Image may be NSFW.
Clik here to view.
-------------------
ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ ေမာင္ပုိင္ပါ ျမန္မာျပည္မွာေနပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အေဖ ျမန္မာျပည္မွာ ပရိဘာဂလုပ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အေမ အလုပ္မဲ့လုိ႔ မွီခုိလုိ႔ဆုိပါတယ္။
ျမန္မာျပည္ကုိ ခ်စ္ေၾကာင္းေရးမလုိ႔စိတ္ကူးရတုန္း မ်ိဳးေက်ာ့ၿမိဳင္ရဲ႕ သီခ်င္းေလးသတိရရင္း စာသားေလးေတြ အလဲအလွယ္လုပ္ ဆုိၾကည့္မိတာပါ။
ပထမ ခ်စ္လုိက္ရတာ ျမန္မာျပည္ရယ္ေရးေတာ့ like သူေတာ့နည္းပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ကုိ စိတ္နာမ်ား ေနၾကသလားလုိ႔ေတာင္ေတြးမိပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္ကုိ ဆက္ခ်စ္ေနဦးမွာပါပဲ။
သီခ်င္းေလးကုိရြတ္ၾကည့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေဖနဲ႔ အေမကုိ သတိရမိတယ္။ အေဖက လက္သမားလုပ္တယ္။ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးက တခမ္းတနားပရိေဘာဂဆုိင္ႀကီးေတြလုိမဟုတ္ပါဘူး။ ေတာဓေလ့မုိ႔ ဘီရုိေလး၊ စားပြဲေလး၊ ကုတင္ေလး လာအပ္သူရွိမွ လုပ္ရတာေပါ့။ အေဖ့ရဲ႕အေဖကလည္း ဒီအလုပ္ပဲလုပ္ခဲ့ေလေတာ့ ကၽြန္ေတာ့အေဖကလည္း ဒီအလုပ္ပဲလုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္ တူပါတယ္။
အလုပ္က ရွိတလွည့္မရွိတလွည့္ေပါ့။ သမၼာအာဇီ၀ဆုိေပမယ့္ အပ္ထည္မ်ားလုိ႔ သစ္မရွိတဲ့အခါ သစ္သမားေတြနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ရတယ္။ အဲ ဒါကုိပဲ ရဲကတစ္ခါတစ္ခါ လုိင္စင္မဲ့သစ္ဆုိၿပီး ဖမ္းပါေသးတယ္။
ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမသုံးေယာက္ ေက်ာင္းထားေပးခဲ့တယ္။ သူအိုး၊ သူ႔အိမ္နဲ႔ ျဖစ္ေအာင္ရွာေဖြေကၽြးေမြးခဲ့တယ္။ အေမကလည္း အေဖ့ရဲ႕ပါရမီျဖည့္ဖက္ျဖစ္သလုိ သားသမီးအတြက္ တကယ့္ ကၽြန္မႀကီးတစ္ေယာက္လုိ သူျပဳစုခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အသက္ ၂၅ ၃၀ ေတြျဖစ္လာေပမယ့္ အေမက သားသမီးေတြရဲ႕ အ၀တ္ကုိေလွ်ာ္လုိက္ရမွ ေက်နပ္ေနတတ္တာပါ။
ဟ ေမာင္ပုိင္ရ ျမန္မာျပည္ကုိခ်စ္ေၾကာင္းနဲ႔ ခုမင္းမိဘေတြရဲ႕အေၾကာင္း ဘာဆုိင္လဲကြဆုိရင္ျဖင့္။
ဒီလုိပါ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လူေနမႈစရုိက္မွာ ငယ္စဥ္ကတည္းက သားသမီး၀တ္၊ မိဘ၀တ္၊ ဆရာ့၀တ္၊ တပည့္၀တ္ေတြနဲ႔ ႀကီးျပင္းလာရသလုိ မဂၤလာတရားေတြနဲ႔ ေနထုိင္လာခဲ့ၾကတာပါ။
လူႀကီးမိဘအေပၚ ရုိေသရမွန္း၊ ခ်စ္ရမွန္းကုိ ခပ္ငယ္ငယ္ကတည္းက သြန္သင္ခံခဲ့ရတာပါ။ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္လုိ႔ လြတ္လပ္ခြင့္ရၿပီ မိဘနဲ႔ခြဲေနလုိ႔ရၿပီဆုိတာ ျမန္မာျပည္မွာမရွိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္ ျမန္မာျပည္ကမိသားစုရဲ႕ ေႏြးေထြးမႈ၊ တစ္ဦးေပၚတစ္ဦး နားလည္မႈ၊ သံေယာဇဥ္ေတြဟာ တျခားေသာ တုိင္းျပည္ေတြနဲ႔မတူႏုိင္ဘူးလုိ႔ ထင္ပါတယ္။
“ မိဦးဘဦး ဆရာဦးကုိ ခူး၍အလွ်င္ မစားႏွင့္ ” စားေသာက္တာကအစ၊ လူႀကီးမိဘဦးခ်စားဖုိ႔.
“ လူႀကီးသူမေရွ႕ ဦးေခါင္းကုိ ညြန္႔၊ ခါးကုိကုိင္းသြား” လုိ႔ သြားမႈလာမႈ၊ ေနထုိင္မႈေတြပါ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သင္ၾကားခဲ့ရတယ္။
“လူမုိက္ဆုိလွ်င္ ေရွာင္ေသြလႊဲလုိ႔၊ မမီ၀ဲနဲ႔ ကင္းေအာင္ေန ” စတဲ့ မဂၤလာတရားေတြကုိ သင္ၾကားခဲ့ရတယ္။
မိဘေမတၲာတရားႀကီးမားပုံ၊ ဆရာသမားေက်းဇူးႀကီးမားပုံ ေနာက္ဆုံးကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိးကြယ္ယုံၾကည္တဲ့ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာေတြအေပၚ ၾကည္ညိဳ၀ပ္တြားရတာကအစ ကၽြန္ေတာ္ျမန္မာျပည္ႀကီးက ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ေလးစားစရာေကာင္းတဲ့ အေလ့အထေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္။
ဒီလုိယဥ္ေက်းေအာင္၊ ဒီလုိေနထုိင္တတ္ေအာင္က ျမန္မာျပည္မွာ လူလာျဖစ္ျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြ ခံစားေနရတာပါ။
ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ျဖင့္ ခ်စ္လုိက္ရတဲ့ ျမန္မာျပည္ရယ္လုိ႔…။
(ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ျမန္မာျပည္အေၾကာင္းနဲ႔ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ တကယ့္ရတနာမ်ားကုိ ဆက္လက္တူးေဖာ္ပါဦးမည္ )
Clik here to view.
-------------------
ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ ေမာင္ပုိင္ပါ ျမန္မာျပည္မွာေနပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အေဖ ျမန္မာျပည္မွာ ပရိဘာဂလုပ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အေမ အလုပ္မဲ့လုိ႔ မွီခုိလုိ႔ဆုိပါတယ္။
ျမန္မာျပည္ကုိ ခ်စ္ေၾကာင္းေရးမလုိ႔စိတ္ကူးရတုန္း မ်ိဳးေက်ာ့ၿမိဳင္ရဲ႕ သီခ်င္းေလးသတိရရင္း စာသားေလးေတြ အလဲအလွယ္လုပ္ ဆုိၾကည့္မိတာပါ။
ပထမ ခ်စ္လုိက္ရတာ ျမန္မာျပည္ရယ္ေရးေတာ့ like သူေတာ့နည္းပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ကုိ စိတ္နာမ်ား ေနၾကသလားလုိ႔ေတာင္ေတြးမိပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္ကုိ ဆက္ခ်စ္ေနဦးမွာပါပဲ။
သီခ်င္းေလးကုိရြတ္ၾကည့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေဖနဲ႔ အေမကုိ သတိရမိတယ္။ အေဖက လက္သမားလုပ္တယ္။ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးက တခမ္းတနားပရိေဘာဂဆုိင္ႀကီးေတြလုိမဟုတ္ပါဘူး။ ေတာဓေလ့မုိ႔ ဘီရုိေလး၊ စားပြဲေလး၊ ကုတင္ေလး လာအပ္သူရွိမွ လုပ္ရတာေပါ့။ အေဖ့ရဲ႕အေဖကလည္း ဒီအလုပ္ပဲလုပ္ခဲ့ေလေတာ့ ကၽြန္ေတာ့အေဖကလည္း ဒီအလုပ္ပဲလုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္ တူပါတယ္။
အလုပ္က ရွိတလွည့္မရွိတလွည့္ေပါ့။ သမၼာအာဇီ၀ဆုိေပမယ့္ အပ္ထည္မ်ားလုိ႔ သစ္မရွိတဲ့အခါ သစ္သမားေတြနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ရတယ္။ အဲ ဒါကုိပဲ ရဲကတစ္ခါတစ္ခါ လုိင္စင္မဲ့သစ္ဆုိၿပီး ဖမ္းပါေသးတယ္။
ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမသုံးေယာက္ ေက်ာင္းထားေပးခဲ့တယ္။ သူအိုး၊ သူ႔အိမ္နဲ႔ ျဖစ္ေအာင္ရွာေဖြေကၽြးေမြးခဲ့တယ္။ အေမကလည္း အေဖ့ရဲ႕ပါရမီျဖည့္ဖက္ျဖစ္သလုိ သားသမီးအတြက္ တကယ့္ ကၽြန္မႀကီးတစ္ေယာက္လုိ သူျပဳစုခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အသက္ ၂၅ ၃၀ ေတြျဖစ္လာေပမယ့္ အေမက သားသမီးေတြရဲ႕ အ၀တ္ကုိေလွ်ာ္လုိက္ရမွ ေက်နပ္ေနတတ္တာပါ။
ဟ ေမာင္ပုိင္ရ ျမန္မာျပည္ကုိခ်စ္ေၾကာင္းနဲ႔ ခုမင္းမိဘေတြရဲ႕အေၾကာင္း ဘာဆုိင္လဲကြဆုိရင္ျဖင့္။
ဒီလုိပါ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လူေနမႈစရုိက္မွာ ငယ္စဥ္ကတည္းက သားသမီး၀တ္၊ မိဘ၀တ္၊ ဆရာ့၀တ္၊ တပည့္၀တ္ေတြနဲ႔ ႀကီးျပင္းလာရသလုိ မဂၤလာတရားေတြနဲ႔ ေနထုိင္လာခဲ့ၾကတာပါ။
လူႀကီးမိဘအေပၚ ရုိေသရမွန္း၊ ခ်စ္ရမွန္းကုိ ခပ္ငယ္ငယ္ကတည္းက သြန္သင္ခံခဲ့ရတာပါ။ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္လုိ႔ လြတ္လပ္ခြင့္ရၿပီ မိဘနဲ႔ခြဲေနလုိ႔ရၿပီဆုိတာ ျမန္မာျပည္မွာမရွိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္ ျမန္မာျပည္ကမိသားစုရဲ႕ ေႏြးေထြးမႈ၊ တစ္ဦးေပၚတစ္ဦး နားလည္မႈ၊ သံေယာဇဥ္ေတြဟာ တျခားေသာ တုိင္းျပည္ေတြနဲ႔မတူႏုိင္ဘူးလုိ႔ ထင္ပါတယ္။
“ မိဦးဘဦး ဆရာဦးကုိ ခူး၍အလွ်င္ မစားႏွင့္ ” စားေသာက္တာကအစ၊ လူႀကီးမိဘဦးခ်စားဖုိ႔.
“ လူႀကီးသူမေရွ႕ ဦးေခါင္းကုိ ညြန္႔၊ ခါးကုိကုိင္းသြား” လုိ႔ သြားမႈလာမႈ၊ ေနထုိင္မႈေတြပါ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သင္ၾကားခဲ့ရတယ္။
“လူမုိက္ဆုိလွ်င္ ေရွာင္ေသြလႊဲလုိ႔၊ မမီ၀ဲနဲ႔ ကင္းေအာင္ေန ” စတဲ့ မဂၤလာတရားေတြကုိ သင္ၾကားခဲ့ရတယ္။
မိဘေမတၲာတရားႀကီးမားပုံ၊ ဆရာသမားေက်းဇူးႀကီးမားပုံ ေနာက္ဆုံးကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိးကြယ္ယုံၾကည္တဲ့ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာေတြအေပၚ ၾကည္ညိဳ၀ပ္တြားရတာကအစ ကၽြန္ေတာ္ျမန္မာျပည္ႀကီးက ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ေလးစားစရာေကာင္းတဲ့ အေလ့အထေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္။
ဒီလုိယဥ္ေက်းေအာင္၊ ဒီလုိေနထုိင္တတ္ေအာင္က ျမန္မာျပည္မွာ လူလာျဖစ္ျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြ ခံစားေနရတာပါ။
ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ျဖင့္ ခ်စ္လုိက္ရတဲ့ ျမန္မာျပည္ရယ္လုိ႔…။
(ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ျမန္မာျပည္အေၾကာင္းနဲ႔ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ တကယ့္ရတနာမ်ားကုိ ဆက္လက္တူးေဖာ္ပါဦးမည္ )
ေမာင္ပုိင္
၂၀-၆-၂၀၁၃။
— with William Tuntunko and 4 others.၂၀-၆-၂၀၁၃။
