ဟိုးတုန္းက ဖတ္မိတဲ့ ...
ဘာသာျပန္ စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ကို သတိရမိတယ္…။
ကြ်န္ေတာ္တို ရဲ ့့ဘ၀ေတြနဲ ့မ်ား ...
ထပ္တူက်ေနသလားလို ့ပါ…..
ေတြးရင္း ရင္နင့္လာတာနဲ ့စာျမည္းေလး ေရးလိုက္မိပါတယ္…။
မူရင္းစာေရးသူက ဂ်ာမန္စာေရးဆရာၾကီး Erich Maria Remarque ပါ…။
ဘာသာျပန္သူက ဆရာေက်ာ္တင့္ပါ ….။
စာအုပ္နာမည္က အဂၤလိပ္လို The Road Back တဲ့ ...အျပန္လမ္းေပါ့ …။
ဒီစာအုပ္ကို လူသိပ္မသိၾကေပမယ့္ ...
သူ ့ ရဲ ့ပထမပိုင္းလို ့ေျပာရမယ့္ ...
" အေနာက္ဖက္ စစ္မ်က္ႏွာ တြင္ အားလုံးျငိမ္သက္ေနၾကသည္ " …
( All quite on the western front )… ဆိုတဲ့
စာအုပ္ကိုေတာ့ အေတာ္လူသိမ်ားပါတယ္…။
စာအုပ္ကေတာ့ ...
အျပန္လမ္း ဆိုတဲ့ အတိုင္း ...
ပထမ ကမာစစ္ အျပီးမွာ စစ္ရွဳံးျပီး ျပန္လာတဲ့
ဂ်ာမန္စစ္သားေလးေတြရဲ ့ ဘ၀ကို ေရးထားတာပါ…။
စစ္ရွံဳးလာတဲ့ ဂ်ာမန္တပ္စုေလး …
သူတို ့တိုင္းျပည္ကို ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ…
ဂ်ာမနီဟာ ခ်ံဳးခ်ံဳးက်ေနပါျပီ……
စစ္ေလ်ာ္ေၾကး တနင့္တပိုး …ေငြေၾကးေဖာင္းပြမူ …
အလုပ္လက္မဲ့ျပသနာေတြနဲ ့…ျမိဳ ့အားလံုးဟာလဲ…
စစ္ဒဏ္ေၾကာင့္ ပ်က္စီးေနပါျပီ….။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း….
ပထမဆုံး သူတို ့ရင္ဆိုင္ရတာက …
ရထားေပၚက ဆင္းဆင္းခ်င္း ၾကံဳရတဲ ့...
ဆႏၵ ျပ လူအုပ္ၾကီးပါ…။
သူတို ့တပ္စုကိုလဲ ျမင္ေရာ …
ရရာလက္နက္စြဲကိုင္ျပီး တိုက္ခိုက္ဖို ့ၾကိဳးစားၾကတယ္…။
စြပ္စြဲခ်က္ေတြလဲ တသီၾကီးပါ….။
စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ ့ လက္ပါးေစေတြ….
စစ္၀ါဒီေတြ …....
စစ္ကြ်န္ေတြ …....
အဖဂ်ာမဏီျပည္ၾကီးကို ဖ်က္ဆီးခဲ့တဲ့ေကာင္ေတြ…
........ ….....
........ ........
လူအုပ္ကို ေခါင္းေဆာင္လာတဲ့သူတစ္ေယာက္ကေတာ့ …
ျမိဳ ့ရဲ ့အပ်က္အစီးေတြကို လက္ညိဳးထိုးျပီး ….
မင္းတို ့လုပ္ခဲ ့တာေတြျမင္လား …ဆိုျပီးျပပါတယ္….။
ဒဏ္ရာရသူတစ္ခ်ိဳ ့ ပါ၀င္ျပီး ....
ေသြးေပနံေစာ္ေနတဲ ့…
ယူနီေဖာင္းအညစ္အပတ္ေတြကို ၀တ္ထားတဲ့
သူတို ့တပ္စုေလးဟာ....
လူအုပ္ၾကီးကို ျပဴးက်ယ္ျပီး နားမလည္နူိင္တဲ့
မ်က္လံုးအစံုေတြနဲ ့ၾကည့္ေနၾကပါတယ္…။
သူတို ့အားလံုးဟာ ေရွ ့တန္း စစ္ေျမျပင္မွာ …
ေန ့စဥ္ရက္ဆက္ တိုက္ပြဲ၀င္ရင္း ..
မအိပ္ရတာၾကာလို ့ မ်က္တြင္းေဟာက္ပက္ ....
ပါးေခ်ာင္နားေခ်ာင္က်ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေတြနဲ ့…
မရိတ္သင္ရတာၾကာျပီျဖစ္တဲ့…..
မုတ္ဆိတ္က်င္စြယ္ေတြ ကိုယ္စီဗလဗ်စ္နဲ ့ပါ…။
သူတို ့ကို ၾကိမ္းေမာင္းေနတဲ့ လူအုပ္ထဲမွာ…
သူတို ့သိတဲ့သူ အေတာ္မ်ားမ်ားကိုလည္း ေတြ ့ရပါတယ္…။
သူတို ့နားမလည္နူိင္ဆံုးကေတာ့ ဒီလူေတြကပဲ …
သူတို ့ေရွ ့တန္းစစ္ေျမျပင္ထြက္ခါနီးမွာ …
ဂုဏ္ျပဳပြဲေတြ အၾကီးအက်ယ္လုပ္ျပီး
သူတို ့ကို ခ်ီးက်ဴးခဲ ့တဲ ့သူေတြ ျဖစ္ေနတာကိုပါပဲ …။
( စစ္သားခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာမိတဲ့ ရဲမိုး )
—
ဘာသာျပန္ စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ကို သတိရမိတယ္…။
ကြ်န္ေတာ္တို ရဲ ့့ဘ၀ေတြနဲ ့မ်ား ...
ထပ္တူက်ေနသလားလို ့ပါ…..
ေတြးရင္း ရင္နင့္လာတာနဲ ့စာျမည္းေလး ေရးလိုက္မိပါတယ္…။
မူရင္းစာေရးသူက ဂ်ာမန္စာေရးဆရာၾကီး Erich Maria Remarque ပါ…။
ဘာသာျပန္သူက ဆရာေက်ာ္တင့္ပါ ….။
စာအုပ္နာမည္က အဂၤလိပ္လို The Road Back တဲ့ ...အျပန္လမ္းေပါ့ …။
ဒီစာအုပ္ကို လူသိပ္မသိၾကေပမယ့္ ...
သူ ့ ရဲ ့ပထမပိုင္းလို ့ေျပာရမယ့္ ...
" အေနာက္ဖက္ စစ္မ်က္ႏွာ တြင္ အားလုံးျငိမ္သက္ေနၾကသည္ " …
( All quite on the western front )… ဆိုတဲ့
စာအုပ္ကိုေတာ့ အေတာ္လူသိမ်ားပါတယ္…။
စာအုပ္ကေတာ့ ...
အျပန္လမ္း ဆိုတဲ့ အတိုင္း ...
ပထမ ကမာစစ္ အျပီးမွာ စစ္ရွဳံးျပီး ျပန္လာတဲ့
ဂ်ာမန္စစ္သားေလးေတြရဲ ့ ဘ၀ကို ေရးထားတာပါ…။
စစ္ရွံဳးလာတဲ့ ဂ်ာမန္တပ္စုေလး …
သူတို ့တိုင္းျပည္ကို ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ…
ဂ်ာမနီဟာ ခ်ံဳးခ်ံဳးက်ေနပါျပီ……
စစ္ေလ်ာ္ေၾကး တနင့္တပိုး …ေငြေၾကးေဖာင္းပြမူ …
အလုပ္လက္မဲ့ျပသနာေတြနဲ ့…ျမိဳ ့အားလံုးဟာလဲ…
စစ္ဒဏ္ေၾကာင့္ ပ်က္စီးေနပါျပီ….။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း….
ပထမဆုံး သူတို ့ရင္ဆိုင္ရတာက …
ရထားေပၚက ဆင္းဆင္းခ်င္း ၾကံဳရတဲ ့...
ဆႏၵ ျပ လူအုပ္ၾကီးပါ…။
သူတို ့တပ္စုကိုလဲ ျမင္ေရာ …
ရရာလက္နက္စြဲကိုင္ျပီး တိုက္ခိုက္ဖို ့ၾကိဳးစားၾကတယ္…။
စြပ္စြဲခ်က္ေတြလဲ တသီၾကီးပါ….။
စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ ့ လက္ပါးေစေတြ….
စစ္၀ါဒီေတြ …....
စစ္ကြ်န္ေတြ …....
အဖဂ်ာမဏီျပည္ၾကီးကို ဖ်က္ဆီးခဲ့တဲ့ေကာင္ေတြ…
........ ….....
........ ........
လူအုပ္ကို ေခါင္းေဆာင္လာတဲ့သူတစ္ေယာက္
ျမိဳ ့ရဲ ့အပ်က္အစီးေတြကို လက္ညိဳးထိုးျပီး ….
မင္းတို ့လုပ္ခဲ ့တာေတြျမင္လား …ဆိုျပီးျပပါတယ္….။
ဒဏ္ရာရသူတစ္ခ်ိဳ ့ ပါ၀င္ျပီး ....
ေသြးေပနံေစာ္ေနတဲ ့…
ယူနီေဖာင္းအညစ္အပတ္ေတြကို ၀တ္ထားတဲ့
သူတို ့တပ္စုေလးဟာ....
လူအုပ္ၾကီးကို ျပဴးက်ယ္ျပီး နားမလည္နူိင္တဲ့
မ်က္လံုးအစံုေတြနဲ ့ၾကည့္ေနၾကပါတယ္…။
သူတို ့အားလံုးဟာ ေရွ ့တန္း စစ္ေျမျပင္မွာ …
ေန ့စဥ္ရက္ဆက္ တိုက္ပြဲ၀င္ရင္း ..
မအိပ္ရတာၾကာလို ့ မ်က္တြင္းေဟာက္ပက္ ....
ပါးေခ်ာင္နားေခ်ာင္က်ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေတြနဲ ့…
မရိတ္သင္ရတာၾကာျပီျဖစ္တဲ့….
မုတ္ဆိတ္က်င္စြယ္ေတြ ကိုယ္စီဗလဗ်စ္နဲ ့ပါ…။
သူတို ့ကို ၾကိမ္းေမာင္းေနတဲ့ လူအုပ္ထဲမွာ…
သူတို ့သိတဲ့သူ အေတာ္မ်ားမ်ားကိုလည္း ေတြ ့ရပါတယ္…။
သူတို ့နားမလည္နူိင္ဆံုးကေတာ့ ဒီလူေတြကပဲ …
သူတို ့ေရွ ့တန္းစစ္ေျမျပင္ထြက္ခါနီးမွ
ဂုဏ္ျပဳပြဲေတြ အၾကီးအက်ယ္လုပ္ျပီး
သူတို ့ကို ခ်ီးက်ဴးခဲ ့တဲ ့သူေတြ ျဖစ္ေနတာကိုပါပဲ …။
( စစ္သားခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာမိတဲ့ ရဲမိုး )