၁၉၄၇ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး နည္းနည္းေျပာခ်င္ပါတယ္။ သိၿပီး
သူမ်ားကေတာ႔ ဆက္ဖတ္မေနပါနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ပါတယ္။ မသိေသးသူမ်ားကိုပဲ
ရည္ရြယ္ၿပီး ဒီဟာကို ေရးရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒအေၾကာင္းကို ေျပာမယ္ဆိုရင္ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက
တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ားရဲ႕ အေရးကိစၥေတြကိုလည္း ခ်န္ထားခဲ႔လို႔မရပါဘူး။
တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား အေရးကို ေျပာရမယ္ ဆိုရင္လည္း ကိုလိုနီေခတ္က
ၿဗိတိသွ်တို႔ရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္ပံုစနစ္ကိုပါ ေျပာမွရပါမယ္။ ဒီထက္ပိုၿပီးေတာ႔ဆက္ခ်င္
ပါေသးတယ္ ဆိုရင္ေတာ႔ ျမန္မာမင္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံုစနစ္ကိုပါ ျပန္ၿပီးသြားၾကရပါ
လိမ္႔မယ္။
အဓိကေျပာခ်င္တာက အမွတ္မွားၾကမွာစိုးလို႔ပါ။ လြတ္လပ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ
က်င္႔သံုးဖို႔အတြက္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းကို ဘယ္သူကစၿပီးေရးဆြဲ
ခဲ႔တာလဲဆိုရင္ ဦးခ်န္ထြန္းပါ။ အိႏၵိယမွာ ေရးဆြဲပါတယ္။ ကူညီေရးဆြဲေပးသူ
ဟာ အိႏၵိယႏိုင္ငံရဲ႕ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒဆိုင္ရာ အၾကံေပးအရာရွိ
ျဖစ္တဲ႔ ဆာ ဘီနီဂယ္ နာရာဆင္ဂါေရာင္း (Sir Benegal Narasinga Rau) ပဲ
ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၄၆ ႏွစ္ကုန္ပိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္လန္ဒန္အသြားမွာ အိႏၵိယႏိုင္ငံနယူးေဒလီၿမိဳ႕ကို
ဝင္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရး အတြက္ကို ဆာဘီအင္ေရာင္းနဲ႔
ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ၾကပါတယ္။ ၁၉၄၇ ႏွစ္ဦးပိုင္းမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဦးခ်န္ထြန္းကို
ျမန္မာႏိုင္ငံအေျခခံဥပေဒ အၾကံေပးအရာရွိအျဖစ္ ခန္႔အပ္ၿပီး အိႏၵိယႏိုင္ငံကို
ဧၿပီလမွာပဲ ေစလႊတ္ခဲ႔ပါတယ္။ ဦးခ်န္ထြန္း ျပန္ေရာက္လာေတာ႔ သူႏွင္႔အတူ
အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းကိုပါ ယူေဆာင္ခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီဥပေဒမူၾကမ္းစာအုပ္ကို
ပန္းေရာင္စာအုပ္ (The Pink Book) လို႔ေခၚၾကပါတယ္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္အေျခခံ
ဥပေဒဟာ ဒါကိုပဲအေျခခံၿပီးေတာ႔ ေရးဆြဲခဲ႔ၾကတာပါ။
ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲေရးအတြက္ ပထမအဆင္႔ ပဏာမျပင္ဆင္မႈ
ညီလာခံကို ဂ်ဴဗလီေဟာမွာ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေမလ ၁၉ ရက္ေန႔ကေန ၂၃ ရက္
ေန႔အထိ ငါးရက္ၾကာ က်င္းပခဲ႔ၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းက
မိန္႔ခြန္းႁမြက္ၾကားျခင္း၊ ဖဆပလအမတ္ေတြနဲ႕ ကရင္လူငယ္ေကဝိုင္အို အဖြဲ႕
ဝင္အမတ္မ်ားက ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင္႔ျမန္မာျပည္သူတို႔အား သစၥာေစာင္႔သိပါမည္
ဟု တစ္ဦးစီ က်မ္းသစၥာ က်ိန္ဆိုျခင္း၊ အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းကို ေရြးခ်ယ္ခန္႔
ထားေသာ ၁၁၁ ဦး ေကာ္မတီက စိစစ္ျခင္းႏွင္႔ ပညာရွင္အသီးသီး၏ စာေပ၊
စီးပြားေရးနဲ႔ လူမႈေရးဆိုင္ရာေဟာေျပာမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီ ပဏာမ
ညီလာခံကေနၿပီး ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ မူၾကမ္းႏွင္႔ ယင္းအေျခခံ
ဥပေဒ၏ သေဘာတရားမ်ားျဖစ္ၾကေသာ အဆိုျပဳခ်က္ ၁၄ ခ်က္ကို အတည္
ျပဳျပ႒ာန္းခဲ႔ပါတယ္။ ဒီမူၾကမ္းကို သခင္ျမ ဦးေဆာင္တဲ႔ ေကာ္မတီက ေရးဆြဲ
ခဲ႔ျခင္းျဖစ္ၿပီး အၾကံေပးအရာရွိ ဦးခ်န္ထြန္းက ပါဝင္ကူညီ ေရးဆြဲခဲ႔တာပါ။
ဒီမူၾကမ္းမွာ ပုဒ္မခြဲ ၁၂၇ ခုပါဝင္ေပမယ္႔ အစီအစဥ္အတိုင္း နံပါတ္မတတ္ပဲ
အခန္းႀကီး ၁၄ ခန္းနဲ႔ ဇယားတစ္ခု ပါဝင္ပါတယ္။ ဒီဥပေဒမူၾကမ္းေပၚမွာပဲ
သေဘာထားကြဲလြဲၿပီး မေက်နပ္ၾကတာေတြလည္း ရွိခဲ႔ၾကပါတယ္။
တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ ပထမအႀကိမ္ညီလာခံကိုေတာ႔ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇြန္လ
၁၀ ရက္ေန႔ကေန ၁၈ ရက္ေန႔အထိ က်င္းပခဲ႔ပါတယ္။ ဒီညီလာခံရဲ႕ အေရး
အပါဆံုးေဆာင္ရြက္ခ်က္ကေတာ႔ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲ
ေရးဆိုင္ရာ လမ္းၫႊန္အဆိုကို တင္သြင္းျခင္းႏွင္႔ အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲေရး
ေကာ္မတီကို ဖြဲ႕စည္းေပးျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလမ္းၫႊန္အဆို ၇ ခ်က္ကို
ဇြန္လ ၁၆ ရက္ေန႔မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ တင္သြင္းခဲ႔ၿပီး ဇြန္လ ၁၇ ရက္ေန႔
မွာ လႊတ္ေတာ္က အတည္ျပဳပါတယ္။ ညီလာခံ ေနာက္ဆံုးေန႔ျဖစ္တဲ႔ ဇြန္လ
၁၈ ရက္ေန႔ မွာေတာ႔ မန္းဘခိုင္က အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲေရးေကာ္မတီဝင္
၅၅ ဦး အမည္စာရင္းကို တင္သြင္းၿပီး အတည္ျပဳခဲ႔ၾကပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း
၇၅ ဦး ေကာ္မတီလို႔ ေခၚပါတယ္။
တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ ပထမအႀကိမ္ညီလာခံအၿပီး ဇြန္လ ၂၀ ရက္ေန႔မွာ
တင္ပဲ အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရးေကာ္မတီရဲ႕ ပထမအႀကိမ္ အစည္းအေဝး
က်င္းပခဲ႔ပါတယ္။ အဖြဲ႕ရဲ႕နာယကျဖစ္တဲ႔ သခင္ႏုက ၿဗိတိန္ကို သြားေနတဲ႔
အတြက္ ေညာင္ေရႊေစာ္ဘြားႀကီးစဝ္ေရႊသိုက္က သဘာပတိအျဖစ္ တာဝန္
ယူေဆာင္ရြက္ပါတယ္။ အဲဒီအစည္းအေဝးကေန ဆပ္ေကာ္မတီ ေလးခုကို
ဖြဲ႕စည္း တာဝန္ေပးခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီ ေကာ္မတီေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
သဘာပတိအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ရတဲ႔ ျပည္ေထာင္စုႏွင္႔ ျပည္နယ္မ်ားဆိုင္ရာ
ဆပ္ေကာ္မတီ၊ မိုးမိတ္ေစာ္ဘြားႀကီး စဝ္ခြန္ခ်ိဳက သဘာပတိျဖစ္တဲ႔ တရား
စီရင္မႈဆိုင္ရာ ဆပ္ေကာ္မတီ၊ သဘာပတိအျဖစ္နဲ႔ ေညာင္ေရႊေစာ္ဘြားႀကီး
စဝ္ေရႊသိုက္က ေဆာင္ရြက္တဲ႔ မူလ အခြင္႔အေရး ဆိုင္ရာ ဆပ္ေကာ္မတီနဲ႔
မန္းဘခိုင္ သဘာပတိ ျဖစ္တဲ႔ လူနည္းစုဆိုင္ရာ ဆပ္ေကာ္မတီတို႔ပဲ ျဖစ္ပါ
တယ္။ ဒါ႔ျပင္ စဝ္ေရႊသိုက္ သဘာပတိအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္တဲ႔ ရွမ္းျပည္နယ္
အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အေျခခံဥပေဒ ဆပ္ေကာ္မတီကိုလည္း ဖြဲ႔ခဲ႔ပါေသးတယ္။
အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရးေကာ္မတီ ဒုတိယအႀကိမ္အစည္းအေဝးကိုေတာ႔
ဇူလိုင္လ ၁၇ ရက္ေန႔က်မွက်င္းပႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ တရားစီရင္မႈ
ဆိုင္ရာဆပ္ေကာ္မတီ အစည္းအေဝးက ငါးႀကိမ္၊ မူလအခြင္႔အေရးဆိုင္ရာ
ဆပ္ေကာ္မတီ အစည္းအေဝး ေလးႀကိမ္၊ လူနည္းစုဆိုင္ရာ ဆပ္ေကာ္မတီ
အစည္းအေဝးက ႏွစ္ႀကိမ္၊ ျပည္ေထာင္စုႏွင္႔ ျပည္နယ္မ်ား ဆပ္ေကာ္မတီ
အစည္းအေဝး ၁၁ ႀကိမ္ က်င္းပခဲ႔ပါတယ္။ အခက္အခဲမ်ိဳးစံုနဲ႕ ကန္႔ကြက္မႈ၊
သပိတ္ေမွာက္မႈေတြၾကားကေနပဲ အေတာ္ေလးျပင္းျပင္းထန္ထန္ ႀကိဳးစား
ေရးဆြဲခဲ႔ၾက ရတာပါ။ ဇူလိုင္ ၁၉ ရက္ေန႔မွာေတာ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ လုပ္ၾကံမႈႀကီး
ျဖစ္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ က်ဆံုးပါတယ္။ ေကာ္မတီ အစည္းအေဝးေတြကိုေတာ႔
ဇူလိုင္ ၂၃ ရက္ကေန တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ ဒုတိယ ညီလာခံ ေခၚယူတဲ႔
ဇူလိုင္ ၂၉ ရက္ေန႔ထိ ေန႔စဥ္ က်င္းပခဲ႔ၾကပါတယ္။
တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ ဒုတိယညီလာခံက်င္းပစဥ္မွာပဲ သခင္ႏုက ဥကၠ႒
အျဖစ္မွ ႏုတ္ထြက္သြားတဲ႔အတြက္ စဝ္ေရႊသိုက္ကို ဥကၠ႒အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္
တင္ေျမႇာက္ခဲ႔ၾကပါတယ္။ ၾသဂုတ္လ ၄ ရက္ မွာေတာ႔ သခင္ႏု ကိုယ္တိုင္
အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရးေကာ္မတီအစီရင္ခံစာႏွင္႔ ေကာ္မတီမွ ေရးဆြဲတဲ႔
အေျခခံဥပေဒ မူၾကမ္းကို လႊတ္ေတာ္မွ စဥ္းစားေဆြးေႏြးႏိုင္ရန္ အဆိုတင္
သြင္းပါတယ္။ သခင္ႏုကေနၿပီး အေျခခံဥပေဒ၏ သေဘာတရား အခ်ိဳ႕ကို
ရွင္းလင္းကာ ဦးခ်န္ထြန္းက အက်ယ္တဝင္႔ ရွင္းလင္းတင္ျပခဲ႔ပါတယ္။
ၾသဂုတ္လ ၁၁ ရက္ေန႔မွာေတာ႔ အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရးေကာ္မတီကေန
ဦးခ်န္ထြန္း မူၾကမ္းကို အေျခခံေရးဆြဲခဲ႔တဲ႔ အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္း ျပင္ဆင္
ခ်က္ဆိုင္ရာဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ကေနၿပီး အတည္ျပဳ
ခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္မွာ အဓိက အခ်က္ ၆ ခ်က္ ပါဝင္ပါတယ္။
ရွမ္းျပည္နယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္၊ ကခ်င္ျပည္နယ္တို႔နဲ႔ ဆိုင္တဲ႔ ျပ႒ာန္းခ်က္
ေတြကိုေတာ႔ ညီလာခံ ေနာက္ဆံုးေန႔ျဖစ္တဲ႔ ၾသဂုတ္လ ၁၆ ရက္ေန႔က်မွ
အတည္ျပဳႏိုင္ခဲ႔ၾကပါတယ္။
ဒီဒုတိယညီလာခံကေနၿပီးပဲ ေနာက္လာမယ္႔ တတိယအႀကိမ္ ညီလာခံမွာ
စဥ္းစားႏိုင္ရန္အတြက္ဆိုၿပီး အေျခခံဥပေဒ အေခ်ာကိုင္ေကာ္မတီတစ္ရပ္
ဖြဲ႕စည္းတာဝန္ေပးခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီ ေကာ္မတီဝင္ေတြကေတာ႔ လႊတ္ေတာ္
ဥကၠ႒ ဦးတင္ထြဋ္၊ သခင္ လြန္းေဘာ္၊ မန္းဝင္းေမာင္၊ သခင္ တင္၊ သခင္
တင္ထြန္း၊ ဦးဘသီ၊ မစၥတာ ေအေရဗား(စ္)၊ ဦးေက်ာ္ျမင္႔၊ ဗိုလ္ထိန္လင္း၊
စဝ္ခြန္ခ်ိဳ၊ ဆမားဒူဝါ ဆင္ဝါးေနာင္၊ ဦးဝမ္ကိုေဟာ၊ ဦးတင္ (ျမန္ေအာင္)၊
ေစာေနာ္တင္ဘြားနဲ႔ သခင္ႏုတို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၇ ရက္ေန႔မွာေတာ႔ျဖင္႔ တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္
အမတ္မ်ားဟာ ကြယ္လြန္သူေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား ရုပ္ကလာပ္ထားရွိရာ
ဂ်ဴဗလီေဟာကို သြားေရာက္ၾကၿပီးေတာ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းႏွင္႔ တကြ
ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား ျပ႒ာန္းခဲ႔ၾကသည့္ အခ်က္မ်ားႏွင္႔အညီအၫြတ္ျဖစ္
ေသာ ျမန္မာျပည္မႏွင္႔ ေတာင္တန္းေဒသမ်ား ပါဝင္သည့္ ျပည္ေထာင္စု
သမၼတျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒ မူႀကီးတစ္ခုလံုး
ကို ညီၫြတ္စြာ အတည္ျပဳၿပီးစီးေၾကာင္း ေၾကညာအစီရင္ခံခဲ႔ၾကပါတယ္။
တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ရဲ႕ တတိယအႀကိမ္ ညီလာခံကိုေတာ႔ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္
စက္တင္ဘာလ ၁၅ ရက္ေန႔မွာမွ စတင္က်င္းပခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီညီလာခံမွာ
တင္သြင္းတဲ႔ အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းမွာ နိဒါန္း၊ အခန္း ၁၄ ခန္း၊ ပုဒ္မေပါင္း
၂၂၁ ခုႏွင္႔ ဇယား ၄ ခုပါဝင္ပါတယ္။
အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရး ေကာ္မတီဟာ တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ ဒုတိယ
အႀကိမ္ ညီလာခံက အတည္ျပဳလိုက္တဲ႔ အေျခခံဥပေဒ မူၾကမ္းကို အမ်ား
အျပား ျပင္ဆင္ခဲ႔ပါတယ္။ မူၾကမ္းမွာပါရွိတဲ႔ ပုဒ္မ ၂၃၄ ခုအနက္ ၁၄ ခုကို
ပယ္ဖ်က္ခဲ႔ပါတယ္။ ခုနစ္ခုကို ပုဒ္မခြဲမ်ား ျပဳလုပ္ၿပီးမွ ပုဒ္မတစ္ခုကို ႏွစ္ခု
ခြဲလိုက္ပါတယ္။ ပုဒ္မသစ္ခုနစ္ခုကို ျဖည့္စြက္ခဲ႔ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ဘာသာ
မူတြင္ ပုဒ္မ ၂၃၄ ခုအနက္ ၄၈ ခုသာ မူလအတိုင္း ရွိပါေတာ႔တယ္။ ဒီလို
ျပင္ဆင္ရာမွာ အဓိကအေနနဲ႔ မူၾကမ္းတြင္ပါရွိသည့္ စကားလံုးမ်ားကိုသာ
ပို၍ ရွင္းလင္းေအာင္ ျပင္ဆင္ၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အေျခခံဥပေဒရဲ႕ မူလ
သေဘာတရားဆိုင္ရာ အခ်က္အလက္မ်ားကိုေတာ႔ ျပင္ဆင္ခြင္႔မရွိပါဘူး။
ဒီလိုျပင္ဆင္ရာမွာ ျပင္ပကဥပေဒပညာရွင္မ်ားႏွင္႔ ႏိုင္ငံေရးအေတြ႔အၾကံဳ
ရွိသူပုဂၢိဳလ္မ်ားရဲ႕ အကူအညီကို ရယူခဲ႔ပါတယ္။ အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရး
ေကာ္မတီကို အၾကံဉာဏ္မ်ားေပးခဲ႔ၾကတဲ႔ သူေတြကေတာ႔ ဆာေမာင္ႀကီး၊
တရားဝန္ႀကီး ဦးေအးေမာင္၊ ဆာျမဘူး၊ ဆာဘဦး၊ မစၥတာအမ္ေအရာရွစ္၊
ဆာဘင္နီဂယ္နာရာဆင္ဂါေရာင္းတို႔ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
အေခ်ာကိုင္ေရးဆြဲထားတဲ႔ အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းကို လႊတ္ေတာ္ကေနၿပီး
အတည္ျပဳတဲ႔အခါ ျပင္ဆင္ခ်က္ ၁၃ ခ်က္ကို တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္က
ျပဳလုပ္ခဲ႔ပါတယ္။ ဒီျပင္ဆင္ခ်က္ ၁၃ ခုစလံုးကို အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရး
ေကာ္မတီကပဲ အဆိုျပဳခဲ႔တာျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၄ ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႔ ညေန ၃ နာရီ ၂၉ မိနစ္
မွာေတာ႔ျဖင္႔ ျမန္မာႏိုင္ငံဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒကို တိုင္းျပည္ျပဳ
လႊတ္ေတာ္မွေနၿပီး တညီတၫြတ္တည္း လက္ခံအတည္ျပဳခဲ႔ ၾကပါတယ္။
လႊတ္ေတာ္ ပထမ ညီလာခံကေနၿပီး တတိယညီလာခံ အထိ သံုးလေက်ာ္
ေလးလအတြင္း အၿပီးသတ္ေရးဆြဲခဲ႔ၾကတယ္ ဆိုေပမယ္႔ အေတာ္ေလးကို
အခက္အခဲေတြ စိန္ေခၚမႈေတြ မ်ားခဲ႔ၾကရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ဖြဲ႕စည္းပံု
ေရးဆြဲေရး လုပ္ငန္းစဥ္ ၃ ခုထဲမွာမွ အခက္အခဲဆံုးပါပဲလို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။
အဓိက ျပႆနာေတြကေတာ႔ တိုင္းရင္းသား အေရးကိစၥေတြပါပဲ။ ျဖစ္စဥ္
အၾကမ္းဖ်ဥ္းကိုသာ တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အထက္ကေျပာခဲ႔တဲ႔ အတိုင္း
အမွတ္မွားၿပီး လြယ္လြယ္ျဖစ္လာတယ္ ထင္ေနၾကမယ္စိုးလို႔ပါ။
တစ္ဆက္တည္း ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၂၃ ရက္ေန႔မွာ ပထမအႀကိမ္ က်င္းပ
ခဲ႔ၾကတဲ႔ ျပည္ေထာင္စုႏွင္႔ ျပည္နယ္မ်ား ဆပ္ေကာ္မတီ အစည္းအေဝးမွာ
သဘာပတိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရးနဲ႔ပတ္သက္
ၿပီး တင္ျပခ်က္ေလးကိုလည္း ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဘိလပ္လို
ေျပာဆို တင္ျပခဲ႔လို႔ မူရင္းအတိုင္းကိုပဲ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕
ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဆိုင္ရာ မွာတမ္းလို႔ပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
“I think it is a truism to say that we cannot blindly copy any
foreign constitution. We shall, of course, take lessons from
other constitutions, and their experience but we should not
slavishly follow them. When we consider our own case we
should also take our own conditions and circumstances into
account.
Now in our country we have different regions with varying
types of civilization, so to speak, and when we come to think
of this factor, it is to be considered whether it is possible for
us to adopt the same kind of principles which might hold good
in the case of equally advanced units of the same country.
Now certain parts of our country are not as advanced as other
parts. So in such circumstances, we should consider whether
we can adopt the principle that all units are equal, so to speak.
We have also to look to the future. If, in future, we mean to
plan our national life and develop it systematically then we
should consider whether any arrangements now made might
hamper any attempt to develop the country as a whole.”
မွတ္ခ်က္။ အထက္ပါဓာတ္ပံုမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း သဘာပတိျဖစ္တဲ႔
ျပည္ေထာင္စုႏွင္႔ ျပည္နယ္မ်ားဆိုင္ရာ ဆပ္ေကာ္မတီက အေျခခံဥပေဒ
မူၾကမ္း ေရးဆြဲေနစဥ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ လက္ယာဘက္ ကပ္ရက္
ပုဂၢိဳလ္မွာ ဦးခ်န္ထြန္း ျဖစ္ပါတယ္။
သူမ်ားကေတာ႔ ဆက္ဖတ္မေနပါနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ပါတယ္။ မသိေသးသူမ်ားကိုပဲ
ရည္ရြယ္ၿပီး ဒီဟာကို ေရးရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒအေၾကာင္းကို ေျပာမယ္ဆိုရင္ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက
တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ားရဲ႕ အေရးကိစၥေတြကိုလည္း ခ်န္ထားခဲ႔လို႔မရပါဘူး။
တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား အေရးကို ေျပာရမယ္ ဆိုရင္လည္း ကိုလိုနီေခတ္က
ၿဗိတိသွ်တို႔ရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္ပံုစနစ္ကိုပါ ေျပာမွရပါမယ္။ ဒီထက္ပိုၿပီးေတာ႔ဆက္ခ်င္
ပါေသးတယ္ ဆိုရင္ေတာ႔ ျမန္မာမင္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံုစနစ္ကိုပါ ျပန္ၿပီးသြားၾကရပါ
လိမ္႔မယ္။
အဓိကေျပာခ်င္တာက အမွတ္မွားၾကမွာစိုးလို႔ပါ။ လြတ္လပ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ
က်င္႔သံုးဖို႔အတြက္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းကို ဘယ္သူကစၿပီးေရးဆြဲ
ခဲ႔တာလဲဆိုရင္ ဦးခ်န္ထြန္းပါ။ အိႏၵိယမွာ ေရးဆြဲပါတယ္။ ကူညီေရးဆြဲေပးသူ
ဟာ အိႏၵိယႏိုင္ငံရဲ႕ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒဆိုင္ရာ အၾကံေပးအရာရွိ
ျဖစ္တဲ႔ ဆာ ဘီနီဂယ္ နာရာဆင္ဂါေရာင္း (Sir Benegal Narasinga Rau) ပဲ
ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၄၆ ႏွစ္ကုန္ပိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္လန္ဒန္အသြားမွာ အိႏၵိယႏိုင္ငံနယူးေဒလီၿမိဳ႕ကို
ဝင္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရး အတြက္ကို ဆာဘီအင္ေရာင္းနဲ႔
ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ၾကပါတယ္။ ၁၉၄၇ ႏွစ္ဦးပိုင္းမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဦးခ်န္ထြန္းကို
ျမန္မာႏိုင္ငံအေျခခံဥပေဒ အၾကံေပးအရာရွိအျဖစ္ ခန္႔အပ္ၿပီး အိႏၵိယႏိုင္ငံကို
ဧၿပီလမွာပဲ ေစလႊတ္ခဲ႔ပါတယ္။ ဦးခ်န္ထြန္း ျပန္ေရာက္လာေတာ႔ သူႏွင္႔အတူ
အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းကိုပါ ယူေဆာင္ခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီဥပေဒမူၾကမ္းစာအုပ္ကို
ပန္းေရာင္စာအုပ္ (The Pink Book) လို႔ေခၚၾကပါတယ္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္အေျခခံ
ဥပေဒဟာ ဒါကိုပဲအေျခခံၿပီးေတာ႔ ေရးဆြဲခဲ႔ၾကတာပါ။
ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲေရးအတြက္ ပထမအဆင္႔ ပဏာမျပင္ဆင္မႈ
ညီလာခံကို ဂ်ဴဗလီေဟာမွာ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေမလ ၁၉ ရက္ေန႔ကေန ၂၃ ရက္
ေန႔အထိ ငါးရက္ၾကာ က်င္းပခဲ႔ၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းက
မိန္႔ခြန္းႁမြက္ၾကားျခင္း၊ ဖဆပလအမတ္ေတြနဲ႕ ကရင္လူငယ္ေကဝိုင္အို အဖြဲ႕
ဝင္အမတ္မ်ားက ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင္႔ျမန္မာျပည္သူတို႔အား သစၥာေစာင္႔သိပါမည္
ဟု တစ္ဦးစီ က်မ္းသစၥာ က်ိန္ဆိုျခင္း၊ အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းကို ေရြးခ်ယ္ခန္႔
ထားေသာ ၁၁၁ ဦး ေကာ္မတီက စိစစ္ျခင္းႏွင္႔ ပညာရွင္အသီးသီး၏ စာေပ၊
စီးပြားေရးနဲ႔ လူမႈေရးဆိုင္ရာေဟာေျပာမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီ ပဏာမ
ညီလာခံကေနၿပီး ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ မူၾကမ္းႏွင္႔ ယင္းအေျခခံ
ဥပေဒ၏ သေဘာတရားမ်ားျဖစ္ၾကေသာ အဆိုျပဳခ်က္ ၁၄ ခ်က္ကို အတည္
ျပဳျပ႒ာန္းခဲ႔ပါတယ္။ ဒီမူၾကမ္းကို သခင္ျမ ဦးေဆာင္တဲ႔ ေကာ္မတီက ေရးဆြဲ
ခဲ႔ျခင္းျဖစ္ၿပီး အၾကံေပးအရာရွိ ဦးခ်န္ထြန္းက ပါဝင္ကူညီ ေရးဆြဲခဲ႔တာပါ။
ဒီမူၾကမ္းမွာ ပုဒ္မခြဲ ၁၂၇ ခုပါဝင္ေပမယ္႔ အစီအစဥ္အတိုင္း နံပါတ္မတတ္ပဲ
အခန္းႀကီး ၁၄ ခန္းနဲ႔ ဇယားတစ္ခု ပါဝင္ပါတယ္။ ဒီဥပေဒမူၾကမ္းေပၚမွာပဲ
သေဘာထားကြဲလြဲၿပီး မေက်နပ္ၾကတာေတြလည္း ရွိခဲ႔ၾကပါတယ္။
တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ ပထမအႀကိမ္ညီလာခံကိုေတာ႔ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇြန္လ
၁၀ ရက္ေန႔ကေန ၁၈ ရက္ေန႔အထိ က်င္းပခဲ႔ပါတယ္။ ဒီညီလာခံရဲ႕ အေရး
အပါဆံုးေဆာင္ရြက္ခ်က္ကေတာ႔ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲ
ေရးဆိုင္ရာ လမ္းၫႊန္အဆိုကို တင္သြင္းျခင္းႏွင္႔ အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲေရး
ေကာ္မတီကို ဖြဲ႕စည္းေပးျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလမ္းၫႊန္အဆို ၇ ခ်က္ကို
ဇြန္လ ၁၆ ရက္ေန႔မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ တင္သြင္းခဲ႔ၿပီး ဇြန္လ ၁၇ ရက္ေန႔
မွာ လႊတ္ေတာ္က အတည္ျပဳပါတယ္။ ညီလာခံ ေနာက္ဆံုးေန႔ျဖစ္တဲ႔ ဇြန္လ
၁၈ ရက္ေန႔ မွာေတာ႔ မန္းဘခိုင္က အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲေရးေကာ္မတီဝင္
၅၅ ဦး အမည္စာရင္းကို တင္သြင္းၿပီး အတည္ျပဳခဲ႔ၾကပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း
၇၅ ဦး ေကာ္မတီလို႔ ေခၚပါတယ္။
တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ ပထမအႀကိမ္ညီလာခံအၿပီး ဇြန္လ ၂၀ ရက္ေန႔မွာ
တင္ပဲ အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရးေကာ္မတီရဲ႕ ပထမအႀကိမ္ အစည္းအေဝး
က်င္းပခဲ႔ပါတယ္။ အဖြဲ႕ရဲ႕နာယကျဖစ္တဲ႔ သခင္ႏုက ၿဗိတိန္ကို သြားေနတဲ႔
အတြက္ ေညာင္ေရႊေစာ္ဘြားႀကီးစဝ္ေရႊသိုက္က သဘာပတိအျဖစ္ တာဝန္
ယူေဆာင္ရြက္ပါတယ္။ အဲဒီအစည္းအေဝးကေန ဆပ္ေကာ္မတီ ေလးခုကို
ဖြဲ႕စည္း တာဝန္ေပးခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီ ေကာ္မတီေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
သဘာပတိအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ရတဲ႔ ျပည္ေထာင္စုႏွင္႔ ျပည္နယ္မ်ားဆိုင္ရာ
ဆပ္ေကာ္မတီ၊ မိုးမိတ္ေစာ္ဘြားႀကီး စဝ္ခြန္ခ်ိဳက သဘာပတိျဖစ္တဲ႔ တရား
စီရင္မႈဆိုင္ရာ ဆပ္ေကာ္မတီ၊ သဘာပတိအျဖစ္နဲ႔ ေညာင္ေရႊေစာ္ဘြားႀကီး
စဝ္ေရႊသိုက္က ေဆာင္ရြက္တဲ႔ မူလ အခြင္႔အေရး ဆိုင္ရာ ဆပ္ေကာ္မတီနဲ႔
မန္းဘခိုင္ သဘာပတိ ျဖစ္တဲ႔ လူနည္းစုဆိုင္ရာ ဆပ္ေကာ္မတီတို႔ပဲ ျဖစ္ပါ
တယ္။ ဒါ႔ျပင္ စဝ္ေရႊသိုက္ သဘာပတိအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္တဲ႔ ရွမ္းျပည္နယ္
အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အေျခခံဥပေဒ ဆပ္ေကာ္မတီကိုလည္း ဖြဲ႔ခဲ႔ပါေသးတယ္။
အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရးေကာ္မတီ ဒုတိယအႀကိမ္အစည္းအေဝးကိုေတာ႔
ဇူလိုင္လ ၁၇ ရက္ေန႔က်မွက်င္းပႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ တရားစီရင္မႈ
ဆိုင္ရာဆပ္ေကာ္မတီ အစည္းအေဝးက ငါးႀကိမ္၊ မူလအခြင္႔အေရးဆိုင္ရာ
ဆပ္ေကာ္မတီ အစည္းအေဝး ေလးႀကိမ္၊ လူနည္းစုဆိုင္ရာ ဆပ္ေကာ္မတီ
အစည္းအေဝးက ႏွစ္ႀကိမ္၊ ျပည္ေထာင္စုႏွင္႔ ျပည္နယ္မ်ား ဆပ္ေကာ္မတီ
အစည္းအေဝး ၁၁ ႀကိမ္ က်င္းပခဲ႔ပါတယ္။ အခက္အခဲမ်ိဳးစံုနဲ႕ ကန္႔ကြက္မႈ၊
သပိတ္ေမွာက္မႈေတြၾကားကေနပဲ အေတာ္ေလးျပင္းျပင္းထန္ထန္ ႀကိဳးစား
ေရးဆြဲခဲ႔ၾက ရတာပါ။ ဇူလိုင္ ၁၉ ရက္ေန႔မွာေတာ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ လုပ္ၾကံမႈႀကီး
ျဖစ္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ က်ဆံုးပါတယ္။ ေကာ္မတီ အစည္းအေဝးေတြကိုေတာ႔
ဇူလိုင္ ၂၃ ရက္ကေန တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ ဒုတိယ ညီလာခံ ေခၚယူတဲ႔
ဇူလိုင္ ၂၉ ရက္ေန႔ထိ ေန႔စဥ္ က်င္းပခဲ႔ၾကပါတယ္။
တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ ဒုတိယညီလာခံက်င္းပစဥ္မွာပဲ သခင္ႏုက ဥကၠ႒
အျဖစ္မွ ႏုတ္ထြက္သြားတဲ႔အတြက္ စဝ္ေရႊသိုက္ကို ဥကၠ႒အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္
တင္ေျမႇာက္ခဲ႔ၾကပါတယ္။ ၾသဂုတ္လ ၄ ရက္ မွာေတာ႔ သခင္ႏု ကိုယ္တိုင္
အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရးေကာ္မတီအစီရင္ခံစာႏွင္႔ ေကာ္မတီမွ ေရးဆြဲတဲ႔
အေျခခံဥပေဒ မူၾကမ္းကို လႊတ္ေတာ္မွ စဥ္းစားေဆြးေႏြးႏိုင္ရန္ အဆိုတင္
သြင္းပါတယ္။ သခင္ႏုကေနၿပီး အေျခခံဥပေဒ၏ သေဘာတရား အခ်ိဳ႕ကို
ရွင္းလင္းကာ ဦးခ်န္ထြန္းက အက်ယ္တဝင္႔ ရွင္းလင္းတင္ျပခဲ႔ပါတယ္။
ၾသဂုတ္လ ၁၁ ရက္ေန႔မွာေတာ႔ အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရးေကာ္မတီကေန
ဦးခ်န္ထြန္း မူၾကမ္းကို အေျခခံေရးဆြဲခဲ႔တဲ႔ အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္း ျပင္ဆင္
ခ်က္ဆိုင္ရာဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ကေနၿပီး အတည္ျပဳ
ခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္မွာ အဓိက အခ်က္ ၆ ခ်က္ ပါဝင္ပါတယ္။
ရွမ္းျပည္နယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္၊ ကခ်င္ျပည္နယ္တို႔နဲ႔ ဆိုင္တဲ႔ ျပ႒ာန္းခ်က္
ေတြကိုေတာ႔ ညီလာခံ ေနာက္ဆံုးေန႔ျဖစ္တဲ႔ ၾသဂုတ္လ ၁၆ ရက္ေန႔က်မွ
အတည္ျပဳႏိုင္ခဲ႔ၾကပါတယ္။
ဒီဒုတိယညီလာခံကေနၿပီးပဲ ေနာက္လာမယ္႔ တတိယအႀကိမ္ ညီလာခံမွာ
စဥ္းစားႏိုင္ရန္အတြက္ဆိုၿပီး အေျခခံဥပေဒ အေခ်ာကိုင္ေကာ္မတီတစ္ရပ္
ဖြဲ႕စည္းတာဝန္ေပးခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီ ေကာ္မတီဝင္ေတြကေတာ႔ လႊတ္ေတာ္
ဥကၠ႒ ဦးတင္ထြဋ္၊ သခင္ လြန္းေဘာ္၊ မန္းဝင္းေမာင္၊ သခင္ တင္၊ သခင္
တင္ထြန္း၊ ဦးဘသီ၊ မစၥတာ ေအေရဗား(စ္)၊ ဦးေက်ာ္ျမင္႔၊ ဗိုလ္ထိန္လင္း၊
စဝ္ခြန္ခ်ိဳ၊ ဆမားဒူဝါ ဆင္ဝါးေနာင္၊ ဦးဝမ္ကိုေဟာ၊ ဦးတင္ (ျမန္ေအာင္)၊
ေစာေနာ္တင္ဘြားနဲ႔ သခင္ႏုတို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၇ ရက္ေန႔မွာေတာ႔ျဖင္႔ တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္
အမတ္မ်ားဟာ ကြယ္လြန္သူေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား ရုပ္ကလာပ္ထားရွိရာ
ဂ်ဴဗလီေဟာကို သြားေရာက္ၾကၿပီးေတာ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းႏွင္႔ တကြ
ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား ျပ႒ာန္းခဲ႔ၾကသည့္ အခ်က္မ်ားႏွင္႔အညီအၫြတ္ျဖစ္
ေသာ ျမန္မာျပည္မႏွင္႔ ေတာင္တန္းေဒသမ်ား ပါဝင္သည့္ ျပည္ေထာင္စု
သမၼတျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒ မူႀကီးတစ္ခုလံုး
ကို ညီၫြတ္စြာ အတည္ျပဳၿပီးစီးေၾကာင္း ေၾကညာအစီရင္ခံခဲ႔ၾကပါတယ္။
တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ရဲ႕ တတိယအႀကိမ္ ညီလာခံကိုေတာ႔ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္
စက္တင္ဘာလ ၁၅ ရက္ေန႔မွာမွ စတင္က်င္းပခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီညီလာခံမွာ
တင္သြင္းတဲ႔ အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းမွာ နိဒါန္း၊ အခန္း ၁၄ ခန္း၊ ပုဒ္မေပါင္း
၂၂၁ ခုႏွင္႔ ဇယား ၄ ခုပါဝင္ပါတယ္။
အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရး ေကာ္မတီဟာ တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ ဒုတိယ
အႀကိမ္ ညီလာခံက အတည္ျပဳလိုက္တဲ႔ အေျခခံဥပေဒ မူၾကမ္းကို အမ်ား
အျပား ျပင္ဆင္ခဲ႔ပါတယ္။ မူၾကမ္းမွာပါရွိတဲ႔ ပုဒ္မ ၂၃၄ ခုအနက္ ၁၄ ခုကို
ပယ္ဖ်က္ခဲ႔ပါတယ္။ ခုနစ္ခုကို ပုဒ္မခြဲမ်ား ျပဳလုပ္ၿပီးမွ ပုဒ္မတစ္ခုကို ႏွစ္ခု
ခြဲလိုက္ပါတယ္။ ပုဒ္မသစ္ခုနစ္ခုကို ျဖည့္စြက္ခဲ႔ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ဘာသာ
မူတြင္ ပုဒ္မ ၂၃၄ ခုအနက္ ၄၈ ခုသာ မူလအတိုင္း ရွိပါေတာ႔တယ္။ ဒီလို
ျပင္ဆင္ရာမွာ အဓိကအေနနဲ႔ မူၾကမ္းတြင္ပါရွိသည့္ စကားလံုးမ်ားကိုသာ
ပို၍ ရွင္းလင္းေအာင္ ျပင္ဆင္ၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အေျခခံဥပေဒရဲ႕ မူလ
သေဘာတရားဆိုင္ရာ အခ်က္အလက္မ်ားကိုေတာ႔ ျပင္ဆင္ခြင္႔မရွိပါဘူး။
ဒီလိုျပင္ဆင္ရာမွာ ျပင္ပကဥပေဒပညာရွင္မ်ားႏွင္႔ ႏိုင္ငံေရးအေတြ႔အၾကံဳ
ရွိသူပုဂၢိဳလ္မ်ားရဲ႕ အကူအညီကို ရယူခဲ႔ပါတယ္။ အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရး
ေကာ္မတီကို အၾကံဉာဏ္မ်ားေပးခဲ႔ၾကတဲ႔ သူေတြကေတာ႔ ဆာေမာင္ႀကီး၊
တရားဝန္ႀကီး ဦးေအးေမာင္၊ ဆာျမဘူး၊ ဆာဘဦး၊ မစၥတာအမ္ေအရာရွစ္၊
ဆာဘင္နီဂယ္နာရာဆင္ဂါေရာင္းတို႔ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
အေခ်ာကိုင္ေရးဆြဲထားတဲ႔ အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းကို လႊတ္ေတာ္ကေနၿပီး
အတည္ျပဳတဲ႔အခါ ျပင္ဆင္ခ်က္ ၁၃ ခ်က္ကို တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္က
ျပဳလုပ္ခဲ႔ပါတယ္။ ဒီျပင္ဆင္ခ်က္ ၁၃ ခုစလံုးကို အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရး
ေကာ္မတီကပဲ အဆိုျပဳခဲ႔တာျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၄ ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႔ ညေန ၃ နာရီ ၂၉ မိနစ္
မွာေတာ႔ျဖင္႔ ျမန္မာႏိုင္ငံဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒကို တိုင္းျပည္ျပဳ
လႊတ္ေတာ္မွေနၿပီး တညီတၫြတ္တည္း လက္ခံအတည္ျပဳခဲ႔ ၾကပါတယ္။
လႊတ္ေတာ္ ပထမ ညီလာခံကေနၿပီး တတိယညီလာခံ အထိ သံုးလေက်ာ္
ေလးလအတြင္း အၿပီးသတ္ေရးဆြဲခဲ႔ၾကတယ္ ဆိုေပမယ္႔ အေတာ္ေလးကို
အခက္အခဲေတြ စိန္ေခၚမႈေတြ မ်ားခဲ႔ၾကရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ဖြဲ႕စည္းပံု
ေရးဆြဲေရး လုပ္ငန္းစဥ္ ၃ ခုထဲမွာမွ အခက္အခဲဆံုးပါပဲလို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။
အဓိက ျပႆနာေတြကေတာ႔ တိုင္းရင္းသား အေရးကိစၥေတြပါပဲ။ ျဖစ္စဥ္
အၾကမ္းဖ်ဥ္းကိုသာ တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အထက္ကေျပာခဲ႔တဲ႔ အတိုင္း
အမွတ္မွားၿပီး လြယ္လြယ္ျဖစ္လာတယ္ ထင္ေနၾကမယ္စိုးလို႔ပါ။
တစ္ဆက္တည္း ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၂၃ ရက္ေန႔မွာ ပထမအႀကိမ္ က်င္းပ
ခဲ႔ၾကတဲ႔ ျပည္ေထာင္စုႏွင္႔ ျပည္နယ္မ်ား ဆပ္ေကာ္မတီ အစည္းအေဝးမွာ
သဘာပတိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရးနဲ႔ပတ္သက္
ၿပီး တင္ျပခ်က္ေလးကိုလည္း ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဘိလပ္လို
ေျပာဆို တင္ျပခဲ႔လို႔ မူရင္းအတိုင္းကိုပဲ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕
ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဆိုင္ရာ မွာတမ္းလို႔ပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
“I think it is a truism to say that we cannot blindly copy any
foreign constitution. We shall, of course, take lessons from
other constitutions, and their experience but we should not
slavishly follow them. When we consider our own case we
should also take our own conditions and circumstances into
account.
Now in our country we have different regions with varying
types of civilization, so to speak, and when we come to think
of this factor, it is to be considered whether it is possible for
us to adopt the same kind of principles which might hold good
in the case of equally advanced units of the same country.
Now certain parts of our country are not as advanced as other
parts. So in such circumstances, we should consider whether
we can adopt the principle that all units are equal, so to speak.
We have also to look to the future. If, in future, we mean to
plan our national life and develop it systematically then we
should consider whether any arrangements now made might
hamper any attempt to develop the country as a whole.”
မွတ္ခ်က္။ အထက္ပါဓာတ္ပံုမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း သဘာပတိျဖစ္တဲ႔
ျပည္ေထာင္စုႏွင္႔ ျပည္နယ္မ်ားဆိုင္ရာ ဆပ္ေကာ္မတီက အေျခခံဥပေဒ
မူၾကမ္း ေရးဆြဲေနစဥ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ လက္ယာဘက္ ကပ္ရက္
ပုဂၢိဳလ္မွာ ဦးခ်န္ထြန္း ျဖစ္ပါတယ္။