“ တစ္ေတာင္ေပၚ တစ္ေတာင္ဆင့္
ေတာင္အျမင့္ ပတ္ၿခံရံ။ ”
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘ၀ေတြမွာ ေတာင္တန္းေတြအမ်ားႀကီးပဲ။
လူမႈအခက္အခဲ၊ စား၀တ္ေနေရးအခက္အခဲ၊ က်န္းမာေရးအခက္အခဲ၊ ပညာေရးအခက္အခဲ။
အခက္ခဲေတာင္တန္းႀကီးေတြက ပတ္လည္မွ ၀န္းရံလုိ႔။ မုိးထက္ျမင့္တဲ့ ေတာင္ေတြက မ်ားလွပါတကား။
ေလာကုတၱရာဆုိတဲ့ လမ္းဘက္ကို ေလွ်ာက္လမ္းဖုိ႔ၾကည့္ေတာ့ တဏွာ၊ မာန၊ ဒိ႒ိေတြက ထူလြန္းတယ္။ ျမင့္လြန္းေနတယ္။ သတိ၊ ၀ီရိယ၊ ပညာ ခ်ိနဲ႔လြန္းေနေတာ့ ဒီေတာင္ေတြကို ေမာင္ေက်ာ္ႏုိင္ပါ့မလား။
“ တစ္ေတာင္ဆုံးျပန္ေတာ့
တစ္လုံး က်န္ျပန္ေသးသမုိ႔
ဖန္ဖန္ေလ အားအင္ႏႈိးလုိ႔ရယ္
ႀကိဳးေလွ်ာက္ရျပန္”
ေလာကီအခက္အခဲ၊ ဘ၀အခက္အခဲေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မေလွ်ာ့ေသာစိတ္ေတြနဲ႔ ေက်ာ္ျဖတ္ေနၾကတယ္။ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုပဲရရ၊ ရႈံးနိမ့္မႈတစ္ခုပဲႀကံဳႀကံဳ၊ ဘယ္သုိ႔ေသာ္ ေတာင္တန္းေတြ ထပ္ဆုံဆုံ အားအင္သစ္ေတြနဲ႔ ေက်ာ္ျမတ္ရမယ္ မဟုတ္လား။
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ေလာဘအတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ ကမၻာႀကီးက လုံေလာက္မွာမဟုတ္ဘူးတဲ့။
မိဘအတြက္၊ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမအတြက္၊ ေဆြမ်ိဳးအတြက္၊ ဇနီးမယားအတြက္၊ သားသမီးအတြက္ ေျမးျမစ္အတြက္….ငါ့အတြက္….တစ္ေတာင္ဆုံးျပန္ေသာ္လည္း အေသာမတတ္ႏုိင္တဲ့ ေတာင္တန္းေတြက တစ္ေတာင္ၿပီး တစ္ေတာင္။
သုိ႔ပါေသာ္လည္း ေမာရမွန္းမသိ၊ နားရမွန္းမသိ၊ ရပ္ရမွန္းမသိ၊ ေဇာဆုိတဲ့ စိတ္ေတြနဲ႔ အားအင္ေတြျဖည့္ ေလာင္စာေတြျဖည့္လုိ႔ တစ္လွမ္းခ်င္းတစ္လွမ္း လွမ္းခဲ့ၾကျပန္ပါၿပီ။
တရားဓမၼဘက္မွာဆုိလွ်င္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကိေလသာေတာင္တန္းေတြကုိ သတိ၊ ၀ီရိယ၊ ပညာေတြနဲ႔ တစ္ေတာင္ၿပီးတစ္ေတာင္ ႀကိဳးစားေက်ာ္ျဖတ္ေနၾကၿပီလား။
“ ခါတေလ တကယ္ပန္းတာေၾကာင့္
ေတာ္ပါၿပီ ဆက္မလွမ္းခ်င္ဟု
ရပ္တန္းက ရပ္မယ္ႀကံ
အမွန္ေတာ့ ျဖစ္ႏုိင္မလား ”
ေအာင္ျမင္မႈပန္းတုိင္ဆီသုိ႔ ေလွ်ာက္လွမ္းရာမွာ တစ္ခါတစ္ေလ ေျခကုန္လက္ပန္းက်ၿပီး နားခ်င္လာၿပီ။ စိတ္ပ်က္လာၿပီ။ သုိ႔ေသာ္ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ခရီးကုိေတာ့ ဆုံးေအာင္ေလွ်ာက္ရမယ္ေပါ့။
ဓမၼကုိရွာေဖြအားထုတ္ရာမွ ထူေျပာလွတဲ့ ကိေလသာေတြကုိ ငါေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ပါေတာ့မလား။ ဒီဘ၀ေတာ့ တရားမရႏုိင္ေတာ့ပါဘူးဆုိတဲ့အေတြးေတြနဲ႔ စိတ္ကုိခ်ျပစ္လုိက္က်ေတာ့မွာလား။
“ စခဲ့မိတာေပါ့
တစ္ေန႔မွာ ဆုံးရာေရာက္ပါလိမ့္
အားေလ်ာ့ကာ ဆုတ္ခ်င္စမ္းပါနဲ႔ ”
ဘယ္အလုပ္ လုပ္လုပ္(ေကာင္းမြန္ေသာအလုပ္)ကုိ စခဲ့မိရင္ေတာ့ အားေလ်ာ့ကာ မဆုတ္လုိက္ပါနဲ႔။
“ စိတ္ႏြမ္းအသာေျဖဦး
မာလာေငြ ကန္ေရေအးရယ္ႏွင့္
ငွက္ေတးအာရုံဆင္လုိ႔
မူတစ္သြင္ အားအင္သစ္လုိက္ပါ့
ခ်စ္ဖြယ္လူသား ”
ေလာကႀကီးမွာ စိတ္ပ်က္စရာေတြႀကီးပဲမဟုတ္ပါဘူး။ ဘ၀ရဲ႕ အႏွစ္သာရ၊ ဘ၀ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆုိတာ ရွိေနပါတယ္။ ေတြ႕ႀကံဳရပါတယ္။ ဒီလုိ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ၊ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြမွာ နားနားေနေနေနရင္း ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ ခရီးအတြက္ အားအင္သစ္ေတြ ေမြးလုိက္ၾကပါဦး။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ခရီးဆုံးနိဗၺာန္ကုိေရာက္ဖုိ႔၊ ဓမၼရဲ႕ ေအးၿငိမ္းမႈေတြ၊ အႏွစ္သာရေတြကုိ ကုိယ္ေတြ႕ က်င့္ၾကံအားထုတ္လုိ႔ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္လွမ္းၾကပါစုိ႔။
( ဆရာမ ေငြတာရီ၏ “ ထိပ္ဆုံးသုိ႔” ကဗ်ာအား ဖတ္ရင္း ေတြးမိတာေလးမ်ားျဖစ္ပါသည္)။
ေမာင္ပုိင္
၂၉-၆-၂၀၁၃။