေလး၀ယ္ရေသးသည္.. ကန္ေတာ့ရ
မယ္ေလ...။ အေမခြမ္ဘူအိမ္ေရာက္ေတာ့ ေမခ်ိဳေျပာသလိုပင္ လူေတြစံုေနသည္... ဒါေပမယ့္
မ်က္ႏွာထားမ်ားအရင္လိုမဟုတ္တခုခုေတာ့လြဲေနျပီ လြတ္တဲ့ေနရာ၀င္ထိုင္လိုက္ျခင္းမွာပင္ေမခ်ိဳ
စကားစလာသည္..

"သား သားဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ"
"ဗ်ာ ေမခ်ိဳ သားဘာလုပ္လို႔လဲ..."
"သားလုပ္တာ သားသိမွာေပါ့"
"ဗ်ာ..."
"ကဲ သား အေမပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲေမးမယ္"
"ဟုတ္ေမးပါ အေမခြမ္းဘူး"
"ဒီေန႔ သား ပိုက္ဆံထုတ္တယ္ ျပီးေတာ့ ႏိုင္ငံျခားကို ပိုက္ဆံပို႔တယ္တယ္ ျပီးေတာ့ သားအိမ္ကို
ဖို႔လုပ္ေနတယ္... အဲဒါဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ဗ်ာ အေမဘယ္လိုသိ"
"သားပိုက္ဆံထုတ္တာကို ေဖေယာင္ေတြ႔လိုက္တယ္ နိုင္ငံျခားကိုပိုက္ဆံလြဲတာကို ေမခ်ိဳေတြ႔လိုက္
တယ္ အိမ္ေရာင္းဖို့ အက်ိဳးေဆာင္ကို ဆက္သြယ္ျပီးအထြက္မွာ အေမေတြ႔လိုက္တယ္ မသၤကာလို႔
စံုစမ္းၾကည့္တာ အိမ္ေရာင္းဖို့လုပ္ေနမွန္းသိရတယ္ ကဲေျပာသား ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ"
"..............."
"ေအး ေမာင္မိုး ေျပာစရာမရွိေတာ့ဘူးမလား.. မင္းမေျပာရင္ငါေျပာမယ္"
"ဟုတ္ ေဖေရာင္"
"မင္း ကိုရီးယားကိုထြက္မလို႔မလား...."
"ဗ်ာ...."
"ေအး ဘယ္လိုသိလဲေမးမလို႔မလား... မင္းျဖစ္ေနတဲ့အေျခအေနရယ္ ဒီေန႔လုပ္ေနတဲ့ဟာေတြရယ္
ဆက္စပ္ေတြးလိုက္ရင္ အေျဖကဒါပဲရွိတယ္"
"ဟုတ္ပါတယ္ ေဖေရာင္"
"မင္း ဘာအခ်ိဳးခ်ိဳးတာလဲ စိုင္းသိန္း၀င္းအခ်ိဳးခ်ိဳးမလို့လား"
"မဟုတ္ပါဘူး ေဖေရာင္ သူ႕ကိုခ်စ္စိတ္နဲ႔ ဒီလိုဆံုးျဖတ္ေပမယ့္ တပ္ကိုေတာ့ သစၥာရွိေနဆဲပါပဲ"
"ဘာ မင္းအဲလိုထြက္ေျပးဖို႔လုပ္တာ သစၥာရွိတာလား"
"ေနပါဦး ေယာက်္ားရယ္ မိန္းမေျပာပါဦးမယ္... သား.. သားအခ်စ္နဲ႔ပတ္သတ္ျပီး ခံစားေနရတယ္
ဆိုတာ အေမသိတယ္.. ဒါေပမယ့္ ဒီလိုဆံုးျဖတ္တာမေကာင္းဘူး အနည္းဆံုးထြက္ခြင့္အရင္တင္
ျပီးမွ သြားေပါ့"
"အေမရယ္ထြက္ခြင့္တင္ရင္ ရဖို့ကမျဖစ္ႏိုင္ဘူးေလ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာအခ်ိန္သိပ္မရွိေတာ့ဘူး"
"ဘာလို႔လဲ"
"သူ႔ကို သူ႔အိမ္က အိမ္ေထာင္ခ်ေပးေတာ့မယ္ အေမ"
"ဒါဆိုလဲ သားရယ္ေမ့ပစ္လိုက္ပါ ဒီမွာ အေမတို႔ သားနဲ႔သင့္ေတာ္မယ့္သူရွာေပးမယ္ေလ"
"ေမ့လို႔ မရလို့ေပါ့ေမခ်ိဳရယ္....ရရင္ သားဒီလိုဆံုးျဖတ္ပါ့မလား..."
"သား ေသခ်ာစဥ္းစားေနာ္ အခုလဲ သားသတင္းၾကားျပီး ေမညိဳ မူးလဲသြားလို႔ ဆရာ၀န္ေခၚထားရတယ္"
"ဗ်ာ... အေမတို့ကလဲ ဘာလို႔ေျပာလိုက္တာလဲ"
"မေျပာလို႔ရမလား ေမြးစားအေမသံုးေယာက္ရွိတာ သူလဲသိသင့္တာေပါ့"
"ဟင္း...."
"ကဲ..သား... မင္းစဥ္းစား မင္းသတင္းကြန္ဖမ္းမျဖစ္ေသးတာကိုေတာင္ ၾကားျပီဒီလိုျဖစ္သြားတယ္ဆိုရင္
တကယ္သာျဖစ္သြားရင္ ေမခ်ိဳဘယ္လိုျဖစ္သြားမလဲ သားဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုျပင္လိုက္ပါသားရယ္"
"သား ေမညိဳကိုေတာ့ သနားပါတယ္ ခ်စ္လဲခ်စ္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ သား သူ႔ကိုအဆံုးအရံႈးမခံပါရေစနဲ႔
ဗ်ာ သားသူနဲ႔ေ၀းရရင္ ရူးလိမ့္မယ္..."
"ဘာ... မင္းက.. ကိုယ့္အေမေတြကိုေတာင္ ဂရုမစိုက္ပဲလုပ္ခ်င္တာလုပ္ေတာ့မယ္ေပါ့"
"မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ... ကႊ်န္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ္"
"ေတာ္ေတာ့ ေဟ့ေကာင္ ၀မ္းနဲ႔လြယ္ျပီး ေမြးမထားေပမယ့္ မင္းေမြးစားအေမေတြက မင္းကိုသားသမီး
အရင္းလို ခ်စ္တာမင္းသိတယ္ ဒါကိုေတာင္မင္းလုပ္ခ်င္တာလုပ္မယ္ေပါ့ဟုတ္လား"
"အေဖထင္ခ်င္သလိုထင္ပါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘာအေၾကာင္းနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ကိုမစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ဘူး..."
"ဘာကြ"
"ခြပ္""ခြပ္""ခြပ္""ေယာက်ာ္းမလုပ္ပါနဲ႔""မလုပ္နဲ႔ေလ""ဟဲ့ဟဲ့ဆြဲပါဦး"
"ေဟ့ေကာင္မွတ္ထား တျခားအျပစ္လုပ္ရင္ေတာင္ ငါခြင့္လႊတ္ရင္ ခြင့္လႊတ္မယ္ တပ္ေျပးလုပ္မယ္
ဆိုတာေတာ့ တသက္လုံးခြင့္မလႊတ္ဘူး မင္းလိုေကာင္မ်ိဳးရွိေနတာ ေက်ာင္းသိကၡာက်တယ္ ထြက္
သြားကြာ ထြက္သြား.. မင္းမ်က္ႏွာငါမျမင္ခ်င္ဘူးထြက္သြား ခုခ်ိန္ကစျပီး မင္းနဲ႔ငါတို့နဲ႔ ခုခ်ိန္ကစျပီး
ဘာမွမဆိုင္ေတာ့ဘူးသြားေတာ့"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ေဖေရာင္ အေဖတို့အေမတို့ကို စိတ္ဆင္းရဲေစခဲ့တာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္လဲ
သားမိုက္ကို ခြင့္မလႊတ္က်ပါနဲ႔ဗ်ာ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ သားကန္ေတာ့ခဲ့ပါတယ္"
"ဘာမွကန္ေတာ့မေနနဲ႔ သြားစမ္း သြား"

ေမြးစားအေဖ၏ ဂရုဏာေဒါသလက္သီးခ်က္မ်ားေၾကာင့္ က်လာေသာႏွာေခါင္းေသြးမ်ားကို မ်က္ရည္
မ်ားႏွင့္ ေရာသုတ္ရင္းမိုးယံထက္တစ္ေယာက္ထြက္ခြာလာခဲ့ရေတာ့သည္...။ ေအာ္ Yingေရ မင္းနဲ႔နီးရဖို႔
ငါ့ရဲ့အနီးဆံုးမိသားစုေတြကို ငါစြန့္လႊတ္ခဲ့ရပါၿပီ..ဒါေပမယ့္ ငါေနာင္တမရဘူးသိလား မင္းရွိရာကို ဘယ္လို
အခက္အခဲရွိရွိ ငါေရာက္ေအာင္ခဲ့မယ္......။ မိုးယံထက္တစ္ေယာက္ သူ႔ကို့ျမန္မာႏိုင္ငံမွမထြက္ျဖစ္ေအာင္
ခ်ည္ထားေသာ ေႏွာင္ႀကိဳးမ်ားထဲမွ အႀကီးဆံုးႀကိဳးကိုျဖတ္ခဲ့ေလျပီ..။ သူ႔အတြက္ေတာ့ ... သူမနဲ႔ဆံုရဖို႔
ဘာမဆိုရင္ဆိုင္ဖို႔အသင့္ျဖစ္ေနေလျပီ....
=====================================================
အပိုင္း(၁၉)
https://www.facebook.com/pshlaing/posts/10200294106151076
ထပ္ျပီးအဆက္ျပတ္သြားလို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ အလုပ္ေတြကလုံး၀မအားျဖစ္ေနလို႔ပါဗ်ာ...