စစ္သားဆိုတာလည္း ႏွလံုးသားနဲ့လူသားေတြပါ ( ၁ )

ေန့ရက္သည္ကား ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ဝန္းက်င္ ( ဝန္းက်င္ )
အခ်ိန္သည္ကား ညဦးပိုင္း ၇နာရီခန့္။

"""ဒက္ဒက္ဒက္""""""ဒက္ဒက္ဒက္""""ဒက္ဒက္ဒက္"""

ျမည္သံေတြက ဆက္တိုက္ဆိုသလို ထြက္ေနတာကို
တမင္းစားခန္းထမင္းစားပြဲမွာ ဇနီးသည္ခ်က္ေပးထားတဲ့
ဝက္သားနဲ ့မ်ွစ္ခ်ဥ္ဟင္းစားရင္း စကားေျပာေနျကတဲ့
က်ေနာ္တို ့ ဇနီးေမာင္ႏွံ တေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္
ခပ္ေတြေတြေလး ျကည့္လိုက္ျကပါတယ္။

သေဘာကေတာ့ ဘယ္သူ ့ အလွဲ ့လဲေပါ့။

တဒက္ဒက္ ျမည္ေနသံကေတာ့ အိမ္ေရွ့ဧည့္ခန္း
စားပြဲေပၚက MPT က Issue ထုတ္ေပးထားတဲ့
NEC ဖုန္း စိမ္းျပာေရာင္ေလးကပါ။

မူရင္း """ဒီဒီဒီဒီ""""ျမည္တတ္တဲ့ ဖုန္းေလးက
ပ်က္သလို ေျကာင္သလိုျဖစ္ေနျပီး ""ဒက္ဒက္ဒက္"""သာ
ျမည္ေနတာေပါ့။

ေခတ္ကိုကလည္း ဖုန္းအိမ္တလံုး လြယ္လြယ္ဝယ္ဖို ့
မလြယ္သလို Supersaloon ၁၆ သိန္းေခတ္မွာ
လိုင္းဖုန္းတလံုး ၂၅သိန္းေခတ္။

GSM မေပၚေသး။ တခ်ိဳ ့တေလေတာ့ ခံုဖိနပ္အရြယ္
ေရဒီယိုဖုန္းတို ့ ဆယ္လူလာတို ့ကိုင္ျကပါတယ္။
ဒါေတာင္ တကဲ့ VIPေတြ သူေဌးေတြမွပါ။

လင္မယား၂ေယာက္ တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ျကည့္ရင္း 

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေဇာ္ဝင္းထြဋ္သီခ်င္း #ကိုယ္ဘဲအရံွဳးေပးလိုက္ရတာ 

ဆိုသလို က်ေနာ္ဘဲ ဖုန္းထကိုင္လိုက္ရတာေပါ့။

ဟယ္လို အမိန္ ့ရွိပါခဗ်ာ
====ဗိုလ္ျကီးနိုင္ဇာျမင့္နဲ ့ေျပာခ်င္လို ့ပါခဗ်

ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ္ နိုင္ဇာျမင့္ပါခဗ်
=====ဗိုလ္ျကီးေရ က်ေနာ္ ေရယာဥ္စု( )က----ပါ။

ဟုတ္ကဲ့ေျပာပါ ဆရာတဲလ္( ဆက္သြယ္ေရးဆရာ)
======ဗိုလ္ျကီးေရ ရန္သူသတင္းေပၚလို ့
စစ္ဆင္ေရးထြက္ရမယ္
ခုခ်က္ခ်င္း ေရယာဥ္စုရံုးကို သတင္းပို ့ပါတဲ့။

သိလိုက္ပါျပီ။

မိန္းမကို နည္းနည္းပါးပါး နားလည္ေအာင္
ခပ္ပါးပါးေလးရွင္းျပျပီး ပစၥည္းထုပ္ပိုးေပါ့။

အဲ့အခ်ိန္ ခေလး မရေသးသလို ဇနီးသည္ကလည္း
ေဆးေက်ာင္းတက္လက္စ အေျခအေန။
Final Part 2လား ဘာလားေတာ့ မမွတ္မိေတာ့။

ဒါနဲ ့က်ေနာ္လည္း လိုတာထည့္ အိပ္ယာလိပ္ျပင္ေပါ့။
ထို ့အတူပါဘဲ တအိမ္လံုးမွ လင္မယား၂ေယာက္ထဲ
ရွိျကတာမို ့ ဇနီးသည္လည္း သူ ့အဝတ္အစား စာအုပ္
အသံုးအေဆာင္ေတြထည့္ ကားေပၚတင္ အိမ္တံခါးပိတ္ျပီး
ဇနီးကို ေယာက္ခမအိမ္ပို ့လို ့ က်ေနာ္က ေရယာဥ္စုကို
ခ်ီတက္ရပါေလေတာ့တယ္။

ေရယာဥ္စုေရာက္မွ သတင္းစံုေျကးနန္းလက္ခံ႐ရွိေတာ့
#ရန္သူ့့သတင္းက ပင္လယ္ဝ သေဘၤာျဖဴ
Pilot Vessel နားနဲ ့ ဖ်ာပံုျမစ္ဝ တေျကာ။

ေရတပ္ထံုးစံအရ သာမာန္အနားေပးခ်ိန္မွာ ေရယာဥ္ေတြကို 

အင္အားျပည့္ လာစရာ/ေနစရာမလိုဘဲ Liberty လို ့ ေခၚတဲ့ 

ကမ္းတက္ခြင့္ေပးထားတာမို ့ Crew က မစံု။ လူစုရတာလည္း 

ခုေခတ္လို ဖုန္းမရွိလို ့အခ်ိန္အေတာ္ေပးရပါတယ္။

ဒါနဲ ့ဘဲ လူစု စက္ႏွိဳး ေရဒါစမ္း Gun Standby လုပ္
ဆီျဖည့္ ေရခ်ိဳျဖည့္ ရိကၡာျကိုထုတ္( ကုန္ခါနီးမို ့)
စိအို( Commanding Officer) ဖတ္စ္လု(First Lieutenant ) 

ပစၥတိုထုတ္ ရွဳပ္ယွက္ခတ္ေနတာေပါ့။

မလုပ္လို့လည္းမရ။
ေရတပ္ဆိုေပမဲ့ ကကျကည္း အမိန့္မို့
ဌာနခ်ဳပ္မွဳးကိုယ္တိုင္ ေရယာဥ္အခ်ိန္မီ ထြက္ခြာနိုင္ေရးနဲ့
လိုအပ္တာျဖည့္စီးေပးဖို ့ အနီးကပ္ေစာင့္ျကည့္
တြန္းအားေပးေနတာ။

ပံုမွန္အားျဖင့္ ညသန္းေခါင္တလြဲ လမိုက္ရက္ျကီးမွာ
ဘယ္စစ္ေရယာဥ္မွ ရန္ကုန္ျဖစ္ေျကာင္းကို
#ေရစုန္ေရစီးျကမ္းနဲ ့ ပင္လယ္ဝ မထြက္ခ်င္။

ေမွာင္ကေမွာင္ ေရစုန္ေရစီးကျကမ္း
ငါးဖမ္းေလွ သဲစုပ္ေလွေတြက မျမင္ရ
ျမစ္ေျကာင္းတြင္းေသာင္ခံုေရွာင္ အေကြ့အေကာက္
Transit တိုင္ဖမ္းဖို ့ကခက္ အေတာ္မလြယ္တဲ့ကိစၥပါ။

Radar မရွိဘူးလား GPS မရွိဘူးလား Echo Sounder မရွိဘူးလား မေမးပါနဲ့ ခဗ်။

အဲ့ဒီ ေရဒါ GPS နဲ ့ ေရအနက္တိုင္း Echo Sounder ေတြက
ပင္လယ္ထဲဆို အရမ္းအသံုးဝင္ေပမဲ့
Yangon Channel ထဲမွာေတာ့ Transit မ်က္ျမင္
Look out , Search Light ေတြကသာ ပိုျပီး
အသံုးဝင္တဲ့ ေခတ္ပါ။

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ပါ စစ္သားဆိုေတာ့လည္း
No Complaint ဆိုတဲ့အတိုင္း ရည္မွန္းခ်က္ကို
အခ်ိန္မီ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ ခ်ီတက္ရတာပါဘဲ။

အထူးစစ္ဆင္ေရးမို ့ ခါတိုင္း တနာရီတျကိမ္သာ
အဆက္အသြယ္အသြယ္လုပ္တဲ့
ဆက္သြယ္ေရးဆက္က မနားတမ္းကို အလုပ္လုပ္ေနရျပီ။

ဒီလိုနဲ ့ Pilot Vesselနား ေရာက္ေတာ့ အေတာ္ျကီးေပ်ာ္သြားျပီေပါ့။

ေရစီးက မျကမ္းေတာ့သလို Ship Handling ကလည္း
အရမ္းျကီး ဂရုစိုက္စရာမလိုေတာ့။

လမ္းတေလ်ွာက္ စစ္စရာရွိတာစစ္ သတင္းေမးစရာရွိေမးတာေပါ့။
ဘာမွေတာ့ ထူးျခားျဖစ္စဥ္ ထူးျခားသတင္းမရွိ။

ဒါနဲ ့ဘဲ့ ဖ်ာပံုျဖစ္ဝဖက္ေျပးလိုက္ Pilot Vesselဖက္
ျပန္လာလိုက္ မ်က္ျမင္/Radar ထဲေတြ ့တဲ့ သေဘၤာ
ေခၚစစ္လိုက္ေပါ့။

အမယ္ ျကည့္လို ့ေတာ့ အေကာင္းသား
စစ္သည္ေတြက G3/G4 ေသနတ္ Standby
ပဲ့ပိုင္းမွာ 12.7mmGun Crew Standby
ဥိီးပိုင္းမွာက 20mm Oerlikon Gun Standby နဲ့
ေတြ ့သမ်ွ ေလွ သေဘၤာေခၚစစ္တာ။

စစ္ပါမ်ားလာေတာ့ ကိုယ္ေတြစစ္ေနတုန္း
ကိုယ့္စစ္သားCrewနဲ ့ ဟိုဖက္ ေလွသားေတြ
ခင္မင္ကုန္ျကျပီး ကြမ္းယာနဲ ့ ေဆးလိပ္လဲတဲ့သူ
ငါးေျခာက္ဝယ္တဲ့သူေတြျဖစ္ကုန္လို ့ ဟန့္ထားရေသးတယ္။

ဒီလိုနဲ ့ တေနသာကုန္သြားေရာ ဘာမွမထူးဘူး ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။
အထက္ဌာနကို ျဖစ္စဥ္အားလံုး
ေလွဝင္/ထြက္ သေဘၤာဝင္ထြက္အားလံုး
အခ်ိန္မွန္သတင္းပို ့ အထက္ဌာနရဲ့ သတင္းလက္ခံယူေပါ့။

အထက္ဌာနရဲ့ ညွြန္ျကားခ်က္ကလည္း
ပစ္မွတ္သည္ သတင္းအရဖ်ာပံုျမစ္ဝမွ ရန္ကုန္ျဖစ္ဝ ကို
ပိတ္ဆို ့ကာကြယ္ေရးေပါ့။

စိတ္ထဲမွာေတာ့ ထိေတြ ့မွဳကို မေတာင့္တေပမဲ့
ေပးထားတဲ့ သတင္းပစ္မွတ္ကို ေတြ ့ခ်င္လွျပီ။

ဒါနဲ ့ဘဲ တမိုးခ်ဳပ္ျပီးေနာက္တရက္မနက္
၈နာရီေက်ာ္ေက်ာ္္ေလာက္မွာေတာ့
ေရဒါမွာ ခပ္ေသးေသး Target ေလး ၂ခုက
ပင္လယ္ဝ ေက်ာက္ခ်ထားတဲ့ ပင္လယ္ကူးသေဘာျကီးေတြဖက္ တေရြ ့ေရြ ့
လွဳပ္ရွားခ်ီတက္ေနတာကို က်ေနာ္သတိထားလိုက္မိပါေတာ့တယ္။

အဲ့ဒါေျကာင့္ က်ေနာ္လည္း Breakfast စားေနတဲ့
စီအိုကို သတင္းပို့လိုက္တာေပါ့။

စီအိုလည္း ခ်က္ခ်င္းထလာျပီး ျကည့္လိုက္ေတာ့
သူလည္း လက္ခံတယ္။
စီအိုကိုယ္တိုင္ဘဲ Ship Heading ကိုေျပာင္း
သူေရာက်ေနာ္ပါ ေရဒါျကည့္လိုက္ မွန္ေျပာင္းေထာက္လိုက္ေပါ့။

ေသျခာေလာက္ျပီဆိုမွ စီအိုက စက္ရွိန္ျမွင့္ခိုင္းျပီး
ခ်ည္းကပ္ဖို ့လုပ္ရတာေပါ့။

တေျဖးေျဖးနဲ့ ျမင္သာေလာက္တဲ့ မေနအထားတခုမွာေတာ့ စက္ရွိန္ေလ်ွာ့ ေရေမ်ွာထားျပီး
သူတို ့ေလွ ႏွစ္စီးကို အလံရိုက္ မွန္ရိုက္ျပီး
လာအစစ္ခံဖို ့ အခ်က္ေပးလိုက္ပါတယ္။

အဲ့မွာတင္ သူတို ့ ၂ စီးက မီးခိုးအူေအာင္စက္ကုန္ဖြင့္ေတာ့တာပါဘဲ။
ပထမေတာ့ က်ေနာ္တို ့ဖက္ လာမယ္ထင္တာ
ျကာေတာ့ ပစ္မွတ္ကေသးေသးသြားလို ့ မသကၤာဘဲ
Radar မွာ Range ေထာက္ျကည့္လိုက္တာ
ဒင္းတို့က ေဝးသထက္ေဝးရာကိ္ု ထြက္ေျပးေနတာျဖစ္ပါေလေရာ။

ဒုတိယပိုင္း ဆက္ရန္ ....