သံစဥ္မ်ားနဲ႕ အားခါႀကီး(၁)
+++++++++++++
၈-၁၁-၂၀၁၅ မေန႕က ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အပတ္စဥ္ေတဇ (၁၃)က သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ေတြအျဖစ္ အေရြးခ်ယ္ခံရေၾကာင္း သတင္းရခဲ့ပါတယ္၊ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္စလုံးကုိ ဂုဏ္ယူ၀မ္းေျမာက္ေၾကာင္း ေဖ့ဘုတ္ကေနဘဲေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္၊
ထူးျခားတာက သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္စလုံးဟာ တပ္ကအၿငိမ္းစားေတြျဖစ္ေပမဲ့ အင္အားႀကီးပါတီေတြျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္နဲ႕ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးပါတီေတြကေန အေရြးျခယ္ခံရျခင္းမဟုတ္ဘဲ၊ သူတုိ႕သက္ဆုိင္ရာ လူမ်ိိဳးစုပါတီေတြကေန အေရြးခံရတာျဖစ္ပါတယ္၊ တေယာက္က ရခုိင္ပါတီANP ကအႏုိင္ရၿပီးေတာ့ တေယာက္ကေတာ့ အားခါအမ်ိဳးသားပါတီ ကအႏုိင္ရတာျဖစ္ပါတယ္၊
ေရွးက တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္ ေတြက အေျမာ္အျမင္ႀကီးခဲ့လုိ႕ က်ေနာ္တုိ႕အပတ္စဥ္မွာ တုိင္းရင္းသားေတြ အေတာ္မ်ားပါတယ္၊ ကခ်င္၊ ကရင္၊ မြန္၊ မုိးညွင္းရွမ္းနီ၊ ပေလာင္၊ ေတာင္ပုိင္းရွမ္း၊ ေျမာက္ပုိင္းရွမ္း၊ ခ်င္း၊ နဲ႕တပ္မေတာ္ထဲမွာ ရွားပါးလွတဲ့ အားခါ (ေနာင္ေသာ္ေခၚေနၾကအတုိင္း အခါဟုေရးပါမည္) နဲ႕ ၀ ကတေယာက္စီပါပါေသးတယ္၊
တုိင္းရင္းသားေတြေပမဲ့ တကယ့္ကုိ တုိင္းျပည္ခ်စ္စိတ္နဲ႕ တပ္မေတာ္ထဲ ေရာက္လာၾကတာပါ၊ စြန္႕လႊတ္စြန္႕စားခဲ့ၾကပါတယ္၊ မြန္ႀကီး ေအာင္မ်ိဳးျမင့္ဟာ ၁၉၈၈ မုိင္းယန္းတုိက္ပြဲမွာ သူရဘြဲ႕ခ်ီးျမင့္ခံရသလုိ၊ ရခုိင္ အာနီေခၚ ခင္ေမာင္ရီ (ကြယ္လြန္) ၁၉၈၆ စီစီ၀မ္တာပန္တုိက္ပြဲနဲ႕ ဒါလားကြ ထြန္းမန္ (ေခၚ) ခ်င္းႀကီး ဒါးလ္ထြန္းမန္ (က်ဆုံး) ၁၉၈၉ မဲလ စစ္ဆင္ေရးေတြမွာ သူရဲေကာင္းမွတ္တမ္း၀င္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊
ေနာက္အခု ရခုိင္ ANP က လႊတ္ေတာ္အမတ္ ကလည္း၂၀၁၃ ကခ်င္ျပည္နယ္ လဂ်ားယန္စစ္ဆင္ေရးမွာ တုိင္းမႈးခ်ီးက်ဳူးဂုဏ္ျပဳမွတ္တမ္းတင္ခဲ့သူပါ၊ သည္လုိဘဲ ရွမ္းႀကီးေမာင္ေမာင္ရွင္၊ ရခုိင္ တင္ထြန္ဦး၊ ထြန္းသန္းအုံး၊ ကခ်င္ လွေဂါင္ တုိ႕ဆုိလည္း ဂုဏ္ျပဳလက္မွတ္ေတြ ရထားၾကပါတယ္၊ သည္လုိဘဲ ေစာေစာစီးစီးက်ဆုံးသြားတဲ့ ပေလာင္ႀကီး ညီေန၊ ရခုိင္ႀကီးျမစုိး တုိ႕ဟာလည္းစြန္႕လႊတ္စြန္႕စားခဲ့တဲ့တုိင္းရင္းသား ညီအကုိေတြပါဘဲ၊ သည္ၾကားထဲမွာ ထူးထူး ျခားျခားမွတ္မိေနသူ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ၀ လူမ်ိဳး အုိက္စံနဲ႕ အားခါ လူမ်ိဳး ဗမာနံမည္ မင္းညိဳတုိ႕ပါဘဲ၊ သူတုိ႕လူမ်ိဳးနံမည္ေတာ့ ေခၚရခက္လုိ႕ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး၊
အုိက္စံက တပ္ကထြက္ၿပီး၀ ထဲမွာ ၀ေတြခန္႕တဲ့ ၀ျပည္နယ္၀န္ႀကီး ျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္ဆုိပါတယ္၊ က်ေနာ္ ေမးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ေျပာတာ လွ်ပ္စစ္၀န္ႀကီးဆုိဘဲ၊ လွ်ပ္စစ္၀န္ႀကီးဆုိေတာ့ ဘာလုပ္ရသလည္းေမးေတာ့ မီးစက္ေမာင္းရတာေပါ့ကြတဲ့၊ က်ေနာ္ကေတာ့ ေနာက္ေျပာတယ္ထင္တာဘဲ ေနာက္အမ်ိဳးသားညီလာခံတက္တဲ့ ၀တေယာက္နဲ႕ စကားစပ္ေမးမိေတာ့ ဟုတ္တယ္၊ မီးေပးတဲ့ဌာနကုိကုိင္ရတယ္ေျပာပါတယ္၊
အခုေတာ့သူလည္း ေက်ာက္ကပ္ေရာဂါနဲ႕ ဆုံးတာၾကာပါၿပီ၊ သူသာမဆုံးခဲ့ရင္ တပ္မေတာ္အတြက္ အခုအခ်ိန္မွာ တနည္းတဖုံေတာ့ သုံးရမယ္ထင္ပါတယ္၊ ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ အခါႀကီးလုိ႕ ခ်စ္စႏုိးေခၚၾကတဲ့ မင္းညိဳပါဘဲ၊ အခုက်ိဳင္းတုံ၊ တာခ်ီလိတ္၊ မိုင္းဆတ္တ၀ုိက္မွာ အင္အားမ်ားတဲ့ အားခါလူမ်ိဳးစုေတြရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ပါ၊ တပ္ကထြက္တာေတာ့ၾကပါၿပီ ၊ သူ႕ကုိမွတ္မိေနတာကေတာ့ ၁၉၈၅ အလုပ္သင္ဗုိလ္ဘ၀နဲ႕ စစ္ေျမျပင္လက္ေတြ႕ တပ္ေတြကုိသြားၾကရတဲ့အခါမွာ တဒိန္းဒိန္း ခ်ေနရတဲ့ ကရင္ျပည္နယ္က တပ္မ (၄၄) ကုိ က်ေနာ္ေရာသူေရာ ေရာက္ခဲ့လုိ႕ပါဘဲ၊ က်ေနာ္က ခမရ (၈) ပဲခူး၊ သူက ခမရ (၄) အင္းမ .. ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဗိန္ေဗာင္းသံေတြထဲမွာ ဇတ္ကခဲ့ရပါတယ္၊ စစ္ေျမျပင္မွာ အထိအခုိက္မရွိေပမဲ့ နံမည္ေက်ာ္ ကရင္ျပည္နယ္ကမဲလဌက္ဖ်ား ဟာ က်ေနာ္တုိ႕ကုိ အေတာ္ထိခုိက္ေစခဲ့ပါတယ္၊
တပ္မ (၄၄) ကုိ ေရာက္တဲ့ ဗုိလ္ေလး (၁၅)ေယာက္စလုံး ကရင္ျပည္နယ္က နံမည္ေက်ာ္ဌက္ဖ်ားေတြနဲ႕ လြတ္သူမရွိသေလာက္ပါဘဲ၊ က်ေနာ္ဆုိလည္း ကံေကာင္းလုိ႕မေသျဖစ္ခဲ့ရတာပါ္၊ ဦးေဏွာက္ထဲ ဌက္ဖ်ားပုိး၀င္ၿပီး တပ္ရင္းအရာရွိရိပ္သာမွာ လူမသိသူမသိေမ့ေနရာက အလည္လာတဲ့ တပတ္စဥ္ထဲသူငယ္ခ်င္း မလႈိင္သား ေအာင္သန္း ၊ေတဇ(ရ) က ကုိတင့္ေဆြ အစရွိတဲ့ သူေတြအခန္းထဲ၀င္လာရင္း ေတြ႕လုိ႕ အသက္ရွင္ခဲ့ရတာပါ၊ ကံေကာင္းျခင္တာက ရိပ္သာမွာ တပ္ေျပာင္းအရာရွိေတြကုိ ညစာေကၽြးလာတဲ့ တပ္ရင္းမႈးနဲ႕တျခားအရာရွိေတြ အရာရွိကေတာ္ေတြ စုံစုံညီညီေရာက္ေနတာလည္း ကၽြန္ေတာ္ေသကံမေရာက္ သက္မေပ်ာက္ရျခင္းအေၾကာင္း တခုပါဘဲ၊
သိသိခ်င္း တပ္ရင္းမႈးကားနဲ႕ နန္းတြင္းစစ္ေဆးရုံ .. အဲဒီကေန အသက္ကယ္ေဆးေတြ ဘာေတြသြင္းလုိ႕ ေမၿမိဳ႕စစ္ေဆးရုံကုိ တန္းပုိ႕လုိက္ပါတယ္၊ တကယ့္ကုိ လက္မတင္ေလးပါဘဲ၊ က်ေနာ့ပါးစပ္ေတြေစ့ ၊ေသြးခုန္ႏႈန္းလည္းက်ေနပါၿပီ၊ ေမၿမိဳ႕စစ္ေဆးရုံေရာက္ေတာ့ အေျခအေနမေကာင္းေတာ့ပါဘူး၊ ေနာက္ဆုံး အိမ္ကုိ အသက္မွီျခင္အျမန္လာဆုိတဲ့ ေၾကးနန္းေၾကာင့္ အေဖနဲ႔ဘႀကီးမွာ ေမၿမိဳ႕ကုိေလယာဥ္နဲ႕ အျမန္ဆုံး တက္လာႀကပါတယ္၊
သူတုိ႕ေရာက္ေတာ့ (၃) ရက္ေျမာက္ က်ေနာ္သတိမရေသးပါဘူး၊ အသက္က ရႈေနေပမဲ့ ဦးေဏွာက္က အလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘူးဆုိပါတယ္၊ အေဖတုိ႕လည္း ေသမဲ့ရက္ကုိ ထုိင္ေစာင့္ေနခဲ့ရတာေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ ဘုရားကယ္တာရယ္ ေမၿမိဳ႕စစ္ေဆးရုံ ဆရာ၀န္သူနာျပဳဗုိလ္ႀကီးမမေတြရဲ႕ ကုသျပဳစုမႈေတြ ေၾကာင့္ရယ္ စုစုေပါင္း (၇) ရက္ေျမာက္မွာ က်ေနာ္သတိျပန္ရလာပါတယ္၊ ခရီးရွည္ႀကီးတခုကုိ သြားခဲ့ရသလုိပါဘဲ၊
အဲသည္က ဆရာဆရာမေတြလည္း ေသမယ္ထင္ရာက ျပန္သတိရလာလုိ႕၀မ္းသာၾကပါတယ္၊ က်ေနာ္လည္း ေက်းဇူးအေတာ္တင္မိပါတယ္၊ ေက်းဇူးရွင္ ဆရာ၀န္သူနာျပဳေတြေတာ့ သိပ္မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး ၊ ဇြန္းနဲ႕ကလန္႕ၿပီး ေစ့ေနတဲ့သြားကုိၿဖဲ ခၽြဲစုပ္ထုတ္လုိ႕ က်ေနာ့သြားေတြ ယုိင္ရြဲ႕ကုန္တာကုိ ျပန္ျပင္ေပးတဲ့ ဆရာ၀န္ဗုိလ္ႀကီး မမတေယာက္ကုိေတာ့ သတိရေနမိပါတယ္၊ လွလြန္းလုိ႕ပါ၊ အေတာ္ေလးေခ်ာပါတယ္၊ နံမည္ကေတာ့ ေမေသြးကုိ ဆုိလားဘဲ နံမည္ကလည္းခပ္လွလွေပါ့၊ သိတဲ့အတုိင္း က်ေနာ္တုိ႕က တုိက္ပြဲေပ်ာ္ ေတာေပ်ာ္ေတြဆုိေတာ့ ေဆးရုံဆင္းတာနဲ႕ေရွ႕တန္းျပန္ထြက္ၿပီး လွတာေတြလည္းေမ့လုိ႕ ထပ္လုိ႕လည္း မေခ်ာဗုိလ္ႀကီးနဲ႕မေတြ႕ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။
မွတ္မွတ္ရရ ေဆးရုံမွာ (၁) လနီးပါး ေနရတယ္၊ လက္ကေသြးေၾကာေတြလည္း ပလပ္စတစ္ေခ်ာင္းေတြကုိျဖစ္လုိ႕ ေဆးေတြသြင္းလုိက္ရတာ၊ မွတ္မွတ္ရရ က်ေနာ့ခုတင္ေဘးက လူနာက ေတဇ (၁၂) က ေနာင္ေတာ္ႀကီး ကုိတင္ေမာင္နီ ပါ၊ သူက ရွမ္းျပည္ဌက္ဖ်ားနဲ႕ တက္ေနတာပါ၊ က်ေနာ္ေလာက္ အဆုိးႀကီးမဟုတ္ပါဘူး၊ ေဆးရုံတက္ေတာ့ က်ေနာ္က ဗုိလ္ (၂) ပြင့္နဲ႕ပါ၊ ကုိတင္ေမာင္နီက (၃)ပြင့္ထင္ပါတယ္၊
သည္လုိ အပြင့္တင္လာႏုိင္တာဘဲ ကုိကုိဌက္ကုိ ေက်းဇူးတင္ရပါမယ္၊ က်ေနာ္တုိ႕အပတ္စဥ္ ဗထူးတုိက္ခုိက္ေရးေက်ာင္းမွာ ေျခလွ်င္တပ္စုမႈးသင္တန္း တက္ေနတဲ့ကာလမွာ ဌက္ဖ်ားေၾကာင့္ RTU ေခၚတဲ့ တပ္ကို အလုပ္သင္ဗုိလ္ဘ၀နဲ႕ ျပန္ပုိ႕ခံရတဲ့သူေတြရွိပါတယ္၊ ေနာက္အပတ္စဥ္နဲ႕ဆင္းၿပီး BC ေနာက္က်က်န္ခဲ့တဲ့သူ၊ အပြင့္တင္ ေနာက္က်တဲ့သူရွိပါတယ္၊ က်ေနာ္လည္း သည္လုိျဖစ္ဖုိ႕ တဲတဲေလးပါဘဲ၊
မဲလစစ္ဆင္ေရးခြင္က ျပန္လာၿပီး သင္တန္းတက္ဖုိ႕ တပ္ကုိျပန္လာတဲ့ က်ေနာ္နဲ႕ျမစုိး တပတ္စဥ္ထဲ ႏွစ္ေယာက္ကုိ ပဲခူးဘူတာမွာ ကုိေအး၀င္း (စတသ-၁၈) နဲ႕ ကုိခင္ေမာင္ဆင့္ (ေတဇ-၁၀) တုိ႕က လာႀကိဳတယ္၊ မိုးေတြကလည္း သည္းသည္းမဲမဲရြာလုိ႕၊ ေက်ာက္တုိင္ကန္ ေျမလမ္း တေလွ်ာက္တပ္က ေဒါ့ ပစ္ကပ္ႀကီး မီးေရာင္ေအာက္မွာ ဖားကေလးေတြက အမ်ားႀကီးပါဘဲ၊ ကားနဲ႕ေတာင္တက္ႀကိတ္မိတယ္၊ ကုိေအး၀င္းက ကားကုိရပ္လုိက္ပါတယ္၊ မုိးေရထဲဆင္းၿပီး ငါ့ညီေတြကုိ ေသကံမေရာက္သက္မေပ်ာက္ျပန္လာႏုိင္တာ ဂုဏ္ျပဳမလုိ႕ရိပ္သာမွာ အာမီေထာင္ထားၿပီ၊ အၿမီွးကေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း ၾကက္ဥဘဲ၊ အခု ငါအႀကံရၿပီ မင္းတုိ႕ကုိ ရွယ္အၿမီး ဖားသားေက်ာ္နဲ႕ဧည့္ခံမယ္ ဆုိၿပီး ဖားေတြဆင္းရုိက္ ေဆာင္းထားတဲ့ ေတာေဆာင္းဦးထုပ္ထဲ ထည့္ေတာ့တာပါဘဲ၊
ကုိခင္ေမာင္ဆင့္ေရာ က်ေနာ္တုိ႕ ဗိုလ္ေလးႏွစ္ေယာက္ေရာ ကားေပၚမေနႏုိင္ေတာ့ပါဘူး၊ မုိးေရထဲက ကားမီးေရာင္ေအာက္မွာ ဖားရုိက္ၾက ဖားေကာက္ၾကလုပ္ၾကတာပါဘဲ၊ ဖားေတြက တေယာက္ကုိ ေတာေဆာင္းဦးထုပ္ တလုံးေလာက္စီ အမ်ားႀကီးရၾကပါတယ္၊ ရိပ္သာလည္းေရာက္ေတာ့ အေတာ္ခ်မ္းေနပါၿပီ၊ အာမီရမ္ေတြ တဂြတ္၈ြတ္ခ်လုိ႕အကုိႀကီး ကုိေအး၀င္းေၾကာ္ေကၽြးတဲ့ ဖားေၾကာ္ေတြနဲ႕ေလႊးၾကပါေတာ့တယ္၊ ပုလင္းဘယ္နွစ္လုံးကုန္လည္းေတာ့ မသိေတာ့ပါဘူး။ က်ဆုံးက်န္ခဲ့တဲ့ ေတဇ (၁၂) က ကုိသိန္းထြန္းအေၾကာင္း ကိုတင္ေအးအေၾကာင္း၊ ေျခေထာက္ ၂ ဖက္လုံးျပတ္သြားတဲ့ ရဲေဘာ္ေလးအေၾကာင္းေတြ ေျပာလုိက္၊ ငုိလုိက္၊ ေမာ့လုိက္နဲ႕ မုိးကုိလင္းပါေလေရာ၊
အိပ္ယာကထေတာ့ ေနာက္ေန႕ ေန႕လည္ခင္း က်ေနာ္တုိ႕ႏွစ္ေယာက္လုံး ဌက္နဲ႕စစ္ခင္းေနရပါၿပီ၊ အဖ်ားတက္ ခ်မ္းတုန္ေနပါၿပီ၊ လြတ္ၿပီကၽြတ္ၿပီထင္ရတဲ့ ကရင္ျပည္နယ္ မဲလဌက္က ထၾကြတုိက္ခုိက္လာပါၿပီ၊ ေခါင္းေတြလည္း ထူပူလုိ႕ ဌက္ေခါင္းဆိတ္မခံႏုိင္ ျဖစ္ခဲ့ရပါၿပီ၊ အဲသည္ညေနမွာဘဲ က်ေနာ္ေရာ ျမစုိးပါ အင္းတုိင္ က စစ္ေဆးရုံေလးကုိ ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္၊
(ေနာက္ေန႕ဆက္ပါဦးမည္)