ဘ၀မ်ားစြာ

June 25, 2013, 7:15 am

≫ Next: ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘ၀ထဲက ဆရာ

≪ Previous: ျငင္းခ်က္မဟုတ္၊ ခံဝင္မဟုတ္၊ ျမင္မိတာေလးေတြ..

$

0

0

 

ကၽြန္ေတာ္ ထုိအဘုိးနဲ႔အဘြားကုိ ၾကည့္ေနရင္း မ်က္ရည္လည္လာခဲ့မိသည္။
အညာက ေစ်းေန႔မွာ ေရာင္းခ်ဖုိ႔ ညကတည္းကေရာက္ေနဟန္တူပါတယ္။ အသက္အရြယ္က ႀကီးလွေပမယ့္ ခုထိရွာရတုန္း။ ရွာေနရတုန္း။
ေရာင္းမယ့္ အုိးေလးေတြကုိ ေရွ႕နားခ်ရင္း ႏြားလည္းေလးေဘးမွာ ထမင္းထုိင္စားေနတယ္။ ခ်ိဳင့္ထဲက ထမင္းေလးေတြျမင္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ ဆန္က ဆန္ၾကမ္းအျပင္ ဘာဟင္းရည္မွမပါပဲ ႏွစ္ေယာက္သား စားေနလုိက္ၾကတာ။
ေဘးနားက ျဖတ္သြားတဲ့၊ ဆုိင္ကယ္ေတြ ကားေတြေၾကာင့္ ဖုန္ကထလာျပန္ရင္ လက္ကေလးေတြနဲ႔ ထမင္းပန္းကန္ေလးအုပ္လုိက္၊ စားလုိက္နဲ႔။
ေၾသာ္ ..ဒီေနရမွာ ..ငါသာအဲဒီဘ၀မ်ဳိးဆုိရင္….
ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီလုိဘ၀မ်ိဳးေရာက္မွာ အရမ္းေၾကာက္တယ္။ က်ိက်ိတက္မခ်မ္းသာရင္ေနပါ။ အသက္အရြယ္ႀကီးတဲ့အထိ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားေနရမွာကုိ ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အိမ္ေရွ႕လမ္းေပၚမွာ မနက္မနက္ဆုိ အေၾကာ္လုိက္ရေတာ့ အဘြားအိုတစ္ဦးရွိတယ္။ ေျခေထာက္ကလည္း သိပ္မသန္လွဘူး။ ဒီၾကားထဲ ေစ်းသာေရာင္းတယ္ နားကေလးရွာတယ္။ အေၾကာ္၀ယ္သူေတြကေတာ့ စာနာစိတ္နဲ႔ လမ္းေပၚထိတက္ၿပီး ေခၚရတယ္။
ဘယ္လုိအက်ိဳးေပးေတြေၾကာင့္…ဘယ္လုိျပဳလုပ္ခဲ့မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေနက်ရတာလည္း။
ကၽြန္ေတာ္ဒီစာကုိေရးေနခ်ိန္မွာ တခ်ိဳ႕ေသာဘ၀ေတြဟာ ဇိမ္ခံေမြ႕ယာႀကီးနဲ႔၊ အဲကြန္းႀကီးေတြနဲ႔ ေအးခ်မ္းစြာ အိပ္စက္အနားယူေနေလာက္ၿပီ။
တခ်ိဳ႕ေသာ ဘ၀ေတြကုိ စစ္ေဘး၊ စစ္ဒဏ္၊ ဘဘာ၀ေဘးဒဏ္ေတြေအာက္မွာ အလူးအလဲခံစား ေနရေလာက္ၿပီ။
တခ်ိဳ႕ေသာဘ၀ေတြက တစ္ေနကုန္ပင္ပန္းသမွ်၊ ရွာရသမွ်ေတြကုိ ေနာက္တစ္ေန႔တာအတြက္ ဘယ္လုိသုံးမလဲ၊ ရွာရမလဲ တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးေနေလာက္ၿပီ။
တခ်ိဳ႕ေသာဘ၀ေတြကေတာ့ လမ္းေပၚမွာ အမိႈက္ေတြထဲက သူတုိ႔အတြက္ ၀မ္းစာကုိျဖည့္ေပးႏုိင္မယ့္ အရာေလးေတြကုိ ရွာေဖြေနေလာက္ၿပီ။
တခ်ိဳ႕ေသာဘ၀ေတြက လူတကာ တံေတြးေထြးခ်င္တဲ့ ညဥ့္ငွက္ဆုိတဲ့ဘ၀ကုိ မလုိခ်င္ေသာျငားလည္း ၀မ္းအေရး၊ ဘ၀အေရးေၾကာင့္ လုပ္ကုိင္ေနၾကေလာက္ၿပီ။
ေၾသာ္ ဘ၀ေတြ…ဘ၀ေတြ..
အဆုံးအစမဲ့ ဘ၀သံသရာထဲမွာ သတၱ၀ါေတြဘယ္ေလာက္ထိ က်င္လည္ေနဦးမွာလဲ။
က်င္လည္ေနသမွ် ဘ၀ေတြ၊ ဘ၀ေတြက အသြင္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျဖစ္ေနဦးမွာပါပဲ။
လူ၊ နတ္၊ တိရိစၦာန္၊ ၿပိတၲာ ဘ၀အစုံပါပဲ။ ဒီဘ၀ေတြထဲမွာမွ ကုိယ္ျပဳခဲ့သမွ် ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ ေတြက နိဗၺာန္ကုိမေရာက္အက်ိဳးေပးေနဦးမွာပါ။ ဘယ္ဒါန၊ သီလမွ မရွိခဲ့ေလရင္ေတာ့ ဘ၀ခါးခါးေတြကုိ ေတြ႕ႀကံဳခံစားေနရဦးမွာပါ။
ၾကမ္းတမ္းလွတဲ့ဘ၀ေတြမွာ လက္ရွိအခ်ိန္ေလးကုိ အက်ိဳးရွိေအာင္ စိတ္လွလွေလးေတြနဲ႔ ျပဳျပင္ေနထုိင္သြာရင္ေတာ့ တစ္ခ်ိန္မွာ ခ်ိဳၿမိန္ေသာဘ၀ေတြကုိ ျပန္လည္ရရွိလာမွာပါ။
လူေပါင္းမ်ားစြာထဲက ဘ၀မ်ားစြာ…
လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီးက
“ ငါးအာရုံအင္အစု၊ ခင္မႈႏွင့္ ေန႔ကုန္၊ နင္ယခုေမပုံလုိ၊ ေတြ႕မႀကံဳစခန္း ”….တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ ငါးျဖာေသာ အာရုံမ်ားျဖင့္ ေပ်ာ္ပါးၿပီး ဘ၀မ်ားစြာကုိ သတိသံေ၀ဂ မရပဲ အေမ့ႀကီး ဆက္ေမ့ေနၾကမယ္ဆုိရင္ျဖင့္………..။
 

 

ေမာင္ပုိင္
၂၄-၆-၂၀၁၃။

— with Thanda Win and 4 others.

---

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘ၀ထဲက ဆရာ

June 25, 2013, 7:18 am

≫ Next: တုိင္းျပည္မ်က္ႏွာ ၾကည့္ၾကပါ

≪ Previous: ဘ၀မ်ားစြာ

$

0

0

“ အတတ္လည္းသင္ ပဲ့ျပင္ဆုံးမ ”
ကၽြန္ေတာ္ဆရာ့က်င့္၀တ္ကုိ ရြတ္ေနရင္းရပ္လုိက္သည္။
အတတ္လည္းသင္ ပဲ့ျပင္ဆုံးမတဲ့။ ေခတ္ကာလေရြ႕ေလ်ာမႈအရ လူငယ္ေတြဟာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အၿပိဳင္အqုိင္ျဖစ္လာသလုိ ေခတ္ႀကီးကုိ မီွေအာင္သူထက္ငါ အၿပိဳင္ၾကဲေနၾကရတယ္။
ဆရာေတြကလည္း လူငယ္ေတြကုိသင္ၾကားပုိ႔ခ်ႏုိင္ဖုိ႔ အတတ္ပညာေတြကုိ ေလ့လာေနၾကရၿပီ။
ဆရာေတြက အတတ္လည္းသင္ဆိုတာေတာ့ ယုံမွားဖြယ္မရွိပါ။ သို႔ေသာ္ ပဲ့ျပင္ဆုံးမမႈပုိင္းတြင္ တျဖည္းျဖည္းအားနည္းလာသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ျမင္မိသည္။ ဆရာ၊ ဆရာမတုိင္းကုိ ကၽြန္ေတာ္မဆုိလုိပါ။
သုိ႔ေသာ္ ေသခ်ာတာက စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာသင္ၾကားမႈမွာေတာ့ အားနည္းလာပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ ၄ တန္းႏွစ္ေလာက္က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတန္းထဲမွာ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးရဲ႕ ခဲတံေပ်ာက္မႈ တစ္ခုျဖစ္ခဲ့သည္။ ဒါကေတာ့ မဆန္းလွပါ။ သုိ႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆရာက ေက်ာင္းသားေတြကုိ စုၿပီး
“ ကဲ ခဲတံကုိဘယ္သူယူလဲေတာ့ ဆရာမေမးေတာ့ပါဘူး။ တပည့္တုိ႔ကုိ ဆရာ တစ္ေယာက္ကုိ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းစီေပးလုိက္ပါ့မယ္။ အဲဒီတုတ္ကေလးေတြကုိ မနက္ျဖန္ဆရာစီျပန္ယူခဲ့ၾက။ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ အဲဒီခဲတံကုိ ယူထားသူရဲ႕ တုတ္ကေလးက တျခားသူရဲ႕ တုတ္ထက္ရွည္ေနပါလိမ့္မယ္။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဆရာထံလာအပ္ၾကပါ။ ”
ေနာက္ေန႔မနက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တုတ္ေခ်ာင္းေလးေတြအသီးသီးကုိျပန္အပ္ပါတယ္။ ဆရာက
တုတ္ေခ်ာင္းေလးေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး
“ ကဲတပည့္တုိ႔ တုတ္ေခ်ာင္းေတြကုိၾကည့္ပါ” ဆုိၿပီး တုတ္ေခ်ာင္းေလးေတြကုိ ယွဥ္ျပပါတယ္။ အဲဒီမွာတုတ္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းက တုိေနတာကုိကၽြန္ေတာ္တုိ႔ျမင္ေတြ႕ရပါတယ္။
“ ေအးၾကည့္ တပည့္တုိ႔ျမင္တဲ့အတုိင္း ဒီတုတ္ေခ်ာင္းကတျခား တုတ္ေခ်ာင္းေတြထက္ တုိေနတာကုိ ေတြ႕ရတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိရင္ ဆရာမေန႔ကေျပာလုိက္တာက ယူတဲ့သူရဲ႕ တုတ္ေခ်ာင္းဟာ ရွည္လာမယ္ ဆုိလုိ႔ ယူတဲ့ကေလးက သူ႔စိတ္ကုိ သူမလုံပဲ တုတ္ေခ်ာင္းေလးကုိ ခ်ိဳးလာတာပါ၊ မယူတဲ့သူေတြက ဘာမွမလုပ္ ေတာ့ ပုံမွန္အတုိင္းပါပဲ ”
“ ယူသူဟာဘယ္သူလဲဆုိတာ ဆရာသိပါၿပီ။ ဆရာေခၚယူဆုံးမပါ့မယ္။ ခုတပည့္တုိ႔ကုိ ေျပာလုိတာက သူမ်ားပစၥည္းယူတဲ့သူဟာ သူ႔ကုိယ္သူအရင္မယုံရဲေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္စိတ္မလုံပဲ ငါယူတာသူမ်ားေတြသိသြား ၿပီလား ဆိုတဲ့အေတြးေတြနဲ႔ အၿငိမ္ေနႏုိင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ သူမ်ားပစၥည္းခုိးယူျခင္းဟာ အကုသုိလ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ငရဲႀကီးပါေသးတယ္ကြယ္ ” လုိ႔
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ဆရာသြန္သင္ဆုံးမခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ စိတ္ကအစျပဳျပင္ေပးခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုကုိ ကၽြန္ေတာ္ ၁၀ တန္းႏွစ္ကပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ဓာတုေဗဒ သင္တဲ့ဆရာမကုိ သင္ခန္းစာတစ္ပုဒ္ေပးလုိက္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔မွာ သင္ခန္းစာပုံကုိ ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚမွာ ထြက္ဆြဲခုိင္းပါတယ္။ ထူးခၽြန္မယ့္ လူရည္ခၽြန္မ်ားျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တေတြက တစ္ခန္းလုံး တစ္ေယာက္မွ သင္ခန္းစာကုိ မွန္မွန္ကန္ကန္ မေရးဆြဲႏိုင္ခဲ့ၾကပါဘူး။
ဒီေတာ့ တစ္ခန္းလုံးကု အျပင္ဘက္ထုတ္ ေနပူထဲမွာရပ္ခုိင္းခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာမက
“ ကဲ တပည့္တုိ႔ မင္းတုိ႔ကုိ ေနပူထဲမွာ ရပ္ခုိင္းထားရတဲ့အတြက္ ဆရာမလည္း စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္တာ၀န္မွကုိယ္မေက်ပြန္တဲ့သူဟာ ထုိက္သင့္တဲ့အျပစ္ဒဏ္ကုိခံရပါတယ္။ ေက်ာင္းသားဟာ ေက်ာင္းသာတာ၀န္ ေက်ပြန္ရပါမယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီေနပူမွာ ရပ္ရတဲ့ အပူဒဏ္ဟာခဏပါ တပည့္တုိ႔။ ေအး… မင္းတုိ႔ဘ၀ေတြမွာ တတ္သင့္တဲ့ပညာေတြကုိ မတတ္ရင္ တပည့္တုိ႔ရဲ႕ ဘ၀ေတြဟာ တစ္ေလွ်ာက္လုံး ပူေလာင္မႈ ၊ ပူပင္မႈဒဏ္ကုိ ခံရတတ္ပါတယ္” လုိ႔
ဆုံးမခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဆရာေတြရဲ႕ အဆုံးအမကုိ ယေန႔အခ်ိန္ထိမေမ့ေသးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘ၀ရဲ႕ ဆရာေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘ၀အတြက္ ပညာေတြသာမက စိတ္ထားေတြကုိပါသင္ေပးခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္လာတဲ့အမွ် ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အနာဂတ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လက္ဆင့္ ကမ္းေပးရမယ့္ လူငယ္ေတြရဲ႕လက္ထဲမွာရွိေနပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္မယ့္၊ တုိင္းျပည္ကုိတုိးတက္ေအာင္လုပ္မယ့္ လူငယ္ေတြမွာ အတတ္ပညာ၊ အသိပညာအားျဖင့္ ေတာ္ေတာ္တန္တန္ေတာ့ရွိေနၿပီလုိ႔ထင္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ စိတ္ဓာတ္ေရးရာပုိင္းမွာေတာ့ အားနည္းမွာဆုိးပါတယ္။
ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ေခတ္ကာလဟာ လူငယ္ေတြအတြက္ အတုယူမွားစရာေတြအမ်ားႀကီးပါ။
အတုယူမွားစရာေတြကုိ ထိန္းေက်ာင္းလမ္းျပေပးမယ့္ ဆရာေတြကေရာ ျပည့္စုံေနၾကၿပီလား။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘ၀ရဲ႕ ဆရာေတြကေတာ့ တာ၀န္ေက်ခဲ့ပါၿပီ။
“ အတတ္လည္းသင္၊ ပဲ့ျပင္ဆုံးမ ” ဆုိတဲ့ စာေလးပဲ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ရြတ္ၾကည့္ေနရင္း ငယ္ဆရာေတြကုိ လြမ္းေနမိပါေတာ့တယ္။

 ေမာင္ပုိင္

၂၄-၆-၂၀၁၃။

— with Nanda Htun Htet and 5 others.

တုိင္းျပည္မ်က္ႏွာ ၾကည့္ၾကပါ

June 26, 2013, 12:29 am

≫ Next: ေမာင္ပိန္လို မလုပ္ေၾကး

≪ Previous: ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘ၀ထဲက ဆရာ

$

0

0

 Photo Copied from InternetPhoto Copied from Internet

 Voice of James Mint's photo.

16 hours ago

ဦးဝိရသူရဲ႕ မြတ္ေဒါင္းကိစၥကို မေက်မနပ္ျဖစ္ပီး ၾကံ႕ဖြံ႕အစိုးရ ဘဂၤါလီငါးသိန္းကို White Card ေပးတယ္ဆိုပီး Diversion လုပ္ျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္..... အဲ့ဒိမွာလြဲေနတာ ဘဂၤါလီ ငါးသိန္းကို White Card ေပးလိုက္တာ စစ္အစိုးရပဲ ျဖစ္ပါတယ္..... စစ္အစိုးရမွာတုန္းက ပါတဲ့လူေတြမို႕လို႕ အခုလက္ရွိ အစိုးရနဲ႕လည္း သက္ဆုိင္တယ္ဆိုရင္ျဖင့္ တစ္ခုေလးပဲ ေမးခ်င္ပါတယ္...... မဆလ ပါတီကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး ပါတီစံုဖြဲ႕ခြင့္ ျပဳလိုက္ခ်ိန္မွာ မဆလ ဗဟိုေကာ္မတီဝင္ႀကီးေတြ အလားအလာေကာင္းတဲ့ ပါတီေတြကို အလုအယက္ ဝင္ခဲ့ရာမွာ ယေန႕ နာမည္ႀကီးေနတဲ့ NLD ပါတီဟာ တစည ၿပီးရင္ အမ်ားဆံုးပဲ ျဖစ္ပါတယ္...... ဒီအတြက္ မဆလ လူႀကီးေတြပဲ ပါေနလို႕ NLD လည္း မဆလနဲ႕ အတူတူပဲလို႕ ေထာက္ျပရင္ ဘယ္လိုေျဖၾကမလဲ သိခ်င္မိပါတယ္......

ေနာက္တစ္ခုက White Card ေပးျခင္း မေပးျခင္းက အဓိက ျပႆနာမဟုတ္ပါဘူး..... ႏိုင္ငံသား မဟုတ္တဲ့ ကိုယ့္ႏုိင္ငံထဲ ေရာက္ေနတဲ့ ဘဂၤါလီေတြကို ဟိုဘက္ျခမ္းက လူေတြနဲ႕ မေရာေထြးရေအာင္ အသိအမွတ္ျပဳ ကဒ္ျပားတစ္ခုခု ေပးထားရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္..... အဓိက ျပႆနာဟာ White Card ေတြကို ေပးတဲ့ အခြင့္အေရးပဲ..... စစ္အစိုးရ၊ တိတိပပ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အာဏာကို တစ္ဦးတည္း ခ်ဳပ္ကိုင္ထားခဲ့တဲ့ ဦးသန္းေရႊဟာ သူစနစ္တက် ဆုတ္ခြာႏိုင္ရန္ လႊတ္ေတာ္မွာ သူလူေတြ မ်ားေနေစဖို႕ ေနရာစံုမွာ အေရြးခံရေအာင္ ႀကံရြယ္တဲ့အထဲက ႏိုင္ငံအေပၚ သစၥာေဖာက္မႈျဖစ္တဲ့ White Card ေတြကို မဲေပးပိုင္ခြင့္ကို သူ႕ရဲ႕ ရုပ္ေသးအဖြဲ႕ျဖစ္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္ကေန မလွိမ့္တပါတ္နဲ႕ လုပ္သြားခဲ့တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္......

အခုလက္ရွိ စစ္အစိုးရ White Card ေပးခဲ့တဲ့ ျပႆနာကိုပဲ ထိုးျပေနတဲ့ လူအမ်ားစုဟာ White Card ေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးျဖစ္ေနဆဲ ျဖစ္ေနတဲ ့မဲ ေပးပိုင္ခြင့္နဲ႕ ပါတ္သက္လို႕ ျပတ္ျပတ္သားသား ျငင္းဆိုၾကတာ မေတြ႕ရပါဘူး..... ထို႕အတူပဲ White Card မ်ားမဲေပးပိုင္ခြင့္ကေန လႊတ္ေတာ္ထဲ ေရာက္ေနတဲ ့ဘဂၤါလီ အမတ္ေတြကိုလည္း ျပတ္ျပတ္သားသား ဆန္႕က်င္ၾကတာ မေတြ႕ရပါဘူး....... ႏိုင္ငံသားမဟုတ္တဲ့ အဆိုပါ White Card ကိုင္ေဆာင္ထားသူေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးကိုပဲ ကန္႕သတ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္.....

အခုလက္ရွိ White Card ကိစၥကို ေထာက္ျပေနသူေတြရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က ႏွစ္ခုရွိပါတယ္...... တစ္အခ်က္က White Card ေတြကို လံုးဝပယ္ဖ်က္ေရး၊ ေနာက္တစ္ခ်က္က White Card မဲေပးပုိင္ခြင့္ကို လူေတြ သတိမထားမိေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္...... White Card ဟာ ပယ္ဖ်က္လို႕မရပါ...... အဆိုပါ White Card ေတြေၾကာင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ဘက္က ခိုးဝင္သူနဲ႕ လက္ရွိႏိုင္ငံအတြင္း ေရာက္ရိွေနသူေတြကို ခြဲျခားႏိုင္လို႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္....... လက္ရွိမွာ တရားဥပေဒ တိတိပပ စိုးမိုးႏိုင္မယ္ဆိုရင္ White Card ကိုင္ေဆာင္သူေတြကို စနစ္တက် ထိမ္းခ်ဳပ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္..... 

ေနာက္တစ္ခ်က္က White Card ေတြကို ဖ်က္သိမ္းဖို႕ ေဇာင္းေပး ေဆာ္ၾသေနပီး White Card ေတြရဲ႕ မဲေပးပိုင္ခြင့္ကို မသိမသာ ေမ့ေလ်ာ့လာေအာင္ လုပ္လာတဲ့ အခ်က္.....အခုလက္ရွိ ႏိုင္ငံေရးပါတီအမ်ားစု တိတိပပ ဆိုရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ NLD ပါတီမွ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းနဲ႕ ေထာက္ခံသူေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ White Card ကိုင္ေဆာင္သူေတြစီက မဲကို သဲ့ယူမယ့္ အေျပာအဆိုေတြ အေတြ႕မ်ားလာရျခင္းဟာလည္း ရခုိင္လူမ်ိဳးေတြအတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္စိတ္ကို ျဖစ္ေပၚေစတာ ျငင္းလို႕မရပါဘူး..... ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံအေပၚမွာ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစိတ္ ရွိသူတိုင္းဟာ White Card ကိုင္ေဆာင္သူေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးကို ကန္႕သတ္ရမွာျဖစ္ၿပီး မဲေပးပိုင္ခြင့္ကို ျပတ္ျပတ္သားသား ျငင္းပယ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္...... လူ႕အခြင့္အေရး အျပည့္အဝ မရေသးတဲ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံသား ရခုိင္လူမ်ိဳးေတြကို မစာနာပဲ ႏိုင္ငံသား မျဖစ္ေသးတဲ့ ဘဂၤါလီေတြကို လူ႕အခြင့္အေရးေခါင္းစဥ္ တပ္ေနျခင္းဟာ “ေျမးကအရင္း၊ သားကအဖ်ားျဖစ္ ေလၿပီ” ဆိုတဲ့ က်န္စစ္သားမင္း ထီးေမြ နန္းေမြကို သားေတာ္ ရာဇကုမာရ္အား မေပးပဲ ေျမးေတာ္ အေလာင္းစည္သူအား ေပးလိုက္ရသကဲ့သို႕ ျဖစ္ေနတာ သတိခ်ပ္ဖို႕ လိုပါတယ္......

ေနာက္ အခုလက္ရွိ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့ ေဒၚစုအေပၚ လူထုရဲ႕ ေမးခြန္းထုတ္လာရျခင္းဟာ မည္သူမည္ဝါမွ် ဖန္တီးျခင္းမရွိပဲ ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈဆိုသလို ေဒၚစုရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေတြအေပၚမွာ သံုးသပ္တဲ့ စကားအေပၚ အေျခခံတယ္ဆိုတာ ျငင္းမရပါဘူး..... ေဒၚစုကို အဲ့ဒိလိုသံုးသပ္ပါ၊ အဲ့ဒိလို ေျပာပါလို႕ ဘယ္သူကမွ ဖိအားေပးႏိုင္တာ မဟုတ္ပါဘူး...... ျပႆနာျဖစ္မွ ဆင္ေဝွ႕ရန္ေရွာင္ လုပ္လို႕မရပါ...... ႏိုင္ငံေရး ေလာကထဲကို ဝင္ေရာက္လာခ်ိန္မွာ အက်ပ္အတည္းကာလေတြ မ်ားစြာ ေက်ာ္ျဖတ္ရမွာပါ..... အက်ပ္အတည္းေတြ႕တုိင္းမွာ မည္သူမည္ဝါ ဖန္တီးတယ္ဆိုတာထက္ အဆိုပါ အက်ပ္အတည္းေတြရဲ႕ အတိမ္အနက္ေပၚ မူတည္ၿပီး ေျဖရွင္းေက်ာ္ျဖတ္ဖို႕ ႀကိဳးစားရမွာပါ..... အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံ့အက်ပ္အတည္းလို႕ ေျပာလို႕ရတဲ့ အေနာက္ဘက္က ဘဂၤါလီ ကိစၥမ်ိဳးဟာ လူ႕အခြင့္အေရး ေခါင္းစဥ္တစ္ခုတည္းနဲ႕ သံုးသပ္လို႕မရပဲ National Interest ၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံသား ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးပါ ထည့္သြင္း စဥ္းစားရပါလိမ့္မယ္..... 

ႏိုင္ငံမွာ ျပႆနာေတြ ႀကံဳတုိင္းမွာ လူေတြဟာ ဘာေၾကာင့္ အတုိက္အခံေတြရဲ႕ အသံ၊ အတုိက္အခံေတြရဲ႕ အျမင္ကို သိခ်င္၊ ၾကားခ်င္ၾကသလဲ...... အေျဖကရွင္းပါတယ္...... အတိုက္အခံကို အားကိုးလို႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္...... တိတိပပ ဆိုရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ လက္ရွိ အစိုးရထက္၊ လုပ္ႏိုင္ခြင့္ ရွိသူေတြထက္ အတိုက္အခံကို ပိုမို အားကိုးလို႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္....... ဒါေၾကာင့္ ထစ္ခနဲရွိ အတုိက္အခံကို လာေမးရသလား ဆိုတာဟာ မိမိအေပၚ အားကိုးသူ ျပည္သူလူထုကို ေစာ္ကားရာ ေရာက္ပါတယ္..... ေရနစ္သူရဲ႕ အားကိုးရာ ေကာက္ရိုးတမွ်င္မျဖစ္ပဲ ေရနစ္သူကို ကူထိုးပလိုက္တဲ့ ဝါးလံုးလိုပါပဲ......

အတိုက္အခံရဲ႕ သေဘာတရားကလည္း အစိုးရတစ္ရပ္ မလုပ္ႏိုင္တာ၊ လုပ္တာ ကိုင္တာ ထိေရာက္မႈ မရွိတာေတြကို စနစ္တက် ေထာက္ျပသံုးသပ္ လုပ္ေဆာင္သြားဖုိ႕ လိုပါတယ္....... အတိုက္အခံေတြပါဝင္တဲ့ စနစ္က်တဲ့ ေထာက္ျပမႈေတြအျဖစ္ ရခိုင္ေကာ္မတီ အစီရင္ခံစာ၊ လက္ပံေတာင္း အစီရင္ခံစာေတြကို ၾကည့္ရင္ သိႏိုင္ပါတယ္...... ျမန္မာျပည္မွာ အဲ့ဒိလို ထိေရာက္တဲ့ အစီရင္ခံစာေတြနဲ႕ အစိုးရတစ္ရပ္ကို ေထာက္ျပ ေဝဖန္ႏိုင္တဲ့ အတုိက္အခံေတြ မ်ားစြာ ေပၚထြန္းဖို႕ လိုေနေသးပါတယ္...... အထူးသျဖင့္ အေနာက္ဘက္ကမ္းက ဘဂၤါလီ အေရးကိစၥဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္သာမက ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြအတြက္ ဆူးအႀကီးႀကီးတစ္ခု အဆူးခံေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္........

အဲ့ဒိဆူးကို အနာသက္သာစြာနဲ႕ ဖယ္ထုတ္ၿပီး ကုႏိုင္ဖို႕က လက္ရွိအစိုးရ၊ အတုိက္အခံ ညီညာပါမွ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္....... ဆူး ဆူးေနသမွ် နာက်င္ေနရတဲ့ ေဒသခံ ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြကိုလည္း ငဲ့ညွာဖို႕လိုသလို အဲ့ဒိဆူးႀကီးေၾကာင့္ မလိုအပ္ပဲ တုိင္းျပည္ရဲ႕ သယံဇာတေတြ ေလလြင့္ေနတာကိုလည္း ထိမ္းသိမ္းႏိုင္ဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္...... ျပည္သူ ျပည္သားေတြလိုခ်င္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ိဳး ႏိုင္ငံေရး ပါတီမ်ိဳးဟာ သူ႕ေၾကာင့္၊ ငါ့ေၾကာင္ ့အျပန္အလွန္ လက္ညိႈးထိုးေနသူေတြ မဟုတ္ပါဘူး.......ဒါေၾကာင့္ အတို္က္အခံ၊ အစိုးရ၊ အတိုက္အခံ ဘက္ေတာ္သား၊ အစိုးရဘက္ေတာ္သား အျပန္အလွန္ လက္ညိႈးထိုးေနၾကမယ့္အစား တုိင္းျပည္မ်က္ႏွာအတြက္ ၾကည့္ၾကပါလို႕ပဲ တုိက္တြန္းလိုက္ပါတယ္......

ေမာင္ပိန္လို မလုပ္ေၾကး

June 26, 2013, 12:34 am

≫ Next: ကမၻာကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘာေတြၿပၾကမွာလဲ

≪ Previous: တုိင္းျပည္မ်က္ႏွာ ၾကည့္ၾကပါ

$

0

0

 

 ျမေသြးနီ's photo.

တစ္ခါက ေမာင္ပိန္လို႔ေခၚတဲ့ အရက္သမားတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ တစ္ေန႔ သူက အရက္ေလး တေထြေထြနဲ႔ သူတို႔ရပ္ကြက္နားက ဘုရားကို ေရာက္သြားတယ္။ 

ဘုရားေစာင္းတန္းတေလွ်ာက္ ေလွကားကတက္လာရင္း ေဘးဘီ ၀ဲယာနံရံေပၚမွာ သရုပ္ေဖာ္ထားတဲ့ ပံုေတြကိုလည္း ၾကည့္လာတယ္။ ငါးပါးသီလကို က်ဴးလြန္မိရင္ ငရဲမွာ ဘယ္လို ၀ဋ္ခံရတယ္ဆိုတာ ပန္းခ်ီဆရာႀကီးမ်ားက သီလတစ္ပါးျခင္းစီအတြက္ကို ဘုရားဖူးေတြ သိရေလေအာင္ နံရံေပၚမွာ ေသခ်ာသရုပ္ေဖာ္ ထားတယ္။

ေမာင္ပိန္လည္း ေစာင္းတန္းတစ္ေလွ်ာက္ တက္လာရင္း နံရံက သရုပ္ေဖာ္ပံုေတြနဲ႔ စာေတြကို စိတ္၀င္တစား ၾကည့္ရင္း၊ ထံုးစံအတိုင္း သူ႔ရဲ႕အသံ က်ယ္ေလာင္က်ယ္ေလာင္နဲ႔ အသံထြက္ ဖတ္လာမိတယ္။

“ ပါဏာတိပါတာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ ” – အင္း.. သူ႔အသက္မသတ္ရဆိုတာကို သတ္တာကိုး၊ ခံ..ခံ ..၊ ဒီလိုကံမ်ဳိး က်ဴးလြန္သူေတြ ငရဲမွာခံရ.. နည္းေတာင္နည္းေသး၊ ကိုယ့္အသားပဲ ကိုယ္ဆိတ္ၾကည့္ဦး.. နာတတ္ၾကေသးတာ၊ သူမ်ားအသက္ တစ္ေခ်ာင္းကို မဆင္မျခင္ ရက္ရက္စက္စက္ သတ္တာ.. ငရဲက်တာ နည္းေတာင္နည္းေသး..”

ဘုရားဖူးလာသူေတြက ေမာင္ပိန္အသံ က်ယ္ေလာင္က်ယ္ေလာင္ကို ၾကားေတာ့ မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ ေစာင္းငဲ့ၾကည့္ၾကတယ္။ ဒါက သူ႔ကို လူေတြ စိတ္၀င္စားေလေအာင္ အျမဲထြင္ေလ့ရွိတဲ့ ေမာင္ပိန္ရဲ႕ အကြက္ရိုးႀကီးေပါ့။

“ အဒိႏၷာဒါနာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ ” – ၾသ… သူတစ္ပါးပစၥည္း အေခ်ာင္လိုခ်င္၊ ခိုးခ်င္သူေတြ၊ ဒီလိုငရဲမ်ဳိး က်မယ္ဆိုတာ မသိသား ဆိုး၀ါးႏိုင္လိုက္တာ …၊ ကိုယ့္ရွိတာေလးနဲ႔ မေရာင့္ရဲႏိုင္ဘူး။ သူမ်ားပစၥည္းလိုခ်င္မ်က္စိရွိေတာ့ စာရိထၳက ပ်က္စီးၿပီေပါ့၊ ကိုယ္စရိတ္နဲ႔ ကိုယ္သြားေပေရာ့..”

ေမာင္ပိန္ကေတာ့ အာေပါင္အာရင္း သန္သန္နဲ႔ စြတ္တင္ေနေလတယ္။ သူ႔အနားမွာ ရွိေနတဲ့ ဘုရားဖူးေတြက ေမာင္ပိန္ဆီက ပ်ံ႕လြင့္လာတဲ့ အရက္နံ႔ တစ္ေထာင္းေထာင္းကို ႏွာေခါင္းအုပ္လွ်က္က ေမာင္ပိန္ရဲ႕ တတိယမွတ္ခ်က္ကို စိတ္၀င္တစားျဖစ္လာၾကတယ္။ မ်က္ႏွာေတြကေတာ့ ၿပံဳးေစ့ေစ့နဲ႔ေပါ့။

“ ကာေမသုမိစၦာစာရာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ ” – သူမ်ားသားမယား ျပစ္မွားခ်င္ေသးတယ္၊ လူ႔စည္းဘီလူးစည္း နားမလည္ၾကဘူး..၊ ေအာ့ႏွလံုးနာလိုက္တာ၊ ဒီလိုလူမ်ဳိးေတြ ငရဲက်တာ မဆန္းဘူး၊ နည္းေတာင္နည္းေသး ...”

ဘုရားဖူးေတြက နီးစပ္ရာအခ်င္းခ်င္း လက္တို႔ေနၾကေလၿပီ။
ေမာင္ပိန္လည္း သူ႔ကို လူေတြ ၀ိုင္းၾကည့္ေလေတာ့ စိတ္ေတြ တက္ၾကြလာၿပီး အသံကို မူလကထက္ ပိုျမွင့္လိုက္တယ္။

“မုသာ၀ါဒါ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ ” – အိိုး.. ဟိုး လိမ္ညာေျပာလို႔ ငရဲမွာတန္းစီ ေနရသူေတြ ေအာတိုက္ပါလား၊ ကိုယ့္သိကၡာ ကိုယ္မငဲ့.. ကိုယ့္လိပ္ျပာ ကိုယ္မလံု လွ်ာအရိုးမရွိတိုင္း လိမ္ခ်င္သူေတြ ငရဲအိုးထဲ က်.. က်….ေခါင္းစိုက္ၿပီးကို က်ပါေစဗ်ာ..”

ဘုရားဖူးလာသူေတြရဲ႕ အာရံုစူးစိုက္မႈက ေမာင္ပိန္ကို ေသြးနထင္
ေရာက္သြားေစေတာ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ပံုေတြၾကည့္၊ စာေတြဖတ္၊ ပါးစပ္က ေတာေျပာေတာင္ေျပာနဲ႔ ေအာ္လာလိုက္တာ ငါးပါးသီလရဲ႕ ေနာက္ဆံုးသီလကို သရုပ္ေဖာ္ထားတဲ့ ပံုေနရာလည္း ေရာက္ေရာ၊ သူ႔နံေဘး ပတ္၀န္းက်င္ကို တစ္ခ်က္ အကဲခပ္လိုက္တယ္။ ၿပီးမွ….

“ သူရာေမရယ …ယ…ယ….မဇၨပၸမာဒဌာနာ …..
ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ..မိ..မိ…”

“““““…ဘာ….”””””

“ ေသရည္ေသရက္ကို ေရွာင္က်ဥ္ရမယ္.. ဟုတ္လား..၊
ေဟ့..ေဟ့…ဒီမွာ ငပိန္႔ကို အခ်ဥ္မွတ္လို႔လား၊ ငပိန္႔ကို ဆရာလာမလုပ္ၾကနဲ႔၊ ေမြးထဲက အရက္ပုလင္း ဖက္ေမြးလာတာ၊ ငရဲလဲ ငါမမွဳဘူး.. ေသာက္ခ်င္ရာ ေသာက္မယ္ကြ… ေဂ့ ….. ”

ေမာင္ပိန္ရဲ႕ ေဂ့ခနဲ ေလခ်ဥ္တက္သံလည္း ဆံုးေရာ၊ ဘုရားဖူးေတြရဲ႕ ၀ါးခနဲရယ္လိုက္သံေတြက ဘုရားေစာင္းတန္းမွာ နားေနတဲ့ ခိုတစ္အုပ္ေတာင္ လန္႔ပ်ံသြားေတာ့တယ္။

ငါတေကာေကာေနၾကသူမ်ားနဲ႔ သူမ်ားမ်က္ေခ်းသာျမင္တတ္ၿပီး၊ ကိုယ့္မ်က္ေခ်းကိုယ္မျမင္တတ္သူ ေမာင္ပိန္လို လူစားမ်ဳိးေတြကို ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္မွာ မၾကာခဏ ေတြ႕ျမင္ေနရေလတိုင္း ဒီပံုျပင္ေလးထဲက ဘုရားဖူးပရိသတ္ေတြလိုပဲ မရိုးႏိုင္ပဲ မၿပံဳးပဲနဲ႔ ၀ါးလံုးကြဲ ရယ္ျဖစ္္မိပါတယ္။ 

ကြၽန္မတို႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေမာင္ပိန္လို လူစားေတြ အမ်ားႀကီးပဲရွင့္.. 

ကမၻာကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘာေတြၿပၾကမွာလဲ

June 26, 2013, 12:36 am

≫ Next: လူကုိလူလုိ ျမင္တတ္ျခင္း

≪ Previous: ေမာင္ပိန္လို မလုပ္ေၾကး

$

0

0

=======================
ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း လူမႈကြန္ရက္တစ္ခုၿဖစ္ေသာ ေဖ့စ္ဘြတ္ စာမ်က္နွာမ်ားေပၚတြင္ မုန္တိုင္းထန္ေနသည္။ တိုင္းမ္မဂၢဇင္းက မ်က္နွာဖုံးအၿဖစ္ ေဖာ္ၿပသည့္ ဆရာေတာ္ဦးဝီရသူနွင့္ ပတ္သတ္၍ ထင္ၿမင္ခ်က္ ေပါင္းစုံကို ေတြ႔ေနရသည္။ ကန္႔ကြက္သူ၊ ေထာက္ခံသူနွင့္ ႀကားေနသူအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ၿမင္ရသည္။

စိတ္လွဳပ္ရွားေနေသာ လူ႔အခ်ိဳ႕၏ ေပါက္ကြဲသံစဥ္မ်ားကလည္း တၿဖည္းၿဖည္းနွင့္ ႀကမ္းလာၿပီး ေနာက္ဆုံးတြင္ ဖရုသဝါစာဆဲေရးတိုင္းထြာသည့္ စကားလုံးမ်ားအဆင့္ထိ ေရာက္လာသည္။

မခံမရပ္ႏုိင္ၿဖစ္ေနႀကသူမ်ားအနက္ အမ်ားစုက တိုင္းမ္မဂၢဇင္း၏ အေရးအသားထက္ ဓာတ္ပုံေဖာ္ၿပမႈနွင့္ ဗုဒၶဘာသာ အႀကမ္းဖက္သမားဟူသည့္ ေခါင္းစဥ္ကို မေက်လည္ႀကၿခင္း ၿဖစ္သည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ၿမင့္ၿမတ္သည့္ ေရႊဝါေရာင္ သကၤန္းရုံထားေသာ ဗုဒၶဘာသာ သံဃာတစ္ပါးကို အႀကမ္းဖက္ဝါဒီအၿဖစ္ စြပ္စြဲေရးသားခ်က္အေပၚ ေဒါသထြက္ ေနႀကၿခင္း ၿဖစ္သည္။

အေႀကာင္းတစ္ခု ေပၚလာတိုင္း အၿမင္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ႀကားရစၿမဲ ၿဖစ္ပါသည္။ ယခုကိစၥတြင္မူ ကြဲၿပားေသာ အၿမင္မ်ားအၿပင္ ဆူေဝၿပင္းထန္သည့္ ေဒါသ၏ အခိုးအေငြ႔မ်ားကို ၿမင္ေနရသည္။ ဘာသာေရး သက္ဝင္ယုံႀကည္မႈအေပၚ အေၿခခံၿပီး ၿဖစ္တည္လာသည့္ ထင္ၿမင္ခ်က္မ်ားတြင္ ေဒါသတို႔ ေရာယွက္လာလ်ွင္ အဆိုးဘက္သုိ႔ ဦးတည္တတ္ေလ့ ရွိပါသည္။

တိုင္းမ္မဂၢဇင္း၏ ေဖာ္ၿပမႈကို အေၿခခံ၍ ဆရာေတာ္ဦးဝီရသူကို ေထာက္ခံသူမ်ား၊ ၎နွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ အၿမင္ရွိသူမ်ား သာမက အၿခားေသာ ဘာသာဝင္မ်ား အႀကားတြင္ အထင္လြဲမွားစရာ ၿဖစ္လာမည္ဟု စိုးရိမ္သူမ်ား၏ အသံကိုလည္း ႀကားေနရသည္။ ၿဖစ္ႏုိင္ဖြယ္ရာ ရွိပါသည္။ စိတ္လႈပ္ရွားမႈအေပၚ အေၿခခံသည့္ တစ္ဖက္သတ္အၿမင္မ်ား ႀကီးထြားမလာေစရန္ ထိန္းသိမ္းရမည့္ ဝတၱရားသည္ ၿပည္ေထာင္စုသားတိုင္း၏ တာဝန္ၿဖစ္သည္။

တိုင္းၿပည္၏ ပုံရိပ္နွင့္ ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကာကြယ္ရလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ဖက္တြင္လည္း ၿပင္းထန္သည့္ မ်ိဳးခ်စ္ဝါဒီတို႔က လူ႔အခြင့္အေရးစကားကို ပစ္ပယ္၍ ေၿပာဆိုေသာ အသံအခ်ိဳ႕ကို စိတ္မေကာင္းဖြယ္ရာ ႀကားေနရပါသည္။ က်ဥ္းေၿမာင္းသည့္ အၿမင္မ်ား ႀကီးစိုးလာလ်ွင္ လူ႔အဖြဲဲ႔အစည္း တစ္ရပ္၏ ပုံရိပ္သည္ ပ်က္စီးလိမ့္မည္။

အစိုးရအေနၿဖင့္ ယခုၿဖစ္ေပၚေနသည့္ အၿငင္းပြားဖြယ္ရာ ကိစၥမ်ား နွင့္ ပတ္သတ္၍ တရားဝင္ ထုတ္ေဖာ္ ေၿပာဆိုၿခင္းမ်ား ၿပဳလုပ္သည္ကို မေတြ႔ရေသးပါ။ ႏိုင္ငံေရးသမား အမ်ားစုလည္း ထိုအတို္င္းပင္ ၿဖစ္သည္။

သေဘာထား ကြဲလြဲစရာ ၿဖစ္သည့္ ကိစၥရပ္မ်ား ၿဖစ္ေပၚလာတို္င္း အစုိးရက မည္သုိ႔ ကိုင္တြယ္မည္ကို တိုင္းၿပည္က သိခ်င္သည္။ ႏုိင္ငံေရး သမားမ်ားက ထုတ္ေဖာ္ေၿပာလာမည့္ သေဘာထား အၿမင္မ်ားကို ႀကားခ်င္ႀကသည္။

ဒီမိုကေရစီတုိင္းၿပည္ကို တည္ေထာင္ရန္ ရည္ရြယ္ေသာ နုိင္ငံသားမ်ားသည္ ဒီမိုကေရစီနွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးစံႏႈန္းမ်ားေပၚမွ ေသြဖည္မသြားႀကဖို႔ေတာ့ အေရးႀကီးသည္။ ၿပင္ပကမၻာက စြပ္စြဲမႈမ်ားအေပၚ စိတ္ဆိုးသည္ဆိုလ်ွင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လူမ်ိဳးသည္ ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရး မ်ားနွင့္ လူသားတန္ဖိုးကို ေလးစားသူမ်ားၿဖစ္ေႀကာင္း ၿပသရမည့္ အခ်ိန္သည္ ယေန႔ပင္ ၿဖစ္ပါသည္။

ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံကို တည္ေဆာက္ေနပါသည္ဆိုသည့္ လက္ရွိအရပ္သားအစိုးရသည္ တိုင္းၿပည္၏ ဒီမိုကေရစီနွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးစံႏႈန္းမ်ားမွ ေသြဖယ္သြားမည့္ လုပ္ရပ္မ်ား အေပၚတြင္ တာဝန္ရွိပါသည္။ ဒီမိုကေရစီကို ကာကြယ္ေပးရလိမ့္မည္။ ႏုိင္ငံသားတို႔၏ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေရးနွင့္ လြတ္လပ္ခြင့္ကို အာမခံေပးရလိမ့္မည္။ ဘာေႀကာင့္ လက္ရွိ အခ်ိန္တြင္ တိတ္ဆိတ္ေနရသည္ကုိ သိခ်င္သည့္ နိုင္ငံသားအေရအတြက္မွာ မနညး္လွပါ။

ဒီမိုကေရစီ၏ ေထာင္ေခ်ာက္မွာ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒ ၿဖစ္ေႀကာင္း ပိုလန္ႏုိင္ငံသမားတစ္ဦး၏ အေၿပာကို ကိုးကား၍ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၿပီးခဲ့သည့္ အပတ္က ဤသတင္းစာမွေန၍ ေရးခဲ့ၿပီး ၿဖစ္သည္။ ေထာင္ေခ်ာက္မ်ားသည္ တစ္ေန႔တၿခား ႀကီးထြားလာေနပါသည္။ အပ်က္ပ်က္နွင့္ ႏွာေခါင္းေသြးထြက္ရမည့္ အေၿခအေနသို႔ ဆိုက္ေရာက္ မသြားေစရန္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သတိရွိရမည္ဟု ထင္ပါသည္။

တိုင္းမ္မဂၢဇင္းမွ ေဖာ္ၿပသည့္ ဓာတ္ပုံနွင့္ အေရးအသားအခ်ိဳ႕ကို အေၿခၿပဳ၍ ၿပည္တြင္း၌ ပိုမို ရႈပ္ေထြးလာမည့္ အေၿခအေနမ်ား ေပၚေပါက္လာမည္ကိုေတာ့ စိုးရိမ္ပါသည္။ အၾကမ္းဖက္ သမား ဟူေသာ စြပ္စြဲခ်က္အေပၚ ေက်လည္ၿခင္းမရွိၾကသူမ်ား အေနၿဖင့္လည္း မိမိတို႔သည္ အၾကမ္းဖက္အၿမင္ရွိသူမ်ား မဟုတ္ေၾကာင္း ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ တံု႔ၿပန္ဖို႔လုိသည္။

အင္အားႀကီးမီဒီယာတစ္ခုက မိမိတို႔ကို တစ္ဖက္ေစာင္းနင္း ဖိနွိပ္ေရးသားသည္ဟု အထင္ရွိ ေနသူမ်ားအတြက္ မိမိတို႔သည္ သူတုိ႔စြပ္စြဲသလုိမဟုတ္ေၾကာင္း လက္ေတြ႔ၿပသလိမ့္မည္။ မိမိတို႔သည္ အၾကမ္းဖက္ဝါဒကို လက္ခံသူမ်ားမဟုတ္ေၾကာင္း ကမၻာကို သိေစဖို႔ လုပ္ရလိမ့္မည္။ မိမိတို႔က ေမတၱာဝါဒီၿဖစ္ေၾကာင္း ရန္လုိသည့္ အေၿပာမ်ားၿဖင့္ ၿပသ၍ ရမည္မဟုတ္ပါ။

မိမိတို႔ယံုၾကည္ရာ ဘာသာကို ကာကြယ္လိုလွ်င္ မိမိတို႔ဘာသာကို အၿခားသူမ်ားက အၿမင္ေစာင္းေစမည့္ လုပ္ရပ္မ်ားကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေရွာင္ၾကဥ္ရလိမ့္မည္။ ဘာသာေရး အစြန္းေရာက္သူမ်ားဆိုသည့္ စြပ္စြဲမႈမ်ားကို နွစ္သက္ၿခင္းမရွိလွ်င္ ငါ့ဘာသာမွ ငါ့ဘာသာ အမွန္ဆိုေသာ လုပ္ရပ္နွင့္ အေၿပာမ်ားကို ေရွာင္ၾကဥ္ၿခင္းၿဖင့္ ၿပန္လည္ေခ်ပရလိမ့္မည္ဟု ထင္သည္။

ေဒါသနွင့္ မုိက္မုိက္ကမ္းကမ္း အၿပဳအမူ၊ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း အေၿပာမ်ားၿဖင့္ တံု႔ၿပန္လိုက္၍ မိမိတို႔၏ ပံုရိပ္၊ အဖြဲ႔အစည္း၏ ပံုရိပ္၊ နုိင္ငံ၏ ပံုရိပ္ကို ဖ်က္ဆီးရာေရာက္သြားမည့္ အၿဖစ္ကို သတိရွိရန္လိုသည္။ တစ္ဖက္ေစာင္းနင္း အၿမင္မ်ားေၾကာင့္ ယခုအခါ အားလံုးက စိတ္မေကာင္း ၿဖစ္ေနရသည့္ အခ်ိန္ၿဖစ္ပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာ အၾကမ္းဖက္သမားဟူေသာ တုိင္းမ္မဂၢဇင္း၏ အသံုးအနႈန္းက ကမၻာအနွ႔ံသို႔ ၿပန္႔သြားပါၿပီ။ ရည္ညႊန္းခံရသည့္ ပုဂၢိဳလ္နွင့္ ၎ကုိ ယံုၾကည္သူမ်ား၊ ၎ကို ဆန္႔က်င္သည့္ လူေတြအၾကားမွ ပဋိပကၡမွာလည္း ပို၍ႀကီးမား လာဖြယ္ရွိသည္။ ယင္းကို အေၾကာင္းၿပဳ၍ ၿဖစ္ေပၚလာမည့္ အက်ိဳးဆက္မ်ားမွာလည္း ခန္႔မွန္းမရပါ။ ၿပင္းထန္၍ တစ္ဖက္စြန္းက်သည့္ အဆင့္သို႔ မေရာက္ပါေစနွင့္ဟုသာ ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။

နယ္စပ္ၿဖတ္ေက်ာ္ေနထိုင္မႈကို မူတည္၍ စတင္ခဲ့ေသာ ပဋိပကၡမ်ားမွ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရး ႏႊယ္သည့္ ပဋိပကၡအဆင့္အထိ ေရာက္ရွိလာသည္မွာ တုိင္းၿပည္အတြက္ စိုးရိမ္စရာ ၿဖစ္လာပါသည္။ တစ္ေန႔တၿခား ႀကီးထြားလာသည့္ ပဋိပကၡၿဖစ္စဥ္မ်ားနွင့္ ပတ္သက္၍ အစိုးရက ဘယ္လုိကိုင္တြယ္မည္လဲ။ တုိင္းၿပည္က ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။ ပဋိပကၡကို ပဋိပကၡ ကဲ့သို႔သာ ေၿဖရွင္းရလိမ့္မည္။ သို႔အတြက္ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရး လိုအပ္သည္။

အပ္နွင့္ထြင္းရမည့္ အနာကို ပုဆိန္နွင့္ေပါက္၍ ထြင္းရသည္အထိ ႀကီးမားလာၿခင္းမွာ ေသြးရိုးသားရိုး မၿဖစ္နုိင္ဟု လူအမ်ားက ယံုၾကည္ထားၿပီး ၿဖစ္ပါသည္။ ဘာသာေရးကို အေၾကာင္းၿပဳ၍ နုိင္ငံေရး အၿမတ္ထုတ္မႈမ်ားကို ေရွာင္ရွားသင့္သည္။ သက္ဝင္ယံုၾကည္မႈ အမိ်ဳးမ်ိဳးရွိေသာ ၿပည္ေထာင္စု နုိင္ငံသားမ်ားအၾကား သံသယနွင့္ စိတ္ဝမ္းကြဲစရာ ေၿပာဆုိၿခင္းမ်ားကို မည္သည့္ဘာသာဝင္က ၿပဳလုပ္သည္ၿဖစ္ေစ တာဝန္သိ နုိင္ငံသားမ်ားက ကန္႔ကြက္ရလိမ့္မည္။

လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း ၿပႆနာမ်ားၿဖင့္ ဆူေဝေနသည့္ ယခုကာလတြင္ နုိ္င္ငံသားအားလံုး သတိႀကီးႀကီးထားရန္ လိုအပ္ပါသည္။ တုိင္းၿပည္၏ ပါးစပ္ေပါက္သဖြယ္ ၿဖစ္ေသာ စာနယ္ဇင္းမ်ား အေနၿဖင့္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနွင္ ့တည္ၿငိမ္မႈကို ေရွးရႈသည့္ အေရးအသားနွင့္ သေဘာထား အၿမင္မ်ားကို မွ်တစြာ တင္ၿပေစခ်င္သည္။ မွ်တေသာ အၿမင္သည္ ကိစၥရပ္တုိင္းအတြက္ အေရးႀကီးပါသည္။

ေသြးထိုးလုိသူအခ်ိဳ႕က အကြက္ေကာင္းကို ေခ်ာင္းေနၾကပါသည္။ ေထာင္ေခ်ာက္အတြင္းသို႔ သက္ဆင္းရန္ ညႇိဳ႕ငင္မႈမ်ားမွ ပါးနပ္စြာ ေရွာင္ထြက္နုိင္ဖုိ႔လိုသည္။ မွ်တသည့္ သေဘာထား အၿမင္မ်ား လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း အားေကာင္းလာေအာင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႀကိဳးစားရန္ လိုအပ္ေနသည္။

ၿမန္မာ၏ ေကာင္းမြန္ေသာ ပံုရိပ္ကို ကမၻာ့အလယ္တြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တည္ေဆာက္ရပါမည္။ ထို႔အတြက္ အခ်ိဳ႕သူမ်ား၏ တစ္ဖက္သက္ အၿမင္မ်ား၊ အယူအဆမ်ားၿဖင့္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ အေပၚ အေၿခခံထားသည့္ လံႈ႕ေဆာ္ရာသက္ေရာက္ေသာ ေၿပာဆိုလုပ္ကိုင္မႈမ်ားကို အခ်ိန္မီ ၿပဳၿပင္ရလိမ့္မည္။

ေစာင့္ၾကည့္ေနသည့္ ကမၻာႀကီးသို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘာေတြၿပၾကမွာလဲ ဆိုသည္ကို စဥ္းစားၾကမွ ေတာ္မည္။ အမုန္းစိတ္နွင့္ တယူသန္အေတြး၊ တစ္ဖက္သက္ အၿမင္မ်ားကိုလား။ ေမတၱာ စိတ္နွင့္ အေတြးအၿမင္ သေဘာထားႀကီးမႈကိုလား။ က်ဥ္းေၿမာင္းသည့္ စိတ္ကူး စိတ္သန္းမ်ားမွ ေပါက္ဖြားလာေသာ ငါနွင့္မတူ ငါ့ရန္သူဆိုသည့္ ယံုၾကည္မႈမ်ားကိုလား။

ကမၻာႀကီးက မိမိတုိ႔ကို အထင္လြဲသည္ဟု ခံစားေနရသည္ဆိုလွ်င္ အထင္လြဲစရာ ၿဖစ္ေစမည့္ သေဘာထားနွင့္ လုပ္ရပ္မ်ားကို သက္ဆုိင္သူတုိ႔က ကိုယ္ရွိန္သတ္ၾကမွ ၿဖစ္မည္။
(ဤေဆာင္းပါးသည္ ေဆာင္းပါးရွင္၏ ထင္ၿမင္ယူဆခ်က္ အာေဘာ္သာၿဖစ္ပါသည္။)

ဝင္းေဇာ္လတ္
7 day daily မွ

လူကုိလူလုိ ျမင္တတ္ျခင္း

June 26, 2013, 12:45 am

≫ Next: သာသနာ

≪ Previous: ကမၻာကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘာေတြၿပၾကမွာလဲ

$

0

0

 

Wana Warthi's status.

အဆဲတုိက္ပြဲ သဲသဲမဲ ဆင္ႏြဲေနၾကသည့္ ေရႊျမန္မာ။ေတာ္လြန္းသည္ဟု ေျပာရမလား ေခ်ာ္လြန္းသည္ဟု ေျပာရမလား။
ျခဳံေျပာရလ်င္ ခုတေလာ လူကုိ လူလုိမထင္ေသာ လူလုိမျမင္ေသာ စိတ္ဓာတ္ေတြ လြမ္းမုိးေနသည္ဟု ဆုိရမည္။ကုိယ္႔အခ်င္းခ်င္း သတၱိျပတတ္ေသာ အက်င့္ဆုိး ခုထိလြမ္းမုိးေနသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးသိန္းစိန္ သူရေရႊမန္း ဦးဝီရသူစသည္တုိ႔ကား အဆဲအဆုိအခံရဆုံး။အဆဲအခံရဆုံးကုိ စစ္တမ္းေကာက္လ်င္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ဦးဝီရသူတုိ႔ကား ထိပ္ဆုံးမွာရွိေလာက္သည္။ဒီၾကားထဲရဟန္းသံာေတာ္မ်ားကလည္း အဆစ္ပါလုိက္ေသးသည္။


ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အတုယူဖြယ္စိတ္ထားမ်ား ရွိပါသည္။သူ၏ အခ်ဳိ႔ရပ္တည္ခ်က္ ခံယူခ်က္ကို မိမိက မေထာက္ခံဘဲ သေဘာထားကြဲလြဲႏုိင္ပါသည္။ေဝဖန္ႏိုင္ပါသည္။သုိ႔ေသာ္ ေအာက္တန္းက်
က် ဆဲဆုိျခင္းကား မျပဳသင့္ပါ။

ဦးဝီရသူ၏ ေဆာင္ရြက္ခ်က္အလုံးစုံကုိ မေထာက္ခံဘဲ သေဘာထားကြဲလြဲခြင့္ ရွိပါသည္။ေဝဖန္ႏိုင္ပါသ္ည္။သုိ႔ေသာ္ သူ၏မ်ဳိးဘာသာခ်စ္စိတ္ကုိကား ေလးစားတတ္ရပါမည္။ရဟန္းေတာ္အခ်ဳိ႔၏ ရပ္တည္ခ်က္တုိ႔သည္လည္း မသင့္ေတာ္သည္မ်ား ရွိႏိုင္ပါသည္။သုိ႔ေသာ္ ရဟန္းေတာ္တုိ႔သည္ ရာထူးအာဏာလုိခ်င္၍ မဟုတ္ဘဲ မွန္သည္ထင္သည့္ဘက္မွ ရပ္တည္တတ္သည့္ သဘာဝကုိ သမိုင္းၾကည့္က သိပါလိမ့္မည္။မိမိတုိ႔ႏွင့္ သေဘာထားမတုိက္ဆုိင္သည္ႏွင့္ သံဃာတု သဃာေယာင္ ရဟန္းတု ရဟနး္ေယာင္ အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႔အစည္း ေခါင္ေဆာင္တုိ႔အျဖစ္ 
ပုံရိပ္ေဖာ္ျခင္းငွာမသင့္ပါ။ 

ခုေတာ့ တဖက္ႏွင့္ တဖက္ လူဟုပင္မထင္ၾကေတာ့ဟု ထင္ရေလာက္ေအာင္ တုိက္ခုိက္ၾကေတာ့္သည္။သူတပါးအား အႏိုင္ရေရး အတြက္ အပုပ္ခ်ၾကေတာ့့သည္။မစင္ကုိင္၍ တဖက္ႏွင့္တဖက္ ပစ္ခတ္ေနသည့္ပမာပင္။

ဝမး္နည္းစဖြယ္ေကာင္းသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေကာင္းတူဆုိးဖက္ လက္တြဲလာၾကသ
ည္႔ ရဟန္းသံဃာအဖြဲ႔အစည္းႏွင့္ဒီမုိကရက္တစ္ အင္အားစုတုိ႔၏ ေပါင္းစည္းမႈျပဳိကြဲျခင္း လမး္ခြဲျခင္းျဖစ္သည္။

ရဟန္ေတာ္မ်ားက မ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒ ေပၚေပါက္ေရးအတြက္ က်ဳိးစားသည္။ဒီမုိကရက္တစ္အက္အားစုမွ ၎ကုိ လူတစု၏ ႏိုင္ငံေရးကစားကြက္ N L Dကုိ ထုိးႏွက္ခ်က္ဟုသာျမင္သည္။ရဟန္းသံဃာတုိ႔၏ ခံစားခ်က္ကုိ ထည့္မတြက္။

လူတဦးခ်င္းစီ၏ အလုိဆႏၵ ခံစားခ်က္ကုိ အေလးထားျခင္း လ်စ္လ်ဴမရႈျခင္းသည္္ ဒီမုိကေရးစီ၏ အေျခခံသဘာဝ။တနည္းအားျဖင့္ လူကုိ လူလုိျမင္တတ္ျခင္း တန္ဖုိးထားတတ္ျခင္း။အေလးထားတတ္ျခင္း။မ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒကိစၥကုိ လုိလားေသာ သံဃာေတာ္မ်ား၏ ဆႏၵကုိ အေလးထားသုံးသပ္သင္သည္ထင္သည္။သင့္သည္ မသင့္သည္ထားဦး။ သူတပါးအလုိဆႏၵ ခံစားခ်က္ကို ေလးစားသည့္ရႈေထာင့္မွျဖစ္သည္။ထုိမွ တဆင့္တက္၍ မ်ွမွ်တတျဖစ္ရန္ စဥ္းစားသင့္သည္။

ထုိသုိ႔ သူတပါးတုိ႔၏ အလုိဆႏၵကုိ တန္ဖုိးထားတတ္ အေလးအနက္ထားတတ္ေသာ ဒီမုိကေရစီအေျခခံ သေဘာတရာမွ ရပ္တည္ေျဖရွင္းလ်င္ ျပႆနာအလုံးစုံေျပလည္ႏုိင္သည္။ျပႆနာဖန္္တီးသူတုိ႔ကို လက္ညွိးထုိးဖြယ္မရွိ။မွန္ကန္ေသာ အျမင္ မွန္ကန္ေသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ မွန္ကန္ေသာရပ္တည္ခ်က္ တုိ႔အေပါ အေျခခံလ်င္ သူတပါးတုိ႕ ကစားကြက္သည္ ေက်ပ်က္ျမဲျဖစ္သည္။

လူကုိ လူလုိျမင္တတ္၍ ေလးစားစြာဆက္ဆံတတ္ျခင္း သူတပါးတုိ႔၏ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားကုိ အေလးထားစဥ္းစားတတ္ျခင္းဟူေသာ ကုိယ္ခ်င္းစာတရား တန္းတူရည္တူစိတ္ထား မ်ားသ္ည ႏုိိင္ငံအားကယ္တင္မည့္ စိတ္ထားမ်ားျဖစ္သည္။သူတပါးလုိက္နာသည္ျဖစ္ေစ မလုိက္နာသည္ျဖစ္ေစ မိမိကစ လုိက္နာက်င့္သုံးရန္က်ဳိးစားၾကရပါမည္။အမ်ဳိးဘာသာကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးသူ ဒီမုိကေရစီကို ခ်စ္ျမတ္ႏုိးသူတုိင္း တာဝန္ရွိသည္ထင္သည္။

သာသနာ

June 26, 2013, 12:54 am

≫ Next: “ေစာင္႔ေလမ်ဳိးႏြယ္ ကိုယ္နားလည္သေလာက္”

≪ Previous: လူကုိလူလုိ ျမင္တတ္ျခင္း

$

0

0

အဆုံးအမကုိ ေခၚသည္။ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား၏ အဆုံးအမ။ သီလအဆုံးအမကုိ သီလသာသနာ။ သမာဓိအဆုံးအမကုိ သမာဓသာသနာ။ပညာအဆုံးအမကုိ ပညာသာသနာေခၚသည္။

သီလ

ကုိယ္စည္းကမ္း ႏႈတ္စည္းကမ္း ေနမႈထုိင္မႈစည္းကမ္း စားေသာက္ဝတ္ဆင္ေနထုိင္မႈစည္းကမ္း အလုံးစုံကုိ သီလေခၚသည္။သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္စြာေန
ထုိင္မႈသည္ သီလ၌ အၾကဳံးဝင္သည္။
စည္းကမ္းမဲ့ျခင္းသည္ သီလ၏ ရန္သူျဖစ္သည္။သီလသည္ ကာယကံ ဝစီကံတုိ႔ကုိ သန့္ရွငိးစင္ၾကယ္ ေစႏိုင္စြမ္းရွိသည္။


သမာဓိ 

စည္းကမ္းရွိေသာစိတ္ တည္ၾကည္ခုိင္မာ အားေကာင္းေသာစိတ္။အညစ္အေၾကးကင္း၍ ျဖဴေဖြးေတာက္ေျပာင္ေသာစိတ္ကုိ သမာဓိေခၚသည္။သမာဓိရွိလာလ်င္ စိတ္သည္ ခုိင္မာအား ေကာင္းလာ၏။အင္ျပည့္အားျပည့္ ျဖစ္ေပၚလာ၏။စိ္တ္ညစ္ စိတ္ဆုိးကင္း၏။
စိတ္ဓာတ္အင္အားကုိ ဆုတ္ယုတ္ပ်က္စီးေစသည္ မေကာင္းေသာ ေလာဘေဒါသ စသည္တု္ိ႔သည္ သမာဓိ၏ ရန္သူျျဖစ္သည္။သမာဓိသည္ စိ္တ္ကုိသန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေစႏုိင္စြမ္းရွိသည္။

ပညာ

ေၾကာင္းအက်ဳုိး အေကာင္းအဆုိးကုိ ပုိင္းျခားသိျမင္မႈ။ေတြေဝမႈ ပုိင္းျခားမသိမႈသည္ ပညာ၏ ရန္သူျဖစ္သည္။ပညာသည္ အသိဥာဏ္ကုိ သန္႔ရွင္းေစႏုိင္သည္။

ထုိ္သီလသမာဓိ ပညာတုိ႔သည္ အဆုုံးအမသာသနာမည္၏။ ထုိအဆုံးအမတုိ႔ကုိ ကုိယ္တြင္း၌ တည္ေအာင္ၾကဳိးစားရ၏။ပ်ံ႔ပြားေအာင္လည္း ေဆာ္ရြက္ရ၏။

သာသနာတြင္ အသြင္သ႑ာန္ႏွင့္ အႏွစ္သာရဟုႏွစ္မ်ဳိးရွိသည္။

သာသနာအေဆာက္အဦမ်ား ၾကီးပြားတုိးတက္ျခင္း သာသနာေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ ေဆာင္ရြင္ခ်က္မ်ားသည္ အသြင္သ႑ာန္ျဖစ္သည္။

သီလသမာဓိပညာ တည္ေအာင္ၾကဳိးစားျခင္းသည္ အႏွစ္သာရမည္၏။အသြင္ေရာအႏွစ္ပါ တုိးတက္ေအာင ္ က်ဳိးစားၾျကရမည္။ရံခါ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာေလာက၌ အႏွစ္သာရထက္ အသြင္ကုိ ဦးစားေပးမႈမ်ားေနသလားထင္ရသည္။

သာသနာအႏၱရာယ္ 

အတြင္းအႏၱရာယ္ အျပင္အႏၱရာယ္ ႏွစ္မ်ဳိးရွိသည္။
ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ မာနအတၱစေသာကိေလသာတုိ႔သည္ အႏွစ္သာရသာသနာကုိ ဖ်က္ဆီးႏုိင္စြမ္းရွိသည့္ သာသနာ၏ အတြင္းအႏၱရာယ္မည္၏။

သာသနာေတာ္ႏွင့္ ဆန္က်င္ဘက္အယူရွိသူတုိ႔၏ လုံ႔လပေယာက စသည္တုိ႔ကား အျပင္အႏၱရာယ္မည္၏။

အတြင္းအႏၱရာယ္ကုိ ကာကြယ္ရန္ သီလ သမာဓိ ပညာတုိ႔ ျပည့္စုံေအာင္ ၾကဳိးစားရသည္။

အျပင္အႏၱရာယ္ကုိ ကာကြယ္ရန္ စည္းကမ္းဥပေဒ လက္္နက္အင္အား အေစာင့္အေရွာက္တုိ႔ကို အားကုိးရသည္။

အတြင္းအျပင္ ခံတပ္လုံလ်င္ သာသနာထြန္းေတာက္မည္။အတြင္အျပင္ ခံတပ္ မလုံလ်င္ မၾကာခင္ သာသနာကြယ္မည္။

အျပင္အႏၱရာယ္ကာကြယ္ဖုိ႔ကုိ ခ်ည္း ဦးစားေပးေနလ်င္လည္း အတြင္းခံတပ္အားနည္း၍ အႏၱရာယ္ျျဖစ္ႏုိင္သည္။

အတြင္းကုိခ်ဥ္းဥိးစားေပး၍ အျပင္အႏၱရာယ္ ကာကြယ္ဖုိ႔ မၾကဳိးစားလ်င္လည္း ၾကီးမားျပင္းထန္ေသာ ဆန္႔က်င္ဘက္အင္အားစုတုိ႔ႏွင့္ ရင္ဆုိင္ရေသာအခါ လုံးဝအေရးႏွိမ့္လိမ္မည္။

အတြင္းအျပင္ ဘက္ညီမွ်တေသာ ကာကြယ္ေရးအင္အားစုမ်ားကုိ တည္ေဆာက္ရမည္။အမ်ဳိးဘာသာခ်စ္ျမတ္ႏုိးသူတုိင္း သီလ သမာဓိ ပညာတရားမ်ားတုိးပြားသထက္တုိးပြားေအာင္ ၾကဳိးစားပါမွ တကယ္တန္းခ်စ္ရာေရာက္သည္။ ေနခ်င္သလုိေန စိတ္ထာခ်င္လုိထား ပညာတုိးပြားေအာင္ မၾကဳိးစားလ်င္ ခ်စ္ရာမေရာက္ေသး။

မ်ုိးဘာသာခ်စ္ျမတ္ႏုိးသူတုိ႔ ျဖစ္ႏိုင္ၾကပါေစ။

သူတပါးဘာသာအားထိခုိက္မႈကင္း လ်က္ မိမိတုိ႔ယံုၾကည္ ကုိးကြယ္ရာဘာသာအသီးသီးကုိ တုိးတက္ေအာင္ တည္တံ့ေအာင္ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ၾကပါေစဟု ဆႏၵျပဳအပ္ပါသတည္း။

“ေစာင္႔ေလမ်ဳိးႏြယ္ ကိုယ္နားလည္သေလာက္”

June 26, 2013, 1:04 am

≫ Next: သမုဒၵရာထဲက ခပ္ၾကည့္မိတဲ့ ေရတစ္စက္

≪ Previous: သာသနာ

$

0

0

by Soe Min (Notes) on Wednesday, June 26, 2013 at 2:44am

          “ေနအရုဏ္ ေရာင္နီက်င္း ကြင္းတစ္ဘက္ကေနာ္ လင္းၾကက္ကေအာ္သရွင္႔။ က်ဳပ္တို႔ရြာထိပ္တေခၚေလးဆီက အေ၀းေက်ာင္းေပၚ ေရွးေခါင္းေလာင္းသံေဆာ္ တေဒါက္ေဒါက္ပါ႔ေနာ္ ေခါက္ေခါက္ၾကေသာ္ ရြာဘက္ အိမ္ဘက္ ကုလားတက္ ေခါက္သံေမာ္” တဲ႔။

          အညာမွာ ရြာမွာဆိုရင္ေတာ႔ မနက္လင္းအားႀကီး မ်က္စိနွစ္လုံးပြင္႔တယ္ဆိုတာနဲ႔ အရင္ဆုံး ၾကားရတဲ႔အသံဟာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ကုလားတက္ေခါက္သံ။ အရင္ဆုံး လုပ္ရတဲ႔အလုပ္က ဆြမ္းခ်က္ဖို႔။ အဖြားတို႔ဆိုရင္ေတာ႔ မ်က္ႏွာသစ္၊ သနပ္ခါးလိမ္းၿပီးတာနဲ႔ ဘုရားရွိခိုး အမွ်အတမ္းေ၀ဖို႔ပါပဲ။ ၿပီးတာနဲ႔ ေစ်းသြားတဲ႔သူကသြား၊ ပရိတ္ေခြကေလးဖြင္႔ၿပီး အိမ္မွာ တံျမက္စည္းလွဲတဲ႔သူကလွဲ။ ေန႔တစ္ေန႔ရဲ႕ အစကို က်က္သေရ မဂၤလာရွိရွိနဲ႔ စၾကသတဲ႔။

ညအိပ္ယာ၀င္ေတာ႔လည္းပဲ ေျခလက္ေဆး၊ ဘုရားရွိခိုးၿပီးမွ ေခါင္းအုံးနဲ႔ေခါင္းနဲ႔ထိရင္ လက္ကေလးခ်ဳိးကာခ်ဳိးကာ ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါး၊ ၂၄ ပစၥည္း တတ္သေရြ႕မွတ္သေရြ႕ ပုတီး၀တ္ကေလးျဖည့္ၿပီးမွ အိပ္ေပ်ာ္ၾကရတာဟာ ကိုယ္႔လူႀကီးမိဘမ်ားက သြန္္သင္ေလ႔က်င္႔ေပးထားတဲ႔ အေလ႔အထပါပဲ။ ဘယ္အရြယ္ကတည္းက စသင္ထားသလဲ မသိပါဘူး။ မွတ္မိေလာက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ အားလုံး အသားေသေနၿပီ။ အဖြားနဲ႔အေမဟာ သူတို႔မိဘဘက္က မိဆိုင္ဖဆိုင္ ရိုးရာနတ္ကိုးတဲ႔ အလုပ္ကို ၀ါ၀င္၀ါထြက္ ၀တ္မပ်က္ လုပ္ေပမယ္႔ ကိုယ္ေတြက်ေတာ႔ ရတနာသုံးပါးကလြဲရင္ နတ္ကိုးကြယ္တာ၊ ဘိုးေတာ္၀ိဇၨာ ကိုးကြယ္တာကို အက်င္႔မလုပ္ဘူး။ သရဏဂုံကို ညစ္ႏြမ္းေစတယ္ လို႔ အၿမဲေျပာတယ္။ အိမ္မွာဆိုရင္ နတ္အုန္းလည္း မရွိဘူး။ ဦးရွင္ႀကီးလည္း မတင္ဘူး။ ေရႊဘုန္းပြင္႔ဘုရားမွာ လုပ္တဲ႔ တရားပြဲေတြကို မပ်က္မကြက္ နာေလ႔ရွိသလို စူပါဟိုက္ကထြက္တဲ႔ တရားေခြေတြကိုလည္း အိမ္မွာ မၾကာခဏ ဖြင္႔ၿပီးနာေလ႔ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကိုယ္တို႔ဟာ စာလာရယ္ ဥပစာလာရယ္ သီသုပစာလာရယ္ဆိုတဲ႔ ရွင္သာရိပုတၱရာ ကိုယ္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ ႏွမေတြကို နံမယ္နဲ႔တကြ အလြတ္ရတယ္။ က်န္တာေတြဆိုရင္ေတာ႔ ေျပာမေနနဲ႔။ အိမ္မွာ စကားေျပာတဲ႔အခါမွာလည္း ဘယ္အခါမဆို ပုံတိုပတ္စ ဇာတ္နိပတ္မ်ားနဲ႔ သိုင္းကာ၀ိုင္းကာ ေျပာေလ႔ရွိတယ္။

           ဒါေပမယ္႔ သူတို႔လူႀကီးေတြ ေသလို႔သာသြားေရာ နင္ဘယ္ဘာသာကို မေျပာင္းနဲ႔။ ဘာသာျခားနဲ႔ မယူနဲ႔ တစ္ခြန္းတစ္ေလေတာင္ မွာၾကား မသြားဖူးပါဘူး။ ေစာင္႔ေလမ်ဳိးႏြယ္ဆိုတဲ႔ ကိစၥဟာ ကိုယ္တို႔အမ်ဳိးေတြထဲမွာ စကားထဲထည့္ေျပာစရာ မလိုသေလာက္ကို ရွိတယ္။ အေဖ႔ဘက္ အေမ႔ဘက္ ဘယ္အမ်ဳိးထဲရွာၾကည့္ၾကည့္ တရုတ္၊ ကုလား၊ ဘာသာျခားဆိုတာ မူးလို႔ေတာင္ ရွဴစရာ မရွိဘူး။ သိမွီေမးျမန္္းထားလို႔ရတဲ႔ ေဆြစဥ္ခုနစ္ဆက္ မတိုင္ခင္ကတည္းက ေနွာလာရင္ေတာ႔ ဘယ္တတ္နိုင္မလဲ။ လူသားမ်ဳိးႏြယ္ဆိုတာ သည္လိုပဲ ေရာေႏွာစီးဆင္းတဲ႔အခါလည္း ရွိမွာပဲ။ မေရာရဘူး မေႏွာရဘူးလို႔ အတင္းႀကီး တားျမစ္ပိတ္ပင္ထားလို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ႔ထုံးစံ၊ အယူ၀ါဒခ်င္း မ်ဳိးမတူ ဇာတ္ျခားတဲ႔အခါ ကိုယ္နဲ႔ အတူတူလို မခံစားရလို႔၊ ကိုယ္ေတြနားလည္တဲ႔စကားနဲ႔ပဲ ေျပာရရင္ အထုံေရစက္ အတူမပါခဲ႔လို႔ ဖူးစာဆုံတဲ႔ အထိေတာ႔ မေရာက္ခဲ႔တာ ထင္ပါတယ္။ (ေနာက္က်မွ ေမာ္နီကာဘလူးခ်ီးတို႔၊ နာအိုမီကင္းဘဲလ္တို႔က အတင္းလာယူခိုင္းရင္ေတာ႔ ဒုကၡပါပဲ။)

             သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းထဲမွာေတာ႔ လည္ပင္းဖက္ၿပီး ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေပါင္းေနတဲ႔ ဘာသာမတူ လူမ်ဳိးမတူတဲ႔သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အရွိသားပဲ။ သူတို႔ေတြနဲ႔လိုက္ၿပီး ဘုရားေက်ာင္းလည္း တက္ဖူးတယ္။ စမိုင္လည္း စားဖူးတယ္။ အိမ္ကလူႀကီးေတြ အေနနဲ႔ အဲသည္ကိစၥမ်ား ေခါင္းထဲထည့္စိတ္ပူစရာကို မလိုခဲ႔ဘူး။ ဘုရားေရွ႕ ကားျဖတ္ေမာင္းသြားရင္ေတာင္ အလိုလို လက္အုပ္ခ်ီၿပီးသား အက်င္႔ပါေနမွပဲဟာ။ သူမ်ားေတြ မဟုတ္တရုတ္ ကေလာ္တုတ္ေနသလို “မင္႔နွမေတြ ကုလားနဲ႔ညားကုန္မွာေပါ႔” တို႔ ဘာတို႔လည္း ကိုယ္႔ဘက္ကေတာ႔ အပူမရွာမိပါဘူး။ သူတို႔လည္း သူတို႔အသက္နဲ႔သူတို႔ အိမ္ကဓေလ႔စရိုက္ေတြ အရိုးစြဲေနၾကၿပီပဲ။ ဘုရား တရား သံဃာ မပါတဲ႔ ေန႔စဥ္ဘ၀ကို ဘယ္လိုမွ မျဖတ္သန္းႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ အခုေတာ႔ ကိုယ္လည္း သမီးတစ္ေကာင္ ႏြားတစ္ေထာင္ကို လုံေအာင္ အၿမဲ ေစာင္႔နိုင္ခဲတဲ႔ အေဖတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာၿပီဆိုေတာ႔ ကိုယ္႔သမီးကေလးကိုယ္ သြန္သင္ဆုံးမတဲ႔ေနရာမွာ မလုပ္နဲ႔။ မသြားနဲ႔။ မေခၚနဲ႔။ မေျပာနဲ႔။ ဆိုတဲ႔ တားျမစ္ပိတ္ပင္မႈေတြအစား ကိုယ္႔ရိုးရာ ကိုယ္႔စရိုက္ ဓေလ႔ဘာ၀ကို ေျခေျချမစ္ျမစ္ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ျမတ္ႏိုးတတ္သြားေအာင္ အားႀကိဳးမာန္တက္ သင္ရျပရဦးေတာ႔မွာပါပဲ။

             ကေလးဘ၀မွာ ပထမဦးဆုံး အေၾကာက္တရားက အေမွာင္ေပါ႔။ အိပ္ယာ၀င္တဲ႔အခါ လူႀကီးေတြက မီးေတြ ပိတ္လိုက္လို႔ ေမွာင္သြားတဲ႔အခါ မေၾကာက္ေအာင္ အိပ္ယာထဲမွာ ဘုရားစာေလးေတြဆိုလို႔ လက္ခ်ဳိးပုတီးကေလး စိတ္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားရေတာ႔ စိတ္ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းလည္း ရွိခဲ႔တယ္။ သရဲ တေစၦ ဘီလူး သဘက္ေတြဆိုတာ ကိုယ္ရြတ္ဖတ္ေနတဲ႔ ဘုရားႏႈကၡပတ္ေတာ္ေတြကို ေၾကာက္တယ္ဆိုေတာ႔ ယိုးဒယား သရဲကားေတြထဲကလို ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေျပးစရာ မလိုဘူး။ ငါ႔လာေျခာက္လို႔ကေတာ႔ လက္ညွဳိးေငါက္ေငါက္ထိုးၿပီး ရြတ္ပလိုက္မယ္ ဆို သတၱိေတြ ရွိသြားတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ေသျခင္းတရားအေၾကာင္း သိလာတဲ႔အခါ ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္းထေအာင္ ေၾကာက္လြန္းလို႔ အေမ႔ဆီသြားၿပီး “အေမေရ အညာကို ထြက္ေျပးၾကရေအာင္” လို႔ဆိုေတာ႔ အေမေတြအဖြားေတြက ေသျခင္းတရားကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔ လက္နက္ကေလး ေပးတယ္။ ၀င္ေလထြက္ေလကိုမွတ္ တဲ႔။ အဲဒီအရြယ္တုန္းကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ ေၾကာက္တာပါ။ ရုပ္ရွင္ထဲမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ ေသတဲ႔အခန္းပါရင္ကို မၾကည့္ရဲဘူး။ လူဆိုတာ ေသၿပီးရင္ သရဲျဖစ္သြားေရာ လို႔ ထင္တာကိုး။

              ဒါေပမယ္႔ ကိုယ္႔အိမ္က ပထမဦးဆုံး နာေရးေပၚတဲ႔အခါမွာ မေၾကာက္ေတာ႔ဘူး။ ေသသြားတာက ကိုယ္႔အေဖေလ။ ရက္လည္တဲ႔မနက္မွာ သူလာႏႈတ္ဆက္မွာပဲ ဆိုၿပီး အိပ္ေတာင္ မအိပ္ႏိုင္ဘူး ေမွ်ာ္မိတယ္။ အဖြားဆုံးေတာ႔လည္းေမွ်ာ္တာပဲ။ သူကလာေတာ႔ လာပါတယ္။ ကိုယ္႔ဆီမဟုတ္ဘူး။ သူလွဴထားတဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေပၚသြား၊ ဘုရားကန္ေတာ႔ၿပီး ျပန္ဆင္းသြားတယ္တဲ႔။ ေက်ာင္းေပၚက ကိုရင္ေလးက ဆင္းေျပးသြားတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးကေတာ႔ စကားလွမ္းေမးတာ ျပန္မေျဖဘူးတဲ႔။ စိတ္ထဲေတာ္ေတာ္ မေကာင္းတာက အဖြားက ငါ႔ကိုခ်စ္တယ္လည္းဆိုေသးရဲ႕ ငါ႔ဆီလည္း မလာပါလား လို႔ ၀မ္းနည္းမိတယ္။ တခါတခါ အိပ္မက္ထဲမွာေတြ႔လို႔ စကားေလးဘာေလးေျပာရရင္  ေပ်ာ္လိုက္တာ။ ျပန္ႏိုးလာရင္ေတာင္ အတင္းျပန္အိပ္တယ္။ အခန္္းဆက္မ်ား မက္လို႔ရမလား လို႔။ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေနတုန္း VZO နဲ႔ chat ရသလိုေပါ႔ကြယ္။ ေသၿပီးသားလူနဲ႔ဆိုတာ အိပ္မက္ကမာၻမွာပဲ ျပန္ေတြ႔ၾကရတာ မဟုတ္လား။ ငယ္ငယ္တုန္းက အသစ္ဖ်က္မေဆာက္ရေသးတဲ႔ အိမ္ႀကီးကိုလည္း ျပန္ေရာက္သြားလို႔ရတယ္။ ေနရာေဟာင္းေလးေတြကလည္း အကုန္ အရင္အတိုင္းပဲေလ။ အျပင္မွာသာ ဘာမွမက်န္ေတာ႔တာ။

               ဒီလိုနဲ႔ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း ဇာတိကစခဲ႔တာ ဇရာ၊ ဗ်ာဓိ၊ မရဏေတြ လာေတာ႔မယ္။ ဒါေပမယ္႔ ငယ္ငယ္ကလိုေတာ႔ သိပ္မေၾကာက္ေတာ႔ဘူး။ ဟိုဘက္ကမ္းမွာ ျပန္ေတြ႔ခ်င္တဲ႔လူေတြ အမ်ားႀကီးပဲေလ။ အဲဒီလူေတြနဲ႔ ျပန္ေတြ႔ဖို႔ဆိုတာ တူမွ်ေသာသဒၵါ၊ တူမွ်ေသာကုသိုလ္၊ တူမွ်ေသာသရဏဂုံတို႔ ရွိမွ ျဖစ္မွာ မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင္႔မို႔ ကိုယ္႔ဘ၀မွာ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ေမြးသည္ကေန ေသသည္အထိ အၾကားမလပ္ေအာင္ သက္၀င္စိုးမိုးေနတယ္။ သူမ်ားဟာ မွန္တယ္။ ကိုယ္႔ဟာမွ မွန္တယ္ ဘယ္သူနဲ႔မွ အျငင္းမပြားလိုဘူး။ မွားမွားမွန္မွန္ တယူသန္ေနၿပီးသား။ သူတို႔လည္း သူတို႔အယူနဲ႔သူတို႔ပဲ။ ေလာက္ကိုင္တုန္းကဆို သူတို႔ဘိုးဘြားေတြလည္း ေသဖို႔ျပင္ဆင္ရင္ဆိုင္ထားၾကတာပဲ။ ေျမကြက္ တစ္စုံ၊ အုတ္ဂူအစုံ နဲ႔ အိပ္ယာေဘး အေခါင္းထားအိပ္တယ္။ ေသၿပီးေနာက္မွာ မေမ႔မေလ်ာ႔ ကန္ေတာ႔ ေကၽြးေမြးဖို႔ ေနာက္မ်ဳိးဆက္ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ ခ်န္ရစ္တယ္။ အဲဒါ သူတို႔အယူပဲဟာ မွားတယ္ မွန္္တယ္။ သမၼာ၊ မိစာၦ သတ္မွတ္ေနစရာ မလိုပါဘူး။ ကိုယ္လည္း အဲဒီေနရာမွာ ေမြးဖြားႀကီးပ်င္းရင္ အဲဒီအယူပဲ ယူမွာ။

              ဘာသာေရးကို အိမ္ကထက္ပိုၿပီး သက္၀င္ယုံၾကည္လာေအာင္ ပံ႔ပိုးေပးသူေတြကေတာ႔ ဘုန္းဘုန္းေတြပါပဲ။ ကေလးဘ၀ကတည္းက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ဆြမ္းပို႔တဲ႔အလုပ္ကို မပ်က္မကြက္ အလုပ္ခိုင္းခဲ႔တယ္။ ရြာေက်ာင္းမွာ သူငယ္တန္း တက္တုန္းကဆို ဆြမ္းခံေတာင္ လိုက္ရတယ္။ အေဒၚေတြက သူ႔တူေလး ဆြမ္းေတာ္ဗ်ဳိ႕ ေအာ္ရင္ ဘယ္ေတာ႔မွ ကန္ေတာ႔ဆြမ္းပါဘုရား မရွိဘူး။ ျမန္မာမိဘမ်ားထုံးစံ သားရွင္ျပဳဖို႔ဆိုတာ က်ားကုတ္က်ားခဲ စုေဆာင္းရည္သန္ၾကျပန္ေတာ႔ ရြာမွာျပန္ရွင္ျပဳတဲ႔အခါ ေႏြေက်ာင္းပိတ္ကတည္းက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလႊတ္ၿပီး သကၤန္းေတာင္း၊ ကမၼဌာန္းေတာင္း၊ ဆံခ်ေတာ႔ရြတ္စရာ၊ ပစၥည္းေလးပါး သုံးေဆာင္ေတာ႔ ရြတ္စရာ၊ သီလယူ၊ သီလေပး၊ ေရဒဏ္၊ သဲဒဏ္ အကုန္ သင္အံေလ႔က်က္ထားရတယ္။ သဒၵါ သၿဂၤဳိလ္၊ ပါဠိပါ႒္သား နားမေ၀းေအာင္ သင္ျပေပးတယ္။ ေနာင္အခါေတြက်ေတာ႔ ကိုရင္၀တ္နဲ႔ ရိပ္သာ၀င္ၿပီး တရားထိုင္က်င္႔ရေအာင္ ႀကိဳးစားရတယ္။ မေအဆိုတာ ရွင္ေလာင္းအေမ ျဖစ္ၿပီးေတာ႔လည္း ပဥၨင္းအမ ျဖစ္ခ်င္ေသးတာပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ သာသနာ႔ေဘာင္ဆိုတာ ဒုလႅဘဘ၀နဲ႔ ၀င္ခ်ည္ထြက္ခ်ည္ က်င္လည္ခဲ႔ဖူးတယ္။ တရားထူးတရားျမတ္ေတာ႔ မရေသးတာ အမွန္ပါ။ ဒါေပမယ္႔ တရားကင္းကြာတဲ႔ ဘ၀ေတာ႔ မေရာက္ေသးဘူး။ တရားလက္လြတ္ ငွက္ေတာင္ကၽြတ္လည္း မျဖစ္ေတာ႔ဘူး။ စိတ္မွာထင္လာတဲ႔ ကိေလသာ အညစ္အေၾကးေတြကို Beaty Spa သြားၿပီး ေခ်းခၽြတ္သန္႔စင္သလို စိတ္တည္ၿငိမ္ေအာင္ လုပ္ေပးရာဌာန၊ စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္းကို ရွာေဖြရာဌာန လို႔ေတာ႔ ျမင္လာတယ္။ ေလာကဓံနဲ႔ ဘ၀ရဲ႕ဒုကၡေတြကို မခံစားႏိုင္ေတာ႔ရင္ စိတ္သစ္လူသစ္ ျပန္္လည္ေမြးဖြားဖို႔ ခဏေလာက္ ထြက္ထြက္ေျပးသြားတဲ႔ ေအးရိပ္ဆာယာေပါ႔။

              အလုပ္တဘက္နဲ႔မို႔ အခါအားေလ်ာ္စြာမွ ရိပ္သာ၀င္ႏိုင္တဲ႔အခါ တစ္ခါထက္တစ္ခါ သမာဓိအားေတြ ေကာင္းလာပါတယ္ လို႔ မဆိုႏိုင္ေပမယ္႔ ဘယ္အခါမဆို ေလာင္လာတဲ႔ မီးေတြကို ေရနဲ႔သတ္လိုက္သလိုေတာ႔ ေအးေအးသြားတာ အမွန္ပဲ။ ေနာက္ေၾကာင္းမေအးတဲ႔ ေမ်ာက္ေလာင္းကေလးမို႔ ခြင္႔ေစ႔ကာနီးရင္ ျပန္ေျပးဖို႔တာစူရေပမယ္႔ စိတ္ထဲမွာ ငယ္ငယ္ကတည္းက  ကိုရင္၀တ္၊ ပဥၨင္းတက္၊ တရားထိုင္နဲ႔ သာသနာ႔ေဘာင္မွာ ေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ႔ရင္ ငါ႔ဘ၀ဟာ အခုလက္ရွိထက္ အမ်ားႀကီး ၿငိမ္းေအးမွာ အမွန္ပဲ လို႔ ေတာင္႔တမိတယ္။ လူ႔ဘ၀မွာ အဆုံးမရွိတဲ႔ လိုခ်င္တပ္မက္မႈေတြေနာက္ကို မေသမခ်င္း လိုက္ေနၾကရတယ္။ ရဟန္းဘ၀မွာ ပရိကၡရာ ရွစ္ပါး၊ ပစၥည္းေလးပါး ျပည့္စုံရင္ ဘာမွ မလိုေတာ႔ဘူး။ သာသနာ႔ေဘာင္မွာ ေလာင္ေနတဲ႔မီးေတြ တဟုန္းဟုန္း ေတာက္ေနတာလည္း မသိ မဟုတ္။ သိပါတယ္။ တရုတ္လို ဘုန္းႀကီးကို ဘယ္လိုေခၚတယ္ မွတ္သလဲ။ ေက်ာင္းေလာင္ တဲ႔။ ဘုန္းႀကီးအမႈက ရြာပတ္ရင္ ရွင္းမရေတာ႔ဘူး။ ဒါေပသိ ကိုယ္ဆိုရင္ေတာ႔ တို႔ဘုရားသာသနာႀကီးကို ေလာင္ၿမဳိက္တဲ႔မီးေတြပါဟ ဆိုတာမ်ဳိးထက္ ကိုယ္႔အတြင္းထဲမွာ ေလာင္ၿမဳိက္ေနတဲ႔ ကိေလသာမီးေတြကို အရင္သတ္မွာပဲ။  အရာရာကို စြန္႔လႊတ္ထားခဲ႔လို႔ နိကၡမပါရမီပါဆိုေနမွ ၿမဳိ႔ေက်ာင္းမစြဲ ေတာေက်ာင္းစြဲေနစရာလည္း အေၾကာင္းမရွိဘူး။ ငါ၊ သူတပါး၊ ေယာက်ၤား၊ မိန္းမ၊ ပုဂၢဳိလ္ သတၱ၀ါ မစြဲရပါဘူး လို႔ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူထားတာမို႔ သူလည္းပဲ “ငါဘုရား၏ သာသနာ” လို႔ တမ္းတမ္းစြဲ စြဲေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

              ရိပ္သာမွာ ေရစက္ရွိလို႔ ခင္မင္ရင္းႏွီးသြားတဲ႔ ဦးပဥၨင္းေလးေက်ာင္းမွာ ဒုလႅဘ ၀တ္ျဖစ္တဲ႔အခါမွာေတာ႔ သာသနာ႔ေဘာင္က သံဃာအစစ္ေတြရဲ႕ ၀တၱရားေတြ၊ ၀ဋ္တရားေတြကို ပိုသိလာရပါတယ္။ သံဃာဆိုတာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအတြက္ ေမြးသည္မွသည္ ေသသည္အထိ အေရးဆို ေျပးေျပးပင္႔စရာ မရွိရင္ အေနလည္း မေျဖာင္႔သလို အေသလည္း မေျဖာင္႔ဘူး။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆင္းရဲဆင္းရဲ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်မ္းသာခ်မ္းသာ အလွဴရယ္အတန္းရယ္ ျပဳတဲ႔အခါမွသာ “ေကာင္းမႈကုသိုလ္တို႔ကို စိုက္ပ်ဳိးရန္ လယ္ယာေျမေကာင္းသဖြယ္ ျဖစ္ေသာ” ဆိုၿပီး ပလာမပါ ကံစမ္းမဲႀကီးလို ပင္႔ရတာ မဟုတ္ဘူး။ ရပ္ေရးရြာေရး၊ သာေရးနာေရး။ အကုန္လုံး အမွဴးထား တိုင္တည္ရတယ္။ သာသနာပႏိုင္ငံေတြမွာရွိတဲ႔ ဗုဒၶဘာသာေက်ာင္းေတာ္ႀကီးေတြမွာဆို သီတင္းသုံးမယ္႔ သံဃာ မရွိလို႔ ခက္ခက္ခဲခဲ ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ ပင္႔ေလွ်ာက္ပူေဇာ္ၾကရတယ္။ သံဃာမရွိရင္ ၀ါဆို ကထိန္လည္း ဘယ္ရွိပါ႔မလဲ။ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး ဘုရားေ၀း တရားေ၀းနဲ႔ေနရတာ ဆြမ္းကပ္၊ သကၤန္းကပ္၊ သီလယူစရာမွ မရွိရင္ ေသရင္ေတာင္ ဘယ္လို အမွ်ေ၀ၾကမတုန္း။ ေစတနာ႔၀န္ထမ္းအလုပ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ လုပ္လုပ္၊ ဘုန္းႀကီးရဟန္းမွ မလွဴရမတန္းရရင္ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ႕စိတ္ဟာ ကုသိုလ္ပါတယ္ လို႔ေတာင္ မထင္ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ တို႔ဘ၀မွာ သံဃာဆိုတာ မရွိလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။

               ဒါေပမယ္႔ အခုတေလာမွာေတာ႔ ကိုးကြယ္ရာ သံဃာကို အတုအေယာင္လုပ္ အသုံးခ်ေနသူေတြေၾကာင္႔ သာသနာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာ ညစ္ႏြမ္းရေလတယ္ လို႔ ကိုယ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအားလုံး စိတ္၀မ္းမသာ ရွိၾကရေလတယ္။ သကၤန္းေတြကို မ်က္လွည့္ျပသလို လွ်ပ္တျပက္ လူ၀တ္လဲျပတဲ႔ ဗီဒီယိုေတြ၊ ခုတ္ထစ္သတ္ျဖတ္ျပေနတာေတြ လူျမင္သူျမင္ ျဖစ္ကုန္တယ္။ မဂၢဇင္းမ်က္ႏွာဖုံးေတြမွာ အၾကမ္းဖက္တဲ႔ မ်က္ႏွာဆိုၿပီး ဘုန္းႀကီးပုံေတြ တင္လာၾကတယ္။ သူမ်ားႏိုင္ငံက လူေတြ ျမင္ရင္ ကိုယ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာကို အထင္ေသးအျမင္ေသး ျဖစ္ကုန္မွာေပါ႔ ဆိုၿပီး ယမ္းပုံမီးက် ေဒါသူပုန္ထေနသူေတြလည္း ရွိတယ္။ ကိုယ္႔အဖို႔ကေတာ႔ ယုံၾကည္မႈ။ သဒၶါတရား ဆိုတာ သူမ်ားက ျမင္တဲ႔ အျမင္ လို႔ မခံယူပါဘူး။ သူမ်ားေတြ အထင္ႀကီးသည္ျဖစ္ေစ၊ အထင္ေသးသည္ျဖစ္ေစ၊ သူတို႔လည္း သူတို႔ဘာသာပဲ သူတို႔ ကိုးကြယ္ၾကမွာ။ အေရးႀကီးတာက ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ ျပန္အထင္ေသးၿပီး သဒၶါတရားေတြ ကုန္ခမ္းသြားမွာပဲ စိုးရတာ။ ကိုယ္တို႔ဗုဒၶဘာသာဆိုတာက ယုံၾကည္သူေတြကပဲ ပံ႔ပိုးေထာက္ပံ႔တာ။ ဘယ္လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းဆီကမွ အခြန္ဆက္ေၾကး ပူေဇာ္ပသေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္႔ဘုန္းႀကီးကိုယ္ အတုလား အစစ္လား သံသယပြားၿပီး ၾကည္ညဳိသဒၶါမပြားႏိုင္ေတာ႔ရင္ ေရေ၀းတဲ႔ၾကာလို႔ ျဖစ္ကုန္လိမ္႔မယ္။

                သံဃာအတုအေယာင္ မရွိဘူး လို႔ မဆိုလိုဘူးေနာ္။ ရွိတာမွ အမ်ားႀကီးကို ရွိတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒါေတြကို ဘယ္လိုသေဘာထားၾကမလဲဆိုတာကို ဟိုးအရင္တစ္ခါ “သကၤန္းဂုဏ္ရည္” ေရးတုန္းက တစ္ခါ ေျပာၿပီးၿပီ။ သည္တစ္ခါေတာ႔ မႏုသီဟဇာတ္လမ္းကို ထပ္ဆက္ေပးမယ္။ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ အလွူပြဲႀကီးမွာ မာရ္နတ္မင္းကို နွိမ္ႏွင္းလိုက္ႏိုင္တဲ႔ ရဟႏၱာမေထရ္ျမတ္ႀကီးဟာ မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ဆိုၿပီး မာရ္နတ္မင္းရဲ႕လည္မွာ ေခြးေသေကာင္ပုပ္ႀကီး ဆြဲေပးလိုက္သတဲ႔။ သူအဓိ႒ာန္နဲ႔ ဆြဲေပးလိုက္တာမို႔ ဘယ္သူကမွ ျပန္ျဖဳတ္မေပးရဲပဲ မာရ္နတ္ခမ်ာ အလွဴမၿပီးမခ်င္း ေခြးေသေကာင္ပုပ္ႀကီးတစ္ေကာင္နဲ႔ ဒုကၡႀကီးစြာေရာက္ၿပီး မာန္စြယ္က်ဳိးသြားသတဲ႔။ ေနာက္ဆုံးေတာ႔ ရဟႏၱာမေထရ္ႀကီးထံမွာ ရွိခိုးဦးတင္ ေတာင္းပန္ၿပီး ျပန္ျဖဳတ္ခိုင္းတဲ႔အခါမွာ မေထရ္ႀကီးလည္း မာရ္နတ္မင္းကို အနူးအညြတ္ေတာင္းပန္ၿပီး အကူအညီတစ္ခုေတာင္းသတဲ႔။ သူက ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို ကိုယ္တိုင္မမွီလိုက္တာမို႔ မွီလိုက္တဲ႔ မာရ္နတ္မင္းကို ဘုရားအသြင္ ဖန္ဆင္းျပပါ လို႔ ေတာင္းပန္သတဲ႔။ မာရ္နတ္မင္းက ကတိတစ္ခုေပးရင္ ဖန္ဆင္းျပမယ္ ဆိုတာကေတာ႔ “သူ႔ကို လုံး၀ မကန္ေတာ႔ရဘူး။” ဆိုတဲ႔ ကတိပါ။ တန္ခိုးႀကီးတဲ႔ ရဟႏၱာမေထရ္က ကန္ေတာ႔လိုက္ရင္ ပုထုဇဥ္ျဖစ္တဲ႔ မာရ္နတ္ႀကီး ဂၽြမ္းပစ္သြားမွာကိုး။ ေသေသခ်ာခ်ာ ကတိေပးၿပီးမွ ေသေသခ်ာခ်ာ ဖန္ဆင္းအျပမွာ ဟိုကလည္း ေသေသခ်ာခ်ာႀကီးကို ကန္ေတာ႔လိုက္ပါတယ္။ အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ႔ “သင္႔အား ကန္ေတာ႔ျခင္း မဟုတ္၊ ေဂါတမဘုရားရွင္အား ရည္မွန္းဖူးေမွ်ာ္ ကန္ေတာ႔ျခင္း ျဖစ္ပါသတည္း” ဟူလို။ ဆိုလိုခ်င္တာက ရဟႏၱာပုဂၢဳိလ္ရင္႔မႀကီးေတာင္မွ ဘုရားရွင္ကို ရည္မွန္းၿပီး မာရ္နတ္ကို ဦးခ်ႏိုင္ေသးရင္ ကိုယ္ေတြ ပုထုဇဥ္အခ်င္းခ်င္းမွာ ရဟန္းေယာင္ေတြကို ရဟန္းစစ္အမွတ္နဲ႔ ကိုးကြယ္မိျငားလည္း သဒၵါတရား မခ်ဳိ႕တဲ႔ရင္ ကုသိုလ္မရစရာ အေၾကာင္းမရွိဘူးဗ်။ သံဃိကဒါန သံဃာကို ရည္မွန္းလွဴဒါန္းတာကိုး။ အတုအစစ္ကိစၥက အဲသည္ကာယကံရွင္နဲ႔သာ သက္ဆိုင္ေပလိမ္႔မယ္။

             တစ္ခုပဲ ရွိတယ္။ အဲသည္ ရဟန္းေယာင္ေတြက ရွင္ေဒ၀ဒတ္လို ဘုရားရွင္ရဲ႕ အဆုံးအမနဲ႔ ဖီလာဆန္႔က်င္တဲ႔ အကုသိုလ္ဒုစရိုက္အမႈမ်ားကို တိုက္တြန္းက်ဴးလြန္ခိုင္းလို႔ စိတ္လိုက္မာန္ပါ ရွိခဲ႔မယ္ ဆိုရင္ေတာ႔ ကိုယ္႔ေဒါသနဲ႔ကိုယ္ပဲဗ်ဳိ႕။ ဒါေၾကာင္႔မို႔လို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအေနနဲ႔ ကိုယ္႔အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေစာင္႔ေရွာက္ခ်င္ၾကတယ္ဆိုရင္ တစ္ဆယ္႔ေျခာက္ ေခါဘဏီတပ္ႀကီးလည္း မလိုပါဘူး။ ဘူတာ၀ါဟန ယႏၱရားေတြ မရွိလည္း ရပါတယ္။ ခိုင္မာေသာ သဒၶါတရားနဲ႔၊ ခိုင္ၿမဲေသာ ယုံၾကည္မႈပဲ လိုပါလိမ္႔မယ္။ အဲဒါ မယိမ္းယိုင္သေရြ႕ ဘယ္သူကမွ လာႏွဲ႔လို႔ မရပါဘူး။ ခ်င္႔ယုံၾကေပါ႔။ အထူးသျဖင္႔ေတာ႔ အင္တာနက္ေပၚမွာ သူမ်ားေယာင္တိုင္း လိုက္ေဟာင္တာ ကိုက္တာမ်ဳိး မလုပ္နဲ႔ေပါ႔ဗ်ာ။ ၾကားဖူးဘူးလား။ မာရ္နတ္မင္းမွာ လက္ရုံးတစ္ေထာင္ ရွိသည္ တဲ႔။ အေကာင္႔ပုန္းေတြ အမ်ားႀကီးေနမွာ။ ေစတနာရွင္တစ္ဦးတို႔၊ ဆရာ၀န္တစ္္ဦးတို႔၊ ဒီမိုဘာညာ၊ မ်ဳိးခ်စ္ဘာညာ၊ ေပးခ်င္ရာ နံမယ္ေပးၿပီး တင္ခ်င္ရာ ပုံေတြ တင္ထားလို႔ရတယ္။ အခုဖတ္ေနတဲ႔စာေတာင္ တစုံတေယာက္က အေကာင္႔ထဲဟက္ၿပီး လာေရးသြားေတာ႔ ဘယ္႔ႏွယ္လုပ္မလဲ။ အစစ္နဲ႔တူေအာင္ မေရးတတ္ဘူးထင္လို႔လား။ ငိ ငိ ငိ တို႔၊ ခြိ ခြိ ခြိ တို႔။ ဒခ်ိ ဒခ်ိ တို႔ပါ အကုန္ တုထားလို႔ရတယ္ ဘာမွတ္သလဲ။ အဟက္ အဟက္။

---

သမုဒၵရာထဲက ခပ္ၾကည့္မိတဲ့ ေရတစ္စက္

June 27, 2013, 12:41 am

≫ Next: ေျပာင္းလဲလာေသာအေတြးမ်ား

≪ Previous: “ေစာင္႔ေလမ်ဳိးႏြယ္ ကိုယ္နားလည္သေလာက္”

$

0

0

“ ဗဟုပကာရာ ဘိကၡေ၀ မာတီမီတေရာ ပုတၱာနံအာပါဒက ေပါသကာ၊ ကုမႆ၊ ေလကႆ၊ ဒႆတေရာ။ ”
“ ရဟန္းတုိ႔ …မိဘသည္ သားသမီးတုိ႔ကုိ ေကၽြးေမြးျပဳစုသူမ်ား ျဖစ္သည္။ သားသမီးတုိ႔အား ေလာကသဘာ၀မ်ား ၫႊန္ျပေပးသူမ်ားျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိဘသည္ သားသမီးတုိ႔အတြက္ ေက်းဇူးႀကီးသူမ်ား ျဖစ္သည္။”
အဂၤုတိၳဳရ္ ပါ႒ိေတာ္
…………….
skynet ကသတၱ၀ါေတြအေၾကာင္းျပေနတယ္။ ပင္ဂြင္းငွက္ေလးေတြက ဟုိးအေ၀းႀကီးကေန ကူးခတ္လာတယ္။ လွိဳင္းကုိ ေက်ာ္တယ္။ ရႊံ႕ေတြနဲ႔ေခ်ာ္ေနတဲ့ ကုန္းေျမကုိ ခက္ခက္ခဲခဲတက္တယ္။ လြင္ျပင္ကုိျဖတ္တယ္။ ေနာက္ဆုံး သူ႔မိသားစုစီေရာက္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူရွာခဲ့တဲ့ ပုဇြန္ေတြ၊ ငါးေတြကုိ ျပန္အန္ေကၽြးတယ္။
အဖုိ(အေဖ)ျဖစ္သူ ေကၽြးေမြးၿပီးသိပ္မၾကာဘူး၊ အမ(အေမ)ျဖစ္သူက တစ္ဖန္ အစာရွာထြက္ျပန္တယ္။
ေၾသာ္…သတၱ၀ါေတြေတာင္ သူတုိ႔ရဲ႕ သားသမီးေတြအတြက္ အသက္အႏၲရာယ္လည္း မမႈပဲ ရွာေဖြ၊ ေကၽြးေမြးေနၾကတာေလ။
သတိရလုိက္တာ အေဖရယ္…လြမ္းလုိက္ေတာ့ပါဘိ အေမရယ္…..
…………..
ကၽြန္ေတာ္ ၉ တန္းႏွစ္ကျဖစ္သည္။ တစ္ည …
“ ဟဲ့ ဟဲ့ တြဲပါဦး…လုပ္ပါဦး”
“ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ..ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ”
အေမ့အသံေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမေတြလည္း အိမ္အေပၚထပ္မွေျပးဆင္းလာမိသည္။
အေဖ လွည္းက်ိတ္ခံရျခင္းျဖစ္သည္။
အေဖက လက္သမားလုပ္ေတာ့ သစ္ရွာရပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ သစ္ေတြကုိ ကုိယ္တုိင္သြားသယ္ရတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ညဘက္လွည္းနဲ႔သယ္။ လူနဲ႔သယ္ရတာေပါ့။
အဲဒီညက လွည္းနဲ႔သယ္တာပါ။ ကမူတစ္ခုကုိ ျဖတ္မိေတာ့ သစ္ေတြက ေလွ်ာက်တယ္။ သစ္ေပၚမွာထုိင္စီးလာတဲ့ အေဖက လွည္းေပၚကျပဳတ္က်တယ္။
အဲဒီမွာတင္ လွည္းဘီးက အေဖ့ေပါင္ေပၚ ျဖတ္နင္းမိေတာ့တာပါပဲ။
ေဆးလူးေပးသူကေပး။ ႏွိပ္ေပးသူကေပးရတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္းေတာ့ ေပါင္ရဲ႕ အေပၚပုိင္းဆုိရင္ ၀မ္းဗုိက္ကုိနင္းမိမယ္။ ေအာက္ဆုိရင္ ေျခသလုံးနင္းမိမယ္။ ဒီေတာ့ က်ိဳးသြားႏုိင္တယ္။ ေပါင္နင္းမိေတာ့ နည္းနည္းသက္သာသြားတာေပါ့။
အဲဒီဒဏ္ေၾကာင့္ အေဖခုခ်ိန္ထိ မိနစ္ ၂၀ ျပည့္ေအာင္မရပ္ႏုိင္ဘူး။ ခပ္ေ၀းေ၀းေလး လမ္းေလွ်ာက္မိရင္ ေျခေထာက္ကနာလာၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္အဲဒီေန႔ကအျဖစ္ကုိ ခုထိေတြးမိတုန္း။ ေတြးမိတုိင္း မ်က္ရည္၀ဲခဲ့ရမိပါတယ္။
ဒီလုိပဲ အေမက အေဖရဲ႕ပါရမီျဖည့္ဖက္ေကာင္းျဖစ္သလုိ သားသမီးေတြကုိ လူႀကီးျဖစ္ၿပီ၊ အရြယ္ေရာက္ေနၿပီလုိ႔ တစ္ခါမွမေတြးမိဘူးထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီအသက္အရြယ္ေရာက္ေနတာေတာင္ အိမ္ကုိျပန္ေရာက္ရင္ အေမက ထမင္းခူးေကၽြးတုန္း၊ အ၀တ္ေတြေလွ်ာ္တုန္း၊ တကယ့္ကေလးေလးကို ျပဳစုေပး သလုိျပဳစုေပးခ်င္တုန္းပါပဲ။
အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခု သတိရမိတယ္.
တစ္ခါက မုိးေတြသဲေနတဲ့ညတစ္ညမွာ အဖြားအုိႀကီးတစ္ေယာက္က မီးခြက္ႀကီးထြန္းၿပီး တစ္ခုခုကုိ ရွာေနသတဲ့။ အဖြားႀကီးၾကည့္ေတာ့ အသက္က ၇၀ ေက်ာ္ ၈၀ ျဖစ္ေနၿပီ။
ဒါနဲ႔လမ္းေတြ႕တဲ့သူေတြက မေနသာပဲ အမယ္ႀကီး မုိးေတြတအားရြာေနၿပီ။ အိမ္ျပန္ေတာ့ေလ။ ဘာရွာေနတာလဲဆုိေတာ့ “ ငါ့သားေလးေပ်ာက္ေနလုိ႔ပါကြယ္။ ခုထိအိမ္ျပန္မလာေသးလုိ႔”တဲ့။
သားျဖစ္သူက ဘယ္လုိပုံစံလဲ၊ အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလဲဆုိေတာ့ အသက္က ၄၀ ေက်ာ္ ၅၀ ေလာက္တဲ့။
ေၾသာ္မိဘေတြဆုိတာ ကုိယ့္သားသမီးကုိ ဘယ္အသက္အရြယ္ေရာက္ေရာက္ မိဘေမတၱာေၾကာင့္ ကေလးလုိ႔ျမင္တုန္းပါပဲလား။
အေဖနဲ႔ အေမက လက္လုပ္လက္စားသမားေတြ။ ဘ၀မွာ မခ်မ္းသာခဲ့သလုိ မဆင္းရဲခဲ့ဘူး။ သားသမီး သုံးေယာက္ကုိ ေက်ာင္းၿပီးေအာင္ထားႏုိင္ခဲ့တယ္။
စကားေလးတစ္ခုရွိတယ္။ မိဘႏွစ္ပါးက သားသမီးအမ်ားႀကီးကုိ ေကၽြးႏုိင္ ဆင္ႏုိင္ေပမယ့္၊ သားသမီး အမ်ားႀကီးကေတာ့ မိဘႏွစ္ပါးကုိ ေကၽြးႏုိင္ဆင္ႏုိင္ခဲပါတယ္တဲ့။
အေဖက စက္ခ်ဳပ္တတ္တယ္။ ထန္းတက္တတ္တယ္။ အဘုိးလက္ထက္ကတည္းက လုပ္ခဲ့တဲ့ လက္သမားအလုပ္ကုိ ခုထိလုပ္ေနရစဲ။ အေမကလည္း ငယ္စဥ္က ေဆးလိပ္ခုံမွာလုပ္ခဲ့ရတယ္။
သူတုိ႔ဘ၀ေတြဟာ ခက္ခက္ခဲခဲျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္ ခက္ခဲတယ္ဆုိတာ သိပ္မရွိခဲ့ဘူး။ အေဖနဲ႔ အေမက သူမ်ားထက္ မသာတာ တန္းတူျဖစ္ႏုိင္ေအာင္ ဆင္တယ္။ ပညာေတြတတ္ေျမာက္ေအာင္ထားတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကေတာ့ မိဘကုိ သတိရယုံပဲရွိခဲ့တယ္။ လစာရေတာ့ လစာေလးကန္ေတာ့ခဲ့တာအျပင္ ဟုတ္တိပတ္တိမရွိခဲ့ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ လတုိင္းကန္ေတာ့ခဲ့ရတာမဟုတ္ပါဘူး။
မိဘကေတာ့ သားသမီးရဲ႕ေထာက္ပံ့မႈကုိ ဘယ္တုန္းကမွ ေမွ်ာ္လင့္မွာမဟုတ္ပါဘူး။
“ သားေပးလုိက္တာက လက္ဘက္တစ္ရုိး
အေမရလုိက္တာက စိန္ဆံထုိး ” တဲ့။ သားသမီးက ကန္ေတာ့ထက္ပစၥည္းထက္ သတိတရရွိေနတာကုိ ၀မ္းသာပီတီျဖစ္ေနမွာပါ။
က်ည္းကန္ရွင္ႀကီးရဲ႕ ေမတၱာစာေလးကုိရြတ္ၾကည့္မိပါတယ္။
“ ခ်မ္းသာစီးပြားဆုိသည္မ်ားကုိ လာလားမယ့္မွာ၊ ေအာက္ေမ့ပါဘူး၊ သားဦးကုိသာ၊ ျမင္ခ်င္ပါရွင့္၊
မင္းလ်ာယဥ္ရြ၊ သားေရႊစငယ္၊ မရျဖစ္ေစ၊ ရျဖစ္ေစသား၊ ျပန္ခဲ့ပါေတာ့”တဲ့။
ခ်မ္းသားစီးပြားကုိ မေမွ်ာ္ကုိးပါဘူး။ ေရႊစ၊ ေငြစ ရရ မရရ ျပန္ခဲ့ပါေတာ့တဲ့။
“ သူ႔ရပ္ရြာ၀ယ္၊ နာလည္းမကူ၊ သာမကူႏွင့္၊ ေရပူေရခ်မ္း၊ ဘယ္သူကမ္း၍
စိတ္၀မ္းရႊင္ေအာင္၊ သားေရႊေတာင္ကုိ၊ ရြက္ေဆာင္လိမ့္မည္၊ အတည္တည္ကုိ
ၾကံစည္လုိက္မိ၊ ေအာက္ေမ့ဘိေသာ္၊ ႏြမ္းရိေခြႏုံး၊ သားေရႊတုံးကုိ၊
ယူက်ံဳးမရ၊ လြမ္းလုိလွခဲ့ ”
အေ၀းရပ္ဌာနမွာ သားေတာင္ေမာင္က ေပ်ာ္ေန၊ အေျခအေနက်ေနေသာ္လည္း သားေလး က်န္းမာပါ့မလား၊ ဘယ္သူက ျပဳစုပါ့မလဲလုိ႔ ေတြးမိေနတာလဲ အေဖနဲ႔ အေမပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္မိဘနဲ႔ အေ၀းမွာ ခြဲေနရသူပါ။ မိဘေမတၱာကုိ ေ၀းေနခ်ိန္၊ အခက္အခဲေတြ႕တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ ပုိၿပီးသိလာရတယ္။ မိဘအရိပ္၀ါသေလာက္ေအးမွ်ခဲ့တာ ကၽြန္ေတာ္မေတြ႕ေသးပါဘူး။
ဘုရားရွင္က မိဘေမတၱာဆပ္တဲ့အခါ တရားဓမၼနဲ႔ဆပ္တာအေကာင္းဆုံးပါပဲတဲ့။
ကၽြန္ေတာ္သိသမွ် စာသိေလးေတြ၊ ဓမၼေလးေတြကုိ ျပန္လည္ေျပာျပျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အသိတစ္ခုရေအာင္ ေတာ့ကၽြန္ေတာ္မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ေသးပါဘူး။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က ရွာေဖြတုန္းေလ။
ဒီေတာ့ မိဘေမတၱာဆုိတာ၊ ေက်းဇူးတရားဆုိတာ အနႏၱမဟုတ္ပါလား။
ကၽြန္ေတာ္က ဒီစာေလးနဲ႔ မိဘေမတၱာ သမုဒၵရာ၊ ေက်းဇူးတရားသမုဒၵရာထဲက ေရေလးတစ္စက္ကုိ ခပ္ၾကည့္ယုံ၊ ေသာက္သုံးၾကည့္ယုံေလးပါပဲခင္ဗ်ာ။
(အေဖနဲ႔အေမကုိ ဒီစာေလးနဲ႔ ဒီေနရာကေန ကၽြန္ေတာ္ဦးခုိက္လုိက္ပါသည္)

 

 

 

ေမာင္ပုိင္
၂၆-၆-၂၀၁၃။

— with William Tuntunko and 5 others.

ေျပာင္းလဲလာေသာအေတြးမ်ား

June 27, 2013, 12:44 am

≫ Next: " ရြာလည္တဲ့စာ "

≪ Previous: သမုဒၵရာထဲက ခပ္ၾကည့္မိတဲ့ ေရတစ္စက္

$

0

0

မုိးရြာေနတဲ့ညတစ္ညမွာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ။
အိမ္မွာလည္း ဘယ္သူမွ မရွိဘူး။ ဒီၾကားထဲ မမွန္တဲ့မီးက ျပတ္သြားေသးတယ္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕အေဖာ္ ဖေယာင္းတုိင္ေလးထြန္းၿပီး မုိးေအးေအးနဲ႔ ေဆာင္ၿခံဳေကြးေနလုိက္တယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ မုိးခ်ိန္းသံေတြ၊ ေလတုိက္သံေတြေၾကာင့္ နည္းနည္းေၾကာက္စိတ္ ၀င္လာမိေတာ့ေပါ့ေလ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ထားတဲ့ စာေလးတစ္ခုကုိ ျဖတ္ခနဲသတိရမိလုိက္တယ္။
“ Only one but lion ”
“ တစ္ေကာင္ထဲ ဒါေပမယ့္ ျခေသၤ့ ”
ဟုတ္တယ္ ငါတစ္ေယာက္ထဲ။ ဒါေပမယ့္ ျခေသၤ့။ မေၾကာက္ဘူး၊ ရဲရင့္တယ္ကြဆုိၿပီး စာေလးတစ္ေၾကာင္း အေတြးေလးတစ္ခုေၾကာင့္ ေၾကာက္စိတ္ေလးေတြေျပသြားတယ္။ အဲဒီညကုိ ျဖတ္သန္းႏုိင္ခဲ့တယ္။
ဒီလုိနဲ႔ လုပ္ငန္းခြင္၀င္တဲ့အခ်ိန္ေရာက္လာတယ္။ အလုပ္ကလည္း မိဘ၊ ေဆြမ်ိဳး၊ ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ခြဲခြဲေနရတဲ့ အလုပ္။
လျပည့္ည။ လႀကီးကလည္း ထိန္လုိ႔။ တစ္ေယာက္တည္း။ အေဖာ္ေတြကလည္း ေလွ်ာက္သြားေနၾကတယ္။ လြမ္းရမယ့္ခ်စ္သူကလည္းမရွိ(အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက) ။ တစ္ေယာက္တည္း ေတာ္ေတာ့ကုိပ်င္းလာတယ္။ အိပ္ရေကာင္းမလား။ ေလွ်ာက္သြားရရင္းေကာင္းမလား။ ဘယ္လုိမွန္းကုိမသိဘူး စိတ္ကရုိးတုိးရြတနဲ႔။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ..
အေပၚက စာေလးကုိျပန္သတိရမိတယ္။
တစ္ေယာက္ထဲ ျခေသၤ့ကြ။ အဲဒီေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ။ အင္း တစ္ေယာက္ထဲဆုိေတာ့ ေျခေသၤ့လည္း ပ်င္းလာတာေပါ့။
ဟုတ္တယ္ ေနရာေဒသ၊ အခ်ိန္၊ အသက္အရြယ္လုိက္ၿပီး အသိ၊ အေတြးေလးေတြက ေျပာင္းေျပာင္းလာတယ္။ အင္းဟာသေလးတစ္ခုသတိရမိရဲ႕။
မိန္းမမရခင္တုန္းက(ခ်စ္သူဘ၀တုန္းက) သူကအလွဆုံးလုိ႔ျမင္တယ္။ က်န္တဲ့သူက ဖြဲ၊ ဆန္ကြဲပဲ။
အဲရလည္းၿပီးေရာ သူကလႊဲရင္ အကုန္လွတယ္လုိ႔ျမင္ေရာ။ အိမ္ကမိန္းမႀကီး ဆန္ကြဲအမွတ္နျပ ေထာင္းျပစ္ခ်င္လာတယ္။(ဟုတ္လားမသိဘူး)။
ဒီလုိ ဒီလုိ အျမင္ကလုိက္လုိက္ေျပာင္းေနတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကေတာ့ ထမင္းစားခ်ိန္ စားလုိက္တာပဲ။ ဘာျဖစ္လဲ။ ဟင္းေကာင္းရင္ ဗုိက္ကားေအာင္ဆြဲတယ္။ ဟင္းမေအာင္းရင္ေတာ့ မိဘကုိဂ်ီၾကတယ္။ မိန္းမရရင္ မိန္းမကုိ ေျပာဆုိတယ္။
ေဟာ ရဟန္းခံေတာ့ ထမင္းတစ္လုတ္စားဖုိ႔ ဆင္ခ်င္ရတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘာအတြက္ ထမင္းစားတာလဲ။ လွဖုိ႔လား၊ ၀ဖုိ႔လား။ ကာမဂုဏ္မီွ၀ဲဖုိ႔လား။ အျမင္ခ်င္းကြာသြားတယ္။ အေတြးခ်င္းကြာသြားတယ္။ အသိခ်င္းကြာသြားတယ္။
ေကာင္းေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ ေကာင္းေသာအသိနဲ႔ ဒုိင္းနမုိက္ကုိ တီထြင္ခဲ့တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ လက္နက္ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကမၻာက လူသားေတြ စစ္ခင္းေနၾကတယ္။
လူေတြရဲ႕ အသိတစ္ခ်က္ကြာသြားတာနဲ႔ ေအာင္လုံးေျပာင္းလဲသြားတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သိဒိၶတၳမင္းသားဘ၀က သူအုိ၊ သူနာ၊ သူေသ၊ ရဟန္းဆုိတဲ့ နိမိတ္ႀကီးေလးပါးျမင္ခဲ့တယ္။
လူ႔ေလာကႀကီးရဲ႕ ဆင္းရဲေၾကာင္း၊ ေသေၾကာင္းေတြကုိ ေတြးမိတယ္။ အေတြးေလးတစ္ခ်က္ကေန အသိတစ္ခု ၀င္ၿပီး သားမယား၊ စည္းစိမ္ဥစၥာကုိစြန္႔လုိ႔ ေတာထြက္ခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သူအုိဆုိလည္း မျမင္ခ်င္အဆုံး၊ သူနာဆုိလည္း လွဴခ်င္လွဴလုိက္ေသး၊ သူေသဆုိရင္လည္း “မသာတစ္ေခါက္ ေက်ာင္းဆယ္ေခါက္”လ ုိ႔ ခပ္တည္တည္ရြတ္ေသးတယ္။
ဒုလႅဘကေတာ့ ယၾကာေခ်သလုိလုိ၊ အျပစ္ေခ်သလုိလုိနဲ႔ ႏွစ္သစ္ကူးလုိမ်ိဳးမွာဆုိ ေကာက္၀င္လုိက္၊ ထြက္လုိက္လုပ္ေနၾကေသးတယ္။
ဒါဆုိ သံသရာကလႊတ္ေၾကာင္း၊ ဒုကၡဆင္းရဲေၾကာင္းေတြ ေတြးမိၿပီး မယားနဲ႔ သား၊ ပစၥည္းစြန္႔ပါလား။
“ ဘာေျပာတယ္ မယားထိဓားၾကည့္ကြ။ ဥစၥာေစာင့္ျဖစ္ပါေစ နဖူးကေခၽြး၊ ေျခမက်ေအာင္ရွာထားရတယ္ စြန္႔မလားကြ”။
အေတြးေတြ…အေတြးေတြ..။ အေတြးေတြေၾကာင့္ အသိေတြျဖစ္ေနတယ္။
ေကာင္းေသာအေတြးေတြေၾကာင့္ ေကာင္းေသာအသိေတြျဖစ္မယ္။
“စိတ္တစ္ခုယုတ္ကုိးဆယ္”တဲ့။ “တစ္စကၠန္႔အတြင္းမွာ စိတ္ေပါင္းမ်ားစြာျဖစ္ေနတယ္”
ျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ၾကဘူး။ အေတြးေတြကုိ မထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ၾကဘူး။
ဒီၾကားထဲ ေျပာေသးတယ္..“ တရားအားထုတ္တယ္ဆုိတာ ေတာထြက္မဟုတ္ပါဘူးကြာ။ ထုိင္ေနရင္းနဲ႔လည္း အားထုတ္လုိ႔ရပါတယ္” တဲ့။
ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အလုပ္လုပ္ရင္းအားထုတ္ရေအာင္ ကုိယ္က သမာဓိေတြေကာင္းေနၿပီလား။
အာရုံဆုိတာရွိေသးတယ္။ မေကာင္းတဲ့အာရုံ၊ မထိေတြ႕၊ မက်င္လည္၊ မခံစားသင့္တဲ့ အာရုံၾကားမွာ တရားအားထုတ္တယ္ကြာ၊ တရားအားရုံေကာင္းရဖုိ႔ဆုိတာ မလြယ္ကူပါဘူး။
စိတ္ၿငိမ္းေသာအရပ္မွ တစ္ေယာက္ထဲ အားထုတ္ရင္ေတာင္ စိတ္က ဟုိလႊင့္ ဒီလႊင့္လႊင့္တတ္ေသးတာ။
ဒီေတာ့ ေနရေဒသ(အာရုံ)ကလည္း အျမင္ေတြ၊ အသိေတြကုိ ကြားျခားေစႏုိင္ပါတယ္။ ေျပာင္းလဲသြားေစႏုိင္ပါတယ္။
အသက္အရြယ္၊ အေတြ႕အႀကံဳအရလည္း အေတြးေတြကြာျခားသြားႏုိင္ပါတယ္။
အဘယ္သုိ႔ပဲျဖစ္ေစ ကိုယ့္အေတြး၊ ကုိယ့္အသိေတြက ေကာင္းေသာအေတြး၊ ေကာင္းေသာအသိေတြကုိ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ေျပာင္းလဲလာဖုိ႔ ရင့္က်က္လာဖုိ႔လုိပါတယ္လုိ႔သာ….

 

ေမာင္ပုိင္ 

၂၆-၆-၂၀၁၃။

— with Thanda Win and 4 others.

" ရြာလည္တဲ့စာ "

June 27, 2013, 1:06 am

≫ Next: Facebook ရပ္ကြက္...

≪ Previous: ေျပာင္းလဲလာေသာအေတြးမ်ား

$

0

0

တိုင္းလုံးေက်ာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ပရိယတၱိ၊ ပဋိပတၱိ အင္မတန္ထူးခြၽန္တဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြဟာ တစ္ေခတ္ထဲမွာ ဆိုသလို ေပၚထြန္းခဲ့ၾကဖူးသဗ်။ လယ္ တီဆရာေတာ္ႀကီး၊ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ ႀကီး၊ မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီး၊ မင္း ကြန္းဆရာေတာ္ႀကီး၊ မဟာဂႏၶာ႐ုံဆရာ ေတာ္ႀကီးအစရွိသျဖင့္ေပါ့ေလ။ အဲသည္ ေခတ္အခါက မေရွးမေႏွာင္းဆိုသလို ေပၚထြန္းခဲ့ၾကတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြ ဟာ ျမန္မာမွာသာမက ကမၻာအထိကိုပါ ဗုဒၶသာသနာတစ္ေခတ္ဆန္းလာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသဗ်။

အဲသည္ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြအား လုံးဟာ တိုင္ပင္ၿပီးလုပ္ခဲ့ၾကတာမဟုတ္ ေပမယ့္ တိုင္ပင္ထားၾကသလိုပဲ အခ်ိန္ ကိုက္ သာသနာ့အေရး ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾက သဗ်။

သူတို႔သာ မေပၚထြန္းခဲ့ရင္ ကေန႔ ေခတ္ ဗုဒၶသာသနာအေျခအေနဟာ ခုလိုပုံစံမ်ဳိး ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္ေနလိမ့္မယ္ဗ်။ ဒီဆရာေတာ္ႀကီးေတြေၾကာင့္လည္း ဝန္ ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုဟာ ဆ႒သံဃာယနာတင္ ျဖစ္ခဲ့တာပဲဗ်။ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြကိုလည္း ကမၻာကပါ အံ့ၾသခ်ီးက်ဴး ဂုဏ္ျပဳခဲ့ၾက သဗ်။ လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီးဆိုရင္ လည္း အဂၤလိပ္အစိုးရက ေဒါက္တာဘြဲ႕ ဆက္ကပ္ခဲ့သဗ်။

မင္းကြန္းဆရာေတာ္ ႀကီးဆိုရင္လည္း ဂင္းနက္စ္ ကမၻာ့မွတ္ တမ္းစာအုပ္ႀကီးကေတာင္ မွတ္တမ္း တင္ခဲ့ရသဗ်။ သို႔ေသာ္ဆရာေတာ္ႀကီး ေတြဟာ ဝိနည္းနဲ႔အညီ ႐ိုး႐ိုးကုပ္ကုပ္
ကေလးေတြပဲ ေနသြားခဲ့ၾကသဗ်။

မေန႔တစ္ေန႔ကလည္း တိုင္းမ္မဂၢဇင္း လို ကမၻာေက်ာ္စာေစာင္ႀကီးက ျမန္မာ ႏိုင္ငံက ဆရာေတာ္တစ္ပါးရဲ႕ပုံကို မ်က္ ႏွာဖုံးမွာ ေဖာ္ျပလာတာ ေတြ႕ရသဗ်။ ႏိုင္ငံျခားက ထုတ္တဲ့
သတင္းစာေတြ၊ အင္တာနက္ဝက္ဘ္ဆိုက္ေတြ အပါ အဝင္ ရြာေဆာ္ႀကီး ဖြဘြတ္မွာလည္းထင္ ရွားသဗ်။ ၿပီးေတာ့လည္း အင္မတန္ သိမ္ေမြ႔ပါတယ္လို႔ကမၻာက သိထားၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာကိုလည္း ႏိုင္ငံတကာမီဒီ ယာတခ်ဳိ႕က အစြန္းေရာက္သလိုလို၊ အ ၾကမ္းဖက္သလိုလိုေတာင္ ေျပာင္ေျပာင္ တင္းတင္းပဲ ေျပာလာၾကသဗ်။ အဲဒီ ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အသံ ေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးထြက္လာၾကတာကိုလည္း ေတြ႕ရသဗ်။

ထုံးစံအတိုင္း ကန္႔ကြက္တဲ့ သူက ကန္႔ကြက္၊ ေထာက္ခံတဲ့သူက ေထာက္ခံေပါ့ေလ။ သို႔ေသာ္ဘာေၾကာင့္
အဲသလိုျဖစ္ရတာလဲဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ရင္းကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဝဖန္ဆန္းစစ္ ၾကတာကိုေတာ့ ခု ဒီစာကိုေရးေနခ်ိန္ စေနေန႔အထိ မေတြ႔မိေသးပါဗ်။ အမွန္ ကေတာ့ ဘာမွားေနတယ္၊ ဘယ္လမ္ း ေပၚေရာက္ေနတယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ဆန္းစစ္ေလ့လာၾကဖို႔လိုမယ္ခင္ဗ်။

ဘယ္သူဘယ္ဝါေတြ ဘယ္သို႔ ဘယ္ညာေတြရယ္ကိုေတာ့ တိုင္းလုံး ေက်ာ္ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ကာ တိုင္းလုံးေက်ာ္တို႔ သတင္း စာပညာဆိုင္ရာ
ေရွးဆရာ့ဆရာႀကီးေတြ ရဲ႕ေဖာ္ျမဴလာတစ္ခုေၾကာင့္ပါပဲဗ်။ အဲဒီ ေဖာ္ျမဴလာကေတာ့ ''အၾကင္သူတစ္ဦး ၏ အျပစ္အနာအဆာမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ မေရးသားေလႏွင့္။

မည္သည့္အေကာင္း အဆိုးကိုမွ်ေဝဖန္မႈမျပဳဘဲ ေပယ်ာလကံ ပစ္ထားလိုက္ပါက ထိုသူသည္ အလိုအ ေလ်ာက္ပင္ တိမ္ျမဳပ္သြားေပလိမ့္မည္။ ထိုသို႔မဟုတ္မူဘဲ သူ႔ကို ေဖာ္ထုတ္ေဝ
ဖန္ျခင္း၊ ႐ႈတ္ခ်ျခင္း၊ ခ်ီးမြမ္းကဲ့ရဲ႕ျခင္း တို႔ျပဳပါက မယုံသူမ်ား ယုံသူမ်ား ေပၚ ေပါက္လာၿပီး ထိုသူအား တက္လမ္း ေဖာ္ေပးရာေရာက္ေလ၏'' ဆိုတာပါပဲ ဗ်။

ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္းကလည္း ဒီ ေဖာ္ျမဴလာကို မၾကာမၾကာ ေရးခဲ့ေျပာ ခဲ့ဖူးေသးသဗ်။ အဲသည္ေဖာ္ျမဴလာဟာ သတင္းစာေပၚခါစ ေခတ္ကတည္းက ေန ယေန႔ေခတ္အထိ
မွန္ေနတုန္းပဲလို႔ တိုင္းလုံးေက်ာ္လည္း လိႈက္လႈိက္လွဲလွဲ ႀကီးကို ယုံၾကည္သဗ်။ ကဲဒီေတာ့ ဒီ ေလာက္ေလးပဲေျပာပါရေစခင္ဗ်။

ႏိုင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယကဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားအေနနဲ႔လည္း ခုလို ျဖစ္ေနတာေတြကို ေလ့လာဆန္းစစ္ၿပီး တစ္စုံတစ္ခုေတာ့ လုပ္ေပးေတာ္မူၾက သင့္တယ္လို႔ တိုင္းလုံးေက်ာ္
ယူဆမိပါ သဗ်။ ဖြဘြတ္အပါအဝင္ ရြာေဆာ္ႀကီး မ်ားအုပ္စုေတြက ဖြနည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ အဖုံဖုံ ဖြေနၾကေလေတာ့ကာ ၾကာေလ႐ႈပ္ေလ ျဖစ္ေတာ့မွာကို ျမင္ေနလို႔ပါပဲခင္ဗ်။

ႏိုင္ ငံျခားသားေတြနဲ႔ဆုံရင္လည္း အဲသည္ ကိစၥကိုပဲ ေမးေမးေနၾကေတာ့ကာ အ စြန္းလြတ္ေအာင္ ျပန္ျပန္ရွင္းျပေနရ သဗ်။ ႏို႔မို႔ဆိုရင္ မၾကာမီက်င္းပေတာ့ မယ့္ ဆီးဂိမ္းပြဲႀကီးအတြက္ေတာင္ စိုး ရိမ္စရာျဖစ္လာႏိုင္သဗ်။ တိုင္းလုံးေက်ာ္ နဲ႔ ခင္မိထားတဲ့ အေရွ႕ေတာင္အာရွႏိုင္ငံ တစ္ခုက သတင္းစာဆရာတစ္ေယာက္ ဆိုရင္ ''ငါတို႔တစ္ေတြ ဆီးဂိမ္းပြဲကိုလာ ရင္ အႏၲရာယ္ေရာကင္းပါ့မလား''လို႔ ေတာင္ ေမးလာပါသဗ်။

တိုင္းလုံးေက်ာ္ ကလည္း ဒီအတြက္ ဘာမွပူစရာမလို ေၾကာင္း၊ မင္းတို႔ ျပည္ပကထင္ေနတာ ေတြနဲ႔ ျပည္တြင္းမွာျဖစ္ေနတာေတြနဲ႔ဟာ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို ကြဲျပားေနတဲ့အ ေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာရွင္းျပလိုက္မွ သူလည္း ေတာ္ေတာ္စိတ္ခ်သြားသဗ်။ တိုင္းလုံးေက်ာ္တို႔လို သာမေညာင္ည ပမႊားေလးေတြရွင္းတာက ကိုယ့္မိတ္ ေဆြသူငယ္ခ်င္းအဝန္းအဝိုင္း အထိပဲ ေပါက္ေရာက္ေလေတာ့ကာ သက္ဆိုင္ ရာ တာဝန္ရွိသူေတြ၊ ကမၻာက ေလးစား ယုံၾကည္သူေတြက လူသိရွင္ၾကားျဖစ္ ေအာင္ေတာ့ ပြင့္လင္းျမင္သာစြာ ေျဖ ရွင္းေပးၾကရင္ေကာင္းမယ္ခင္ဗ်။

ၿပီးေတာ့ကာတိုင္းျပည္မွာ ခုလို ရြစိ ရြစိ ဆူညံ ဆူညံေတြျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူေတြလည္း ဝင္ လာဖို႔ကို တြန္႔ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္ျဖစ္ေနၾက မွာ ေသခ်ာတယ္ဗ်။

အဲသလိုျဖစ္ေနၾက ရင္ ႏိုင္ငံျခားေငြေတြဘယ္ကလာဝင္မလဲ ဗ်ာ။ တိုင္းလုံးေက်ာ္တို႔တိုင္းျပည္က သံ ထြက္ၿပီးကားမလုပ္ႏိုင္၊ ဂက္စ္ေတြထြက္ ေသာ္လည္း မီးမမွန္၊ ေက်ာက္မ်က္
တြင္းထြက္ေတြထြက္ေပမယ့္ ႏိုင္ငံသား ေတြမဝတ္ႏိုင္၊ ေရာ္ဘာထြက္ၿပီး ကားတာ ယာေတြ ႏိုင္ငံျခားကမွာေနရတဲ့ ႏိုင္ငံ ကိုးဗ်။ ဒီေတာ့ကာ ျပည္ပအားကိုးတယ္ ေတာ့မဟုတ္ဘူး။

ႏိုင္ငံျခားဝင္ေငြရယ္ နည္းပညာရယ္ ရဖို႔ဆိုတာက အဲသည္ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြကိုပဲ အား ကိုးၾကရမွာဗ်။

ဒီမွာၿငိမ္သြားရင္ ဟိုမွာ ထျဖစ္၊ ဟိုမွာၿငိမ္သြားရင္ ေနာက္တစ္ ေနရာမွာ ထပ္ျဖစ္လိုက္နဲ႔၊ ဘူးသီးေတာင္ ေမာင္ ေတာကေန တိုင္းျပည္ကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္ ေရြ႕လာၿပီးလား႐ႈိးအထိ၊ ၿပီးေတာ့ အင္ဒို နီးရွား မေလးရွားတို႔ အထိခုန္ကူးသြားတဲ့ ျပႆနာကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ႀကီး အျမစ္ ျပတ္ေအာင္ရွင္းေပးဖို႔ေတာ့ လိုမယ္ထင္သဗ်။

တစ္ေနရာမွာ ျပႆနာ ေအးခ်မ္းသေလာက္ျဖစ္သြားရင္ ေနာက္တစ္ေန ရာမွာ ျပႆနာျပန္ျပန္စလာတာေၾကာင့္ ဒီျပႆနာကိုတာရွည္ေအာင္ ေသြးထိုး လႈံ႔ေဆာ္၊
အေကာင္အထည္ေဖာ္လုပ္ေန ၾကတဲ့ third party လို႔ေခၚႏိုင္တဲ့ တတိ ယေျမာက္အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ ရွိေနတယ္လို႔ တိုင္းလုံးေက်ာ္ေတာ့ ယူဆပါသဗ်။ ဒီ ေတာ့ကာ ''ေနာက္ကြယ္က ႀကိဳးကိုင္ သူကို ေဖာ္ထုတ္မယ္''ဆိုတဲ့စကားႀကီး သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္စရာ ျဖစ္မသြား ေစခ်င္ရင္ အဲဒီ ေနာက္ကြယ္ကႀကိဳးကိုင္ သူဆိုတာကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္နဲ႔ တိတိ
က်က်ေဖာ္ထုတ္ေပးဖို႔ လိုမယ္ထင္သဗ်။

ေရာဂါဆိုတာ တာရွည္လာရင္ ကုလို႔ မရေတာ့တဲ့သေဘာခ်ည္းပါပဲဗ်ား။
ဒါေၾကာင့္ တစ္သက္လုံး ေအးအ တူ ပူအမွ် အတူတကြေနလာၾကသူေတြ၊ တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးကိုလည္းဆိုးတူ ေကာင္းဖက္ရင္ေပါင္တန္းၿပီးအရယူခဲ့သူေတြကို ေသြးမကြဲကြဲေအာင္ခြဲၿပီး တစ္ စုံတစ္ခုေသာ အက်ဳိးအတြက္ အျမတ္ ထုတ္ေနတဲ့ ေနာက္ကြယ္က ႀကိဳးကိုင္ ခ်ယ္လွယ္ေနၾကသူေတြ သက္ဆိုးမရွည္ သင့္ဘူးဆိုတာကိုေတာ့ အားလုံးသ ေဘာတူ လက္ခံၾကမယ္လို႔ တိုင္းလုံးေက်ာ္ ထင္ပါတယ္ဗ်ား။

တိုင္းလုံးေက်ာ္

Facebook ရပ္ကြက္...

June 27, 2013, 1:29 am

≫ Next: ယဥ္ေက်းမႈ၏ သားေကာင္မ်ားႏွင့္ က်ေနာ္ဖတ္မိေသာ စာအုပ္ႏွစ္အုပ္

≪ Previous: " ရြာလည္တဲ့စာ "

$

0

0

 

ကို သာ ပို

Facebook ရပ္ကြက္...

Home Page - ဧည့္ခန္း၊ အိပ္ခန္း၊ မိးဖိုေဆာင္ ထမင္းစားခန္း၊ ဘုရားခန္း၊ ေရခ်ိဳးခန္း အိမ္သာ... စသည္...

တစ္ခ်ိဳ႕ေတြရဲ႕ Home Page (အိမ္) ကို သြားလည္ၾကည့္...
- ဘုရားခန္းၾကီးကို ဟီးေနတာပဲ... ေနရာတိုင္းမယ္ ဘုရားတရားေတာ္ေတြ... ေဆာင္ပုဒ္ေတြ... ဆံုးမစာေတြ ျပည့္လုိ႔...
- တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ထမင္းစားခန္းကို ရွယ္ျပင္ထားတာ... စားစရာ ေသာက္စရာေတြခ်ည္း... သေရယိုခ်င္စရာေပါ့...
- စာဖတ္ခန္းကို ရွယ္လုပ္ထားတဲ့ သူေတြလဲရွိတယ္... သူတို႔ဆီမယ္ အေတြးအေခၚ ဗဟုသုတ ရစရာေတြ စံုလို႔ စံုလို႔...
- ဧည့္ခန္းထဲ ဂ်ာနယ္ေတြ သတင္းစာေတြ လစဥ္ထုတ္ မဂၢဇင္းေတြ ပြထေနတဲ့ သူေတြလဲ ရွိတယ္... သတင္းစံုသိသူေပါ့... ျဂိဳလ္တု စေလာင္းေတာင္ တပ္ထားေသးတယ္...
-တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြရဲ႕ ဧည့္ခန္းထဲမယ္ အလွပံုေတြ ဘဲြ႕ပံုေတြနဲ႔ မိသားစုပံုေတြ ခ်ိတ္ထားၾကတယ္...
- တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ အိမ္မယ္ ေဆးခန္းဖြင့္ထားသူေတြ... ဖုန္းဆိုင္ဖြင့္ထားသူေတြ... ကားဝပ္ေရွာ့... တီဗြီျပင္ဆိုင္... ကားရိႈးရြန္း... စသျဖင့္ ဖြင့္တဲ့သူေတြလဲ ရွိၾကတယ္...
- ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ ပါေမာကၡၾကီးေတြလဲ ေနၾကတယ္... သူတို႔က လမ္းၾကံဳေလမွ ၾသဝါဒ ေပးၾကသတဲ့...
- ဧည့္ခန္းထဲ တရားေဟာ ပုလႅင္ၾကီးလို ခံုခန္႔ခန္႔ၾကီးေတြ ထားျပီးေတာ့ လာလည္တဲ့သူ မွန္သမွ် ဘာသာေရး၊ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရး... တရားေဟာၾကတယ္...
- ကေလးကစားကြင္းလို စာၾကည့္တိုက္လို စာအုပ္ငွားဆိုင္လို ဖြင့္ထားသူေတြလဲ ရွိၾကတယ္... တစ္ခ်ဳိ႕ဆို စာအုပ္တိုက္ ေထာင္ထားသလို စာေတြ ကဗ်ာေတြ ဒလေဟာ ထုတ္တယ္...
- တစ္ခ်ိဳ႕မ်ားက်ေတာ့ အိမ္သာေလာက္ပဲ ရွိတဲ့အိမ္ေတြ ရွိတယ္... သူတို႔အိမ္ေတြက အျမဲ ညစ္ပတ္ နံေစာ္ေနတာ...

အဲ့ထဲ အဆိုးဆံုးက ကိုယ့္အိမ္မွာ ကိုယ္မေနပဲ အရပ္ထဲလိုက္ တစ္အိမ္တက္ တစ္အိမ္ဆင္း အတင္းတုပ္သူေတြနဲ႔... အလွဴလိုက္စားျပီး ေလလည္သူေတြပဲ... သားသိပ္မုန္းတာ...

ေနာက္ ရွိေသးတယ္... Wall ဆိုတဲ့ နံရံက ေဆးသုတ္စရာ... လွလွပပ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ျပစရာ... ပန္ခ်ီဆြဲစရာ.. ေတာင္ျခစ္ေျမာက္ျခစ္စရာ... ရႈပ္ပြေပေရေနေအာင္ လုပ္စရာ... ေဆာ့စရာ ကစားစရာေပါ့...

အိမ္တိုင္းမယ္ စာတိုက္ပံုး တစ္ပံုးစီလဲ ရွိေသးတယ္...

ေနာက္ ႏုတ္ဆိုတာက ကိုယ္တိုင္ေလ့လာစရာေတြ မွတ္ထားဖို႔ေပးထားတာ... သူမ်ားကို ခဏခဏေပးငွားစရာ မဟုတ္ဘူး... Note လိုဆိုတယ္ မဟုတ္လား...

ေနာက္ ရပ္ကြတ္ ဓမၼာရံုလို... ဘုရားေက်ာင္းလို... Community Club လို Group အလိုက္ လူစုစရာ ေနရာေတြလဲ ရွိတယ္.. တစ္ခ်ိဳ႕လဲ ကိုယ့္လူနဲ႔ကိုယ္ တစ္ခ်ိဳ႕လဲ ေပၚေပၚထင္ထင္ တစ္ခ်ိဳ႕လဲ သိုသိုသိပ္သိပ္ေပါ့...

အဖြဲ႕အစည္းေတြ ဖြဲ႔ျပီးေတာ့လဲ လူမႈေရး ဘာသာေရး ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ဝါသနာပါရာေတြ လုပ္ၾကေသးတယ္... ျပီးေတာ့ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိတဲ့ လူျမင္သာမယ့္ ထုတ္ျပန္ေၾကညာရာ Page ေတြလဲ ရွိၾကတယ္...
===================================================

အိမ္သာလို အိမ္ေတြနဲ႔ အရပ္ထဲ အတင္းလိုက္ခ်ေနတဲ့ သူေတြေတာ့ မုန္းမိတယ္...

ယဥ္ေက်းမႈ၏ သားေကာင္မ်ားႏွင့္ က်ေနာ္ဖတ္မိေသာ စာအုပ္ႏွစ္အုပ္

June 28, 2013, 12:51 am

≫ Next: ေခါဘဏီတပ္ၾကီး ဆုိတာ....

≪ Previous: Facebook ရပ္ကြက္...

$

0

0

by Hla Shwe (Notes) on Friday, June 28, 2013 at 4:10am

(တရုတ္-ကေနဒါ ကျပားျဖစ္တဲ့ ပန္းခ်ီဆရာ လီရိ ေရးဆြဲထားတဲ့ ေဘဂ်င္း ၂၀၀၈ ဆိုတဲ့ ပန္းခ်ီကားဟာ အေတြးေပါင္းမ်ားစြာကို လွဴပ္ႏွဳိးေပးႏိုင္စြမ္းလို႔ ေဆာင္းပါး၏ အေတြး ပန္းခ်ီအျဖစ္ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ )

 အေမရိကားကို ေရာက္ေနတာ ႏွစ္ႏွစ္နီးပါးရွိေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ ABSDF ရဲေဘာ္ေဟာင္း မိတ္ေဆြတဦးမွ ဖုန္းဆက္ စကားေျပာလာသည္။ က်န္းေၾကာင္း၊ မာေၾကာင္း၊ သာေစေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ သားသမီးမ်ား၏ ပညာေရးအေျခအေနကို ေမးျမန္းေတာ့ အားရပုံမေပၚ။ မလြတ္လပ္၊ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းေသာ နယ္စပ္ ဒုကၡသည္ စခန္းမွ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ၾကေသာ မိဘတဦးမွ သူ႔၏ သားသမီးအပါအ၀င္၊ အျခားေသာ ျမန္မာမိသားစု ကေလးမ်ား၏ ပညာေရး၊ လူမႈေရး အေျခအေနကို သိပ္အားရမႈ မရွိလွသည္ကို ရင္ဖြင့္ရွာသည္။


လြတ္လပ္မႈႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ား ျပည့္ႏွက္ေနေသာ အေမရိကား လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတြင္ ဒုကၡသည္ စခန္းက သြားေရာက္ၾကသည့္ ကေလးငယ္တို႔၏ဘ၀က မေရရာ မေသခ်ာသည့္ အေျခအေနတြင္ ရွိေနဆဲ ျဖစ္ေနသည္ကို သြားေတြ႔ရသည္ဟု အဆိုပါ မိတ္ေဆြမွ ေျပာျပခဲ့သည္။

အဆိုပါ မိတ္ေဆြနဲ႔ စကားမေျပာျဖစ္မွီ စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ ဖတ္မိခဲ့သည္။ တအုပ္က The End Of American Century ႏွင့္ ေနာက္တအုပ္က Battle Hymn Of The Tiger Mother တို႔ျဖစ္သည္။ The end of American Century စာအုပ္သည္ (၂၁) ရာစုတြင္ အေမရိကန္သည္ ကမၻာႀကီး၏ ဆူပါပါ၀ါအျဖစ္က က်ဆင္းၿပီး၊ အာရွမွ ဂ်ပန္နဲ႔ တရုတ္တို႔က ေနရာယူလာလိမ့္မည္ဟု သုံးသတ္ထားေသာ စာအုပ္ျဖစ္သည္။

အေမရိကန္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတြင္း ျဖစ္ပ်က္ေနေသာ လင္မယားကြာရွင္းမႈ ျမင့္မားေနျခင္း၊ အရြယ္မေရာက္ေသာ ေက်ာင္းသားကေလးငယ္မ်ား ကိုယ္၀န္ေဆာင္ေနမႈ၊ မူးယစ္ေဆး၀ါးစြဲေနမႈ၊ လက္ရွိ အေမရိကန္ ပညာေရး စနစ္သည္ (၂၁) ရာစုအတြက္ မသင့္ေတာ္ေသာ၊ ပညာေရးအတြက္ ခ်ေပးလိုက္ေသာ အသုံးစရိတ္၏ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းသည္ ေက်ာင္းသို႔မေရာက္ဘဲ ဗ်ဳိရုိကေရစီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၱးရားတြင္ ေပ်ာက္သြားပုံ စသည့္ အေမရိကန္ တို႔က်ဆုံးခန္း ျဖစ္ႏိုင္သည့္ အခ်က္အလက္ေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာကို ေထာက္ျပ ေ၀ဘန္ထားေသာ စာအုပ္ ျဖစ္ေပသည္။

Battle Hymn of the Tiger Mother စာအုပ္ကား အေမရိကန္ေရာက္ တရုတ္ပညာတတ္ မိခင္တဦးမွ အေမရိကန္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွ သတ္မွတ္ထားသည့္ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ဖီလာဆန္႔က်င္ကာ တရုတ္တို႔၏ ထုံးတမ္းစဥ္လာအရ ကေလးငယ္မ်ားကို ထိမ္းေက်ာင္းခဲ့ၿပီး ေအာင္ျမင္ေသာ မိသားစုတခု တည္ေဆာက္ ထားပုံကို ေရးဖြဲ႔ထားေသာ စာအုပ္ျဖစ္သည္။ စာေရးသူသည္ ပညာေရးပိုင္းတြင္လည္း နာမည္ေက်ာ္ ေယးလ္တကၠသုိလ္တြင္ ဥပေဒ ပါေမာကၡ မိခင္တဦးျဖစ္သည္။ မိသားစုဘ၀ ျဖတ္သန္းမႈ အေျခခံ သူမ၏ ကို္ယ္တိုင္ေရးစာအုပ္သည္ အေမရိကန္ ပညာေရးေလာက၊ လူ႔အခြင့္အေရးေလာက၊ စာေပေလာက တခုလုံး ေဆြးေႏြးစရာ၊ အျငင္းပြားစရာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေရာင္းအား အေကာင္းဆုံးစာအုပ္ အျဖစ္ တန္း၀င္ခဲ့သည္။

အဆိုပါ စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ကို ဖတ္ၿပီးေနာက္ နယ္စပ္တြင္ က်န္ရစ္ခဲ့သည္ အမ်ိဳးသမီးကို ဖုန္းဆက္လိုက္မိသည္။ အေမရိကားသို႔ မလာမွီ မိခင္ ရခိုင္ဘာသာစကားနဲ႔ အစဥ္အလာ ပညာသင္ၾကားမႈကိုပါ ကေလးအား သင္ေပးရန္ သတိေပးမိသည္။ အေမရိကားတြင္ ႀကဳံေတြ႔ႏိုင္သည့္ သားသမီးေသာက အတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ရန္ သတိေပးမိသည္။

၄င္းစာအုပ္ႏွစ္အုပ္အား ဖတ္ၿပီးေသာအခါ အေမရိကန္ ပညာေရးကို အထင္ႀကီးေနေသာ စာေရးသူအဖို႔ ေတြးေတာစရာ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ အေမရိကန္၏ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တည္ေဆာက္ထားပုံကို စာအုပ္စာေပထဲတြင္ ဖတ္ရႈၿပီး အေ၀းတေနရာက ၾကည့္ေသာအခါ အထင္ႀကီး ေလးစားစရာအတိပင္ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ရာတြင္ စာေရးသူသည္ အေမရိကန္ သို႔ေရာက္ၿပီး (၁၀) ခန္႔အၾကာတြင္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တည္ေဆာက္မႈ ပုံသ႑ာန္ကို မ်က္ျမင္ ကိုယ္ေတြ႔ႀကဳံရေသာအခါ ထိတ္လန္႔မိျပန္သည္။ မိတ္ေဆြ၏ ေျပာဆိုခ်က္မ်ားသည္ မွန္ကန္ေနၿပီေလာဟု စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္စရာ ျဖစ္လာသည္။

အေမရိကန္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း က်ဆုံးစရာ အေၾကာင္းအရာမ်ားတြင္ မိသားစုၿပိဳကြဲမႈ ျမင့္မားလာျခင္းသည္လည္း အေၾကာင္းအရာတခု အျဖစ္ပါ၀င္ေၾကာင္း ေထာက္ျပထားသည္။ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ အေမရိကန္တို႔၏ မိသားစု ၿပိဳကြဲမႈသည္ အျမင့္ဆုံးတြင္ ရွိေနၿပီး ၁၈ ႏွစ္ေအာက္ ကေလးမ်ား၏ ၄၀ ရာခို္င္ႏႈန္းသည္ မိဘႏွစ္ပါး ကြာရွင္းမႈ အေတြ႔အႀကဳံ ရွိေၾကာင္း ေဖၚျပထားသည္။
မိဘႏွစ္ပါးနဲ႔ အတူမေနရျခင္းသည္ ကေလးငယ္၏ စိတ္ကိုထိခိုက္သည့္အျပင္ ေက်ာင္းစာမ်ားတြင္ လိုက္ႏိုင္ေျခ အားနည္းလာခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္ မိဘႏွစ္ပါးျဖင့္ အတူေနရေသာ ကေလးသည္ အိမ္ေထာင္ကြဲ မိသားစုမွ လာသည့္ကေလးထက္ ပညာေရးတြင္ သာေၾကာင္း ပညာရွင္မ်ား၏ ေလ့လာမႈတြင္ ေဖၚျပထားသည္။ မိဘမ်ားႏွင့္ အတူမေနရေသာ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးငယ္တို႔အဖို႔ မူးယစ္ေဆး၀ါး သုံးစြဲရန္ အလားအလာ ေတာ္ေတာ္မ်ားလာသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္အစီရင္ ခံစာတခုတြင္ အေမရိကန္ ကေလးငယ္ ေျခာက္သန္းေက်ာ္သည္ တဦးတည္းေသာ မိခင္နဲ႔ ေနထိုင္ရၿပီး အဆိုပါ မိခင္မွာ မူးယစ္ေဆး၀ါး သုံးစြဲေနေသာ သူျဖစ္ေနသည္ဟု ေဖၚျပထားသည္။

အုပ္ထိမ္းမႈ ကင္းမဲ့လာျခင္းႏွင့္ လြတ္လပ္မႈ၊ လူ႔အခြင့္အေရးရႈေထာင့္မွ ထိမ္းကြက္မႈတို႔သည္ အရြယ္မေရာက္မွီ ကိုယ္၀န္ေဆာင္သည့္ အေရအတြက္ တိုးျမင့္လာေစျပန္သည္။ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံ၏ တရားမ၀င္ ကေလးေမြးဖြားႏႈန္း ငါးဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္မွာ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေအာက္ အရြယ္မေရာက္မီ မိန္းကေလးတို႔မွ ေမြးဖြားျခင္း ျဖစ္သည္။ အဆိုပါ ဆိုးက်ိဳး သံသရာတို႔ကို မျပင္ႏိုင္ပါက အေမရိကားသည္ ထိပ္တန္း ႏိုင္ငံအျဖစ္မွ မၾကာမွီေလ်ာက် ႏိုင္ဖြယ္ရွိသည္ဟု ေထာက္ျပထားျခင္း ျဖစ္သည္။

အထက္ပါစာအုပ္ထဲတြင္ အာရွ၏ ပညာရွင္ တဆူျဖစ္ေသာ ကြန္ျဖဴးရွပ္၏ အေတြးအျမင္မ်ားသည္ အာရွမွ မိသားစုတခု သိုက္သုိက္၀န္း၀န္း ျဖစ္ေစရန္ အေထာက္အပံ့ ေပးပုံကို တင္ျပထားသည္။ အေနာက္၏ တဦးခ်င္း လြတ္လပ္မႈႏွင့္ အာရွ၏ မိသားစုေႏွာင္ဖြဲ႔တို႔သည္ အေရွ႔နဲ႔ အေနာက္တို႔၏ ျပဒါးတလမ္း သံတလမ္းျဖစ္ပုံကို ေထာက္ျပထားသည္။
ကြန္ျဖဴးရွပ္အယူအဆအရ လူတို႔၏ အေျခခံရပ္တည္မႈ ဆက္ႏြယ္ျခင္းကို အခ်က္ (၅)ခ်က္ျဖင့္ ေထာက္ျပထားသည္။

(၁) သားႏွင့္အဖ ဆက္ဆံေရး (ယုံၾကည္မႈ)
(၂) ဘုရင္ႏွင့္ ျပည္သူ ( သစၥာရွိမႈ)
(၃) လင္ႏွင့္မယား ( ထူူျခားမႈ)
(၄) ႀကီးသူႏွင့္ ငယ္သူ ( နာခံတတ္မႈ)
(၅) မိတ္ေဆြ ( အျပန္အလွန္ သစၥာရွိမႈ) စသည့္အခ်က္တို႔သည္ အေရွ႔အေနာက္တို႔ ကြဲျပားမႈပင္ ျဖစ္သည္။

Battle Hymn of The Tiger Mother စာအုပ္တြင္ အာရွတိုက္သူ မိခင္၏ သားသမီးအေပၚ ထိမ္းေက်ာင္းမႈကို ေပၚလြင္ေအာင္ တင္ျပထားသည္။ အေနာက္တိုင္းမိသားစုတို႔ လြတ္လပ္မႈကို အေျခခံထားခ်ိန္တြင္ အာရွသူ မိခင္မ်ားအေနျဖင့္ သားသမီးသည္ မိဘ၏ လမ္းညြန္ရာကို ေကာင္းမြန္စြာ လုပ္ေဆာင္တတ္ရမည္ ဟူေသာအယူ အဆျဖင့္ ေအာင္ျမင္ေသာ မိသားစု ျဖစ္လာပုံကို ေရးဖြဲ႔ထားပုံသည္ တရုတ္လူမ်ိဳးကို အေျခခံေရးသားထားသည္ မဟုတ္ဘဲ ကြန္ျဖဴးရွပ္ အယူအဆ လြမ္းမိုးရာ တရုတ္၊ ကိုးရီးယား၊ ဂ်ပန္ မိခင္တို႔၏ အေၾကာင္း ေရးဖြဲ႔ထားဟန္ ျဖစ္ေနျပန္သည္။

အေနာက္တိုင္း လူ႔အဖြဲ႔အစည္း အေနျဖင့္ လြတ္လပ္စြာ ေရႊးခ်ယ္ခြင့္ျဖင့္ အကြဲကြဲအၿပဲၿပဲ ခရီးႏွင္ေနခ်ိန္တြင္ ေအမီခႊ်န္သည္သူမ၏ သမီးႏွစ္ဦးအေပၚတြင္ ျပင္းထန္ေသာ ဖိအားေပးမႈ အာရွ၏ဓေလ့ျဖင့္ ေမာင္းႏွင္ခဲ့ရာ အရာရာတြင္ ေအာင္ျမင္ေသာ သမီးႏွစ္ဦးျဖစ္လာပုံသည္ အနာက္မိခင္မ်ားအတြက္၊ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ ေလ့လာစရာ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ေအမီခြၽန္းသည္ သူမ၏ ခ်စ္လွစြာေသာ သမီးႏွစ္ဦးကို စစ္တပ္ကဲ့သို႔ အာဏာရွင္ ဆန္ဆန္ အမိန္႔ေပးခဲ့းသည္။

(၁) အလြန္အက်ဴး အိပ္ခြင့္မရွိ
(၂) ကစားရက္ သီးသန္႔မရွိ
(၃) ေက်ာင္းအားကစားတြင္ မပါ၀င္ရ
(၄) အားကစားတြင္ မပါ၀င္ရသည့္အတြက္ ဆင္ေျခမတက္ရ
(၅) တီဗီ၊ ကြန္ပ်ဴတာ ဂိမ္းေဆာ့ျခင္း ခြင့္မျပဳ
(၆) ေက်ာင္းျပင္ပ ပါ၀င္လွႈပ္ရွားမွႈကို ခြင္႔မျပဳ
(၇) အတန္းတြင္ အဆင္႔ A ထက္ မေလ်ာ႔ရ
(၉) စႏၵယားနဲ႔တေယာမွ လြဲရ်္ မည္သည့္ တူရိယမွ် မတီးရ
(၁၀) မိတ္ေဆြမ်ားအိမ္တြင္ မအိပ္ရ စသည္တို႔သည္ အာရွမိခင္တဦး၏ အာဏာရွင္ေသာ သားသမီး ထိမ္းေက်ာင္းမႈ ပင္ျဖစ္သည္။
အာရွ၏ ဓေလ့အရ ငယ္သူသည္ ႀကီးသူ၏ အမိန္႔ကို နာခံရမည္ ဆိုေသာဓေလ့သည္ အေနာက္ကမၻာတြင္ ေနထိုင္သည့္ အာရွသား ျမန္မာတို႔အတြက္ ေလ့လာစရာ အတူယူစရာ ပင္ျဖစ္သည္။ အေမရိကားတြင္ ႀကီးျပင္းလာေသာ ကေလးငယ္အဖို႔ လြတ္လပ္မႈ အေျခခံ အေမရိကန္ ယဥ္ေက်းမႈသည္ သေရက်စရာ ေကာင္းလွေပသည္။

အေနာက္တိုင္း မိဘမ်ားသည္ သူတို႔၏ သားသမီးမ်ားအေပၚ အလုိလိုက္မႈ မ်ားလြန္းျခင္း၊ ကေလး၏ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ကို မိဘမ်ားက ၀င္ေရာက္ စြက္ဖက္ပိုင္ခြင့္ မရွိျခင္း စသည္တို႔သည္ အေမရိကန္ ကေလးတို႔၏ ပညာေရးစြမ္းရည္ နိမ္းက်လာမႈတြင္ အဓိက ပါ၀င္ေနသည္ဟု ေထာက္ျပထားျပန္သည္။ စိတ္ပညာ အလိုအရ ကေလးမ်ားသည္ မည္သည့္အရာကိုမွ ေလးနက္စြာ လုပ္လိုစိတ္ မရွိသည့္အတြက္ တိုးတက္ေရးတြင္ မိဘမ်ား အေရးႀကီးပုံကို စာေရးသူ ေအမီခြၽန္း ေစာဒက တက္ထားျပန္သည္။

အေမရိကန္ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ခံယူထားသူ ရခိုင္လူမ်ိဳး စာေရးဆရာ ကိုခိုင္လင္းနဲ႔ အာရွယဥ္ေက်းမႈ၊ မိသားစုတန္ဖိုးကို ေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။ သူသည္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသား တဦးျဖစ္ေသာ္လည္း ရခိုင္လူမ်ိဳး ျဖစ္သည့္အတြက္ ရခိုင္ယဥ္ေက်းမႈ အစဥ္အလာကို သားသမီးသုံးဦးအေပၚ အခြင့္သာတိုင္းေျပာျဖစ္ခဲ့သည္၊ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ကို ေလ့က်င့္ေပးခဲ့သည္ဟု ေျပာျပန္သည္။ ဆီႏွင့္ေရတို႔၏ မတူညီမႈကို ဥပမာေပးကာ ေျပာျပခဲ့သည္။

“ပုလင္းတလုံးထဲ ထည့္ထားတဲ့ ဆီနဲ႔ေရ ဥပမာလိုဘဲ အေနာက္တိုင္း ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ရခိုင္ယဥ္ေက်းမႈက အတူတူ ထင္ရေပမယ့္ ကြာပါတယ္၊ က်ေနာ္တို႔က ျခားနားတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈသေဘာကို မိဘမ်ားကိုယ္တိုင္က ခံယူထားပါတယ္” လို႔ေျပာျပခဲ့သည္။ မိသားစုစည္းေႏွာင္မႈ၊ မိဘမ်ားမွ သင္ျပေပးမႈ၊ မေကာင္းမႈေရွာင္၊ ေကာင္းမႈေဆာင္ကို မိဘမ်ားက သင္ျပေပးမႈ၊ သားသမီးမ်ားမွလည္း မိဘမ်ား၏ ဆိုဆုံးမမႈကို နာခံတတ္ေအာင္ သင္ျပထားျခင္းသည္ အေနာက္ယဥ္ေက်းမႈၾကားတြင္ အာရွ၏ တန္ဘိုးမ်ားကို အထင္ႀကီး ေလ့လာစရာ အျဖစ္ထင္က်န္ရစ္ေစျပန္သည္။

အထက္ပါ စာအုပ္ ႏွစ္အုပ္သည္ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရးကို စိတ္၀င္စားသူ ျမန္မာလူမ်ိဳးတိုင္း အေရွ႔နဲ႔ အေနာက္တို႔၏ မတူညီရာ ယဥ္ေက်းမႈၾကားက မွတ္သားဖြယ္ရာ၊ ႏိုင္ငံ့ံအတြက္ အက်ိဳး ျဖစ္ထြန္းစရာ မ်ားမ်ား ပါ၀င္ေသာ ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာ ထိပ္တိုက္ေတြ႔မႈ၊ က်ဆုံးျခင္းႏွင့္ တိုးတက္မႈၾကားက မ်ဥ္းေျဖာင့္ ေသးေသးေလးကို မပီ၀ိုးတ၀ါး ျမင္ႏိုင္မည္ဟု ယူဆ မိသကဲ့သို႔ အေနာက္တိုင္း ပညာေရးစနစ္ Critical Thinking ႏွင့္ ကြန္ျဖဴးရွပ္၏ ထပ္ခါတလဲလဲ က်က္မွတ္သည့္ ပညာေရးစနစ္တို႔ အားစမ္းသည့္ ပြဲနီးကပ္လာၿပီလားဟု ေတြးခ်င့္စရာ။

လွေရႊ

(တရုတ္-ကေနဒါ ကျပားျဖစ္တဲ့ ပန္းခ်ီဆရာ လီရိ ေရးဆြဲထားတဲ့ ေဘဂ်င္း ၂၀၀၈ ဆိုတဲ့ ပန္းခ်ီကားဟာ အေတြးေပါင္းမ်ားစြာကို လွဴပ္ႏွဳိးေပးႏိုင္စြမ္းလို႔ ေဆာင္းပါး၏ အေတြး ပန္းခ်ီအျဖစ္ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ )

ေခါဘဏီတပ္ၾကီး ဆုိတာ....

June 28, 2013, 1:03 am

≫ Next: ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားအမွတ္ရဖြယ္ ရက္စြဲမ်ား

≪ Previous: ယဥ္ေက်းမႈ၏ သားေကာင္မ်ားႏွင့္ က်ေနာ္ဖတ္မိေသာ စာအုပ္ႏွစ္အုပ္

$

0

0

 

တေလာက ျမန္မာမိန္းကေလးေတြ ယဥ္ေက်းမႈ ထိန္းသိမ္းဖို႔အတြက္... ေဟာ ခုတေလာ ဘာသာသာသနာ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာင့္ဖို႔ ေျပာၾကဆိုၾကတဲ့ေနရာမွာ ကိုယ္တိုင္က အတြင္းဓါတ္ အင္အားေကာင္းရင္ ထိန္းႏိုင္မယ္ အတြင္းကပ်က္ရင္ ေခါဘဏီတပ္ၾကီး လာေစာင့္တာေတာင္ ရမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ေရးၾကေျပာၾကတယ္... နမူနာၾကည့္ခ်င္ ဆရာ့တရာေတြရဲ႕ ႏုတ္ေတြ ေမႊၾကေခ်ဗ်ာ...

ဒီေတာ့ ေခါဘဏီတပ္ဆိုတာ ဘာလဲသိခ်င္လို႔ ေမႊေႏွာက္ဖတ္ရႈရပါေကာ... တစ္ခ်ိဳ႕လဲ ေက်ာ္ခ်ျပီး စစ္တပ္အၾကီးၾကီး ေနမွာေပါ့ဆိုျပီး ဖတ္သြားသူေတြလဲ ရွိမွာေပါ့... နဂိုကကိုမွ အေျပာင္ေရး အတည္ထင္... အတည္ေရး တလြဲထင္ျပီး ဝင္ဆဲၾကတဲ့ သကာလဆိုေတာ့... ဆရာ့ဆရာၾကီမ်ားရဲ႕ ပညာကြန္႔ျပီး ေရးတဲ့အေရးအသားေတြကို နားလည္ဖို႔က ပိုပိုလိုလာၾကတယ္ ထင္မိလို႔ နဲနဲေလာက္မွ်ပါတယ္... ကိုယ့္လိုလူေတြအတြက္ ရည္ရြယ္ရင္း ျဖစ္ေၾကာင္းပါဗ်ာ...

ေရွးေခတ္က တပ္မေတာ္ဖြဲ႕နည္း ၉ရပ္ ရွိတဲ့အေၾကာင္းကို မဃေဒဝလကၤာသစ္မွာ ဒီလိုေျပာထားသတဲ့...

(၁) ပတၱိတပ္ - ရထားတစ္ေဆာင္၊ ဆင္ေျပာင္တစ္စီး၊ ျမင္းသံုးစီးႏွင့္၊ ရဲႀကီး ငါးေယာက္၊ နည္းစဥ္ ေလွ်ာက္ျဖင့္၊ ထိုေလာက္စစ္သည္၊ ပတၱိမည္၏။
(၂) ေသနာမုခတပ္ - ထိုသည္ပတၱိ၊ သံုးျပန္ရွိက၊ ေခၚဘိသညာ၊ ေသနာမုခ။
(၃) ဂုမၺတပ္ - ထိုမုခအား၊ သံုးခုပြားေသာ္၊ မည္ျငား ဂုမၺ။
(၄) ဂဏတပ္ - ဂုမၺေျမႇာက္သံုး၊ ေခၚထံုး ဂဏ။
(၅) ၀ါဟိနီတပ္ - ဂဏသံုးလီ ၀ါဟိနီတည့္။
(၆) ပုတနာတပ္ - ၀ိဟိနီစစ္၊ သံုးျပန္ျဖစ္က၊တြင္လစ္ ပုတနာ။
(၇) စမူတပ္ - ပုတနာဟူ၊ သံုးဆယူေသာ္၊ စမူမည္ျငား။
(၈) အဏိကိနီတပ္ - စမူအားလွ်င္၊ ေျမႇာက္ပြားႀတိ၊ အဏိကိနီ။
(၉) ေခါဘဏီတပ္ - ယင္းဆယ္လီျဖင့္၊ ေခါဘဏီစစ္၊ ၉-ဆင့္ျဖစ္၏။ တဲ့...

ရထား (စစ္တိုက္တဲ့ ျမင္းဆြဲလွည္းကိုေျပာတာ) က တစ္စီး၊ ဆင္ကတစ္ေကာင္၊ ျမင္းက သံုးစီး၊ စစ္သည္ ငါးေယာက္ပါတာကို ပတၱိတပ္ ေခၚသတဲ့... စစ္သည္ငါးေယာက္ ဆုိေတာ့ကာ ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းမယ္သင္ဖူးတဲ့ တစ္အိုးစားဆိုတာေတာင္ သြားသတိရေသးတယ္... ပတၱိတပ္ကို သံုးဆပြား ေသနာမုခတပ္ အေရအတြက္တဲ့ဗ်ား... အဲ့လိုေတြ ပြားလာရင္း အဏိကိနီတပ္ ျဖစ္လာရင္ ဆယ္ဆပြားေတာ့ ေခါဘဏီတပ္ရဲ႕ အေရအတြက္ရသတဲ့.... အပ်င္းေျပ တြက္ၾကည့္ၾကပါ့လား... အေျဖေလးေတြ ေပးသြားၾကေပါ့... ဟုတ္ပလား...

ထားေတာ့... တကယ္တမ္း ပါဠိပတ္သား မွတ္တမ္းမွတ္ရာေတြအရ ေခါဘဏီတပ္ကို အေကၡာဘိဏီတပ္လို႔ ေခၚသတဲ့ အေပၚမွာ ေျပာခဲ့တာနဲ႔ ကြဲလြဲတဲ့ တပ္ဖြဲ႕စည္းပံု ေတြကုိလဲ ဗဟုသုတအေနနဲ႔ ဖတ္သားမိေသးတယ္... ဒါေတြက...

(၁) သီဟိုဠ္ကြၽန္း ဒု႒ဂါမဏိမင္းႀကီး လက္ထက္ (ဓမၼိလ-တမယ္လ္) ေက်းလူမ်ိဳးတို႔ကို စစ္တိုက္ရာမွာ ခ်ီတက္တဲ့ အေကၡာဘိဏီတပ္မွာ မဟာဝင္ဋီကာအရ တိုက္ဆင္ တစ္ကုေဋ၊ ရထားဆယ္ကုေဋ၊ ျမင္းေပါင္း ကုေဋတစ္ရာ၊ ေလးပစ္ေလးဆြဲသူရဲ ကုေဋႏွစ္ရာ၊ စစ္သည္လူ ကုေဋ တစ္ေသာင္းေလးေထာင္၊ စုစုေပါင္း တစ္ေသာင္း ေလးေထာင့္သံုးရာ တစ္ဆယ့္တစ္ကုေဋရွိ၏။ တဲ့...

(စကားခ်ပ္ - တမယ္လ္ဆိုေတာ့ တမီးလ္က်ားသူပုန္ေတြရဲ႕ ဘုိးေဘးဘင္ဆက္မ်ား ျဖစ္ေနမလားပဲေနာ္... ဇက တယ္မေသးတဲ့ ေကာင္ေတြပဲ... သီဟိုလ္ကၽြန္းဆိုတဲ့ သီရိလကႍာမယ္ အဲ့ေလာက္စစ္တပ္ၾကီးဆို လူေရာေခြးေရာ ထည့္တြက္တာေနမယ္... ဒါမွမဟုတ္ အဲ့ေခတ္က ကမာၻ႕လူဦးေရ သန္းေျခာက္ေထာင္ ေက်ာ္ပုံရတယ္...)

(၂) မေဟာသဓတို႔ စစ္ခ်ီတက္စဥ္၌ အေကၡာဘိဏီတပ္ တစ္တပ္ဟူသည္မွာ ဝါးလံုးေျခာက္ဆယ္ တစ္စည္းကိုခ်ထားရာ စစ္အဂၤါေလးပါးတို႔ နင္းသြား၍ ျမဴမႈန္ျဖစ္လွ်င္ တစ္ဖန္ ဝါးအလံုးေျခာက္ဆယ္ တစ္စည္းကိုခ်ျပန္၏၊ ဤသို႔နင္းသြားျခင္းျဖင့္ ဝါးအလံုး ေျခာက္ဆယ္အစည္းေပါင္း ေျခာက္ဆယ္ ဖုတ္ျမဴမႈန္႔ျဖစ္ေအာင္ မ်ားျပားေသာ စစ္အဂၤါေလးပါး အေရအတြက္ကိုဆို၏။ တဲ့...

(၃) ပုဂံမင္းဆက္ ၅၀-ေျမာက္ သကၠရာဇ္ ၅၉၆-ခုႏွစ္တြင္ နန္းတက္ေသာ ဓမၼရာဇာဘြဲ႕ခံ က်စြာမင္းႀကီးလက္ထက္ ေလာကီသသၤက႐ိုဋ္ သဒၵါက်မ္းမ်ားႏွင့္ သဗၺၫုဘုရားေဟာ ပါဌဇာတ္
ပါဠိေတာ္ ၎အ႒ကထာ သုတၱန္၀ိနည္း အဘိဓမၼာ ပါဠိေတာ္အ႒ကထာ ဋီကာမ်ား
မွလာရွိသည့္ ျပယုဂ္ အဓိပၸါယ္မ်ားကိုပါ ထုတ္ေဆာင္ ညႇိႏႈိင္းၿပီးလွ်င္ ေရးသားစီရင္ ေတာ္မူခဲ့ေသာသဒၵနီတိက်မ္းဆရာ အရွင္ အဂၢဝံသ ေထရ္ျမတ္က...

နဝ နာဂ သဟႆာနိ နာေဂ နာေဂ သတံ ရထာ။
ရေထ ရေထ သတံ အႆာ အေႆ အေႆ သတံ နရာ။
နေရ နေရ သတံ ကညာ ဧေကကိႆံ သတိတၳိေယာ။
ဧသာ အေကၡာဘိဏီနာမ ပုဗၺာစရိေယဟိ ဘာသိတာ ---

ဟု ၎သဒၵါနီတိက်မ္း၌ အေကၡဘိဏီ ယူပံုကိုျပဆိုခဲ့သတဲ့။ အဓိပၸါယ္မက ဆင္ေပါက္ႀကီး
ကိုးေထာင္၊ ရထားကိုးသိန္း၊ ျမင္းကိုးကုေဋ၊ ေျခသည္သူရဲ ကုေဋကိုးရာ၊ သမီးကညာ ကုေဋ
ကိုးေသာင္း၊ မိန္းမ ကုေဋကိုးသန္း ဤအေရအတြက္ကို အေကၡာဘိဏီဟု ေရွးဆရာတို႔မိန္႔ဆိုကုန္၏။ တဲ့...

(၄) အမရေကာသ အဘိဓာန္ ဋီကာမွာေတာ့...

ဆင္ - ၂၁၈၇၀။ ရထား -၂၁၈၇၀။ ျမင္း - ၆၅၆၀၀။ ေျခစစ္သည္ - ၁၀၉၃၅၀။ ေပါင္း ၂၁၈၇၀၀ သည္ အေကၡာဘိဏီ ေသနာဗ်ဴဟာ မည္၏ ဟုဆိုပါသတဲ့...

ဆုတ္ကပ္ျဖစ္တဲ့ ဒီဘက္ေခတ္မွာေတာ့ လူေတြရဲ႕သက္တမ္း တိုလာတာ လူဦးေရနည္းပါး လာတာေတြေၾကာင့္ အေကၡာဘိဏီတပ္ ဖြဲ႕တဲ့ေနရာမွာ အေရအတြက္ နညး္နည္းလာၾကသတဲ့... ျပီးေတာ့ ဆင္နည္းပါးလို႔ စစ္အဂၤါေလးပါးေတာင္ ျပည့္စံုေအာင္ တပ္မစည္းႏိုင္ၾကဘူးတဲ့...

အေမရိကားက တပ္ၾကီးေတာင္ စစ္အဂၤါေလးပါး မျပည့္စံုဘူးေနာ္... ဟဲဟဲ...

တစ္စံုတစ္ရာေသာ အက်ိဳးရၾကပါေစဗ်ာ...

REF: http://www.thupya2008a.blogspot.sg/

 

ကုိသာပုိ  

ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားအမွတ္ရဖြယ္ ရက္စြဲမ်ား

June 28, 2013, 1:25 am

≫ Next: ဘတ္ဂ်က္အသံုး နဲ႔ တပ္မေတာ္ရဲ႕ အေနအထား

≪ Previous: ေခါဘဏီတပ္ၾကီး ဆုိတာ....

$

0

0

" ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားအမွတ္ရဖြယ္ ရက္စြဲမ်ား "
-------------------------------------------------------

၁၉၂၀ GCBAအသင္းကို တည္ေထာင္သည္။

၁၉၂၃ ဒိုင္အာခီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို အေၾကာင္းျပဳ၍ GCBA ႏွစ္ျခမ္းကြဲသည္။
ဦးဘေဖဦးေဆာင္ေသာ (၂၁)ဦး ပါတီခြဲထြက္သည္။

၁၉၂၅ ဦးစိုးသိမ္း GCBA ႏွင့္ ဦးခ်စ္လႈိင္ GCBA ဟုထပ္ကြဲသည္။
(၂၁)ဦးပါတီလည္း ျပည္သူ႔ပါတီ၊ ငါးပြင့္ဆိုင္ ၊မ်ိဳးခ်စ္ ၊ ဟုမ္းမရူး စသည့္
ပါတီမ်ားအျဖစ္ အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ ထပ္ကြဲသည္။

၁၉၃၀ အိႏၵိယႏွင့္ တြဲေရး ၊ ခြဲေရး စကြဲသည္ ။
တစ္ျပည္လံုးအသင္းအဖြဲ႔မ်ားေရာ ျပည္သူမ်ားပါ ႏွစ္ျခမ္းကြဲၾကသည္။

၁၉၃၃ တို႔ဗမာ အစည္းအရံုးကို ဖြဲ႔စည္းသည္။

၁၉၃၅ (၉၁)ဌာန အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို အေၾကာင္းျပဳ၍
လႊတ္ေတာ္တြင္း၌ ဆင္းရဲသားပါတီ ၊ ငါးပြင့္ဆိုင္ပါတီ ၊
ကိုယ္မင္းကိုယ္ခ်င္းပါတီတို႔ ကြဲၾကသည္။

၁၉၃၈ တို႔ဗမာ အစည္းအရံုးတြင္ သခင္ဗစိန္အဖြဲ႕ႏွင့္ သခင္သိမ္းေမာင္တို ့အဖြဲ ့
စကြဲသည္ ။

၁၉၃၉ Feb 12 အတိုက္အခံပါတီ၏
အစိုးရအေပၚအယံုအၾကည္မရွိအဆို ေအာင္ျမင္၍
ညႊန္႔ေပါင္းအစိုးရ ျပဳတ္က်သည္။

၁၉၃၉ (Oct-3) ဗမာ့ထြက္ရပ္ဂိုဏ္းကို ဖြဲ႕စည္းသည္။

၁၉၄၂ (Jan) BIA တပ္မ်ား ျမန္မာျပည္သို႔ စတင္၀င္ေရာက္သည္။

၁၉၄၂ (Feb) BIA တပ္မွ ပုသိမ္ၿမိဳ႕ကိုသိမ္းသည္။

၁၉၄၂ BIA တပ္မ်ားႏွင့္ အဂၤလိပ္တပ္မွ ကရင္စစ္ေျပးမ်ားၾကား တိုက္ခိုက္ရာမွ
ကရင္-ဗမာ အဓိကရုဏ္းစတင္ ျဖစ္ပြားသည္။
အဓိကရုဏ္းသည္ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသ တစ္ခုလံုးသို႔ ျပန္႔ႏွံ႕သြားသည္။

၁၉၄၃ ဂ်ပန္ေပးေသာ လြတ္လပ္္ေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍
ဂ်ပန္ဖြဲ႕စည္းေပးထားေသာ အစိုးရအဖြဲ႕တြင္္ သေဘာထားကြဲၾကသည္။
သခင္ဗစိန္ႏွင့္ သခင္ထြန္းအုပ္ ႏိုင္ငံျခားသို႔ ထြက္သြားသည္။

၁၉၄၄ ဖ.တ.ပ.လကို တည္ေထာင္သည္။

၁၉၄၄ (Oct) ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႏွင့္ ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပံုပါတီ ပူးေပါင္းသည္။
မၾကာမီ ျပန္ကြဲသြားသည္။

၁၉၄၅ (Mar-1) ဖ.ဆ.ပ.လဟု အမည္ေျပာင္းသည္။

၁၉၄၅ (Mar-27) ဂ်ပန္ကို ေတာ္လွန္သည္။

၁၉၄၅ (May-6) ရန္ကုန္ကို အဂၤလိပ္တပ္မ်ား ျပန္၀င္လာသည္။

၁၉၄၅ ဆင္းမလားစကၠဴျဖဴ စီမံကိန္းေၾကာင့္ .......
ဦးပု၊ မန္းဘခင္၊ ဦးရန္ေအာင္စေသာလူႀကီးမ်ား
ဖ.ဆ.ပ.လမွ ႏႈတ္ထြက္၍ အမႈေဆာင္ေကာင္စီတြင္ ရာထူးယူၾကသည္။

၁၉၄၆ ဦးေစာ ၊ ေဒါက္တာဘေမာင္၊ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္၀င္သခင္ထြန္းအုပ္ႏွင့္
သခင္ဗစိန္တို႔ ႏိုင္ငံျခားမွျပန္လာသည္။
သခင္ထြန္းအုပ္ အမႈေဆာင္ေကာင္စီ၀င္ျဖစ္လာၿပီး ဖ.ဆ.ပ.လအား
ျပင္းထန္စြာ ေ၀ဖန္သည္။ စစ္ေျမျပင္တြင္ .......
ဗိုလ္ခ်ုဳပ္ေအာင္ဆန္း တရားခံအား ေသဒဏ္စီရင္ခဲ့သည္ကို ဖြင့္ခ်သည္။

၁၉၄၆ ဖ.ဆ.ပ.လအတြင္းမွ ကြန္ျမဴနစ္တို႔က ျပင္ပတြင္
ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကိုသီးျခားထူေထာင္သည္။
ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပံုပါတီကလည္း ဆိုရွယ္လစ္ပါတီကို
သီးျခားထူေထာင္သည္။

၁၉၄၆ (Feb) ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ႏွစ္ျခမ္းကြဲသည္။
သခင္စိုး၊ သခင္တင္ျမ၊ေဒၚေစာျမ စသည္တို႔က ခြဲထြက္၍
အလံနီပါတီ(ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဗမာျပည္) ကိုထူေထာင္သည္။
ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ ( ဗမာျပည္ )
ဟု ႏွစ္ခုျဖစ္လာသည္ ။

၁၉၄၆ (Oct) ဖ.ဆ.ပ.လမွ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို ထုတ္ပယ္ေၾကာင္း ေၾကျငာသည္။

၁၉၄၆ (Oct) ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္အဖြဲ႕မွ ဗိုလ္သိန္းဒန္ ေခါင္းေဆာင္ေသာအဖြဲ႕
ခြဲထြက္သည္။

၁၉၄၆ ကရင္ေခါင္းေဆာင္အခ်ိဳ႕က ေစာဘဦးႀကီး၊ဆစ္နီလူနီ ေခါင္းေဆာင္ေသာ
ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ကို လန္ဒန္သို႔ ေစလြတ္၍ ကရင္ျပည္နယ္သည္
ၿဗိတိသွ်ဓနသဟာယအဖြဲ႕အတြင္း ေနလိုေၾကာင္း ေတာင္းဆိုသည္။

၁၉၄၇ (Jan) ေအာင္ဆန္းအက္တလီ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုရန္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလန္ဒန္သို႔သြားသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္
ရွမ္းျပည္၏ ကိုယ္စားလွယ္ မဟုတ္ဟု ရွမ္းေစာ္ဘြားအခ်ိဳ႕က
လန္ဒန္သို႔ ေၾကးနန္းရိုက္သည္။ ဦးေစာႏွင့္ သခင္ဗစိန္က
စာခ်ဳပ္ကိုသေဘာ မတူေၾကာင္း ကန္႔ကြက္သည္။

၁၉၄၇ (Feb-4) ကရင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွ
ညီလာခံက်င္းပၿပီး ေအာင္ဆန္းအက္တလီစာခ်ဳပ္ကို
လက္မခံေၾကာင္း ေၾကျငာသည္။

၁၉၄၇ (April-6) KNU အဖြဲ႔ကို စတင္တည္ေထာင္ဖြဲ႔စည္းသည္ ။

၁၉၄၇ (April-9) ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဦးစီးေသာ ဖ.ဆ.ပ.လ
အျပတ္အသတ္အႏိုင္ရသည္။ သခင္စိုး၏ အလံနီကြန္ျမဴနစ္ပါတီ
ေဒါ္က္တာဘေမာ္၏ မဟာဗမာအဖြဲ႕ ....ဦးေစာ၏
မ်ိဳးခ်စ္ပါတီတို႕ ေရြးေကာက္ပြဲမ၀င္ ။

၁၉၄၇ (April-9) KNU မွ ေရြးေကာက္ပြဲကို သပိတ္ေမွာက္သည္။

၁၉၄၇ (April-23) KNU အေရးေပၚ ညီလာခံက်င္းပ၍
ေစာဘဦးႀကီး ဥကၠဌ ျဖစ္လာသည္။

၁၉၄၇ (July-19) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ၀န္ႀကီးမ်ား လုပ္ႀကံခံရသည္။
ဦးႏု ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာသည္။

၁၉၄၈ (Jan-4) လြတ္လပ္ေရး ေၾကျငာသည္။
အခမ္းအနားသို႔ သခင္သန္းထြန္းပါ တက္ေရာက္သည္။

၁၉၄၈ (Mar-28) ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ေတာခိုသည္။
တပ္မေတာ္မွ ရဲေဘာ္အခ်ိဳ႕ပါသြားသည္။

၁၉၄၈ (July-26) ဖ.ဆ.ပ.လ၏
အဓိကအင္အားျဖစ္ေသာ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္အဖြဲ႕အတြင္း၌ ႏုမူ(၁၄)ခ်က္ႏွင့္
ပတ္သက္၍ ရဲေဘာ္ျဖဴ ရဲေဘာ္၀ါဟူ၍ ႏွစ္ျခမ္းကြဲကာ
ရဲေဘာ္ျဖဴမ်ား ေတာခိုသြားသည္။

၁၉၄၈ (Aug) တပ္မေတာ္မွ တပ္ရင္း(၁)၊တပ္ရင္း(၃)မွအခ်ိဳ႕ .....
တပ္ရင္း(၆)မွအခ်ိဳ႕ ေတာခိုသည္။

၁၉၄၈ (Nov) ကရင္တပ္မ်ား ထၾကြလာသည္။

၁၉၄၉ (Jan) ကရင္တပ္မ်ားမွ ထန္းတပင္ ျဖဴးႏွင့္ ေတာင္ငူကို သိမ္းသည္။
ပုသိမ္ကို စတိုက္သည္။

၁၉၄၉ (Feb-2) ကရင္တပ္မ်ား အင္းစိ္န္ကို သိမ္းသည္။

၁၉၄၉ (Mar-12) ကရင္ႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္တပ္မ်ား မႏၱေလးကိုသိမ္းသည္။

၁၉၅၀ (April-5) ကရင္ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ေရးထိုးသည္။

၁၉၅၀ (April-8) ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျပန္ပ်က္သည္။တိုက္ပြဲမ်ား ဆက္ျဖစ္သည္။

၁၉၅၀ ကိုရီးယားစစ္ပြဲ မူ၀ါဒႏွင့္ ပတ္သက္၍ သခင္ခ်စ္ေမာင္(၀ိဓူရ)၊သခင္လြင္ႏွင့္
အျခားအမတ္မ်ား ဖ.ဆ.ပ.လမွ ခြဲထြက္သည္။ ဆိုရွယ္နီဟု အမည္တြင္သည္။

၁၉၅၂ KMT တရုတ္ျဖဴမ်ား က်ဴးေက်ာ္သည္။

၁၉၅၈ (May) ဖ.ဆ.ပ.လအဖြဲ႕ႀကီး တတိယအႀကိမ္ ႏွစ္ျခမ္းကြဲသည္။
သန္႔ရွင္း ဖ.ဆ.ပ.လႏွင့္ တည္ၿမဲ ဖ.ဆ.ပ.လဟူ၍ ျဖစ္လာသည္။

၁၉၅၈ (May) ႏုတင္အုပ္စုမွ တပ္မေတာ္သည္ ေဆြၿငိမ္းအုပ္စုဘက္
ဘက္လိုက္သည္ဟု စြပ္စြဲလာသည္။

၁၉၅၈ (Aug) ဖ.ဆ.ပ.လညီလာခံ (ႏုတင္အုပ္စု)၌ ဟံသာ၀တီ ကိုယ္စားလွယ္မွ
တပ္မေတာ္အား ျပည္သူ႔ရန္သူအမွတ္(၁)၊ ေဆြၿငိမ္းအုပ္စု လိုလားသူ
ၿမိဳ႕ျပ၀န္ထမ္းမ်ားအား ျပည္သူ႕ရန္သူ အမွတ္(၂)၊အစိုးရကို
လက္နက္စြဲကိုင္ ေတာ္လွန္ေနေသာ သူပုန္မ်ားအား ျပည္သူ႕ရန္သူ
အမွတ္(၃)အျဖစ္ ေၾကျငာသည္။

၁၉၅၈ (Sept) ႏုတင္အုပ္စုမွ စစ္ရဲတပ္ရင္းမ်ား ပ်ဴေစာထီးႏွင့္
သစ္ေတာကာကြယ္ေရးတပ္ဖြဲ႕မ်ားကို
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ေရြ႕ေျပာင္းလိုက္သည္။ ၀န္ဒါမီယာ ၀န္ႀကီးမ်ား၀င္း၌
လက္နက္ကိုင္အင္အား(၄၀၀)ခန္႔ကို တပ္စြဲထားလိုက္သည္။

၁၉၅၈ (Sept-22) တပ္မေတာ္ေထာက္လွမ္္းေရးမွ ၎လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို
သတင္းပို႔ခ်က္အရ တပ္မေတာ္မွ ၿမိဳ႕အ၀င္ဂိတ္မ်ားကို တပ္မ်ားေနရာ၀င္ယူ
လာၿပီး စစ္ေဆးမႈမ်ား ျပဳလုပ္လာသည္။ရန္ကုန္ၿမိဳ႔တြင္းရွိ
လက္နက္တိုက္မ်ား၊ ရဲစခန္းမ်ားတြင္ တပ္မ်ား၀င္ေရာက္
တပ္စြဲလာသည္။ ေလဆိပ္ကိုလည္း ေလတပ္မွ၀င္ေရာက္တပ္စြဲလိုက္သည္။

၁၉၅၈ (Sept-26) ဦးႏုက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းထံ အေျခအေနကို ထိန္းသိမ္းရန္ႏွင့္
အိမ္ေစာင့္အစိုးရဖြဲ႕ရန္ စာေရးသည္။

၁၉၅၈ (Oct-28) အိမ္ေစာင့္အစိုးရ တက္လာသည္။

၁၉၆၀ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပသည္။
သန္႔ရွင္း ဖ.ဆ.ပ.လအႏိုင္ရသည္။
ျပည္ေထာင္စုပါတီဟူ၍ အမည္ေျပာင္းသည္။

၁၉၆၀ ျပည္ေထာင္စုပါတီအတြင္း ဦး - ဗိုလ္ - သခင္ အုပ္စုကြဲလာသည္။

၁၉၆၁ (Aug-26) ဗုဒၵဘာသာကို ႏိုင္ငံေတာ္ဘာသာအျဖစ္
ျပဌာန္းသည္။အျခားဘာသာမ်ားကို တန္းတူအခြင့္အေရးေပးရန္
အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္သည္။ သံဃာမ်ားက ဆႏၵျပၾကသည္။

၁၉၆၁ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ျပည္နယ္မ်ား၏ အာဏာကုိ
တိုးျမွင့္ေတာင္းဆိုသည္။မရလွ်င္ ျပည္ေထာင္စုမွ
ခြဲထြက္မည္ဟု ေျပာဆိုသည္။

၁၉၆၂ (Mar-2) ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း ဦးေဆာင္ေသာ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ
(တပ္မေတာ္) မွ အာဏာသိမ္းသည္။


( အကြဲအၿပဲ ၊ မညီၫႊတ္မႈေတြကို တင္ျပခ်င္႐ံုသက္သက္ပါ။
ဘယ္သူလုပ္တာမွ မွန္တယ္/မွားတယ္ ေျပာခ်င္တာမဟုတ္။ )


( စိတ္ေလေနတဲ ့ ရဲမိုး )

—

---

ဘတ္ဂ်က္အသံုး နဲ႔ တပ္မေတာ္ရဲ႕ အေနအထား

June 28, 2013, 1:38 am

≫ Next: အေနာ္ရထာ ကို အားနာေနမိတယ္..........

≪ Previous: ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားအမွတ္ရဖြယ္ ရက္စြဲမ်ား

$

0

0

ဟုတ္တယ္....ဘက္ဂ်က္က နည္းတယ္...
တိုင္းျပည္က ဆင္းေတာင့္ဆင္းရဲ ........
ျပည္တြင္းစစ္က အႏွစ္ ၆၀…....…။

အိႏၵိယ က အနုျမဴဗုံး စ ပိုင္ေတာ့.....
ပါကစၥတန္္ က ေၾကျငာတဲ ့........
တစ္ျပည္လံုး ျမက္စားရင္ စားရပါေစ.....
အနုျမဴဗံုး ပိုင္ေအာင္ေတာ့ လုပ္ျပမယ္ ဆိုတဲ ့.....
သႏၷိ႒ာန္စိတ္မ်ိဳးလဲ မရွိခဲ့ၾကဘူး.......
ဒီ တပ္မေတာ္ အေနအထားေလာက္ ျဖစ္ေအာင္ကို .....
သန္း ၆၀ ရဲ ့အမုန္းကိုခံျပီး ဇြတ္လုပ္ခဲ ့ရတယ္........။

ခုေတာ့ .....ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္....
ေက်ာက္ေခတ္နဲ ့ ဒုံးပ်ံေခတ္ေလာက္ေတာ့ ....
မကြာေတာ့ဘူး .......
ဘယ္တုန္းကမွ ညိွမရခဲ ့တဲ ့....
တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ တစ္သိန္းေလာက္ကလဲ....
မခန္ ့ေလးစားေတာ့ မလုပ္ရဲေတာ့ပဲ ....
စားပြဲ၀ိုင္းေပၚတက္လာျပီ......။

ေနာက္ေတာ့ မီခ်င္လဲ မီမယ္……..
ေလာေလာဆယ္ေတာ့………
ယိုးဒယားနဲ ့ဘတ္ဂ်က္ ၅ဆ ကြာေသးတယ္....
အဟက္....ဒါေပမယ့္.......
ဂရုမစိုက္ဘူး.....
က်ဳပ္ တပ္က အျငိမ္းစားယူတာ ၈ ႏွစ္ရွိျပီ.....
တစ္ေယာက္တည္းေနတယ္......
ခုထိ ထမင္းခ်က္ရင္ ဟန္းေကာနဲ ့ခ်က္တုန္း.....
တပ္မေတာ္က လိုတဲ ့အခ်ိန္သာ သံေခ်ာင္းေခါက္လိုက္....
မနက္ ၄နာရီ က်ံဳးထိပ္မွာ ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လံုးနဲ ့....
အံတင္းတင္းၾကိတ္ ေစာင့္ေနမယ္......
မွတ္ထား....အရပ္ထဲမွာ....
ငါ့ လို တပ္ခြဲမွဴးေဟာင္းေတြ....အမ်ားၾကီးကြ.....ဒါပဲ....။

( ဘတ္ဂ်က္ေၾကာင့္ အားမငယ္တဲ့ ရဲမိုး )

အေနာ္ရထာ ကို အားနာေနမိတယ္..........

June 28, 2013, 6:41 am

≫ Next: "ဒတၳတို႔တိုင္းျပည္”

≪ Previous: ဘတ္ဂ်က္အသံုး နဲ႔ တပ္မေတာ္ရဲ႕ အေနအထား

$

0

0

by Pyay Chit Thu (Notes) on Friday, June 28, 2013 at 5:04pm

ဗုဒၶက  ေလာကီ  ၊ ေလာကုတၱရာ လို ့  အပိုင္းခြဲထားျပခဲ့ ျပီးသားပါ။  ေလာကီက မလြတ္ေျမာက္နိုင္ႀကေသးတဲ့ လူသားေတြအတြက္  ေလာကီထဲ ေနႀက လုပ္ႀကရရင္း  ေလာကုတၱရာ အလုပ္ဆီကို  စြမ္းနိုင္သေလာက္  ႀကိဳးစားလွမ္းပါ လို ့ ညႊန္ျပခဲ့ျပီးသားပါ။ ေလာကုတၱရာ  နယ္ပယ္မွာ  ေရာက္ေနတဲ့ သူေတြကေတာ့  ေလာကီ မလြတ္ေျမာက္ နိုင္ႀကေသးရွာသူေတြ အတြက္  လမ္းျပဖို ့ ၊ ဆြဲေခၚယူဖို ့ ၊ အသိေပးဖို ့၊ သတိေပးဖို ့ တာ၀န္ရွိသူေတြအျဖစ္  ျပတ္သားတဲ့စည္း  ထားရွိခဲ့ပါတယ္။



အဲဒါက  ဗုဒၶရဲ  ့ လမ္းစဥ္ပါ။  ဗုဒၶ အလိုက် ႀသ၀ါဒ အစစ္ပါ။  ေခတ္ကာလနဲ ့ ေလ်ာ္ညီေအာင္  ျပဳျပင္မြမ္းမံဖို ့ လိုတယ္ လို ့မ်ား ကိိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္   ထင္တစ္လံုးနဲ ့ မာန္တက္ေနခဲ့ရင္  ဗုဒၵရဲ  ့  သေဗၺညဳတ  ညဏ္ေတာ္ အနႏၱဆိုတာ ႀကီးကို  ကြ်န္ေတာ္တို ့ ပ်က္ရယ္ ျပဳလိုက္ႀကရရံုပဲ  ရွိပါေတာ့တယ္။  ဒါဆိုရင္ ဗုဒၶဘာသာ ဆိုတာကိုပါ  ကိုယ့္ေႀကာင့္ ေသးသိမ္ညိႈးႏြမ္းေစခဲ့ျပီ ဆိုတာကို ေရာ သတိျပဳမိႀကပါရဲ  ့လား။


Time မွာပါေတာ့ စိတ္ဆိုးတယ္။  ေဒါသထြက္ႀကတယ္။  ဘယ္သူမျပဳမိမိမႈ  လို ့ မ်ားေရာ စဥ္းစားႀကည့္မိပါသလား။  သာမာန္ ပုထုဇဥ္တစ္ေယာက္ သာ ျဖစ္ဟန္ရွိေနေသးတဲ့  သူတစ္ေယာက္က နံမည္ဂုဏ္သတင္းထင္ရွားလာမႈအေပၚမွာ  ဆိုးဂုဏ္လား ၊ ေကာင္းဂုဏ္လား ၊ Notorious   လား  Famous လား မကြဲျပားပဲ ၊ ကြ်မ္းက်င္တဲ့ media သမားကို  အစဥ္းစား ဆင္ျခင္ညဏ္မဲ့ ေျမွာက္လံုး ပင့္လံုး ေျခာက္လံုး  မခြဲတတ္ခဲ့တာ။ တစ္ကယ္ ကေတာ့  လက္ခံခဲ့တုန္းကလည္း  ကိုယ့္သေဘာနဲ ့၊ ေျဖခဲ့တာလည္း ကိုယ့္ဆႏၵနဲ ့၊  ျဖစ္လာခဲ့တဲ့ ပံုရိိပ္ႀကေတာ့မွ  တစ္တိုင္းျပည္လံုးက  ၀န္ေရာက္ခံေပးႀကရတာက  တရားေရာ တရားပါရဲ  ့လား။ လိုအပ္ပါသလား။ဗုဒၶရဲ  ့ လမ္းစဥ္ကိုယ္က  ကိုယ္ျပဳသမွ်ကံ  ကိုယ္သာ တာ၀န္ရွိရ ၊ တာ၀န္ယူရတာပါ။


ဒါကို ေနာက္ထပ္ ေသြးဆူဖြယ္ လက္နက္တစ္ခုလို  အသံုးခ်ျပီး  ဓမၼစက္ကို  အာဏာစက္ အျဖစ္  အသံုးခ်ဖို ့ ႀကံရြယ္ လာႀကပါျပီ။ ျမတ္စြာဘုရား ကိုယ္ေတာ္တိုင္ေတာင္  ဘယ္တုန္းကမွ  ဗုဒၶရဲ  ့ လမ္းစဥ္ကို  အာဏာစက္ အျဖစ္  သမိုင္းမွာ  မသံုးခဲ့ပါဘူး။  အခု နွစ္ ၂၅၀၀ မွာ  ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္  ဗုဒၶျမတ္စြာထက္  ပိုေတာ္ ပိုျမင့္ျမတ္ ၊ ပို ျပီးညဏ္အေမွ်ာ္အျမင္ ရွိတယ္လို ့ ဘာအေႀကာင္း ေႀကာင့္  ယူဆႀကတာပါလဲ။အခုဟာက  ဗုဒၵဘာသာ က ဘာဆိုတာ၊ ဗုဒၵရဲ  ့ လမ္းစဥ္ ႀသ၀ါဒေတြက ဘာဆိုတာကိုသာ  ဂဃနဏ မသိခဲ့ႀကရတဲ့သူေတြ ဆိုရင္  ဗုဒၵဘာသာဆိုတာ  အေတာ္ကို  စိတ္ပ်က္ စိတ္ကုန္ ေနစရာေကာင္ ဘာသာႀကီး အျဖစ္ကို  ယုတ္ ေလွ်ာ့လို ့ လာေနခဲ့ပါျပီ။


အဲဒီသူအေပၚမွာေတာ့  အစကတည္းက  စိတ္ပ်က္ကုန္ခမ္းေနခဲ့ရျပီး၊  နဲနဲကေလးမွလည္း  ယံုႀကည္ကိုးကြယ္အပ္တဲ့ စာရင္းထဲ ထည့္မထားခဲ့မိလို ့  ဘာမွ ထူးကဲျပီး  မခံစားရပါဘူး။  သာမာန္လူတစ္ေယာက္လိုပဲ  ဒီလူ  ဒီခြင္ ဆင္လိမ့္မယ္၊ ဒီလူ ဒီအခ်ိဳး ခ်ိဳး ဦးမယ္၊ အကုန္ မွန္း လို ့ ရေနခဲ့တာကိုး ။  အခုစိတ္မေကာင္းအျဖစ္ဆံုးက  ကိုယ္ေတြ အထင္ႀကီးေလးစားခဲ့တဲ့ ၊ ဆည္းပူး ကိုးကြယ္ခဲ့ႀကရတဲ့ ေထႀကီး၀ါႀကီး ပညာတတ္ႀကီးေတြပါ  ပါကုန္ေနခဲ့ႀကတာကိုပါ။အရွင္ဘုရားတို ့ကေတာ့ တိုင္းျပည္ ေကာင္းေအာင္  လုပ္တယ္လို ့  ယံုႀကည္ေနႀကပါလိမ့္မယ္။  တစ္ကယ္ေတာ့  တိုင္းျပည္ ပ်က္ပါလိမ့္မယ္ဘုရား  လို ့ ၊ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့  ျမတ္စြာဘုရားရွင္  သက္ေတာ္ထင္ရွားတားရင္ေတာင္မွ  ရလိမ့္မယ္ ၊ နား၀င္မယ္ မထင္ေတာ့ ပါဘူး။ ေသြးဆူေအာင္ လုပ္ခံခဲ့ႀကရလို ့  ေသြးေတြက ဆူေနခဲ့ႀကရရွာျပီကိုး။


ျမတ္စြာဘုရားရဲ  ့ တိက်တဲ့ ႀသ၀ါဒေတါ၊ လမ္းစဥ္ေတြ၊ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြ အခိုင္အမာ၇ွိေနပါရက္နဲ ့  အဲဒါအားလံုးကို ေသြဖီျပီး ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္  ဘုရားထက္ေတာင္ ေတာ္ေသး ထင္ေနႀကတာဆိုေတာ့  ဘာမွ ဆက္ေျပာစရာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဘာသာေရးနဲ ့ ပတ္သက္လို ့  ေရးစရာရွိတာ၊ ေျပာစရာ ရွိတာ  ကုန္သေလာက္နီးနီး  ကြ်န္ေတာ္ေရးခဲ့တာ ကုန္သြားပါျပီ။  စိတ္ကုန္ စိတ္ပ်က္ရလြန္းလို ့  ေနာက္ကို လံုး၀ မပါ ေတာ့ဘူးလို ့  ကြ်န္ေတာ္ တစ္လံုးတစ္ပါဒ ၀င္မပါပဲ ေဘးထြက္ ေနခဲ့ပါတယ္။  အခု Post က ဘာသာေရးနဲ ့ပတ္သက္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ရဲ  ့ ေနာက္ဆံုး post ပါ။


ဦးေန၀င္းက ပညာေရးကို  ခ်ိဳးနွိမ္ခဲ့တုန္းက  ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ ့ပါ။ အႀကံအစည္နဲ ့ပါ။ပညာမတတ္ေတာ့ အသိညဏ္မဲ့ျပီး  ႀကိဳးဆြဲရ ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ရ လြယ္ေအာင္လို ့ပါ။အဲဒီအႀကံက ဒီေန ့ ဒီလို လုပ္ဖို ့၊ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ လိုရာႀကိဳးဆြဲဖို ့ ေအာင္ျမင္ေနခဲ့တာက သက္ေသျပေနခဲ့ပါျပီ။အဟုတ္ထင္ျပီး  ကႀကေပါ့ဗ်ာ။  မနက္မိုးလင္းလာတဲ့အခါမွ  အဲဒီပြဲခင္းဟာ  တစ္ညပဲခံေအာင္ ျပင္ဆင္ ထားတဲ့ ဇာတ္ပြဲႀကီး  ျဖစ္ေနတာ ေတြ ့ႀကပါလိမ့္မယ္။ တစ္ခုေတာ့  ရွိတယ္ဗ်ာ။  အေနာ္ရထာလို  ဘုရင္ခမ်ာ  ကိုးကြယ္ရာ အစစ္အမွန္ရေအာင္ ၊ မြန္ေတြဆီကေန သြားေတာင္မွ  လုလာခဲ့ရတဲ့သာသနာပါ။  တို ့ေခတ္ေရာက္မွ ေပ်ာက္ႀကရေတာ့မွာလား ဆိုတာေတာ့  စဥ္းစားႀကည့္ႀကေပါ့ဗ်ာ။  သာသနာထြန္းကားေအာင္ လုပ္တယ္လို ့ ယူဆႀကရင္းကေန  အခုကို  သာသနာက  ခင္ဗ်ားတို ့ ေႀကာင့္  ဘယ္ေလာက္ ညိႈးႏြမ္းေနခဲ့ျပီလဲ  ဆိုတာ  လက္ေတြ ့ျမင္ေနႀကရတာပဲ  မဟုတ္လား။


စစ္တပ္နဲ ့ အစိုးရနဲ ့ နွီးနြယ္ စက္စပ္ ပတ္သက္သမွ် အသိုင္းအ၀ိုင္းက အဲဒီဂဏန္းေတြ နဲ ့ ဟို ပုထုဇဥ္ သဃၤန္း၀တ္ ကို တစ္ခဲနက္ေထာက္ခံႀကရင္း၊ ဆတ္ဆတ္ထိ မခံ  ေထာက္ခံႀကသတဲ့ဗ်ာ။  အသိညဏ္  နဲနဲေလး၇ွိရင္ေတာင္  စဥ္းစားႀကည့္လို ့ ရေနပါတယ္။ Time မွာပါလာေအာင္  သူ တမင္ရည္ရြယ္ခဲ့တာ  မဟုတ္ဘူးလို ့  ဘယ္သူအာမခံနိုင္ပါသလဲ။  အဲဒါေႀကာင့္ပဲ ၊ အဲဒီကိစၥႀကီးသြားခဲ့ရလို ့ပဲ ၊ သူ ့ကိုထိလို ့ မဟုတ္ပဲ  သာသနာထိ ဓါးႀကည့္ ဆိုတဲ့ ပံုစံနဲ ့ ဆရာေတာ္ႀကီး အမ်ားစု ပါလာခဲ့တာပါ။


အာဏာ ဆိုတာ  ခ်ိဳျမိန္လွသေလာက္ အင္မတန္ စြဲလန္းရစ္မူးစရာ  ေကာင္းလြန္းလွတာကို  ဘယ္သူမွ မျငင္းနိုင္ပါဘူး။ အခုဘုရားသားေတာ္ေတြက  ဓမၼစက္ရဲ  ့ အာဏာစက္ ကို  ေကာင္းေကာင္းႀကီး  ေပ်ာ္ေမြ ့ သြားခဲ့ ႀကပါျပီ။အဓိက တရားခံကေတာ့ ေျပာရရင္ နိုင္ငံေရးသမားေတြပါ။ ဘုန္းႀကီးအလုပ္ ဘုန္းႀကီး မလုပ္ရေအာင္၊ လူ အလုပ္လူမလုပ္ပဲ  နိုင္ငံေရးနယ္ပယ္ထဲ ဆြဲသြင္းလာခဲ့ႀကတာက နိုင္ငံေရးသမားေတြပါ။  အခုမွ စကားပံုရိုင္းရိုင္းသံုးရရင္  ကိုယ့္ဇာတ္ကိုယ္ မနိုင္ပဲ၊ ျပန္အေျခာက္ခံ ေနႀကရတဲ့ ကိန္း ဆိုက္ေနတာပါ။

သရဏဂံု စင္ႀကယ္ဖို ့  သိပ္အေလးထားလြန္းတဲ့ ဗီဇနဲ ့ ကြ်န္ေတာ္က  စိတ္နွလံုးညစ္ညဴးဖြယ္ရာ သဃၤန္း၀တ္ေတြ ေႀကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ  ့ သရဏဂံုမ်ား  ပ်က္ျပီလား၊ ညႈိးႏြမ္းျပီလားလို ့  ႀကီးစြာေသာ သံသယ ၀င္မိတဲ့အခါ ယံုႀကည္ရာ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား ထံကို  ဆည္းကပ္ေမးျမန္းခဲ့ဖူးပါတယ္။  သံဃံသရဏံဂစၦာမိ  လို ့ ရြတ္ဆိုတဲ့အခါတိုင္းမွာ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ကေကာ ၊ အခုေနမွာေရာ  ၇ွိေနႀကမွာျဖစ္တဲ့ အရိယာ သံဃာ မ်ားကိုသာ  ရည္မွန္းအာရံုျပဳ ပါေလ  လို ့ အမိန္ ့ ့ရွိခဲ့ပါတယ္။


ေကာင္းမယ္ထင္ရင္  ဆက္လုပ္ႀကေပါ့ဗ်ာ။  ေလာကမွာက  လုပ္လို ့ရတဲ့ အလုပ္ေတြ  ရွိတယ္။ လုပ္လို ့ မရတဲ့ အရာေတြရွိတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ သဘာ၀ အေလ်ာက္ တည္ရွိေနတဲ့  ေလာကရဲ  ့ မ်က္စိနဲ ့မျမင္ေတြ ့နိုင္တဲ့ ေလာကသတ္စည္း ဆိုတာေတြနဲ ့ တားထားျပီးသားပါ။  ေနာင္ႀကမွ  ေနာင္တရတဲ့အခါ   ကြ်န္ေတာ္တို ့ တိုင္းျပည္က  ေနာက္တဖန္ ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္ ေႀကေပးႀကရဦးမွာေပါ့ေလ။


အခုအျပင္သြားရင္ ဟိုးတုန္းက  ယူနီေဖာင္း အစိမ္း၀တ္ေတြ  လမ္းေပၚမွာ  အာဏာျပ ေစာင့္ႀကြားႀကြား သြားလာေနႀကသလိုမ်ိဳး ယူနီေဖာင္းေတာ့ ေျပာင္းသြားပါရဲ ့။ ခါးမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ ့ လက္ကိုင္ဖုန္း နဲ ့ ဆိုင္ကယ္ တ၀ီ၀ီ ေမာင္းျပီး လမ္းေျပာင္းျပန္ မကလို ့ ဘယ္လိုစီးစီး ၊  ရန္လိုေနတဲ့ ၊ ရန္ေစာင္ေနတဲ့  အေရာင္၀ါ၀ါ၀တ္ေတြကို အေတြ ့မ်ားလာေနရပါတယ္။  မေတာ္တဆမ်ား မြတ္စလင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ေမာင္းတဲ့ငားနဲ ့ တိုက္မိလိုက္လို ့ကေတာ့၊  မြတ္စလင္မေလးေမာင္းတဲ့ ဆိုင္ကယ္နဲ ့ ညိမိလိုက္လို ့ကေတာ့  ျပသနာက  ပံုအႀကီးႀကီး  ခ်ဲ ့ခံထိလိုက္ႀကရဦးမွာပါ။


အေႀကာက္တရားေအာက္က  လြတ္ခ်င္လြန္းလို ့   ႀကိဳးစားလိုက္ႀကရတဲ့ ျပည္သူအေပါင္းမွာ   အခုလည္း  အေႀကာက္တရား ေခါင္းစဥ္ ေနာက္တစ္ခုေအာက္ ထပ္မံ ေခါင္းငံု ့ ႀကရဦးမယ့္  သေဘာပါပဲ။  အေရာင္ေတြ ေျပာင္းသြားေပမယ့္  အာဏာကို ယစ္မူးလာမႈက  တူေနသေယာင္ေယာင္ပါ။ မဲမထည့္ဘူးတို ့၊  ဒကာအင္အား  ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ ထင္သလဲလို ့၊  ေႀကာက္စရာ အာဏာစက္ စတင္ျဖန္ ့က်က္လာေနခဲ့ျပီ။


မွားတယ္ မွန္တယ္ေတြ အသာထားလိုက္ပါ။  လုပ္သင့္တယ္ မလုပ္သင့္ဘူး ဆိုတာလည္း  ခဏ ေဘးခ်ထားလိုက္ပါဦး။ အဲဒီဥပေဒ ဘယ္ေလာက္တရားမွ်တသလဲ ဆိုတာကိုလည္း   မစဥ္းစားပါနဲ ့ဦး။  ျမတ္စြာဘုရား လမ္းစဥ္ကို  ေသြဖီတာ တစ္ခုတည္းနဲ ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့ အဲဒီကိစၥကို  ကန္ ့ကြက္ပါတယ္။  ေလာကီအေရး၀င္ပါခ်င္ရင္  အားလံုး  ေလာကီနယ္ကို  လွမ္းခဲ့ႀကပါ။   ေလာကုတၱရာနယ္မွာ  ေနခ်င္ႀကေသးရင္ေတာ့  ေလာကုတၱရာ အလုပ္ျဖစ္တဲ့  ေလာကီမွာ  ပူေလာင္ေနႀကရရွာတဲ့ ေလာကီသားေတြအတြက္  ျငိမ္းေအးရာ  ၊ လြတ္ေျမာက္ရာ လမ္းကို  ျပေဆာင္ေတာ္မူႀကပါ။ ေလာကုတၱရာမွာေနျပီး   ရႈပ္ေထြးလွတဲ့  ေလာကီလူ ့ေဘာင္က အေရးေတြကို   ဘာအေႀကာင္းေႀကာင့္   ၀င္ပါခ်င္ေနႀကရတာလဲ  ဆိုတာကို   အမွန္တစ္ကယ္ နားမလည္ နိုင္တာပါ။


လႊတ္ေတာ္မွာ   မဆီမဆိုင္ တမတ္သား  ပါေနတာေတာင္  တိုင္းျပည္က  အံေခ်ာ္ေနလွျပီကို  အခု ေလာကုတၱရာ နယ္ပယ္က လူေတြက   လႊတ္ေတာ္ကိုပါ  လႊမ္းမိုး  ခ်ဳပ္ကိုင္ ခ်င္ေနႀကရင္   ကြ်န္ေတာ္တို ့ တိုင္းျပည္  ဘယ္လမ္းေႀကာင္းကို သြားေန ပါသလဲဆိုတာ  ေတြးႀကည့္၊ ေျပးႀကည့္စရာ  မလိုပဲ  ျမင္ေနရတဲ့ ကိစၥႀကီးပါ။  အဲဒါေႀကာင့္  မေရးေတာ့ပါဘူးလို ့ ဆံုးျဖတ္ ထားတဲ့ႀကားထဲက   မေနနိုင္လြန္းလို ့  ကြ်န္ေတာ္ဒီစာကို  ေရးပါတယ္။ သာသနာကို ဖ်က္တာ  ကုလားေတြ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မေသခ်ာေပမယ့္ သာသနာကို  အခု ဖ်က္ဆီးေနတာကေတာ့  သာသနာတြင္းမွာ  ၇ွိေနတဲ့  အတုအေယာင္ေတြ က ဖ်က္ေနတာပါ။


အဲဒါေႀကာင့္  အမုန္းခံျပီး ကြ်န္ေတာ္ ေျပာပါ့မယ္။  ေက်းဇူးျပဳျပီး  ေလာကုတၱရာနယ္မွာ  ေနခဲ့ျပီးႀကျပီပဲ။  ဘုန္းႀကီးအလုပ္ ဘုန္းႀကီးလုပ္ေပးႀကပါ။  ကြ်န္ေတာ္တို ့ လူေတြအလုပ္  လူေတြ လုပ္ပါလိမ့္မယ္။  လႊတ္ေတာ္လည္း  သူ ့အလုပ္သူ လုပ္ပါလိမ့္မယ္။  နိုင္ငံေရးသမားလည္း  သူ ့အလုပ္သူ  လုပ္ပါလိမ့္မယ္။ အခုအေျခအေနကေတာ့  အမွန္ကို  ေျပာတဲ့ ၊ တားတဲ့ သီတဂူ ဆရာေတာ္လို  ဆရာေတာ္ႀကီးေတာင္  ခဏေန  ရြာျပင္ ေမာင္းထုတ္တာ  ခံရေတာ့မယ့္ အေနအထား ပါ။


အတုအေယာင္ေတြ သိပ္အားေကာင္းတဲ့အခါ  အစစ္ေတြမယ္ ျငိဳးမွိန္ေပးႀကရတာ ဓမၼတာဆိုေပမယ့္  အခုကြယ္မွာက သာသနာပါ။ ညိႈးေတာ့မွာက  သာသနာပါ။ အမ်ားညီလို ့  အီ  ကို ကြ်ဲဖတ္ႀကတာကေတာ့  ဖတ္ေပါ့ေလ။  အိမ္ဦးခန္းမွာ  ေတာင္ပို ့ႀကီးေတြ ကိုးကြယ္ရာ ေရာက္လာေတာ့မွ   ေနာင္တ မရေႀကးေပါ့။






                                                                                 ျပည္ခ်စ္သူ

                                                                                 28.6.2013

"ဒတၳတို႔တိုင္းျပည္”

June 28, 2013, 6:46 am

≫ Next: ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြ သမာသမတ္က်တာ ကမၻာကိုသိပါေစ

≪ Previous: အေနာ္ရထာ ကို အားနာေနမိတယ္..........

$

0

0

by Soe Min (Notes) on Friday, June 28, 2013 at 3:56am

          အံ႔ၾသကုန္ႏိုင္ဖြယ္။ ကဲ မယုံခ်င္ေန။ ဆိုတဲ႔ ထူးဆန္းေထြလာ ျပည္ျမန္မာက အံဖြယ္သုတေတြထဲမွာ ေလာေလာလတ္လတ္ ပူပူေႏြးေႏြးအရွိဆုံး သတင္းထူးႀကီးကေတာ႔ ဆက္သြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာနက တင္ဒါေခၚယူတာကို ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ေပၚအထိ အဆိုတင္သြင္းေဆြးေႏြး ဆုံးျဖတ္ယူရတဲ႔ ကိစၥႀကီးပါ။ တညဳိးႀကီးေတာ႔ တညဳိးႀကီးေပါ႔ေနာ္။ ေရွးကဆိုရင္ ရွင္ဘုရင္တန္္မဲ႔နဲ႔ မူး၊ ပဲ၊ မတ္၊ က်ပ္ ေငြကဲခတ္တဲ႔အလုပ္မ်ား ၀င္ပါမိရင္ေတာင္ ပြဲစားႀကီးက ပြဲကေတာ္ႀကီးက နဲ႔ မင္းမိဖုရား နွစ္ပါးစလုံး ဦးေပၚဦးေငါ႔သမွ်ကို ေအာင္႔သက္သက္ ခံခဲ႔ရဖူးသတဲ႔။ သမုတိႏြယ္ မင္းဧကရာဇ္တို႔မည္သည္ ဒီလိုအေသးအဖြဲမ်ဳိး သိရိုးထုံးစံ မရွိဘူးတဲ႔။ ေအာက္ကလူေတြကသာ စီမံရရိုးမို႔လို႔ ကိုယ္႔အရာနဲ႔ ကိုယ္ေနရတယ္ လို႔ ရွင္ဘုရင္ အမုန္းခံ ဆုံးမရတဲ႔ ပညာရွိစကား မွတ္သားဖတ္ၾကားဖူးတာပါ။


           ခုေခတ္မွာလည္းပဲ ေစာေစာပိုင္းကဆို အဲသလို တင္ဒါမ်ဳိးေရာ အဲသည္ထက္ႀကီးတဲ႔ သေဘာတူစာခ်ဳပ္ေတြပါဆိုတာ သက္ဆိုင္ရာ ၀န္ႀကီးဌာနထဲက ညႊန္မွဴး ညႊန္ခ်ဳပ္မ်ားနဲ႔သာ တိုင္ပင္ဆုံးျဖတ္တဲ႔ ၀န္မင္းမ်ား အေရးအရာပိုင္မို႔လို႔ ေနပေစ လူမသိေလ ပိုေကာင္းေလဆိုၿပီး မၿပီးခင္ ဗမာမျမင္ေစနဲ႔ လက္၀ါးခ်င္းရိုက္လိုက္ၾကတာ ဖတ္ကနဲေတာင္ မၾကားလိုက္ရပါဘူး။ (ျမစ္ဆုံတို႔ လက္ပံေတာင္းတို႔ဆိုတာ ျပႆနာ အႀကီးႀကီးတက္လာေတာ႔မွသာ စာမ်က္ႏွာေပၚ ေရာက္ရတာ။) အကယ္၍မ်ား ကိုယ္သာ အဲသည္၀န္ႀကီးဌာနက တာ၀န္ရွိသူ အႀကီးအကဲေနရာမွာ ဆိုရင္လည္း အရာရာ တုတ္ထိုးအိုးေပါက္ ရြာရိုးေရာက္ေအာင္ လူသိရွင္ၾကား ထုတ္ေဖာ္မေနပါဘူး။ အခုဟာက ထူးေတာ႔ ထူးသား။ ဧကႏၱေတာ႔ ဧကႏၱပဲ ဆို စုံစမ္းစပ္စု ၾကည့္မိေတာ႔ အရင္၀န္မင္းလက္ထက္ကလို စာမေရးနဲ႔ ဟြာေ၀းေပးလိုက္ဆိုတာမ်ဳိး မလုပ္ခ်င္ေတာ႔လို႔ ေနမွာေပါ႔။ ေရွာ႔ခ္ေတြရိုက္ကုန္တာ ဘာၾကာေသးတာမွတ္လို႔။ ေကာလာဟလေတြဆိုတာမ်ား တမိုးလုံးေဖ်ာက္ဆိတ္။ ခ်ိတ္ပိတ္သိမ္းလိုက္ရတဲ႔ ေရႊေခ်ာင္းေတြက ဘယ္႔ႏွယ္။ ဟုတ္တာ မဟုတ္တာ အပထား။ အေျပာခံ အေရးခံလိုက္ရတာ ရစရာကို မရွိဘူး။ “ေညာင္ျမစ္ေတြ လာလာမတူးနဲ႔။ ပုတ္သင္ဥေတြ အိတ္စပို႔လုပ္လိုက္ရမလားဆိုလို႔ ေတာ္တန္တိတ္ ငါးေၾကာ္ပန္းကန္ဖိတ္ လုပ္ပလိုက္ရတယ္” လို႔ ၾကားလိုက္မိတယ္။

         ဒီကိစၥမ်ဳိးဆိုတာ ကိုယ္ကၿမိန္ရည္ယွက္ရည္ စားပိုးနင္႔ထားလို႔ ဆိုရင္ေတာ႔ တေလာကလုံးက ေျပာခ်င္တဲ႔သူေျပာ။ ဂရုစိုက္စရာ မလိုဘူး။ ေျပာပေစ။ တန္တယ္။ ဒါေပသိ ကိုယ္လည္း ဟုတ္ဟုတ္ျငားျငား မစားရေသးပဲနဲ႔ မဟုတ္ကဟုတ္က အေျပာခံရရင္ နာလည္းနာေသး နံလည္းနံေသးသဗ်။ ကိုယ္႔စိတ္နဲ႔ ႏႈိင္းၿပီး ကိုယ္ခ်င္းစာမိတာပါ။ သည္လိုအျဖစ္အပ်က္မ်ဳိး အျပင္မွာ တကယ္မရွိဘူး။ သိလား။ ဖ်ားစူး။ မိုးႀကိဳးႀကီး ပစ္ရေစရဲ႕။ အဲ႔ေတာ႔မွပဲ ဇာတ္ရည္လည္လာေတာ႔တယ္။ ဟုတ္လည္း မဟုတ္ပဲနဲ႔ သူမ်ားတံေတြးခြက္မွာ ပက္လက္ေရာ ေမွာက္ခုံပါ မေမ်ာခ်င္လို႔ ပြင္႔လင္းျမင္သာမႈရွိေအာင္ တမင္ လႊတ္ေတာ္တင္ၿပီး ဆုံးျဖတ္ျပလိုက္တာကိုး။ ဘရားဗိုးပါ ဘရားဗိုး။ ဒါမ်ဳိးကေတာ႔ လက္ခုပ္တီးၿပီး ႀကိဳဆိုသင္႔ပါတယ္။

        အရင္စာေတြမွာ ေရးေရးေနတဲ႔ ပြင္႔လင္းျမင္သာမႈဆိုတာကို ပထမဆုံး အေကာင္အထည္နဲ႔ ျပလိုက္တာ ဆိုပါေတာ႔ေလ။ မျပလို႔လည္း မရဘူး။ သူတို႔ကုလားထိုင္ေတြ ၾကမ္းပိုးကိုက္ေနၿပီ လို႔ ေျပာတဲ႔သူက ေျပာၾကတယ္။ ထိပ္သီးအရာရွိႀကီးေတြ ျပဳတ္တာနဲ႔ ဂ်ာနယ္စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ သာဓုေခၚေနၾကတာလည္း မၾကာခဏဆိုေတာ႔ သနားလွပါဘိ။ တရားက်စရာခ်ည့္။ ကေလာင္က်င္႔၀တ္ စည္းကမ္းဆိုတာ ခ်ဳိနဲ႔လား လို႔ ေမးရမယ္႔ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေပၚမွာဆို တခါတရံ ညွာတာမႈကင္းမဲ႔ေသာ ဓါတ္ပုံႏွင္႔တကြ ေဖာ္ျပခ်က္ေတြ ေတြ႔ရတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရရဲ႕ “လွ်ဳိ႕၀ွက္” လို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ထားတဲ႔ ဌာနတြင္း ၾကားနာစစ္ေဆး အေရးယူ အျပစ္ေပးတဲ႔ အမိန္႔စာႀကီးမ်ားဟာ ေဖ႔စ္ဘုတ္ေပၚမွာ ရုံးတံဆိပ္၊ အမည္၊ လက္မွတ္၊ ေန႔စြဲ နဲ႔တကြ ျမင္ရဖတ္ရတဲ႔အခါ သက္ဆိုင္သူ၀န္ထမ္းကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မစာမနာ ရွိလိုက္မလဲ စဥ္းစားပါဦး။ သူ႔မွာလည္း မိသားစု၊ သားသမီးေဆြမ်ဳိးမ်ား ရွိေပလိမ္႔မယ္။ အဲသည္လူေတြေရာ အရွက္ရ သိကၡာက်ဖို႔ သင္႔သလား။ မေတာ္လို႔မ်ား ကိုယ္႔အေဖဟာ မိသားစုဘ၀ေနာင္ေရးအတြက္ မလူးသာမလြန္႔သာတဲ႔ ရိုးရာစရိုက္ေအာက္မွာ မိုးခါးေရေသာက္ရင္း အစားမေတာ္တလုပ္ ဒုကၡမ်ားရတယ္ ဆိုပါစို႔။ လက္ညွဳိးေပါင္းတစ္ေထာင္ မ်က္လုံးေပါင္းတစ္သိန္းေအာက္မွာ ကိုယ္လည္းပဲ ေတာ္လွန္ေရးကို သစၥာမေဖာက္ခ်င္လို႔ ကြန္ျမဴနစ္ဇာတ္ကားေတြထဲမွာ ရိုက္ျပသလို ေသြးပြက္ပြက္ဆူလာႏိုင္ပါ႔မလား။ ဒါေၾကာင္႔မို႔လို႔ ပြင္႔လင္းျမင္သာမႈဆိုတာ ဘယ္ဟာေတြကို အသိေပးၿပီး ဘယ္ဟာေတြကို လွ်ဳိ႕၀ွက္ေစာင္႔ထိန္းထားရမယ္ လို႔ သဲသဲကြဲကြဲ သိဖို႔လိုတာေပါ႔။ အိမ္သာကိုေတာ႔ မွန္ကာလို႔ ဘယ္ျဖစ္ပါ႔မလဲ။ (ကာခ်င္သပဆို ျပဒါးသုတ္ၿပီးမွကာ။ ၿပီးရင္ ျပဳံးျပဳံးေလးပါၾက။)

         ခုေခတ္ လူႀကီးမင္းမ်ားအေနနဲ႔ မေတာ္တဆ ျပဳတ္ေစာ္နံရင္ လႊတ္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ သတင္းစာထဲ၊ ဂ်ာနယ္ထဲ၊ စာလုံးမည္းႀကီးနဲ႔ ပါေရာ။ ၀မ္းသာအားရ မယားကတသြယ္နဲ႔ ၀ိုင္း၀န္းအားေပးၾကသူေတြထဲမွာ မေန႔တေန႔ကတင္ ကိုယ္႔ဆီ ေျခသုတ္ပုဆိုး ေျမြစြယ္က်ဳိးေနတဲ႔ တပည့္တပန္းေတြက အတက္ၾကြဆုံးပဲ။ ကိုယ္မရွိမွ သူတို႔တက္မွာကိုး။ အနည္းဆုံးေတာ႔ ေနာက္လူမလာခင္ သူတို႔လက္အပ္ထားရတာ မဟုတ္လား။ ကုလားထိုင္ေပၚမွာ မင္းတို႔စကား မိုးႀကဳိးသြားေလာက္ တန္္ခိုးထြားေလေလ၊ ေအာက္ဆင္းေပးလိုက္ရတဲ႔အခါ သမဆိုင္ မီးေလာင္တုန္း စာရင္းျပသလို ရုံးရွိသမွ် အမႈတြဲေတြ တရားခံေဖာ္ အၿမီးတပ္လႊတ္လိုက္တာမို႔ ေခြးလုံးလုံး ျဖစ္ရေလေလ။ အက်မနာတဲ႔သူရယ္လို႔ မရွိသေလာက္ပဲ။ လူေတြက အဲသည္အပိုင္းက် လိုက္မၾကည့္ဘူးေလ။ အေပၚေရာက္ရင္ ဘာစားေပါက္ရွိတယ္ပဲ ျမင္ၾကတာ။ အဲဒါ ကိုယ္႔တိုင္းျပည္မွ မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္ ျဗဴရိုကရက္ ယနၱရားမဆို အဲ႔တိုင္းခ်ည့္ပဲ။ ျပဳတ္ေတာ႔မလို႔ တဲ႔ လို႔ သတင္းေလးပဲ သိုးသိုးသန္႔သန္႔ ထြက္ၾကည့္စမ္းပါေလ။ ကိုယ္႔ရုံးခန္းေရွ႕ တန္းစီေနတဲ႔ ဧည့္သည္ေတြ ေလ်ာ႔သြားေရာ။ အေရးတႀကီး မဟုတ္ရင္ ဂဏန္းၿငိမ္ေအာင္ ေစာင္႔ၾကတာေပါ႔။ တစ္ခါ ေျပာဖူးသားပဲ။ ပါ၀ါအခ်ိန္း ေရေလာင္းမွားရင္ ပလုံ စြပ္ ေတာင္ မၾကားရဘူးလို႔။

          အဲသလို အဲသလို အလြန္တရာ လူမုန္းမ်ားဖြယ္ရာ မဟုတ္တမ္းတရားမ်ားကို ေရးသားေနသူ ေမာင္စံဖားကေလးဟာ သည္တစ္ခါမွာေတာ႔ ေထာ္ေလာ္ကန္႔လန္႔တိုက္ၿပီး ေျပာင္းဘူး ျပဳတ္သူ ဘဘႀကီးေတြဘက္က မွ်တေအာင္ ေတြးၾကည့္မိပါတယ္။ အိမ္း ဒါလည္း မတရားေသးပါဘူး ေပါင္းတာရဲရယ္။ လူေတြက သူတို႔ကိုခ်ည့္ ျဖစ္သမွ်ဒဏ္ င၀က္ခံ ေမတၱာေတြ ၀ိုင္း၀ိုင္းပို႔ေနတာ။ တကယ္ေတာ႔ သူတို႔ဘ၀ဟာ ျပည့္တန္ဆာမႈနဲ႔ ေထာင္ထဲေရာက္ရတဲ႔ မိန္းမသားေတြနဲ႔ ဘာမွ မျခားပါလားကရို႕။ စဥ္းစားၾကည့္ေလ။ ျပည့္တန္ဆာဆိုတာ တစ္ေယာက္တည္း အမႈျဖစ္လို႔ရတဲ႔ ကိစၥမ်ဳိးလား။ ေမွာင္ရိပ္ခိုမႈဆိုတာ တကယ္ေတာ႔ မသကၤာမႈပဲ။ လက္ပူးလက္ၾကပ္လည္း သက္ေသမျပနိုင္ပဲနဲ႔။ “လုပ္ထားဦးေပါ႔ ရွင္။ ရွင္တို႔က ရဲေတြကိုး။”ဆိုၿပီး အထဲ၀င္လိုက္ရတာ။ တကယ္႔ ျပည့္တန္ဆာမႈဆိုရင္ ေယာက်ၤားမပါပဲနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ က်ဴးလြန္မလဲ။ (သူတို႔ ေယာက်ၤားေတြသာ တခါတခါ မိန္းမမပါပဲ က်ဴးလြန္ခ်င္လြန္မယ္) ျပစ္မႈတစ္ခုကို အတူတူ က်ဴးလြန္တဲ႔သူခ်င္းအတူတူ၊ ေယာက်ၤားက သက္ေသေနရာမွာ ရွိၿပီး မိန္းမေတြသာ တရားခံျဖစ္ရတာေလ။ အသြင္ယူထားတဲ႔ ရဲကိုကိုေတြဆို ပိုဆိုးေသး။ ႀကိဳတင္သတ္မွတ္ သေဘာတူထားတဲ႔ အခေၾကးေငြ ယူမိတာကေလးတစ္ခုတည္းနဲ႔ မိန္းမက ေထာင္က်ေစ။ ေယာက်ၤားက လြတ္ေစ။ ဆိုတဲ႔ သေဘာႀကီး ျဖစ္ေနတာေပါ႔။ ေတာေျပာေတာင္ေျပာနဲ႔ စကားေတြက ဘယ္ေရာက္ကုန္မွန္း မသိဘူးေနာ္။ စဥ္းစားၾကည့္ပါဗ်ာ။ တို႔ဘဘႀကီးေတြကို လာဘ္စားမႈနဲ႔ အိုႀကီးအိုမက်မွ အရွက္တကြဲ အက်ဳိးနည္းျဖစ္ေအာင္ ဒဏ္ခတ္ဆုံးမ အေရးယူတဲ႔ကိစၥမွာ သူ႔သီလကို ဖ်က္ဆီးတဲ႔ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ႔ အခြင္႔အေရးကို ေငြေပးျဖားေယာင္း၀ယ္ယူသူက ႏိုင္ငံ႔အက်ဳိးေတာ္ေဆာင္ အလွဴ႕ဒကာႀကီးအျဖစ္နဲ႔ ဘြဲ႔ထူးဂုဏ္ထူးေတြ ရၿပီးရင္းရ။ ေနာက္တစ္ေယာက္၀ယ္ အိပ္ထဲထည့္၊ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ဆိုရင္ အဲသည္အမႈႀကီးက ေစာေစာက ျပည့္တန္ဆာ အမႈနဲ႔ ဘာကြာလို႔လဲ။

          တခ်ဳိ႔အမႈေတြက်ေတာ႔ တကယ္တမ္း ျပန္ေတြးၾကည့္မိတဲ႔အခါ ငိုအားထက္ ရယ္အားသန္ ျဖစ္ရပ္ေတြ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေနရာေကာင္းမွာ ေရာက္ေနေတာ႔ ရာထူး အေျပာင္းအေရႊ႕ထြက္တဲ႔အထဲ မေတာ္တဆမ်ား ပါမသြားရေလေအာင္ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ ပသထားၿပီးမွ သူ႔နံမယ္ႀကီး ေျပာင္းမိန္႔ထြက္လာတဲ႔အခါ ကက္ကက္လန္ေအာင္ ရန္သြားေတြ႔ၿပီး ဟိုတိုင္သည္တိုင္ လုပ္ပါသတဲ႔။ ဟုတ္တာေပါ႔ေလ။ ရုံးမင္းႀကီးမ်ားက လာဘ္စားေပသကိုး။ ႏို႔ ဒါေပသိ ေနစမ္းပါဦး။ သူကေရာ အမ်ားနည္းတူ ႏိုင္ငံေတာ္က လိုအပ္ခ်က္အရ အခါအားေလ်ာ္စြာ ထုတ္ျပန္ေသာ စီမံခန္႔ခြဲမႈ အမိန္႔ေၾကညာစာမ်ားကို ေလးစားလိုက္နာဖို႔ တာ၀န္မရွိဘူးလား။ ျမန္မာနိုင္ငံတ၀ွမ္းလုံးကို ကိုယ္႔အေဖအေမြေပးသြားတဲ႔ ကုလားထိုင္ကေလးမ်ားလို ေနခ်င္ရာေန ထိုင္ခ်င္ရာထိုင္၊ ပုံလိုက္ပိုင္လုပ္ေနတာ အျပစ္မရွိဘူးေပါ႔ေနာ္။ ဒီေနရာမွာ ဒီလိုပိုက္ဆံေပးၿပီးေနဖို႔အတြက္ ဒီေနရာကလူေတြဆီကေန ျခစ္သည္ ညွစ္သည္ ဗ်စ္ရည္ မလုပ္ဘူး မို႔လို႔လား။

         လာဘ္စားမႈတို႔ ျခစားမႈတို႔ဆိုတဲ႔ကိစၥေတြမွာ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ႔ အခြင္႔အေရး တစုံတရာအတြက္ နိုင္ငံေတာ္က အႏွစ္ႏွစ္အလလ ေလ႔က်င္႔ပ်ဳိးေထာင္ထားရတဲ႔ အထက္တန္းအရာရွိေတြကို အက်င္႔စာရိတၱပ်က္ျပားေအာင္၊ ဂုဏ္သိကၡာညွဳဳိးႏြမ္းေအာင္ ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္လ်က္ တာ၀န္၀တၱရား လုပ္ပိုင္ခြင္႔မ်ားကို အေရာင္းအ၀ယ္ျပဳသူ ႏွစ္ဦးစလုံးမွာ အတူတူ အျပစ္ရွိၾကပါလိမ္႔မယ္။ စကၤာပူမွာဆို အငွားကားစီးရင္း ထုိင္ခုံခါးပတ္မပတ္ရင္ ရဲဖမ္းသတဲ႔။ ကိုယ္႔ဆီမွာလို မွတ္လို႔ ဖမ္းတဲ႔ရဲကို မုန္႔ဖိုးေပးမိရင္ ေနာက္တစ္မႈတိုး၊ သတင္းစာထဲ ဓါတ္ပုံႏွင္႔တကြ ပါသတဲ႔။ ကိုယ္႔ဆီမွာေတာ႔ သူတို႔က ေက်းဇူးတင္လို႔ လာကန္ေတာ႔ၾကတာပါ။ ကိုယ္ကူညီေပးလိုက္လို႔ သိတတ္တာပါ။ စသည္ျဖင္႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ ခြင္႔လႊတ္ေျဖေတြးေပးရင္းကေန တစ္တက္စားလည္း ၾကက္သြန္၊ ႏွစ္တက္စားလည္း ၾကက္သြန္၊ အမ်ားမိုးခါးေရေသာက္ေနမွဟာ ဆိုၿပီး ေနာက္ဆုံး ဟိုဘူတာ ဆိုက္ၾကပါတယ္။ သူမ်ားတကာဘက္ကလည္း ေပးကမ္းျခင္း ေအာင္ျမင္ရာ တို႔၊ ေထာင္ျမင္ရာစြန္႔ တို႔။ ရွဥ့္လည္းေလွ်ာက္သာ ပ်ားလည္းစြဲသာ တို႔၊ ဆင္ေျခေတြ ေရလဲနဲ႔သုံးရင္း သည္လူကို ဘယ္ေလာက္နဲ႔ ၀ယ္ရင္ ငါလိုခ်င္တာရမလဲ ခ်င္႔ခ်ိန္ၾကပါတယ္။ အတိအလင္း ေစ်းညွိ ေၾကးေျပာေနတာေတြ ရွိသလို ပြဲစား အက်ဳိးေဆာင္မ်ားေတာင္ ေျခခ်င္းလိမ္ေနတဲ႔အထိ ေစ်းကြက္ က်ယ္ျပန္႔ပါတယ္။

          ျခစားမႈကို တုိက္ဖ်က္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ႔ တစ္ဘက္တည္းကို အေရးယူျပေနရုံနဲ႔ ၿပီးလိမ္႔မယ္ မထင္ပါဘူး။ လက္ခုပ္ဆိုတာ ႏွစ္ဘက္တီးမွ ျမည္တယ္ မဟုတ္လား။ ၂၀၁၀ ရဲ႕ေနာက္ပိုင္းမွာ တင္းက်ပ္တဲ႔ သတိေပး အေရးယူမႈေတြ ရွိလာလို႔ ဌာနဆိုင္ရာေတြမွာ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လာဘ္ေပးလာဘ္ယူကိစၥေတြ ေပၚေပၚထင္ထင္ မရွိေတာ႔တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါၿပီ။ ရွိခဲ႔ရင္လည္း ေအာက္ေျခအဆင္႔ေတြမွာ အတိုင္အေတာေတြက မနည္းေတာ႔ အရင္ကေလာက္ မဆိုးေတာ႔တာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါဟာ အေၾကာက္တရားတစ္ခုတည္းနဲ႔ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ျဖစ္သြားတာပါ။ လုပ္စားကိုင္စားသူေတြေတာင္ က်ီးလန္႔စာစားဘ၀နဲ႔ ေညာင္သီးလည္းစား ေလးညွဳိ႕သံလည္း နားေထာင္ရတယ္။ ေနာက္ကြယ္မွာ ကာဗာေပးမယ္႔ ေမာင္ႀကီးနတ္ရွိသူေတြသာ ေခၚေျပာမပ်က္ ခြင္ေကာင္းလ်က္ ရွိၾကပါတယ္။
ကိုယ္က ေအာက္တန္းစား။ အေျခခံ၀န္ထမ္းအလႊာမို႔လို႔ သည္ေလာက္ပဲ သိပါတယ္။ ဟိုးအထက္မွာကေတာ႔ အထက္တန္းလႊာအခ်င္းခ်င္းက ပိုသိၾကပါလိမ္႔မယ္။ ေျခသလုံးေမႊး ေထြးရႈပ္ရႈပ္ဆိုတာ ဆံပင္ကရယ္တာေပါ႔။ ေနာက္ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ေနရင္ေတာ႔ စာအုပ္ေတြ ထြက္လာၿပီး ေရာင္းေကာင္းဦးမွာေပါ႔ေလ။ ဘယ္သူကမွ မေရးပါဘူး။ သူတို႔ဟာသူတို႔ပဲ တစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ေရးၾကရင္း ဇာတ္ရည္လည္လာလိမ္႔မယ္။ ေခတ္ေနာက္က်တယ္ဆိုတာ အဲဒါေျပာတာေလ။ ခမ်ားတို႔ က်ဳပ္တို႔က အခုမွ ၈၈ပတ္ခ်ာလည္ေလာက္က ဇာတ္ေၾကာင္းေတြ ေျခရာေကာက္ေနတုန္း။ အသက္ ၈၀ နားနိးႀကီး ခုမွေရးတဲ႔ ႏွစ္ ၅၀အေတြ႔အၾကဳံတို႔၊ ဖဆပလသမိုင္းဦးတင္စက တာေတစေနသားတို႔ကို ေအာင္မယ္မင္း မေသလို႔ဖတ္ရေလတယ္။ ဟုတ္လိုက္ေလျခင္း၊ မွန္လိုက္ေလျခင္း နဲ႔ အတိတ္ကိုလွန္ေသာ္ လုပ္ေနၾကတုန္း။ (ဒါေတာင္ စာဖတ္ေဖာ္ရတဲ႔သူကို ေက်းဇူးေတာင္ တင္ေနရေသး။) အတိတ္ပဲ လွန္တာ ေကာင္းပါတယ္ေလ။ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း သြားလွန္ ပါးရိုက္ခံရမွာေပါ႔။ ေျခာက္လေလာက္ ရုံးခ်ိန္းအခါခါ သြားၿပီးမွ တစ္ေထာင္ပဲ ရမယ္႔ဟာ မနိပ္ေသးပါဘူး။

           နိဂ်ဳန္းမခုပ္ခင္ ေအာက္က မွတ္ခ်က္ေတြမွာ ကၽြမ္းသဒၵါလန္ေအာင္ ေထာက္ျပမယ္႔ အေရးတစ္ခုလည္း ႀကိဳႀကိဳတင္တင္ အစသတ္ခဲ႔ပါဦးမယ္။ “ေပးတဲ႔လခက မေလာက္မငွမို႔လို႔ ကိုယ္႔ဘက္က အထူူးအားထုတ္ ကူညီေပးခဲ႔တာကို ျပည္သူက ေမတၱာတုန္႔ျပန္လာရင္ေကာ ခံစားခြင္႔ မရွိဘူးလား။” ဆိုတဲ႔ ေမးခြန္းပါ။ မျငင္းႏိုင္တာ သုံးခ်က္ရွိပါတယ္။ တစ္ မေလာက္ငွဘူး။ ႏွစ္ အထူးအားထုတ္ ကူညီမႈ။ သုံး ေမတၱာတုန္႔ျပန္္ခ်က္။ လက္ရွိ အရာရွိတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ လစဥ္ရေနတဲ႔လခ တစ္သိန္းရွစ္ေသာင္းဟာ အမ္းမွာတုန္းက ေလာက္ပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာ အလ်ဥ္မမွီပါဘူး။ လကုန္ရက္ဆို ၾကပ္တည္းပါတယ္။ တစ္သိန္းမျပည့္တဲ႔သူေတြ ဘယ္လိုေနမလဲ မသိပါဘူး။ အထူးအားထုတ္ ကူညီမႈဆိုတာက်ေတာ႔ ကိုယ္႔အလုပ္ခ်ိန္အတြင္းမွာ ကိုယ္လုပ္ေနက် တာ၀န္၀တၱရားထက္ ပိုပိုမိုမို တသီးတျခား ဂရုစိုက္ေဆာင္ရြက္ေပးတာမ်ဳိးကို ဆိုလိုတာပါ။ ဥပမာ ဆိုၾကပါစို႔။ အဲဒီရုံးကိစၥအတြက္နဲ႔ တစ္ေနကုန္ တစ္ခန္္းၿပီးတစ္ခန္း ၀င္လိုက္ထြက္လိုက္ လက္မွတ္ထိုးလိုက္၊ စာရြက္ေတြ ျဖည့္လိုက္၊ ဟိုဘက္ေျပးလိုက္ သည္ဘက္ေျပးလိုက္ ေမာင္းထားမယ္။ လူႀကီးေတြဆိုတာ ကိုယ္ေတြ႔ခ်င္တဲ႔အခ်ိန္ တံခါးတြန္းဖြင္႔ ၀င္ေတြ႔လို႔ရတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီအလုပ္ ဒီေန႔မၿပီးရင္ ေနာက္ေန႔ကူးမယ္။ တစ္ၿမဳိ႔တစ္ေက်းကလာရတာမို႔ အခ်ိန္မီ ျပန္္ႏိုင္မွာ မဟုတ္။ စိတ္ေမာလူေမာ အခက္ေတြ႔ေနမယ္။ လြယ္ခ်င္ရင္ တစ္ခြန္းပဲ။ “ကူညီပါ ညီမေလးရယ္။ အကုန္အပ္ထားခဲ႔မယ္။” သာဆိုလိုက္ “စိတ္သာခ်။ ၿပီးရင္ အိမ္အေရာက္ေတာင္ ပို႔ေပးလိုက္မယ္။” အဲသလိုမ်ဳိး ေမခလာနတ္သမီးနဲ႔ ရုံးထဲမွာေတြ႕ရရင္ ဘယ္သူက ေက်းဇူးမတင္ပဲ ေနမွာလဲ။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ ရိုင္းပါ႔မလား။

              ဒီကိစၥေလာက္ဟာ ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း နစ္နာထိခိုက္သြားတာ မရွိဘူး။ ၀န္ထမ္းအခ်င္းခ်င္း အဆင္ေျပေအာင္ အျပန္အလွန္ ကူညီတဲ႔သေဘာပဲ ရွိတယ္။ နည္းနည္းေတာ႔ သိကၡာ ပြန္းပဲ႔သြားလိမ္႔မယ္။ သိကၡာကို ရိကၡာနဲ႔ လဲရတာကိုး။ ကိစၥမရွိပါဘူး။ လဲခ်င္သပဆိုလဲၾက။ သည္အတိုင္းေတာ႔ မရဘူး။ သိကၡာကို ရိကၡာ နဲ႔ လဲတဲ႔အခါ လိပ္ျပာကိုလည္း အဆစ္ေပးရတတ္တယ္။ ရုံးထဲမွာ ကိုယ္႔အလုပ္ကိုယ္လုပ္ရင္း အဲသလို အပို၀င္ေငြရွာမိတဲ႔အခါ လိပ္ျပာမလုံေတာ႔ဘူး။ သူမ်ားသိရင္ သိကၡာလည္းက်တယ္။ တကယ္တမ္းစဥ္းစားၾကည့္ရင္ ကိုယ္႔ဘက္က နာတယ္။ လိပ္ျပာေတြ သိကၡာေတြဆိုတာ ဗိုက္ဆာရင္ ဖဲ႔စားလို႔လည္းမရတာ အမွန္ပါ။ ဒါေပမယ္႔ ဘ၀ကိုရင္ဆိုင္ဖို႔ စိတ္ဓါတ္ခြန္အားကို ထမင္းက မေပးႏိုင္ဘူး။ သူတို႔ကပဲ ေပးႏိုင္တယ္။ မယုံရင္ အဲဒီႏွစ္ခု ရေအာင္ထိန္းၾကည့္။ ဗိုက္ဆာရင္ဆာမယ္။ စိတ္ေတာ႔မဆာဘူး။ မိသားစု ထမင္းေကၽြးရမယ္႔သူေတြ အတြက္ေတာ႔ ဘယ္ေကာင္းပါ႔မလဲ။ ဒါေၾကာင္႔ သူတို႔ကိုလည္း အျပစ္မေျပာရက္ပါဘူး။ သီလဆိုတာ ေစာင္႔နိုင္ရင္ေတာ႔ အေကာင္းဆုံးေပါ႔။ ငါ႔၀မ္းပူဆာ မေနသာ လို႔ဆိုရင္လည္း ဘာေျပာစရာရွိမွာလဲ။ ဒါေပမယ္႔ မိုးေပၚက ျပဒါးေသ တစ္ျပည္၀၊ သံေသ တစ္ေဆြ၀၊ ငါေသ တစ္ေဆြလုံးတစ္မ်ဳိးလုံး၀ ဆိုတဲ႔ သိဒၶိရွင္ႀကီးမ်ားအတြက္ေတာ႔ မုဒိတာ ဘယ္ပြားႏိုင္ပါ႔မလဲ။ ကိုယ္နဲ႔လခအတူတူရၿပီး ညေနတိုင္း ကာရာအိုေကဆိုင္မွာ ေမာင္႔မူပိုင္ရွင္ကေလး နဲ႔ ၿပီးရင္ အႏွိပ္ခန္း၊ ပခ်ဳပ္ဆိုင္ျမန္း၊ ကိုႀကီးေက်ာ္ လာမယ္႔လမ္း ဆီးႀကိဳလွည့္စမ္း ဆိုတဲ႔ လူေတြကိုလည္း အတုယူ မမွားခ်င္ပါဘူး။

               ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲစ နိုင္ငံငယ္တစ္ခုအေနနဲ႔ အက်င္႔ပ်က္ျခစားမႈဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ ခက္ခက္ခဲခဲ ရင္ဆိုင္ရမယ္႔ အဟန္႔အတားႀကီးတစ္ခုပါပဲ။ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေရွ႕ကေန မယိမ္းမယိုင္ ဦးေဆာင္တဲ႔ေနာက္ကို ေနာက္လိုက္ေတြက မေတြမေ၀ ေျဖာင္႔ေျဖာင္႔မတ္မတ္ လိုက္နိုင္မွ ေက်ာ္လႊားႏိုင္လိမ္႔မယ္။ ခုအတိုင္းေတာ႔ မနီးစပ္ေသးဘူး။ လူေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အသိပညာကို အလုံအေလာက္ မရွိေသးဘူး။ လူႀကီးေတြဘက္က လက္ကိုင္ထားတဲ႔ “ယခုပင္လ်င္ မအိုခင္က ႀကိဳတင္ေထာင္းထု ရသေလာက္စုေလာ႔။” ဆိုတဲ႔ အနတၱလကၡဏသုတ္ နဲ႔လည္း ကၽြတ္တမ္းမ၀င္ႏိုင္ေသးဘူး။ ဒီကိစၥႀကီးဟာ မမွန္မကန္ လုပ္ေနတဲ႔အလုပ္ ျဖစ္တယ္လို႔ လက္ခံတယ္ ဆိုရင္ေတာ႔ သည္စာကို ေရးရက်ဳိးနပ္တယ္လို႔ ေက်နပ္ရမွာေပါ႔ေလ။

ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြ သမာသမတ္က်တာ ကမၻာကိုသိပါေစ

June 28, 2013, 8:43 pm

≫ Next: ဒါဖတ္ၿပီးမွ ေ၀ဖန္ၾကပါခင္ဗ်ာ

≪ Previous: "ဒတၳတို႔တိုင္းျပည္”

$

0

0

 

ယဥ္ေက်းမွု
က်ြန္ေတာ္တို့ျမန္မာနိုင္ငံဟာေရွးယခင္ကထဲကယဥ္ေက်းမွုအစဥ္အလာႀကီးမားခဲ့တဲ့နိုင္ငံတ နိုင္ငံျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ယဥ္ေက်းမႈ ဆုိတာက အားနည္းသူေတြ၊ ကူညီဖုိ႔ လုိအပ္ေနသူေတြကုိ သက္ၫွာရတဲ့၊ အလုိက္သိ ေဖးမ,ေပးရတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈပါ။ ေျမနိမ့္လွံစုိက္ မလုပ္ရတာ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈပါ။ ကမၻာေပါ္တြင္ မည္သည့္လူမ်ိုးမ်ားနွင့္မ်ွ နွုိင္းယွဥ္၍ မရေလာက္ေအာင္ပင္ ယဥ္ေက်းႀကျပီး ျမန္မာအမ်ိုးသမီးတို့မွာ လည္း မည္သည့္လူမ်ိုးမ်ားနွင့္မ်ွ နွုိင္းယွဥ္၍ မရေလာက္ေအာင္ပင္ ေယာက္်ားမ်ားနွင့္ တန္းတူ အက်ိုးခံစားခြင့္ ရင္ေဘာင္တန္းနွိုင္ခြင့္ ကမၻာ့အမ်ိုးသမီးမ်ားအားလံုးထဲ တြင္ အလြပ္လပ္ဆံုးေသာ အခြင့္အေရးမ်ား ရရွိႀကပါ တယ္။
ျမန္မာအမ်ိုးသမီးတို့မွာ ကမၻာတြင္ လြပ္လပ္ခြင့္အရရွိဆံုး သူတို့ျဖစ္ႀကပါတယ္။ေယာက္်ားတို့ကို ခ်စ္ခင္ရိုေသ ႀကျပီး ေယာက္်ားတို့နွင့္ တန္းတူအခြင့္အေရးတို့ကို ရရွိႀကပါတယ္။ အသားအေရ ဝင္းဝါစိုေျပျပီး သိမ္ေမြ့ေသာ ရုပ္ရည္ရွိႀကပါတယ္။ ေမွြးႀကိုင္ လွေသာ သနပ္ခါးကို မ်က္နွာနွင့္ တစ္ကိုယ္လံုးကို လိမ္း၍ မ်က္နွာေပါ္တြင္ စိတ္ရသေလာက္ လွပစြာခ်ယ္သၾကပါတယ္။ 

 

ရွည္လ်ွားေသာထမိန္အနားပါတဲ့ ေရွြျခည္ေငြျခည္တို့ျဖင့္ လွပစြာခ်ုပ္လုပ္ျပီး ဝတ္စား ဆင္ယင္မွုနွင့္ ကိုယ္ပိုင္ ယဥ္ေက်းမွုကို အျခားနိုင္ငံမ်ားကပင္ အတုယူႀကရေလာက္ေအာင္ ထြန္းကားခဲ့ႀကပါတယ္။
ထို့အျပင္ ဘာသာေရးအေနွာင္အဖြဲ့ ဇတ္အနိမ့္အျမင့္တို့၏ အတားအဆီးတို့မွ ကင္းလြတ္ႀကျပီး မယံုမႀကည္ သံသယပြားမ်ားတတ္ျခင္းမရွိ ဟန္ႀကီးပန္ႀကီးျပုလုပ္ေလ့မရွိ အျခားဘာသာဓေလ့ထံုးစံတို့ကိုလည္း ရွံဳ့ခ်ရြံမုန္း ေလ့မရွိ အလြန္ေဖါ္ေရြျပီး လူမွန္သမ်ွအားလံုးတို့ကို ရိုေသကိုင္းရွိုင္းစြာ ေလးေလးစားစား ဆက္ဆံတတ္ႀက ပါ တယ္။ လြပ္လပ္စြာေနထိုင္ေျပာဆိုမွု ရက္ေရာစြာေပးကမ္းတတ္ႀကျပီး ဆင္းရဲေသာ သူမ်ားပင္ ရိုးသားမြန္ရည္ႀက ပါတယ္။ ႀကင္နာခင္မင္တတ္ႀကတယ္ ေက်ြးခ်င္ေမြးခ်င္ႀကတယ္ ရွြင္ရွြင္ျပျပေနထိုင္တတ္ႀကျပီး ေရာင့္ရဲတင္း တိမ္မွုရွိႀကျခင္းမွာ ျမင္ရသူတိုင္းပင္ အလြန္အံ့ႀသႀကရပါတယ္။
 

ခရီးအတူသြားလာႀကရာတြင္လည္း ကုန္က်စရိတ္ကို သူ့ထက္ငါဦးေအာင္ အလုအယက္ေပးတတ္ႀကပါတယ္။ မည္သို့ပင္ ဆင္းရဲေသာအိမ္ျဖစ္ပါေစ မိမိတို့အိမ္သို့ ဝင္ေရာက္တည္းခိုလာ ေသာသူတို့ကို အမ်ိုးအမည္မခြဲျခားဘဲ အဖိုးအခမယူ အဆင့္အတန္းအနိမ့္အျမင့္ မခြဲျခားဘဲ အစားအစာ ေက်ြး တယ္ အိပ္စရာေနရာေပး တတ္ႀကတယ္။ အိမ္သားမ်ားမစားခင္ ဦးစြာေက်ြးတတ္ႀကျခင္း အိမ္သားမ်ား အျမတ္တနိုးထားေသာ အိမ္ဦးခန္းတြင္ အိပ္စရာေနရာေပးျခင္း ဧည့္သည္ျဖစ္သူ ျပန္မသြားမခ်င္း ေက်ြးထားတတ္ႀကျခင္း ထိုဧည့္သည္ကလည္း မိမိဤသို့ တည္းခိုေနရသည့္အတြက္ အလုပ္လုပ္ေပးရန္လည္းမလို အဖိုးအခေပးရန္ လည္းမလို စားျပီးအိပ္အိပ္ျပီးစားလ်ွက္ ျငိမ္းခ်မ္းစြာမပူမပင္ ေနနွိုင္ျပီး အိမ္ရွင္တို့မွာ ကိုဧည့္သည္အား အိမ္ဦး တြင္ပင္ သခင္တဆူသဖြယ္ လုပ္ေႀကြးျပုစုေနႀကေပလိမ့္မည္။အဲဒါ အျခားနိုင္ငံ အသီးသီးက အလြန္အံ့ႀသ ႀကရတဲ့ ျမန္မာတို့ရဲ့ ယဥ္ေက်းမွုပင္ျဖစ္ပါတယ္။
 

အိမ္ေထာင္ေရး စီးပြားေရး တြင္လည္း လင္နွင့္မယား တန္းတူခံစားခြင့္ရွိႀကပါတယ္။ ေယာက္်ားျဖစ္သူက မိန္းမကို မိမိရဲ့စီးပြားဘက္အျဖစ္ သတ္မွတ္ႀကပါတယ္။ ေယာက္်ားမွ မိမိရွာေဖြရေသာ ပစၥည္းဥစၥာတို့ကို မိန္းမျဖစ္သူကို အပ္နွံႀကရတယ္။ မိမိမယားမွတစ္ပါး အျခားမိန္မမ်ားကို မျပစ္မွားႀကပါ။ ဝတ္စားတန္ဆာဆင္ ျမတ္နိုး ခ်စ္ခင္ႀကပါတယ္။
မိန္းမျဖစ္သူတို့ကလည္း လင္ေယာက္်ားမွ ရွာေဖြရလာေသာ ပစၥည္းဥစၥာတို့ကို စနစ္တက်ထိမ္းသိမ္း ႀကျပီး မိမိလင္ေယာက္်ားမွတပါး အျခားေသာေယာက္်ားမ်ားနွင့္ မေဖာက္ျပန္ဘဲ ပ်င္းရိျခင္းမရွိစြာျဖင့္ အိမ္မွုကိစၥ အဝဝတို့ကို လုပ္ကိုင္ႀကရျပီး မိမိတို့စီးပြားဥစၥာကို သင့္ေလ်ွာ္စြာ သံုးစြဲႀကပါတယ္။
ကမၻာေပါ္တြင္ မည္သည့္လူမ်ိုးမ်ားနွင့္မ်ွ နွုိင္းယွဥ္၍ မရေလာက္ေအာင္ပင္ ယဥ္ေက်းႀကျပီး အမ်ိုးသမီးတို့မွာ လည္း မည္သည့္လူမ်ိုးမ်ားနွင့္မ်ွ နွုိင္းယွဥ္၍ မရေလာက္ေအာင္ပင္ ေယာက္်ားမ်ားနွင့္ တန္းတူ အက်ိုးခံစားခြင့္ ရင္ေဘာင္တန္းနွိုင္ခြင့္ ကမၻာ့အမ်ိုးသမီးမ်ားအားလံုးထဲ တြင္ အလြပ္လပ္ဆံုးေသာ အခြင့္အေရးမ်ား ရရွိႀကပါတယ္။ အဲဒီလိုမ်ိုး ေရွးအစဥ္အဆက္ ယဥ္ေက်းမွုေတြအစဥ္အလာ ရွိခဲ့တဲ့က်ြန္ေတာ္တို့ ျမန္မာနိုင္ငံံမွာ စစ္ပြဲေတြ ျဖစ္ေနတယ္ တဦးနွင့္တစ္ဦး ဖိနွိပ္ခ်ုပ္ခ်ယ္မွူ ေတြနဲ့ တိုင္းျပည္အတြင္းမျငိမ္မသက္ ျဖစ္ေနတာေတြေတြ့ရတယ္ ဘာ့ေႀကာင္မ်ားပါလဲ? အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးႀကီးက ဖန္ဆင္းလိုက္တဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြ၊ ျပည္သူေတြနဲ႔ က်ြန္ေတာ္တို့ရဲ႕ဖခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဖြဲ့စည္းခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရးအစဥ္အလာႀကီးမားတဲ့ တပ္မေတာ္အၾကား ေခ်ာက္ကမ္းပါးတစ္ခုလို ျခားေစခဲ့ျခင္းေႀကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
 

ဘာသာတရား
ဗုဒၶဘာသာသည္ခြင္႔လႊတ္ျခင္း၊ေမတၱာေရွ႔ထားေသာဘာသာျဖစ္ပါလွ်က္၊အဘယ္ေၾကာင္႔ဘာသာေရးပဋိပကၡ ေတြျဖစ္ေနပါသလဲ၊ ဘာအတြက္ ေသေၾက ပ်က္စီး မႈေတြျဖစ္ေနၾကပါသလဲ။ ဗုဒၶဘာသာသည္ သံသရာမွလြတ္ေျမာက္ရန္ မိမိကိုယ္တိုင္က်င္႔ၾကံရေသာ မိမိကိုယ္ကိုသာမိမိ အားကိုးရေသာ ဘာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၏ အႏွစ္သာရမွာ သစၥာ (၄)ပါး တည္းဟူေသာ သစၥာတရား ပင္ျဖစ္ပါတယ္္။ ဤသစၥာတရားကိုပိုင္ပို္င္ႏုိင္ႏိုင္ သိျမင္ႏုိင္မွသံသရာက လြတ္ေျမာက္နွိုင္္မွာပင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားသာသနာ ထြန္းကားသည္႔အခ်ိန္မ်ားမွာ လူျဖစ္ရေသာသူမ်ားသည္ ဘုရားေဟာၾကားခဲ႔သည္႔ (တရား) ကို လိုက္နာ က်င္႔ၾကံ သူမ်ားအဖို့ ၊သစၥာ(၄)ပါးတည္းဟူေသာတရားကိုေတြျမင္ၾကရ၍..သဘာ၀တရားမွ လြပ္ျငိမ္းေသာ နိဗၺန္ကို ေရာက္ၾကရမွာပါ။အခ်ိန္ ကာလမ်ား ေရြ့ရွားလာသည္နွင့္အမ်ွ သာသနာေပ်ာက္ကြယ္ သြား ေတာ့မည့္ အခ်ိန္ကာလမ်ားတြင္ သဘာ၀တရားအရ ၾကင္လည္ေနရေသာ သူတို့မွာသံသရာမွ လြပ္ေျမာက္ႏုိင္ၾကေတာ့ မည္မဟုတ္ေတာ့ေပ။

 

ေနာက္ဘုရားပြင္႔မွ ေနာက္ဘုရားက…ဤသဘာ၀တရားမ်ားကိုပင္သိျမင္လာကာ….ဤ သစၥာ တရား(၄) ပါးတည္း ဟူေသာ တရား ကို ေဟာၾကားမွ သာဗုဒၶဘာသာတည္းဟူေသာ သစၥာ (၄) ပါးတရားေတာ္သည္ တဖန္ ျပန္လည္ အသက္ရွင္ လာရမွာပင္ ျဖစ္ပါ ေတာ႔တယ္္။ ထို႔ေၾကာင္႔ဗုဒၶဘာသာတြင္သစၥာ(၄)ပါး တည္းဟူေသာ တရားသည္ သံသရာမွ လြပ္ေျမာက္ရာ လြပ္ေျမာက္ေၾကာင္းတြင္ အဓိကက်ပါတယ္္။ ဗုဒၶဘာသာ ဝင္တို့မွာ ဗုဒၶဘာသာတြင္ အမွန္တကယ္သာ သက္၀င္ယံုၾကည္မႈ ရွိလာလ်ွင္ ထိုတရားသည္ အလြန္သိမ္ေမြ႔နူးညံ့ေသာ တရားပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တိုင္းလိုလိုသည္ ေမြးဖြားရာ မွ စ၍ၾကီးျပင္းလာရသည္႔ ကာလတေလွ်ာက္လံုး သူတပါးအသက္ကိုသတ္ျခင္း မွေရွာင္က်ဥ္ရန္ပါဏါတိပါတါကံ ထိုက္ေစေသာ သူတပါးအသက္ကို သတ္ျခင္းမွေရွာင္က်ဥ္ရန္ (အသိ)ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက(ရွိ)ခဲ႔ၾကပါတယ္္။သို့ေသာ္(အသိ)သာရွိခဲ႔ၾကသည္။(သတိ)မရွိခဲ႔ၾကပါ။ဗုဒၶဘာသာ၏ အႏွစ္သာရ တစ္ခုျဖစ္ ေသာ (အဘိဓမၼာ) တရားေတာ္သည္စိတ္ပိုင္း ဆိုင္ရာ အေၾကာင္းကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ေ၀ဖန္သံုးသပ္မႈျပဳထားေသာ အလြန္တန္ဖိုးရွိေသာ (တရားေတာ္) ပင္ျဖစ္ပါတယ္္။ က်င္႔ၾကံအားထုတ္ျခင္းျဖင္႔သာ (စိတ္)ကိုထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္၍ (သမာဓိ) အားေကာင္းလာေသာအခါမွ သာ (အကုသိုလ္) (ကံ) ကိုဖန္ထီးေသာ (အကုသိုလ္) (အလုပ္) ကို မလုပ္ ေဆာင္ေတာ႔ပါ။ ေနာက္ဆံုး သစၥာ (၄) ပါးအားလံုးကို သိျမင္သြားသည္႔ အခါ ေနာင္ဘ၀ကိုတြန္းပို႔ေနေသာ (တဏွာ) (ျပတ္) သြားသည္႔ အခါ မွသာေနာက္ဘ၀ဆက္ရန္ မရွိေတာ႔သည္႔ အေျခအေန သို႔ေရာက္သြားသည္႔ အခါမွသာလွ်င္ (နိဗၺန္)သို႔ေရာက္ရွိရမွာပါ။ သစၥာ (၄) ပါးတည္းဟူေသာ (တရား) ေတာ္ကို ျမင္ရႈ၍ (ငါ) ကင္းေသာ ေအးခ်မ္းသည္႔ (နိဗၺန္) ကိုရရွွိကာ သံသရာ၀ဋ္မွ ကၽြတ္ႏို္င္မည္ပင္္ျဖစ္ပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာသည္ တဦးခ်င္း အေပၚ မူတည္ေသာဘာသာျဖစ္ပါတယ္၊ထို႔ေၾကာင္႔ ဗုဒၶဘာသာသည္ ကိုယ္ခ်င္းစာနာစိတ္ ကိုအမွဴးျပဳေသာ ၾကင္နာမႈကိုအေျခခံေသာ ကုသိုလ္ တရားကို (အားထား) ေသာ ဘာသာတရားပါ၊ ထို႔ေၾကာင္႔ ဗုဒၶဘာသာတရားတြင္ တုတ္-တုတ္ ခ်င္း..လွံ-လွံ ခ်င္းဟူေသာ အေတြးအေခၚ ကိုဦးစားမေပး (အၾကမ္းဖက္မႈ)ကိုအေရးေပးေသာဘာသာ မဟုတ္ဆိုသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ပါတယ္။
 

နိုင္ငံေရး
လြန္ခဲ့သည့္အတိတ္နွစ္ေပါင္း မ်ားစြာကို ျပန္ႀကည့္ လ်ွင္ ေရွးအခါကထဲက က်ြန္ေတာ္တို့နိုင္ငံဟာ ေတာင္တန္းႀကီးမ်ားနွင့္ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးတို့က ပတ္လည္ဝိုင္းရံ ျပီး မုတ္သုန္သစ္ေတာႀကီးမ်ား သ၊ံ သြတ္၊ ခဲပုတ္၊ ေငြ၊ ေႀကး၊ ေက်ာက္စိမ္း၊ ပယင္း၊ ေက်ာက္သံပတၱျမား၊ တို့မ်ားစြာထြက္ရွိတဲ့ ေတာင္တန္းႀကီးမ်ားနွင့္ ေရနံထြက္ေျမ မ်ား သီးပင္စားပင္စိုက္ပ်ိုးရန္ ေျမႀသဇာ အလြန္ေကာင္းေသာ ေျမျပန့္လြင္ျပင္မ်ား ေျမာက္မွေတာင္သို့ ပင္လယ္ ျပင္အထိ စီးဆင္းသည့္ ျမစ္ႀကီးမ်ားနွင့္ ေရွြအလြန္ေပါေသာနိုင္ငံ ေရွြနိုင္ငံ လို့ပင္ တင္စားႀကရေလာက္ေအာင္ သဘာဝသယံဇာတမ်ား ေပါႀကြယ္ဝလွတဲ့ နိုင္ငံအျဖစ္ အလြန္ထင္ရွားခဲ့ပါတယ္။ တိုင္းျပည္ဟာ ခ်မ္းသာတယ္ သယံဇာတေပါတယ္ မည္သည့္ေနရာမဆို စိုက္ပ်ိုးေျမ ျဖစ္ထြန္းတယ္ ထိုမ်ွေပါမ်ားလွေသာေႀကာင့္ပင္ က်ြန္ေတာ္တို့ တိုင္းျပည္ဟာ တိုင္းသူျပည္သားတို့အေပါ္ မေႀကာင့္မက် အပူအပင္မရွိေနေစ နွိုင္ရန္ သဘာဝ တရားႀကီးက ဖန္ဆင္းေပး ထားခဲ့ပါတယ္္။
 

ယဥ္ေက်းမွု အထြန္းကားဆံုးနိုင္ငံ ေရွးအခါက တိုင္ျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ေသာ ဘုရင္တို့ဟာ တိုင္းခန္းလွည့္ လည္ရင္ေတာင္ ေရွြတို့ျဖင့္စီမံထားတဲ့ သလြန္ေညာင္ေစာင္းေပါ္မွာ လဲေလ်ွာင္းရင္း ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ အပ်ိုေတာ္တို့ ဝန္းရံလ်ွက္ လွည့္လည္ခဲ့ႀကပါတယ္။တိုင္းသူျပည္သားမ်ားမွာလည္း က်ြန္း ပ်ဥ္းကတိုး သစ္မာမ်ား တို့ျဖင့္သာ အိမ္ေဆာက္လုပ္ ႀကပါတယ္။ လူတိုင္လူတိုင္း နကၡတ္ေဗဒင္ ေဟာျခင္း ယံုႀကည္ႀက ျခင္းမွာလည္း ထူးျခားခ်က္တ ရပ္ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ လူမ်ိုးမ်ားျဖစ္ႀကျပီး ဘုန္းႀကီးတို့ဟာ ဒကာဒကာမတို့အေပါ္ ႀသဇာရွိျပီး ဆံုးမ ညွြန္ႀကားႀကပါတယ္။
 

အမွန္စင္စစ္ ျမန္မာနိုင္ငံသားတို့မွာ က်န္းမာသန္စြမ္းျဖတ္လတ္ ႀကသူမ်ားျဖစ္ခဲ့ႀကျပီး စားေသာက္ရန္ မပူမပင္ရွိ ေနခဲ့ႀကေသာႀကာင့္ ေအးေအးလူလူ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေနထိုင္ႀကလိုသူမ်ား ျဖစ္ႀကသည့္အတြက္ အပ်င္းထူ လာႀကတယ္ အပ်င္းထူလာတာနွင့္အမ်ွ အပင္ပန္းမခံႀကလို အေခ်ာင္လိုက္အခ်ာင္ခို ေနခ်င္လာႀကပါတယ္။ နကၡတ္ေဗဒင္ေဟာျခင္း ယံုႀကည္ႀကသူမ်ား ပီပီ အေဆာင္လက္ဖြဲ့ အင္း အစရွိသည္တို့ ေဆာင္ထားရံုျဖင့္ အလိုလိုကိစၥ ျပီးေျမာက္နွိုင္သည္ ဟုယံုႀကည္ လိုက္စားလိုလာႀကတယ္။ မည္သည့္အခ်ိန္ မည္သို့ျပုလုပ္လ်ွင္ ေအာင္ျမင္မည္ဟူေသာ အခါေတာ္ေပး ယႀတာ တို့ကို ယံုႀကည္လိုက္နာ လာႀကတယ္။ မိမိတို့ေနရာတိုငး္ျပည္ ကာကြယ္ရန္ေတာင္မွ မဂၤလာအခါေတာ္တို့နွင့္ အညီ ေနရာေရြးခ်ယ္မွု အစီအရင္တို့ျဖင့္ တခန္းတနားစီစဥ္ျပီး လုပ္ေဆာင္လာႀကတယ္။
 

ေရွးယခင္ကထဲက ကမၻာေပါ္တြင္ ႀကီးက်ယ္ခန္းနားလွေသာ တိုင္းျပည္တျပည္ ျဖစ္ခဲ့ဲႀကျပီး ႀကြယ္ဝခ်မ္းသာ လြနး္ႀကသျဖင့္ ေျပာပေလာက္ေအာင္ တိုးတက္မွုကို မလုပ္ေဆာင္ႀကေတာ့ဘဲ အဲဒီခ်မ္းသာႀကြယ္ဝမွုကပင္ တိုးတက္မွုကို ရပ္တန့္ေစခဲ့ပါတယ္။ ထိုသို့ မပူမပင္လံုေလာက္စြာ ရရွိေနႀကေသာ ေႀကာင့္ပင္ က်ြန္ုပ္တို့ လူမ်ိုးမ်ားမွာ ကုေဋႀကြယ္သား သူေဌးသားမ်ားကဲ့သို့ မပူမပင္ ေအးေအးလူလူေနခဲ့ ႀကသူမ်ားခ်ည္းျဖစ္လာႀက ပါတယ္။ ထိုမွတဆင့္ တေျဖးေျဖး အပ်င္းထူလာႀကျပီး အပင္ပန္းမခံလို အေခ်ာင္လိုက္ အေခ်ာင္လိုျခင္ႀကေတာ့ တာပါပဲ။
 

ျမန္မာလူမ်ိုးတို့ဟာ တိုးတက္မွုကိုမရွာႀက ေႀကာင္းက်ိုးေမ်ွာ္ျမင္မည့္ပုဂၢိုလ္တို့ မရွိႀကေတာ့ဘဲ အုပ္ခ်ုပ္သူတို့ ေဘးတြင္ အလိုက်အသံုးေတာ္ခံ ေနသူေတြမ်ားျပားလာျပီး စည္းစိမ္ရစ္မူးကာ ေႀကာင္းက်ိုးေမ်ွာ္ျမင္မည့္ပုဂၢိုလ္ တို့မွာလည္း အေဝးသို့ လြင့္ပါသြားကုန္ႀကပါတယ္။ အုပ္ခ်ုပ္သူတိို့၏ ေဘးတြင္ ဘာမဆိုေခါင္းျငိတ္မည့္ သူတို့ မ်ားျပားလာျပီး ႀသဇာေပးနွိုင္သူတို့က အာဏာရသူ ကေတာ္တို့နွင့္နီးစပ္သူ အသိုင္းအဝန္းတို့သာ ျဖစ္လာ ႀကပါတယ္။ တိုင္သူျပည္သားတို့မွာလည္း တပင္တပန္း အလုပ္မလုပ္ႀကဘဲလွုပ္ခါေရြ့ခါမ်ွျဖင့္ မပူမပင္ ေကာင္းေကာင္းစား ေကာင္းေကာင္းဝတ္ ေကာင္းေကာင္းျဖံုး ေကာင္းေကာင္းေပ်ာ္ ရသမ်ွနွင့္သာ ေပ်ာ္ေမြ့ႀကျပီး နိုင္ငံ၏ ေရွ့အနာဂတ္ အတြက္ ျဖစ္ပါ္လာမည့္ အက်ိုးဆက္ ခံစားရသည့္ ရင္မွလွုပ္ခတ္မွု တို့ကို ေျပာျပတတ္ သူ မရွိေအာင္ရွားပါးလာပါေတာ့တယ္။
 

က်ြန္ေတာ္တို့ျမန္မာလူမ်ိုးေတြ လြပ္လပ္ေရးနဲ့ ပင္မထိုက္တန္ တိုင္းျပည္ျပန္လည္ ထူေထာင္ဘို့ကိုပင္မႀကိုးစား အခ်င္းခ်င္းစည္းလံုးညီညြတ္မွု မရွိႀကေတာ့ဘဲ နယ္ခ်ဲ့တို့ရဲ့ေသြးထိုးလံွု့ေဆာ္မွုေအာက္တြင္ တိုင္းရင္းသား မ်ား ျပန္လည္ေသြး စည္းေရးအတြက္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ႀကေသာ လြပ္လပ္ေရး ဖခင္ႀကီးကိုပင္ လုပ္ႀကံ သတ္ျဖတ္ခဲ့ႀကျပီး သူတလူငါတမင္းနွင့္ ထင္တိုင္းႀကဲ ခဲ့ႀကျပန္ပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ အာဏာရူးေတြေႀကာင့္ က်ြန္ေတာ္တို့တိုင္းျပည္ဟာ အစစအရာရာ ေနာက္က်ခဲ့ရပါျပီ။နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာလည္း ေနာက္က်လို့ေနပါျပီ။ က်ြန္ေတာ္တို့နိုင္ငံမွာ သူ့ထက္သူ လူစြမ္းေကာင္းေတြ ႀကီးပဲေပါ္ခဲ့ပါတယ္။အာဏာရွင္စနစ္ရဲ့ေအာက္မွာ က်ိိန္စာမ်ားသင့္ေန ေရာ့သလားပင္မသိေတာ့ပါ။က်ြန္ေတာ္တို့ နိုင္ငံရဲ့ ကံႀကမၼာဟာ ဆိုးရြားလြန္းလွပါတယ္ ဆင္းရဲသား ငမြဲ ေအာက္ေျခက လူတန္းစားေတြရဲ့ဘဝ ကေတာ့ ကံဆိုးမသြားရာ မိုးလိုက္လို့ရြာ ဆိုသလိုပါပဲ။ ယခုအခ်ိန္အထိပင္ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်လ်ွက္ရွိေနဆဲပါ………။
 

လူသားတို႔မည္သည္ တဦးတစ္ေယာက္ထဲ မေနႏုိင္ၾကပါ အစုအေ၀း ႏွင္႔ ေနထိုင္ၾကရပါတယ္္ ဒါ့ေၾကာင္႔ (ငါ႔) တိုင္းျပည္ (ငါ႔) ဘာသာ ဆိုေသာ (အစြဲ) ကို (မခၽြတ္) ႏုိင္ၾကေသးပါ။ အဓိကအေရးအၾကီးေသာ အခ်က္မွာ ယာဥ္ေက်းမွု ဘာသာေရး ႏွင္႔ႏုိင္ငံေရး ကိုခြဲျခားထားႏိုင္ေရးပင္ျဖစ္ပါတယ္္။ဘာသာေရးကို နုိင္ငံေရးတြင္ ဆြဲသြင္းလာ လွ်င္ရႈ႔ပ္ေထြးႏုိင္ေသာ ေၾကာင္႔ျဖစ္ပါတယ္္။ မိမိတို့ ဘာသာကို မကာကြယ္၍လည္း မရႏုိင္ပါ။အၾကမ္းဖက္မႈ ကိုေတာ့ လက္မခံ နွိုင္ပါဘူး၊ မိမိတို့ ယံုႀကည္ရာကို လြပ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ခြင့္ ရွိသလို မိမိတို့၏ အမ်ိုးဂုဏ္ ဇာတိဂုဏ္ ကို မိမိတို့ဘာသာ ေစာင့္ေရွာက္ ႀကျခင္းျဖင့္ ျမန္မာျပည္ရွိ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မ်ားက လြန္က်ဴးမႈ မရွိေအာင္ မိမိတို့၏ ယာဥ္ေက်းမွု ဘာသာတရား နွင့္ နိုင္ငံေရး တို့ကို ခြဲျခား ထိန္းသိမ္းျခင္းျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြ သမာသမတ္က်တာ ကမၻာကိုသိပါေစ……………..။
 

ေဇာ္ဝမ္းေမာင္…

ဒါဖတ္ၿပီးမွ ေ၀ဖန္ၾကပါခင္ဗ်ာ

June 29, 2013, 6:51 am

≫ Next: ဘက္ဂ်က္နဲ႔ ဦးပိုင္ အတြက္ အဆိပ္တက္ေနသူမ်ားဖတ္ဖို႔ပါ

≪ Previous: ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြ သမာသမတ္က်တာ ကမၻာကိုသိပါေစ

$

0

0

 

Ye Moe

ဒါဖတ္ၿပီးမွ ေ၀ဖန္ၾကပါခင္ဗ်ာ
--------------------------------------------------------------------

တယ္လီဖုန္း ကုမၼဏီေတြကို ေရြးခ်ယ္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို မေရြးခ်ယ္ခင္က Press Conference တစ္ခု လုပ္ထားခဲ့ ျပီပါျပီတဲ့။

မသိလိုက္ၾကဘူးေနာ္... ေရြးခ်ယ္တဲ့သူေတြဘက္က အားနည္းတာလား သတင္းေထာက္ေတြက အခ်က္အလက္ေတြ နားလည္ႏိုင္စြမ္း မရွိလို႔မ်ား သတင္းအေနနဲ႔ မၾကားၾကတာလား မသိပါဘူး။ အခုကေတာ့ အမ်ိဳးသားစီမံကိန္းနဲ႔ စီးပြားေရးဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္မႈ ၀န္ၾကီးဌာန ဒုဝန္ၾကီး ဦးဆက္ေအာင္ကို အင္တာဗ်ဴးတာေလးကို ေကာက္ႏႈတ္ ထားတာေလးေတြေပါ့။


ဒီလိုေရြးခ်ယ္တဲ့ ေနရာမွာ တင္ဒါေျဖၾကတဲ့ ကုမၼဏီေတြဆီက Finical Package ရယ္ Technical Package ရယ္ ႏွစ္ခုေတာင္းပါသတဲ့... Technical အပိုင္းကို အမွတ္ ၃ ပံု ၂ ပံု ေပးျပီးေတာ့ Finical အပိုင္းမွာ အမွတ္ ၃ ပံု ၁ ပံုေပးပါသတဲ့။ အဲ့ထဲကမွ Technical ပိုင္းကို အရင္ေဖာက္ျပီးေတာ့ စစ္ေဆးပါတယ္။

Technical အပိုင္းမွာ ရႈေထာင့္ ၈ခု စံသတ္မွတ္ခ်က္ အခု ၂၀၀ နဲ႔ ေရြးခ်ယ္ပါတယ္တဲ့... ဦးဆက္ေအာင္ ဥပမာ ေပးတဲ့အထဲမွာေတာ့

ရႈေထာင့္ ၁ က ေဈးႏႈန္းပါတဲ့... ကုမၼဏီက ေရာင္းခ်မယ့္ Handset ေဈးႏႈန္း, Sim Card ေဈးႏႈန္း (အလကား ေပးမွာလား၊ မေပးရင္ ဘယ္ေလာက္ယူမလဲ), ဖုန္းေျပာတဲ့ ေဈးႏႈန္း, SMS ေဈးႏႈန္း, Internet Data ေဈးႏႈန္း စသျဖင့္ပါတဲ့။ အသက္သာဆံုး ေပးႏိုင္မယ့္သူကို အမွတ္ပုိေပးပါသတဲ့။

ရႈေထာင့္ ၂ - ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ ဆိုင္ခြဲေပါင္း ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ဖြင္မလဲ (ဝယ္ယူရတာ လြယ္ကူေစဖို႔)။ နယ္ေျမေဒသအလိုက္ ဆိုင္ခြဲအေရအတြက္ကို တင္ေပးရတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။

ရႈေထာင့္ ၃ - ဖုန္းေျပာရင္း ဆက္သြယ္မႈ ျပတ္ေတာက္ႏိုင္တဲ့ % ကိုလဲ တင္ေပးရပါသတဲ့။ International Standard ကို အေျခခံျပီးေတာ့ တင္ေပးရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ % အနည္းဆံုးက အမွတ္အမ်ားဆံုး ျဖစ္ပါမယ္တဲ့။

Corporate social responsibility (CSR) ဘယ္ေလာက္ရွိမယ္၊ ျမန္မာအလုပ္သမား ဘယ္ေလာက္ % အထိ ခန္႔မွာလဲ စတဲ့ စံႏႈန္းေတြနဲ႔ တိုက္ေရြးခ်ယ္ပါသတဲ့။ အဲ့ထဲမွာဆိုရင္ ၅ႏွစ္အတြင္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဧရိယာရဲ႕ ၇၅%ကို ဆယ္သြယ္ႏိုင္ျပီး ျဖစ္ရပါမယ္တဲ့... အဲ့မွာမွ ၅ႏွစ္အတြင္ % မ်ားမ်ား ပိုရလာေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္မယ့္ ကုမၼဏီက အမွတ္ပိုရမယ္ေပါ့။

Technical Package မွာ ရလာတဲ့ အမွတ္ေတြကို ၾကည့္ျပီးေတာ့ ပ်မ္းမွ်တြက္ခ်က္ျပီး ပ်မ္းမွ်အထက္ရတဲ့ ကုမၼဏီေတြရဲ႕ Finical Package ကိုပဲ ဖြင့္ဖတ္ပါသတဲ့။ Package ႏွစ္ခုလံုး စစ္ေဆးျပီးတဲ့အခါမွာ အမွတ္အမ်ားဆံုးရတဲ့ ကုမၼဏီေတြထဲကမွ ၁ နဲ႔ ၂ ကို တင္ဒါေအာင္အျဖစ္ ေရြးတယ္။ ၃ ကို အရံထားပါတယ္တဲ့။ ေရြးခ်ယ္တာကလဲ ႏိုင္ငံတကာ Consultant အဖြဲ႕အစည္းၾကီး တစ္ခုကို ငွားရမ္းျပီး ေရြးခ်ယ္ၾကတာပါတဲ့။

ဒီလို ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ ရႈေထာင့္ေတြ၊ စံသတ္မွတ္ခ်က္ေတြကို Performance Bond အျဖစ္ ေဒၚလာသန္းရာခ်ီနဲ႔ ဘဏ္မွာအပ္ထားျပီး အာမခံထားထားရမွာပါ။ Performance Bond ဆိုတာက အရင္ စကၤာပူအစုိိးရက တယ္လီဖုန္း ကုမၼဏီေတြကို 3G Network အားနည္းတဲ့ ဧရိယာေတြေၾကာင့္ ဒဏ္ရိုက္သလိုပါပဲ။ ငါးႏွစ္အတြင္း ႏိုင္ငံရဲ႕ ၇၅% ကာဗာမျဖစ္ရင္ ေလွ်ာ္ရမွာ၊ ေပးထားတဲ့ ကတိေတြ မတည္ရင္ ေလွ်ာ္ရမွာ စသျဖင့္ေပါ့။

သူတို႔ေတြလဲ ေနာက္ထပ္ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ လုပ္ၾကပါဦးမယ္တဲ့ ဒါကေတာ့ အျမည္းေပါ့ေလ သတင္းစာရွင္းေတာ့မွ အက်ယ္ၾကည့္ၾကတာေပါ့။ ခုၾကားရသေလာက္လဲ အားရစရာပါပဲ။

Credit >>> (ကိုသာပို)