ဟိုး......အတိတ္!!!!!

ႀကာခဲ႔ပါၿပီ...
တိတိက်က်ေၿပာရင္
လြန္ခဲ႔တဲ႔(၁၀)ႏွစ္ေက်ာ္ကာလ ၂၀၀၀ခုႏွစ္....
မိဘရင္ခြင္ကခြဲခြာၿပီး ရည္ရြယ္ခ်က္ရင္မွာပိုက္
အမိစစ္တကၠသိုလ္ရင္ေငြ႔ ခိုလံႈစဥ္ကာလကေပါ့.....။

ပထမႏွစ္ဗိုလ္ေလာင္းဘဝ၊
မတူတဲ႔ဝန္းက်င္ရဲ႕ တင္းႀကပ္တဲ႔ စည္းကမ္း၊
မ်ားၿပားလွတဲ႔ေလ့က်င့္မႈ၊
စက္ရုပ္တစ္ရုပ္လိုက်င္လည္ေနရခ်ိန္၊
ေလ့က်င့္ေရးႏွင့္စာေပတြဲလံုးမ်ားရဲ႕
အဆက္မၿပတ္ထိုးႏွက္မႈ၊
စီနီယာမ်ားရဲ႕
တင္းက်ပ္တဲ႔အနီးကပ္သြန္သင္ဆံုးမမႈမ်ားစြာကို
ႀကံ႕ႀကံ႕ခံတြန္းလွန္ေက်ာ္ၿဖတ္ခ်ိန္.....

ရင္နာစရာ၊
ရင္နင့္စရာ၊
ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈမ်ားစြာထဲမွာ
တစ္ခါတရံလည္း
မထင္မွတ္စရာအလြဲေလးေတြက
ဟာသေလးေတြၿဖစ္ခဲ႔ၿပီး
ဘဝအေမာေတြကို
တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာက
ေျဖေဖ်ာက္ေပးႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္......

အဲ႔ဒိထဲကမွ
ကြ်န္ေတာ္တို႔ၿဖစ္ခဲ႔တဲ႔ အလြဲေလးဟာ
ရီစရာလည္းေကာင္း၊
သတိရစရာလည္းၿဖစ္နဲ႔
ခုထိမွတ္မွတ္႐ရ ရွိေနခဲ႔ပါတယ္......

ၿဖစ္ပံုကဒီလိုပါ.....

စစ္တကၠသိုလ္မွာထမင္းစားႀကတဲ႔အခါ
ထမင္းတစ္ဝိုင္းမွာ
intake အစံုစုေပါင္းစားေသာက္ႀကပါတယ္။
Final year(၂)ဦး၊
Second year(၄)ဦး၊
First yearက(၈)ဦး၊ေပါင္း(၁၄)ဦးပါ။

အဲ..ထမင္းတစ္ဝိုင္းလံုးကိုေတာ့
ပထမႏွစ္ဗိုလ္ေလာင္းေတြကပဲ
ၿပင္ေပးရပါတယ္။

ႀကိဳၿပီးသြားၿပင္လို႕လည္းမရပါဘူး...
အခ်ိန္ကိုက္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေအာင္
ေလ့က်င့္ေပးၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္။
စာေပဌာနကအတူတူၿပန္လာ၊
တန္းေပါင္းစီကြင္းထဲဝင္၊
တန္းၿဖဳတ္ဆိုတဲ႔အမိန္႔ရမွ
အေၿပးအလႊား အလုအယက္ သြားၿပင္ရတာပါ.....

အဲ႔ဒိတုန္းကေတာ့
စားရိပ္သာဆိုတာ
ဘာမွခင္းက်င္းမထားပါဘူး။

ထမင္းဆိုလည္းကန္တံုနဲ႔ထည့္ထား။
ဟင္း၊ ပဲဟင္းအားလံုးက
ကန္တံုႏွင့္ပဲထည့္ေပးထားတာ..
ဒီေတာ့ first year ေတြက တာဝန္ခြဲၿပီး
ဘယ္သူေထြး(ထမင္းစားပံုစံခြက္)ခင္း၊
ဘယ္သူကထမင္းထည့္
ဘယ္သူကဟင္းထည့္၊
ဘယ္သူကပဲဟင္းခပ္၊
ဘယ္သူကေရေႏြးထည့္၊
ဘယ္သူကေတာ့လိုက္စစ္ေပါ့....။

ဒီလိုတာဝန္ခြဲၿပီး
ၿပာၿပာသလဲ အခ်ိန္လုလုပ္ႀကရတာေပါ့ဗ်ာ...
ဝိုင္းအလိုက္ကိုယ့္ထမင္းဝိုင္းစီနီယာေတြက
ေအးေဆးဆိုရင္ေတာ့
အမွားရွိရင္လည္း
ခြင့္လႊတ္ၿပီးသင္ေပးတတ္ႀကပါတယ္..

အခ်ိဳ႕ႀကေတာ့
အမွားရွာအၿပစ္ေပးၿပီးမွ
သင္ေပးတဲ႔စီနီယာေတြ၊
မွားၿပီဆိုရင္
ဆတ္ဆတ္ထိမခံတတ္တဲ႔ စီနီယာေတြလည္းရွိ၊
လူအမ်ိဳးမ်ိဳးစိတ္အေထြေထြေပါ့...။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ဝိုင္းကစီနီယာေတြႀကေတာ့
ကံဆိုးစြာနဲ႔ပဲ ဒုတိယနဲ႔တတိယအမ်ိဳးအစားေတြႀကီးပဲဗ်ိဳ႕....
အဲ႔လိုဆိုေတာ့စဥ္းစားသာႀကည့္ေတာ့ဗ်ာ......
ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္းေန႔တိုင္းမွား
သူတို႔ကလည္းေန႔တိုင္းအုပ္နဲ႔
ပြဲကိုစည္ေနေတာ့တာပါပဲ....။

တေန႔ေတာ့..
အင္မတန္ဂရုစိုက္ၿပီး လုပ္ေနတဲ႔ႀကားက
မဟာအလြဲႀကီးလြဲပါေလေရာဗ်ာ.............

အဲ႔ဒိေန႔ကကြ်န္ေတာ္တို႔အားလံုး
ခါတိုင္းေန႔ေတြထက္ပိုအားထည့္ထားႀကတယ္..။
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆိုစာေပဌာနမသြားဘဲ
အမွတ္ၿဖတ္ခံေဆးခန္းလိုက္ၿပီး
ေစာေစာ သြားၿပင္ထားတာေပါ့။
ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း "တန္းၿဖဳတ္"
ဆိုတဲ႔အသံႀကားတာနဲ႔
စားရိပ္သာကို အေၿပးအလႊားသြား ဝိုင္းလုပ္ႀကပါတယ္။

ေန႔တိုင္းအစံုအလင္မရခဲ႔တဲ႔...
ပဲဟင္းခြက္၊ေရခြက္ေတြဟာ
အရင္ေရာက္တဲ႔သူငယ္ခ်င္းရဲ႕
ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေႀကာင့္
ဝိုင္းေပၚမွာအစံုအလင္လူစံုတက္စံု...။

ထမင္းလိုက္ပြဲအုပ္ႀကီးကြက္တိ၊
ခူးၿပီးခပ္ၿပီးအဆင္သင့္....
အရာအားလံုးဟာ ၿပီးၿပည့္စံုေနသလို
ဝမ္းသာပီတိဂြမ္းဆီထိေပါ့...
မ်က္ႏွာေကာင္းရၿပီေပါ့ဗ်ာ..
ဟင္းကလည္းေကာင္းတဲ႔ရက္....
မေရွးမေႏွာင္း ေနာက္ဆံုးႏွစ္နဲ႔
ဒုတိယႏွစ္ ေတြေရာက္လာ၊
သူတို႔လည္းထမင္းဝိုင္းႀကည့္ပီးတၿပံဳးၿပံဳး.......
အို....ေလာကႀကီးဟာ
အရာရာ လွပေနပါေတာ့တယ္ဗ်ာ....။

အဲ႔လိုနဲ႔တံုးေခါက္၊ ထမင္းစားသစၥာဆို..
ထမင္းဟင္းကလည္း
အေငြ႕တေထာင္းေထာင္း..
အေၿခအေနကလွေနပီ........။

ကလိုနဲ႔.....
စ စားၿပီဆိုေတာ့မွပြဲကစတာဗ်ိဳ႕။

ဝိုင္းထိပ္မွာထိုင္ေနတဲ႔
final year တစ္ေယာက္က
အင္မတန္မွကို အသန္႔ႀကိဳက္၊
လူကၿဖဴၿဖဴေခ်ာေခ်ာ၊
ေဆြႀကီးမ်ိဳးႀကီးထဲက၊
ဒီဝိုင္းကိုဘယ္သူမွမရဘူးတဲ႔
အခြင့္အေရးေပးထားတာ၊
လက္သုတ္ပဝါကိုေပါင္ေပၚခင္း၊
ဇြန္းခရင္းဥေရာပစတိုင္ေၿပာင္းၿပန္ခပ္.....
အာ့လိုအင္မတန္အသန္႔ႀကိဳက္၊
အင္မတန္စနစ္ရွိတဲ႔သူ...
ေဒါသကလည္း
အင္မတန္ႀကီးတတ္တာကလား.....
သူေဒါသထြက္ခ်ိန္ဆို
ပထမႏွစ္မေၿပာနဲ႔
ဒုတိယႏွစ္ေတာင္
နားရြက္မခတ္ရဲတဲ႔သူ....။

အထက္ပါ..သူက...သူႀကီးက....
သူ႔ေရွ႕မွာ ခပ္ေပးထားတဲ႔
ပဲဟင္းခြက္ကို တစ္ဇြန္းခပ္ၿမည္းလိုက္ပါတယ္...

"ရႈး!!!!!"

"ဟ...ပဲဟင္းကခ်ဥ္စုပ္စုပ္ပါလား first year"

"ဂြမ္"(ဇြန္းခရင္းပစ္ခ်ၿပီး အကုန္လံုးက ေရွ႕ႀကည့္)

ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္းဇြန္းခရင္းေလးေတြခ် ေရွ႕ႀကည့္ေပါ့...

ဘာမွားသလဲ???
ဘာၿဖစ္တာလည္း???
အေၿဖကမထြက္.....

သူသိပ္မေက်နပ္
ေနာက္တစ္ဇြန္းထပ္ၿမည္းၿပီး
ေဘးဝိုင္းကိုသူလွမ္းေမးေတာ့လည္း
သူတို႔အပတ္စဥ္ေနာက္ဆံုးႏွစ္က
ပလုပ္ပေလာင္းစားရင္း ၿပန္ေၿဖတယ္.....

"ေကာင္းပါတယ္ကြ"တဲ႔....

ကြ်န္ေတာ္တို႔ မသိမသာ သက္ၿပင္းခိုးခ်မိသည္.....

ဒါေပမဲ႔....
သူမသကာၤေသး...

"Second year ေတြၿမည္းႀကည့္စမ္း"ဆိုၿပီး
ဝိုင္းထဲက ဒုတိယႏွစ္ေတြကို ထပ္ၿမည္းခိုင္းၿပန္ပါၿပီ....

Second year ေတြကလည္း
ပဲဟင္းစမ္းၿပီးစေတာင္ႀကိတ္ေနႀကၿပီ...

"ဟုတ္တယ္အစ္ကိုနည္းနည္းခ်ဥ္ေနတယ္တဲ႔"

ဒီလိုနဲ႔ သူ႔ သံသယစိတ္
အထြဋ္အထိပ္ ေရာက္သြားပံုရပါတယ္....။

ဒါနဲ႔.....
သူပဲဟင္းခြက္ေအာက္ထိ
ဇြန္းတၿမဳပ္ေမႊခပ္လိုက္တဲ႔ အခါမွာေတာ့......

လားလား!!!
ကြ်တ္ကြ်တ္အိတ္ဖတ္ႀကီးဗ်ာ....
တြဲေလာင္းေလးခိုလို႔......
First Year ေတြကို ေၿပာင္စပ္စပ္လုပ္ၿပေနသလိုလို...

ထိုအခ်ိန္.....
first year ကြ်န္ေတာ္တို႔မ်က္ႏွာ
မန္းက်ည္းရြက္ ထက္ပိုင္းက်ိဳးေလာက္ပဲက်န္ပါေတာ့တယ္...
ၿဖစ္ႏိုင္ရင္ ေၿမလ်ိဳးခ်ုင္စိတ္၊အမႈန္႔ၿဖစ္ခ်င္စိတ္ေတြပင္
ေပါက္ေနႀကပါၿပီ....။

"First year!!!!!!!"

Final Year ရဲ႕ ေဒါသစြက္ေနတဲ့ အသံဟာ
မိုးႀကိဳးအစင္းတစ္ရာေလာက္ပစ္လိုက္သလိုလားလို႔ေတာင္
ထင္လိုက္မိတယ္။

"ဒီပဲဟင္းကဘယ္ကခပ္ထားတာလည္း"ေမးပါေလေရာ..

အရင္လာၿပင္တဲ႔ First Year ခမ်ာ
တုန္ေနတဲ႔ ဒူးႏွစ္ဘက္ကို အသာထိန္းၿပီး
ကတုန္ကရင္နဲ႔ထေၿဖတယ္...

"ဒီဘက္ကန္တံုကပါတဲ႔"

ဒီအခ်ိန္ ...

Final year ေအာ္သံေႀကာင့္
အနားေရာက္လာတဲ႔
အရပ္သားထမင္းခ်က္ေလးက
အထိတ္တလန္႔နဲ႔ ဝင္ေၿဖတယ္....

"ဟာ.အဲ႔ဒါဝက္စာဗံုးဗ် ...
ကြ်န္ေတာ္ညကတည္းမသိမ္းရေသးလို႔"တဲ႔ဗ်ာ..
ေသေရာ....

Final Year မ်က္ႏွာႀကီးနီေနခ်က္ကေတာ့ဗ်ာ....
UPG အနီဗံုးေမွာက္က်ထားလား ထင္ရတယ္.....။

"မင္းေသခ်ာမႀကည့္ဘူးလား
ဘာလို႔အဲ႔ဒိထဲကခပ္တာလည္း"ဆိုေတာ့

ဒင္းေၿဖလိုက္ပံုႀကည့္အံုး.....

"ဆီေဝ႔ေနတာနဲ႔ အစ္ကိုတို႔ကို
ပိုေကာင္းတာစားေစခ်င္လို႔ပါ"တဲ႔ဗ်ာ..
"ကြ်န္ေတာ္တို႔စားဖို႔ကဆီမေဝ႔တဲ႔ဟာထဲကပါ"တဲ႔...။

တစ္လလံုးမဲမဲၿမင္တိုင္းအုပ္တာ
ေဆးခန္းေတာင္လိုက္သူလိုက္ေပါ့...
အခ်င္းခ်င္းဝက္စာစားတဲ႔ေကာင္လို႔စလည္း
မဲၿပီးလာကိုင္ေတာ့တာဗ်ိဳ႕....
ေလးလံုးပတ္နဲ႔ဆိုတာ
ေအးေအးၿငိမ္း အိအိၿငိမ္းလားထင္ရတယ္....
အာ့လိုမခ်ိမဆန္႔လြဲခဲ႔တာပါဗ်ာ......။

(စီနီယာေတြနဲ႔အလြဲေကာင္မ်ားသို႔အမွတ္တရ)

၇၉၄၅ ဖိုးဥာဏ

(အဲ႔ဒိ စီနီယာႀကီးနဲ႔ က်ိဳင္းတံုဘက္မွာ တာဝန္အတူထမ္းေဆာင္ရင္း ေတြ႕လို႔ အဲ႔ဒိအေႀကာင္းစေတာ့"မ်ားေနၿပီ"ဟုဆိုရင္း တဟားဟားရယ္ေမာကာ
မုန္႔ဖိုးေပးလိုက္ပါေႀကာင္း... )