စစ္သားတေယာက္ကို- မ်က္ရည္က်ေစေသာ...

photo credit to.... The Guardian UK

.
ကြ်န္ေတာ္ ခုတပတ္စေနေန႔က မိတ္ေဆြအီရတ္တေယာက္အိမ္ကို ညေနစာ စားဘုိ႔ေရာက္ခဲ႔ပါတယ္။ သူက ဆဒန္ဟူစိန္လက္ထက္မွာ စစ္မွဳထမ္းခဲ႔ဖူးတယ္။ ေနာက္ပိုင္း အဂၤလန္ေရာက္မလာခင္ ရူပေဗဒ ဘာသာရပ္ သင္ျပတဲ႔ ဆရာလုပ္ခဲ႔တယ္လုိ႔သူေျပာပါတယ္။ ခုရက္ထဲ သူတခုခုေျပာခ်င္တာေျပာဖုိ႔-စကားေျပာဖက္ လုိေနသလားေတာ႔မသိပါဘူး။အရင္အပတ္ကတည္းကလွမ္းဖိတ္ေသးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကမအားေတာ႔ မလာႏိုင္ေသးဘူး လုိ႔ျငင္းလုိက္မိတာ ခု ထပ္ဖိတ္ျပန္ တာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မိသားစုသြားလုိက္ၾကတာပါ။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ၂ေယာက္ေျပာမွာေတြ သားေတာ္ေမာင္က စိတ္မ၀င္စားပါ။ ေရာက္တာနဲ႔ တုိက္ခန္းေတြအလည္ေခါင္ကြက္လပ္က ခေလးကစားကြင္းကိုမ်က္စိက်သြားျပီ။ သူ႔အေမကိုေခၚျပီး ထြက္သြားကစားေနလုိက္ၾကပါတယ္။

အီရတ္ မိတ္ေဆြကို အလုပ္ထဲမွာ သိကြ်မ္းရင္းႏွီးခဲ႔ျပီး ေနာက္ပိုင္းမွာသူေနထုိင္ခြင္႔သက္တမ္းကုန္တယ္။ ျပန္ရေတာ႔မယ္ဆုိ- အလုပ္ထြက္သြားပါတယ္။ တကယ္တန္းက မျပန္ျဖစ္။ မျပန္ႏိုင္ပဲ ေနာက္ထပ္ ၅ႏွစ္သက္တမ္းတိုးဆက္ေနခြင္႔ရပါတယ္။သူနဲ႔ေတြ႔တိုင္း ကြ်န္ေတာ္႔မွာ ဗဟုသုတမ်ားစြာတုိးရတယ္။ တခ်ိဳ႔ အေရွ႔အလည္ပိုင္း အေၾကာင္းအရာေတြက ေဆာင္းပါးေတြဖတ္-သတင္းေတြနားေထာင္ နားလည္ရသလုိ တခါတေလ သူ႔ႏိုင္ငံသားတေယာက္နဲ႔ တုိက္ရိုက္ေျပာရင္း သိလာရတာေတြကလည္း-တမ်ိဳးစိတ္၀င္စားဘုိ႔ေကာင္းတယ္။ --
. 
သူ႔စကားအသုံးအႏွဳန္းနဲ႔ဆုိ သူ ရီဒီကယ္သမားမဟုတ္ဘူးလုိ႔ေျပာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ စကားေျပာေနတုန္း သူ႔ဖုန္းလာလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ အသာေစာင္႔လုိက္တဲ႔အခါ သူကလက္ကာျပီး-ဘက္ကဒက္က သူ႔အကိုတဲ႔။ ဖုန္းထဲမွာ ၅မိနစ္ေလာက္ေက်ာ္ေလာက္ရွိမယ္။ အာရဗီစကားေတြဆုိေတာ႔ကြ်န္ေတာ္နားမလည္ပါဘူး။ အသံေတြက ၾကည္လင္ျပတ္သား ဖုန္းကိုဖြင္႔ထားေတာ႔အကုန္ၾကားေနပါတယ္။သူမရီး သူ႔တူေတြက ၀င္လွမ္းႏွုတ္ဆက္ၾကေျပာၾကတာေတြလည္းၾကား။ရီရီေမာေမာဆုိေတာ႔ စိတ္မေကာင္းစရာ အေၾကာင္းေတြ မဟုတ္ဘူးလို႔ထင္ပါတယ္။ 

တဖက္က ဖုန္းခ်သြားေတာ႔ မွကြ်န္ေတာ္က ဖုန္းလုိင္းေကာင္းလွခ်ည္လားေမးေတာ႔ ဟုတ္တယ္တဲ႔။ ဗိုင္ဘာနဲ႔ေျပာေနတာတဲ႔။ အရင္တခါ ေတြ႔တုန္းက သူနဲ႔ေျပာျဖစ္ၾကတဲ႔အေၾကာင္းအရာေတြထဲမွာ အုိက္ဆက္ေတြသိမ္းထားတဲ႔ မိုဆုိလ္းျမိဳ႔အေၾကာင္းပါတယ္။ မုိဆုိးလ္က သူ႔ အမ်ိဳးေတြဆီ ဖုန္းဆက္လုိ႔ရေၾကာင္း သူ ေျပာေတာ႔ကြ်န္ေတာ္အံ႔ၾသသြားတယ္။ အမ်ိဳးေတြဘယ္လုိေနၾကသလဲေမးေတာ႔ ေအးေအးေဆးေဆးပဲလုိ႔ေျပာတယ္။ ဗုံးက်မွာမေၾကာက္ဘူးလားေမးေတာ႔ မေၾကာက္ဘူး သူတုိ႔က ဗုံးက်မယ္႔ေနရာကို သိတယ္လုိ႔ေျပာတယ္။ အစုိးရ၀န္ထမ္းေတြဆုိ လခရတုန္းတဲ႔။ အီရတ္အစုိးရက ဘက္ဂဒက္က ေန လွမ္းပုိ႔ေပးတုန္းတဲ႔ ။ သတ္မွတ္ထားတဲ႔ေနရာမွာ သြားယူၾကရသတဲ႔။ အုိင္ဆက္က မသိမ္းဘူးလားေမးေတာ႔ မသိမ္းဘူးတဲ႔။ လူေတြလက္ထဲပိုက္ဆံမရွိရင္ ဘာနဲ႔ သြားစားမလဲ။ ေစ်းသည္ေတြဘာသြားေရာင္းမလဲ။သူတုိ႔ျပသနာတက္လာမွာေပါ႔တဲ႔။ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေန လုိက္တာေပါ႔တဲ႔။ ေစ်းသည္ေတြ လည္း သူဟာနဲ႔သူ ကုန္ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေနၾကတာပဲတဲ႔၊ ဟုတ္မွာ ။ ေဆာင္းပါးတပုဒ္မွာ အုိက္္ဆက္ေတြသိမ္းထားတဲ႔ နယ္ေျမက ေလာင္စာဆီကုိ အီရတ္စစ္သားေတြက ၀ယ္တဲ႔အေၾကာင္းပါလုိ႔မ်က္လုံးျပဴးဖူးတယ္။ အုိက္ဆက္ကပိုက္ဆံလုိတယ္။ အီရတ္စစ္သားေတြကေစ်းေပါေပါ၀ယ္ခ်င္တယ္။ ၂ဖက္အဆင္ေျပလုိ႔တဲ႔။ တခါတခါ မွာ ကြ်န္ေတာ္လုိက္နားမလည္ႏိုင္တာေတြေပါ႔။ မုိဆုိးလ္မွာ အင္တာနက္ရသတဲ႔။သတိေတာ႔ထားသုံးရတယ္။ ေမာ္နီတာလုပ္ေနႏိုင္လုိ႔တဲ႔။ မိသားစုကိစၥပဲေျပာဆုိ-အုိေကပဲတဲ႔။ ဟုတ္မယ္။ အိုက္ဆက္လည္းအင္တာနက္ကိုတြင္တြင္က်ယ္က်ယ္သုံးေနတာပဲ။ စစ္သားစုေဆာင္းေရးမွာ တြီတာသုံး တာမ်ား တၾကိမ္ဆုံး အၾကိမ္ေရ ၆ေသာင္းတြီ႔လုိက္တယ္လုိ႔ သတင္းစာမွာပါတာတခါဖတ္ဘူးလုိက္တယ္။ ရွင္းမရတဲ႔ အီရတ္စစ္ပြဲၾကီးအေၾကာင္းေမးရင္ မိတ္ေဆြကေတာ႔ ၂ဖက္လုံးပိုက္ဆံရလုိ႔ စစ္တုိက္ေနတာကို စိတ္နာနာနဲ႔ေျပာပါတယ္။ ၂ဖက္၀ုိင္းကူေနတဲ႔သူေတြကမီးထုိးေနၾကတာတဲ႔။ ပြဲ ျဖတ္ခ်င္ရင္ဒီလုိမလုပ္ဘူးလုိ႔ေျပာတယ္။ အဲဒီမွာ ပဲ-ကြက္ကြက္ေလး ျဖစ္ခုိင္းထားလုိက္တာလုိ႔ သုံးသတ္ပါတယ္။ တခါတခါ သူနဲ႔ေျပာရင္ဆဒန္ဟူစိန္လက္ထက္က ေတာက္ပတဲ႔ေန႔ေတြအေၾကာင္းလည္းပါတတ္တယ္။ 
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ စကားလမ္းေၾကာင္းက ဧရာမ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြေရႊ႔ေျပာင္းမွဳၾကီးဆီေရာက္သြားတယ္။ ဆီးရီးယားျပည္-ကိုဘာနီျမိဳ႕က Aylan Kurdi ဆုိတဲ႔ ၃ႏွစ္သားကေလးငယ္ေလး ရုပ္အေလာင္းဓါတ္ပုံေတြဆီေရာက္သြားေတာ႔သူ႔မ်က္ႏွာမွိဳင္းလာတယ္။ ခင္ဗ်ားလည္း သားတေယာက္ရွိတာပဲ။ ခင္ဗ်ားဘယ္လိုခံစားရလဲတဲ႔။ သူက ခေလးငယ္ ေအလန္ခတ္ဒီ ရဲ႔အေဖ အင္တာဗ်ဴးၾကည္႔ထားတာကို ျပန္ေျပာျပေနတာ။

ဂရိတ္ ကြ်န္း Kos ကို တူရကီဘက္ကေနျဖတ္ကူးဘုိ႔ၾကိဳးစားၾကရင္း ေလထုိးထားတဲ႔ကူးတုိ႔ယာဥ္ေလးက လွိုင္းပုတ္တဲ႔ဒဏ္နဲ႔ သယ္လာရတဲ႔လူေတြအေလးခ်ိန္ဒဏ္ကို မခံႏိုင္လုိ႔ေမွာက္ သြားခဲ႔တာ။ မိတ္ေဆြက ထုိင္ စကားေျပာေနရာကမတ္တပ္-ထရပ္တယ္။ ေအလန္ခတ္ဒီ ရဲ႕ အေဖ က သူ႔ကိုယ္နဲ႔လာပူးလုိက္သလုိ။ ကေလး၂ေယာက္ကို လက္၂ဖက္နဲ႔ ဖက္ထားတဲ႔ ပုံလုပ္ျပတယ္ ။ အေဖက သား၂ေယာက္ကို ေပြ႔ျပီး ဆက္ကူးဘုိ႔ၾကိဳးစားတယ္ဗ်ာ။ မိန္းမ နစ္ေနတာကုိလည္းလုိက္ဆြဲေသးသတဲ႔။ ။ ကမ္းကိုေရာက္ေအာင္ ကူးေနရင္းလွိဳင္းလုံးေတြကၾကီးေတာ႔ ကေလးေတြ ေရမြန္းဆုံးပါးကုန္ၾကတယ္ ။ အေဖတေယာက္-ေယာက်ာၤးတေယာက္လုပ္ျပီး သူ႔မိသားစု ဘယ္သူ႔ကိုမွ ကယ္လုိ႔မရခဲ႔ဘူးတဲ႔။ သူ႔အျဖစ္ကုိ စာနာမိတဲ႔ႏိုင္ငံတခ်ိဳ႕က ခ်က္ခ်င္းႏိုင္ငံသားေပးမယ္လုိ႔ကမ္းလွမ္းလာတယ္။ဒါေပမယ္႔ ခတ္ဒီ႔အေဖက သူလည္းေသဆုံးသြားျပီ ။ဘယ္မွာမွ မေပ်ာ္ေတာ႔ဘူး။ ဥေရာပမွာလည္း မေနေတာ႔ဘူး။ သူ႔မိန္းမနဲ႔ ခေလးေတြေျမျမဳပ္ရာသင္းဂ်ိဳင္းေဘးမွာပဲေနေတာ႔မယ္ဆုိျပိီးဆီးရီးယားက ကိုဘာနီျမိဳ႕ကုိျပန္သြားတယ္ ဆုိတဲ႔အေၾကာင္း။ မိတ္ေဆြကျပန္ ေျပာရင္း မ်က္ရည္ေတြက်ေနတယ္။ 

အဲဒီဓါတ္ပုံ တက္လာတဲ႔ေနက ကြ်န္ေတာ္လည္း တေန႔လုံးစိတ္ထိခိုက္ေနခဲ႔တာပဲ။ ဆုံးသြားတဲ႔ ကေလးက တီရွပ္အနီ။နက္ျပာေရာင္ေဘာင္းဘီအတို ေလးနဲ႔ သားၾကိဳက္တဲ႔၀တ္ေနက်ဒီဇိုင္း။ အသားကျဖဴျဖဴေတာ႔ သားငယ္ကိုတမ္းကနဲမ်က္စိထဲမွာေျပးျမင္တာ။ ေအာ္အဲဒါငါ႔သားေလးသာဆုိ ငါဘယ္လုိေနမလဲေပါ႔။ ..

ဒီဓါတ္ပုံတက္လာျပီး မၾကာခင္မွာ ျဗိတိန္၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ က ဒုကၡသည္ေတြလက္ခံေရးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ျပန္စဥ္းစားမယ္လုိ႔ေျပာပါတယ္။ သူ႔လည္းဒီဓါတ္ပုံကုိ ၾကည္႔ရပါတယ္။ သူလည္း သားတေယာက္ဖခင္ ဆုိေတာ႔ခံစားရတယ္တဲ႔။ 

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေတြဟာတကယ္တန္းက်ေတာ႔ လူသားေတြပဲ။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔သူ စကားေျပာေနတဲ႔အခ်ိန္-သူ႔မွာ စြန္နီ-ရွီရာ-ကာဒ္ ဆုိတာေတြ မရွိ။ ကြ်န္ေတာ္႔မွာလည္း ဘာသာလူမ်ိဳးမရွိ။ အမုန္းမရွိ။ ေမတၱာစိတ္သာရွိတယ္ အားလုံးဟာ လူသားေတြဆုိတာ ကြ်န္ေတာ္႔ေရွ႔က အီရတ္စစ္သားေဟာင္းၾကီးရဲ႔မ်က္ရည္ေတြက သက္ေသပဲ။ ''
'

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အိမ္ေအာက္ဖက္ဆီကေန အေဖၾကီးေရ-ဆုိျပီးလွမ္းေခၚသံၾကားတယ္။ဒါ သားအသံဆုိတာ ခ်က္ခ်င္းသိတယ္။ဒီလုိေခၚတတ္တာ-သားတေယာက္ပဲရွိတာကိုး။ ဒါနဲ႔ ျပဴတင္းေပါက္က ထြက္ၾကည္႔ေတာ႔ သားငယ္က ေအာက္ကေနေအာ္ေခၚေနတာ ။ ေအးလာလုိ႔ အေႏြးထည္ပစ္ခ်ေပးလုိက္ဖုိ႔လွမ္းေျပာေနတာ။ ဟုတ္မယ္။ ဒီမွာ ေဆာင္းဦးေလက စ၀င္ေနျပီ။ ၆နာရီဆုိေတာ႔ေနလည္းေစာင္းလာျပီကိုး။ သား ခ်မ္းေနရွာေပါ႔။

ခြန္ဆုိင္း ( ၇-၉-၂၀၁၅ )