![ဘ၀မ်ားစြာ ………….. ကၽြန္ေတာ္ ထုိအဘုိးနဲ႔အဘြားကုိ ၾကည့္ေနရင္း မ်က္ရည္လည္လာခဲ့မိသည္။ အညာက ေစ်းေန႔မွာ ေရာင္းခ်ဖုိ႔ ညကတည္းကေရာက္ေနဟန္တူပါတယ္။ အသက္အရြယ္က ႀကီးလွေပမယ့္ ခုထိရွာရတုန္း။ ရွာေနရတုန္း။ ေရာင္းမယ့္ အုိးေလးေတြကုိ ေရွ႕နားခ်ရင္း ႏြားလည္းေလးေဘးမွာ ထမင္းထုိင္စားေနတယ္။ ခ်ိဳင့္ထဲက ထမင္းေလးေတြျမင္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ ဆန္က ဆန္ၾကမ္းအျပင္ ဘာဟင္းရည္မွမပါပဲ ႏွစ္ေယာက္သား စားေနလုိက္ၾကတာ။ ေဘးနားက ျဖတ္သြားတဲ့၊ ဆုိင္ကယ္ေတြ ကားေတြေၾကာင့္ ဖုန္ကထလာျပန္ရင္ လက္ကေလးေတြနဲ႔ ထမင္းပန္းကန္ေလးအုပ္လုိက္၊ စားလုိက္နဲ႔။ ေၾသာ္ ..ဒီေနရမွာ ..ငါသာအဲဒီဘ၀မ်ဳိးဆုိရင္…. ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီလုိဘ၀မ်ိဳးေရာက္မွာ အရမ္းေၾကာက္တယ္။ က်ိက်ိတက္မခ်မ္းသာရင္ေနပါ။ အသက္အရြယ္ႀကီးတဲ့အထိ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားေနရမွာကုိ ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အိမ္ေရွ႕လမ္းေပၚမွာ မနက္မနက္ဆုိ အေၾကာ္လုိက္ရေတာ့ အဘြားအိုတစ္ဦးရွိတယ္။ ေျခေထာက္ကလည္း သိပ္မသန္လွဘူး။ ဒီၾကားထဲ ေစ်းသာေရာင္းတယ္ နားကေလးရွာတယ္။ အေၾကာ္၀ယ္သူေတြကေတာ့ စာနာစိတ္နဲ႔ လမ္းေပၚထိတက္ၿပီး ေခၚရတယ္။ ဘယ္လုိအက်ိဳးေပးေတြေၾကာင့္…ဘယ္လုိျပဳလုပ္ခဲ့မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေနက်ရတာလည္း။ ကၽြန္ေတာ္ဒီစာကုိေရးေနခ်ိန္မွာ တခ်ိဳ႕ေသာဘ၀ေတြဟာ ဇိမ္ခံေမြ႕ယာႀကီးနဲ႔၊ အဲကြန္းႀကီးေတြနဲ႔ ေအးခ်မ္းစြာ အိပ္စက္အနားယူေနေလာက္ၿပီ။ တခ်ိဳ႕ေသာ ဘ၀ေတြကုိ စစ္ေဘး၊ စစ္ဒဏ္၊ ဘဘာ၀ေဘးဒဏ္ေတြေအာက္မွာ အလူးအလဲခံစား ေနရေလာက္ၿပီ။ တခ်ိဳ႕ေသာဘ၀ေတြက တစ္ေနကုန္ပင္ပန္းသမွ်၊ ရွာရသမွ်ေတြကုိ ေနာက္တစ္ေန႔တာအတြက္ ဘယ္လုိသုံးမလဲ၊ ရွာရမလဲ တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးေနေလာက္ၿပီ။ တခ်ိဳ႕ေသာဘ၀ေတြကေတာ့ လမ္းေပၚမွာ အမိႈက္ေတြထဲက သူတုိ႔အတြက္ ၀မ္းစာကုိျဖည့္ေပးႏုိင္မယ့္ အရာေလးေတြကုိ ရွာေဖြေနေလာက္ၿပီ။ တခ်ိဳ႕ေသာဘ၀ေတြက လူတကာ တံေတြးေထြးခ်င္တဲ့ ညဥ့္ငွက္ဆုိတဲ့ဘ၀ကုိ မလုိခ်င္ေသာျငားလည္း ၀မ္းအေရး၊ ဘ၀အေရးေၾကာင့္ လုပ္ကုိင္ေနၾကေလာက္ၿပီ။ ေၾသာ္ ဘ၀ေတြ…ဘ၀ေတြ.. အဆုံးအစမဲ့ ဘ၀သံသရာထဲမွာ သတၱ၀ါေတြဘယ္ေလာက္ထိ က်င္လည္ေနဦးမွာလဲ။ က်င္လည္ေနသမွ် ဘ၀ေတြ၊ ဘ၀ေတြက အသြင္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျဖစ္ေနဦးမွာပါပဲ။ လူ၊ နတ္၊ တိရိစၦာန္၊ ၿပိတၲာ ဘ၀အစုံပါပဲ။ ဒီဘ၀ေတြထဲမွာမွ ကုိယ္ျပဳခဲ့သမွ် ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ ေတြက နိဗၺာန္ကုိမေရာက္အက်ိဳးေပးေနဦးမွာပါ။ ဘယ္ဒါန၊ သီလမွ မရွိခဲ့ေလရင္ေတာ့ ဘ၀ခါးခါးေတြကုိ ေတြ႕ႀကံဳခံစားေနရဦးမွာပါ။ ၾကမ္းတမ္းလွတဲ့ဘ၀ေတြမွာ လက္ရွိအခ်ိန္ေလးကုိ အက်ိဳးရွိေအာင္ စိတ္လွလွေလးေတြနဲ႔ ျပဳျပင္ေနထုိင္သြာရင္ေတာ့ တစ္ခ်ိန္မွာ ခ်ိဳၿမိန္ေသာဘ၀ေတြကုိ ျပန္လည္ရရွိလာမွာပါ။ လူေပါင္းမ်ားစြာထဲက ဘ၀မ်ားစြာ… လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီးက “ ငါးအာရုံအင္အစု၊ ခင္မႈႏွင့္ ေန႔ကုန္၊ နင္ယခုေမပုံလုိ၊ ေတြ႕မႀကံဳစခန္း ”….တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ ငါးျဖာေသာ အာရုံမ်ားျဖင့္ ေပ်ာ္ပါးၿပီး ဘ၀မ်ားစြာကုိ သတိသံေ၀ဂ မရပဲ အေမ့ႀကီး ဆက္ေမ့ေနၾကမယ္ဆုိရင္ျဖင့္………..။ ၂၄-၆-၂၀၁၃။]()
ကၽြန္ေတာ္ ထုိအဘုိးနဲ႔အဘြားကုိ ၾကည့္ေနရင္း မ်က္ရည္လည္လာခဲ့မိသည္။
အညာက ေစ်းေန႔မွာ ေရာင္းခ်ဖုိ႔ ညကတည္းကေရာက္ေနဟန္တူပါတယ္။ အသက္အရြယ္က ႀကီးလွေပမယ့္ ခုထိရွာရတုန္း။ ရွာေနရတုန္း။
ေရာင္းမယ့္ အုိးေလးေတြကုိ ေရွ႕နားခ်ရင္း ႏြားလည္းေလးေဘးမွာ ထမင္းထုိင္စားေနတယ္။ ခ်ိဳင့္ထဲက ထမင္းေလးေတြျမင္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ ဆန္က ဆန္ၾကမ္းအျပင္ ဘာဟင္းရည္မွမပါပဲ ႏွစ္ေယာက္သား စားေနလုိက္ၾကတာ။
ေဘးနားက ျဖတ္သြားတဲ့၊ ဆုိင္ကယ္ေတြ ကားေတြေၾကာင့္ ဖုန္ကထလာျပန္ရင္ လက္ကေလးေတြနဲ႔ ထမင္းပန္းကန္ေလးအုပ္လုိက္၊ စားလုိက္နဲ႔။
ေၾသာ္ ..ဒီေနရမွာ ..ငါသာအဲဒီဘ၀မ်ဳိးဆုိရင္….
ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီလုိဘ၀မ်ိဳးေရာက္မွာ အရမ္းေၾကာက္တယ္။ က်ိက်ိတက္မခ်မ္းသာရင္ေနပါ။ အသက္အရြယ္ႀကီးတဲ့အထိ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားေနရမွာကုိ ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အိမ္ေရွ႕လမ္းေပၚမွာ မနက္မနက္ဆုိ အေၾကာ္လုိက္ရေတာ့ အဘြားအိုတစ္ဦးရွိတယ္။ ေျခေထာက္ကလည္း သိပ္မသန္လွဘူး။ ဒီၾကားထဲ ေစ်းသာေရာင္းတယ္ နားကေလးရွာတယ္။ အေၾကာ္၀ယ္သူေတြကေတာ့ စာနာစိတ္နဲ႔ လမ္းေပၚထိတက္ၿပီး ေခၚရတယ္။
ဘယ္လုိအက်ိဳးေပးေတြေၾကာင့္…ဘယ္လ
ကၽြန္ေတာ္ဒီစာကုိေရးေနခ်ိန္မွာ တခ်ိဳ႕ေသာဘ၀ေတြဟာ ဇိမ္ခံေမြ႕ယာႀကီးနဲ႔၊ အဲကြန္းႀကီးေတြနဲ႔ ေအးခ်မ္းစြာ အိပ္စက္အနားယူေနေလာက္ၿပီ။
တခ်ိဳ႕ေသာ ဘ၀ေတြကုိ စစ္ေဘး၊ စစ္ဒဏ္၊ ဘဘာ၀ေဘးဒဏ္ေတြေအာက္မွာ အလူးအလဲခံစား ေနရေလာက္ၿပီ။
တခ်ိဳ႕ေသာဘ၀ေတြက တစ္ေနကုန္ပင္ပန္းသမွ်၊ ရွာရသမွ်ေတြကုိ ေနာက္တစ္ေန႔တာအတြက္ ဘယ္လုိသုံးမလဲ၊ ရွာရမလဲ တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးေနေလာက္ၿပီ။
တခ်ိဳ႕ေသာဘ၀ေတြကေတာ့ လမ္းေပၚမွာ အမိႈက္ေတြထဲက သူတုိ႔အတြက္ ၀မ္းစာကုိျဖည့္ေပးႏုိင္မယ့္ အရာေလးေတြကုိ ရွာေဖြေနေလာက္ၿပီ။
တခ်ိဳ႕ေသာဘ၀ေတြက လူတကာ တံေတြးေထြးခ်င္တဲ့ ညဥ့္ငွက္ဆုိတဲ့ဘ၀ကုိ မလုိခ်င္ေသာျငားလည္း ၀မ္းအေရး၊ ဘ၀အေရးေၾကာင့္ လုပ္ကုိင္ေနၾကေလာက္ၿပီ။
ေၾသာ္ ဘ၀ေတြ…ဘ၀ေတြ..
အဆုံးအစမဲ့ ဘ၀သံသရာထဲမွာ သတၱ၀ါေတြဘယ္ေလာက္ထိ က်င္လည္ေနဦးမွာလဲ။
က်င္လည္ေနသမွ် ဘ၀ေတြ၊ ဘ၀ေတြက အသြင္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျဖစ္ေနဦးမွာပါပဲ။
လူ၊ နတ္၊ တိရိစၦာန္၊ ၿပိတၲာ ဘ၀အစုံပါပဲ။ ဒီဘ၀ေတြထဲမွာမွ ကုိယ္ျပဳခဲ့သမွ် ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ ေတြက နိဗၺာန္ကုိမေရာက္အက်ိဳးေပးေနဦး
ၾကမ္းတမ္းလွတဲ့ဘ၀ေတြမွာ လက္ရွိအခ်ိန္ေလးကုိ အက်ိဳးရွိေအာင္ စိတ္လွလွေလးေတြနဲ႔ ျပဳျပင္ေနထုိင္သြာရင္ေတာ့ တစ္ခ်ိန္မွာ ခ်ိဳၿမိန္ေသာဘ၀ေတြကုိ ျပန္လည္ရရွိလာမွာပါ။
လူေပါင္းမ်ားစြာထဲက ဘ၀မ်ားစြာ…
လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီးက
“ ငါးအာရုံအင္အစု၊ ခင္မႈႏွင့္ ေန႔ကုန္၊ နင္ယခုေမပုံလုိ၊ ေတြ႕မႀကံဳစခန္း ”….တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ ငါးျဖာေသာ အာရုံမ်ားျဖင့္ ေပ်ာ္ပါးၿပီး ဘ၀မ်ားစြာကုိ သတိသံေ၀ဂ မရပဲ အေမ့ႀကီး ဆက္ေမ့ေနၾကမယ္ဆုိရင္ျဖင့္………..။
ေမာင္ပုိင္
၂၄-၆-၂၀၁၃။— with Thanda Win and 4 others.
ကၽြန္ေတာ္ ထုိအဘုိးနဲ႔အဘြားကုိ ၾကည့္ေနရင္း မ်က္ရည္လည္လာခဲ့မိသည္။
အညာက ေစ်းေန႔မွာ ေရာင္းခ်ဖုိ႔ ညကတည္းကေရာက္ေနဟန္တူပါတယ္။ အသက္အရြယ္က ႀကီးလွေပမယ့္ ခုထိရွာရတုန္း။ ရွာေနရတုန္း။
ေရာင္းမယ့္ အုိးေလးေတြကုိ ေရွ႕နားခ်ရင္း ႏြားလည္းေလးေဘးမွာ ထမင္းထုိင္စားေနတယ္။ ခ်ိဳင့္ထဲက ထမင္းေလးေတြျမင္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ ဆန္က ဆန္ၾကမ္းအျပင္ ဘာဟင္းရည္မွမပါပဲ ႏွစ္ေယာက္သား စားေနလုိက္ၾကတာ။
ေဘးနားက ျဖတ္သြားတဲ့၊ ဆုိင္ကယ္ေတြ ကားေတြေၾကာင့္ ဖုန္ကထလာျပန္ရင္ လက္ကေလးေတြနဲ႔ ထမင္းပန္းကန္ေလးအုပ္လုိက္၊ စားလုိက္နဲ႔။
ေၾသာ္ ..ဒီေနရမွာ ..ငါသာအဲဒီဘ၀မ်ဳိးဆုိရင္….
ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီလုိဘ၀မ်ိဳးေရာက္မွာ အရမ္းေၾကာက္တယ္။ က်ိက်ိတက္မခ်မ္းသာရင္ေနပါ။ အသက္အရြယ္ႀကီးတဲ့အထိ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားေနရမွာကုိ ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အိမ္ေရွ႕လမ္းေပၚမွာ မနက္မနက္ဆုိ အေၾကာ္လုိက္ရေတာ့ အဘြားအိုတစ္ဦးရွိတယ္။ ေျခေထာက္ကလည္း သိပ္မသန္လွဘူး။ ဒီၾကားထဲ ေစ်းသာေရာင္းတယ္ နားကေလးရွာတယ္။ အေၾကာ္၀ယ္သူေတြကေတာ့ စာနာစိတ္နဲ႔ လမ္းေပၚထိတက္ၿပီး ေခၚရတယ္။
ဘယ္လုိအက်ိဳးေပးေတြေၾကာင့္…ဘယ္လ
ကၽြန္ေတာ္ဒီစာကုိေရးေနခ်ိန္မွာ တခ်ိဳ႕ေသာဘ၀ေတြဟာ ဇိမ္ခံေမြ႕ယာႀကီးနဲ႔၊ အဲကြန္းႀကီးေတြနဲ႔ ေအးခ်မ္းစြာ အိပ္စက္အနားယူေနေလာက္ၿပီ။
တခ်ိဳ႕ေသာ ဘ၀ေတြကုိ စစ္ေဘး၊ စစ္ဒဏ္၊ ဘဘာ၀ေဘးဒဏ္ေတြေအာက္မွာ အလူးအလဲခံစား ေနရေလာက္ၿပီ။
တခ်ိဳ႕ေသာဘ၀ေတြက တစ္ေနကုန္ပင္ပန္းသမွ်၊ ရွာရသမွ်ေတြကုိ ေနာက္တစ္ေန႔တာအတြက္ ဘယ္လုိသုံးမလဲ၊ ရွာရမလဲ တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးေနေလာက္ၿပီ။
တခ်ိဳ႕ေသာဘ၀ေတြကေတာ့ လမ္းေပၚမွာ အမိႈက္ေတြထဲက သူတုိ႔အတြက္ ၀မ္းစာကုိျဖည့္ေပးႏုိင္မယ့္ အရာေလးေတြကုိ ရွာေဖြေနေလာက္ၿပီ။
တခ်ိဳ႕ေသာဘ၀ေတြက လူတကာ တံေတြးေထြးခ်င္တဲ့ ညဥ့္ငွက္ဆုိတဲ့ဘ၀ကုိ မလုိခ်င္ေသာျငားလည္း ၀မ္းအေရး၊ ဘ၀အေရးေၾကာင့္ လုပ္ကုိင္ေနၾကေလာက္ၿပီ။
ေၾသာ္ ဘ၀ေတြ…ဘ၀ေတြ..
အဆုံးအစမဲ့ ဘ၀သံသရာထဲမွာ သတၱ၀ါေတြဘယ္ေလာက္ထိ က်င္လည္ေနဦးမွာလဲ။
က်င္လည္ေနသမွ် ဘ၀ေတြ၊ ဘ၀ေတြက အသြင္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျဖစ္ေနဦးမွာပါပဲ။
လူ၊ နတ္၊ တိရိစၦာန္၊ ၿပိတၲာ ဘ၀အစုံပါပဲ။ ဒီဘ၀ေတြထဲမွာမွ ကုိယ္ျပဳခဲ့သမွ် ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ ေတြက နိဗၺာန္ကုိမေရာက္အက်ိဳးေပးေနဦး
ၾကမ္းတမ္းလွတဲ့ဘ၀ေတြမွာ လက္ရွိအခ်ိန္ေလးကုိ အက်ိဳးရွိေအာင္ စိတ္လွလွေလးေတြနဲ႔ ျပဳျပင္ေနထုိင္သြာရင္ေတာ့ တစ္ခ်ိန္မွာ ခ်ိဳၿမိန္ေသာဘ၀ေတြကုိ ျပန္လည္ရရွိလာမွာပါ။
လူေပါင္းမ်ားစြာထဲက ဘ၀မ်ားစြာ…
လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီးက
“ ငါးအာရုံအင္အစု၊ ခင္မႈႏွင့္ ေန႔ကုန္၊ နင္ယခုေမပုံလုိ၊ ေတြ႕မႀကံဳစခန္း ”….တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ ငါးျဖာေသာ အာရုံမ်ားျဖင့္ ေပ်ာ္ပါးၿပီး ဘ၀မ်ားစြာကုိ သတိသံေ၀ဂ မရပဲ အေမ့ႀကီး ဆက္ေမ့ေနၾကမယ္ဆုိရင္ျဖင့္………..။
အညာက ေစ်းေန႔မွာ ေရာင္းခ်ဖုိ႔ ညကတည္းကေရာက္ေနဟန္တူပါတယ္။ အသက္အရြယ္က ႀကီးလွေပမယ့္ ခုထိရွာရတုန္း။ ရွာေနရတုန္း။
ေရာင္းမယ့္ အုိးေလးေတြကုိ ေရွ႕နားခ်ရင္း ႏြားလည္းေလးေဘးမွာ ထမင္းထုိင္စားေနတယ္။ ခ်ိဳင့္ထဲက ထမင္းေလးေတြျမင္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ ဆန္က ဆန္ၾကမ္းအျပင္ ဘာဟင္းရည္မွမပါပဲ ႏွစ္ေယာက္သား စားေနလုိက္ၾကတာ။
ေဘးနားက ျဖတ္သြားတဲ့၊ ဆုိင္ကယ္ေတြ ကားေတြေၾကာင့္ ဖုန္ကထလာျပန္ရင္ လက္ကေလးေတြနဲ႔ ထမင္းပန္းကန္ေလးအုပ္လုိက္၊ စားလုိက္နဲ႔။
ေၾသာ္ ..ဒီေနရမွာ ..ငါသာအဲဒီဘ၀မ်ဳိးဆုိရင္….
ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီလုိဘ၀မ်ိဳးေရာက္မွာ အရမ္းေၾကာက္တယ္။ က်ိက်ိတက္မခ်မ္းသာရင္ေနပါ။ အသက္အရြယ္ႀကီးတဲ့အထိ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားေနရမွာကုိ ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အိမ္ေရွ႕လမ္းေပၚမွာ မနက္မနက္ဆုိ အေၾကာ္လုိက္ရေတာ့ အဘြားအိုတစ္ဦးရွိတယ္။ ေျခေထာက္ကလည္း သိပ္မသန္လွဘူး။ ဒီၾကားထဲ ေစ်းသာေရာင္းတယ္ နားကေလးရွာတယ္။ အေၾကာ္၀ယ္သူေတြကေတာ့ စာနာစိတ္နဲ႔ လမ္းေပၚထိတက္ၿပီး ေခၚရတယ္။
ဘယ္လုိအက်ိဳးေပးေတြေၾကာင့္…ဘယ္လ
ကၽြန္ေတာ္ဒီစာကုိေရးေနခ်ိန္မွာ တခ်ိဳ႕ေသာဘ၀ေတြဟာ ဇိမ္ခံေမြ႕ယာႀကီးနဲ႔၊ အဲကြန္းႀကီးေတြနဲ႔ ေအးခ်မ္းစြာ အိပ္စက္အနားယူေနေလာက္ၿပီ။
တခ်ိဳ႕ေသာ ဘ၀ေတြကုိ စစ္ေဘး၊ စစ္ဒဏ္၊ ဘဘာ၀ေဘးဒဏ္ေတြေအာက္မွာ အလူးအလဲခံစား ေနရေလာက္ၿပီ။
တခ်ိဳ႕ေသာဘ၀ေတြက တစ္ေနကုန္ပင္ပန္းသမွ်၊ ရွာရသမွ်ေတြကုိ ေနာက္တစ္ေန႔တာအတြက္ ဘယ္လုိသုံးမလဲ၊ ရွာရမလဲ တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးေနေလာက္ၿပီ။
တခ်ိဳ႕ေသာဘ၀ေတြကေတာ့ လမ္းေပၚမွာ အမိႈက္ေတြထဲက သူတုိ႔အတြက္ ၀မ္းစာကုိျဖည့္ေပးႏုိင္မယ့္ အရာေလးေတြကုိ ရွာေဖြေနေလာက္ၿပီ။
တခ်ိဳ႕ေသာဘ၀ေတြက လူတကာ တံေတြးေထြးခ်င္တဲ့ ညဥ့္ငွက္ဆုိတဲ့ဘ၀ကုိ မလုိခ်င္ေသာျငားလည္း ၀မ္းအေရး၊ ဘ၀အေရးေၾကာင့္ လုပ္ကုိင္ေနၾကေလာက္ၿပီ။
ေၾသာ္ ဘ၀ေတြ…ဘ၀ေတြ..
အဆုံးအစမဲ့ ဘ၀သံသရာထဲမွာ သတၱ၀ါေတြဘယ္ေလာက္ထိ က်င္လည္ေနဦးမွာလဲ။
က်င္လည္ေနသမွ် ဘ၀ေတြ၊ ဘ၀ေတြက အသြင္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျဖစ္ေနဦးမွာပါပဲ။
လူ၊ နတ္၊ တိရိစၦာန္၊ ၿပိတၲာ ဘ၀အစုံပါပဲ။ ဒီဘ၀ေတြထဲမွာမွ ကုိယ္ျပဳခဲ့သမွ် ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ ေတြက နိဗၺာန္ကုိမေရာက္အက်ိဳးေပးေနဦး
ၾကမ္းတမ္းလွတဲ့ဘ၀ေတြမွာ လက္ရွိအခ်ိန္ေလးကုိ အက်ိဳးရွိေအာင္ စိတ္လွလွေလးေတြနဲ႔ ျပဳျပင္ေနထုိင္သြာရင္ေတာ့ တစ္ခ်ိန္မွာ ခ်ိဳၿမိန္ေသာဘ၀ေတြကုိ ျပန္လည္ရရွိလာမွာပါ။
လူေပါင္းမ်ားစြာထဲက ဘ၀မ်ားစြာ…
လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီးက
“ ငါးအာရုံအင္အစု၊ ခင္မႈႏွင့္ ေန႔ကုန္၊ နင္ယခုေမပုံလုိ၊ ေတြ႕မႀကံဳစခန္း ”….တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ ငါးျဖာေသာ အာရုံမ်ားျဖင့္ ေပ်ာ္ပါးၿပီး ဘ၀မ်ားစြာကုိ သတိသံေ၀ဂ မရပဲ အေမ့ႀကီး ဆက္ေမ့ေနၾကမယ္ဆုိရင္ျဖင့္………..။
ေမာင္ပုိင္
၂၄-၆-၂၀၁၃။
— with Thanda Win and 4 others.၂၄-၆-၂၀၁၃။