August 3, 2013 at 9:03am
ေခတ္သစ္ ျမန္မာ့နုိင္ငံေရး သမုိင္းတြင္ အၾကီးမားဆံုးျဖစ္ေသာ ရွစ္ေလးလံုး လူထုလႈပ္ရွားအံုၾကြမႈၾကီး ျဖစ္ပြားခဲ့ သည္မွာ ၂၅ ႏွစ္ ျပည့္ေျမာက္ခဲ့ေလျပီ။ ၂၅ ႏွစ္ ဆုိေသာ အခ်ိန္ကာလမွာ လူ႔မ်ဳိးဆက္တခု ပုိင္းျခားသတ္မွတ္ ရန္ လံုေလာက္ေသာ ၾကာျမင့္မႈျဖစ္၏။
Image may be NSFW.
Clik here to view.
ယခုအခါ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား ဦးေဆာင္ကာ ရွစ္ေလးလံုး ေငြရတု နွစ္ပတ္လည္ အခမ္းအနားၾကီးကုိ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး ဦးတည္ခ်က္ျဖင့္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ က်င္းပသြားမည္ ဟူေသာ အသံမ်ား ထြက္ေပၚေနသည္။ စီစဥ္ျပင္ဆင္မႈမ်ားလည္း ရွိေန၏။ ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာ အားတက္စရာ အျဖစ္ ဂုဏ္ယူမိပါသည္။ ထုိ႔ထက္ပုိ၍ ရည္မွန္းခ်က္အတုိင္း အထေျမာက္ ေအာင္ျမင္စြာ က်င္းပသြားနုိင္ဖုိ႔လည္း ဆုေတာင္းေနမိပါသည္။ အမွန္ဆုိရလွ်င္ ျပီးခဲ့ေသာ ၂၄ ႏွစ္ေျမာက္ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႏွစ္ပတ္လည္ေန႔အထိ ၾကားသိ ဖတ္မွတ္ ခဲ့ရေသာ ေျပာဆုိခ်က္ ေဆြးေႏြးျငင္းခံုခ်က္ အမ်ားစုမွာ ဥဒါန္းမေၾက ရာဇဝင္ထဲတြင္ စီးေမ်ာနစ္ဝင္ေနဆဲ။ ပုိျပီး ဝမ္းနည္းဖြယ္ ေကာင္းရသည္က လူငယ္ထုအတြင္း အျပန္အလွန္ စြပ္စဲြျငင္းခံုမႈမ်ားစြာ ရွိေနျခင္းပင္။ ေျပေျပျပစ္ျပစ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တံုတရားရွိစြာ ေဆြးေႏြးျငင္းခံုသူေတြရွိသလုိ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ဆဲေရးတုိင္းထြာ တဖက္ကုိစြပ္စဲြ အနုိင္ယူ ေျပာဆုိေရးသားမႈေတြ အမ်ားအျပား ေတြ႔ရွိခဲ့ရသည္။ အလြန္အကၽြံ ရမ္းကားမႈေတြ ႏွစ္ဘက္စလံုးမွာ ေတြ႔ခဲ့ရသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ မည္သူေတြ ၾကိတ္ျပီးဝမ္းသာေနၾကမည္နည္း..?
သတိထား ျပန္ေတြးၾကည့္ပါက ရွစ္ေလးလံုး ကာလတုန္းက အသက္ ၄ ႏွစ္ ၅ ႏွစ္အရြယ္ လူမမယ္ေတြမွာ ယေန႔ အခ်ိန္တြင္ အသက္ ၂၉-၃၀ လူလတ္ပုိင္းေတြ ျဖစ္ေနၾကေပျပီ။ အိမ္ေထာင္ျပဳသူေတြအဖုိ႔ မိမိတုိ႔ ေမြးဖြားေသာ သားသမီးမ်ားပင္ အသက္ ၅ ႏွစ္ ပတ္ဝန္းက်င္ ရွိေနၾကျပီ။ အတတ္ပညာ ရာထူးအဆင့္အတန္း အေနႏွင့္ တြက္စစ္ၾကည့္ပါကလည္း တကၠသိုလ္ ေကာလိပ္ တက္ေရာက္ခဲ့သူမ်ားအေနျဖင့္ ေက်ာင္းျပီးလုိ႔ လုပ္ငန္းခြင္ ဝင္ေရာက္ ေနၾကသလုိ တပ္မေတာ္ စစ္တကၠသိုလ္ ေကာလိပ္ အသီးသီးမွာ တက္ေရာက္ခဲ့ သူမ်ားသည္လည္း သက္ဆုိင္ရာ ရာထူးအဆင့္ဆင့္မွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနၾက၏။ စစ္တကၠသိုလ္ဆင္း ဗုိလ္ေလာင္းမ်ား ဆုိလွ်င္ ဗုိလ္မွဴးအဆင့္ရွိ တပ္မေတာ္ အရာရွိမ်ား ျဖစ္ေနၾကျပီ။ ထုိကာလတုန္းက အလယ္တန္း အထက္တန္း ေက်ာင္းတက္ေနသူေတြမွာ ယခုအခါ ဒုတိယဗုိလ္မွဴးၾကီး၊ ဗုိလ္မွဴးၾကီး အဆင့္မ်ားသုိ႔ ေရာက္ရွိေနေလာက္ျပီ။ သူတုိ႔အားလံုး ရွစ္ဆယ့္ရွစ္မွာ ေက်ာင္းသားသူငယ္မ်ားသာ ျဖစ္ခဲ့ၾက၏။
Image may be NSFW.
Clik here to view.
သမုိင္းဟူသည္က မ်က္ႏွာစာေပါင္းစံုျဖင့္ ဖဲြ႔စည္းထားေသာ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းေတြ ျဖတ္သန္းခဲ့ရသည့္ ျဖစ္စဥ္ ျဖစ္ရပ္မ်ား ျဖစ္သျဖင့္ ေခတ္ကာတခု၏ သမုိင္းကုိ အျပည့္အစံု နားလည္သေဘာေပါက္ရန္ ဆုိသည္မွာ လြယ္ကူသည့္ ကိစၥရပ္တခု မဟုတ္ဟု ဆုိခ်င္ပါသည္။ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းတခုမွာ လူတန္းစား လူ႔အလႊာေပါင္းစံု ပါဝင္ဖဲြ႔စည္းထား၏။ ပံုမွန္ သမရုိးက် လူ႔အဖဲြ႔အစည္းတရပ္မွာ အုပ္စုိးသူႏွင့္ အုပ္စုိးခံ ျပည္သူလူထုအၾကား အနည္းႏွင့္အမ်ား ပဋိပကၡေတြ ေသခ်ာေပါက္ ရွိသည္။ ဒီမုိကေရစီနည္းအရ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမာက္ေသာ စနစ္မွာပင္ အုပ္စုိးသူသည္ အုပ္စုိးသူသာ ျဖစ္သည္။ တုိင္းျပည္အေရးအရာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး စီမံခန္႔ခဲြ ပုိင္ခြင့္အမ်ားစုက သူတုိ႔လက္ထဲမွာျဖစ္သည္။ သူတုိ႔၏ စီမံခန္႔ခဲြမႈ လဲြမွားျခင္း၊ အဂတိ လုိက္စားျခင္းေတြ ျဖစ္ေပၚလာသည့္အခါ ျပည္သူလူထုက ေထာက္ျပေဝဖန္သည္။ ေထာက္ျပေဝဖန္မႈကုိ အစုိးရဘက္က မလုိက္နာ မျပင္ဆင္သည့္အခါမွ ထုိ႔ထက္ျပင္းထန္ေသာ လႈပ္ရွားမႈမ်ားျဖင့္ တုန္႔ျပန္ေဆာင္ရြက္လာၾကသည္မွာ ဓမၼတာ သေဘာျဖစ္ေပသည္။ အုပ္စုိးေသာ အစုိးရပံုစံကုိ လုိက္၍ ကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းနည္းေတာ့ ကဲြျပားေပလိမ့္ မည္။ ဥပမာ လယ္ယာေျမႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ဆံုးရႈံးနစ္နာမႈေတြ ရင္ဆုိင္ရလွ်င္ လယ္သမားေတြ မေက်မနပ္ျဖစ္မည္။ လုပ္ခေခါင္းပံုျဖတ္ခံရလွ်င္ အလုပ္သမားေတြ ဆႏၵျပမည္။ ပညာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ ထိပါးလာလွ်င္ ေက်ာင္းသား ေတြ အေရးဆုိမည္။ ထုိ႔အတူ လူမ်ဳိးစုအခြင့္အေရး၊ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္.. စသည္ စသည္ အတူတူပင္ ျဖစ္ေလသည္။ တုိင္းတပါး နယ္ခ်ဲ႕အုပ္စုိးမႈေအာက္ က်ေရာက္သည့္အခါတြင္ေတာ့ ခုခံတြန္းလွန္ ပစ္ဖုိ႔အတြက္ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းဝင္အားလံုး စည္းလံုးညီညႊတ္ၾကရသည္။
သမုိင္းျဖစ္ရပ္တခုကုိ မသိမမီလုိက္သူေတြ မဆုိထားႏွင့္ ထုိကာလမွာ ကုိယ္တုိင္ ပါဝင္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရသူမ်ားပင္ ၄င္းတုိ႔ ပါဝင္ခဲ့ရေသာ အခန္းက႑ႏွင့္ ေလ့လာလုိက္စားမႈ နယ္ပယ္ အတုိင္းအတာအရသာလွ်င္ သိျမင္ နားလည္နုိင္ၾကေပလိမ့္မည္။ ထုိ႔အျပင္ သမုိင္းျဖစ္ရပ္တခုႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ေကာက္ခ်က္ခ်မႈေတြ အကဲြကဲြ အျပားျပားျဖစ္ကာ အခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံေရး မေျပလည္မႈမ်ား ျဖစ္ေပၚတတ္သည့္သေဘာအား အတိတ္ျဖစ္ရပ္ မ်ားကုိ ေထာက္ဆ ၾကည့္နုိင္ပါသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ အကဲြအျပဲ သေဘာကဲြလဲြမႈမ်ားက လူ႔အဖဲြ႔အစည္း ဂုတ္ေပၚခြစီးဖုိ႔ အခြင့္ေကာင္း ေစာင့္ဆုိင္းေနသူ အာဏာရွင္အား လက္ယပ္ေခၚ လမ္းဖြင့္ေပးသလုိ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရးရယူမႈႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး လြတ္လပ္ေရးရဖုိ႔ ၾကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ အမ်ဳိးသား အင္အားစုမ်ားအတြင္း အျမင္သေဘာထားကဲြလဲြမႈကုိ အေျခခံကာ ျပည္တြင္းစစ္ စတင္ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ျဖစ္ျပီ ဆုိေတာ့ အင္အားၾကီးသူက အစိုးရ…. အင္အားငယ္သူက သူပုန္။ တပါတည္း လူမ်ဳိးစုအေရးေတြလည္း မေျပ မလည္ျဖစ္ကာ စစ္အရွိန္အဟုန္ ျမင့္မားလာခဲ့ျပီး အေျခအေနေတြက ရွင္းမျပီးေအာင္ ရႈပ္ေထြးေနဆဲ ျဖစ္သည္။ ယခုအခ်ိန္မွာ ျပည္တြင္းစစ္ကုိ ဦးေဆာင္တုိက္ခုိက္ေနေသာ အင္အားစုအသီးသီး၏ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူတုိ႔မွာ ျပည္တြင္းစစ္ စတင္ျပီးေနာက္ပုိင္းမွ လူျဖစ္လာသူေတြ မ်ားေပမည္။ သူတုိ႔က ေရွ႕လူေတြေပးခဲ့ေသာ သမုိင္း အေထာက္အထားမ်ားကုိ ကုိင္စဲြကာ တုိက္ပဲြဝင္ေနၾကျခင္းျဖစ္၏။ ႏွစ္ ၆၀ ေက်ာ္ ျပည္တြင္းစစ္ဒဏ္ေၾကာင့္ တုိင္းျပည္ႏွင့္ ျပည္သူလူထုဘဝမွာ ရစရာမရွိေအာင္ ဆင္းရဲမဲြေတေနရသည္ကုိ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႔ျမင္ေနရ ေပျပီ။
ဤမွ် ရွည္ၾကာလွေသာ ျပည္တြင္းစစ္ပဲြအတြင္း ပါဝင္တုိက္ခုိက္ၾကေသာ အဖဲြ႔အသီးသီးမွ မေရမတြက္နုိင္ေသာ စစ္သည္ေတာ္ေတြ အသက္ခႏၶာ ေၾကြခဲ့ရသည္။ အျပစ္မဲ့ျပည္သူေတြ ေဆာက္တည္ရာမဲ့ ဘဝပ်က္ၾကရသည္။ တုိင္ျပည္ထူေထာင္နုိင္ေသာ ျပည္သူ႔ဘ႑ာမ်ားစြာ မီးရႈိ႕ပစ္သလုိ ေပ်ာက္ပ်က္သြား ခဲ့ရသည္။ ရင္းစားျပန္မရ နုိင္ေသာ ဆံုးရႈံးမႈမ်ား ပင္တည္း။ ေနာက္ထပ္ ထုိကဲ့သုိ႔ ဆံုးရႈံးနစ္နာလုိက္ပါက တုိင္းျပည္ ဘယ္ေတာ့မွ နာလန္ ထူနုိင္ ေတာ့မည္မဟုတ္။ ဝမ္းနည္းဖြယ္ ေကာင္းေလစြ။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ရွစ္ေလးလံုး လူထုအံုၾကြမႈၾကီးမွာ တုိင္းျပည္ အေထြေထြအက်ပ္အတည္းၾကီး ဆုိက္ေရာက္ခ်ိန္မွာ ျဖစ္ေပၚခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ မဆလအစုိးရ၏ အေယာင္ျပ ဆုိရွယ္လစ္စီမံကိန္း မ်ား ဆက္တုိက္မေအာင္ျမင္မႈ ႏွင့္ ျပည္သူလူထုအေပၚ ဖိႏွိပ္မႈ ဝန္ထုပ္ဝန္ပုိးမ်ား အဆံုးစြန္ဆုိးဝါးေနခ်ိန္မွာ အုပ္စုိးသူမ်ားဘက္မွ ေျဖေလ်ာ့မႈမဟုတ္ေသာ အေျပာင္းအလဲလုပ္ရန္ အားထုတ္ခဲ့သည္ဟု မဆလ ပါတီ အတြင္းကေရာ ျပင္ပအသုိင္းအဝုိင္းကပါ ေရးသားတာေတြ ဖတ္ခဲ့ရသည္။
ထုိကဲ့သုိ႔ အေျခအေန အကဲဆတ္ေနခ်ိန္တြင္ တုိက္ဆုိင္စြာျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ ျပႆနာရပ္တခ်ဳိ႕ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး အစိုးရက တဘက္သတ္ ကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းမႈေၾကာင့္ အဓိကရုဏ္းမ်ား ပုိမုိျပင္းထန္ လာျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆုိခ်င္သည္။ ထုိစဥ္က အာဏာအရွိဆံုးပုဂၢိဳလ္ ဦးေနဝင္း မဆလ ေခတ္တေလွ်ာက္ ထင္ရာစုိင္းခဲ့မႈမ်ား၏ ရလဒ္ဆုိးက်ဳိးမ်ားသည္ ၾကီးမားေသာ အခန္းက႑အျဖစ္ ပါဝင္ခဲ့မည္ဟု ယူဆမိသည္။ ဦးေနဝင္းက မဆလပါတီ အတြင္းမွ အခ်ိဳ႕ေသာ ကၽြမ္းက်င္ပညာရွင္မ်ား၏ ေထာက္ျပေဝဖန္မႈမ်ားကုိ မ်က္ကြယ္ျပဳခဲ့သည့္ အျပင္ သူကုိယ္တုိင္ ခန္႔အပ္ခဲ့ေသာ အဖဲြ႔ေပါင္းစံုမွ နုိင္ငံေရးသမားေဟာင္းၾကီးမ်ားပါဝင္သည့္ (၃၃) ဦး အၾကံေပး ေကာ္မတီကုိလည္း ဖုတ္ေလသည္ငါးပိ မသိေယာင္ေဆာင္ကာ လစ္လ်ဴရႈခဲ့၏။
Image may be NSFW.
Clik here to view.
တုိင္းျပည္အေျခအေန မရွဴနုိင္မကယ္နုိင္ အက်ပ္အတည္း ဆုိက္သည့္အခါ၌ပင္လွ်င္ ထြက္ေပါက္ရွာရာမွာ တုိင္းျပည္မ်က္ႏွာမၾကည့္ဘဲ သူတုိ႔ ဂုဏ္သိကၡာ မက်ဆင္းေရးႏွင့္ အထက္စီးမွေနရာယူေသာ ဆႏၵႏွင့္အျပဳအမူမ်ားေၾကာင့္ တုိင္းျပည္ႏွင့္ လူထု မ်ားစြာနစ္နာခဲ့ရသည္။ ဗီယက္နမ္ကဲ့သုိ႔ အေျပာင္းအလဲ လုပ္နုိင္ခဲ့ လွ်င္ေတာင္ ျမန္မာျပည္သူေတြ ယေန႔အထိၾကံဳေတြ႔ခံစားေနရေသာ ေရရွည္ဆုိးက်ဳိးရလဒ္ေတြ ျဖစ္ေပၚခဲ့ မည္မထင္။ တုိင္းျပည္အေျခအေနမွန္ကုိ ဝန္ခံျပီး သင့္ေလ်ာ္ေသာ ေျဖေလ်ာ့မႈမ်ားႏွင့္ ညွိႏႈိင္းတုိင္ပင္ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားကုိ ေသခ်ာလုပ္နုိင္ခဲ့လွ်င္ တပ္ကုိအာဏာလႊဲေျပာင္းေပးရသည့္ ျဖစ္ရပ္မ်ဳိးကုိလည္း ေရွာင္ရွား နုိင္ခဲ့မည္ဟု ေတြးမိ၏။ တုိင္းျပည္တခု၏ အေျခအေန ဆုတ္ယုတ္နိမ့္က်မႈႏွင့္ပတ္သက္ျပီး အုပ္ခ်ဳပ္စီမံပုိင္ခြင့္ ရွိေသာ အာဏာရ အစုိးရမွာ အဓိကတာဝန္ရွိေပသည္။ အျခားအေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားျဖင့္ အျပစ္ေရွာင္လႊဲျခင္းမွာ မခုိင္လံုေသာ ဆင္ေျခဆင္လက္မ်ားသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ထုိအခ်ိန္က တာဝန္ရွိသူမ်ားအေနျဖင့္ ယင္းကဲ့သုိ႔ ပ်က္ကြက္ခဲ့မႈကုိ အသိအမွတ္ျပဳဝန္ခံဖုိ႔ လုိသည္။ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ အတိတ္က အနာေတြ ခံစားခ်က္ေတြ လူတုိင္းရင္ထဲမွာ ရွိေနမွာ အမွန္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ရာတြင္ ၂၅ ႏွစ္တာ အေတြ႔အၾကံဳကုိ လက္ေတြ႔က်က်သံုးသပ္မႈျပဳျပီး လက္ရွိအေျခအေနမွာ အေကာင္းဆံုးအသံုးခ် နုိင္ဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိ္ပါသည္။ ယခု ေငြရတုကာလမွာ လစ္ဟာေပ်ာက္ဆံုးေဝဝါးေနဆဲျဖစ္ေသာ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး ဦးတည္ခ်က္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ႔ၾကိဳးစားၾကသည္မွာ လြန္စြာေလ်ာ္ကန္ သင့္ျမတ္မႈ ရွိေပသည္။ ရွစ္ေလးလံုးကာလတြင္ လူမမယ္ ဘဝျဖင့္သိမွီခဲ့သူမ်ား ယေန႔အခါ လူလတ္ပုိင္း အရြယ္ျဖင့္ လူ႔အဖဲြ႔အစည္း၏ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ တာဝန္မ်ားကုိ ယူေနၾကရျပီ။ သူတုိ႔အားလံုး လက္ရွိသမုိင္းကုိ တြန္းအားေပးေမာင္းႏွင္ေနၾကျပီး အတိတ္သမုိင္းမွာ စြန္းထင္းခဲ့သူေတြ မဟုတ္ၾက။ သုိ႔ရာတြင္ ေနာင္ ၂၅ ႏွစ္ အၾကာတြင္ သူတုိ႔သည္ တုိင္းျပည္ကုိ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ေသာ လူၾကီးမ်ားအျဖစ္ကုိ ေရာက္ရွိေပေတာ့မည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ယေန႔အခ်ိန္မွာ သူတုိ႔ အခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံေရးအေနအထားက ေနာင္အႏွစ္ ၂၀ ျမန္မာ့နုိင္ငံေရး အခင္းအက်င္းကုိ ထင္ဟပ္ပံုေဖာ္ေစနုိင္လိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္မိပါသည္။
တခါက က်ေနာ္တင္ေသာ ပုိ႔စ္တခုေအာက္မွာ ‘ဓမၼ၊ အဓမၼ’ စာလံုးအေကာက္အယူမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး လူရြယ္ ႏွစ္ဦး အျပန္အလွန္ေဆြးေႏြးၾကဖူးသည္။ ႏွစ္ဦးလံုးက ပုဂၢလိက ခံစားခ်က္ကင္းကင္းႏွင့္ မိမိ ေလ့လာသိရွိထားေသာ သေဘာထားအျမင္ကုိ ညင္ညင္သာသာ ေသေသသပ္သပ္ေလး ေဆြးေႏြးသြားနုိင္ တာကုိေတြ႔လုိက္ရလုိ႔ တအံ့တၾသျဖစ္ခဲ့ရသည္။ သူတုိ႔ ႏွစ္ဦးရဲ႕အသက္ေတြက ၂၇-၂၈ ႏွစ္ အရြယ္ မတိမ္းမယိမ္းေတြ ျဖစ္ၾကသည္။ တဦးက တပ္မေတာ္ အရာရွိျဖစ္ျပီး ေနာက္တဦးက နုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈျဖင့္ အက်ဥ္းေထာင္က လြတ္ေျမာက္လာခါစ လူရြယ္။ သူတုိ႔ ႏွစ္ဦးအၾကားမွာ အျမင္ကဲြလဲြမႈ ရွိေနလင့္ကစား အမုန္းတရားမရွိ၊ ပကတိအေျခအေနကုိ ဖမ္းဆုပ္နုိင္ဖုိ႔ရည္သန္ရင္း အျမင္ဖလွယ္သြားၾကတာကုိ ေလးစား ျမတ္နုိးမိသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ တဦးခ်င္း နားလည္မႈရွိရွိ အျပန္အလွန္ေဆြးေႏြးျငင္းခံုေသာ ဆက္ဆံေရးစက္ဝန္း အျပန္႔က်ယ္လာလွ်င္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲဟု အေတြးေပါက္ခဲ့၏။
Image may be NSFW.
Clik here to view.
ယခုအခ်ိန္မွာ သူတုိ႔ခ်င္း သံသယကင္္းေသာ နားလည္မႈႏွင့္ ခုိင္ျမဲေသာ ယံုၾကည္မႈတုိ႔ကုိ အျပီးသတ္ တည္ေဆာက္ နုိင္ၾကမည္ ဆုိလွ်င္ ေနာင္လာမယ့္မ်ဳိးဆက္အတြက္ မဂၤလာရွိေသာ ရလဒ္တခုကုိ လက္ဆင့္ကမ္း ေပါင္းကူးတံတား ခင္းေပးနုိင္မွာ ေသခ်ာ၏။ အခ်ဳပ္ဆုိရေသာ္ အတိတ္ကလုပ္ရပ္နဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြက ထြက္ေပၚလာေသာ အက်ဳိးဆက္ေတြ ပစၥဳပၸန္မွာ လာရုိက္ခတ္သည္။ ထုိ႔အတူ လက္ရွိ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ႏွင့္ ျဖစ္ရပ္မ်ားသည္လည္း အနာဂတ္ကုိ သက္ေရာက္မႈ ရွိမွာျဖစ္သည္။ လမ္းေဟာင္းအတုိင္း ဆက္ေလွ်ာက္မွာလား လမ္းသစ္ေဖာက္ၾကမွာလား ဆုိေသာ ေရြးခ်ယ္ခ်က္ မွာ ယေန႔လူငယ္လူရြယ္တုိ႔ လက္ထဲမွာပင္ရွိေနသည္။ လူၾကီးေတြအတြက္ အခ်ိန္သိပ္မက်န္ေတာ့။
အရွိန္ျပင္းျပင္းျဖင့္ ေျပာင္းလဲတုိးတက္ေနေသာ ကမၻာ့ျဖစ္စဥ္ၾကီးအတြင္း အမီလုိက္နုိင္ဖုိ႔မွာ လူငယ္လူရႊယ္ အားလံုး၏ လံု႔လထုတ္ၾကိဳးပမ္းနုိင္မႈအေပၚတြင္သာ မူတည္ေနေၾကာင္း ေရးသားတုိက္တြန္း အပ္ပါသည္။
ေနမင္းသူ
၂၇-၇-၂၀၁၃